Over het verzenden van de geboortebewijzen

Als ik wakker word is het bed naast me leeg. Rick is halverwege de nacht weer met pijn naar beneden gegaan. Vandaag wordt de dag dat we onze nieuwe matras bestellen. 

Consumer Reports vindt de Dream Cloud matras het beste voor hoe wij slapen (beiden zijslapers). Over een paar weken liggen we dus weer lekker.

Beneden maak ik mijn ontbijt en doe dan vast wat cardio. Ik mis het programma van mijn elliptische machine erg. Gelukkig komt er morgen een nieuwe. Dat is niet hetzelfde model dus ik ben benieuwd. 

We gaan samen onze koffies van Starbucks halen en dan gaat Rick aan het werk. Ik maak mijn cardio af en eindig met een korte wandeling door de buurt. Het is bewolkt en drukkend warm. Ik klaag niet, want mijn pijnniveaus zijn beduidend lager. 

Er vliegt een kolibrietje door de mooie tuin, maar te ver weg om een foto te maken. Er fladderen wel een aantal mooie tijger zwaluwstaartvlinders rond. Degene op de echinacea is een mannetje zonder blauw en op de vlinderstruik een vrouwtje met blauw. 

Faeloria ligt op een Roos van Sharon bloem waar ze goed bij past

Eenmaal weer thuis verwissel ik mijn sportkleding voor een nettere bloes en broekrok. Dan ga ik naar de UPS Store waar Francesco, de manager, me goed helpt. Ik moet de geboortebewijzen van de kleinkinderen eerst met spoed naar New Jersey zenden voor een apostille en dan moeten ze van New Jersey naar de Nederlandse ambassade gestuurd, ook met spoed.

Dat kost natuurlijk niet niets en ik betaal het alvast. Dan ga ik terug naar huis met het volgnummer, want dat wil New Jersey hebben. Vervolgens breng ik het aanvraagformulier met de geboortebewijzen naar de UPS Store en Francesco doet alles precies zoals het in de aanwijzingen staat. Nu maar hopen dat het volgende week door de ambassade wordt ontvangen. 

Apostille aanvraag

Opgelucht, want ik wilde dit zo snel mogelijk gedaan hebben, rijd ik naar Whole Foods. Daar koop ik ingredienten voor het avondeten. Verder heb ik er niets nodig.

Voor de lunch maak ik weer een salade van komkommer, paprika, zuurkool en een lekkere paddenstoelen mix van Whole Foods. Verder wilde gerookte zalm, die weer heel anders smaakt dan gekweekte zalm. Rick en ik delen een perzik en wat kersen als "toetje".

Even overweeg ik naar het zwembad te gaan, maar de schoonmakers komen en ik heb een kappersafspraak om drie uur. Ik vind het teveel gedoe en besluit lui op het deck spelletjes te gaan spelen. Voor de grap neem ik met mijn app de vogels die ik hoor op. De cardinaaltjes zingen al een stuk minder dan in de lente. 

Bij Lofty Salon knipt Mona mijn haar bij en Carmen zet het in de verf. Dat moet in de zomer altijd langer, want het licht heel erg op door de zon. Intussen praat ik met Anna, de dochter van onze buren drie huizen verderop, die nu bij de kapsalon werkt. 

Het is allemaal perfect qua tijd, want als ik afreken zie ik via de Arlo app dat de schoonmakers net vertrekken. Door de buurt rijd ik terug naar huis. Daar gebeurt voor de honderdduizendste keer waar ik me altijd enorm aan erger.

Iedere kruising hier heeft stopborden (of -lichten). Meestal heeft iedereen uit alle richtingen een stopbord en degene, die daar het eerste aankomt, rijdt na even stoppen door, dan de tweede die aankwam, de derde daarna enzovoort. 

Nu zijn er altijd mensen, die als eerste aankomen, maar dan beginnen te zwaaien dat jij, die duidelijk als tweede stopte, maar door moet rijden. Dat creeert zoveel twijfel en is gevaarlijk. Het lijkt aardig, maar dat is het niet, vooral niet als ze dan ook nog eens ongeduldig worden dat jij niet doorrijdt. 

Enfin, dat gebeurt dus twee keer in vijf minuten vandaag. Natuurlijk zijn er ook nog de mensen, die altijd vinden dat zij als eerste zijn aangekomen ongeacht wanneer, maar dat gebeurt gelukkig zelden, want nog gevaarlijker.

