Happy Halloween!

Deze Halloween ochtend begint weer stralend en ik beraam me op een plan met Cosmo de natuur in te gaan. Mary Ellen is nog niet beter, dus ik besluit vandaag een "rust"dag te nemen en een gewone lange wandeling met onze hondenbaby te gaan maken.

Als een soort magneet word ik toch weer naar Great Falls getrokken. Het park is zo mooi en altijd weer anders. Bovendien kan ik zo het geld voor mijn America the Beautiful pas er langzaam uit krijgen.

Via een kleine omweg rijd ik naar het park. Ik heb namelijk gelezen, dat hier in de buurt een huis is, waar rond de honderd uitgesneden pompoenen staan ieder jaar. Al zullen die er overdag niet zo spectaculair uitzien als 's avonds, toch hoop ik er een blik op te kunnen werpen.

Helaas, ik vind het huis wel, maar alle pompoenen zijn nog in plastic verpakt. De Halloween show is vanavond en morgenavond, maar of we dan tijd of energie zullen hebben om te gaan kijken, betwijfel ik. Bovendien schijnt het er beredruk te zijn. Het is natuurlijk ook wel uniek. Maar gezien het feit, dat ik er geen foto's van vind online, zal stoppen om die te maken wel onmogelijk zijn aan dit kleine straatje. Wie weet, volgend jaar dan maar.

De weg naar Great Falls is zoals gewoonlijk prachtig. Toch zijn de herfstkleuren dit jaar minder briljant, dan andere jaren hier. Denkelijk komt dat door de aanhoudende droogte.

Als een oude bekende word ik al door de ranger, die bijna altijd de pas checkt, begroet. Ik besluit naar de dam te lopen en pas aan het einde bij de watervallen te gaan kijken. Het is nog kil buiten en ik heb twee truien aan, waarvan ik er een halverwege de wandeling uit kan trekken.


De zon schijnt uitbundig op de rivier en ik geniet weer met volle teugen. Cosmo en ik lopen de anderhalve mijl naar Riverbend Park en keren dan om. Onderweg komen we slechts een handje vol mensen tegen.




De watervallen zijn iedere keer, dat ik ze zie, weer anders. Na de regen van vorige week stroomt het water weer wat sneller, maar echt vol is de rivier niet. Reigers vissen naar hartelust en de tijd vliegt. Voor ik het weet is het twaalf uur en tijd om terug naar de bewoonde wereld te keren.




Op de terugweg belt Rick me, dat hij denkt, dat we nog niet genoeg snoep hebben voor vanavond. Gauw stop ik bij Giant, waar ik echt moet zoeken om nog een paar zakken te vinden! Vrijwel alles is uitverkocht!

Leuk detail is, dat alle Giant medewerkers verkleed zijn en ook bij Penn Camera (ik ben mijn lenskap weer eens verloren) en Whole Foods, waar ik het avondeten haal, is iedereen in kostuum. Het lijkt wel of de Halloween spirit er dit jaar meer in zit, dan andere jaren.

De rest van de middag geniet ik van het zonnetje voor het huis. Katja komt thuis en vertelt, dat hun school vandaag "Hogwarts" (de school van Harry Potter) was. Ook bij Saskia werden er Halloween spelletjes gedaan (vroeger was er een Halloween parade door de school, maar dat was niet politiek correct genoeg).

Kai gaat met een groepje vrienden ergens anders in Vienna de deuren langs en hij heeft vanochtend al zijn kostuum meegenomen.

Opeens gaat de zon onder (althans zo lijkt het) en breekt er een kleine chaos uit in huis. Katja heeft besloten, dat dit de beste avond is om wafelbeslag te maken, zodat ze die morgen tijdens haar Spaanse les kan bakken. Waarom? Omdat haar dat leuk lijkt, is het antwoord. Intussen is mijn keuken op deze drukke avond compleet in beslag genomen door haar en haar vriendinnen.

