Dag 2 Nederland: Naar Enschede met Hanneke

Het moet gezegd, ik heb vannacht heerlijk geslapen. Ik word pas om vijf over half acht van iets wakker. In alle rust maak ik me klaar om te gaan ontbijten, want ik heb pas om elf uur met Hanneke afgesproken. 

Als ik klaar ben loop ik naar de overkant om te ontbijten. Ik heb hoge verwachtingen en die worden waargemaakt. Er is van alles en nog wat. Heel veel broodjes, warme gerechten, fruit en groente, kaas en vleeswaren en zelfs gerookte zalm. Daar kan ik wel een bordje mee vullen!

Als ik klaar ben haal ik mijn jaren geleden van Naomi gekregen San Francisco tas op en loop naar de dichtstbijzijnde Albert Heijn. Vroeger was er altijd een hele waslijst aan dingen om mee te brengen, maar nu we koolhydraatarm proberen te eten valt daarvan heel wat af.

Toch kan ik het niet laten een paar zakjes kaas Pepsels, pinda Pepsels en borrelnootjes mee te nemen. Verder gaat er een pak DE koffie mee en een aantal doosjes Pickwick thee voor Rick. Misschien dat ik later deze week nog terug ga, maar nu is het belangrijkste in ieder geval binnen. 

Als ik tijd heb wil ik 't Kruidvat ook nog bezoeken, al is het maar om nostalgische redenen

Terug in het hotel is het al half elf. Ik breng de booschappen boven en ga dan naar buiten om op Hanneke te wachten. Het is zulk lekker weer, dus buiten zijn is beter dan in de hotelkamer zitten. 

Hanneke komt al gauw voorrijden. Haar ken ik al vele jaren via een emaillijst en ik heb haar en haar gezin een aantal jaren geleden rondgeleid. Het is dan ook meteen weer heel vertrouwd en gezellig. 

We gaan naar Enschede, een stad waar ik volgens mij nog nooit ben geweest. Hanneke parkeert in een enorme parkeergarage en zodra we naar buiten lopen zie ik het: Pandora! Ik ben mijn armband vergeten, maar die is toch vol. 

Eerst denkt de verkoopster niets specifiek Nederlands te hebben, want het molentje is uitverkocht. Maar dan bedenkt ze dat een van de nieuwste bedel een leeuw met een kroontje is. Perfect! Nu kan ik met een nieuwe armband verder sparen. 

Hanneke heeft ook Pandora. Ze heeft nog niet zo lang geleden een bedel met een hartje gekregen en daar is het steentje uit gevallen. Als Hanneke het bonnetje mee kan brengen kan ze een nieuwe krijgen. 

We lopen verder door de gezellige binnenstad en gaan op het terrasje van Sam Sam iets drinken. Ik neem een groene ijsthee en Hanneke een kop koffie. Als we dat op hebben gaan we op zoek naar iets met Nijntje erop. 

Onderweg zien we Van Delft, een pepernoten bakkerij. We gaan er binnen, want dat is natuurlijk leuk om mee te nemen. Ze hebben zelfs veganistische pepernoten. Daarvan gaat een zakje mee en een met gewone pepernoten en ik vind de stroopwafel smaak ook wel bijzonder. Ik bewaar ze wel tot Thanksgiving als de meisjes weer komen. 

Natuurlijk moet ik in Nederland zeker een haring eten. Dit is mijn kans en ik koop er een bij de viskraam. Hanneke maakt de traditionele foto. Voorbijlopenden moeten wel lachen dat ik er een foto van wil. 

Voor de Nijntje spullen kijken we eerst bij Prenatal, maar daar is niet veel. Bij de Hema hebben ze meer en uiteindelijk koop ik een truitje met broekje. Heel gender neutraal, maar dat is leuk als de volgende een jongetje is. 

Inmiddels is het lunchtijd en bij het cafe dat Hanneke voor ogen had is het heel druk. We besluiten dan naar een andere favoriet te gaan, Novi. We nemen plaats op het terras en even later voegt Hanneke's partner Chris zich bij ons. 

Ook hier zijn de porties flink. Chris neemt een broodje kroket, Hanneke een uitsmijter met kaas en ik gerookte zalm op zwart meergranen brood. Het is wel heel erg lekker en super gezellig. Het is ook erg leuk Chris eindelijk te ontmoeten. 