Thuis maak ik een deel van onze tray bake alvast en om zes uur de rest. We eten vanavond koningszalm. Daar is het in het Noordwesten van dit land het seizoen voor. Het is de grootste zalm en volgens het verhaal ook de lekkerste.

Na de moten vis met olijfolie, knoflook, blauw zout en gemalen gemengde pepers ingesmeerd te hebben gaat de tray in de oven. Aan weerszijden roosteren broccoli roosjes met Tajin kruiden mee. De oven staat op 200 graden en na achttien minuten is de zalm perfect gebakken. Het is weer een heerlijk maal!

We hebben weer een vloed waarschuwing maar hopelijk blijft het droog. Het is wel een heel natte zomer dit jaar. 

 

Over een gezellige virtuele lunch

Midden in de nacht word ik wakker van Orions gepiep. Ik denk dat hij naar buiten moet, maar ik zie hem niet bij de deur staan. Rick mompelt dat Orion een hondendroom heeft, maar het gepiep houdt aan. Blijkt dat een van ons het arme dier in de badkamer heeft opgesloten. 

We vallen daarna snel weer in slaap en dan is het opeens zeven uur. Volgens mijn Fitbit heb ik meer dan acht uur geslapen en een slaap score van 90. Dat gebeurt tegenwoordig wel vaker. Ik denk dat het zwemmen een goede invloed op mijn slaap heeft.

Na mijn ontbijt ga ik vast wat cardio doen tot Rick aangekleed is. Helaas heeft mijn elliptische machientje er na nat geworden te zijn de brui aan gegeven. Ondanks een nieuwe batterij werkt de elektronica niet meer. Ik kan er natuurlijk wel op trappen, maar geen programma meer volgen. Balen!

We halen onze koffies van Starbucks en steken dan even over naar de Giant. We hebben zoveel afgewassen het afgelopen weekend dat ons afwasmiddel opeens op is. Een nieuwe fles Dawn is snel gekocht. 

Rick zet me thuis af en gaat door naar kantoor. Vrijdag kwam de verlossende brief eindelijk en laat gisteren kon Rick weer bij alles van zijn werk. Het is natuurlijk een enorme opluchting, maar ik vind het schandalig dat er geen excuses of wat ook zijn gemaakt door HR. 

Na mijn cardio fris ik me op en ga op pad. Mijn "gin" en "aperitif" drankjes zijn bijna op en bij Total Wine vul ik mijn voorraad alcoholvrije drank aan. Dan rijd ik naar Whole Foods en zie tot mijn schrik dat het al half twaalf is.

Alles duurt zo lang in het verkeer en dat komt ook omdat Total Wine en Whole Foods best ver uit elkaar liggen. Onderweg stop ik even om wat bijenfoto's te maken. Lang mag ik van mezelf niet blijven, want ik heb om half een virtuele lunch met Judith. 

Faeloria drinkt regenwater uit een enorm blad

Om twaalf uur ben ik weer thuis en doe nieuwe kolibrie nektar in de voeder. Met dit warme weer moet het vaker ververst worden. 

Voor Judith belt maak ik mijn salade en daar heb ik dit keer garnalen bij. We hebben elkaar al zeker een maand niet gesproken en in die maand is er heel wat gebeurd. De tijd gaat dan ook snel en voor we het weten is het kwart over een en moet Judith terug aan het werk. 

Tijd voor mij om naar het zwembad te gaan. De onweersbuien van de afgelopen tijd hebben van het grasveld een modderveld gemaakt. Het lijkt erop dat het vandaag eindelijk een keer droog zal blijven. 

Het is rustig in het zwembad en nadat ik mijn kilometer heb gezwommen doe ik mijn oordopjes in om de muziek niet te hoeven horen. Ik doe een heel aantal Duolingo lessen en ieder uur ga ik tijdens de kinderpauze even afkoelen in het water. Zo is het al heel gauw half vijf en tijd om naar huis te gaan. 

Rick komt net thuis en gaat meteen het gras in de achtertuin maaien. Daarna gaat hij naar dea overkant voor een koele duik in het zwembad.

Voor ons avondeten hebben we kipspiesjes van de barbecue. Ik heb er een salade van tomaat, komkommer, augurk en Castelvetrano olijven bij gemaakt. Het is een lekker zomers maal.

Tijd om met de voeten omhoog televisie te gaan kijken. Misschien dat ik toch Below Deck verder kijk.

