Over een fijne dag Fiona knuffelen

Rick moet terwijl hij hier is nog wat werk dingen doen en heeft zijn wekker voor kwart voor zeven gezet. Hij kleedt zich aan en gaat koffies en ontbijt voor ons tweeen van Starbucks halen. Ik blijf nog een half uurtje liggen en kleed me dan in sportkleding. 

Na het ontbijt doe ik mijn stappen op de kamer. Het is wel niet zo leuk en interessant als op de boardwalk, maar het gaat sneller en is een stuk minder heet. Katja heeft ons laten weten dat ze tot half tien blijft slapen, dus ik heb er mooi de tijd voor.

Tegen half tien gaan we op pad. Of althans dat was de bedoeling. Ik kan echter opeens mijn telefoon nergens vinden. Ik ga terug naar de kamer, maar daar is hij niet. We halen de auto overhoop, geen telefoon. 

Dan ga ik nog maar eens op de kamer kijken, maar hij is er echt niet. Ik begin al bang te worden dat ik hem niet ga vinden. Tot ik door de receptie loop en opeens heel duidelijk mijn sms Minions toon hoor. "Woehaha text message!".  Dat is onmiskenbaar mijn telefoon. 

Het blijkt dat iemand hem op de parkeerplaats heeft gevonden en bij de receptie heeft ingeleverd. De telefoon moet op de een of andere manier ongemerkt gevallen zijn. Ik droeg dan ook wel van alles en nog wat, maar je verwacht dat wel te horen. Blij neem ik hem van de receptioniste aan.

Katja geeft haar en Kevins ontbijt bestelling van The Buttered Biscuit aan ons door. Ik had daar ook wel van willen eten, maar tegen tienen is mij te laat om te ontbijten. We treffen Katja en Fiona in de babykamer aan. 

Katja overhandigt mij Fiona en vraagt of ik haar luier kan verschonen. Dat is inderdaad hard nodig. Het hummeltje vindt het allemaal prima en luiers verschonen is als fietsen, je verleert het nooit. Dan mag ik mijn kleindochtertje een tijdje vasthouden, terwijl Katja ontbijt eet. 

Rick moet om half elf terug in het hotel zijn en ik rijd hem erheen, zodat hij alvast aan de telefoon kan praten. Zo heb ik opeens anderhalf uur voor mezelf. Ik heb allerlei plannen om naar het strand te gaan. 

Alleen ben ik mijn tas bij Katja en Kevin vergeten en zonder kan ik weinig doen. Ik ga die eerst ophalen en natuurlijk help ik Katja ook nog even, want Fiona heeft op de aankleedtafel geplast. Daarna rijd ik naar de Walgreens.

Een insectenbeet op mijn arm is helemaal opgezwollen en kriebelt als een gek. Ik vraag aan de apotheker wat ik er het beste voor kan gebruiken. Zij zegt cortisonenzalf, maar als het na een paar dagen niet beter is naar de dokter te gaan. Dat is nu net wat ik wil voorkomen!

Het duurt alles bij elkaar zo lang dat er geen tijd is om nog iets anders te gaan doen. Zoals ik gisteren al schreef rijd je hier van hot naar her. Voor het hotel staan prachtige lelies en ik besteed wat tijd daar artistieke foto's van te maken. 

Rick is net klaar met zijn vergaderingen als ik de hotelkamer binnenloop. Dat was het voor vandaag qua werken voor hem. We besluiten naar de Marina Grille te gaan om te lunchen. Dat is een groot restaurant met mooi zicht op de rivier. We krijgen een tafel op het terras, gelukkig in de schaduw, want het loopt tegen de veertig graden gevoelstemperatuur.

Vandaag is de laatste dag met Dora. Ik ga haar kleurrijke aanwezigheid in mijn foto's missen. Als afscheidsfoto maak ik er eentje met bloemen in Dora's kleuren erbij. 

Het eten is lekker. Rick heeft een hamburger met champignon en kaas zonder broodje en ik een "cobb" salade met ei, bacon en blauwe kaas. We krijgen Katja en Kevins bestellingen door en brengen die naar hun huis. 

Daar is duidelijk dat Katja wel even hulp met Fiona kan gebruiken. Ze heeft de baby net gevoed, maar toch huilt Fiona nog. Ik neem haar in mijn armen, wieg haar en klop op haar luiertje. Binnen de kortste keren valt ze in slaap. Wat een schatje is het toch!!

