Dag 3 San Diego: Over zeepaardjes en zeeleeuwen

De laatste dag in La Jolla breekt alweer aan. Rick is mij veel te vroeg op, dus ik doezel tot hij klaar en aangekleed is. Ik hoef toch alleen mijn ontbijtplunje aan te trekken. 

Na onze Starbucks visite zet ik Rick weer af bij het Microsoft kantoor. Of dat morgen weer zo is weet ik niet, want vanmiddag is Rick op de Miramar marine basis en morgen gaan ze naar een vliegdekschip.

Terug in het hotel ga ik eerst mijn koi vriendjes in de vijver een bezoek brengen. Die denken dat ik eten voor ze heb en hun nieuwsgierige kopjes staan leuk op de foto. 

Dan loop ik naar Snooze en eet daar weer het eiwit roerei met groentes, avocado en kiphamburger. Ik bedenk me dat dat zo ongewoon is in Europa. Wat ze hier "sausage" noemen is feitelijk een anders gekruide dunne hamburger. 

Enfin, het smaakt me weer prima en als ik klaar ben ga ik douchen. Daarna kleed ik me in bikini en haal een baddoek van het zwembad, zodat ik niet terug hoef te komen om me te verkleden. 

Vanochtend staat het Scripps Birch Aquarium op mijn programma. Dat hoort bij het Scripps Institute for Oceanography. Ik koop online een kaartje voor kwart over tien en kom er keurig op tijd aan. Zoals op zovele plaatsen kun je hier ter plekke geen kaartje (meer) kopen. 

Het aquarium zit een beetje gecompliceerd in elkaar. Als eerste zie ik prachtige uitzichten, onder andere op de pier waar ik gisteren onder stond. Hier zijn ook zeedieren, die aangeraakt mogen worden, maar daar staat een rij, dus ik besluit dat later te doen. 

Zeepaardjes zijn een van mijn favoriete zeedieren en ik ben blij verrast dat er hier een heel aantal soorten zijn. Ook zeedraken drijven rond in hun tanks. Deze dieren zijn zo fascinerend! Ik hoop er nog altijd een tijdens het snorkelen tegen te komen. Ze zijn er wel in het Caribisch gebied, Rick heeft ze gezien. 

Na de zeepaardjes ga ik op zoek naar de pinguins. Ook die zijn zo leuk! Deze soort is de kleinste pinguin soort ter wereld. Iedere pinguin heeft, net als in andere dierentuinen en aquaria, een of twee kleuren. Hier staat een groot bord met de namen en kleuren. Ik ben de namen alweer vergeten, maar de pinguins op de foto zijn allebei mannetjes. 

Het is even zoeken, maar dan vind ik het "gewone" deel van het aquarium. Eerst zijn daar tropische vissen en kwallen en daarna veel inheemse soorten. 

Als laatste is er een grote tank met een zeewier bos zoals je dat hier in de Pacifische Oceaan ziet. Daarin zwemmen onder andere knaloranje Garibaldi vissen. Dat is de staatsvis van Californie en die zag ik gisteren vlakbij het strand in het water. 

Voor ik vertrek ga ik nog even proberen of er geen rij meer staat om zeesterren e.d. aan te raken. Er staan maar twee families, dus ik sluit aan. Het is de moeite waard, want de zeester en zeekomkommer voelen heel anders aan dan hun soortgenoten in het Caribisch gebied. 

Al met al heb ik hier bijna anderhalf uur doorgebracht, langer dan ik had gedacht. Ik begin dan ook trek te krijgen en stel Waze in op dezelfde parkeergarage in het centrum van La Jolla als waar ik gisteren parkeerde. 

Mijn plan is weer bij George's On The Cove te lunchen. Alleen vond ik het gisteren bij de buiten bar ietwat te warm en vandaag is de temperatuur hoger. Ik besluit eens te kijken naar de eerste verdieping en kan daar een tafeltje met prachtig uitzicht krijgen. Eigenlijk is dit nog beter dan boven!

Genietend van het schitterende uitzicht bestel ik nogmaals de garnalensalade. Het is zo'n bijzondere en smakelijke combinatie van groentes, cashew noten en garnalen met een lekkere niet overweldigende dressing. 

Het is nog voor enen als ik afreken en naar de La Jolla Cove loop. Behalve zeeleeuwen zijn hier ook ontzettend veel pelikanen en aalscholvers, die in drommen op de rotsen zitten. Door hun poep zijn de rotsen wit geworden. 

