Op de hoek van de straat staat een man met net zoveel ogen als dagen in het jaar! Dit zei mijn opa altijd tegen ons twee dagen voor het einde van het jaar. En wij maar denken, dat er een soort monster op die hoek stond. Het werkt nog steeds met mijn kinderen en dat vind ik nu zo leuk! Dat kinderen absoluut niet veranderen over de jaren. We kunnen ook eindeloos "ik zie ik zie wat jij niet ziet" spelen met de Kerstboom, ook al zo'n spelletje wat ik me herinner op de schoot van mijn opa te spelen. "I Spy" heet dat hier.
Om verscheidene redenen zijn mijn grootouders nooit hier in de VS geweest om ons te bezoeken. Wel mijn grootmoeder van moeders kant, die eens met een enorm wiel Goudse kaas om haar nek het vliegtuig uitkwam. Ze was zo bang geweest voor de douane, dat ze bijna het hele vliegtuig op kaas had getracteerd!
Met de feestdagen komen toch altijd herinneringen aan vroeger naar boven. Veel tradities houden we in ere en natuurlijk is het een samenkomen van tradities als je met iemand uit een andere cultuur trouwt. Met Oud en Nieuw is er niet veel familie traditie, hier in de VS. De meeste mensen gaan naar bals of feestjes of naar grote partijen, die "First Night Celebrations" heten. Die van Alexandria is de meest bekende hier, daar verwijst de link naar.
Maar wij houden de traditie van mijn grootouders in ere: oliebollen, spelletjes en tv en een luxe buffetje met o.a. zalm, salades en kaviaar om middernacht.
Voor mij is het Oud en Nieuw vieren op die manier heel belangrijk. Al van heel jong heb ik Oud en Nieuw een van de leukste feesten gevonden. Voornamelijk om het samen zijn en de lol van de spelletjes. Ik zou niet in een mensen massa willen feesten.
Daarom hebben we vandaag boodschappen gedaan voor het buffet vooral. Eerst naar Trader Joe's, toen naar Giant (met de fantastische self checkouts!) en tenslotte naar de Party Store voor bordjes en ballonnen met Happy 2004 erop.
Ook heb ik alvast peppermint bark gemaakt, ditmaal met donkere chocolade op de bodem. Kai heeft geholpen door de candy canes tot poeder te hameren.
Vanavond kwam Lauren babysitten, voor het laatst tot Valentijns dag. Rick en ik zagen eerst de film " Something's gotta give" met Diane Keaton en Jack Nicholson, die onverwacht een heel leuke film bleek te zijn. Daarna gingen we bij het nieuwe Chinese restaurant P.F. Chang's eten. Dat was wel het beste Chinese eten, wat ik ooit heb gehad! Het restaurant zat ook vol Chinezen, wat veel wil zeggen.
Morgen heeft die man op de hoek net zoveel neuzen als dagen in het jaar en het zal een drukke dag worden!
Avonturen vanuit ons hoekje van de wereld
Ons pleintje nu:
Tuesday, December 30, 2003
Monday, December 29, 2003
Allereerst wilde ik nog even terugkomen op het stukje over Mormonisme, wat ik gisteren schreef. Gewoonlijk gebruik ik dit blog niet om over religie of politiek te schrijven, tenzij het met ons dagelijks leven te maken heeft. In dit geval leek het me terecht om meer over deze bepaalde godsdienst te schrijven, omdat hij in de VS ontstaan is en nog steeds een zeer omstreden godsdienst is, hoewel het aantal aanhangers groeit.
Natuurlijk is het van Utah bekend, dat de staat door Mormonen gesticht is en daar is de godsdienst ook verreweg het grootst, met een praktisch eigen universiteit, Brigham Young University. Maar ook hier in het gebied rond Washington is er een grote Mormoonse gemeente en als je over de Beltway door Maryland rijdt, biedt de Mormoonse tempel een indrukwekkend aanzicht, vooral 's avonds. Het is een bijna buitenwerelds uitziend gebouw met witte torens met een gouden bazuinengel op een van de spitsen.
Als ik over zo'n godsdienst met zo'n doctrine schrijf, kan ik het niet helpen er mijn mening in door te laten komen. Ik ben het nu eenmaal met veel niet eens, hoewel ze, zoals de meeste kerken, ook veel goeds verrichten. Dit betekent niet, dat ik in het algemeen skeptisch tegenover religie sta en ook veroordeel ik mensen, die het Mormoonse geloof aanhangen niet. Ik zou echter graag dezelfde tolerantie omgekeerd zien en die is er niet, helaas. Maar goed, genoeg over deze kerk, die ik toch ook weer op een vreemde manier fascinerend vind, vooral de geschiedenis ervan.
Het is zulk prachtig weer de laatste paar dagen, vandaag haalde het kwik zelfs de 17 graden! En dat in laat december! Natuurlijk kon ik niet binnen blijven en ging met Christine rond het Burke meer wandelen. Iedere keer dat we daar lopen, ziet het er anders uit. Ook nu weer even prachtig met de kleur lucht, die er gewoon onecht uitziet, zo blauw. Veel Canadese ganzen overwinteren in deze buurt en ook hier zagen we er heel wat. Het zijn mooie dieren, maar je moet er niet te dichtbij komen, want dan krijg je me toch een geblaas van jewelste!
Rick is voor de tweede keer met Kai en Katja naar Lord of the Rings. Katja had het nog niet gezien en Rick en Kai hadden op de Moviemistakes site allerlei fouten in de film gevonden, die ze wilden gaan vinden. Dit is een leuke site om te lezen voor je een film of dvd gaat bekijken!
Saskia werd door een vriendinnetje uitgenodigd voor een logeerpartij, dus ik heb een heerlijke onverwachte vrije middag. Brynna heeft ervan geprofiteerd, want die heb ik op een lange wandeling getrakteerd, die hoor ik vandaag niet meer.
Ik heb besloten niets huishoudelijks of ander "werk" te gaan doen, maar heel lui bij Yahoo Games online Graffiti en Literati te spelen. Heerlijk, ik heb daar anders nooit tijd of geduld voor!
Tot slot kreeg ik vandaag deze link toegestuurd door een vriendin in San Jose, Californie. Haar zoon zit bij deze jongen in de klas en omdat Jan-Willem Nederlands is, leek het me een goed idee mensen hier van zijn wens om veel kaarten en email te ontvangen op de hoogte stellen.
Natuurlijk is het van Utah bekend, dat de staat door Mormonen gesticht is en daar is de godsdienst ook verreweg het grootst, met een praktisch eigen universiteit, Brigham Young University. Maar ook hier in het gebied rond Washington is er een grote Mormoonse gemeente en als je over de Beltway door Maryland rijdt, biedt de Mormoonse tempel een indrukwekkend aanzicht, vooral 's avonds. Het is een bijna buitenwerelds uitziend gebouw met witte torens met een gouden bazuinengel op een van de spitsen.
Als ik over zo'n godsdienst met zo'n doctrine schrijf, kan ik het niet helpen er mijn mening in door te laten komen. Ik ben het nu eenmaal met veel niet eens, hoewel ze, zoals de meeste kerken, ook veel goeds verrichten. Dit betekent niet, dat ik in het algemeen skeptisch tegenover religie sta en ook veroordeel ik mensen, die het Mormoonse geloof aanhangen niet. Ik zou echter graag dezelfde tolerantie omgekeerd zien en die is er niet, helaas. Maar goed, genoeg over deze kerk, die ik toch ook weer op een vreemde manier fascinerend vind, vooral de geschiedenis ervan.
Het is zulk prachtig weer de laatste paar dagen, vandaag haalde het kwik zelfs de 17 graden! En dat in laat december! Natuurlijk kon ik niet binnen blijven en ging met Christine rond het Burke meer wandelen. Iedere keer dat we daar lopen, ziet het er anders uit. Ook nu weer even prachtig met de kleur lucht, die er gewoon onecht uitziet, zo blauw. Veel Canadese ganzen overwinteren in deze buurt en ook hier zagen we er heel wat. Het zijn mooie dieren, maar je moet er niet te dichtbij komen, want dan krijg je me toch een geblaas van jewelste!
Rick is voor de tweede keer met Kai en Katja naar Lord of the Rings. Katja had het nog niet gezien en Rick en Kai hadden op de Moviemistakes site allerlei fouten in de film gevonden, die ze wilden gaan vinden. Dit is een leuke site om te lezen voor je een film of dvd gaat bekijken!
Saskia werd door een vriendinnetje uitgenodigd voor een logeerpartij, dus ik heb een heerlijke onverwachte vrije middag. Brynna heeft ervan geprofiteerd, want die heb ik op een lange wandeling getrakteerd, die hoor ik vandaag niet meer.
Ik heb besloten niets huishoudelijks of ander "werk" te gaan doen, maar heel lui bij Yahoo Games online Graffiti en Literati te spelen. Heerlijk, ik heb daar anders nooit tijd of geduld voor!
Tot slot kreeg ik vandaag deze link toegestuurd door een vriendin in San Jose, Californie. Haar zoon zit bij deze jongen in de klas en omdat Jan-Willem Nederlands is, leek het me een goed idee mensen hier van zijn wens om veel kaarten en email te ontvangen op de hoogte stellen.
Sunday, December 28, 2003
Weer een prachtige dag vandaag! En dan bedoel ik ook echt prachtig: staalblauwe lucht, 10 graden. Mijn vader merkte nog op, dat je die kleur lucht in Nederland vrijwel nooit ziet, omdat er altijd vocht in de lucht zit. Het is inderdaad een diepblauw, ik kan er uren naar kijken, mijn lievelingskleur!
Na opgeruimd te hebben wat nog over was van gisteravond, oefende ik boven, terwijl ik naar de film "Return to me" keek. Ik heb hem niet af kunnen kijken, dus hopelijk lukt dat morgen.
Om twaalf uur kwam mijn vader en gingen we met zijn allen in de minivan naar Upperville. Dit plaatsje ligt ongeveer 45 minuten rijden naar het westen. We reden langs oude boerderijen, glooiende heuvels, Angus stieren en paarden. Het platteland van Virginia is zo prachtig! Roofvogels cirkelen boven de velden, die niet in nette weides verdeeld zijn, zoals in Nederland, maar zo af en toe een meertje in het midden hebben of een beekje komt kabbelend de heuvel af.
De kinderen hebben dit al zo vaak gezien en worden al gauw rusteloos in de auto. Saskia en Kai worden gauw wagenziek en we hebben gemerkt, dat het helpt om hun aandacht af te leiden. Dus namen we de video George of the Jungle 2 mee om in de auto te kijken. Ik moet toegeven, mijn aandacht werd er ook door afgeleid, want het was een heel gekke film!
Nadat we gestopt waren om foto's te nemen van een van de heel oude boerderijen met groene schuren en door het gezellige, voor Kerst versierde, oude Middleburg waren gereden, bereikten we al gauw ons doel: de Engelse pub "Hunter's Head" in Upperville. Gelukkig hadden we van tevoren gereserveerd, want het was er flink druk!
Mijn vader en ik hadden er een verse artichoke, die we al in jaren niet gehad hadden. En daarna kwamen chicken pot pies, fish and chips, shepherd's pie en Welsh Rarebit (tosti) en voor mij een zalm en bacon sandwich, die absoluut fantastisch smaakte. Dit alles spoelden we weg met bier en rootbeer.
Op de terugweg stopten we bij The British Pantry, een Engels zaakje op de weg naar Middleburg. We hadden vanavond nl. een afscheidsfeestje voor de 19 jarige zonen (tweelingen) van onze Mormoonse overburen. Die jongens gaan voor 2 jaar op missie. De een naar Zweden, de ander naar Groot-Brittannie. We wilden iets kopen, wat met die landen te maken had.
Natuurlijk vonden we bij de British Pantry alleen wat Engelse snoepjes, dus besloten we toch bij de boekwinkel te stoppen om daar de boeken "Culture Shock" voor Zweden en het Verenigd Koninkrijk te kopen. Er zijn van die Culture Shock boeken voor allerlei landen, inclusief Nederland en de VS en ik denk erover die laatste twee te kopen. Ik vind het gewoon interessant te lezen, wat er over de verschillende culturen wordt geschreven.
Na wat overgebleven pizza te hebben gegeten (we hadden tenslotte flink zware lunches gegeten) liepen we het pleintje over naar het huis, waar het feestje gegeven werd. Deze Mormoonse buren hebben 7 kinderen, waarvan 2 dus de tweeling, waarvoor het feestje gegeven werd. Het is een leuk gezin, met heel goed opgevoede kinderen. Ik heb zelf niet veel op met het Mormoonse geloof, het is mij veel te sexistisch en ouderwets. De vrouw is nog echt de traditionele huisvrouw en de man doet mannenklusjes. Dat zou ons dus niet liggen (ik denk Rick ook niet, maar zeker mij niet :-D).
Met deze missies ook, de jongens worden voor 2 jaar uitgezonden, de meisjes niet. In die twee jaar reizen ze het land waarheen ze gestuurd worden rond en gaan de deuren langs, net als Jehova getuigen. De jongens worden "Elders" genoemd ("ouderen"), ook al zoiets vreemds voor een 18 of 19 jarige. Tja, ik klink misschien hard, maar het "verkopen" van een godsdienst ligt mij absoluut niet!
In de twee jaar dat ze weg zijn, mogen ze hun familie niet zien en ze mogen maar 2 keer per jaar opbellen: met Kerst en met moederdag. Wel mogen ze iedere week schrijven en als ze geluk hebben is dat via email. Hard lijkt het me voor die jongens. Deze twee hebben geluk, want ze worden naar Europa gezonden. Voor hetzelfde geld gaan ze naar midden Afrika.
