Over tandartsbezoek en toch zwemmen

Net na zevenen zijn we beneden en ik maak mijn ontbijt van de overgebleven paddenstoelen, spinazie, ei en geraspte kaas. Het is 17 graden, maar wel zonnig. Ik eet op het deck en maak me dan klaar om naar de tandarts te gaan.

Rick biedt lief aan om me te brengen en halen en dat neem ik graag aan. De nieuwe tandarts, dokter Win, en haar assistente Theresa vind ik meteen heel erg aardig. Dr. Win is een jonge vrouw en speelt het klaar om zelfs mijn bloeddruk niet omhoog te krijgen. Dat is heel ongewoon bij de tandarts!

Het vervangen van een kroon duurt me altijd veel te lang, maar Dr. Win heeft het binnen de anderhalf uur klaar. Dat in tegenstelling tot de meer dan twee uur met de andere tandarts. Er zit nu een tijdelijke kroon op en de 29e zal de permanente aangebracht worden.

Terwijl ik op Rick wacht om me op te halen maak ik een foto van het handenbeeld bij de Lutheraanse kerk naast de tandartsenpraktijk. Dit beeld spreekt me aan, ik vind het prachtige vormen hebben. 

Voor we naar huis gaan halen we mijn nitro brew van Starbucks. Die drink ik thuis op zo goed en zo kwaad als het gaat met de verdoving. Intussen doe ik een heel aantal Duolingo lessen, want puf voor cardio heb niet.

Tegen elven rijd ik naar Whole Foods. Daar is de gerookte tonijn, die ik zo lekker vind als lunch, afgeprijsd. Verder is mijn bakje cacao poeder bijna leeg en ik koop een nieuwe. In het tuintje maak ik wat foto's, maar kan mijn Ander Perspectief foto niet vinden. 

Op weg naar huis bedenk ik me dat ik een foto kan maken van het idiote mini Trump beeldje in een tuin in de straat achter ons. Dat is zeker een ander perspectief dan ik heb! Wie zet er nou zo'n ding in zijn tuin??

Mijn verdoving is nog nauwelijks uitgewerkt als het lunchtijd is. Ik heb teveel honger om te wachten en eet dan maar met de rechterkant van mijn mond. Het bord met groente ziet er altijd zo aantrekkelijk uit. De tonijn en de eiwrap met brie zijn zacht en dus goed voor een pijnlijke mond. 

Ondanks het vrij koele weer besluit ik vandaag wel naar het zwembad te gaan. Als ik aan kom lopen hoor ik de muziek al als ik onze straat uitga. Ik vraag bij binnenkomst of ze het zachter kunnen zetten en dat gebeurt warempel.

Het water is een stuk minder koud dan ik had gedacht. Om kwart voor drie besluit ik dan ook een kilometer te zwemmen. Dat helpt me ook beter voelen qua spierpijn, want ik moet echt bewegen. Ik heb nu 35 kilometer gezwommen dit seizoen en alles wat daarbij komt is meegenomen.

Rick komt na het maaien van de achtertuin ook even afkoelen in het water. Dan lopen we samen naar huis. Dit weer is ongewoon voor begin augustus en de temperaturen van boven de dertig komen er weer aan. Daarom willen we een restaurant met een terrasje zoeken. 

Dat wordt Iron Chef House in het Mosaic District. Mijn bestelling is een sashimi rol met van alles en nog wat en een rol met verschillende soorten tonijn. Rick kiest een paar heel andere sushi rollen. De bediening is super aardig en we smullen van ons eten. 

Een paar deuren verderop is Mimi's Handmade Ice Cream. Mijn oog valt op de exotische smaken en wat zie ik daar? Durian! Dit is mijn kans! Als ik binnenloop zie ik echter geen durian tussen de smaken. Het blijkt dat ze die vanwege de voor veel mensen nare geur in een vriezer achter in de zaak hebben. 

