Over een prachtige Memorial Day en ons eerste cicade hapje

De zon is terug en daarmee ook de cicaden. Het ochtendconcert begint al om zes uur en tegen de tijd dat we opstaan is het op vol volume. Iedere dag komen er nog nieuwe bij op het moment te zien aan de exoskeletten op de bomen. 

Zo zijn we nog voor achten op. Na Orions wandeling halen we ontbijt en koffies van Starbucks. We spelen wat Pokemon Go, maar kunnen door Viva Vienna niet naar de paarse glasbak. Rick zet mij dan maar thuis af en gaat naar een andere bak verderop.

Ondertussen ga ik aan mijn stappen op het deck. Als Rick terugkomt, maait hij de achtertuin. Om half elf zijn we beiden klaar en nemen onze douches, zodat we op pad kunnen gaan. 

Vorige maandag bestelde ik cicaden in pure chocolade met kaneel van Chouquette Chocolates. Die zouden binnen twee dagen opgestuurd worden. Nadat CNN en het plaatselijke nieuws een artikel over hen hadden werden ze echter overspoeld met bestellingen vanuit het hele land. 

Zaterdag ging ik eens vragen, wanneer ik mijn cicaden kon verwachten. Omdat ik vrij lokaal woon, maar een half uur van de winkel, werd mij gevraagd ze vandaag op te halen. Rick en ik rijden dus naar Gaithersburg, Maryland, en zien hoeveel bestellingen er staan. Ik krijg mijn potje met cicaden aangereikt en we rijden terug. 

Op de terugweg halen we onze gewoonlijke Subway en Cava lunch salades en eten die op het deck op. Daarna gaan we terug naar het centrum van Vienna voor de Viva Vienna braderie. Er zijn allerlei kraampjes van kunstenaars tot politici tot mensen, die honden trainen of nieuwe ramen in huizen zetten. 

We lopen langs alles en dan heeft Rick zin in een ijsje van Ben & Jerry's. Hij kiest het koekdeeg met chocolade chips. Ik geniet van een paar hapjes daarvan. Dan lopen we terug naar de auto, die we een stukje weg moesten parkeren vanwege de drukte.

Terug thuis is het tijd om de cicade in chocola te proberen. Ik heb er twaalf en ze komen in een leuk potje. Ik vries een aantal in, want Kai hoopt dat Raquel en hij deze zomer kunnen komen en wil ze dan proberen. 

Je kunt duidelijk de insecten in de chocola zien zitten. Ze hebben ze met vleugels en al in chocolade gewikkeld. Ik vraag Rick of hij er ook een wil, maar dat laat hij nog maar even alleen aan mij over. 

Natuurlijk moet het gefilmd worden dat ik een cicade eet. Ik moet zeggen, het is best lekker. Er zit duidelijk een insect in de chocolade, maar ik kan niet goed beschrijven hoe het smaakt. Het is wat knapperig, maar nergens mee te vergelijken. In ieder geval heb ik nu behalve termieten en een krekel ook een cicade gegeten. 

Het zwembad ging zaterdag open, maar het is vandaag pas mooi genoeg weer om erheen te gaan. In het clubhuis moeten we nog een mondkapje op, maar verder is alles open als gewoonlijk. Het is hier ook makkelijk afstand houden, natuurlijk. 

Maria en haar dochter Julie zijn er en we praten even bij. Ook onze buren Mel en Jason liggen op ligstoelen en we wisselen wat ervaringen uit. Iedereen kan het niet geloven dat ik een cicade heb gegeten. Toch grappig, want in Azie en Zuid Amerika is het eten van insecten doodnormaal. 

Rick en ik zoeken ligstoelen op en gaan wat lezen. Het water is ons nog veel te koud! Toch zijn er heel wat mensen en kinderen in het water. Dat zal nog even duren voor mij, het moet dan echt heel warm zijn. 

Net na vieren gaan we huiswaarts. Daar doet Rick nog een aantal klusjes en dan gaan we naar het Reston Town Center. Daar nemen we plaats op het terras van Craft House. 

Ze hebben hier allerlei biertjes waar Rick dol op is. Ik bestel een dirty martini, maar die is me eigenlijk te sterk en ik drink er maar een paar slokjes van. 

