Dag 3 Telluride: Over genieten van al het moois

Rick begint om kwart over zes al op zijn telefoon te lezen. Ik heb niet zo lekker geslapen dus doezel nog even door. Als ik om tien voor zeven mijn licht aandoe heeft Rick al gedoucht. Ik maak me ook snel klaar en dan lopen we weer naar het Mountain Village.

Even overwegen we ergens anders te ontbijten, maar dat zal duurder zijn en langer duren. Het wordt dus weer de Telluride Coffee Company. Ik vind hun omeletten erg lekker en de koffie ook. Rick neemt een goed gevulde burrito.

Na het eten nemen we de gondel naar het San Sophia station op 3200 meter hoogte. Hier willen we voor de skiers komen even wandelen, maar helaas zijn ze bezig met de piste en is het gesloten. We gaan onverrichterzake naar beneden, maar de uitzichten maken alles goed. 

We lopen terug naar het hotel en ik maak onderweg een paar foto's. Ik fotografeer de lijst met uitleg van de kleuren op de kaart met pistes en liften. Dit zou eerst mijn regenboogkleuren plaatje van vandaag worden, maar later op de middag vind ik een artistiekere. 

In de kamer maakt Rick zich ski klaar en vertrekt voor een paar uur op de pistes. Ik heb besloten de ochtend in de spa door te brengen. Na alvast wat ingepakt te hebben ga ik naar beneden.

Dit is een van de mooiste uitzichten, die we ooit vanuit een hotelkamer hebben gehad

Als eerste ga ik baantjes trekken, ik zie wel hoeveel. Ik heb mijn vinnen en dumbbells meegenomen. Het is heerlijk ontspannend, ook omdat ik het bad voor mij alleen heb. Het gaat zo lekker dat ik veertig baantjes oftewel een kilometer zwem. 

Rick sms-t intussen dat ik gelijk had en het boven op de berg heel hard waait. Hij moet terug naar de kamer om zijn warme spullen op te halen. Ook ik hoor de wind om het gebouw waaien, maar het is desondanks lekker in de zon. 

Na mijn baantjes ga ik naar de hot tubs. Er zijn vandaag veel families met kinderen, die van de glijbaan gebruik maken. Binnen is het dan ook een gejoel van jewelste, niet bepaald ontspannend. Gelukkig is de hot tub buiten vrij. Dit warme water doet wonderen voor mijn spieren. 

Opeens is het elf uur en moet ik me haasten om op tijd aan de rand van de hoofdpiste te zijn. Rick is er nog niet en ik neem plaats in een schommelstoel van waaruit ik de skiers en snowboarders gade kan slaan. Ik zou hier wel uren kunnen zitten, maar Rick komt al snel. 

Rick vraagt of ik hem al skiend kan filmen. Dat doe ik, maar ik kijk zo tegen de zon in dat het filmpje niet bepaald goed lukt. We nemen de gondelbaan naar het San Sophia station en onderweg zien we skiers en snowboarders over heuvels "vliegen". 

We hebben voor de lunch gereserveerd bij Allred's. Dit restaurant ligt hoog (3213m), maar er zijn hier twee restaurants, die nog hoger liggen. Die schijnen heel exclusief te zijn en je wordt er met een sneeuwvoertuig heen gebracht. 

Rick kan zijn skischoenen wegzetten en hij krijgt slippers om in het restaurant te dragen. Dan worden we de eetzaal ingeleid en wauw! Zo'n prachtig uitzicht hebben we niet vaak tijdens het eten. 

Er is een heel lekker en, vergeleken bij andere restaurants hier, niet duur buffet. Er zijn verschillende salades, chili, rode paprika soep en heerlijk brood met veel zaden, zodat ik het ook kan eten. Na afloop kunnen we het niet laten een heerlijke pistache macaron te verorberen. 

We nemen de gondel weer naar het Mountain Village en kijken daar even in de souvenirwinkel. Rick ziet er een paar leuke shirts, dus later vanmiddag gaan we er terug. 

Dan gaat Rick zijn laatste uren deze vakantie skien. Ik neem de gondelbaan dit keer helemaal naar Telluride. Ik vind de uitzichten zo mooi! Ik kan me voorstellen dat iedere dag wakker worden omringd door bergen heel bijzonder is. 