Saskia's vriendinnetjes, die mee gaan Trick or Treaten, zijn zo opgewonden, dat ze een half uur eerder dan afgesproken komen. Intussen is Rick laat, omdat hij dingen af moet maken voor zijn reis morgen.

Tussen alle drukte probeer ik onze avondmaaltijd klaar te maken. Het wordt een heel simpele: worstjes, brood en tomatensoep. Saskia roept, dat ze hulp nodig heeft met haar kostuum en ik vergeet het gas onder de tomatensoep laag te draaien. Bij terugkomst zit mijn hele fornuis en alles eromheen onder de tomatenspatten. Argh!

Maar zoals altijd komt alles weer goed. Rick komt eindelijk om kwart voor zeven thuis en verkleed zich gauw. We eten, of liever inhaleren, ons diner, onderwijl telkens snoep gevend aan de groepjes Trick or Treaters.


De eerste Trick or Treaters

Na even een snelle paar foto's binnen gaan we dan eindelijk op weg. Rick, Cosmo en ik met vier meisjes en Hadley, Tabatha's broertje. Die laatste rent overal vooruit en het is erg donker, dus ik moet hem telkens remmen, want de dames lopen niet zo snel op hun hoge hakjes.


Niet de meest flatteuze foto, maar het is mijn kostuum



Cosmo is een clowntje



Het trick or treat groepje

We komen langs een aantal heel enge huizen en zien een heel aantal bekenden. Niall loopt met zijn zoontje en haalt wat whisky bij de buren. Michael is blij zijn zeven prinsessen (waaronder zijn dochter van 13) rond te leiden. Opvallend is, hoeveel vaders met hun kinderen onderweg zijn en hoeveel moeders het snoep uitdelen. Wij hebben een bak snoep op onze stoep gezet, die door Katja telkens wordt bijgevuld.










Rick en Cosmo op weg





Onze tuin



Links Kai's pompoen: een vampier, die de nek van een meisje gaat bijten
Rechts Katja's/Rick's pompoen: Dr. Jeckyl en Mr. Hyde



Saskia's pompoen

Na anderhalf uur hebben we een doodmoeie Tabatha en Hadley thuis afgezet en zijn de andere meisjes (gelukkig!) ook moe. Rick en ik hebben het inmiddels koud, dus zijn blij huiswaarts te gaan. We hebben wel enorm geluk met het weer gehad, het is andere jaren veel kouder geweest.

De buit van Saskia is weer groot en er wordt meteen aangevallen. Ook Rick en ik nemen stiekem een paar snoepjes, vanavond mag dat, toch? Happy Halloween!

Pompoenen

Brrr, alweer heeft het vannacht flink gevroren! Ik laat Cosmo gauw even uit, maar wacht met zijn lange wandeling tot na de personal training. Intussen gaat Saskia met nat haar en slechts een vestje aan naar school en Kai en Katja hebben niet veel meer aan. Die voelen de kou dus echt niet!

Marceleus zorgt weer, dat ik een flink programma afwerk. De combinaties van gewichten en balans worden steeds moeilijker, naarmate ik sterker word. Volgend weekend gaat hij naar een cursus over fibromyalgie e.d.. Ik ben zeer benieuwd, wat hij daar leert.

Het is inmiddels een stuk warmer en ik haal Cosmo op voor een wandeling. Tijd om ver weg te gaan heb ik niet, maar ik ben uitgekeken op de buurt. Dus ik rijd naar Cedar Lane en parkeer de auto naast het W&OD pad. Dit is een stukje oostelijker, dan ik gewoonlijk parkeer.

Eerst lopen we naar het oosten, langs de vervallen schuur, waar we deze lente de kleine vosjes telkens zagen. Dit keer zien we, behalve eekhoorns en chipmunks, geen wilde dieren. De bomen langs het pad zijn ook nog steeds vrij groen tot mijn verbazing.

We lopen ongeveer drie mijl en net als ik denk vandaag geen wilde dieren te zien, zie ik een mannelijk hert ons, zo'n tien meter bij ons vandaag, vanachter een dikke boomstam aanstaren. Even later zie ik een vrouwtje nog dichter bij, maar die neemt bij het zien van Cosmo gauw de benen.