Onze buurvrouw, hun moeder, is niet Mormoons opgegroeid. Maar om met een Mormoon te trouwen, moet je je bekeren. Er zijn heel veel sites te vinden, van ex- Mormonen, die ge-excommuniceerd zijn, geen pretje! Wij, als "heidenen" (niet Mormonen) mogen geen tempel betreden en geen huwelijk bijwonen. Dus heeft onze buurvrouw zich bekeerd. En compleet! Ze is meer Mormoons dan haar man, die met de godsdienst is opgegroeid. Ze vroeg mij eens, hoe ik dacht mijn kinderen normen en waarden aan te leren als we niet wekelijks naar de kerk gingen. Hmmm, ik heb mijn eigen normen en waarden, geen kerk voor nodig.
Afijn, al met al kan ik best goed met haar opschieten en ik vind het wel interessant van dichtbij dit geloof mee te maken. En Bruce, de vader, liet toch wel doorschemeren, dat hij het moeilijk zal vinden zijn zoons 2 jaar niet te zien! Er was een goede opkomst bij het feestje, zo goed, dat we al gauw weer weggingen, want er was geen plaats. Mormonen zijn trouwens geheelonthouders en mogen geen caffeine drinken, dus het drankje dat werd geserveerd was ijswater. Ik zou best een vlieg op de muur bij die heel Amerikaanse jongens willen zijn, om te zien hoe ze hun religie aan de Zweden en Britten gaan verkopen. Ik wens ze veel succes!
De vele verschillende godsdiensten in dit land blijven me boeien. Op iedere hoek staat een kerk (ok, bij wijze van spreken) en er zijn tientallen, zo niet honderden verschillende richtingen. Allemaal met kleine verschillen. Eindeloos veel te leren!
Na opgeruimd te hebben wat nog over was van gisteravond, oefende ik boven, terwijl ik naar de film "Return to me" keek. Ik heb hem niet af kunnen kijken, dus hopelijk lukt dat morgen.
Om twaalf uur kwam mijn vader en gingen we met zijn allen in de minivan naar Upperville. Dit plaatsje ligt ongeveer 45 minuten rijden naar het westen. We reden langs oude boerderijen, glooiende heuvels, Angus stieren en paarden. Het platteland van Virginia is zo prachtig! Roofvogels cirkelen boven de velden, die niet in nette weides verdeeld zijn, zoals in Nederland, maar zo af en toe een meertje in het midden hebben of een beekje komt kabbelend de heuvel af.
De kinderen hebben dit al zo vaak gezien en worden al gauw rusteloos in de auto. Saskia en Kai worden gauw wagenziek en we hebben gemerkt, dat het helpt om hun aandacht af te leiden. Dus namen we de video George of the Jungle 2 mee om in de auto te kijken. Ik moet toegeven, mijn aandacht werd er ook door afgeleid, want het was een heel gekke film!
Nadat we gestopt waren om foto's te nemen van een van de heel oude boerderijen met groene schuren en door het gezellige, voor Kerst versierde, oude Middleburg waren gereden, bereikten we al gauw ons doel: de Engelse pub "Hunter's Head" in Upperville. Gelukkig hadden we van tevoren gereserveerd, want het was er flink druk!
Mijn vader en ik hadden er een verse artichoke, die we al in jaren niet gehad hadden. En daarna kwamen chicken pot pies, fish and chips, shepherd's pie en Welsh Rarebit (tosti) en voor mij een zalm en bacon sandwich, die absoluut fantastisch smaakte. Dit alles spoelden we weg met bier en rootbeer.
Op de terugweg stopten we bij The British Pantry, een Engels zaakje op de weg naar Middleburg. We hadden vanavond nl. een afscheidsfeestje voor de 19 jarige zonen (tweelingen) van onze Mormoonse overburen. Die jongens gaan voor 2 jaar op missie. De een naar Zweden, de ander naar Groot-Brittannie. We wilden iets kopen, wat met die landen te maken had.
Natuurlijk vonden we bij de British Pantry alleen wat Engelse snoepjes, dus besloten we toch bij de boekwinkel te stoppen om daar de boeken "Culture Shock" voor Zweden en het Verenigd Koninkrijk te kopen. Er zijn van die Culture Shock boeken voor allerlei landen, inclusief Nederland en de VS en ik denk erover die laatste twee te kopen. Ik vind het gewoon interessant te lezen, wat er over de verschillende culturen wordt geschreven.
Na wat overgebleven pizza te hebben gegeten (we hadden tenslotte flink zware lunches gegeten) liepen we het pleintje over naar het huis, waar het feestje gegeven werd. Deze Mormoonse buren hebben 7 kinderen, waarvan 2 dus de tweeling, waarvoor het feestje gegeven werd. Het is een leuk gezin, met heel goed opgevoede kinderen. Ik heb zelf niet veel op met het Mormoonse geloof, het is mij veel te sexistisch en ouderwets. De vrouw is nog echt de traditionele huisvrouw en de man doet mannenklusjes. Dat zou ons dus niet liggen (ik denk Rick ook niet, maar zeker mij niet :-D).
Met deze missies ook, de jongens worden voor 2 jaar uitgezonden, de meisjes niet. In die twee jaar reizen ze het land waarheen ze gestuurd worden rond en gaan de deuren langs, net als Jehova getuigen. De jongens worden "Elders" genoemd ("ouderen"), ook al zoiets vreemds voor een 18 of 19 jarige. Tja, ik klink misschien hard, maar het "verkopen" van een godsdienst ligt mij absoluut niet!
In de twee jaar dat ze weg zijn, mogen ze hun familie niet zien en ze mogen maar 2 keer per jaar opbellen: met Kerst en met moederdag. Wel mogen ze iedere week schrijven en als ze geluk hebben is dat via email. Hard lijkt het me voor die jongens. Deze twee hebben geluk, want ze worden naar Europa gezonden. Voor hetzelfde geld gaan ze naar midden Afrika.
Onze buurvrouw, hun moeder, is niet Mormoons opgegroeid. Maar om met een Mormoon te trouwen, moet je je bekeren. Er zijn heel veel sites te vinden, van ex- Mormonen, die ge-excommuniceerd zijn, geen pretje! Wij, als "heidenen" (niet Mormonen) mogen geen tempel betreden en geen huwelijk bijwonen. Dus heeft onze buurvrouw zich bekeerd. En compleet! Ze is meer Mormoons dan haar man, die met de godsdienst is opgegroeid. Ze vroeg mij eens, hoe ik dacht mijn kinderen normen en waarden aan te leren als we niet wekelijks naar de kerk gingen. Hmmm, ik heb mijn eigen normen en waarden, geen kerk voor nodig.
Afijn, al met al kan ik best goed met haar opschieten en ik vind het wel interessant van dichtbij dit geloof mee te maken. En Bruce, de vader, liet toch wel doorschemeren, dat hij het moeilijk zal vinden zijn zoons 2 jaar niet te zien! Er was een goede opkomst bij het feestje, zo goed, dat we al gauw weer weggingen, want er was geen plaats. Mormonen zijn trouwens geheelonthouders en mogen geen caffeine drinken, dus het drankje dat werd geserveerd was ijswater. Ik zou best een vlieg op de muur bij die heel Amerikaanse jongens willen zijn, om te zien hoe ze hun religie aan de Zweden en Britten gaan verkopen. Ik wens ze veel succes!
De vele verschillende godsdiensten in dit land blijven me boeien. Op iedere hoek staat een kerk (ok, bij wijze van spreken) en er zijn tientallen, zo niet honderden verschillende richtingen. Allemaal met kleine verschillen. Eindeloos veel te leren!
De laatste gasten zijn naar huis en wij zitten nog even na te genieten. We hebben net een "holiday" feestje gehad voor vrienden en bekenden. Alles bij elkaar kwamen er ongeveer 40 mensen (inclusief kinderen). Het was heel geslaagd.
Dit keer hadden we besloten desserts en drankjes te serveren. We bestelden taartjes van de Duitse winkel en van Giant, allemaal even lekker. Ook hadden we een Buche de Noel en verschillende koekjes en chocolaatjes.
Het grote succes van de avond was een van Rick's kerstcadeaus: een S'mores maker. S'mores is een typisch Amerikaanse lekkernij, die vooral in de zomer boven kampvuren gegeten wordt. Marshmallows worden geroosterd tot ze helemaal zacht zijn en dan tussen Graham crackers en chocola gegeten. "S'mores" betekent eigenlijk "some mores", omdat het zo'n heerlijke combinatie is. Nu is er dus een speciaal apparaatje, net een fonduestelletje, om die dingen te maken.
De kinderen vermaakten zich verder in de basement met verschillende spelletjes en aten popcorn en andere lekkernijen. De volwassenen deden zich te goed aan een flink aantal wijnen en andere drankjes.
Iedere keer als we zo'n feestje houden (zo'n twee of drie keer per jaar) ben ik weer bang, dat er niemand op zal komen dagen en dat we met al het eten blijven zitten. Gelukkig is dat nooit bewaarheid geworden!
Het valt me op, dat het schrijven van dit blog me meer attent maakt op "andere" dingen. Verscheidene keren gedurende de dag denk ik: daar moet ik over schrijven. Meestal ben ik op een plek waar ik geen gelegenheid heb mijn gedachten op te schrijven, dus vergeet ik veel weer.
Maar vandaag wilde ik vermelden, dat een team van reddingswerkers uit Fairfax County, Virginia, waar wij wonen, naar Iran is afgereisd om daar te helpen met het zoeken naar slachtoffers van de aardbeving daar. Dit team is de trots van de county, want ze hebben al vele malen internationaal hulp geboden. Laten we hopen, dat ze goed van dienst kunnen zijn daar!
Verder wordt hier in de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap op het moment Kwanzaa gevierd. Van 26 december tot 1 januari loopt dit oogstfeest. Washington DC kent een grote Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap, dus horen we veel over deze dagen. Het is interessant om erover te lezen en het wordt steeds wijdser gevierd.
Oeps, middernacht, als ik niet ga slapen verander ik in een pompoen (Amerikaans gezegde).
Dit keer hadden we besloten desserts en drankjes te serveren. We bestelden taartjes van de Duitse winkel en van Giant, allemaal even lekker. Ook hadden we een Buche de Noel en verschillende koekjes en chocolaatjes.
Het grote succes van de avond was een van Rick's kerstcadeaus: een S'mores maker. S'mores is een typisch Amerikaanse lekkernij, die vooral in de zomer boven kampvuren gegeten wordt. Marshmallows worden geroosterd tot ze helemaal zacht zijn en dan tussen Graham crackers en chocola gegeten. "S'mores" betekent eigenlijk "some mores", omdat het zo'n heerlijke combinatie is. Nu is er dus een speciaal apparaatje, net een fonduestelletje, om die dingen te maken.
De kinderen vermaakten zich verder in de basement met verschillende spelletjes en aten popcorn en andere lekkernijen. De volwassenen deden zich te goed aan een flink aantal wijnen en andere drankjes.
Iedere keer als we zo'n feestje houden (zo'n twee of drie keer per jaar) ben ik weer bang, dat er niemand op zal komen dagen en dat we met al het eten blijven zitten. Gelukkig is dat nooit bewaarheid geworden!
Het valt me op, dat het schrijven van dit blog me meer attent maakt op "andere" dingen. Verscheidene keren gedurende de dag denk ik: daar moet ik over schrijven. Meestal ben ik op een plek waar ik geen gelegenheid heb mijn gedachten op te schrijven, dus vergeet ik veel weer.
Maar vandaag wilde ik vermelden, dat een team van reddingswerkers uit Fairfax County, Virginia, waar wij wonen, naar Iran is afgereisd om daar te helpen met het zoeken naar slachtoffers van de aardbeving daar. Dit team is de trots van de county, want ze hebben al vele malen internationaal hulp geboden. Laten we hopen, dat ze goed van dienst kunnen zijn daar!
Verder wordt hier in de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap op het moment Kwanzaa gevierd. Van 26 december tot 1 januari loopt dit oogstfeest. Washington DC kent een grote Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap, dus horen we veel over deze dagen. Het is interessant om erover te lezen en het wordt steeds wijdser gevierd.
Oeps, middernacht, als ik niet ga slapen verander ik in een pompoen (Amerikaans gezegde).
Friday, December 26, 2003
Tweede Kerstdag of Boxing Day. Maar hier in de VS bestaan die niet, het is voor velen een gewone werkdag. Voor vele, heel vele anderen is het de dag na Kerst: grote uitverkoop- en ruildag. De winkels staan vol met mensen, die alvast voor volgend jaar pakpapier, kerstkaarten en versieringen kopen, nu voor een prik te krijgen. En anderen staan in de rij om hun cadeautjes te ruilen, die of niet de goede maat waren, of simpelweg niet waren wat ze leuk vonden. Met dat laatste had ik in het begin heel veel moeite, zo ondankbaar komt dat over.
Maar het hoort er hier helemaal bij, bij velen. Er zijn zelfs feestjes na Kerst, waarbij je je minst gewaardeerde kerstcadeau inpakt en meeneemt en via een spel krijg je dan iemand anders' minst leuke cadeau. Vorig jaar zijn we naar zo'n feestje geweest (ik kon niets vinden, wat ik niet leuk vond, dus heb ik maar een paar pocketboeken ingepakt). Het was eigenlijk wel heel leuk! En er waren toch een rare dingen, die mensen gekregen hadden! Onvoorstelbaar. Dus misschien is het nog niet eens zo gek, als Aunt Mary je een afzichtelijke sjaal geeft, dat je die dan kunt ruilen voor iets van je smaak.
De winkels zijn in ieder geval heel makkelijk met ruilen. Je kan alleen je geld terugkrijgen, als je de bon nog hebt. Maar als je die niet hebt, is de enige voorwaarde, dat de winkel verkoopt wat je wilt ruilen. Verder hoef je enkel te zeggen, dat je iets cadeau hebt gehad en je kunt iets anders van vergelijkbare prijs uitzoeken.
Wij blijven vandaag dus weg uit de winkels en gaan vanmiddag en vanavond "Nederlandse" Kerst vieren bij mijn vader. Hij heeft een met spijs gevulde Kerstkrans en chocolade en fondant kransjes. We openen de cadeautjes van hem en de rest van mijn familie vanmiddag ook.