Na de nodige rust stelt Rick voor foto's van het gezinnetje te nemen. De onderstaande vind ik het leukst geworden. Ze stralen zo enorm! 

Dan is het weer etenstijd voor Fiona, die vanochtend bij de kinderarts tot Katja en Kevins opluchting eindelijk wat aangekomen was. Rick en ik gaan intussen wat andere dingen doen. 

Plan was om langs de boardwalk in Belmar te gaan wandelen, maar Katja laat ons weten een aantal dingen van Buy Buy Baby nodig te hebben. We zijn hier om haar en Kevin te helpen, dus de GPS wordt ingesteld op de babywinkel. Daar slagen we goed en ik kan het niet laten ook een aantal schattige onesies te kopen. 

Met de buit rijden we terug naar Neptune en maken Katja blij met onze aankopen. Dit keer is het Ricks beurt om zijn kleindochtertje vast te houden. Grandpa ziet er goed uit met een baby-tje in zijn armen!

Als de volgende voeding zich aankondigt gaan Rick en ik naar het restaurant voor ons avondeten. Dat is dit keer La Dolce Vita in Belmar. Daar hebben we een tafel buiten gereserveerd. Toen we bij Katja vertrokken was het 35 graden en hier vlak aan het strand is het tien graden "kouder" met een koele bries. Wij trekken onze jasjes aan, want dat voelt opeens te kil.

Louis is onze ober en heel attent. Rick en ik delen een enorme gehaktbal gevuld met kaas als voorafje. Ik heb daar de Toscanella salade met rucola, tomaat, mozzarella en prosciutto bij. Als hoofdgerecht heeft Rick een kalfsvlees gerecht en ik de vissalade, die eigenlijk ook een voorgerecht is. 

Het eten is heel erg goed! Geen wonder dat dit restaurant zo populair is, het zit helemaal vol. We moeten dan ook even op Katja en Kevins bestellingen wachten. Niet getreurd, zo aan zee zitten is iets wat we thuis niet kunnen doen. 

Met gnocchi en fettucini gaan we naar het blauwe huis in Neptune. Rick werpt zich op om Fiona vast te houden, terwijl Katja en Kevin samen eten. Dat is waarschijnlijk sinds de geboorte van Fiona nog niet voorgekomen. 

Dan rijden Rick en ik moe, maar voldaan na alle Fiona tijd vandaag, terug naar het hotel. Daar schrijf ik dit blog en Rick kijkt een tv show. Morgen gaan we nog even genieten en dan weer huiswaarts. Leuke dagen gaan altijd zo snel voorbij!

Over een drukke dag in New Jersey

We hebben goed geslapen en staan om kwart over zeven op. Na de gewoonlijke ochtendroutine gaan we op weg voor het ontbijt. Rick zoekt en zoekt, maar vindt geen Starbucks dichtbij met al onze wensen. Of ze hebben geen nitro brew of Katja's cold foam koffie niet. 

Uiteindelijk proberen we het met de Starbucks in een service plaza langs de snelweg. Die hebben weliswaar alles waar we naar zochten, maar het is druk en gaat langzaam. Rick en ik nemen egg bites als ontbijt en ik bestel het ontbijt voor Katja en Kevin van Joe's Bagels.

Alles duurt hier altijd zo lang en je rijdt al gauw bijna tien kilometer van het ene naar het andere en terug. Dat zijn wij niet zo gewend. Wij hebben eigenlijk bijna alles wat we nodig hebben binnen een straal van zo'n zes kilometer. 

Tegen negenen zijn we eindelijk bij Katja en Kevin. Die hebben nog net tijd om van hun ontbijt te genieten, want ze moeten om tien voor half tien naar de kinderarts. Terwijl Katja eet mag ik het kleine hummeltje vasthouden. 

Die ligt in heel diepe rust tot ze in haar autostoeltje moet. Dat vindt madammeke maar niets en ze protesteert luid tot Katja haar goed in haar dekentje wikkelt. Wij nemen afscheid tot de lunch.

Rick en ik willen onze stappen bijeen krijgen en gaan een lange wandeling op de boardwalk maken. We beginnen met die in Asbury Park en lopen via Ocean Grove naar Bradley Beach. Het is warm, warm en nog warmer!

Ocean Grove is een heel leuk plaatsje met oude Victoriaanse huizen

Eenmaal in Bradley Beach draaien we om, want Rick moet om elf uur een vergadering bijwonen. Gelukkig kan dat gewoon in de auto en ik ga verder wandelen tot ik de 10000 stappen haal. 