We hebben hier een uitdrukking "Like a deer caught in the headlights", deze foto is daar een goed voorbeeld van

Het mannetje blijft echter roerloos staan en Cosmo ziet hem niet. Hij heeft een mooi gewei en ik blijf het bijzonder vinden deze dieren zomaar tegen te komen. Het is op het moment bronsttijd en op sommige wegen staan waarschuwingsborden: "High deer traffic area, use caution".


Er zijn dan ook alweer een aantal nare ongelukken gebeurd. Je wilt zo'n hert niet tegen je auto krijgen! Maar zo in de natuur (hoewel, de weg is maar een paar honderd meter verder op) vind ik het fantastisch.

Thuis leg ik de laatste hand aan de Halloween versieringen buiten. Gisteren heb ik onze heks teruggevonden op de zolder en die hoort toch wel op de bank. Ook komen er nu meer spinnenwebben, want de meeste vlinders zijn weg.

Voor het eerst in vijf weken komt Laura om mij een massage te geven. Jeetje, dat is echt afzien, hoor! Ik weet meteen weer, waarom ik er niet van houd. Een paar keer vraagt ze of ik nog adem, zoveel pijn doet het en ik houd inderdaad mijn adem in.

Oef! Ik kan, geloof ik, niet beschrijven, hoe pijnlijk dat uur is! Hopelijk helpt het wel, want ik heb al een week hoofdpijn. Duidelijk heb ik nog wel zo af en toe een massage nodig. Maar ook merk ik, vooral in mijn benen, een enorme verbetering dankzij de personal training. Laura beaamt dat ook.

Niets maakt moeier, dan pijn, dus ik doe het de rest van de middag rustig aan. De pompoenen moeten uitgehold. Ik doe dat lekker voor het huis in het zonnetje. Daar is het zo warm, dat ik er met korte mouwen zit.


Vies werk wel, dat pompoen uithollen (en het stinkt!)

Als de kinderen thuiskomen beginnen Katja en Saskia meteen aan hun pompoenfiguren. Saskia snijdt met behulp van Parker, Cameron en Laura een ouderwetse Jack O'Lantern uit. Katja kiest een heel ingewikkeld patroon van de Grim Reaper en dat lukt haar niet. Na twee uur prikken en snijden geeft ze op. Ik hoop morgen nog wat tijd te krijgen om er iets van proberen te maken.


Het is groep werk!



Hard bezig, maar het lukte helaas niet


Als avondeten halen we van Noodles & Company, want een percentage van wat vanavond wordt verkocht komt ten bate van de high school van Kai en Katja. De pasta daar is erg lekker en iedereen vindt wat van zijn of haar gading.

Vanavond kijken we naar allerlei Halloween shows. Disney's Haunted Mansion doet het vooral goed! Intussen snijdt Kai zijn pompoen en doet Saskia een Halloween woordzoeker.


Na een uur hard werken ziet die van hem er prima uit

En morgen is het dan de grote avond, Samhain, All Hallow's Eve, Halloween! Grappig hoe mensen van (vrijwel) alle religies dit toch wel heel heidense feest vieren! Saskia's grote dilemma is met wie ze wil gaan trick or treaten. Er schijnen twee kampen te zijn. Morgen de dramatische ontknoping van dit pre-teen drama!

Saskia's Halloween Party

Een week geleden liepen we nog te zweten met dertig graden warmte en vanochtend worden we wakker met rijp op het gras! De eerste nachtvorst is ook hier een feit. Het blijft me verbazen, die enorme temperatuurverschillen hier!

Op zaterdag heb ik met Mary Ellen afgesproken om vanochtend te gaan lopen. Maar dat moet dan wel meteen om half negen, nadat zij haar jongste op school heeft afgezet. Als ze er om kwart voor negen dus nog niet is, maak ik mezelf en Cosmo klaar en ga naar Mary Ellens huis. Lopen zal ik toch, met of zonder haar.