En als afsluiting van al dit feesten heeft mijn vader een heerlijk kerstdiner voorbereid: crabcocktail, zelfgemaakte tomatensoep (heerlijk!), hertebiefstuk (hij wilde buffelbiefstuk, maar kon dat niet krijgen), verschillende groentes en compotes en ijs met schuimpjes toe.
Maar het hoort er hier helemaal bij, bij velen. Er zijn zelfs feestjes na Kerst, waarbij je je minst gewaardeerde kerstcadeau inpakt en meeneemt en via een spel krijg je dan iemand anders' minst leuke cadeau. Vorig jaar zijn we naar zo'n feestje geweest (ik kon niets vinden, wat ik niet leuk vond, dus heb ik maar een paar pocketboeken ingepakt). Het was eigenlijk wel heel leuk! En er waren toch een rare dingen, die mensen gekregen hadden! Onvoorstelbaar. Dus misschien is het nog niet eens zo gek, als Aunt Mary je een afzichtelijke sjaal geeft, dat je die dan kunt ruilen voor iets van je smaak.
De winkels zijn in ieder geval heel makkelijk met ruilen. Je kan alleen je geld terugkrijgen, als je de bon nog hebt. Maar als je die niet hebt, is de enige voorwaarde, dat de winkel verkoopt wat je wilt ruilen. Verder hoef je enkel te zeggen, dat je iets cadeau hebt gehad en je kunt iets anders van vergelijkbare prijs uitzoeken.
Wij blijven vandaag dus weg uit de winkels en gaan vanmiddag en vanavond "Nederlandse" Kerst vieren bij mijn vader. Hij heeft een met spijs gevulde Kerstkrans en chocolade en fondant kransjes. We openen de cadeautjes van hem en de rest van mijn familie vanmiddag ook.
En als afsluiting van al dit feesten heeft mijn vader een heerlijk kerstdiner voorbereid: crabcocktail, zelfgemaakte tomatensoep (heerlijk!), hertebiefstuk (hij wilde buffelbiefstuk, maar kon dat niet krijgen), verschillende groentes en compotes en ijs met schuimpjes toe.
Thursday, December 25, 2003
Happy Christmas! Onze Kerstdag begon om 5 uur, toen Saskia met schrik wakker werd, want we waren vergeten rendier voedsel buiten te strooien (havermout met glitter). En we hadden ook geen koekjes en melk voor Santa neergezet! Ik kon haar geruststellen, hoewel de rendieren inderdaad niet gevoederd waren, had Santa wel degelijk koekjes en spiked (met alcohol) eggnog gehad en was hij echt gekomen.
Uiteindelijk stonden we om 8 uur op en gingen allemaal tegelijk naar beneden. Daar was de Kerstboom al verlicht en stonden alle "Santa" cadeaus klaar en de stockings lagen gevuld op de grond. De "Santa" cadeaus zijn de heel speciale dingen, die iedereen heeft gevraagd en gekregen. Voor Katja was het een heel speciale, want ze wilde al heel lang een electrische gitaar en dacht helemaal niet, dat ze die zou krijgen en toen lag hij er toch. Prachtig vind ik dat, mensen echt heel blij maken!
In de stockings zaten lekkere snoepjes en chocolaatjes en een paar kleine cadeautjes, zoals cadeaubonnen en kleine parfummetjes en stripboeken. Onder het genot van koffie met eggnog hadden we grote pret met openen. Ook mijn vader genoot van zijn eerste Amerikaanse kerst. Wij zijn duidelijk niet religieus, hoewel Katja gisteren met kennissen mee naar de nachtdienst ging. Ik zou graag gegaan zijn,maar ik voelde me niet lekker. Zo'n dienst is prachtig, met veel kerstliedjes en op het laatst "Stille Nacht" bij kaarslicht.
Daarna de vele cadeautjes onder de boom, waarvan voor mij mijn nieuwe webcam een hoogtepunt was. Ik heb al op MSN Messenger met een stel vrienden gesproken en het is heel grappig voor hen om mij "live" te zien.
Ook de dieren werden niet vergeten en kregen allerlei lekkers. De katten vermaakten zich met de linten en het pakpapier.
Na het uitpakken aten we Kerst stol van de Duitse winkel in de buurt (hoewel stollen overal te koop zijn, het is zeker ook een traditie hier om te eten).
De hele dag hebben we rustig met onze cadeaus gespeeld. Saskia was nog ziekig, hoewel wel wat beter. We zouden eerst naar de film gaan, maar op het laatste moment besloten we toch thuis te blijven, het was gewoon heerlijk om eens even helemaal te relaxen.
Vanavond hebben we een grote ham met witte asperges (gewoonlijk hebben we groene asperges, die toch anders smaken) en appelmoes gegeten. En Bruce Almighty gekeken. Straks gaan we moe maar voldaan slapen. Merry Christmas to all and to all a great night!
Uiteindelijk stonden we om 8 uur op en gingen allemaal tegelijk naar beneden. Daar was de Kerstboom al verlicht en stonden alle "Santa" cadeaus klaar en de stockings lagen gevuld op de grond. De "Santa" cadeaus zijn de heel speciale dingen, die iedereen heeft gevraagd en gekregen. Voor Katja was het een heel speciale, want ze wilde al heel lang een electrische gitaar en dacht helemaal niet, dat ze die zou krijgen en toen lag hij er toch. Prachtig vind ik dat, mensen echt heel blij maken!
In de stockings zaten lekkere snoepjes en chocolaatjes en een paar kleine cadeautjes, zoals cadeaubonnen en kleine parfummetjes en stripboeken. Onder het genot van koffie met eggnog hadden we grote pret met openen. Ook mijn vader genoot van zijn eerste Amerikaanse kerst. Wij zijn duidelijk niet religieus, hoewel Katja gisteren met kennissen mee naar de nachtdienst ging. Ik zou graag gegaan zijn,maar ik voelde me niet lekker. Zo'n dienst is prachtig, met veel kerstliedjes en op het laatst "Stille Nacht" bij kaarslicht.
Daarna de vele cadeautjes onder de boom, waarvan voor mij mijn nieuwe webcam een hoogtepunt was. Ik heb al op MSN Messenger met een stel vrienden gesproken en het is heel grappig voor hen om mij "live" te zien.
Ook de dieren werden niet vergeten en kregen allerlei lekkers. De katten vermaakten zich met de linten en het pakpapier.
Na het uitpakken aten we Kerst stol van de Duitse winkel in de buurt (hoewel stollen overal te koop zijn, het is zeker ook een traditie hier om te eten).
De hele dag hebben we rustig met onze cadeaus gespeeld. Saskia was nog ziekig, hoewel wel wat beter. We zouden eerst naar de film gaan, maar op het laatste moment besloten we toch thuis te blijven, het was gewoon heerlijk om eens even helemaal te relaxen.
Vanavond hebben we een grote ham met witte asperges (gewoonlijk hebben we groene asperges, die toch anders smaken) en appelmoes gegeten. En Bruce Almighty gekeken. Straks gaan we moe maar voldaan slapen. Merry Christmas to all and to all a great night!
Wednesday, December 24, 2003
Kai and ik hebben vandaag een Gingerbread (speculaas achtig) huis gemaakt en versierd. Dit is een jaarlijkse traditie, zo eentje, die de kinderen nooit willen overslaan. Zelfs Saskia stond even op om mee te helpen, maar voelde zich toch niet helemaal lekker genoeg. Gelukkig lijkt haar ziekte mee te vallen, zodat ze toch verder met alles mee kan genieten.
Vanavond, na ons buffetje, mag iedereen een pakje van onder de boom openmaken. Traditioneel is dat een pijama of iets anders wat met slapen te maken heeft, zodat iedereen Kerstavond heerlijk warm en nieuw naar bed gaat. Verder worden de cadeautjes van ooms, tantes en Grandpa van Rick's kant van de familie vanavond geopend. Dan gaan de kinderen slapen met "visions of sugarplums dancing in their heads". Morgenochtend zullen ze wakker worden met een kerstboomversiering naast hun kussen. Katja een engeltje, Kai een kerstman en Saskia een sneeuwman. Later, als ze het huis uitgaan, zullen ze zo al hun eigen versieringen uit hun jeugd hebben.
Vanavond kijken we constant waar Santa is, de website van Norad heeft prachtige graphics, waar je Santa over de grote steden ziet vliegen. Terwijl ik dit schrijf is hij in Engeland. De kinderen kunnen hun opwinding nauwelijks bedwingen.
En we proberen heel hard niet nerveus te worden van alle terreurdingen, zoals vliegtuigen, die op Washington zouden kunnen vallen. Laten we hopen, dat alle voorzorgsmaatregelen erge aanvallen kunnen voorkomen!
Vanavond, na ons buffetje, mag iedereen een pakje van onder de boom openmaken. Traditioneel is dat een pijama of iets anders wat met slapen te maken heeft, zodat iedereen Kerstavond heerlijk warm en nieuw naar bed gaat. Verder worden de cadeautjes van ooms, tantes en Grandpa van Rick's kant van de familie vanavond geopend. Dan gaan de kinderen slapen met "visions of sugarplums dancing in their heads". Morgenochtend zullen ze wakker worden met een kerstboomversiering naast hun kussen. Katja een engeltje, Kai een kerstman en Saskia een sneeuwman. Later, als ze het huis uitgaan, zullen ze zo al hun eigen versieringen uit hun jeugd hebben.
Vanavond kijken we constant waar Santa is, de website van Norad heeft prachtige graphics, waar je Santa over de grote steden ziet vliegen. Terwijl ik dit schrijf is hij in Engeland. De kinderen kunnen hun opwinding nauwelijks bedwingen.
En we proberen heel hard niet nerveus te worden van alle terreurdingen, zoals vliegtuigen, die op Washington zouden kunnen vallen. Laten we hopen, dat alle voorzorgsmaatregelen erge aanvallen kunnen voorkomen!
Gisteren was het een abnormaal warme dag! Achttien graden! Vorige week schepten we nog 12 cm sneeuw weg en gisteren liepen we met korte mouwen! Rick en ik hebben flink gebruik gemaakt van het mooie weer, door in het park te gaan oefenen en Brynna vond het heerlijk weer eens zo'n lange wandeling.
De meisjes en ik zijn 's middags naar de nagel salon gegaan en hebben nu allemaal kerstwaardige nagels. Saskia's nageltjes zijn nog zo klein, maar toch speelde de specialiste het klaar er een heel piepklein sneeuwmannetje op de verven. Prachtig vond Saskia het!
Lauren kwam babysitten en Kai, Rick en ik gingen naar de Lord of the Rings- Return of the King film. Eerst nog champignon pizza gegeten bij California Pizza Kitchen, een restaurant keten met ongewoon "Italiaans" voedsel. Zo kun je Thaise pizza bestellen of Kung Pao spaghetti (Chinees gerecht met kip en pinda's). Echt de moeite waard voor een snel maar lekker gerecht.
We gingen naar een gloednieuwe bioscoop met 14 zalen en dan bedoel ik ook zaal! Gigantisch. De stoelen zaten heerlijk en er was een plaats om je drankje neer te zetten. Maar goed ook, want de Amerikaanse bioscopen kennen geen pauzes, dus het was een lange zit, drie en een half uur aan een stuk! Ik was nog blij, dat ik maar een keer naar de wc hoefde.
De film was prachtig, echt een episch gevecht. Ik vond wel het eerste deel het best, al dat gevecht mocht van mij wel wat korter duren. Maar het einde was prachtig en de film is zeer de moeite waard.
Toen we thuiskwamen vertelde Lauren, dat Saskia zich niet lekker voelde en helaas werd ze inderdaad vanochtend wakker met koorts. Geen griep, gelukkig, maar het plan was, dat Christine en Chuck hier Kerstavond zouden komen vieren en nu is dat niet zeker, want Saskia kan besmettelijk zijn. Nou ja, niet getreurd, dan maken we er een gezellige spelletjesavond van met mijn vader en de kinderen. Alleen blijven we vast wel met veel eten zitten, maar ja, dat is nu eenmaal.
Ik ben vanochtend veel te lui en moet nog oefenen, dus dat ga ik maar gauw doen. Ik ben altijd maar blij, dat ik hier een lopende band en gewichten heb (en een afzichtelijke boks pop), want het is vies weer buiten en ik heb geen zin om naar de sportschool te gaan!
Ik wens iedereen een heel gezellige kerstavond toe!
De meisjes en ik zijn 's middags naar de nagel salon gegaan en hebben nu allemaal kerstwaardige nagels. Saskia's nageltjes zijn nog zo klein, maar toch speelde de specialiste het klaar er een heel piepklein sneeuwmannetje op de verven. Prachtig vond Saskia het!
Lauren kwam babysitten en Kai, Rick en ik gingen naar de Lord of the Rings- Return of the King film. Eerst nog champignon pizza gegeten bij California Pizza Kitchen, een restaurant keten met ongewoon "Italiaans" voedsel. Zo kun je Thaise pizza bestellen of Kung Pao spaghetti (Chinees gerecht met kip en pinda's). Echt de moeite waard voor een snel maar lekker gerecht.
We gingen naar een gloednieuwe bioscoop met 14 zalen en dan bedoel ik ook zaal! Gigantisch. De stoelen zaten heerlijk en er was een plaats om je drankje neer te zetten. Maar goed ook, want de Amerikaanse bioscopen kennen geen pauzes, dus het was een lange zit, drie en een half uur aan een stuk! Ik was nog blij, dat ik maar een keer naar de wc hoefde.
De film was prachtig, echt een episch gevecht. Ik vond wel het eerste deel het best, al dat gevecht mocht van mij wel wat korter duren. Maar het einde was prachtig en de film is zeer de moeite waard.