Over een ritje naar de Nederlandse ambassade

De wekkers zijn voor half zeven gezetten en met vereende krachten maken we onszelf en de kinderen klaar om op tijd naar de ambassade te gaan. Onze afspraak is voor tien over negen en je weet nooit met het verkeer hier in Washington. 

Met twee auto's gaan we op pad en halen ontbijt van Panera voor Katja, Fiona en mij en dan koffies en broodjes van Starbucks voor Rick en Kevin. We vertrekken om acht uur vanaf Starbucks en drie kwartier later zijn we bij de ambassade. 

We kunnen bij het gebouw parkeren en worden na uitleg waarom we er zijn toegelaten. We nemen plaats in de consulaire sectie waar een andere familie met kleintjes net klaar is. Van de moeder horen we dat er een apostille nodig is bij de geboortebewijzen van de kinderen. Zij heeft die niet voor haar kinderen en Katja ook niet voor Fiona en Nico. 

Orlean, met wie ik via email al heel wat contact heb gehad, zegt dat vandaag alles gedaan kan worden en dan moeten de geboortebewijzen met apostilles binnen vier weken bij de ambassade zijn. Ik ga me daarover ontfermen, want Katja heeft het al zo druk. 

Als eerste ben ik aan de beurt en ik heb alle benodigde documenten gelukkig mee. Ik heb namelijk een Verklaring van Behoud van het Nederlanderschap, omdat ik het zeven jaar kwijt ben geweest. Toen veranderde de wet dat je de nationaliteit van je huwelijkspartner kon aannemen en vervolgens heb ik na een hele procedure het Nederlanderschap terug gekregen en de kinderen ook. 

Rick neemt Fiona mee naar buiten, want die wordt vervelend in die kleine ruimte. Katja's paspoort is net als dat van mij en voor de kinderen gaat het ook snel. Ik vind het toch wel erg leuk dat mijn kleinkinderen de Nederlandse nationaliteit ook krijgen. Na een uurtje staan we weer buiten. 

We rijden een andere weg terug door een mooi parkachtig deel van Washington. Het spitsuur is voorbij en ik ben ook erg opgelucht dat deze paspoort afspraak gedaan is. Nu alleen die geboortebewijzen nog, maar dat moet ook goed komen.

Eenmaal weer thuis gaan Katja en Kevin inpakken. Rick ontfermt zich over Nico en ik neem Fiona naar buiten om te fietsen. Daar vroeg ze al de hele ochtend om. Ons plein is perfect om te oefenen. Ik denk er nu over om ook voor hier een fietsje te kopen.

Voor de lunch bestellen we allemaal een salade van Cava. De mijne is met spinazie, tomaat, komkommer en lamsvlees. Het blijft niet mijn favoriet, geef mij maar een poke bowl voor dezelfde prijs. Fiona eet het laatste bakje met Paw Patrol macaroni en kaas en Nico van alles en nog wat. 

Dan is het toch weer tijd om afscheid te nemen. Fiona vindt dat altijd heel moeilijk en klampt zich als een aapje aan me vast. Ik vind het ook nooit leuk, maar we hebben weer mooie herinneringen gemaakt en van elkaar genoten. 

Nadat we het gezinnetje uit hebben gezwaaid loop ik naar het zwembad. Ik zwem tien baantjes en heb nu 18 kilometer gezwommen. Morgen hoop ik weer een hele kilometer te doen. De (Country) muziek staat weer keihard en ik wil mijn Duolingo lessen doen. Ik vraag dus om het zachter te zetten en eerst gebeurt dat niet. Als ik het tien minuten later nog eens vraag gaat het volume iets omlaag.

Deze lifeguards zijn de slechtste die we ooit gehad hebben. Het zijn allemaal tieners, die niet uit Vienna komen. Ze nemen de baan niet serieus en een aantal weken geleden is er recht onder de neus van een van de lifeguards een kind bijna verdronken. De jongen zat met een vriend te praten. Lorraine en Chuck zitten in het bestuur van het zwembad en komen nu vaak om te checken of alles volgens de regels gaat. 

Ook vandaag is Lorraine er en ziet een aantal dingen, die niet volgens de regels gaan. De kinderen, want dat zijn ze feitelijk nog, denken dat er geen supervisor is en gedragen zich ernaar. De leden betalen de salarissen en er zijn al veel klachten geweest. 

Om kwart voor vier gaat het zwembad dicht voor een zwemteam wedstrijd en Lorraine en ik lopen terug naar huis. In de verte zien we al heel donkere wolken. Er zijn weer onweersbuien voorspeld.

