Over een verjaardag vrijdag

Om zes uur hoor ik Rick opstaan en eigenlijk ben ik ook wel uitgerust. Mijn bed is echter te lekker en ik doezel nog een uurtje door. Dan sta ik op en begin zo fijn vroeg aan de dag. 

Rick is intussen al op zijn kantoor aangekomen. Hij heeft vandaag een belangrijke presentatie, de eerste in persoon sinds begin 2020. Hij is er wel een beetje zenuwachtig voor, maar ongetwijfeld zal het zoals altijd prima gaan. 

Voor mijn ontbijt maak ik de paddenstoelen en tomaat op en schenk een kop koffie, die Rick gezet heeft, in. Het smaakt me allemaal prima. 

Dan bestel ik via de app een nitro brew koffie van de Starbucks in het Pan Am Center. Even overwoog ik naar Vienna te gaan, maar als ik van Pan Am haal kan ik eerder aan mijn sporten beginnen en lekker snel klaar zijn. 

Mijn uur cardio zit er inderdaad zo op en dan doe ik mijn Franse lessen en breinspelletjes. Het is koel, maar zonnig buiten en ik besluit Orion naar snoepjes te laten zoeken in de achtertuin. 

Dat gaat niet helemaal goed, want zowel de Deense doggen als Mia zijn buiten. Daar moet mee langs het hek gerend worden. Nou ja, dan heeft Orion ook wat beweging. 

Zo gaat de ochtend vlot voorbij en ik heb zin in een poke bowl voor de lunch. Ik rijd naar The Boro en neem daar ook gelijk mijn "Ramen en deuren" themafoto. Een gebouw weerspiegelt in een ander gebouw en dat maakt een abstracte foto. 

Het is hier altijd een windtunnel en te koud om buiten te eten. Dat is niet het geval in de zon voor ons huis. Poke bowls blijven mijn favoriete lunch, zoveel smaken en kleuren en goed voor me. 

Na het eten rijd ik door de bloeiende straten naar Whole Foods. Onderweg maak ik mijn dagelijkse bloemenfoto's. Ook kijk ik wat er in het parkje naast Whole Foods in bloei is, Dat zijn allerlei paarse en roze bloemen. Bij Whole Foods koop ik een nieuw bosje tulpen.

Met dit mooie weer zijn er heel wat buren buiten en ik praat bij met Jenny van de overkant. We zijn van plan om nu het weer warmer wordt weer eens een oprit buren bijeenkomst te houden. Grappig genoeg met het oog op gisteren woonden er Mormonen in het huis waar Jenny en John nu wonen (en die waren best aardig, maar we missen ze niet).

Het is vandaag Kai's dertigste verjaardag en als zij terug zijn van hun feestelijke etentje bel ik. Helaas waren Kai en Raquel niet thuis toen onze verrassing werd bezorgd, dus nu moeten ze er morgen achteraan. Hier in de VS zou het morgen nog eens bezorgd worden, maar in Frankrijk kennelijk niet. 

Kai laat mij zien hoe hun appartement er nu uitziet. Ze hebben het erg leuk ingericht en het is goed dat ze zoveel dezelfde smaak hebben. Dat hebben Rick en ik ook en dat helpt erg met het kiezen van meubelen en wandversieringen.

Na een uur sms-t Rick dat hij klaar is met zijn werk en ik neem afscheid, zodat Kai ook nog met zijn vader kan praten. Dat duurt ook een uur (tot middernacht voor Kai en Raquel) en dan is Rick klaar om aan het weekend te beginnen. We hopen dit weekend te gaan kijken of een reis naar Frankrijk begin juni mogelijk is.

Voor ons avondeten vinden we nog net twee stoelen aan de bar bij Pazzo Pomodoro. Michael en Johnna zijn er beiden en zorgen goed voor ons. We nemen ieder een Aperol spritz om op het weekend te toasten en delen het prosciutto en kaas plankje. 

Als hoofdgerecht neemt Rick een biefstuk gerecht en ik de regenboogforel. Dit restaurant stelt ook nooit teleur. We hebben geluk zoveel goede restaurants vlakbij te hebben!

