Dag 3 Aruba: Over snorkelen en stelen

We zijn om kwasrt voor acht uit de veren en na ons aangekleed te hebben lopen we naar Starbucks. Daar halen we ijskoffies en dan bedenken we waar we willen ontbijten. Er zijn twee mogelijkheden: Linda's Pannenkoekenhuis of Hadicurari aan het strand. 

Het heeft net geregend en is nog bewolkt, dus we besluiten Hadicurari voor een mooiere ochtend te bewaren. Linda's blijkt verhuisd te zijn en is nu drie keer zo groot. Maar goed ook, want zelfs op de maandagochtend is het heel populair. 

Rick en ik weten al welke pannenkoek we willen. Rick met ham, spek, kaas en champignons en ik met spek, kaas, champignons en tomaat. Het is heel erg lekker, maar we kunnen beiden nog niet de helft op! Vroeger was dat wel anders!

Als we klaar met eten zijn gaat Rick kijken of er Aruba Rocks! stickers te krijgen zijn van de Citgo. Dat is het geval, ze worden achter de toonbank bewaard, vandaar dat Rick ze gisteren niet zag. Ik maak een foto van onderstaande mooie muurschildering.

Na zo'n flink ontbijt moet er natuurlijk gelopen worden. We parkeren de auto dichtbij de vlindertuin en lopen daar het pad langs het strand richting Eagle Beach op. Onderweg zien we allerlei fotogenieke dingen wat Rick doet verzuchten dat het eerder op een fotografie tour dan een stevige wandeling lijkt. Sorry, Rick!

Bij de beroemde divi divi boom bij het begin van Eagle Beach maken we wat foto's en gaan dan terug. Eenmaal weer terug bij de auto bedenken we dat we best nog een set baddoeken en clips, om die doeken aan een stoel vast te doen, kunnen gebruiken.  

We rijden naar het marktje in Oranjestad waar we leuke baddoeken en rode flamingo en blauwe dolfijn stoel clips vinden. Mijn nichtje Tesla vertelde me dat hier ook een koffiestandje van de vrouw van haar neef staat. 

Melsa is de naam van Sanne's vrouw en ik probeer haar uit te leggen wie ik ben. Haar Engels is nog niet zo goed en ze snapt het niet helemaal. Het is ook best ingewikkeld. Melsa belt Sanne en ik leg uit hoe de vork in de steel zit. Dat vindt hij heel leuk en Melsa snapt het nu ook helemaal. Ik koop een paar flesjes water, maar wellicht gaan we er later nog een koffie halen, 

Op de kamer frissen we ons op en gaan dan naar het strand. Onderweg zien we een mooi groen leguaantje in het zwembad zwemmen. Het lijkt of hij eruit wil en Rick denkt dat hij hem redt. Alleen rent hij tot onze hilariteit zodra Rick hem neerzet meteen het zwembad weer in. 

Bij Moomba Beach huren we weer een paar stoelen vlak aan het water. We liggen daar een half uurtje en dan lopen we naar het ernaast gelegen Hadicurari restaurant. Daar bestelt Rick een broodje garnalen en ik een salade met garnalen, gerookte zalm en gegrilde vis. Het is een goede tegenhanger voor de pannenkoek. 

Als we klaar zijn met eten doen we de baddoek clips op onze stoelen, zodat ze niet weggegeven worden. Dan rijden we terug naar de parkeerplaats waar we vanochtend stonden en maken ons klaar om te gaan snorkelen. 

Er is daar een rotspartij waar vaak interessante dingen te zien zijn. Ik gebruik vandaag voor het eerst mijn snorkelmasker dat over mijn hele gezicht gaat. Dat is echt super fijn! In tegenstelling tot gewone maskers beslaat het totaal niet en blijft heel helder. 

Rick en ik hebben beiden onze Olympus onderwater fototoestelletjes mee. Dat is maar goed ook, want opeens zie ik een schildpad vlakbij. Ik probeer Rick te roepen, maar die is te ver weg. Pas nadat ik een heel aantal foto's heb genomen kan ik Rick ook op de schildpad wijzen. 

Dat is mijn arm (en Ricks foto) met de klaretschildpad

Zo'n schildpad zien is altijd het hoogtepunt van onze vakanties in Aruba en dat dat al tijdens de eerste snorkel gebeurt is natuurlijk fantastisch. We zwemmen een tijdje met het dier en dan kondigt Rick aan  dat hij uit het water gaat.

Mijn shortie houdt me goed warm, maar Rick heeft er geen en dan is het water al snel te koud. Ook heeft hij erge last van zijn rug tijdens het snorkelen. Rick wil graag duiken deze vakantie, maar nu weet hij niet zeker of hij dat wel zal kunnen. 