Er is van alles te zien langs deze boardwalk, die weer heel anders is dan die van Rehoboth. Asbury Park staat bekend als een artiesten plaats en als eerste kom ik langs allemaal bekende schilderijen, maar dan anders. Het Meisje met de Parel, de Mona Lisa en de Schreeuw herken ik direct, maar de mensen erin zijn inwonenden van Asbury Park. Ik vind het een leuk kunstproject.

Dora ontdekt een nieuwe boardwalk. Ze heeft deze maand heel wat strand gezien

Deze historische boardwalk stamt uit de zeventiger jaren van de 19e eeuw. Hij is bijna net zo oud als de oudste boardwalk van de VS in Atlantic City, hier maar iets meer dan een uur rijden vandaan. Ik maak nog foto's van mooie muurschilderingen en aan het einde van de boardwalk keer ik terug.

Precies als ik bij de auto aankom trilt mijn Fitbit dat ik de 10000 stappen heb gehaald. Het is zo warm, dat mijn haar druipt! Gelukkig hebben we koud water in de auto. 

Rick moet om half een aan het werk en ik ga voor iedereen lunch halen. Ik bestel salades van Mr. Greek en ga op weg. Net als ik de hoofdweg opgedraaid ben komt er een hardrijdende auto aan, die in mijn baan slingert. Ik moet naar rechts om hem te ontwijken en daar staat een vangrail vlak op de weg en die gaat niet opzij. Kgggr, ik hoor mijn prachtige nog geen jaar oude auto erlangs krassen. 

De andere auto racet verder en mij staan de tranen nader dan het lachen. Ik rijd door naar het restaurant en bekijk daar de schade. Die lijkt op het eerste gezicht niet zo erg als ik had gevreesd, maar bij nadere inspectie zijn de meeste delen aan de rechter kant van de auto beschadigd.

Als ik Rick bijna huilend opbel is die gewoon blij dat ik okay ben. Het is maar blik en we hebben verzekering is zijn nuchtere reactie. Hopelijk kunnen ze de auto weer als nieuw maken. Ik besluit het verder mijn dag niet te laten bederven. 

Bij de Griek haal ik de salades op en breng eerst Katja en Kevin hun lunch en rijd dan naar het hotel. Daar geef ik Rick de zijne, maar hij heeft nog geen tijd om te eten, want is met een klant aan het praten. Ik eet mijn Griekse salade met garnalen en dat smaakt heerlijk.

Mijn volgende doel is Target. Katja heeft me een lijstje meegegeven. Het valt nog niet mee alles te vinden. Katja heeft vastomlijnde ideeen voor spullen in de babykamer. Ik stuur haar dus foto's en zij bepaalt wat ze wel en niet wil hebben. Uiteindelijk heb ik alles op het lijstje in mijn karretje.

En dan kan ik het niet laten. Ik zie een schattig jurkje met Minnie op een eenhoorn. Daar komen ook een roze tutu en een pakje bij. Katja wil niet teveel roze, maar ik ben Omi en mag mijn kleindochtertje verwennen. Gelukkig vindt Katja het ook allemaal schattig. 

Terug in het hotel maken Rick en ik ons klaar om naar het kersverse gezinnetje te gaan. Ik besmeer wat beschuit met muisjes en neem die mee. Katja kende de traditie niet en Rick was het ook vergeten. Het is dan ook al tientallen jaren geleden dat wij dit voor het laatst aten. Gelukkig vindt iedereen het erg lekker. 

Kleine Fiona zien we vandaag alleen maar lekker slapend. Rick helpt Kevin met een paar dingen en samen zetten ze de doos met onze autostoel, die Katja gratis van haar schoonzus kreeg, in de auto. Zo kunnen wij Fiona ook vervoeren, al zal dat nog maanden duren, zo niet langer.

Katja heeft vanavond enorme zin in biefstuk en we doen hetzelfde als gisteravond. Als Katja Fiona gaat voeden, rijden Rick en ik naar Asbury Park. Daar vragen we een tafeltje buiten met zicht op zee bij Stella Marina. 

Bij dit restaurant zijn we al vaker geweest en het eten is er heel goed. Rick en ik delen wat charcuterie en dan heb ik de vissoep en Rick de filet mignon. Die laatste bestellen we ook om mee te nemen voor Katja. Kevin kiest een lekkere pizza.