Cosmo en ik, workout buddies!

Ze blijkt nog steeds ziek te zijn en wat langzaam vooruit te komen vanochtend. Ze kan ook sowieso niet met mij gaan lopen, want ze heeft een doktersafspraak. Hopelijk geeft die haar iets, waardoor ze over haar sinus problemen heenkomt.

Vastbesloten om in de korte tijd, die ik heb om te sporten, het meest eruit te halen, begin ik aan een interval. Drie minuten hardlopen, drie minuten snel wandelen is het recept. Het vriest nog, dus voor het eerst dit seizoen loop ik met handschoenen en een winterjas.

Die worden echter al gauw te warm en ik heb echt het gevoel lekker te lopen. Ook Cosmo doet het met dit koele weer goed. De herfstkleuren worden hier steeds feller en ik probeer ze allemaal in me op te nemen. Al te snel zullen deze bomen kaal zijn.

Na een snelle douche race ik naar Fair Lakes en kom een paar minuten te laat bij de hondentraining aan. Gelukkig ben ik niet de enige late en we hebben een gezellig uurtje. Cosmo is erg aan het "puberen" en de trainster zegt, dat ik nu vooral moet laten zien, dat ik de baas ben. Daar werk ik dan ook hard aan!

Hij wil tegenwoordig vooral niet voor me gaan liggen. Carol legt uit, dat dat komt, omdat dat een onderdanige positie is. En hij is mij aan het uitproberen. Ook begint hij vaak tijdens het hardlopen op zijn riem te kauwen. Daar erger ik me mateloos aan (grappig toch, dat je je zelfs aan zo'n schattig dier kunt ergeren). Van Carol moet ik hem dan een "time out" geven, waarbij hij moet liggen en ik hem negeer. We gaan het proberen.

Zo blijft deze training erg goed. Tijdens het uur daar gedraagt Cosmo zich voorbeeldig, net als een kind op school, zeg maar. Maar thuis komen de maniertjes tevoorschijn en dan is het fijn om een expert om raad te kunnen vragen. En dat Carol een goede trainster is, daar ben ik van overtuigd, ze heeft ook vele jaren ervaring.


Moe getraind, maar oh zo blij met zijn nieuwe bal (die hij perfekt uit de lucht vangt!)

Op de terugweg rijd ik langs Michael's om wat Halloween knutseltjes voor Saskia's feestje vanmiddag te kopen. En bij Safeway haal ik Halloween cupcakes en koekjes en Bugles en Sprite als drinken.

Na Cosmo thuis afgezet te hebben ga ik verder om een ballonnenboeket, bordjes, servetten en bekertjes bij Party Mania te halen. Even snel tussendoor eet ik lunch bij Whole Foods, want het is al bijna half twee en ik verga.

Omdat Saskia's verjaardagsfeestje vaak wat "tussendoor" gevierd wordt vanwege het drukke Kerstseizoen is het een beetje traditie geworden ook een Halloween feestje voor haar te organiseren. Dit jaar echter hebben we zoveel gaande, dat een tijd daarvoor moeilijk te vinden was.

De enige goede middag was vanmiddag. De lagere school krijgt hier op maandag vroeg vrij. Dus hebben de kinderen tijd om hun huiswerk te maken voor het feest.

Saskia en ik versieren de basement: een groot "spinnenweb" met enorme spin, een monster boven de deur, twaalf oranje en zwarte ballonnen, doodshoofdjes, een slinger en "black lights" (weet niet, wat die in het Nederlands zijn, ze doen wit in kleding oplichten). Als Rick thuiskomt zet hij Halloween muziek aan en een mist machine. Dan kan het feest beginnen!


Een voor een komen de meisjes binnen druppelen. Saskia is weer Sneeuwwitje en Laura komt als Betty Crocker, Madison als pirate en Mary Kate als popcorn. Emily draagt weer Saskia's heksenkostuum en ook Kaylee is een heks. Samira herken ik niet eens, want die draagt een trollen masker. Aoife is een duiveltje en Tabatha had helaas geen tijd om haar kostuum op te halen.