Om zes uur hebben we een reservering voor een tafel op het terras van Mon Ami Gabi. Hun escargots zijn zo lekker, ik kan het niet laten die te bestellen. Rick heeft de gerookte zalm. Dan smult Rick van de steak frites en ik van de truite almondine, zo lekker!

Rick heeft toch besloten een chocolade cicade te proberen. Om hem bij te staan eet ik een tweede. Ik vind ze echt wel lekker, maar Rick vindt het een ervaring, die niet voor herhaling vatbaar is.

Na deze avontuurlijke dag gaan we lekker chillen. Morgen moet Rick weer aan het werk, maar voor een korte week en dan gaan we op vakantie. De zomer is nu echt begonnen voor ons.  

Over een koel en nat weekend

Zaterdag

Het is grijs en grauw bij het wakker worden en ik blijf tot kwart voor acht liggen. Rick is al op, we kunnen tegenwoordig niet meer uitslapen, hoewel ik altijd weer denk dat te gaan doen. Vroeger kon ik nog wel tot negen uur blijven liggen, maar die dagen zijn, althans voor nu, voorbij. 

Het regent en is maar 12 graden. Dat voelt wel heel koud na de 32 graden van gisteren! We gaan dan ook dik gekleed op weg naar Vienna. 

We halen ons ontbijt van Starbucks en Rick neemt een warme koffie. Ik houd het bij de nitro brew, maar mijn boerenkool en portabello egg bites zijn wel lekker warm.

We kunnen vandaag niet naar de glasbak, want de Viva Vienna kermis wordt dit weekend gehouden met allerlei restricties. Vorig jaar ging deze niet door. 

De standjes en attracties staan er al, maar het is nogal druilerig en lijkt me geen fijne dag om te gaan. Nu moet ik erbij zeggen dat alles wat met een kermis te maken heeft me gestolen kan worden. 

Al het zoete en vette eten en zonder kinderen zijn de attracties ook niets. Wel hopen we morgen of overmorgen naar de braderie te gaan als het weer verbetert.

De markt daarentegen gaat door voor ons, regen of geen regen. Ik loop meteen naar het kraampje van Quail & Hound. Hun eieren zijn zo lekker en vers. Daar koop ik ook een potje rauwe honing van wilde bloemen, dat schijnt goed te zijn tegen het ontwikkelen van allergieen. 

Verderop zie ik een standje met zelfgemaakte honden snacks. De eigenaresse is heel aardig en ik wil haar bedrijfje wel ondersteunen. Ik koop een zakje met pompoen en appel snoepjes voor Orion. 

Thuis geef ik Orion een van de snoepjes en die vindt hij duidelijk heerlijk. Orion is niet de enige, die zin in snoepjes heeft. Zorro durft steeds meer en komt de keuken in voor zijn traktaties. Flapjack en Pig zijn nog met Saskia, maar zodra die vertrekt zullen we hen ook vaker beneden zien, denk ik. 

Rick gaat de basement opruimen en ik doe mijn "stappen" op de kleine elliptische machine. Dan is het tijd voor mijn douche. Rick heeft me voor Pasen aromatherapie douchetabletten gegeven, die oplossen en de douchecel lekker doen ruiken. Helaas is het vandaag de laatste. Ik raad ze van harte aan.

Dan gaan Rick en ik naar het Fairfax County Government Center. Zo komen we er nooit en nu opeens drie keer in twee maanden. We kregen onze Corona prikken hier ook. Vandaag komen we om vroeg te stemmen, want op 8 juni, stemdag, zijn we op vakantie. 

Vandaag stemmen we onze keuze van de Democratische kandidaten voor gouverneur, lieutenant gouverneur en procureur-generaal van Virginia. De Republikeinen hebben hun kandidaat tijdens een conferentie al gekozen, maar de Democraten laten het volk beslissen. 

Mijn stem gaat naar de zwarte vrouwelijke kandidaat voor gouverneur. Ik heb veel gelezen over haar standpunten en kan me er helemaal in vinden. De andere vrouwelijke kandidaat vind ik ook goed, maar heb minder overeenkomsten in standpunten.