Het is moeilijk voor te stellen dat, hoe hoog we met bijna 3000 meter ook zitten, de bergen waar we tegenaan kijken een volle kilometer hoger zijn. Het San Juan gebergte heeft veertien bergen, die hoger zijn dan 4000 meter. 

Eenmaal in Telluride loop ik wat rond en neem dan de gondelbaan helemaal terug naar het Mountain Village. Dit keer zit ik niet alleen, maar met een heel aardige moeder en zoon. De zoon is een jaar of tien en zo enthousiast. Hij wijst van alles aan. 

Deze piek, de Wilson, staat op het logo van Coors bier

Hier maak ik mijn regenboogkleuren foto en ga dan op zoek naar iets te drinken. Ik koop een beker Diet Coke bij een standje en zoek dan een gerieflijke stoel op. Die staan overal en ik ga bij het vuur zitten. Helaas zijn alle versierde gondels bezet anders had ik het wel leuk gevonden daarin te zitten. 

Terug in het hotel besluit ik nog een uurtje naar de spa te gaan. Daar ga ik in de sauna zitten en daarna naar beneden voor de hot tubs. Kennelijk is het familiedag vandaag en binnen zit alles vol. Ik ga even op een ligstoel liggen genieten van het feit dat ik in de zon lig met besneeuwde bergen om me heen. 

De buiten hot tub komt vrij en ik ga me erin opwarmen. Zo'n tien minuten later komt er een zestal vrouwen en dat is mijn teken om eruit te gaan. De tijd vliegt en het is alweer drie uur!

Boven pak ik mijn droge spa spullen in en schrijf dan een gedeelte van dit blog. Dat bevalt me prima, want dan kan ik na het eten leuke shows kijken. 

Om vier uur is Rick weer van de partij. Hij heeft zijn ski's en skischoenen dit keer mee, zodat we die morgenochtend niet op hoeven te halen. Ook Rick pakt alvast wat in en dan gaan we weer op pad.

Eerst nemen we de gondelbaan naar de supermarkt. Daar willen we wat snacks inslaan, want morgen wordt het een rare dag qua etenstijden. Het is druk, maar een aantal mensen laten ons voorgaan omdat we maar zo weinig hebben. Heel erg aardig!

Natuurlijk kan ik het op de terugweg niet laten om nog wat laatste foto's van het uitzicht te maken. Met de ondergaande zon is de belichting ook heel mooi. Ik had werkelijk niet gedacht dat ik hier ook zoveel plezier zou hebben.

Rick koopt zijn shirt bij de souvenirwinkel en dan gaan we naar Black Iron Kitchen & Bar om net als eergisteren aan hun tafels met open haard te zitten. Ik bestel weer de heerlijke Telluride toddy. Het is een warm drankje met thee, sherry en wat andere ingredienten. Rick heeft een ander warm drankje. 

Vervolgens verplaatsen we ons naar de Timber Room. Dat is de bar, die bij hetzelfde hotel als de Black Iron Kitchen hoort. 

Alleen is het veel meer dan een bar. We krijgen een tafeltje en bestellen de interessant klinkende gevulde eieren. Die zijn inderdaad heerlijk.

Dan kiezen we de Savoy kaasfondue en die vinden we beiden niet te pruimen. Het is een soort soep met een vage kaasmaak en de dingen om erin te dopen zijn ook niet lekker. 

Onze ober ziet dat we niet tevreden zijn en biedt aan het gerecht van de rekening te halen. 

Dat is zeer schappelijk, want het kost maar liefst $42. 

Wij willen echt niet vervelend zijn, maar we keken elkaar na de eerste hap met een vies gezicht aan. Als je dan kaasfondue serveert moet het wel naar kaas smaken. 

In plaats daarvan delen we het charcuterie plankje. Daarop liggen alleen kazen, die ik lekker vind, dus Rick mag van mij het vleesgedeelte hebben. 

Rick heeft niet genoeg te eten en besteld nog een appeldessert. Ik zie mijn kans en bestel de twee smakelijke gevulde eieren nogmaals.

We zijn helemaal gaar van de dag en lopen terug naar het hotel. Daar gaan we ons nog even ontspannen voor we alweer de laatste nacht van deze reis ingaan. 

De volle maan vanavond heet de Sneeuw maan

Er wordt sneeuw voorspeld en ik hoop dat we daar nog een staartje van meepakken. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!