Na het eten gaat Chris terug aan het werk en Hanneke en ik gaan op zoek naar een winkeltje met sieraden. Ik ben mijn doosje met oorbellen en kettingen vergeten. Ik vind een leuk paar oorbellen met turquoise "steentjes" en een kettinkje met een "oog". 

Dan stelt Hanneke voor om wat door het Twentse landschap te gaan rijden. Dat vind ik natuurlijk hartstikke leuk. Wat is het hier mooi! En al die boerderijen, zo lieflijk. Ik geniet van de uitzichten. 

Bij het Cafe Lutterzand in de Lutte gaan we iets drinken. Er gaan net een paar mensen weg bij het open haardje en zo kunnen wij lekker warm zitten. Hanneke neemt Chocomel met slagroom en ik een kopje zoethout thee. Dat drink ik bijna nooit en ik vind het heel lekker. Het uitzicht hier is ook schitterend. 

Als we van alles genoten hebben rekenen we af en gaan naar Hanneke's huis. Wat wonen zij en Chris en de kinderen leuk! Ze hebben buiten een overdekt onderkomen gebouwd met schuifdeuren, die helemaal open kunnen. Daar kunnen ze dus het hele jaar zitten, heel gezellig. 

Chris komt thuis en we gaan in Duitsland eten. Enschede en Gronau liggen praktisch aan elkaar vast. Het restaurant heet Ars Vivendi en ze hebben een uitgebreide menukaart. We beginnen allemaal met soep vooraf. De andere twee nemen tomatensoep en ik de uiensoep, heel smakelijk.

Dan kiest Chris voor een vleesgerecht en Hanneke en ik beiden voor vis. Hanneke heeft de zalm en ik de dorade. Het is een goed restaurant en heel fijn gezelschap. Chris heeft een afspraak en ik begin de jet lag te voelen, dus we blijven niet lang natafelen. 

Na Chris afgezet te hebben brengt Hanneke me terug naar het hotel. Daar laat ik haar nog even mijn riante kamer zien. En dan is de koek weer op, wat een ontzettend leuke dag was het! Hanneke, ik ben je superdankbaar voor alle gezelligheid en de nieuwe dingen, die ik heb gezien!

Dag 1 Nederland: Aankomst en Hengelo wat verkennen

Echt geslapen heb ik niet, maar wel vijf uur kunnen liggen en als het lawaaierig wordt omdat het ontbijt wordt rondgebracht sta ik ook maar op. 

Op mijn stoel lag een toilettasje met allerlei handige dingen zoals face creme en ik fris me wat op. 

Het ontbijt is een shakshuka met ei en heel pittige worstjes. Ik vind het zeer matig, maar eet er toch maar zoveel mogelijk van, want wie weet wanneer ik weer kan eten. 

De landing lijkt goed en op tijd te gaan, maar kennelijk is er teveel mist als we bijna beneden zijn en opeens trekt de piloot weer op. De manier van landen was niet goed met die wolken en nu gaan ze op een andere manier landen. 

Gelukkig lukt het de tweede keer perfect en al gauw zijn we bij de gate, D47. Ik hoop van harte dat er een rolstoel is en jawel, die staat al te wachten. Het is heel goed geregeld telkens. 

Met die rolstoel ben ik zo door de paspoortcontrole en dan gaan we naar bagage band 17. Intussen app ik met mijn taxi chauffeur waar ik ben. 

Mijn tas komt al gauw en de aardige rolstoelmevrouw rolt me naar buiten om op de taxi te wachten. 

Na wat gedoe vinden we elkaar en ik bedank de rolstoelmevrouw of hoe je zo'n persoon ook noemt heel hartelijk. 

Stad Taxi Hengelo is een aanrader. Een stuk minder duur dan zelfs op Booking.com met mijn korting en in een gerieflijke Mercedes rijden we naar Hengelo. Daar komen we rond half een aan en ik check in bij hotel 't Lansink. 

Tot mijn genoegen is mijn kamer klaar en ik krijg hulp met mijn bagage naar boven brengen. Mijn uitzicht is heel Nederlands, zo leuk!  

Omdat ik nu wel flinke trek heb ga ik op zoek naar een eetcafe of iets dergelijks. Ik loop naar het centrum en zie daar Eetcafe de Pyramiden met allerlei shawarma gerechten. Ik bestel een "mini" schotel en krijg een enorm bord vol voorgezet. 