Toch twijfelde ik nog wel even, want de ene mannelijke blanke kandidaat is al een keer gouverneur geweest en waarschijnlijk in een betere positie om de Republikein te verslaan. Dat kan ik niet de reden laten zijn, want op die manier zal er nooit een vrouw verkozen worden. Rick komt iets later naar buiten en heeft voor dezelfde kandidaten als ik gestemd. Ik ben benieuwd wie het gaan worden. 

l

Het is intussen lunchtijd en we halen eerst lunch voor Saskia bij Mom's Market. Voor mij is het een pho dag met deze regen en kou. Rick houdt het bij zijn gewoonlijke Cava salade. 

Na het eten nemen we een uurtje rust en gaan dan weer op pad. Dit keer rijden we naar Total Wine & More voor bier en wijn en margarita glazen. De ABC slijter is daar vlak naast en we kopen wat dingen om volgende week mee naar het strand te nemen. Voor mij de Skinny Girl margarita, die ik erg lekker vind.

Op de terugweg halen we een paar porties antipasto van Pazzo Pomodoro als happy hour snack vanavond. Die leggen we op een leuke schaal en maken ons verder klaar voor onze gasten vanavond.

Dat zijn Marielle en Erik. Zij zijn pas naar Florida verhuisd, maar even hier voor de graduation van hun dochter. We nemen plaats aan de bar, waar Rick zijn favoriete margarita maakt voor Marielle en hemzelf. Ik heb de Skinny Girl Margarita en Erik houdt het bij water.

De antipasto gaat er goed in en dan is het tijd om avondeten te bestellen. Op verzoek van Marielle en Erik wordt dat Bollywood Bistro. Rick gaat het halen en we smullen allemaal van de verschillende gerechten. Dit is een erg goed Indiaas restaurant, maar wat verder weg, waardoor we vaker van de drie dichtbij bestellen.

We praten nog een tijdje na en dan gaat Orion zo tekeer in zijn bench dat Marielle en Erik medelijden krijgen en afscheid nemen. Hopelijk zien we ze snel weer een keer in Florida. Dit was de eerste keer sinds eind 2019 dat we gasten aan de bar hadden, heel gezellig!

Zondag

Schreef ik gisteren nog dat wij niet meer kunnen uitslapen tot negen uur, vandaag komen we daar toch dichtbij. Ik ben om tien voor half negen wakker en Rick volgt twintig minuten later. De donkere kamer door het saaie weer hielp daar vast bij. 

We willen vandaag eens wat anders als ontbijt en na onze koffies van Nick bij Starbucks gekregen te hebben, steken we over naar Crepe Amour. Daar hebben we beiden de Dr. Seuss crepe (of liever galette zoals de hartige crepes in Frankrijk officieel heten, deze worden ook met boekweit beslag gemaakt) besteld. Die komt met ei, ham en kaas, ik bestel de mijne zonder kaas. De crepes hier zijn alsof we in Frankrijk eten. 

De volgende stop is het Mosaic District. Daar halen we als eerste Saskia's Playa Bowl op, ook een acai bowl, maar anders dan van South Block (wat mij betreft zijn ze allemaal veel te zoet, al worden ze als gezond geadverteerd). 

Dan lopen we naar de Mosaic markt. Daar liggen mijn paddestoelen klaar, morellen en maitake deze week. Verder nemen we een fles Rooster groentesap mee. We hebben gemerkt dat de sappen op de markten meestal verser zijn, dan die in de winkel.

Ondanks dat het voor gevaccineerden niet meer hoeft, heeft vrijwel iedereen nog een mondkapje op. Ik denk dat dat hier nog wel even gaat duren. 

Tot onze verrassing zien we dat Poffy open is!  Zij maken "herontworpen" poffertjes. Groter dan gewoonlijk volgens mij en dan met verschillende vullingen. Er staat een flinke rij en wij hebben net de crepe op, dus we gaan het een volgende keer proberen. 

Saskia heeft een cicade tattoo en wij hebben een Franse "cigalle" uit de Provence op ons deck hangen. Daar willen Saskia en Rick foto's mee maken met een van "onze" cicaden en dat vind ik ook leuk. De cicaden zijn letterlijk verstijfd door de kou en regen en degene, die Rick vangt, blijft geduldig zitten. Magicicada Septendecim van Brood X ontmoet Cigalle Provencal (die er overigens heel anders uitziet). 

