Over grootouders worden!

We staan weer vroeg op en dat is fijn met dit prachtige weer! Ik maak mijn ontbijt en doe dan vast wat cardio tot Rick klaar is. Natuurlijk gaan we ook vandaag weer naar Starbucks om onze koffies te halen. 

Rick gaat daarna meteen aan het werk en ik maak mijn 10000 stappen af. Omdat we zo vroeg begonnen heb ik nog heel wat tijd voor personal training. Mijn nieuwe contactlens is vandaag aangekomen en ik ga hem meteen ophalen. Het is te doen met een lens, maar ik kreeg er volgens mij wel hoofdpijn van.

Als ik terugkom is er nog tijd om naar Sharons huis te fietsen. Zij komt net met haar vorige klant naar buiten en die heeft al achterkleinkinderen! Het halve uur gewichten gaat weer lekker snel en ik ben blij dat het gelukt is, want volgende week ben ik er weer niet. 

Als ik terugfiets stop ik weer eens bij de tuin van de "tuinmannen", zoals wij ze noemen. Daar groeit en bloeit weer van alles, zo mooi! Daar moet ik natuurlijk wat foto's van maken. 

Als ik thuiskom loopt het al tegen lunchtijd. Ik douche me snel en dan gaan Rick en ik lunch halen. Ik neem weer eens een slawrap van The Italian Gourmet. Rick houdt het bij zijn gewoonlijke Cava salade. Op het deck is het heerlijk toeven en daar eten we dan ook.

Daarna ga ik naar het Mosaic District, waar ik naar babykleertjes wil kijken. Eerst ga ik naar de babywinkel Wee Chic, maar daar schrik van de prijzen! Soms zijn de kleertjes wel vier keer zo duur als bij Target en ik vind ze niet eens zo leuk.

Bij Target slaag ik wel. Die leuke kleertjes kosten bij elkaar bijna net zoveel als een pakje bij Wee Chic! Je kunt hier sowieso voor geen geld schattige babydingen krijgen. 

Vanmiddag krijg ik eindelijk weer even de kans naar het zwembad te gaan. Dora gaat mee. Ik ga het water niet in, maar ik denk (hoop) dat ik me daar morgen wel aan kan wagen. De temperatuur is 26 graden en dat is de grens van zwemtemperatuur voor mij. 

Tegen kwart voor vijf sms-t Rick dat hij vuurwerk voor 4 juli wil gaan kopen. Ik ga mee en samen kiezen we de pakketten, die we willen. Het vuurwerk is dit jaar fiks duurder, omdat er zoals met zoveel dingen een tekort is. Het is waarschijnlijk maar goed dat wij vroeg zijn, want vorig jaar waren ze uitverkocht. Nu hebben we ook genoeg voor Oud en Nieuw.

We zijn nog net op tijd thuis voor ons happy hour met Christine en Chuck. We schenken een paar glazen champagne in om met hen virtueel te toasten, want...

Gisterochtend om half vier is ons kleindochtertje Fiona Riley geboren! Fiona weegt iets meer dan 2600 gram en is 46 centimeter lang. 

De afgelopen dagen heb ik mijn blog met moeite geschreven, want het was allemaal best spannend en moeilijk niets door te laten schemeren. 

Katja was uitgerekend voor 9 juli, maar zoals ik vorige week al schreef had ze last van hoge bloeddruk. Dat leek in het weekend wel beter te gaan, maar maandagmiddag was het weer veel te hoog. 

Terwijl wij terugreden uit Boston en net de grens met New Jersey over waren gereden liet Katja ons dat weten. Wij boden hulp aan en zo hielpen wij Kevin tot hij naar het ziekenhuis moest. 

Katja's bloeddruk bleef erg hoog en er werd besloten de bevalling in te leiden. Dat was natuurlijk geen pretje, want Katja's lichaam was nog helemaal niet klaar voor een bevalling. 

Maandagnacht en het grootste gedeelte van dinsdag voelde Katja zich miserabel door medicijnen en dergelijke. Wij konden alleen virtueel steun geven, maar Kevin was daar voor Katja.

Pas laat dinsdagmiddag kon er met het ware inleiden begonnen worden. Het zag ernaar uit dat het nog wel een tijdje zou duren, dus wij zijn dinsdagavond op onze gewone tijd naar bed gegaan.

Natuurlijk heb ik bijna niet geslapen en iedere keer dat ik wakker werd keek ik op mijn telefoon. Om tien voor half zes deed ik dat weer en er was een berichtje van Katja dat ze, als we wakker waren, iemand had om aan ons voor te stellen.

Rick lag heerlijk te slapen, maar ik heb hem wakker gepord en Katja een berichtje gestuurd dat we wakker waren. En toen maakten we via een videocall kennis met ons kleindochtertje. Een schattig roze babietje, klein, maar verder helemaal volgroeid.

Moeder en dochter maken het goed, al moet Katja vanwege haar bloeddruk nog een nacht in het ziekenhuis blijven. Daar is ze helemaal niet blij om. De borstvoeding is goed van start gegaan en hopelijk mag het gezinnetje morgen naar huis. Zoals het er nu uitziet zullen wij Fiona maandag ontmoeten. 

Wij zijn natuurlijk super trots op nieuwe mamma Katja. Kevins en haar wens is helemaal in vervulling gegaan. Eerlijk gezegd had ik zo'n sterk gevoel dat het een meisje zou zijn dat ik serieus geschokt was geweest als ze een jongetje aan ons voor had gesteld!

Hieronder de eerste foto's van Fiona:

Katja en Kevin zijn Virginia Tech Hokies en Fiona begint er al vroeg mee