Het hele groepje

Als eerste begint iedereen aan het maken van broches met spelden en kralen. Ik heb daarvoor patroontjes afgedrukt van het internet. Sommigen maken een broche, anderen wel drie. De rest gaat "ghost in the graveyard" spelen. Ze vermaken zich prima!


Geconcentreerd bezig met kralen

Rick heeft de film "The Corpse Bride" meegenomen en die wordt gekeken. We bestellen pizza van Papa John's en daaruit snijden de meisjes met koekvormpjes allerlei Halloween figuren.


Pizza eten

Voor we het weten zijn de drie uur voorbij en worden de meisjes weer keurig opgehaald. Saskia gaat aan haar huiswerk en Rick en ik (maar vooral de eerste, want mijn hoofdpijn slaat weer toe, toch maar goed, dat er morgen een massage komt!) aan het opruimen.

Ieder jaar vraag ik me af, of ze er volgend jaar te oud voor zal zijn, dus ik heb toch weer genoten van de heerlijke kinderlijkheid, die nog van deze meisjes afstraalt. Er wordt niet (zoveel) meer met poppen gespeeld, maar ze zijn nog wel helemaal kind. En daar hoort ook bij, dat Saskia niet alleen de basement in durft om op te ruimen.

Nog twee nachtjes slapen en dan is het "The Real Thing"!

Een bruiloft

Cosmo is vannacht onrustig en ik hoor de hele tijd zijn penningen rinkelen. Vanavond doe ik zijn halsband af! Maar nu kan ik na half vijf niet meer slapen. Tot Rick er ook genoeg van heeft en om acht uur met Cosmo naar beneden gaat. Opeens val ik in een diepe, droomloze slaap en wordt om half tien toch nog verfrist wakker.

De maple boom van de buren is nu op zijn hoogtepunt en als ik de lamellen open lijkt hij werkelijk wel in brand te staan, zo rood! Ook als ik aan mijn laptop zit heb ik er zicht op, werkelijk supermooi. Alleen jammer, dat hij nu straks kaal zal zijn en wij dan weer de achterdeur van de buren zullen kunnen zien.


De vlammende bomen van de buren in de ochtendzon



Het uitzicht vanaf het deck begint ook al flink te kleuren

Het wordt al een beetje een zondag traditie om ontbijt en koffie van Starbucks te halen. Ook vanochtend smul ik weer van hun lekkere bacon, ei en kaas (allemaal "low fat") sandwich en een grote latte met caramelsiroop.

Cosmo wil dolgraag uit, maar ik wil eerst een "Marceleus" routine doen. Daarbij zitten nogal wat grondoefeningen en daar wil Cosmo mij best mee helpen. Hij likt mijn gezicht en gaat op me liggen en ik krijg de slappe lach. Oei, dat helpt niet, als je gewicht wilt heffen! Toch lukt het me een half uur ingespannen bezig te zijn en ik voel mijn spieren.


Ons "herfst"huis met onmogelijk blauwe lucht erachter!

Rick heeft zich inmiddels ook aangekleed en Cosmo komt nu aan zijn trekken. We gaan een paar mijl door herfstachtig Vienna lopen. De kleuren beginnen nu echt te pieken en het is een genot met de helderblauwe hemel. Het is wel echt herfstachtig koel met een frisse wind en zo'n 14 graden.


Wandelfoto's





Voor onze buren is de zomer nu ook definitief voorbij. Zij hebben een tweede huis aan het water in Maryland en onder anderen een wave runner. Ieder weekend, dat het weer het toelaat, gaan ze daarheen. Maar nu is de wave runner hier om opgeslagen te worden. Een zeker teken, dat het bootseizoen voorbij is.

Na een gezellig telefoongesprek met Petra in Nederland ga ik me gauw klaarmaken voor de bruiloft van vanavond.