Toen we thuiskwamen vertelde Lauren, dat Saskia zich niet lekker voelde en helaas werd ze inderdaad vanochtend wakker met koorts. Geen griep, gelukkig, maar het plan was, dat Christine en Chuck hier Kerstavond zouden komen vieren en nu is dat niet zeker, want Saskia kan besmettelijk zijn. Nou ja, niet getreurd, dan maken we er een gezellige spelletjesavond van met mijn vader en de kinderen. Alleen blijven we vast wel met veel eten zitten, maar ja, dat is nu eenmaal.
Ik ben vanochtend veel te lui en moet nog oefenen, dus dat ga ik maar gauw doen. Ik ben altijd maar blij, dat ik hier een lopende band en gewichten heb (en een afzichtelijke boks pop), want het is vies weer buiten en ik heb geen zin om naar de sportschool te gaan!
Ik wens iedereen een heel gezellige kerstavond toe!
Monday, December 22, 2003
Drie nachtjes slapen en het is Kerst! Vandaag hebben Rick en ik samen geoefend bij de sportschool en daarna onze boodschappen voor ons Kerstavond buffet gedaan. Op Kerstavond volgen we Rick's tradities, want mijn familie had op Kerstavond niets. Eigenlijk is het hele Kerstfeest hier zijn traditie, want van huis uit werd er bij ons niet veel aan gedaan. Wel een lekker diner, maar verder stelde het niet veel voor. En het zijn juist die kleine tradities, die er hier over de jaren heen ingeslopen zijn, die het feest voor de kinderen zo speciaal maakt, merk ik. Wee ons gebeente als we daar ook maar iets van af wijken!
Zo had ik laatst woorden met Saskia, want die wilde allerlei pluche kerstdieren neerleggen in de family room. Nu ben ik best bereid tot wat rommeligheid in deze tijd, maar het moet wel smaakvol blijven. Misschien kinderachtig van mijn kant, maar ik had de kamer precies "zo" versierd. De grote "Kerstman" teddy beer en zijn compagnons, die "we wish you a merry christmas" zingen als je op hun poot drukt, zouden het geheel net te kitsch maken. Het compromis was, dat ze de beesten in de basement installeerden. Zo is er daar ook een beetje kerstsfeer.
Vanavond kwamen Chuck en Christine en paste Katja op de hele kinderschare. Wij gingen uit voor een heerlijk diner bij de Serbian Crown. Dit keer deed ik mij te goed aan antilope, ook heel lekker. Er was een accordeon speler, die voor mij het Wolga boot lied speelde en ook uitlegde wat het betekende. Ik wilde ook graag Kalinka horen (op diezelfde webpage), maar kon niet op de naam komen.
Natuurlijk moeten we nu weer rekening houden met een verhoogde terreur alarm fase, oranje. Vorige keer werd ons verteld, dat we plastic en plakband moesten inslaan in geval van een chemische aanval. Dit keer moeten we gewoon doorgaan met wat we al van plan waren, maar extra opletten. Toch vind ik het wel logisch, dat de veiligheidsmaatregelen aan worden gescherpt. Hanukkah is net begonnen, Kerstmis is in 3 dagen en de grote bijeenkomst op Times Square op Oudejaarsavond maakt ook een prachtig doel. Nu maar hopen, dat er niets gebeurd. Want je kunt dan wel zeggen, dat het telkens loos alarm is en niemand er meer op gaat letten, maar ik heb liever duizendmaal loos alarm, dan een keer raak!
Zo had ik laatst woorden met Saskia, want die wilde allerlei pluche kerstdieren neerleggen in de family room. Nu ben ik best bereid tot wat rommeligheid in deze tijd, maar het moet wel smaakvol blijven. Misschien kinderachtig van mijn kant, maar ik had de kamer precies "zo" versierd. De grote "Kerstman" teddy beer en zijn compagnons, die "we wish you a merry christmas" zingen als je op hun poot drukt, zouden het geheel net te kitsch maken. Het compromis was, dat ze de beesten in de basement installeerden. Zo is er daar ook een beetje kerstsfeer.
Vanavond kwamen Chuck en Christine en paste Katja op de hele kinderschare. Wij gingen uit voor een heerlijk diner bij de Serbian Crown. Dit keer deed ik mij te goed aan antilope, ook heel lekker. Er was een accordeon speler, die voor mij het Wolga boot lied speelde en ook uitlegde wat het betekende. Ik wilde ook graag Kalinka horen (op diezelfde webpage), maar kon niet op de naam komen.
Natuurlijk moeten we nu weer rekening houden met een verhoogde terreur alarm fase, oranje. Vorige keer werd ons verteld, dat we plastic en plakband moesten inslaan in geval van een chemische aanval. Dit keer moeten we gewoon doorgaan met wat we al van plan waren, maar extra opletten. Toch vind ik het wel logisch, dat de veiligheidsmaatregelen aan worden gescherpt. Hanukkah is net begonnen, Kerstmis is in 3 dagen en de grote bijeenkomst op Times Square op Oudejaarsavond maakt ook een prachtig doel. Nu maar hopen, dat er niets gebeurd. Want je kunt dan wel zeggen, dat het telkens loos alarm is en niemand er meer op gaat letten, maar ik heb liever duizendmaal loos alarm, dan een keer raak!
Sunday, December 21, 2003
Een lange, drukke, leuke dag vandaag! Als eerste gingen Rick en ik al vroeg op weg om bij een Starbucks in downtown Washington Dennis, de webmaster van AllesAmerika.com en zijn broer te ontmoeten. Natuurlijk was uitgerekend de Starbucks, die ik had uitgekozen, gesloten op het weekend, dus wachtten we op Dennis en Steven, die er gelukkig echt Nederlands uitzagen (volgens Rick) :) en dus makkelijk te herkennen waren. Starbucks is op bijna elke hoek, dus liepen we naar de dichtstbijzijnde. Daar bestelden we onze Gingerbread lattes en Peppermint Mocha's en een lekker broodje en het gesprek verliep bijzonder vlot.
Omdat we het goed met elkaar konden vinden en nog lang niet uitgepraat waren, boden Rick en ik hun aan ze wat rond te rijden in Washington. Dat aanbod namen ze dankbaar aan, want het was flink koud en ze hadden al heel wat afgelopen de laatste paar dagen. Als eerste stond het Jefferson Memorial op het programma. We vonden een parkeerplaats vlakbij en zoals altijd waren het gigantische beeld van Jefferson en zijn speeches gebeeldhouwd om hem heen heel indrukwekkend.
Van daaruit was het een korte wandeling langs het Tidal Basin, waar in de lente de kersenbloesems bloeien, maar nu de bomen natuurlijk kaal zijn, naar het Franklin D. Roosevelt memorial. FDR zit met zijn hondje tussen allerlei mooie fonteinen en delen van zijn toespraken, die in rots geschreven zijn. Het is een indrukwekkend memorial.
Als laatste reden we Virginia binnen om Arlington Cemetery te bezoeken. Daar liggen o.a. John F. Kennedy, zijn vrouw en twee vroeg overleden kinderen begraven. Bij hun eenvoudige graf brandt een eeuwige vlam en groeit tussen de stenen mos, dat uit zijn thuisstaat Massachusetts is ingevoerd. Waar ze liggen is er een prachtig uitzicht over Washington en wat naar beneden staan delen van bekende toespraken in steen gebeiteld.
Ditzelfde is het geval bij het ernaast gelegen wel heel simpele graf van Robert Kennedy. Hij heeft slechts een wit kruis en zijn naam, behalve de toespraken.
Vervolgens liepen we verder naar het graf van de onbekende soldaat. Daar vernamen we dat de wisseling van de wacht op het hele uur zou zijn en het was pas half een. Dus gingen we verder naar boven (je loopt wat af daar, het is een enorme begraafplaats), naar het Custis-Lee (Arlington) House. Dennis was hier erg in geinteresseerd, omdat hij veel van de burgeroorlog afweet. Het huis is nog grotendeels ingericht met originele meubelen en een vrijwilliger vertelde interessant over het leven ten tijde van de Lee's.
Toen we uitgekeken waren, zagen we dat we 5 minuten hadden, voor de wisseling van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat. We liepen zo snel mogelijk het hele end terug, want je kunt toch op een begraafplaats niet gaan rennen. Precies op tijd arriveerden we bij de witte sarcofaag van de onbekende soldaat. Nadat de commandant zich had voorgesteld en ons zei te gaan staan, begon de ceremonie. Het is een enorme eer om gekozen te worden om de wacht te lopen bij dit graf (wat op het moment leeg is, want de onbekende soldaat die er lag is in 1998 met DNA geidentificeerd). De wisseling van de wacht is een precies ingestudeerde volgorde van handelingen en aan het einde marcheren de vorige wacht en commandant weg en begint de nieuwe wacht aan zijn uur. Het leek ons een vreselijke baan, de weersomstandigheden vandaag koud, maar in de zomer snikheet en een uur precies heen en weer lopen, saai!
Het was intussen na enen en wij moesten weer huiswaarts, want onze kinderen waren alleen thuis. Dus zetten we Dennis en Steven af bij de National Archives, waar ze de Declaration of Independence en de Bill of Rights gingen bekijken. Het was echt een leuke ochtend zo, ik leid graag mensen rond in Washington, het is een prachtige stad, die veel te weinig aandacht krijgt in de Nederlandse reisgidsen! Dennis en Steven waren het er ook mee eens, er zijn een flink aantal dagen nodig om de stad gezien te hebben.
Eenmaal thuis gekomen besloten Kai en ik naar Target te gaan om zijn kerstcadeautjes voor iedereen te kopen. De twee oudsten vinden het echt prachtig van hun zelf gespaarde geld cadeautjes te kopen. Het was aandoenlijk om Kai echt te zien dubben over welk popje Saskia het leukst zou vinden, zijn zusje waar hij meestal mee ruziet :). Het was druk bij Target, maar ik stond weer versteld, dat er helemaal geen rij bij de kassa's stond. Dit omdat er 20 kassa's open waren (ja, je leest het goed!).
Gisteren hebben we een bedrijf hier gehad om de dode takken en bomen uit de tuin te halen, dat waren er heel wat na orkaan Isabel! Die kerels hebben met hun truck over onze kerstlichtjes buiten gereden, dus die deden het natuurlijk niet meer. Target had vrijwel geen kerstlichtjes meer, dus zijn we luid meezingend met de kerstliedjes op de radio, naar Fairfax (20 minuten verderop) gereden, waar ik zeker wist, dat ze nog hadden.
Zo'n paar uurtjes met Kai alleen zijn altijd erg leuk en onthullend, want zijn zussen overstemmen hem meestal compleet thuis!
Voor het avondeten bestelden we gauw pizza, want om half acht begon bij de Baptist kerk achter ons huis het levende Kerstverhaal. Er staat een stalletje waar een Maria en Josef en hun echte baby in gingen zitten. Een koor zong kerstliedjes en engelen (van hele kleintjes tot grote) en herders en natuurlijke de drie wijzen kwamen ze een bezoek brengen. Er waren ook dieren: een os en een ezel bij het stalletje en toen het verhaal klaar was, konden de kinderen ook geitjes, schapen en een kalfje gaan aaien, die door een nabije boerderij waren geleend. Binnen waren koekjes en warme chocola. Het is altijd een leuke traditie en een goede manier om de buurt een fijne Kerst te wensen.
En nu kijken we de Brady familie kerstspecial, een suikerzoete film over familie met 6 kinderen, die in de jaren 70 zo populair was.
Omdat we het goed met elkaar konden vinden en nog lang niet uitgepraat waren, boden Rick en ik hun aan ze wat rond te rijden in Washington. Dat aanbod namen ze dankbaar aan, want het was flink koud en ze hadden al heel wat afgelopen de laatste paar dagen. Als eerste stond het Jefferson Memorial op het programma. We vonden een parkeerplaats vlakbij en zoals altijd waren het gigantische beeld van Jefferson en zijn speeches gebeeldhouwd om hem heen heel indrukwekkend.
Van daaruit was het een korte wandeling langs het Tidal Basin, waar in de lente de kersenbloesems bloeien, maar nu de bomen natuurlijk kaal zijn, naar het Franklin D. Roosevelt memorial. FDR zit met zijn hondje tussen allerlei mooie fonteinen en delen van zijn toespraken, die in rots geschreven zijn. Het is een indrukwekkend memorial.
Als laatste reden we Virginia binnen om Arlington Cemetery te bezoeken. Daar liggen o.a. John F. Kennedy, zijn vrouw en twee vroeg overleden kinderen begraven. Bij hun eenvoudige graf brandt een eeuwige vlam en groeit tussen de stenen mos, dat uit zijn thuisstaat Massachusetts is ingevoerd. Waar ze liggen is er een prachtig uitzicht over Washington en wat naar beneden staan delen van bekende toespraken in steen gebeiteld.
Ditzelfde is het geval bij het ernaast gelegen wel heel simpele graf van Robert Kennedy. Hij heeft slechts een wit kruis en zijn naam, behalve de toespraken.
Vervolgens liepen we verder naar het graf van de onbekende soldaat. Daar vernamen we dat de wisseling van de wacht op het hele uur zou zijn en het was pas half een. Dus gingen we verder naar boven (je loopt wat af daar, het is een enorme begraafplaats), naar het Custis-Lee (Arlington) House. Dennis was hier erg in geinteresseerd, omdat hij veel van de burgeroorlog afweet. Het huis is nog grotendeels ingericht met originele meubelen en een vrijwilliger vertelde interessant over het leven ten tijde van de Lee's.
Toen we uitgekeken waren, zagen we dat we 5 minuten hadden, voor de wisseling van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat. We liepen zo snel mogelijk het hele end terug, want je kunt toch op een begraafplaats niet gaan rennen. Precies op tijd arriveerden we bij de witte sarcofaag van de onbekende soldaat. Nadat de commandant zich had voorgesteld en ons zei te gaan staan, begon de ceremonie. Het is een enorme eer om gekozen te worden om de wacht te lopen bij dit graf (wat op het moment leeg is, want de onbekende soldaat die er lag is in 1998 met DNA geidentificeerd). De wisseling van de wacht is een precies ingestudeerde volgorde van handelingen en aan het einde marcheren de vorige wacht en commandant weg en begint de nieuwe wacht aan zijn uur. Het leek ons een vreselijke baan, de weersomstandigheden vandaag koud, maar in de zomer snikheet en een uur precies heen en weer lopen, saai!