En zo heb ik twee dertigers als kinderen en is mijn kleinkind bijna een. Dat doet me wel oud voelen, maar we gaan vrolijk verder. Over dat kleinkind gesproken, ze is dol op van alles en nog wat, maar niet formula. Hopelijk krijgt ze genoeg calorieen van haar maaltijden. 

Over een bezoek aan de DC Mormoonse tempel

De zon schijnt vrolijk al is het maar net boven het vriespunt. Hopelijk zijn dit de laatste echt koude ochtenden, want ik wil zo graag op het deck ontbijten! Ook binnen smaken de paddestoelen, tomaat en ei erg lekker, daar niet van.

Als ik klaar ben met eten heeft Rick Orion uitgelaten. We vertrekken naar Starbucks en wat is dat ritje mooi nu met alles in bloei. 

Alleen merk ik de pollen wel met kriebelende ogen en keel. Meestal heb ik er weinig last van, maar het schijnt een slecht jaar voor mensen met pollen allergieen te zijn. 

Thuis doe ik een uur cardio en ga dan naar Sharon voor personal training. Zij heeft weer een aantal nieuwe oefeningen voor me en alle spieren komen aan bod. Ik ga dat morgen weer voelen, vrees ik. 

Na de personal training ga ik naar Greenheart. Daar breng ik de lege flessen terug en neem een volle fles Rooster groentensap mee. Daarna stop ik een aantal keren om foto's van bloemen te maken. 

Thuis fris ik me op en kleed me redelijk netjes. We gaan vanmiddag namelijk de Mormoonse tempel van Washington bezoeken. Ik eet snel een salade van Subway en rijd dan naar Kirsten. Samen met nog een vriendin van haar gaan we naar Kensington, Maryland. 

Wij zien deze tempel altijd vanaf de rondweg rond Washington, maar zijn er nog nooit dichterbij geweest. Pas voor de tweede keer in zijn bestaan is de tempel open voor het publiek. 

De eerste keer was 1974, toen de tempel voor het eerst in gebruik werd genomen. Kirsten heeft er gratis kaartjes voor gereserveerd. 

Washington zou Washington niet zijn als er geen files waren, maar keurig op tijd rijden we om twee uur het parkeerterrein op. De tempel is een imposant gebouw en wij zien er erg naar uit de binnenkant te zien. 

Daarin zijn we niet de enigen en we moeten een tijdje in de rij staan. Dan is het inderdaad de moeite waard. Ik weet niet zoveel over deze religie, hoewel onze vroegere overburen Mormoons waren. Het is dan ook fijn dat er veel mensen staan om vragen te stellen. 

Het is niet toegestaan binnen te fotograferen, dus onderstaande foto's komen van de website van de tempel. 

Als eerste gaan we een zaal in met een soort jacuzzi. Daar vinden dopingen van bekeerde Mormonen plaats, maar ook dopingen van Mormonen, die daarmee hun voorouders dopen. 

Die voorouders kunnen dat wel of niet aanvaarden, zo ja, dan kunnen ze naar de Mormoonse hemel. Een nogal vreemd concept voor ons moet ik toegeven. 

Zo'n voorouder had katholiek of moslim kunnen zijn en waarom zouden die dan Mormoons gedoopt willen worden. Het is om hen tot de ultieme hemel van de Mormonen toe te laten. 

Via een trap lopen we geleidelijk naar de zesde verdieping. Onderweg zien we waar men zich in witte kleding moet kleden om de tempel te kunnen betreden. Verder is er een zaal waar bruiden zich klaar kunnen maken en allerlei kamers om te leren. 

Langs de trap zien we prachtige gekleurde kristallen "ramen". De kleuren worden lichter naarmate  we hoger komen om aan te geven dat we dichter bij de hemel zijn. 

Het hoogtepunt is de "hemelse" zaal. Daar hangen prachtige Oostenrijkse kristallen kroonluchters. Helaas komen ze op onderstaande foto niet tot hun recht, want ze zijn adembenemend. 

Mormonen moeten meer dan tien procent van hun inkomen aan de kerk geven, dus geld genoeg. Deze kamer wordt gebruikt voor meditatie. 

Na een uur staan we weer buiten en maken wat foto's van de prachtige tuinen. Alleen jammer dat er zoveel mensen zijn. We zijn het erover eens dat we dit bezoek niet hadden willen missen! 