Rick's collega Darryl gaat trouwen en de bruiloft is in de Westin Grand in Washington. We worden opgehouden door de nodige files, maar arriveren gelukkig nog net op tijd!

Ietwat verbaasd zien we, dat de stoelen buiten op de binnenplaats zijn opgesteld. Maar er staan verwarmingspalen en ik heb mijn suede jasje mee. Ik draag een broekpak, en later vertelt een andere dame me blij te zijn mij in lange broek te zien, want ze was bang de enige te zijn.

Dit is de eerste Joodse bruiloft, die ik bij heb gewoond. Het is een korte ceremonie en van te voren zegt de rabbi ons, dat we niet mogen fotograferen. Jammer!

De bruid is heel petite en de kleuren zijn dezelfde als van Lauren's bruiloft vorige zomer: wit en aqua. Alles bij dit huwelijk staat in het teken van de passie voor duiken, die het bruidspaar heeft. De aqua kleding, het programma is in die kleur, maar ook staan er vazen met tropische vissen op de tafels en de cake heeft twee scuba duikers als top en vissen en dergelijk als decoraties.


De ceremonie is kort en de kleine kinderen (twee ervan de dochtertjes van de bruid) maken het allemaal schattig. Het is jammer, dat we geen foto's mogen nemen, want de ceremonie is interessant. Vooral het einde, als de bruidegom een glas kapot stampt is iets, wat ik altijd over Joodse ceremonies heb gehoord (en het huwelijk vorig van Dan en Lauren was ook half-Joods). Op het programma worden alle onderdelen uitgelegd, erg leuk.






Binnen wachten ons drankjes en lekkere hapjes. Anders dan bij andere bruiloften (misschien omdat dit voor beiden het tweede huwelijk is) zijn er geen vaste tafels. In plaats daarvan kunnen we gewoon eten van het buffet en zitten, waar we willen.

Heel wat van Ricks collega's en hun vrouwen zijn er. Zo ook Mary en Pat, die we een aantal weken geleden ook al zagen. En Cliff en Angie, waar we veel mee deden, maar nu zij twee kleintjes hebben, lukt dat ook niet meer zo.

Het wordt een gezellige avond met als hoogtepunt het snijden van de cake. Ook hierbij zijn de kinderen weer volop aanwezig. Het is een superleuke bruiloft, heel ontspannen en toch traditioneel. Om een uur of negen nemen we afscheid. Het bruidspaar gaat morgen op huwelijksreis naar Belize.




Wij verlaten het sprookje en gaan terug naar onze knuffels, die het goed gedaan hebben zonder ons. Morgen is het weer een heel andere dag. Het leven is zo nooit saai, dat is zeker!

Wijngaarden en Halloween

Dit weekend heb ik me voorgenomen heerlijk uit te slapen. Ik ben telkens zo moe en misschien helpt gewoon lekker lang blijven liggen toch wat. Hoewel Rick mij uitlacht, want "uitslapen" is voor mij op zijn laatst 9 uur. Hij vindt dat geen uitslapen, dus!

Vannacht heb ik het nog horen plenzen en we hebben een goede deuk in het regentekort geslagen. Er schijnt in de afgelopen drie dagen tussen de 8 en 15 cm water uit de lucht te zijn gevallen!!! Gelukkig is dat front nu voorbij en is het bij het opstaan droog.

Als ik even later met Mary Ellen ga lopen zijn er zelfs al stukken blauwe lucht te zien, die pas in de late middag voorspeld waren. Met Mary Ellen gaat het nog niet goed, volgens mij heeft ze een voorhoofdsholteontsteking. Het lukt haar niet de hele weg hard te lopen, maar een goede snelwandeling is ook lekker.

Met Christine heb ik afgesproken weer van de herfstkleuren te gaan genieten. We willen bij een van de wijngaarden gaan picknicken. Hiervoor kiezen we de Thai Crunch salad van CPK, die voldoet aan de eisen van het South Beach Diet, wat Christine sinds een paar weken volgt.