Het is vloed en het water komt tot aan de trap, dus ik doe mijn schoenen uit voor ik het strand oploop. De steen waar ik gisteren op zat is bezet, dus ik zoek een andere zetel uit. Die vind ik al gauw en ga genieten van mijn omgeving. 

Zoek de baby zeeleeuw, die daar iedere middag ligt

Na een tijdje ga ik het water in en ik snap niet dat mensen hier zonder wet suit uren in kunnen snorkelen. Zo koud!! Het lukt me niet eens verder dan mijn middel te gaan. Later zie ik dat het water maar 19 graden is!

Volgens mij worden de zeeleeuwen pas actief als de zee zich begint terug te trekken. De eerste paar uur denk ik dat er vandaag geen dieren vlakbij ons gaan komen, maar tegen drieen verandert dat. Opeens is mijn deel van het strand heel populair. 

Er komen een paar zeeleeuwen spelen en die fotografeer ik snel. Dan zwemmen ze weg, maar die dieren zo dichtbij te hebben is zo bijzonder! Ik was van plan een walvisvaart te gaan doen deze reis, maar dit is veel leuker. 

Het wordt steeds warmer en ik ga nog eens het water in. Nu ervaar ik hoe het is om een zeeleeuw vlak langs me heen te hebben zwemmen. 

Een ervan raakt me aan met zijn of haar rug en gek genoeg vind ik het vreemd dat hij of zij zo warm is. Natuurlijk zijn het warmbloedige zoogdieren, was ik even vergeten. 

Vervolgens komt er nog een paar vlak bij mij buurten. Na wat spelen blijft een van hen op het strand liggen slapen. Wat zijn dit toch leuke dieren! 

Met veel moeite verlaat ik om half vijf het strand. Misschien dat ik ze morgenochtend nog even snel een bezoek breng.

De rit terug naar het hotel verloopt vlot en ik ga meteen door naar het zwembad. Dit keer ga ik enkel een tijdje in de jacuzzi zitten. 

Mijn voet wordt maar niet beter en wie weet helpt warmte wat. Ik moet volgende week naar een dokter en hoop dat ik de tweede week van september wel met Katja, Kevin en Fiona naar het strand zal kunnen gaan. 

Tegen zessen begint mijn maag te knorren en ik ga me kleden voor het avondeten. Ik heb besloten weer Japans te gaan eten bij Koniyumi. 

Dat is makkelijk te belopen en natuurlijk mijn favoriete cuisine. Ik neem weer plaats aan de sushi bar en smul van een heerlijke chirashi met allerlei verschillende vissoorten. 

Deze dag was weer vol indrukken en voor mijn gevoel heb ik het uiterste uit La Jolla gehaald ondanks dat ik niet zo goed ter been ben. 

Ongewild heb ik iedere dag toch meer dan 10000 stappen gelopen. Morgen verkassen we voor de laatste dag hier naar het centrum van San Diego. Ik zie ernaar uit. 

Dag 2 San Diego: Over een pier en pootje baden

Vandaag heeft Rick geen wekker gezet, maar we zijn om kwart over zeven beiden weer van de partij. Rick maakt zich klaar voor zijn werk en dan herhalen we de gang naar Starbucks. Rick koopt zijn kalkoen spek broodje en zijn ijskoffie en voor mij wordt het weer alleen de nitro brew. 

Het Microsoft kantoor is dan niet ver meer en we nemen weer afscheid tot na het avondeten vanavond. Rick en zijn team gaan Mexicaans eten. Dat is niet aan mij besteed, dus ik ben blij dat ik mijn eigen keuze kan maken. 

Mijn ontbijt wordt hetzelfde als gisteren bij Snooze. Dit keer neem ik alleen de pittige sambalsaus er niet bij. Helaas kan mijn maag daar niet tegen en zonde als zo'n bakje wordt weggegooid. Het smaakt me weer zeer goed. 

La Jolla is bekend om zijn Scripps Oceanographic Institute. Hun pier is een fotogeniek geheel dus daar wil ik heen. Na mijn douche ga ik op pad en stel Waze in op de dichtstbijzijnde parkeerplaats. Dat werkte gisteren perfect, maar vandaag niet. 

Daar aangekomen blijkt dat de gewone mens er enkel in het weekend en met feestdagen mag parkeren. De rest van de tijd mogen alleen Scripps medewerkers er staan. Dat is even balen, want wat nu?