Op weg om Orion op te halen zien we flinke bliksemschichten. Helaas voor Orion komt dat onweer over ons heen. De bliksem lijkt soms wel op ons huis gericht te zijn. Ik heb het zelden zo zien flitsen en de donder direct erna. Het komt met bakken naar beneden en dat water hebben we niet meer nodig.

Het nieuws bericht ernstige overstromingen en riviertjes, die buiten hun oevers treden en in gevaarlijk snel stromend water veranderen. Er zijn altijd idioten, die de waarschuwingen negeren en toch over overstromende wegen gaan rijden. Onderstaande is dan het gevolg. 

Vanavond hier in Vienna, meer dan vijf centimeter regen in een half uur 

Als het wat lichter wordt gaat Rick zijn avondmaal van Plaka Grill halen. Ik laat mijn favoriete yakitori bezorgen van Genki. En nu ga ik op zoek naar een programma dat Lorraine aanraadde. 

Over een weekend genieten

Zaterdag

We zijn allemaal om zeven uur beneden. Ik maak weer ontbijt voor Katja en mezelf en bak wat spek, want dat vindt iedereen lekker. Voor Fiona rooster ik een wafel en die eet ze met een "gezicht" erop van slagroom, bosbessen en snoepoogjes. Dat is een Omi special. De anderen maken hun eigen eten.

Dan gaan Rick en ik even Vienna in om koffies van Starbucks te halen. Fiona gaat mee. Bij het marktje kan Rick geen parkeerplaats vinden dus ik ga er alleen uit. Ik koop tomaten, perziken en een dozijn eieren. Ik vind het fruit op deze markt eigenlijk te duur, maar de perziken ruiken zo lekker. 

Een Eastern Tiger Swallowtail vlinder op on ze vlinderstruik

Thuis leggen we alles even weg en rijden dan in twee auto's naar Washington. Bij District Camera vinden we makkelijk parkeerplaatsen. Dat is in het weekend meestal geen probleem. 

In de auto heb ik met Fiona al geoefend hoe ze haar gezichtje moet houden. Ze doet het zo goed dat de fotograaf maar twee foto's hoeft te maken. Met Nico gaat het iets moeilijker, maar ook hij werkt goed mee. Alles gaat veel makkelijker en sneller dan we verwacht hadden. 

Fiona moet nodig naar de wc en Katja en ik eigenlijk ook. We lopen naar Tatte en kopen daar ook een donut voor Fiona en een croissant voor Nico. Die croissant is heel lekker, echt Frans smakend, dat vind je hier niet vaak.

Eenmaal weer thuis is het lunchtijd. De kinderen hebben na die grote snacks natuurlijk geen trek. Ik maak dezelfde lunch als gisteren voor Katja en mezelf. Zij heeft compleet dezelfde smaak als ik. Rick en Kevin eten een heel andere maaltijd, beiden zijn meer van het vlees.

Nadat Nico een kort dutje heeft gedaan gaan we met zijn allen naar het zwembad. De kinderen vinden het prachtig. Dit is echt herinneringen maken. We vermaken ons allemaal prima tot er om tien over drie donder wordt gehoord. We hebben gelukkig bijna twee uur plezier gehad. 

Het blijft droog en dat betekent dat het een goede gelegenheid is Fiona haar verjaardagscadeau van ons te geven. Ze wil heel graag een nieuwe fiets en glundert dan ook enorm als ze die openmaakt. We krijgen een flinke knuffel. 

Natuurlijk moet het fietsje meteen uitgeprobeerd worden. Het is nog even wennen zo'n grote fiets, maar tegen de tijd dat we naar binnen gaan gaat het al heel goed. 

/

Dat gerommel en gebliksem bereikt ons op een gegeven moment toch en de zondvloed is er niets bij. De weerswaarschuwingen komen de ene na de andere binnen en het is niet overdreven! Fiona is wat bang van onweer, maar gewoon rustig doen en een Paw Patrol film kijken leidt genoeg af.

Tegen zessen plenst het nog net zo hard, maar we hebben gereserveerd bij Sushi Yama en moeten er dus doorheen. Mijn auto staat in de garage dus Rick, Fiona en ik blijven droog. Arme Kevin wordt doorweekt als hij Nico in zijn autostoeltje doet. 

Sushi Yama is het restaurant waar Katja voor het eerst sushi at als zevenjarige. Sindsdien is dat haar favoriete eten. Het is dus nostalgisch voor haar om hier weer eens te eten. 