We hebben wat dingen van de mall nodig en rijden naar Tysons Corner. Ondanks dat Virginia alle coronaregels heeft opgeheven, gelden die bij de mall nog wel. Helemaal goed, want er zijn nog genoeg mensen niet ingeent, inclusief jongere kinderen. 

Bij Sephora vinden Saskia en ik al gauw wat we willen kopen. Dan heeft Saskia iets voor haar lippen nodig bij Lush. Ik moet altijd denken aan de keer dat de Vienna politie dacht dat een van hun "bath bomb"s een echte bom was. Als laatste gaan we naar Bath & Body Works. Daar laden we een tas vol met zeep, geurtjes voor in huis en hand sanitizers. Zelfs Rick vindt het leuk hier rond te kijken en dat zegt wat. 

Als we onze boodschappen gedaan hebben gaan we lunch halen buiten de mall. Voor mij wordt het de poke bowl van Poki DC in The Boro en Rick en Saskia halen eten van de Whole Foods daartegenover. 

Saskia heeft wat problemen met haar auto en Rick neemt die mee naar Jiffy Lube om nagekeken te worden. Het blijkt gelukkig niets ernstigs te zijn en Rick tankt ook gelijk maar even voor Saskia, dan hoeft dat niet op weg naar Katja.

Tijd om Saskia te helpen haar auto in te delen. Sommige dingen passen niet, maar die kunnen wij tegelijkertijd met de katten half juni meebrengen. En daar gaat mijn jongste dan, eerst naar Katja en dan door naar Boston. Daar zal ze tot haar meubels aankomen bij mijn zus logeren. 

Al zullen we haar half juni weer zien, het is toch even slikken voor mij. Opeens zit Saskia ook zo ver weg. Ik kan niet meer even naar Richmond rijden om met haar te lunchen of de dag door te brengen. Boston is acht tot tien uur rijden en dat doe je niet voor een dagje. 

Het kan voor een jaar zijn, maar ook langer, afhankelijk van hoe leuk Saskia het daar vindt. Van mijn zusje weet ik dat er in New England toch wel een heel andere mentaliteit heerst, dan hier in het "zuiden". 

Rick kent mij goed en stelt voor een grappige film te gaan kijken om de zinnen te verzetten. Dat wordt Dog Gone Trouble op Netflix. Het is een leuke geanimeerde film en inderdaad een prima afleiding. 

Als de film afgelopen is gaan we bedenken waar we willen eten. Dat gaat niet in Vienna worden, want door de kermis en alles is het daar beredruk. Wij willen op een terrasje eten, ondanks het koele weer. We strijken uiteindelijk bij Trio neer. Hier is het terras ook lekker verwarmd.

Rick neemt de bison biefstuk en ik het charcuterie plankje. Dat is erg lekker, maar teveel voor mij alleen. Rick heeft nog wel zin in wat meer na zijn maal en zo komt het plankje toch vrijwel op. De volgende keer neem ik me voor de vissoep te bestellen. 

Het koudere weer maakt dat ik weer meer pijnen heb dan de afgelopen weken. Dat maakt moe en ik kan niet wachten mijn bed op te zoeken. Gelukkig wordt het morgen weer mooi weer en is dat ook nog een vrije dag. Allemaal een fijne week gewenst!

Over onverwachts naar Richmond moeten

Gisteravond opperde Saskia dat ze twee keer zou moeten rijden vandaag om al haar spullen en de katten hier te krijgen. Dat is natuurlijk onzin, dus ik wierp me op naar Richmond te komen om de katten en wat andere dingen mee te nemen.

Rond kwart over zeven sta ik op en dit keer eet ik mijn ontbijt wel buiten. Daarna weer meteen mijn stappen en als Rick klaar is om naar Starbucks te gaan ben ik al bijna halverwege. 

Gisteren hoorde ik de ene na de andere boom geveld worden in de straat achter ons en er ligt nu een flinke stapel boomstammen waar nog een huis gebouwd moet worden. Ik voel me als Idefix van Asterix en Obelix, die huilde als een boom omviel. Gelukkig gaat niet het hele bos eraan, maar heel veel ervan wel. 

Gewoonlijk bestel ik de kleinste koffie van Starbucks, maar, omdat ik helemaal naar Richmond moet rijden, vandaag een grote. Natuurlijk moet ik ook vandaag een foto van een cicade maken, doe nog wat meer stappen en maak me dan klaar om naar Richmond te gaan. 