Dat kan ik absoluut niet op en ik verontschuldig me daarvoor bij de vriendelijke eigenaar. Ach, zegt hij, zolang het maar niet is omdat het niet lekker was. Dat was het zeker wel.

Dit zie je In Amerika nooit 

Na de lunch loop ik terug naar Tuindorp, zoals de historische buurt waar het hotel ligt heet. Er zijn hier prachtige huizen. 

Het hotel

Terug op de kamer ben ik toch wel erg moe en ga een uurtje rusten. Daarna voel ik me een stuk beter. Ik neem een douche en kleed me dan netjes om naar het restaurant in het hotel te gaan. 

Dat heeft een Michelin ster en schijnt heel bijzonder te zijn. Dat blijkt helemaal waar. Ik ben de eerste gast, maar later worden de andere tafels ook gevuld. De eetkamer zelf heeft een moderne elegantie, maar doet toch het historische pand eer aan. 

Toen ik reserveerde koos ik voor het zes gangen menu. Zeven is me vaak teveel en vijf laat soms te wensen over. Het blijkt inderdaad de perfecte hoeveelheid. De eerste drie foto's zijn amuse's en daarna de gerechten op onderstaan menu. 

Alles lijkt wel een schilderijtje en de smaken zijn voortreffelijk op elkaar aangepast. Een terechte Michelin ster, ook omdat de bediening heel attent is, maar niet overdreven. Ik vermaak me ook met het luisteren naar de conversatie's van de anderen. De meesten zijn ouder, maar er zijn ook een paar jonge stellen. 

Kortom, ik geniet met volle teugen en ben blij dat ik dit voor de drukte van de komende dagen heb gedaan. Het valt me ook op dat het stukken minder duur is dan een zes gangen menu bij een restaurant met Michelin ster in Washington. 

Om kwart voor negen ben ik terug op de kamer. Ik heb besloten het tot tien uur vol te gaan houden en dan lichten uit. Ik hoop dat morgen niet later dan acht uur op te staan. Dan ben ik meteen in het ritme. Eens kijken of dat gaat lukken. 

Over de reis naar Amsterdam

Als ik wakker word durf ik bijna niet op mijn telefoon te kijken. Zal ik een upgrade naar business class hebben van Chicago naar Amsterdam? 

Mijn vreugde is dan ook groot als ik stoel 6A zie staan in plaats van 43L. Voor een nachtvlucht vind ik dat echt super! 

Na ons ontbijt halen Rick en ik de koffie's van Starbucks. Dat duurt langer dan gewoonlijk en ik heb nog net tijd te douchen voor we naar het vliegveld moeten. 

Thuis lukte het inchecken niet en aan de Polaris balie blijkt waarom. Ik heb een nooduitgang plaats en omdat ik een rolstoel heb aangevraagd mag ik daar natuurlijk niet zitten. Helaas zijn er enkel middenstoelen over dus dat moet dan maar.

De rolstoel komt al gauw en bij de TSA Pre veiligheidscontrole neem ik afscheid van Rick. De veiligheidscontrole stelt zoals altijd niets voor. 

De dame, die me duwt, brengt me naar de United Polaris lounge. Ik realiseer me nu dat we gewoonlijk heel wat lopen en ik ben dankbaar voor de rolstoel. 

De lounge is vrij nieuw en heel mooi. Ik drink een glaasje prosecco en eet wat snacks. Om tien over half twaalf word ik door een andere rolstoel opgehaald. 

Die zet me bij de gate af en tot mijn blijdschap kan ik daar mijn stoel in het midden inwisselen voor eentje aan het gangpad. 

Om aan boord te gaan heb ik geen rolstoel nodig. Ik mag wel tegelijkertijd met de mensen in de rolstoelen het vliegtuig in. Zo hoef ik niet lang te staan. 

De vlucht naar Chicago verloopt vlot en als ik uitstap staat mijn rolstoel al klaar. Eigenlijk heb ik die hier niet zo nodig, blijkt. 

Gewoonlijk lopen we hele einden op O'Hare. Die keer kom ik aan bij gate C17, de Polaris lounge is bij gate C18 en mijn vlucht vertrekt van C18! 

Toch maak ik gebruik van het gemak. Mijn voet zal het me in dank afnemen. Ik installeer me in de drukke Polaris lounge hier en heb bijna vier uur voor ik weer opgehaald word. 