Dit is een vrij lang strand, dus ik besluit erlangs te rijden. Langs de weg zijn er geen plekken open, maar niet veel later zie ik een enorme gratis parkeerplaats bij La Jolla Shores Beach. Van daaruit is het mogelijk naar de pier te wandelen. 

Vanwege mijn pijnlijke voet wilde ik eigenlijk niet veel lopen, maar in het zand gaat het grappig genoeg wat beter. Ook heb ik vandaag mijn sportschoenen met steunzolen aan in de hoop dat dat ook helpt. In ieder geval is de wandeling naar de pier de moeite waard. 

Eenmaal eronder leef ik me uit op perspectief foto's maken. Het is belangrijk om de horizon recht te houden en als ik symmetrisch wil moet ik midden onder de pier staan. Het vergt een aantal pogingen, maar dan heb ik wat mooie foto's al zeg ik het zelf. 

Gewoonlijk eet ik op dinsdag virtueel lunch met Judith, maar het is hier drie uur vroeger. Niet getreurd, ik heb geen haast en als Judith belt zoek ik een schaduwplek op bij een van de picknicktafels. We kletsen gezellig. Leuk om het deze week toch nog vol te kunnen houden.

Het loopt alweer tegen twaalven als ik naar La Jolla Village rijd. Dit keer zendt Waze me wel naar de juiste parkeergarage. Ik heb besloten weer bij George's on the Cove te gaan eten en het zou zomaar kunnen dat ik dat morgen weer ga doen. Hun garnalensalade is zo lekker en licht. 

Na het eten koop ik een flesje water bij een koffiestandje en dan doe ik mijn tas in de kofferbak van de auto. Ik neem alleen mijn autosleutels, telefoon en badspullen mee naar het strand. Ik heb een baddoek mee uit het zwembad van het hotel. 

Eenmaal op het strand vind ik de perfecte steen om op te zitten. Het is in de schaduw en moeilijk voor te stellen dat er een extreme hitte waarschuwing is voor dit gebied. Het is een heerlijke temperatuur en ik geniet weer van de zeeleeuwen.

Gisteren dacht ik erover om te gaan snorkelen, maar ik vind dat toch te eng in mijn eentje. Het water is ook een stuk kouder dan ik gisteren dacht. Ik houd het dus maar bij een paar keer verkoeling zoeken in het water. 

De tijd vliegt met lezen, zeeleeuwen fotograferen en me weer verbazen over hoe dichtbij mensen durven te komen. Gelukkig zijn zeeleeuwen duidelijk minder agressief dan zeehonden. Af en toe geven ze een flinke brul als mensen echt te dichtbij komen. 

Op een gegeven moment komt een vrouwtje het strand op en echt dichtbij mij liggen. Ze trekt zich niets van mij aan en gaat heerlijk maffen. Af en toe rolt ze eens in het zand en dan ziet een zeeleeuwenleven er opeens heel aantrekkelijk uit. Het lijkt vast makkelijker uit dan het is. 

Om vier uur heb ik het wel gezien en loop terug naar de auto. Onderweg maak ik een foto van het strand van boven. Het is helemaal niet groot en toch voelt het niet overdreven druk. Hopelijk kan ik morgen diezelfde rots weer in gebruik nemen. 

De rit naar het hotel verloopt vlot en ik heb mijn bikini al aan dus kan zo door naar het zwembad. Daar geef ik de stranddoek terug, anders moet je $20 voor dat vod betalen. Kennelijk stelen veel mensen deze versleten doeken. 

Het zwembadwater is lekker en dan ga ik even in de jacuzzi. Misschien helpt dat mijn voet ook wat. Ik wou dat ik wist waardoor de pijn wordt veroorzaakt, maar het is me een raadsel. Ik baal er erg van, maar gelukkig is het niet zo erg dat ik helemaal niet kan lopen.

Terug in de kamer trek ik een jurk aan en roep dan een Uber. Die brengt me naar Truluck's, een visrestaurant dat me werd aangeraden door plaatselijke foodies. Ik neem plaats aan de bar en bestel twee voorafjes, een garnalen en krab gerecht en een krab cocktail. Het is precies genoeg eten. 

Het duurt maar een paar minuten voor mijn Uber terug naar het hotel voor komt rijden. Moe van de dag ga ik met de vele kussens in mijn rug op bed liggen. Ik hoop dat Rick vanavond wat eerder thuiskomt dan gisteren, maar ik heb er een hard hoofd in.