Na een klein lepeltje geproefd te hebben ga ik ervoor. Rick kiest de cookie dough, een veiligere smaak. Buiten ruiken we aan het durian ijs en we vinden het geen van beiden zo erg ruiken. Er zitten grote stukken fruit in het ijs en ik vind het erg lekker. Mijn wens om durian te eten is dus onverwachts in vervulling gegaan. 

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Over een rustdag

Om tien voor half zeven word ik wakker en het bed is leeg aan Ricks zijde. Ik blijf even op mijn telefoon lezen en sta dan op. Rick had teveel pijn en is beneden gaan liggen. Het wordt hoog tijd dat onze nieuwe matras wordt bezorgd!

Omdat het zo vroeg is heb ik na mijn ontbijt de tijd om vijftig minuten cardio te doen. Daarmee heb ik dat gehad voor vandaag. We gaan onze gewoonlijke koffies halen en dan doe ik nog even wat Duolingo voor ik naar Sharon vertrek.

Vandaag doen we veel balans oefeningen. Die doe ik in combinatie met zwaardere gewichten en ik weet dat ik me goed heb ingespannen. Helaas denkt mijn Fitbit dat niet. Krachttraining verbrandt volgens dat ding geen calorieen.

Na afloop ga ik Vienna in voor mijn dagelijkse foto's. Vooral die voor "Ander Perspectief" vind ik moeilijk. Dan zie ik de binnenkant van een crape myrtle boom met zijn kleurrijke schors en voila. De witte hibiscus bloem van de moeras hibiscus is een inheemse plant hier. 

Er stroomt een riviertje door Vienna

Als ik thuiskom is het nog maar net twaalf uur, maar ik heb zo'n trek dat ik meteen mijn lunch ga maken. Het bord met komkommer, paprika, radijsjes en zuurkool smaakt weer heerlijk. Dan zijn de proteines, gerookte tonijn en een eiwrap met Delice de Bourgogne, aan de beurt. Het is een vreemde combinatie, maar ik vind het lekker. Als "toetje" heb ik een halve perzik, kersen en vijgen. 

Het is mooi weer met een graad of 26, maar er staat een frisse wind en ik voel me supermoe om de een of andere reden. Eigenlijk zou ik naar het zwembad gaan, maar ik heb zin om te lezen en dat lukt me met de muziek daar niet.

Dan wordt het een middag achtertuin. Ik ga een aantal keren in de hot tub, fotografeer vlinders en bijtjes op onze vlinderstruik en lees in de hangmat op mijn Kindle. Rond drie uur lukt het eindelijk om bij te praten met Saskia. Het gaat goed met haar en over twee weken begint school alweer. 

 Rond half vijf worden de muggen actief en ik doe droge kleding aan. We maken ons klaar voor het happy hour met Christine en Chuck. Rick heeft garnalen als snack gekocht. Het uur vliegt voorbij met praten over van alles en nog wat.

Eerder vandaag heeft Rick al ons eten gehaald. Mijn sushi en yakitori van Genki zijn weer erg lekker. Rick grilt een hamburger voor zichzelf. Morgen moet ik even doorbijten bij de tandarts en dan is het alweer weekend!

Over een dag vol afspraken

Vanochtend moet ik vasten dus ik maak alvast mijn ontbijt klaar om te bakken als ik terugkom. Om tien over half acht heb ik een afspraak bij Quest om bloed af te laten nemen. Rick is zo lief om me erheen te rijden. Dan hoef ik niet te parkeren en dat scheelt tijd.

Zoals altijd ben ik vrijwel meteen aan de beurt en nog voor achten zijn we terug thuis. Ik maak mijn ontbijt terwijl Rick zich klaar maakt voor de dag. Hij moet naar de tandarts en neemt alvast afscheid, want hij gaat naar kantoor. Zijn manager, die niet in dit gebied woont, is er vandaag.

Rick belt als ik vijftien minuten cardio heb gedaan dat de tandarts heel snel ging. Nu heeft hij wel tijd om naar Starbucks te gaan. Gezellig! We halen de koffies van het cafe in het Pan Am Center en dan zet Rick me thuis af en rijdt door naar Rosslyn.