Zicht op mijn vliegtuig 

Aangezien ik niet echt lunch heb gegeten heb ik flinke trek. Er is een wachtlijst van een uur voor het restaurant en ik zet mijn naam op de lijst. 

Omdat ik echt wel iets wil eten nu maak ik een bordje van het buffet. Daar zijn verschillende kazen, vleeswaren en rauwkost. 

Een uurtje later is mijn tafel gereed. Het menu ziet er goed uit, maar de soep is niet te pruimen. Veel te dik en het is vrij smakeloos.  

Het visgerecht is gelukkig wel lekker. Het is best bijzonder om niets te hoeven betalen. 

Na het eten heb ik nog twee uur wachttijd. Ik lees wat en doe mijn breinspellen. Zo gaat de tijd snel. 

Om tien voor half vijf wordt ik weer opgehaald door een man met rolstoel. Ik twijfelde of ik die stoel nodig zou hebben, maar ben al gauw blij dat ik hem heb. 

Het vliegtuig moest verwisseld worden door een ander en die was nog vies. Eerst is het dus wachten tot dat gebeurd is. 

Als we dan aan boord lijken te mogen moeten we nog zeker een kwartier bij de deur van het vliegtuig wachten. Dat zou dus heel wat staan geweest zijn en ik ben blij dat me dat bespaard wordt. 

Als het groene licht om te boarden eindelijk wordt gegeven vergeet ik mijn tas in de rolstoel! Gelukkig is de man nog niet ver en een flight attendant haalt hem voor mij. 

Tijd om te genieten van United Polaris. Er is een tasje met sokken, oog bedekking en toiletspulletjes. Het beddengoed ziet er geriefelijk uit en we krijgen een glas champagne als welkomstdrankje. 

Ik kies de vis en het kaasplankje 

Dit is niet de eerste keer dat ik United business class vlieg, maar wel de eerste keer in een 787. Na het eten ga ik meteen slapen, hopend wat uren bij elkaar te krijgen. 

 

Over van alles en nog wat

Welkom bij mijn zesduizendste blog! Toen ik op 1 september 2003 met dit blog begon had ik geen idee dat ik het zo lang vol zou gaan houden. We gebruiken het zelf ook als naslag werk en vinden het jammer als iets "pre-blog" plaatsvond. Ik vind het nog steeds leuk om te doen, dus ga voorlopig wel door. 

Na heel veel bizarre dromen sta ik om half acht op. Ik heb Rick niet op horen staan, maar hij is beneden en de koffie staat klaar. Ik maak mijn gewoonlijke ontbijt en geniet daarvan terwijl Rick doucht. 

Even later gaan we naar Starbucks. Als we onze koffies hebben rijden we wat om om een nieuwe Pokemon te vangen. Alleen is die voor geen van ons beiden nieuw. Gek, maar ach, zo zien we een ander deel van Vienna. 

Thuis gaat Rick aan het werk en ik doe een uur op mijn mini elliptische machine. Dan ga ik naar boven om in te pakken. Het is altijd moeilijk kiezen wat meemoet. Het weer ziet er niet zo goed uit, dus ik verzeker me ervan dat ik genoeg warme dingen in mijn tas doe.

Er gaat ook een extra set kleding in mijn handbagage voor het geval er iets met mijn koffer gebeurt. Hopelijk niet, maar je weet nooit. Het is gek te bedenken dat het alweer zeven jaar geleden is dat ik in Nederland was. Het is werkelijk buitenland voor mij.

Voor mijn lunch maak ik weer een tomaatsalade met het bloemkoolbrood belegd met gerookte zalm. Dinsdag is virtuele lunch met Judith dag en al kletsend met haar smul ik weer van mijn "rode" lunch, zoals ik hem noem. 

De anderhalf uur gaan heel snel voorbij en als ik afscheid van Judith heb genomen ga ik mijn laatste boodschappenlijstje afwerken. Bij Walgreens neem ik een reisflesje mondspoeling mee. Dan koop ik wat cadeautjes voor in Nederland bij Norm's Beer & Wine.

Als laatste ga ik langs FedEx en stuur daar Saskia's geboortecertificaat op. Een geboortecertificaat is hier vaak net zo belangrijk als een paspoort en Saskia heeft het nodig om eindelijk haar Massachusetts rijbewijs aan te vragen. 