We gaan terug naar onze stoelen bij Moomba Beach en daar staat een bordje "Reserved" bij onze stoelen, maar de clips zijn verdwenen. Niemand van Moomba Beach weet er iets van, dus die zijn gestolen. 

Als ik naar de man op de stoel naast mij kijk, heeft hij precies dezelfde rode flamingo clips als ik op mijn stoel had. We hebben een sterk vermoeden dat het de mijne zijn, want de meeste flamingo clips hier zijn roze.

Maar ja, bewijs zoiets maar eens. We hebben het er luid over, maar de man negeert ons. Rick wil toch een stuk gaan lopen, dus hij neemt het op zich om nieuwe clips te vinden. Ik zet ons dilemma wel of niet iets zeggen op Facebook en het is grappig de commentaren te lezen. Als zij zo graag onze clips hebben hoop ik dat ze ervan genieten. Bewijzen kunnen we natuurlijk niets.

Rick komt terug met dolfijnen en flamingo clips terug. De dolfijnen zijn dezelfde als hij eerder had en de flamingo's zijn roze, zoals ze meestal zijn. Rick heeft er ook met permanente stift onze initialen op laten zetten. Niet dat we de clips weer onbeheerd achter zullen laten. 

Tegen vijven gaan we terug naar het hotel. Daar nemen we onze douches en ik ga vast aan mijn blog werken. Rick gaat naar Oranjestad op zoek naar een apotheek, die Saridon verkoopt. Dat hielp mij altijd enorm met menstruatiekrampen en is een andere samenstelling dan de pijnstillers, die Rick al heeft geprobeerd. 

Een klein uurtje later komt Rick blij terug. Hij heeft Saridon (wat lijkt te helpen) en de andere dingen op het lijstje. Dat waren haarelastiekjes voor mij en een middeltje om water uit je oor te halen. Tijd om naar het Hilton hotel te gaan.

Daar zien we eerst de zonsondergang op het strand en melden ons dan bij de Sunset Grille. Vroeger was dat altijd binnen eten, maar nu hebben ze een groot terras. 

Audry is onze serveerster en een schat van een mens. Ze heeft duidelijk plezier in haar werk en biedt aan wat foto's van ons te maken. We beginnen met voorafjes van tonijn en Rick heeft Goudse kaas kroketjes. 

Dit is een biefstukrestaurant en Rick bestelt een grote New York strip. Dat is niet aan mij besteed en ik kies de zeebaars. Dat blijkt een heel goede keuze, geserveerd met spinazie en paprika, licht en lekker. Dit was weer een fantastische maaltijd met heel goede bediening. 

Terug in het hotel gaan we rustig wat computeren. Het plan voor morgen ligt al gedeeltelijk vast. De Saridon lijkt Rick goed te helpen, hopelijk is dat de pijnstiller, die hij nodig heeft. In dat geval gaan er heel wat pakjes mee naar de VS, want Katja vindt het ook fijn voor haar menstruatiekrampen.

En zo eindigt dag drie van ons Aruba avontuur. Fiona ging vandaag voor het eerst naar de dagopvang. Katja maakt zich zorgen, want Fiona dronk en at and sliep daar nauwelijks. Het is vast de nieuwigheid, hopelijk went het snel. Ik mis dat meisje zo!

Dag 2 Aruba: Over regen en rust

Om de een of andere reden lag er een zwaar winter dekbed op ons bed, toen we aankwamen. Dat was de eerste nacht veel te warm.  Gisteravond vonden we een gewone deken en en besloten het dekbed daarmee te vervangen. 

Dat beviel goed en ik ben eigenlijk om kwart voor zeven al helemaal wakker. Rick ook, maar van de pijn. Ik heb hem nog nooit zoveel pijn zien hebben! 

Om kwart over zeven sta ik stilletjes op en zet koffie. Het is een van die Nespresso of  Keurig apparaten, maar niet van die merken. Ik vogel uit hoe ik koffie moet zetten, maar niet hoe ik het gebruikte cupje er weer uit krijg. Nu zitten er twee van die cupjes in. 

Na het eerste kopje op het balkon genoten te hebben zet ik er nog een en maak wat ontbijt. Ik heb komkommer en kerstomaatjes, kaas met mosterdzaad en met truffel en filet Americain. Ik gebruik een bamboe mesje om de komkommer te snijden. 

We hebben een hele keuken, maar geen van de apparaten behalve de ijskast werken en er zijn alleen een paar glazen, koffiekopjes en wijnglazen aanwezig. Misschien moeten we zelf maar een mes kopen bij Superfood. 