Na drie kwartier op mijn mini elliptische machine vind ik het genoeg voor vandaag. Ik voel allerlei spieren, waarvan ik gewoonlijk het bestaan niet weet, van het dragen van de kinderen. 

Vooral Fiona is een flinke kluif en haar "jegs (legs)" worden volgens haar heel gauw moe. Ik heb er genoeg calorieen mee verbrand!

Als ik klaar ben ga ik naar de markt bij het Oak Mont recreatiecentrum. Daar maak ik foto's van de bloemen en vlinders, maar helaas lukt er maar een goed van een mooie Eastern Tiger Swallowtail vlinder. 

Het is maar een klein marktje en ik kijk wat rond. En wat zie ik daar? Verse vijgen en daar ben ik dol op. Ik heb al veel fruit in huis dus ik neem maar een bakje mee, hopend dat ik ze op de andere markten ook zal zien. 

Zoveel verschillende tomaten!

Het maandthema is Ander Perspectief en ik vul dat vandaag in met een foto van een Arabisch stel waarvan de vrouw in een mooie rode boerka loopt. Dat zie je hier niet zo vaak en het is zeker een ander perspectief. 

 Dan is het alweer tijd voor mijn tweede afspraak van vandaag. Ik rijd naar de andere kant van Vienna waar bij het Vienna Eye Care Center mijn nieuwe lenzen op me wachten. De dokter checkt ze en ze zitten heel goed plus ik zie er heel helder mee. 

Alleen merk ik op dat beide lenzen blauw zijn en hoe kan ik dan rechts en links uit elkaar houden. Op mijn vorige paar lenzen staat een zwart stipje op de rechtse, maar bij deze niet. Het blijkt dat ze de bestelling verkeerd hebben gedaan. De linker lens had geen kleur moeten hebben en die wordt nu besteld. Blij dat ik het even gevraagd heb. 

Mijn maag rommelt intussen en ik maak lunch van een heel bord groentes, gerookte zalm en een heel bord fruit. Die gerookte zalm heeft een vervaldatum van 1 augustus, maar hij ziet er nog goed uit en ruikt niet raar dus ik eet hem gewoon. Het is zonde om weg te gooien.

Rick stuurt een paar foto's van het grote kristal dat hij van Microsoft kreeg voor het 35-jarig jubileum. (op de bovenste foto staat het kristal van dertig jaar ernaast). Ik vind het een ietwat vreemd cadeau, maar Rick is er blij mee en dat is wat het belangrijkst is. Verder zat er een belerend kort briefje van CEO Nadella bij alsof vijfendertig jaar hetzelfde is als bijvoorbeeld vijf jaar. 

Afspraak nummer drie nadert en ik ga naar Pro Nails 3. Daar wacht Phuong me al op en verft mijn nagels afwisselend wit en helderblauw. Thuis plak ik daar stickertjes met blauwe vlinders op. Het heeft wel wat weg van Delfts blauw, zoals mijn vriendin Joni opmerkt.

Nu is het tijd voor de laatste en minst leuke afspraak van de dag: de tandarts. Inderdaad is de kroon gebroken en kan niet gemaakt worden. Dat wordt weer $1100, zucht. Ze stelt voor het meteen te doen. Het duurt anderhalf uur of langer weet ik uit ervaring. Daar heb ik geen puf meer voor en ik zeg liever een ochtendafspraak te maken. 

Dat wordt nu vrijdag om half negen. Het is dan ook een andere tandarts en ik wil die weleens proberen. De laatste kroon, die de huidige tandarts erop zette, kwam er ook weer af. Is misschien niet haar fout, maar misschien vind ik de nieuwe wel fijner. We gaan het zien. 

Mijn energie is compleet op en ik installeer me op de bank met mijn voeten omhoog. Ik heb geen kans gehad avondeten te kopen dus we besluiten het makkelijk te maken en te bestellen. Ik ga eens voor Chinees en Rick haalt kabobs. 

Morgen moet het weer beter zijn en de rook van de bosbranden in Canada weg. Hopelijk zit er dan weer een bezoek aan het zwembad in.