Het was intussen na enen en wij moesten weer huiswaarts, want onze kinderen waren alleen thuis. Dus zetten we Dennis en Steven af bij de National Archives, waar ze de Declaration of Independence en de Bill of Rights gingen bekijken. Het was echt een leuke ochtend zo, ik leid graag mensen rond in Washington, het is een prachtige stad, die veel te weinig aandacht krijgt in de Nederlandse reisgidsen! Dennis en Steven waren het er ook mee eens, er zijn een flink aantal dagen nodig om de stad gezien te hebben.
Eenmaal thuis gekomen besloten Kai en ik naar Target te gaan om zijn kerstcadeautjes voor iedereen te kopen. De twee oudsten vinden het echt prachtig van hun zelf gespaarde geld cadeautjes te kopen. Het was aandoenlijk om Kai echt te zien dubben over welk popje Saskia het leukst zou vinden, zijn zusje waar hij meestal mee ruziet :). Het was druk bij Target, maar ik stond weer versteld, dat er helemaal geen rij bij de kassa's stond. Dit omdat er 20 kassa's open waren (ja, je leest het goed!).
Gisteren hebben we een bedrijf hier gehad om de dode takken en bomen uit de tuin te halen, dat waren er heel wat na orkaan Isabel! Die kerels hebben met hun truck over onze kerstlichtjes buiten gereden, dus die deden het natuurlijk niet meer. Target had vrijwel geen kerstlichtjes meer, dus zijn we luid meezingend met de kerstliedjes op de radio, naar Fairfax (20 minuten verderop) gereden, waar ik zeker wist, dat ze nog hadden.
Zo'n paar uurtjes met Kai alleen zijn altijd erg leuk en onthullend, want zijn zussen overstemmen hem meestal compleet thuis!
Voor het avondeten bestelden we gauw pizza, want om half acht begon bij de Baptist kerk achter ons huis het levende Kerstverhaal. Er staat een stalletje waar een Maria en Josef en hun echte baby in gingen zitten. Een koor zong kerstliedjes en engelen (van hele kleintjes tot grote) en herders en natuurlijke de drie wijzen kwamen ze een bezoek brengen. Er waren ook dieren: een os en een ezel bij het stalletje en toen het verhaal klaar was, konden de kinderen ook geitjes, schapen en een kalfje gaan aaien, die door een nabije boerderij waren geleend. Binnen waren koekjes en warme chocola. Het is altijd een leuke traditie en een goede manier om de buurt een fijne Kerst te wensen.
En nu kijken we de Brady familie kerstspecial, een suikerzoete film over familie met 6 kinderen, die in de jaren 70 zo populair was.
Saturday, December 20, 2003
Vanochtend gauw even boven op de lopende band en met gewichten geoefend, want om 10 uur was ik uitgenodigd bij een Kerst brunch bij een vriendin. Ik vertelde Rick, dat ik een uurtje weg zou blijven, maar dat werden er 3, het was zo gezellig. Ik raakte aan de praat met een Zweedse, die hier nu 2 jaar woont. Zij en haar man wonen dichtbij en het is interessant om zoveel gemeen te hebben, alleen al omdat we buiten Amerika zijn opgegroeid. De Zweden hebben ook vuurwerk met Oud en Nieuw! (Wij ook, hier, maar de meeste Amerikanen doen daar niet aan) We zullen ze gauw eens te eten uitnodigen.
Rick had vanmiddag de moed om alle 3 de kinderen mee naar Fair Oaks te nemen. Dit is werkelijk het drukste weekend van het jaar in de malls. Natuurlijk is het nog steeds niet zo als in Hoog Catharijne in mijn herinnering, waar je je letterlijk met je ellebogen voort moest bewegen. Hier vind je dat een winkel druk is, als er drie mensen voor je in de rij staan.
Vanavond zijn we bij Outback Steakhouse gaan eten, een "Australisch" restaurant. Daar bedachten we allen wat onze favoriete kerstliedjes zijn. Overal waar je komt hoor je Christmas carols. In de bijna twintig jaar dat ik hier ben ken ik ze nu wel vrijwel allemaal, en dat terwijl ik alleen Nederlandse liedjes kende, voor ik hier kwam. Ik vind Engelse kerstliedjes heel leuk en vrolijk. Op mijn kerstwebpage zijn overigens ook kerstliedjes te vinden, die zowel in het Nederlands als Engels bestaan. Hieronder de tekst en midi files voor de liedjes, die we het leukst vinden (scroll naar beneden naar de titel van het liedje, de link voor lyrics laat je de woorden zien):
Rick -- Winter Wonderland
Petra -- Joy to the World
Katja -- Silver Bells
Kai -- The Christmas Song (deze vind ik ook heel leuk!)
Saskia -- Frosty the Snowman en Rudolph the Red Nosed Reindeer
Na het eten zijn we naar Blockbuster's gegaan en hebben daar een stel DVD's gehuurd om te bekijken. We hebben een kinderfilm gekeken voor Saskia. Maar nu kijken we een reality show: Fear Factor. Is die in Nederland ook? Deelnemers moeten allerlei enge of vieze dingen doen om te winnen, o.a. hertenballen eten (vorige keer). De kinderen vinden het prachtig (zolang ze het zelf niet hoeven te doen ;)).
Rick had vanmiddag de moed om alle 3 de kinderen mee naar Fair Oaks te nemen. Dit is werkelijk het drukste weekend van het jaar in de malls. Natuurlijk is het nog steeds niet zo als in Hoog Catharijne in mijn herinnering, waar je je letterlijk met je ellebogen voort moest bewegen. Hier vind je dat een winkel druk is, als er drie mensen voor je in de rij staan.
Vanavond zijn we bij Outback Steakhouse gaan eten, een "Australisch" restaurant. Daar bedachten we allen wat onze favoriete kerstliedjes zijn. Overal waar je komt hoor je Christmas carols. In de bijna twintig jaar dat ik hier ben ken ik ze nu wel vrijwel allemaal, en dat terwijl ik alleen Nederlandse liedjes kende, voor ik hier kwam. Ik vind Engelse kerstliedjes heel leuk en vrolijk. Op mijn kerstwebpage zijn overigens ook kerstliedjes te vinden, die zowel in het Nederlands als Engels bestaan. Hieronder de tekst en midi files voor de liedjes, die we het leukst vinden (scroll naar beneden naar de titel van het liedje, de link voor lyrics laat je de woorden zien):
Rick -- Winter Wonderland
Petra -- Joy to the World
Katja -- Silver Bells
Kai -- The Christmas Song (deze vind ik ook heel leuk!)
Saskia -- Frosty the Snowman en Rudolph the Red Nosed Reindeer
Na het eten zijn we naar Blockbuster's gegaan en hebben daar een stel DVD's gehuurd om te bekijken. We hebben een kinderfilm gekeken voor Saskia. Maar nu kijken we een reality show: Fear Factor. Is die in Nederland ook? Deelnemers moeten allerlei enge of vieze dingen doen om te winnen, o.a. hertenballen eten (vorige keer). De kinderen vinden het prachtig (zolang ze het zelf niet hoeven te doen ;)).
Friday, December 19, 2003
Yahoo!! Het is kerstvakantie! Twee heerlijke weken gezelligheid thuis en met vrienden en familie. Stel ik me er nu te veel van voor? Ik denk het niet, het is alleen altijd zo moeilijk in januari, als alles weer voorbij is. Hopelijk krijgen we lekker veel sneeuw dan, dat maakt alles weer wat spannender. Maar eerst genieten van de komende twee weken!
Katja had gisteren gesmeekt om thuis te mogen blijven van school en omdat Kai en Saskia maandag thuis bleven zonder ziek te zijn, liet ik het maar toe, want op zo'n laatste dag voor de vakantie doen ze toch niets. Dus hebben we vanmiddag lekker geshopt bij Tysons Corner. Het was er flink druk, gelukkig ken ik de mall goed genoeg en weet waar je altijd een parkeerplaats vindt en er ook nog eens zonder files uit komt.
Katja kocht een cadeautje voor Kai bij de Gamekeeper, een zaak met alleen maar spelletjes. Mijn zwarte broek was stuk gegaan en al flink oud, dus daarna naar de Gap gegaan en er gelijk maar twee gekocht, een fluwelen en een gewone.
We aten Japans (ik) en Chinees (Katja) in de food court, een ruimte met kleine restaurantjes en tafels in het midden.
Na nog een cadeautje voor een vriendin van mij en wat snoep voor in de stockings te kopen, hielden we de massa's voor gezien. We liepen langs Santa, die op kindjes zat te wachten. Dit is zo vreemd en per mall verschillend. In Fair Oaks mall bijvoorbeeld, staan er de hele dag lange rijen met kinderen, die op Santa's schoot willen zitten om een foto te laten maken. Of zeg ik dat verkeerd, de rijen staan vol met ouders, die hun huilerige, dreinende, snotterige kinderen op Santa's schoot willen zien voor een foto. Maar in Tyson's Corner is er helemaal geen rij en staat een "Mrs" Santa enthousiast te zwaaien om klanten te werven.
Ik denk, dat Fair Oaks' populariteit te maken heeft met de levensgrote pluche dieren, die daar in de "sneeuw" staan. Dat is inderdaad heel goed gedaan en Santa zit in een enorme kerstboom, waar ook weer dieren in "klimmen".
In Tysons Corner staan er vreemdgekleurde rendieren om Santa heen. Kennelijk niet zo aantrekkelijk voor de kleintjes.
Ieder jaar wordt er een prijs uitgegeven voor de meest realistische mall kerstman. Meestal wint degene in de Tysons Galleria mall, waar wij niet vaak komen, want die mall heeft bijna alleen heel prijzige winkels. Die Santa maakt er een levenscarriere van en heeft een echte witte baard.
Je zal toch zo'n kerstman moeten zijn, vooral nu met de griepepidemie, honderden snotneusjes op je schoot. Het lijkt me helemaal niets!
Gisteravond hebben we een heel gezellige bijeenkomst met vrienden en bekenden bij het That's Amore restaurant gehad. Iedere vrouw aanwezig had een kerst trui of vest aan. Ikzelf heb er ook een heel stel en vanaf 1 december draag ik die. Ze zien er heel vrolijk en feestelijk uit. Hoewel een sweatshirt Grumpy de dwerg erop heeft en zegt "Grumpy Holidays". Grumpy is nl. mijn favoriete dwerg :).
Nu gaan we de film "Freaky Friday" kijken, lekker relaxen!
Katja had gisteren gesmeekt om thuis te mogen blijven van school en omdat Kai en Saskia maandag thuis bleven zonder ziek te zijn, liet ik het maar toe, want op zo'n laatste dag voor de vakantie doen ze toch niets. Dus hebben we vanmiddag lekker geshopt bij Tysons Corner. Het was er flink druk, gelukkig ken ik de mall goed genoeg en weet waar je altijd een parkeerplaats vindt en er ook nog eens zonder files uit komt.
Katja kocht een cadeautje voor Kai bij de Gamekeeper, een zaak met alleen maar spelletjes. Mijn zwarte broek was stuk gegaan en al flink oud, dus daarna naar de Gap gegaan en er gelijk maar twee gekocht, een fluwelen en een gewone.
We aten Japans (ik) en Chinees (Katja) in de food court, een ruimte met kleine restaurantjes en tafels in het midden.
Na nog een cadeautje voor een vriendin van mij en wat snoep voor in de stockings te kopen, hielden we de massa's voor gezien. We liepen langs Santa, die op kindjes zat te wachten. Dit is zo vreemd en per mall verschillend. In Fair Oaks mall bijvoorbeeld, staan er de hele dag lange rijen met kinderen, die op Santa's schoot willen zitten om een foto te laten maken. Of zeg ik dat verkeerd, de rijen staan vol met ouders, die hun huilerige, dreinende, snotterige kinderen op Santa's schoot willen zien voor een foto. Maar in Tyson's Corner is er helemaal geen rij en staat een "Mrs" Santa enthousiast te zwaaien om klanten te werven.
Ik denk, dat Fair Oaks' populariteit te maken heeft met de levensgrote pluche dieren, die daar in de "sneeuw" staan. Dat is inderdaad heel goed gedaan en Santa zit in een enorme kerstboom, waar ook weer dieren in "klimmen".
In Tysons Corner staan er vreemdgekleurde rendieren om Santa heen. Kennelijk niet zo aantrekkelijk voor de kleintjes.
Ieder jaar wordt er een prijs uitgegeven voor de meest realistische mall kerstman. Meestal wint degene in de Tysons Galleria mall, waar wij niet vaak komen, want die mall heeft bijna alleen heel prijzige winkels. Die Santa maakt er een levenscarriere van en heeft een echte witte baard.
Je zal toch zo'n kerstman moeten zijn, vooral nu met de griepepidemie, honderden snotneusjes op je schoot. Het lijkt me helemaal niets!
Gisteravond hebben we een heel gezellige bijeenkomst met vrienden en bekenden bij het That's Amore restaurant gehad. Iedere vrouw aanwezig had een kerst trui of vest aan. Ikzelf heb er ook een heel stel en vanaf 1 december draag ik die. Ze zien er heel vrolijk en feestelijk uit. Hoewel een sweatshirt Grumpy de dwerg erop heeft en zegt "Grumpy Holidays". Grumpy is nl. mijn favoriete dwerg :).
Nu gaan we de film "Freaky Friday" kijken, lekker relaxen!
Thursday, December 18, 2003
Gisteravond was ik te moe om te schrijven. Het zijn ook wel erg drukke (hoewel leuke en vrolijke) dagen voor de Kerst!