Gewoonlijk is om kwart over negen vertrekken ruimschoots vroeg genoeg om rond elf uur in Richmond te zijn. Zo niet vandaag, het is het begin van het Memorial Day weekend en dan gaat de hele oostkust van Amerika naar het strand, want het is het onofficiele begin van de zomer. 

Zo vroeg zit ik al in langzaamrijdend en stilstaand verkeer en het schiet echt niet op! Iedere keer als Waze zegt dat de file bijna opgelost is komt er weer meer filetijd bij. Ook de aankomsttijd wordt steeds later. Uiteindelijk doe ik er meer dan twee uur over om naar Fredericksburg te komen, gewoonlijk is dat zo'n drie kwartier.

Na Fredericksburg wordt het verkeer een stuk lichter en zonder verder oponthoud kom ik om twaalf uur bij Saskia aan. De verhuizers moeten als het goed is weer tussen 13 en 16 uur komen, dus we besluiten eerst te gaan lunchen. 

Eigenlijk wilde ik Saskia nog een laatste keer trakteren op lunch bij The Daily Kitchen, waar we in de jaren dat Saskia hier woonde vele malen hebben gegeten. Jammer genoeg is daar de wachttijd drie kwartier en daar hebben we geen tijd voor. 

Dan valt de keuze op het Harrison Street Cafe. Dat is vegetarisch, dus Saskia kan daar makkelijk iets lekkers vinden. Ik kies de salade met rode linzen ballen, die zijn helaas gefrituurd en zeker niet mijn favoriet, maar het vult de maag.

Na het eten gaan we naar Target. Daar koopt Saskia schoonmaakspullen, want alleen Mason, een van haar vier huisgenoten, maakte ook schoon. Saskia wil haar borg terug en gaat de badkamer en andere dingen nog extra schoonmaken. 

Saskia gaat Richmond erg missen, maar Boston wordt vast ook een leuke woonplaats voor haar

Het loopt al bij tweeen en nog geen verhuizers in zicht. Saskia belt maar weer eens op en ze zullen toch echt voor vieren komen. Dat hopen we dan maar. 

Zo lang wil ik niet blijven en gezamenlijk laden we mijn auto in met als laatste Flapjack en Pig. Dan neem ik hopelijk tot vanavond afscheid van Saskia en vang de terugweg aan. De katten zijn lief rustig en het eerste gedeelte gaat vlot. 

De tegenliggende weghelft is een en al file, zoals altijd met Memorial Day weekend. Toch ontkom ik ook niet aan files. Niet zo erg als op de heenweg, maar net zo ergerlijk en vermoeiend. Ik ben dan ook dolblij als ik om half vijf onze garage binnenrijd. 

Rick is even kattenbakspul gaan halen, maar is al snel terug om te helpen mijn auto leeg te halen. Flapjack en Pig gaan meteen het huis verkennen en Orion heeft nu dus met drie katten te maken. Zorro heeft hem al op zijn neus geslagen, dus hij heeft een heilig respect voor ze.

Rick haalt taco's voor zichzelf en sushi zonder rijst voor mij als avondeten. Terwijl we eten begint het enorm te plenzen! Ik ben blij dat ik dat onderweg niet had en ik hoop dat Saskia er ook niet teveel last van heeft.

Katja en Kevin hebben vanavond een bruiloft en zo krijgen we een foto van Katja met vandaag 34 weken te zien. Baby groeit goed, is al meer dan vier pond volgens de echo en geboortegewicht wordt rond 3500 gram geschat. Geen idee hoe accuraat zo'n echo meting is. 

Vandaag zijn hier in Virginia alle Corona maatregelen opgeheven. Geen zes voet afstand meer, geen mondkapjes (tenzij een bedrijf of jijzelf dat wil), bars helemaal open. Het voelt vreemd, maar is niet verwonderlijk. We hadden gisteren 17 besmettingen in onze county. 

Ook in New Jersey is alles weer als normaal. Dat vindt Katja niet fijn. Ondanks dat ze gevaccineerd is, gaat ze heel voorzichtig zijn. Terecht, als zwangere wil je zelfs geen verkoudheid krijgen. 