Op weg naar haar toe haal ik de salades op. Christine doet ze in een koelbox, waar ook nog wat mineraalwater in meegaat, zodat we niet alleen wijn hoeven te drinken. Het weer is intussen helemaal opgeknapt, we hebben er zin in!

Via de Tolweg rijden we als een speer naar Leesburg. Met mijn Smart Tag op het raam kan ik zo door de tolpoorten rijden, de kosten worden van onze debit card afgeschreven.


De Fairfax County Parkway

Bij Leesburg houdt de Tolweg op en rijden we op landelijke weggetjes richting Hillsboro. Onderweg passeert ons met een flinke snelheid een Nederlandse diplomaat. Ik ben benieuwd of ze doorhadden, dat ik ook Nederlands ben. Ik reed kennelijk te Amerikaans langzaam voor ze (vijf mijl boven de snelheidslimiet).

Het landschap is hier weer adembenemend mooi. Lieflijke huisjes, grote oude boerderijen van steen en glooiende heuvels met herfstkleuren. Ook Hillsboro is een pittoresk stadje uit ca. 1752. De meeste huizen zijn nog op Coloniale manier van steen gebouwd. Ik kan zo genieten van deze onverwachte schatten in het Virginiaanse landschap!

Christine navigeert me bekwaam naar de Hillsborough Winery. Hier is zij al eerder geweest en is er terecht verliefd op geworden! Ook het gebouw, waarin het restaurant en de wijnproeverij is gevestigd is van oude steen.

Er is een groot terras en op het gras staan hier en daar Adirondack stoelen gericht op het prachtige uitzicht. De wijngaard ligt bovenop een heuvel met wijds uitzicht op de Blue Ridge heuvels. De omgeving is zonder meer idyllisch te noemen, zeker nu in de herfst!


Christine en ik gaan maar al te graag "agritoerist" spelen hier! We beginnen met een proeverij en vinden beiden de Serefina rose het lekkerst. Alle wijnen zijn hier naar edelstenen genoemd, wel mooi.


We nemen ons glas wijn mee naar buiten en nestelen ons in een paar van de Adirondack stoelen. De zon schijnt uitbundig en is lekker warm en het zal zo'n 23 graden zijn. Daar zitten we dan gewoon weer buiten op 27 oktober, wat een genot!


Ons uitzicht






Maar liefst tweeeneenhalf uur zitten we daar te kletsen en het uitzicht in ons op te nemen. En Christine zou Christine niet zijn, als ze niet aan de praat raakte met andere "agritoeristen" (we vinden dit beiden een prima naam voor onze aktiviteiten!). Al heb ik al heel wat wijngaarden bezocht, Christine kent er nog veel meer en is een ware vraagbaak voor andere wijnliefhebbers.

Om een uur of drie pakken we weer op en op de terugweg stoppen we nog even bij de Breaux wijngaard voor een proeverij. Christine vindt dit helemaal geen leuke wijngaard en ik ben het met haar eens. De wijnen zijn super duur en de atmosfeer saai en onpersoonlijk. Heel anders, dan bij onze favoriete plekken.


Breaux ligt wel prachtig





Helemaal blij van onze gezellige, ontspannen middag rijden we naar huis. Het valt me op, dat er nog zeker vijf andere wijngaarden langs deze weg liggen. We hebben nog wat te verkennen!!

Thuis maken Rick, Saskia en ik ons klaar voor de Halloween party van Michael en Denise. Rick en ik gaan "geboeid" aan elkaar (maar gelukkig we die boeien ook van elkaar "losrukken", ha ha!) en Saskia als heks.


Het wordt erg gezellig, er komen wel vijftig volwassenen, de meesten verkleed. Mijn favorieten waren Mary en Bruce als Sandy en Danny uit Grease. We hebben heerlijk gekletst rond het open vuur buiten en gesnackt van al het lekkers, dat Denise had neergezet. Pas laat rollen we ons bed in!


Mary en Bruce, eh, sorry, Sandy en Danny







Host Michael knipoogt