Nog maar een week en dan is het al zover! Onvoorstelbaar. Maar ik ben er klaar voor en zie er enorm naar uit. Nu mijn vader hier Kerstavond blijft logeren en Kerstochtend met ons viert, heb ik besloten hem eens echt in de watten te leggen. Het lukt me goed cadeautjes te vinden, die ik denk, dat hij leuk vindt en die ook nog persoonlijk zijn. Zo ga ik de kinderen vragen voor hem op een kookschort te tekenen, want hij is dol op (Indonesisch) koken. Daarbij geef ik hem dan wat Indonesische spullen, die ik bij "the Little Dutch Girl" heb besteld.
Ook verzamelt hij postzegels en er zijn maar weinig filatelistische winkels hier. Maar wel veel winkels voor muntenverzamelaars. Dus probeerde ik het bij een daarvan. Veel hoop had ik niet, want er was geen postzegel te bekennen. Maar ik viel met mijn neus in de boter! Die man had net een muntenverzameling opgekocht, waar ook een heel eerstedag enveloppen met postzegels bij zaten. Omdat hij gewoonlijk geen postzegels verkoopt, gaf hij ze aan mij voor een wel heel schappelijke prijs! Mijn vader zal niet weten wat hij ziet!
Gistermiddag ben ik met twee vriendinnen bij Artie's gaan lunchen. Het is een gewoonte om voor Kerst met kennissen en vriendinnen bij elkaar te komen, voor lunch of diner. De restaurants zitten dan ook flink vol met allemaal mensen, die Kerstcadeaus uitwisselen. Ook kleinere bedrijven trakteren hun werknemers vaak op een lunch of diner bij een restaurant, in plaats van een feest te geven. De horeca loopt dus goed tijdens deze dagen.
Verder heb ik voornamelijk cadeautjes ingepakt, met een gezin van 5 en de uitgebreide rest van de familie zijn dat er heel wat. Maar het is bijna gedaan. Dan gaan ze onder de boom en zullen de kinderen stiekem gaan voelen en kijken of ze kunnen uitvogelen wat ze gaan krijgen. Het hoort er allemaal zo bij.
Rick had voor Kerst een $100 (!) American Express cadeaubon van een collega gehad en die besloten we gisteravond te gaan benutten. Onze babysitter Lauren kwam oppassen, ze is thuis voor Kerst en belt ons om te vragen wanneer we haar kunnen gebruiken, want ze is dol op de kinderen. Als Kerstcadeautje voor de kinderen nam ze voor ieder een enorm blik popcorn mee. En dan bedoel ik ook enorm, je zou het als kruk kunnen gebruiken! De kinderen vinden het in ieder geval heerlijk, maar ik vraag me af wat we in 's hemelsnaam met die enorme dingen moeten als ze eenmaal leeg zijn!
Rick en ik aten bij een Frans restaurant hier in Vienna, Le Canard. Het heet zo vanwege de vele gerechten met eend, die op het menu staan. We komen er al jaren voor speciale gelegenheden en ik heb nog nooit zo'n eendengerecht besteld. Ze hebben wel het lekkerste dessert hier: witte en donkere chocolade mousse. Hmmm!!! Het is maar goed, dat ik iedere dag oefen, anders zou ik deze maand nog dichtgroeien, want vanavond eten we ook weer buitenshuis en gaan daarna iets drinken op de feestdagen met een groep bekenden.
Nog maar een week en dan is het al zover! Onvoorstelbaar. Maar ik ben er klaar voor en zie er enorm naar uit. Nu mijn vader hier Kerstavond blijft logeren en Kerstochtend met ons viert, heb ik besloten hem eens echt in de watten te leggen. Het lukt me goed cadeautjes te vinden, die ik denk, dat hij leuk vindt en die ook nog persoonlijk zijn. Zo ga ik de kinderen vragen voor hem op een kookschort te tekenen, want hij is dol op (Indonesisch) koken. Daarbij geef ik hem dan wat Indonesische spullen, die ik bij "the Little Dutch Girl" heb besteld.
Ook verzamelt hij postzegels en er zijn maar weinig filatelistische winkels hier. Maar wel veel winkels voor muntenverzamelaars. Dus probeerde ik het bij een daarvan. Veel hoop had ik niet, want er was geen postzegel te bekennen. Maar ik viel met mijn neus in de boter! Die man had net een muntenverzameling opgekocht, waar ook een heel eerstedag enveloppen met postzegels bij zaten. Omdat hij gewoonlijk geen postzegels verkoopt, gaf hij ze aan mij voor een wel heel schappelijke prijs! Mijn vader zal niet weten wat hij ziet!
Gistermiddag ben ik met twee vriendinnen bij Artie's gaan lunchen. Het is een gewoonte om voor Kerst met kennissen en vriendinnen bij elkaar te komen, voor lunch of diner. De restaurants zitten dan ook flink vol met allemaal mensen, die Kerstcadeaus uitwisselen. Ook kleinere bedrijven trakteren hun werknemers vaak op een lunch of diner bij een restaurant, in plaats van een feest te geven. De horeca loopt dus goed tijdens deze dagen.
Verder heb ik voornamelijk cadeautjes ingepakt, met een gezin van 5 en de uitgebreide rest van de familie zijn dat er heel wat. Maar het is bijna gedaan. Dan gaan ze onder de boom en zullen de kinderen stiekem gaan voelen en kijken of ze kunnen uitvogelen wat ze gaan krijgen. Het hoort er allemaal zo bij.
Rick had voor Kerst een $100 (!) American Express cadeaubon van een collega gehad en die besloten we gisteravond te gaan benutten. Onze babysitter Lauren kwam oppassen, ze is thuis voor Kerst en belt ons om te vragen wanneer we haar kunnen gebruiken, want ze is dol op de kinderen. Als Kerstcadeautje voor de kinderen nam ze voor ieder een enorm blik popcorn mee. En dan bedoel ik ook enorm, je zou het als kruk kunnen gebruiken! De kinderen vinden het in ieder geval heerlijk, maar ik vraag me af wat we in 's hemelsnaam met die enorme dingen moeten als ze eenmaal leeg zijn!
Rick en ik aten bij een Frans restaurant hier in Vienna, Le Canard. Het heet zo vanwege de vele gerechten met eend, die op het menu staan. We komen er al jaren voor speciale gelegenheden en ik heb nog nooit zo'n eendengerecht besteld. Ze hebben wel het lekkerste dessert hier: witte en donkere chocolade mousse. Hmmm!!! Het is maar goed, dat ik iedere dag oefen, anders zou ik deze maand nog dichtgroeien, want vanavond eten we ook weer buitenshuis en gaan daarna iets drinken op de feestdagen met een groep bekenden.
Tuesday, December 16, 2003
Hier in Virginia moet ieder jaar je auto geinspecteerd worden. Indien goedgekeurd, krijg je een grote sticker op je voorruit met de maand en het jaar van goedkeuring. Als je vergeet die inspectie te laten doen, staat er een flinke boete op (de sticker is makkelijk te lezen voor de politie). Mijn sticker toonde 12-03, tijd voor inspectie dus! Ik bedacht me, dat ik dat beter deze week kon doen, want volgende week is iedereen vrij en wordt het druk. Mijn minivan (Ford Windstar 2003) is nog geen jaar oud, we hebben hem in maart gekocht. Hij heeft al 10000 mijl gereden intussen en dus was het ook nodig de olie te laten verversen (moet iedere 5000 mijl).
Ik bracht de auto naar de Ford dealer waar we hem gekocht hebben en gelukkig konden ze daar zowel de olieverversing als de inspectie vandaag doen. Terwijl zij aan de auto werkten kreeg ik een leenauto mee, het werk aan de auto zou ongeveer 2 uur duren.
Op weg naar huis stopte ik bij een ABC (Alcoholic Beverage Control) winkel. Iedere staat heeft verschillende wetten omtrent alcohol. Hier in Virginia mogen bier en wijn in supermarkten verkocht worden, maar de zwaardere alcohol wordt door de staat in speciale winkels verkocht. Deze alcohol winkels leveren de staat flink wat op, miljoenen per jaar, daarom zal het niet gauw geprivatiseerd worden.
In Michigan, om maar een andere staat te noemen, kun je overal alles krijgen. Het is heel vreemd om zo van de ene staat naar de andere te rijden en niet meteen te weten wat de wetten hieromtrent zijn. Wel is het vrijwel overal verboden in het openbaar (op straat) alcohol te drinken, de enige uitzondering die ik ken is New Orleans. Ook hebben alle staten een minimum leeftijd van 21, voor je alcohol mag consumeren. Dit wordt doorgevoerd tot thuis. Als ik bijvoorbeeld een feestje had voor tieners (die tenslotte met 16 al auto mogen rijden) en alcohol verstrekte en een zou er een ongeluk veroorzaken, dan zou ik strafbaar zijn.
Maar goed, mijn aanwezigheid in die ABC winkel was heel onschuldig. Ik wilde Bailey's mini's kopen voor in Rick's stocking op Kerst ochtend en een fles echte eggnog om 's avonds van te genieten. Een man voor mij ging duidelijk een feest geven, onvoorstelbaar wat die allemaal insloeg!
Vanmiddag had Kai op school zijn winterconcert. Op school kun je in de 4e klas kiezen voor een snaarinstrument en in de 5e klas voor een snaar- of blaasinstrument. De kinderen krijgen bijzonder goede muziekles en geven 2 keer per jaar een concert. Kai speelt de trompet en deed het erg goed. Ik vind het heel fijn, dat de kinderen op school noten lezen leren, want dat is een belangrijke vaardigheid. De niet-academische vakken, muziek, kunst (tekenen, handenarbeid etc.) en sport worden hier net zo serieus genomen als rekenen, lezen en schrijven. De hele school kwam luisteren van de eerste tot de zesde klas (we hebben hier geen "groepen", het komt nog steeds overeen met het oude "klas" systeem van Nederland). Ze zongen mee met bekende deuntjes en klapten hartelijk voor hun schoolgenoten. Ik ken, na 8 jaar op deze school, heel wat van die kleintjes en het voelt als een grote gemeenschap. Een fijn gevoel.
Ik kreeg van Jan de vraag of het hier gewoon is via het Internet te bestellen. En mijn antwoord is "ja". Lang niet iedereen zal het doen, maar vrijwel alle bedrijven zijn online. Als ik cadeaus nodig heb voor mensen in Nederland, bestel ik ook via het internet. Onder anderen via Bart Smit (fantastisch!), Bol, Boeknet of Fleurop. Ik snap zelf de angst voor oplichting niet zo, als ik mijn credit card nummer aan iemand in een winkel geef is er in feite net zo veel of zelfs meer kans op oplichting. Wel gebruik ik enkel bekende bedrijven, voornamelijk Amazon.com, maar ook vele anderen en ben zeer tevreden. Ook mijn Nederlandse spullen bestel ik online, het is de manier!
Vanavond kijken we naar een recent interview met George W. Bush, Diane Sawyer legt hem het vuur aan de schenen over de massa vernietigings wapens, die Saddam zou hebben. George Bush blijft erbij, dat het nog wel naar buiten zal komen. Hij kan echter duidelijk niet zeggen, dat ze er echt zijn. Maar dat Saddam een gevaarlijke man was staat buiten kijf. Volgens Bush maakt het feit dat hij weg is Amerika een veiliger land. Ze worden het er niet over eens. Toch vind ik hem best sympathiek, hij staat ergens voor, nl. de veiligheid van Amerika. Hij wordt zo ontzettend zwart afgeschilderd in de (buitenlandse) pers, maar het lijkt me best eens interessant om zo'n interview in bv. Nederland uit te zenden. Maar ja, ik vind al gauw mensen sympathiek, kan er ook niets aan doen :).
Ik bracht de auto naar de Ford dealer waar we hem gekocht hebben en gelukkig konden ze daar zowel de olieverversing als de inspectie vandaag doen. Terwijl zij aan de auto werkten kreeg ik een leenauto mee, het werk aan de auto zou ongeveer 2 uur duren.
Op weg naar huis stopte ik bij een ABC (Alcoholic Beverage Control) winkel. Iedere staat heeft verschillende wetten omtrent alcohol. Hier in Virginia mogen bier en wijn in supermarkten verkocht worden, maar de zwaardere alcohol wordt door de staat in speciale winkels verkocht. Deze alcohol winkels leveren de staat flink wat op, miljoenen per jaar, daarom zal het niet gauw geprivatiseerd worden.
In Michigan, om maar een andere staat te noemen, kun je overal alles krijgen. Het is heel vreemd om zo van de ene staat naar de andere te rijden en niet meteen te weten wat de wetten hieromtrent zijn. Wel is het vrijwel overal verboden in het openbaar (op straat) alcohol te drinken, de enige uitzondering die ik ken is New Orleans. Ook hebben alle staten een minimum leeftijd van 21, voor je alcohol mag consumeren. Dit wordt doorgevoerd tot thuis. Als ik bijvoorbeeld een feestje had voor tieners (die tenslotte met 16 al auto mogen rijden) en alcohol verstrekte en een zou er een ongeluk veroorzaken, dan zou ik strafbaar zijn.
Maar goed, mijn aanwezigheid in die ABC winkel was heel onschuldig. Ik wilde Bailey's mini's kopen voor in Rick's stocking op Kerst ochtend en een fles echte eggnog om 's avonds van te genieten. Een man voor mij ging duidelijk een feest geven, onvoorstelbaar wat die allemaal insloeg!
Vanmiddag had Kai op school zijn winterconcert. Op school kun je in de 4e klas kiezen voor een snaarinstrument en in de 5e klas voor een snaar- of blaasinstrument. De kinderen krijgen bijzonder goede muziekles en geven 2 keer per jaar een concert. Kai speelt de trompet en deed het erg goed. Ik vind het heel fijn, dat de kinderen op school noten lezen leren, want dat is een belangrijke vaardigheid. De niet-academische vakken, muziek, kunst (tekenen, handenarbeid etc.) en sport worden hier net zo serieus genomen als rekenen, lezen en schrijven. De hele school kwam luisteren van de eerste tot de zesde klas (we hebben hier geen "groepen", het komt nog steeds overeen met het oude "klas" systeem van Nederland). Ze zongen mee met bekende deuntjes en klapten hartelijk voor hun schoolgenoten. Ik ken, na 8 jaar op deze school, heel wat van die kleintjes en het voelt als een grote gemeenschap. Een fijn gevoel.