Dag 3 Wildwood: nog even genieten en dan terug

Net als gisteren heb ik mijn Fitbit wekker voor kwart voor zes gezet. Ik maak me snel klaar en stap naar buiten. 

Daar word ik ietwat teleurgesteld, want het is bewolkt. Gelukkig niet zo zwaar dat er geen kleur is, maar de zon zal ik niet op zien komen. 

Maakt niet uit, het strand heeft altijd mooie fotografie gelegenheden te bieden. Dit keer speel ik o.a. met de reflecties in het zand. 

Er liggen weer heel wat deegkrabben in het zand. Onderstaande leeft en ik pak hem op en breng hem terug naar het water. 

De krab op de tweede foto is duidelijk dood en de zeemeeuwen hebben er een lekker hapje aan. 

De binnenkant van een degenkrab

Net na zevenen bericht Katja dat ze met de kinderen het strand op komt. We lopen wat en Fiona vindt de krabben ook fascinerend. Ik pak weer een drietal op om in het water te brengen. 

Het lijkt een beetje heiig en we lezen dat dat door branden in Canada komt. Op een gegeven moment zie ik een fin uit het water komen en dat blijkt een hele groep dolfijnen te zijn die langs zwemt. 

Fiona wil niet terug naar het appartement, maar de kinderen zijn nog in pyjama en we willen gaan ontbijten. 

Afscheid van de krab

Rick staat me al op te wachten om naar Starbucks te gaan. Dan ontmoeten we het viertal weer bij het Sunz Up Cafe. 

We hebben telkens geluk dat we vroeg zijn, want er is een tafel vrij op het terras. Niet veel later zitten heel wat mensen op een tafel te wachten. 

Rick en ik nemen beiden de eggs Benedict met spinazie, tomaat en champignons. Die worden geserveerd met een flinke bak vers fruit. 

Katja en Kevin kiezen iets wat Bliss heet, ook met ei en groente. De kinderen doen zich tegoed aan een flinke pancake en vers fruit. 

Na het eten voelt een van mijn kronen vreemd aan. Ik denk nog dat er eten tegenaan zit, maar er blijkt er stukje uit het midden te zijn. Ik bel meteen de tandarts en kan morgen terecht. Het is super balen, maar ja. 

Voor we allemaal teruggaan besluiten we een potje minigolf te spelen. Fiona wil een blauwe golfclub, die te groot voor haar is. En de bal moet ook blauw, want dat is haar lievelingskleur. 

Ze doet erg leuk mee en laat Katja telkens weten hoeveel keer ze nodig had om de bal in het putje te krijgen. Groot gejuich als dat lukt! 

Van ons volwassenen wint Rick met Kevin op zijn hielen. Het is best een moeilijke baan. We hebben erg gelachen en gaan dit vaker doen. 

Nico is intussen moe geworden en Kevin neemt hem mee terug. Fiona krijgt een ijsje met regenboog "jimmies". Dat is het woord voor muisjes hier in New Jersey, weer wat geleerd. 

We hebben allemaal trek en gaan naar The Waterfront dat niet echt aan het water blijkt te liggen. 

Het eten is lekker en de prijzen goed. Ik heb een club sandwich met tonijnsalade en eet daarvan alleen het beleg. Die tonijnsalade is heerlijk met selderij en ui erdoorheen. 

Dan is het echt tijd voor het afscheid. Fiona vindt dat absoluut niet leuk, maar over iets minder dan drie weken ga ik een paar dagen met haar doorbrengen. 

De terugrit verloopt redelijk voorspoedig. We stoppen even bij een boernkraampje aan de weg. Daar koop ik een perzik en een tomaat voor het geval het me niet lukt morgen naar de markt te gaan. 

Net voor zevenen zijn we terug in Vienna. We halen onderweg bestelde taco's van Taco Bamba. De mijne zijn allemaal in koolbladeren in plaats van tortillas. Het is erg lekker en met die koolbladeren licht. 

Vanavond ga ik weer vroeg naar bed, want ik voel de kwart voor zes wekkers wel!