Na mijn ontbijt loop ik hard op de plaats op het balkon. Na vijfduizend stappen haal ik mijn weerspanningsbanden tevoorschijn en doe daar arm, schouder en buikspieroefeningen mee. 

Dan probeer ik mijn VR op te zetten, maar kan geen groot genoege plek daarvoor vinden. Dat laat ik voor vandaag dan maar varen. Ik wil het later wel nog een keer proberen in het appartement in plaats van op het balkon. 

Rick ligt nog steeds te slapen en ik besluit erop uit te gaan om ijskoffies te halen. Ik loop naar het Moomba Beach restaurant en vind zo verreweg de snelste manier om op het strand te komen. Nog geen vijf minuten nadat ik het hotel verliet sta ik op Palm Beach. 

Het hotel heeft prachtige planten en bloemen, die vlinders en kolibries aantrekken

Eerst denk ik de koffies net als gisteren van The Bread Basket te halen, maar ik krijg een berichtje van Rick dat hij wakker is. Dan ga ik maar naar de Starbucks vlakbij. Ze hebben geen nitro brew, maar een cold brew zonder ijs is ook goed. 

Rick komt het hotel net uitlopen als ik terug ben. Hij voelt zich nog helemaal niet goed, waarschijnlijk maken zijn medicijnen hem wat groggy. Rick gaat liever een ritje maken dan een lange wandeling. Ik heb besloten dat dit Ricks dag is, we doen waar hij zich goed bij voelt. 

We rijden eerst langs Eagle Beach en zien daar de veranderingen en dingen, die nog altijd hetzelfde zijn. Jammer genoeg is Tulip, een van de restaurants waar we wilden eten, gesloten. Andere restaurants zijn er nog wel, gelukkig. 

Na Eagle Beach rijden we wat door Oranjestad. Het is uitgestorven en dat is maar goed ook, want Rick rijdt een paar keer een eenrichtingsstraat in. We gaan hier nog uitgebreider heen, maar nu hebben we alvast de mooi gekleurde huisjes weer kunnen zien. 

Het weer zag er al wat dreigend uit en mijn app voorspelde regen tussen elf en een. Inderdaad spettert het af en toe. Dat is geen weer om buiten te zijn en we besluiten naar de noordpunt van het eiland te rijden. 

Op die manier komen we langs onze favoriete snorkel stranden. Eerst Malmok, dan Boca Catalina en uiteindelijk Arashi. Die laatste is in de zes jaar dat we hier niet geweest zijn veel mooier geworden. Er is nu ook een cafe. 

Dan rijden we een heuvel op en komen bij de vuurtoren aan. Daar zijn heel veel ATVs, waarschijnlijk cruiseschip passagiers, want er zijn er weer twee vandaag. We lopen wat rond en lezen over de geschiedenis van de vuurtoren. Je kunt die ook beklimmen, maar dat laten we vandaag maar achterwege. 

Wel zie ik een standje dat vers kokosnootwater verkoopt. Daar ben ik dol op, dus ik koop een kokosnoot van de vriendelijke Nederlandse dame. Het kokosnootwater wordt eerst uit de kokosnoot in een koelapparaat gedaan en dan terug geschonken. Daardoor is het heel verfrissend. Rick neemt een slokje, maar wilde geen hele kokosnoot. 

Als we terug naar de hotelstrip rijden krijgen we een flinke hoosbui over ons heen. Gelukkig is het maar plaatselijk. Zodra het droog is parkeren we de auto dichtbij het Hilton hotel. Daar wilden we eigenlijk graag logeren, maar de prijzen rezen de pan uit. 

We zien hier onze eerste leguanen en hagedissen van deze reis. Ook bezoeken we de papegaaien en kakatoes. Hun leeftijden staan bij de kooien en we bedenken ons dat veel van hen er al waren, toen we met de kinderen in Aruba waren. 

Rick en ik maken wat foto's van Rita, One, Two en Pepe en sturen een berichtje naar onze familiegroep daarmee. Inderdaad herinneren alle drie de kinderen zich die vogels nog, zo leuk! Hopelijk kunnen we in de toekomst weer een keer een hele familie Aruba reis houden. 

Rita, een oude bekende van de kinderen

Na die nostalgische escapade lopen we naar Bugaloe. Het is er minder druk dan gisteren en we vinden een tafel midden in het restaurant. Vandaag bestel ik sate met salade en Rick een broodje met biefstuk en kaas. Hij begint zich eindelijk iets beter te voelen. 