Ik kreeg van Jan de vraag of het hier gewoon is via het Internet te bestellen. En mijn antwoord is "ja". Lang niet iedereen zal het doen, maar vrijwel alle bedrijven zijn online. Als ik cadeaus nodig heb voor mensen in Nederland, bestel ik ook via het internet. Onder anderen via Bart Smit (fantastisch!), Bol, Boeknet of Fleurop. Ik snap zelf de angst voor oplichting niet zo, als ik mijn credit card nummer aan iemand in een winkel geef is er in feite net zo veel of zelfs meer kans op oplichting. Wel gebruik ik enkel bekende bedrijven, voornamelijk Amazon.com, maar ook vele anderen en ben zeer tevreden. Ook mijn Nederlandse spullen bestel ik online, het is de manier!
Vanavond kijken we naar een recent interview met George W. Bush, Diane Sawyer legt hem het vuur aan de schenen over de massa vernietigings wapens, die Saddam zou hebben. George Bush blijft erbij, dat het nog wel naar buiten zal komen. Hij kan echter duidelijk niet zeggen, dat ze er echt zijn. Maar dat Saddam een gevaarlijke man was staat buiten kijf. Volgens Bush maakt het feit dat hij weg is Amerika een veiliger land. Ze worden het er niet over eens. Toch vind ik hem best sympathiek, hij staat ergens voor, nl. de veiligheid van Amerika. Hij wordt zo ontzettend zwart afgeschilderd in de (buitenlandse) pers, maar het lijkt me best eens interessant om zo'n interview in bv. Nederland uit te zenden. Maar ja, ik vind al gauw mensen sympathiek, kan er ook niets aan doen :).
Monday, December 15, 2003
De kerstboom is mooi opgetuigd, de kaarsen zijn aan, het is koud buiten en ik geniet. Tien dagen voor Kerst en iedereen is in een goede bui. We hebben vrijwel al onze kerstinkopen via het internet gedaan, dus komen er de hele tijd pakjes aan, Ook van de schoonfamilie en mijn familie. De postbode grapte, dat ze me nu alvast een stel "goodies" bracht. En toen de Federal Express meneer zijn pakjes kwam brengen, hield hij ze op zijn rug en zei tegen Saskia, dat ze in deze tijd van het jaar niet mag zien wat er aankomt.
Het is hier gewoonte om bijna iedereen waar je in het dagelijks leven mee te maken hebt, een kerstcadeau te geven. Soms is dat een grotere tip dan normaal, zoals bij een restaurant waar je vaak komt. Of een cadeaubon voor de kapster (die ik nog moet kopen). Officieel mogen de postwerknemers geen cadeaus aannemen, maar ik heb er nog nooit een horen klagen en iedereen geeft toch wat.
Maar de meeste mensen geef je iets zelfgebakkens of gemaakts. Voor Kerst staat ons huis altijd vol met koekjes van allerlei soorten, die door vrienden en kennissen worden aangedragen. Niet goed voor de lijn! Ikzelf ben geen bakster, maar ik heb een beroemd snoepje, dat ik iedere Kerst maak en dat zeer op prijs wordt gesteld: peppermint bark. Het is heel makkelijk te maken: je smelt witte chocolade, roert er in kleine stukjes geslagen candy canes doorheen, spreidt het geheel uit op een bakplaat en zet het in de ijskast om op te stijven. Dan breek je het in kleinere stukken. Heerlijk!
Vanmiddag heb ik daar dus heel wat van gemaakt, o.a. voor Saskia's dansleraren en voor de mevrouw, die haar iedere maandag thuisbrengt. Saskia en Kai hadden grote lol met candy canes verpulveren!
We hebben ook nog chocolate chip cookies gebakken, maar die waren voor eigen consumptie en zijn alweer bijna op!
Kai en Saskia hebben vandaag van school gespijbeld. Heel onverantwoord van mij, natuurlijk. Omdat het gisteren gesneeuwd heeft en er nog flink wat op de straten ligt wat vannacht weer opgevroren was, begonnen de scholen 2 uur later dan gewoonlijk. Saskia is niet echt ziek, maar zit wel heel vol en Kai voelde zich niet helemaal lekker. Geen van beiden ziek genoeg om thuis te blijven, gewoonlijk, maar met al dit griep gedoe dacht ik dat ze wel een rustdagje konden gebruiken.
Ze kregen me zo ver om lunch te gaan halen bij Subway. De reclame slogan van Subway is "Eat Fresh" en iedereen kent die. Ze hebben heerlijke sandwiches en je kunt zelf kiezen wat je erbij wilt aan groenten en sauzen. Heel lekker.
Verder hebben de kinderen kerstcadeautjes gemaakt van Sculpey klei en heeft Saskia haar bedankbriefjes voor haar verjaardag afgemaakt.
Na een flink aantal cadeautjes te hebben ingepakt, heb ik een voldaan gevoel over vandaag!
Toen ik Saskia naar dansles bracht, viel me op, dat vrijwel iedereen dit jaar tuinversieringen heeft. Van enorme opgeblazen sneeuwmannen en Santa's tot smaakvolle verlichte rendieren. Het is een plezier om rond te rijden in het donker.
Het is hier gewoonte om bijna iedereen waar je in het dagelijks leven mee te maken hebt, een kerstcadeau te geven. Soms is dat een grotere tip dan normaal, zoals bij een restaurant waar je vaak komt. Of een cadeaubon voor de kapster (die ik nog moet kopen). Officieel mogen de postwerknemers geen cadeaus aannemen, maar ik heb er nog nooit een horen klagen en iedereen geeft toch wat.
Maar de meeste mensen geef je iets zelfgebakkens of gemaakts. Voor Kerst staat ons huis altijd vol met koekjes van allerlei soorten, die door vrienden en kennissen worden aangedragen. Niet goed voor de lijn! Ikzelf ben geen bakster, maar ik heb een beroemd snoepje, dat ik iedere Kerst maak en dat zeer op prijs wordt gesteld: peppermint bark. Het is heel makkelijk te maken: je smelt witte chocolade, roert er in kleine stukjes geslagen candy canes doorheen, spreidt het geheel uit op een bakplaat en zet het in de ijskast om op te stijven. Dan breek je het in kleinere stukken. Heerlijk!
Vanmiddag heb ik daar dus heel wat van gemaakt, o.a. voor Saskia's dansleraren en voor de mevrouw, die haar iedere maandag thuisbrengt. Saskia en Kai hadden grote lol met candy canes verpulveren!
We hebben ook nog chocolate chip cookies gebakken, maar die waren voor eigen consumptie en zijn alweer bijna op!
Kai en Saskia hebben vandaag van school gespijbeld. Heel onverantwoord van mij, natuurlijk. Omdat het gisteren gesneeuwd heeft en er nog flink wat op de straten ligt wat vannacht weer opgevroren was, begonnen de scholen 2 uur later dan gewoonlijk. Saskia is niet echt ziek, maar zit wel heel vol en Kai voelde zich niet helemaal lekker. Geen van beiden ziek genoeg om thuis te blijven, gewoonlijk, maar met al dit griep gedoe dacht ik dat ze wel een rustdagje konden gebruiken.
Ze kregen me zo ver om lunch te gaan halen bij Subway. De reclame slogan van Subway is "Eat Fresh" en iedereen kent die. Ze hebben heerlijke sandwiches en je kunt zelf kiezen wat je erbij wilt aan groenten en sauzen. Heel lekker.
Verder hebben de kinderen kerstcadeautjes gemaakt van Sculpey klei en heeft Saskia haar bedankbriefjes voor haar verjaardag afgemaakt.
Na een flink aantal cadeautjes te hebben ingepakt, heb ik een voldaan gevoel over vandaag!
Toen ik Saskia naar dansles bracht, viel me op, dat vrijwel iedereen dit jaar tuinversieringen heeft. Van enorme opgeblazen sneeuwmannen en Santa's tot smaakvolle verlichte rendieren. Het is een plezier om rond te rijden in het donker.
Sunday, December 14, 2003
Ziezo, mijn sociale taak is weer volbracht. Vannacht is er 10 cm sneeuw gevallen en nu regent het, wat de sneeuw heel zwaar maakt. Je bent hier verantwoordelijk voor het sneeuwruimen van je oprijlaan en paadje naar de voordeur, maar ook voor de stoep, die bij je huis hoort. Helaas zijn er nogal wat mensen, die dat niet serieus nemen, wat resulteert in een ijsbaan, waarover kinderen naar school moeten lopen en ouderen hun hond moeten uitlaten.
Nu is het wel zo, dat als iemand zijn been breekt op jouw stoep, hij jou kan vervolgen, maar kennelijk zijn veel mensen daar niet bezorgd over. Nu wil het geval, dat we achter onze huizen een enorm stuk (zo'n 500m) stoep hebben lopen, wat ook schoongemaakt moet worden. Onze buren "bezitten" het merendeel van die stoep, slechts een klein stukje is het onze. Maar zij maken dat deel nooit schoon en ik schaam me daarvoor. Dus heb ik de hele stoep maar schoongemaakt. Poeh, wat een werk! Maar nu kan men tenminste veilig daar lopen.
Gisterochtend zijn we naar Middleburg gereden, naar de Christmas tree farm om onze boom om te hakken. Het was mooi, maar heel koud weer en daarboven op de berg waaide de wind goed. Het is wel altijd een leuke traditie, er brandt een lekker vuurtje om je bij te warmen en er hangt een gezellig sfeertje. Helaas was de keuze van bomen minder dit jaar, dus zullen we volgend jaar een andere farm zoeken. We hebben nu een gigantische boom van 2,5 meter in onze family room staan. Een Scotch pine, met lange naalden, want de bomen met korte naalden waren niet om aan te zien. Rick is opgegroeid met kerstbomen met lange naalden en Katja vindt ze ook prachtig. Kai, Saskia en ik vinden kortere naalden mooier en dus is het ieder jaar weer een getouwtrek wat het wordt. Volgend jaar is het beslist onze beurt! Maar deze boom ruikt wel heerlijk.
Het grappige van de Middleburg farm is, dat hij door een Nederlander wordt gerund, Frans Kok, die hier 40 jaar geleden heen is gekomen. Hij komt oorspronkelijk uit Zaandam. Dat was heel grappig, opeens Nederlands praten daar op het platteland.
De rit naar Middleburg is altijd heel leuk, je komt door oude dorpjes, zoals Aldie, Virginia, wat nog een oude molen heeft. En Middleburg zelf is een heel pittoresk oud plaatsje, vooral nu met alle kerstversiering. Overal zie je paarden, het staat ook bekend om zijn paardenraces en wordt "horse country" genoemd. Vanaf Middleburg loopt de weg naar de Christmas tree farm heel bochtig door prachtig landschap met riviertjes en allerlei oude boerderijen.
Op de terugweg haalden we lunch bij Wendy's, hun oosterse salade vind ik heerlijk. Van alle fast food ketens vind ik Wendy's het lekkerst, ze hebben tenminste een paar gezonde keuzes.
Eenmaal thuis werd het al gauw tijd om ons op te gaan maken voor het Kerstfeest van Rick's bedrijf. Dat is altijd een "black tie" feest, dus in gala kledij. Ik droeg een lange zilveren jurk en Rick zijn tuxedo (smoking?). Het werd dit jaar in de US Chamber of Commerce gehouden in de zaal met vlaggen, waar veel officiele speeches door presidenten en buitenlandse diplomaten worden gehouden. Het is een prachtig historisch gebouw. Iedereen zag er piekfijn uit, het is echt leuk zo eens per jaar helemaal opgedirkt te zijn. Er werden vooraf hapjes geserveerd met kreeft, crab en kaviaar. Het diner bestond uit een buffet met o.a. heerlijke zalm en biefstuk. En de desserts waren ook fantastisch. Het werd allemaal verzorgd door het Hay Adams hotel, wat naar de US Chamber of Commerce ligt. Het enige wat wat tegenviel was de muziek. Die was uit de jaren 50 en 60 en nodigde niet echt uit tot dansen, hoewel we dat toch maar op twee nummers hebben gedaan, wel zo leuk.
Om half elf hielden we het feest wel voor gezien en, omdat we vlakbij het Witte Huis waren, besloten we nog even langs de nationale Kerstboom te wandelen en naar de vijftig kleinere boompjes te kijken, vooral die van onze staat Virginia. We waren net op tijd, want om 11 uur kwam een park ranger iedereen vertellen, dat ze gesloten waren. Het was druk, er zijn heel wat toeristen in Washington op het moment. Ik merk, dat ik het echt als "mijn" stad zie, ik krijg altijd een gevoel van trots en opwinding als we de brug over de Potomac overrijden en alle monumenten te zien zijn. Het is echt een mooie stad!
Vanochtend dus een witte wereld, voor de tweede keer al deze winter. Dat belooft wat voor de rest van de winter, gewoonlijk krijgen we in december geen sneeuw, dat begint meestal pas in januari. Maar ja, aan de andere kant hoeft het niets te betekenen en krijgen we de rest van het jaar niets meer. Het klimaat is hier erg onvoorspelbaar, we zitten altijd op de regen/sneeuw grens.
Vanmiddag gezellig de kerstmuziek (ik ben dol op Christmas carols!) aan, een kopje eggnog en de kerstboom versieren. En volgens een traditie, die we al jaren hebben, gaan we met zijn allen bij het Russische restaurant "Serbian Crown" eten vanavond. Die traditie is 15 jaar geleden begonnen, toen Rick en ik financieel nog heel krap zaten en we maandenlang spaarden voor een Kersttijd etentje bij dit restaurant. Onvoorstelbaar, dat dat alweer 15 jaar geleden is!