De rest van de middag praat ik bij met Christine. Ik zit in de zon voor het huis en zie dat de bijen (en vliegen, zoals op de foto) onze asters gevonden hebben. Dat wilde Rick zo graag, dus ik roep hem nadat mijn gesprek met Christine voorbij is naar buiten om het te zien. 

Rick moet tot half vijf werken en dan gaan we naar Safeway. Daar heeft Rick een aantal dingen nodig. Als we die gekocht hebben bedenken we dat we net zo goed nu kunnen gaan eten.

De keuze valt op Lezzet, een heel goed nieuw Turks restaurant. Rick probeert een van hun anijs aperitifs en ik houd het op een Franse rose. We delen de met feta gevulde "sigaren" en de mixed grill met bulgur. Het is allemaal super lekker!

En zo is deze dag ook alweer voorbij! Morgenochtend ga ik al op pad, want ik vlieg via Chicago en heb daar een lange stop. Ik vind dat niet zo erg met alle vertragingen tegenwoordig. Als ik op tijd ben ga ik wel in een lounge zitten. 

Over een mooie maandag

Deze maandag begint zoals iedere weekdag. Rick staat om zeven uur op en ik volg nadat Alexa haar deuntje begint te spelen. Rick heeft intussen de koffie beneden al klaar staan.

Mijn ontbijt bestaat uit ei, spinazie, enoki en maitaki paddenstoelen en beukenzwam. Met een lekker kop sterke koffie smaakt het weer opperbest. 

De Starbucks in Vienna heeft weer amandelmelk, dus we halen onze koffie's daar. Het belooft een prachtige dag te worden. Wel voorlopig de laatste met een temperatuur boven de 25 graden. Hopelijk krijgen we nog een Indian Summer. 

Na een half uur cardio gedaan te hebben rijd ik naar Sharons huis. Daar ontzien we mijn voet en doen alleen bovenlichaam oefeningen. Verder masseert en strekt Sharon mijn benen. Het halve uur is zo voorbij.

Op de terugweg stop ik even bij een tuin met prachtige dahlia's. Dat vind ik prachtige bloemen en deze zijn ieder jaar weer onderwerp van mijn foto's. Veel bloeit er op het moment niet meer, enkel chrysanten, asters, dahlia's en Mexicaanse zonnebloemen. 

Thuis ga ik verder met mijn cardio. Het is lekker genoeg om dat op het deck te doen. Tegen de tijd dat ik klaar ben is het alweer bijna lunchtijd. 

Na mijn douche tref ik Rick in de keuken bezig met zijn middageten, een salade. Ik snijd een tomaat in stukjes en beleg een paar sneetjes bloemkoolbrood met gerookte zalm. We eten binnen, want de zon is weg en in de wind is het fris. 

Rupsje Nooitgenoeg, deze zal een mot worden

Na het eten is de zon er weer en ik ga de voortuin in. Ik zie dat Ricks habanero pepers eindelijk rijp zijn, maar ik denk niet dat hij er nog een gaat eten. Een aantal dagen geleden grilde Rick er een en nadat hij die had gegeten werd hij gewoon ziek! Vroeger konden we beiden heel goed tegen pittig eten, maar helaas is dat niet meer het geval. 

Tijd om de zomerspullen van Fairyville op te ruimen. In plaats daarvan komt er een Halloween gedeelte en versieren de feetjes hun stadje met herfstspullen. Het is altijd weer leuk om te doen. Er zijn zoveel Halloween dingen te vinden voor feeentuintjes. 

Om drie uur heb ik een afspraak bij de oogdokter. Daar is Dr. Snively heel tevreden met mijn oog. Ik moet nog tot vrijdag doordruppelen, maar mag donderdag mijn contactlenzen weer indoen. Daar ben ik heel blij om, want ik kan lang niet zo goed zien met deze bril. 

Op de terugweg ga ik naar Walgreens. Ik heb besloten al mijn contactlensvloeistof te vervangen, zodat ik zeker weet dat het niet de vloeistof was. Verder koop ik een flesje kunsttranen, want mijn ogen voelen nogal droog aan. 

Voor ons avondeten grilt Rick spiesjes garnalen en een met biefstuk voor hem en met kip voor mij. We hebben er worteltjes en bloemkoolpuree bij. Een simpel, maar smakelijk "surf & turf" maal. Die garnalen maken het extra speciaal. 

Tijd om mijn rek en strek laars aan te doen en naar Jeopardy te kijken.