Over tandartsbezoek en toch zwemmen

Net na zevenen zijn we beneden en ik maak mijn ontbijt van de overgebleven paddenstoelen, spinazie, ei en geraspte kaas. Het is 17 graden, maar wel zonnig. Ik eet op het deck en maak me dan klaar om naar de tandarts te gaan.

Rick biedt lief aan om me te brengen en halen en dat neem ik graag aan. De nieuwe tandarts, dokter Win, en haar assistente Theresa vind ik meteen heel erg aardig. Dr. Win is een jonge vrouw en speelt het klaar om zelfs mijn bloeddruk niet omhoog te krijgen. Dat is heel ongewoon bij de tandarts!

Het vervangen van een kroon duurt me altijd veel te lang, maar Dr. Win heeft het binnen de anderhalf uur klaar. Dat in tegenstelling tot de meer dan twee uur met de andere tandarts. Er zit nu een tijdelijke kroon op en de 29e zal de permanente aangebracht worden.

Terwijl ik op Rick wacht om me op te halen maak ik een foto van het handenbeeld bij de Lutheraanse kerk naast de tandartsenpraktijk. Dit beeld spreekt me aan, ik vind het prachtige vormen hebben. 

Voor we naar huis gaan halen we mijn nitro brew van Starbucks. Die drink ik thuis op zo goed en zo kwaad als het gaat met de verdoving. Intussen doe ik een heel aantal Duolingo lessen, want puf voor cardio heb niet.

Tegen elven rijd ik naar Whole Foods. Daar is de gerookte tonijn, die ik zo lekker vind als lunch, afgeprijsd. Verder is mijn bakje cacao poeder bijna leeg en ik koop een nieuwe. In het tuintje maak ik wat foto's, maar kan mijn Ander Perspectief foto niet vinden. 

Op weg naar huis bedenk ik me dat ik een foto kan maken van het idiote mini Trump beeldje in een tuin in de straat achter ons. Dat is zeker een ander perspectief dan ik heb! Wie zet er nou zo'n ding in zijn tuin??

Mijn verdoving is nog nauwelijks uitgewerkt als het lunchtijd is. Ik heb teveel honger om te wachten en eet dan maar met de rechterkant van mijn mond. Het bord met groente ziet er altijd zo aantrekkelijk uit. De tonijn en de eiwrap met brie zijn zacht en dus goed voor een pijnlijke mond. 

Ondanks het vrij koele weer besluit ik vandaag wel naar het zwembad te gaan. Als ik aan kom lopen hoor ik de muziek al als ik onze straat uitga. Ik vraag bij binnenkomst of ze het zachter kunnen zetten en dat gebeurt warempel.

Het water is een stuk minder koud dan ik had gedacht. Om kwart voor drie besluit ik dan ook een kilometer te zwemmen. Dat helpt me ook beter voelen qua spierpijn, want ik moet echt bewegen. Ik heb nu 35 kilometer gezwommen dit seizoen en alles wat daarbij komt is meegenomen.

Rick komt na het maaien van de achtertuin ook even afkoelen in het water. Dan lopen we samen naar huis. Dit weer is ongewoon voor begin augustus en de temperaturen van boven de dertig komen er weer aan. Daarom willen we een restaurant met een terrasje zoeken. 

Dat wordt Iron Chef House in het Mosaic District. Mijn bestelling is een sashimi rol met van alles en nog wat en een rol met verschillende soorten tonijn. Rick kiest een paar heel andere sushi rollen. De bediening is super aardig en we smullen van ons eten. 

Een paar deuren verderop is Mimi's Handmade Ice Cream. Mijn oog valt op de exotische smaken en wat zie ik daar? Durian! Dit is mijn kans! Als ik binnenloop zie ik echter geen durian tussen de smaken. Het blijkt dat ze die vanwege de voor veel mensen nare geur in een vriezer achter in de zaak hebben. 

Na een klein lepeltje geproefd te hebben ga ik ervoor. Rick kiest de cookie dough, een veiligere smaak. Buiten ruiken we aan het durian ijs en we vinden het geen van beiden zo erg ruiken. Er zitten grote stukken fruit in het ijs en ik vind het erg lekker. Mijn wens om durian te eten is dus onverwachts in vervulling gegaan. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!