Het is zo uniek dat het algemene publiek er voor het eerst in bijna vijftig jaar binnen mag! Het is vanwege de complete renovatie van het gebouw, dus het zal nog wel vijftig jaar duren voor dit weer kan.

De terugrit verloopt zonder problemen en we drinken nog even wat op Kirstens deck. De andere vriendin van Kirsten was Katja's tweede klas lerares, dus zij wil natuurlijk alles over onze kinderen weten. Na een uurtje nemen we afscheid en bedanken Kirsten voor het verkrijgen van de kaartjes.

Christine en Chuck kunnen vanavond niet voor het happy hour en Rick besluiten naar Zenola te gaan om daar een hapje te eten. Daar worden we altijd als oude bekenden begroet. Ik kan ook niet laten mijn favorieten te bestellen. 

Na deze heerlijke maaltijd is het tijd om met de voeten omhoog tv te kijken. Dit keer worden het wat Amerikaanse kookshows en Jeopardy, want een 23-jarige Canadese wint daar telkens. Wat een algemene kennis heeft die jongedame, bewonderenswaardig. 

Oh, ook nog even, volgens de Nederlandse media zitten wij "Amerikanen" aan de tv gekluisterd vanwege de rechtszaak tussen Johnny Depp en Amber Heard. Nou, dat vindt enkele kilometers van ons vandaan plaats en niemand heeft het erover! Ook Nederlandse media kunnen flink overdrijven. 

Over een koude Koningsdag

Voor ik opsta lees ik altijd wat Facebook en dergelijke. Daar word ik eraan herinnerd dat het vandaag Koningsdag is. Meestal doen wij daar niets aan, maar ik zie dat mijn sport t-shirt toevallig oranje is, perfect.

Rick is weer vroeg en is na mijn ontbijt klaar om naar Starbucks te gaan. Het is opeens een stuk kouder met een graad of acht en een keiharde wind. Gelukkig schijnt de zon wel.

Na mijn cardio ga ik met mijn nitro brew wat correspondentie afhandelen. Ik heb al aardig wat aanvragen voor rondleidingen, vooral voor juli. We weten onze eigen zomerplannen nog niet, dus het is onder voorbehoud, maar ik denk niet dat we in juli ergens heen gaan. 

Deze amaryllis deed er meer dan vier maanden over om te bloeien!

Online las ik dat er alweer kolibries gezien zijn in onze omgeving. Tijd om de gewone vogelvoeders weg te halen en die voor de kolibries op te hangen. Ik kan niet wachten die snelle vleugeltjes weer te horen!

Judith kon gisteren niet voor de lunch, maar vandaag wel. Ik haal dus mijn Subway salade en dan hebben we weer een gezellige virtuele lunch. Halverwege komt de schoonmaakploeg en om Orion niet te laten blaffen ga ik een wandeling maken en laat Judith de bloeiende bomen, seringen en azalea's in een straat vlakbij zien. 

Als Judith weer aan het werk moet rijd ik naar het centrum van Vienna. Onderweg stop ik bij een heel mooi roze kornoelje en de mooiste azalea tuin in de buurt. Zo grappig altijd dat die struiken het gros an het jaar gewoon groen zijn, maar in de lente felle kleuren brengen. 

Na een tijdje door de stad gelopen te hebben ga ik naar Lofty Salon, waar ik om drie uur een afspraak heb. Als ik er binnenkom dragen zowel Mona als Carmen een mondkapje. Dat is heel ongewoon voor hen, dus ik vraag om de reden. Ze hebben beiden last van allergieen, maar zijn niet zeker dat het geen verkoudheid is. 

COVID, griep of verkoudheid, allemaal dingen waar ik geen zin in heb. Ik zet dus ook een KN95 mondkapje op. We hebben inderdaad enorm veel pollen in de lucht met alles in bloei, dus hopelijk zijn het slechts allergieen. 

Anderhalf uur later is mijn haar weer mooi bijgekleurd en gefoehnd. Ik kan er weer vijf weken mee door. De schoonmaakploeg is net vertrokken, dus helemaal goed. 