Nadat we het eten hebben afgegeven, gaan we terug naar het hotel. Ook dit was een heel drukke dag en ik ben blij dat ik Katja met Target heb kunnen helpen. Morgen nog een volle dag hier, de tijd gaat veel te snel! Liever koekjes worden niet gebakken, zei mijn oma altijd, maar ik zou nu zo graag Kevins ouders zijn en om de hoek wonen!
 

Over de ontmoeting met onze lieve Fiona

We zijn vroeg uit de veren en als eerste gaan we naar Starbucks voor koffies. Dan maken we ontbijt, voor mij een gebakken ei dit keer en natuurlijk de tomaat en maitaki paddestoelen. Het is lekker warm buiten en ik eet op het deck en doe dan mijn stappen daar ook.

We zien dat we vannacht bezoek hebben gehad en dat bezoek heeft een lekker middernacht buffet gegeten van onze bloemen in de voortuin. Al mijn mooie lelies zijn opgegeten. Het hert heeft er een lekker maal aan gehad. 

Het lijkt vandaag wel eeuwig te duren voor ik mijn stappen bijeen heb. Rick heeft er een mooie uitdrukking voor "A watched pot never boils". Inderdaad kijk ik constant op mijn Fitbit of ik niet al honderden meer stappen heb. 

Eindelijk is het dan gedaan met de 10000 stappen en ik ga me gauw douchen. Ik heb niet veel meer in te pakken en keurig op onze gewenste tijd van tien uur vertrekken we naar New Jersey. Vandaag verloopt de rit met uitzondering van af en toe langzaam rijden voor werkzaamheden vlot. Voor we het weten rijden we de Delaware Memorial Bridge over. 

Nu is het tijd om een lunchplek te zoeken. We komen langs een mall met een Panera en daar willen we wel weer eens eten. Ik bestel een heerlijke salade met veel groentes, kip, bacon, olijf en sesamzaad. Rick neemt een broodje. 

Om twee uur heeft Rick een vergadering waar hij bij moet zijn. We zoeken een schaduwplek en vinden die bij een McDonald's. Rick is een uur bezig en ik ga maar eens kijken waar ik mijn Dora foto kan maken. Het lijkt mij dat zij best een McJob wil, $15 per uur zelfs (is eigenlijk niets)!

Tegen vieren komen we bij het hotel aan en checken in. Katja is nog bezig met Fiona, maar een half uurtje later mogen we komen. We treffen ons kleindochtertje wakker aan en wat een schatje! We smelten meteen helemaal.

Rick mag haar als eerste vasthouden en niet veel later ik. Een onbeschrijflijk gevoel om mijn kleindochter in mijn armen te hebben! Dit  prachtige wezentje kwam uit mijn dochter, het is zo'n wonder!

Katja moet Fiona even later nog wat meer voeden en dan valt het meiske in een diepe slaap. Ik mag haar dan een hele tijd vasthouden, terwijl Katja onze cadeautjes bekijkt. Daarna is het tijd voor Grandpa Rick om Fiona vast te houden. 

Tegen zessen beginnen we aan het avondeten te denken. Katja heeft haar hele zwangerschap haar favoriete sushi niet kunnen eten. De keuze valt dus daarop. We bepalen dat Rick en ik bij het restaurant gaan eten en dan Katja's en Kevins bestellingen zullen bezorgen. 

Samen eten gaat deze week niet lukken. Er wordt nog hard aan de keuken gewerkt en zonder die en met alle dozen en babyspullen, die nog geen plekje hebben gekregen is er nauwelijks plaats voor Katja, Kevin en Fiona, laat staan ons. Daar komt nog bij dat we met mondkapjes op niet kunnen eten en drinken.

Rick en ik gaan dus een tafeltje buiten vragen bij Kotta. Ik bestel een aantal voorafjes en Rick wat sushi rolls. Het smaakt allemaal heel erg goed! Het duurt lang om het meeneem eten te krijgen, maar dat vinden Katja en Kevin niet zo erg, want Fiona houdt ze bezig. 

Rick zet mij af bij het hotel en gaat dan het eten brengen en Kevin helpen Katja's auto van het ziekenhuis te halen. Die staat daar al sinds dinsdag. Nu is het even ontspannen in de kamer en mijn blog schrijven. Straks heerlijk slapen, want ik ben doodmoe van de emoties en lange autorit.