Saskia komt tegen tienen veilig thuis en dan kan het lange weekend beginnen. De verhuizers kwamen eindelijk en Rick is flink kwaad over hun gedrag. Ze troggelden Saskia nog eens $250 af, omdat er trappen waren! Hopelijk krijgt Rick een reactie op zijn klachten. 

Na het lekkere zomerweer wordt het morgen en overmorgen "koud" en regenachtig. We zullen ons ongetwijfeld toch vermaken. 

Over donderdag

Alweer lukt het me tegelijkertijd met Rick op te staan. Ik maak mijn ontbijt en wil eigenlijk buiten eten Het is er warm genoeg voor, maar door het zware onweer van gisteren is het kleddernat en liggen overal takken en bladeren. Dan toch maar binnen eten. 

Na het eten begin ik, zoals de afgelopen tijd gewoon is geworden, alvast aan mijn stappen terwijl Rick zich klaarmaakt. Kennelijk is de vroege ochtend wanneer de cicaden uitkomen en moeten opdrogen, want de een na de ander vliegt op ons deck. Orion heeft dus al ontbijt op voor hij zijn gewoonlijke eten krijgt. 

Na onze koffies gehaald te hebben, ga ik op de bomen voor ons huis kijken hoeveel cicaden er vanochtend op zitten. Nog steeds komen ze vers uit de grond. Het spijt mij voor degenen, die het maar niets vinden, maar dit is zo'n uniek gebeuren dat de meeste van mijn blogs voorlopig cicade foto's zullen hebben. Vandaag probeer ik ook macro's van hun vleugels te maken, net glas in lood.

Eenmaal klaar met mijn stappen rijd ik naar Walgreens om een van Orions medicijnen op te halen. Hier tegenover ligt Michaels en ik ga eens kijken of zij leuke dingen hebben. Ik heb nog een deurhanger binnen "nodig". Ze hebben heel veel Onafhankelijkheidsdag versieringen, maar niets van mijn gade. Uiteindelijk bestel ik een leuke kabouter met "Bee Happy" erop van Amazon.

Voor mijn lunch haal een Subway salade. Ik eet het buiten op, maar word werkelijk gek van het lawaai van de cicaden en de bomen, die voor de nieuwe huizen worden neergehaald.

Tijd om te ontsnappen. Ik ga naar het centrum van Vienna waar de cicaden wel luid zijn, maar lang niet zo erg als in onze achtertuin. Ik neem plaats op een bankje in de schaduw in het parkje bij Whole Foods en geniet daar een tijdje van de bloemen en rust. 

Dan ga ik naar Caffe Amouri en bestel weer een van hun ijsthees. Dit keer is het aardbeien papaya groene thee, ook erg lekker. Ik besluit dat ik het mijn missie ga maken deze zomer om al hun theesmaken te proberen. Ik ben al een goed eind op weg.

Bij Saskia zouden de verhuizers tussen 13 en 16 uur komen, maar wat er ook komt, geen verhuizers. Na heel wat bellen wordt medegedeeld dat de vrachtwagen mankementen had en dat ze nu morgen zullen komen. Rick is tot nu toe helemaal niet blij met de service.

Christine's beste vriendin heeft net naar gezondheidsnieuws te horen gekregen en Christine wil begrijpelijk met haar praten. We stellen ons gewoonlijke happy hour dus uit tot volgende week.

Dan zien Rick en ik onze kans schoon om naar Chima te gaan. Dat wilden we al een tijdje en vanavond is perfect. Dit is een Braziliaanse churrascaria, waar ze met zwaarden met gegrild vlees langskomen. 

We beginnen met de voortreffelijke salade bar en ik kan het niet laten een paar van de Braziliaanse kaasbroodjes op te peuzelen. Voor de bar krijgen we plastic handschoenen en moet een mondkapje op. Ik zou het niet erg vinden als die regels blijven.

Daarna leggen we ons kaartje op oranje en komen de zwaarden met vlees een voor een langs. Rick probeert van alles, maar ik houd het bij filet mignon en zalm. Het wordt een heerlijke en gezellige maaltijd. 

Als ik thuis probeer mijn blog te schrijven lukt het opladen van de foto's niet. Dat wordt het hem dus niet vanavond. Morgen is er weer een dag.