We besluiten onze strandspullen op te halen en als we de kamer binnenlopen zien we daar zowaar een paar messen liggen! Degene, die onze kamer schoonmaakte, zag de komkommer kennelijk liggen. Dat hoeven wij dus niet meer te kopen. 

Toch gaan we nog even langs Superfood. Daar aangekomen zie ik een bejaarde blinde man op de grond zitten. Zijn even bejaarde vriend probeert hem op te helpen, maar dat lukt niet. Natuurlijk steek ik mijn hand uit en help mee. Ik krijg een heel gemeende "masha danki" te horen. Mijn goede daad van vandaag is weer gedaan. 

 Bij Superfood wil ik een flesje cocktail saus voor mijn garnalen. Daarvan vind ik nog de laatste. Verder kunnen we wel een keukenrol gebruiken. Het is verleidelijk meer te kopen, maar dat doen we maar niet. Eerst moeten we de gisteren gekochte lekkernijen opmaken. 

Net na drieen parkeren we de auto vlakbij Moomba Beach en huren daar een paar stoelen en parasol. Dan gaan we de zee in. Het is zeker een stuk koeler dan in de zomer, maar nog net te doen voor mij. Ik zal mijn shorty met het snorkelen wel altijd gebruiken. 

We hebben uitzicht op het vissershaventje en dat vind ik altijd leuk om te fotograferen. Er liggen niet zoveel van de kleurrijke kleine vissersbootjes als ik me herinner, maar er zijn er genoeg om foto's te maken. 

Om half vijf ruimen we op en gaan terug naar de kamer. Daar douchen we en gaan dan met onze laptops naar de bar bij het zwembad met uitzicht op zee. Daar aten we gisteren ontbijt. 

We vinden een tafeltje in de schaduw en ik typ een deel van mijn blog. Heel ergerlijk heb ik met deze laptop de hele tijd dat het scherm zwart wordt en dan moet ik weer inloggen. Rick heeft nog niet uitgevonden waar dat door komt, maar vooral als ik snel wil tikken is het super irritant. 

Opeens is het tijd om naar ons restaurant van vanavond te gaan. We hebben geen tijd meer om de laptops terug naar de kamer te brengen en ik ben niet zo ver gevorderd met dit blog als ik had gewild. Geen probleem, we leggen de laptops in de achterbak van de auto en rijden naar Pincho's.

Dit is een restaurant op een pier. We hebben gereserveerd en zijn een beetje teleurgesteld als we een tafel ver van de zonsondergang toegewezen krijgen. De brutalen hebben de halve wereld en ik vraag of we niet dichter bij het water kunnen zitten.

Dat blijkt het geval te zijn en we krijgen een van de beste tafels in het restaurant. Er is veel bewolking, maar de zonsondergang is deslaniettemin spectaculair. Onze serveerder Joel, een Cubaan, die ons vertelt dat hij hier is om zijn familie van verre met geld te ondersteunen, maakt ook een leuke foto van ons tweeen. 

Dan is het tijd voor het eten en dat is heerlijk! Rick begint met de Arubaanse viscakes en ik met de vissoep, beiden smaken voortreffelijk! 

Net als gisteren bestel ik twee voorafjes voor mijn "hoofdgerecht": de inktvis en de tomaat en frisee salade. Die inktvis is de lekkerste sinds degene, die ik jaren geleden vers in Puerto Vallarta at. Ricks gerecht van vis, garnalen en Caribische kreeftenstaart ziet er ook super uit. 

Wij hebben zoveel goede herinneringen aan dit restaurant met de kinderen en het is nog steeds perfect. De bediening is attent en snel en het eten zo vers en lekker. We lopen zeer tevreden terug naar de auto. 

Op de terugweg stopt Rick even bij het Citgo benzinestation. Hij wil kijken of ze daar diet Mountain Dew of diet 7 UP hebben en hij hoopt Aruba rocks! stickers te vinden. Hij krijgt nul op het rekest voor beiden en komt met lege handen terug. 

Vandaag worden de Amerikaanse voetbalwedstrijden, die bepalen wie er in de Superbowl komen, gespeeld. Als we terug in het appartement zijn zetten we de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en Los Angeles Rams aan. Ik ben voor de 49ers. Het andere team is al bepaald; de Cincinnati Bengals.

Het was een dag zonder plan vandaag en we hebben veel gezien en gedaan. Rick lijkt zich wat beter te voelen. Hopelijk krijgt hij vannacht niet weer heel veel pijn in zijn rug. Het gaat om het hier zijn en genieten van de warmte en kleuren, dus wie weet wat morgen brengt. Allemaal een fijne week gewenst!