We doen dan wel heel weinig aan Koningsdag, maar Rick ziet zijn kans schoon om een glaasje oranjebitter te drinken. Dat is zijn favoriete drankje. Ik vind het niet lekker, dus raad eens welk glas van mij is. 

We proosten op de koning en ik drink mijn slok gauw op. Rick neemt juist hele kleine slokjes om er zolang mogelijk van te genieten. 

Na de kapper had ik geen energie meer om avondeten te gaan bedenken en kopen. We maken het onszelf dus makkelijk en halen Grieks van Plaka Grill. De salade met gyro vlees is altijd weer lekker.

Saskia's auto is inderdaad te duur om te repareren. We moeten dus zo snel mogelijk een nieuwe tweedehands auto voor haar vinden. Ik heb vanmiddag al wat onderzoek gedaan en opties naar Saskia en Rick gestuurd. En nu ga ik verder met mijn achterstallige shows kijken, waaronder Heel Holland Bakt en Waar Doen Ze Het Van. 

 

Over een duistere dinsdag

Alexa zingt haar deuntje veel te vroeg naar mijn mening. Mijn bed is zo lekker, maar ik sta toch maar op, want moet weer in het ritme van deze tijdzone komen. Ik had niet verwacht toch jet lag te hebben. 

Beneden heeft Rick de koffie al klaar staan. Ik maak mijn ontbijt, terwijl Rick zich vroeger dan gewoonlijk klaarmaakt. We hebben zo wat meer tijd om Pokemon Go te spelen voor- en nadat we onze Starbucks koffies ophalen. 

Dan is het tijd voor Rick om aan het werk te gaan en eigenlijk is mijn sporten ook een beetje "werk". Als ik mijn stappen bijeen heb, zie ik dat de zon langzaam tevoorschijn komt. Het is een aangename temperatuur en ik besluit een stukje te gaan wandelen. 

Onze buurt lijkt wel op een botanische tuin in deze tijd van het jaar. De kornoeljes, de staatsbloem van Virginia, bloeien met hun mooie roze en witte Japans aandoende bloemen. De azalea's staan in allerlei kleuren te pronken. De prunussen zijn bijna aan het einde en de redbuds ook. Ik geniet van alle kleur. 

Onkruid? Ik vind ze mooi.

Als ik mijn Subway salade ga ophalen is het helaas alweer bewolkt en de radar laat naderende regen zien. Ben ik even blij dat ik in de zon heb gelopen. De salade smaakt me weer erg goed. 

Na het eten ga ik mijn boodschappen doen. Eerst haal ik medicijnen voor mij en Orion op van Walgreens. Dan rijd ik naar H Mart waar ik mijn favoriete paddenstoelen koop. Ik kijk nog even rond of zij fiddlehead varens hebben, maar dat is niet het geval. Wel zijn er paardenbloembladen, maar ik vraag me af of die niet erg bitter zijn. 

Net als ik de autodeur achter me dichttrek begint het te plenzen. Jakkes!! Ik neem van de gelegenheid gebruik om te berekenen hoeveel Maria's deel van de hotels en de autohuur is. Als je alles door tweeen deelt vallen de kosten daarvoor voor tien dagen best mee. 

Mijn spieren vinden de regen weer helemaal niets, dus ik neem een lekker warm bad met Epsom zout. Dat helpt goed. Beneden steek ik de kaarsen aan en zo is het gezellig ondanks het sombere weer. 

Voor ons avondeten hebben we kip fajita's. Dat is altijd een simpel, maar lekker maal op een regenachtige dag. We hebben dit keer koolhydraatarme tortilla's van amandelmeel, ze zijn smakelijk. 

Saskia sms-t Rick dat er meer autoproblemen zijn. Zij werd aangereden door een auto, die werd gestolen. De auto was van een vrouw, die niet goed Engels sprak, en de dieven zijn gevlucht. De politie heeft met Saskia en die vrouw gesproken. Gelukkig is de schade aan de huurauto niet ernstig. 

Arme Sas, het zit haar niet mee! Het is al zo'n stressvolle tijd voor haar met nog maar een maand te gaan voor haar studie en allerlei examens. Ook hoorde ze vandaag dat haar auto waarschijnlijk total loss is, Rick gaat daar morgen nog even over bellen. Ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht.