Dag 3 Wildwood: nog even genieten en dan terug

Net als gisteren heb ik mijn Fitbit wekker voor kwart voor zes gezet. Ik maak me snel klaar en stap naar buiten. 

Daar word ik ietwat teleurgesteld, want het is bewolkt. Gelukkig niet zo zwaar dat er geen kleur is, maar de zon zal ik niet op zien komen. 

Maakt niet uit, het strand heeft altijd mooie fotografie gelegenheden te bieden. Dit keer speel ik o.a. met de reflecties in het zand. 

Er liggen weer heel wat deegkrabben in het zand. Onderstaande leeft en ik pak hem op en breng hem terug naar het water. 

De krab op de tweede foto is duidelijk dood en de zeemeeuwen hebben er een lekker hapje aan. 

De binnenkant van een degenkrab

Net na zevenen bericht Katja dat ze met de kinderen het strand op komt. We lopen wat en Fiona vindt de krabben ook fascinerend. Ik pak weer een drietal op om in het water te brengen. 

Het lijkt een beetje heiig en we lezen dat dat door branden in Canada komt. Op een gegeven moment zie ik een fin uit het water komen en dat blijkt een hele groep dolfijnen te zijn die langs zwemt. 

Fiona wil niet terug naar het appartement, maar de kinderen zijn nog in pyjama en we willen gaan ontbijten. 

Afscheid van de krab

Rick staat me al op te wachten om naar Starbucks te gaan. Dan ontmoeten we het viertal weer bij het Sunz Up Cafe. 

We hebben telkens geluk dat we vroeg zijn, want er is een tafel vrij op het terras. Niet veel later zitten heel wat mensen op een tafel te wachten. 

Rick en ik nemen beiden de eggs Benedict met spinazie, tomaat en champignons. Die worden geserveerd met een flinke bak vers fruit. 

Katja en Kevin kiezen iets wat Bliss heet, ook met ei en groente. De kinderen doen zich tegoed aan een flinke pancake en vers fruit. 

Na het eten voelt een van mijn kronen vreemd aan. Ik denk nog dat er eten tegenaan zit, maar er blijkt er stukje uit het midden te zijn. Ik bel meteen de tandarts en kan morgen terecht. Het is super balen, maar ja. 

Voor we allemaal teruggaan besluiten we een potje minigolf te spelen. Fiona wil een blauwe golfclub, die te groot voor haar is. En de bal moet ook blauw, want dat is haar lievelingskleur. 

Ze doet erg leuk mee en laat Katja telkens weten hoeveel keer ze nodig had om de bal in het putje te krijgen. Groot gejuich als dat lukt! 

Van ons volwassenen wint Rick met Kevin op zijn hielen. Het is best een moeilijke baan. We hebben erg gelachen en gaan dit vaker doen. 

Nico is intussen moe geworden en Kevin neemt hem mee terug. Fiona krijgt een ijsje met regenboog "jimmies". Dat is het woord voor muisjes hier in New Jersey, weer wat geleerd. 

We hebben allemaal trek en gaan naar The Waterfront dat niet echt aan het water blijkt te liggen. 

Het eten is lekker en de prijzen goed. Ik heb een club sandwich met tonijnsalade en eet daarvan alleen het beleg. Die tonijnsalade is heerlijk met selderij en ui erdoorheen. 

Dan is het echt tijd voor het afscheid. Fiona vindt dat absoluut niet leuk, maar over iets minder dan drie weken ga ik een paar dagen met haar doorbrengen. 

De terugrit verloopt redelijk voorspoedig. We stoppen even bij een boernkraampje aan de weg. Daar koop ik een perzik en een tomaat voor het geval het me niet lukt morgen naar de markt te gaan. 

Net voor zevenen zijn we terug in Vienna. We halen onderweg bestelde taco's van Taco Bamba. De mijne zijn allemaal in koolbladeren in plaats van tortillas. Het is erg lekker en met die koolbladeren licht. 

Vanavond ga ik weer vroeg naar bed, want ik voel de kwart voor zes wekkers wel!