Het wordt een lekker maaltijd en de kinderen gedragen zich voorbeeldig. Hun sushi is goed en eigenlijk is het restaurant in al die jaren niets veranderd. 

Als we naar buiten stappen zien we boven het winkelcentrum een prachtige regenboog, Het heeft enorm huisgehouden. De parkeerplaats van Bear Branch Tavern is veranderd in een meer, want er loopt een beekje vlak langs. Daar zijn de "flash flood warnings" voor, als het zo erg is als in Texas helpen die ook niet. 

Op weg naar huis zien we een paar ravottende hertjes in een veld dat gewoonlijk droog is. Nu lijkt er een riviertje doorheen te lopen en twee herten vinden dat heerlijk! Het is zo schattig om te zien! Die dieren hebben het natuurlijk ook de hele dag snikheet.

Nico en Fiona zijn doodmoe en Fiona ligt op mijn schoot haar beker melk te drinken en nog een aflevering van een van haar favoriete programma's te kijken. Katja legt Nico intussen in bed. 

 

Als Fiona naar bed gaat wil ze dat ik naast haar lig tot ze in slaap valt. Dat doe ik graag, want iedere minuut met de kleintjes is me dierbaar. Fiona praat over van alles wat vandaag gebeurd is en dan is het opeens stil. Voorzichtig verlaat ik de kamer.

Zondag

Ook vandaag zijn we net na zevenen op. Net als gisteren zijn Kevin en Fiona al beneden. Katja en Nico slapen nog. Ik maak alvast het ontbijt gereed zodat ik het meteen kan maken als Katja beneden komt. Iedereen smult van ei en bacon en Katja en ik ook van spinazie en paddenstoelen.

Kevin en Fiona bouwen een heel kasteel met de magnetische tegels en ik geef Fiona een Playmobil familie, die daar kan wonen. Ze speelt er een goed uur mee. 

Nico heeft niet veel flesjes meer dus nog even genieten van het babylijfje

Rick en ik gaan even naar de Mosaic markt om paddenstoelen te kopen. Daarna halen we de koffies van Starbucks. 

Met vereende krachten maken we vervolgens de kinderen klaar en gaan terug naar het Mosaic District. Daar spelen ze lekker in de fonteinen. 

Ook een manier om je kleinzoon te fotograferen

Als er genoeg gespeeld is lopen we even door de markt. Nico ziet allemaal "bababa"'s, want in tegenstelling tot de Vienna markt mogen honden hier wel komen. We proeven heerlijke perziken en kersen en kopen die ook. 

Fiona wil haar gezichtje laten schminken en de meneer doet het weer leuk. Kevin trakteert op ijsjes. Ik heb komkommer met limoen en dat is lekker fris. Fiona heeft kiwi en aardbeien. Nico is intussen moe geworden en we gaan met een tevreden Fiona in onze auto naar huis. 

Ba ba ba

Daar maken we dezelfde lunches als de afgelopen dagen. Fiona heeft een bakje Paw Patrol macaroni met kaas. We smullen ook van de verse perziken van de markt.

Nico slaapt intussen en Fiona wil heel graag weer fietsen. Ze leert snel en het zal me niet verbazen als de zijwieltjes er niet lang aan hoeven te blijven. Het is leuk te zien hoe blij Fiona met de fiets is. 

Het blijft hier droog, maar om ons heen dondert het. Dat betekent dat het zwembad gesloten is. Rick en ik besluiten nu onze boodschappen te gaan doen. We gaan eerst naar Giant en dan naar Whole Foods. We gaan vanavond barbecuen, dat vindt iedereen lekker. 

Als we thuis komen horen we nog steeds donder, maar als de radar schoner is bel ik het zwembad. Ze gaan om half vier open en Nico is intussen wakker. We gaan met zijn allen naar de overkant en spelen bijna twee uur in het water. 

Thuis help ik Rick met het avondeten klaarmaken. Hij grilt biefstukken en als bijgerechten hebben we asperges, worteltjes en maiskolven. De kinderen eten wat gehaktballetjes en de mais gaat er ook altijd goed in. Nico vindt de worteltjes ook erg lekker. 

Rick heeft de biefstukken weer perfect gebakken. We smullen ervan en dan gaat Rick ijs halen bij Bruster's. Fiona is daar speciaal voor opgebleven. Als het straks op is ga ik weer met haar liggen tot ze in slaap is.

Zoals altijd is het weekend omgevlogen. Morgen gaat hopelijk alles lukken bij de Nederlandse ambassade.