Hieronder wat foto's, gisteren genomen:
Lol bij het neerhalen van de kerstboom
Opwarmen bij het vuurtje
Een straatje in Middleburg
De nationale kerstboom
Nu is het wel zo, dat als iemand zijn been breekt op jouw stoep, hij jou kan vervolgen, maar kennelijk zijn veel mensen daar niet bezorgd over. Nu wil het geval, dat we achter onze huizen een enorm stuk (zo'n 500m) stoep hebben lopen, wat ook schoongemaakt moet worden. Onze buren "bezitten" het merendeel van die stoep, slechts een klein stukje is het onze. Maar zij maken dat deel nooit schoon en ik schaam me daarvoor. Dus heb ik de hele stoep maar schoongemaakt. Poeh, wat een werk! Maar nu kan men tenminste veilig daar lopen.
Gisterochtend zijn we naar Middleburg gereden, naar de Christmas tree farm om onze boom om te hakken. Het was mooi, maar heel koud weer en daarboven op de berg waaide de wind goed. Het is wel altijd een leuke traditie, er brandt een lekker vuurtje om je bij te warmen en er hangt een gezellig sfeertje. Helaas was de keuze van bomen minder dit jaar, dus zullen we volgend jaar een andere farm zoeken. We hebben nu een gigantische boom van 2,5 meter in onze family room staan. Een Scotch pine, met lange naalden, want de bomen met korte naalden waren niet om aan te zien. Rick is opgegroeid met kerstbomen met lange naalden en Katja vindt ze ook prachtig. Kai, Saskia en ik vinden kortere naalden mooier en dus is het ieder jaar weer een getouwtrek wat het wordt. Volgend jaar is het beslist onze beurt! Maar deze boom ruikt wel heerlijk.
Het grappige van de Middleburg farm is, dat hij door een Nederlander wordt gerund, Frans Kok, die hier 40 jaar geleden heen is gekomen. Hij komt oorspronkelijk uit Zaandam. Dat was heel grappig, opeens Nederlands praten daar op het platteland.
De rit naar Middleburg is altijd heel leuk, je komt door oude dorpjes, zoals Aldie, Virginia, wat nog een oude molen heeft. En Middleburg zelf is een heel pittoresk oud plaatsje, vooral nu met alle kerstversiering. Overal zie je paarden, het staat ook bekend om zijn paardenraces en wordt "horse country" genoemd. Vanaf Middleburg loopt de weg naar de Christmas tree farm heel bochtig door prachtig landschap met riviertjes en allerlei oude boerderijen.
Op de terugweg haalden we lunch bij Wendy's, hun oosterse salade vind ik heerlijk. Van alle fast food ketens vind ik Wendy's het lekkerst, ze hebben tenminste een paar gezonde keuzes.
Eenmaal thuis werd het al gauw tijd om ons op te gaan maken voor het Kerstfeest van Rick's bedrijf. Dat is altijd een "black tie" feest, dus in gala kledij. Ik droeg een lange zilveren jurk en Rick zijn tuxedo (smoking?). Het werd dit jaar in de US Chamber of Commerce gehouden in de zaal met vlaggen, waar veel officiele speeches door presidenten en buitenlandse diplomaten worden gehouden. Het is een prachtig historisch gebouw. Iedereen zag er piekfijn uit, het is echt leuk zo eens per jaar helemaal opgedirkt te zijn. Er werden vooraf hapjes geserveerd met kreeft, crab en kaviaar. Het diner bestond uit een buffet met o.a. heerlijke zalm en biefstuk. En de desserts waren ook fantastisch. Het werd allemaal verzorgd door het Hay Adams hotel, wat naar de US Chamber of Commerce ligt. Het enige wat wat tegenviel was de muziek. Die was uit de jaren 50 en 60 en nodigde niet echt uit tot dansen, hoewel we dat toch maar op twee nummers hebben gedaan, wel zo leuk.
Om half elf hielden we het feest wel voor gezien en, omdat we vlakbij het Witte Huis waren, besloten we nog even langs de nationale Kerstboom te wandelen en naar de vijftig kleinere boompjes te kijken, vooral die van onze staat Virginia. We waren net op tijd, want om 11 uur kwam een park ranger iedereen vertellen, dat ze gesloten waren. Het was druk, er zijn heel wat toeristen in Washington op het moment. Ik merk, dat ik het echt als "mijn" stad zie, ik krijg altijd een gevoel van trots en opwinding als we de brug over de Potomac overrijden en alle monumenten te zien zijn. Het is echt een mooie stad!
Vanochtend dus een witte wereld, voor de tweede keer al deze winter. Dat belooft wat voor de rest van de winter, gewoonlijk krijgen we in december geen sneeuw, dat begint meestal pas in januari. Maar ja, aan de andere kant hoeft het niets te betekenen en krijgen we de rest van het jaar niets meer. Het klimaat is hier erg onvoorspelbaar, we zitten altijd op de regen/sneeuw grens.
Vanmiddag gezellig de kerstmuziek (ik ben dol op Christmas carols!) aan, een kopje eggnog en de kerstboom versieren. En volgens een traditie, die we al jaren hebben, gaan we met zijn allen bij het Russische restaurant "Serbian Crown" eten vanavond. Die traditie is 15 jaar geleden begonnen, toen Rick en ik financieel nog heel krap zaten en we maandenlang spaarden voor een Kersttijd etentje bij dit restaurant. Onvoorstelbaar, dat dat alweer 15 jaar geleden is!
Hieronder wat foto's, gisteren genomen:
Lol bij het neerhalen van de kerstboom
Opwarmen bij het vuurtje
Een straatje in Middleburg
De nationale kerstboom
Friday, December 12, 2003
Ik heb net een paar foto's van onze kerstversieringen gemaakt, het opladen zal even duren. In de meeste Amerikaanse huizen heb je twee zitkamers en twee eetgedeelten. Het ene is de family room, de informele zitkamer en het eetgedeelte in de keuken. De andere is de living room, de formele zitkamer en de dining room, de eetkamer. De laatste twee worden alleen als er gasten zijn gebruikt.
En dan is er nog een "basement" (kelder), waar een recreation room is, waar je spelletjes speelt en tv kijkt. Voldoende ruimte, dus.
De keuken
De family room
De hal en zitkamer
De trap
Ons huis
En dan is er nog een "basement" (kelder), waar een recreation room is, waar je spelletjes speelt en tv kijkt. Voldoende ruimte, dus.
De keuken
De family room
De hal en zitkamer
De trap
Ons huis
Poe, dat was me het drukke dagje wel, gisteren, ik heb nu (twaalf uur 's middags) pas tijd om te schrijven. Saskia had wel een fantastische verjaardag.
Het begon al vroeg, toen ze haar fel begeerde American Girl pop "Molly" mocht open maken. Die is het helemaal voor haar en ze wilde hem zelfs mee naar school nemen, maar speelgoed mee naar school mag niet.
Om half twaalf ging ik bij haar op school lunchen en deelde ze met veel enthousiasme de koekjes, die we de vorige avond hadden gebakken, uit. Ze was flink populair en merkte zelf ook op, dat sommige kinderen extra lief tegen haar waren, omdat ze nog een koekje wilden. De koekjes waren in ieder geval schoon op, dus dat was mooi.
Omdat Saskia daarna nogal hangerig werd en niet wilde, dat ik wegging en zei dat ze erg moe was, vond haar lerares het goed, als ik haar mee naar huis nam voor een dutje. Die had ze hard nodig, want ze heeft zeker een uur op de bank geslapen!
Ik maakte intussen de zakken met cadeautjes voor onze Leger des Heils "engeltjes" klaar. Zoals ik een paar dagen geleden al schreef hadden we vier engeltjes van de boom in de mall gehaald, twee jongens en twee meisjes. Op de engeltjes staat hun voornaam, leeftijd, kledingmaat en wat ze graag voor Kerst zouden willen hebben. Ik hoop, dat we in ieder geval 4 kinderen een fijne Kerst hebben bezorgd. Ik vond het hart verwarmend hoe onze kinderen bezorgd waren, dat we wel alles hadden gekocht wat ze wilden. Ik had voor een meisje make up gekocht (kinderspul) en Katja vond, dat we dat maar niet moesten geven, we wisten ten slotte niet wat voor religie of achtergrond zo'n meisje had en misschien mocht ze geen make up dragen. Ik had daar niet bij stilgestaan inderdaad en vond het goed doorgedacht van haar. Ik heb dus nog gauw even iets anders gekocht, voor het geval ze gelijk had. Ook al zien ze die kinderen niet in persoon, ze zijn toch "echt" genoeg voor ze om er om te geven, dat ze iets krijgen waar ze blij mee zijn. We lieten vier grote zakken vol cadeautjes achter bij de enorme kerstboom, waar toch nog zo veel namen in hingen :(.
Direct na school gingen we met 2 van Saskia's vriendinnetjes direct naar de mall. Na de angeltree zakken te hebben afgezet, gingen we naar de Build A Bear Workshop, waar Saskia's partijtje zou zijn. Dit was het absoluut meest stress vrije partijtje wat ik ooit heb gegeven voor de kinderen! Alles werd voor ons gedaan. De kinderen mochten een zwarte beer met een bruine snuit maken (van te voren door Saskia uitgekozen). De leidster deed het zo, dat ze zich geen moment verveelden, ook al was hun beer niet aan de beurt. Toen de beren gemaakt waren, gaven de kinderen ze een naam op een geboortecertificaat en mochten ze ieder een t-shirtje uitkiezen.
Daarna gingen we naar Haagen Dasz er vlak naast en kreeg iedereen een ijsje. Daar haalden de ouders (waarvan velen de gelegenheid te baat namen om gauw wat kerstinkopen te doen) de kinderen weer op en gingen wij voor het grote verjaarsdiner naar Rainforest Cafe. Jarenlang was Saskia bang daar, voor de animatronische apen en het onweer, dat om de zoveel tijd losbarst. Maar nu is het haar favoriete restaurant. Omdat ze jarig was kreeg ze een "Volcano" dessert en kwamen de obers "Happy Birthday" voor haar zingen. Dit doen ze in bijna elk restaurant, als je ze zegt, dat er een verjaardag is. Je krijgt dan een dessert van het restaurant en iedereen, die er werkt, komt om je tafel staan om je toe te zingen. Erg leuk!
Vandaag is het een rustige dag, expres, want het weekend wordt weer flink druk. Katja heeft vanmiddag haar school kerstdans, het thema is "Rock n Roll" en ze zag er erg leuk en Rock n Rollerig uit. Vanavond moet ze babysitten en wij blijven gewoon thuis.
Ik zag dat een paar mensen mij gevraagd hadden foto's uit de omgeving te laten zien. Ik zal eens zien wat ik heb en ze online zetten en ook wat vaker mijn fototoestel meenemen.
Het begon al vroeg, toen ze haar fel begeerde American Girl pop "Molly" mocht open maken. Die is het helemaal voor haar en ze wilde hem zelfs mee naar school nemen, maar speelgoed mee naar school mag niet.
Om half twaalf ging ik bij haar op school lunchen en deelde ze met veel enthousiasme de koekjes, die we de vorige avond hadden gebakken, uit. Ze was flink populair en merkte zelf ook op, dat sommige kinderen extra lief tegen haar waren, omdat ze nog een koekje wilden. De koekjes waren in ieder geval schoon op, dus dat was mooi.
Omdat Saskia daarna nogal hangerig werd en niet wilde, dat ik wegging en zei dat ze erg moe was, vond haar lerares het goed, als ik haar mee naar huis nam voor een dutje. Die had ze hard nodig, want ze heeft zeker een uur op de bank geslapen!
Ik maakte intussen de zakken met cadeautjes voor onze Leger des Heils "engeltjes" klaar. Zoals ik een paar dagen geleden al schreef hadden we vier engeltjes van de boom in de mall gehaald, twee jongens en twee meisjes. Op de engeltjes staat hun voornaam, leeftijd, kledingmaat en wat ze graag voor Kerst zouden willen hebben. Ik hoop, dat we in ieder geval 4 kinderen een fijne Kerst hebben bezorgd. Ik vond het hart verwarmend hoe onze kinderen bezorgd waren, dat we wel alles hadden gekocht wat ze wilden. Ik had voor een meisje make up gekocht (kinderspul) en Katja vond, dat we dat maar niet moesten geven, we wisten ten slotte niet wat voor religie of achtergrond zo'n meisje had en misschien mocht ze geen make up dragen. Ik had daar niet bij stilgestaan inderdaad en vond het goed doorgedacht van haar. Ik heb dus nog gauw even iets anders gekocht, voor het geval ze gelijk had. Ook al zien ze die kinderen niet in persoon, ze zijn toch "echt" genoeg voor ze om er om te geven, dat ze iets krijgen waar ze blij mee zijn. We lieten vier grote zakken vol cadeautjes achter bij de enorme kerstboom, waar toch nog zo veel namen in hingen :(.
Direct na school gingen we met 2 van Saskia's vriendinnetjes direct naar de mall. Na de angeltree zakken te hebben afgezet, gingen we naar de Build A Bear Workshop, waar Saskia's partijtje zou zijn. Dit was het absoluut meest stress vrije partijtje wat ik ooit heb gegeven voor de kinderen! Alles werd voor ons gedaan. De kinderen mochten een zwarte beer met een bruine snuit maken (van te voren door Saskia uitgekozen). De leidster deed het zo, dat ze zich geen moment verveelden, ook al was hun beer niet aan de beurt. Toen de beren gemaakt waren, gaven de kinderen ze een naam op een geboortecertificaat en mochten ze ieder een t-shirtje uitkiezen.
Daarna gingen we naar Haagen Dasz er vlak naast en kreeg iedereen een ijsje. Daar haalden de ouders (waarvan velen de gelegenheid te baat namen om gauw wat kerstinkopen te doen) de kinderen weer op en gingen wij voor het grote verjaarsdiner naar Rainforest Cafe. Jarenlang was Saskia bang daar, voor de animatronische apen en het onweer, dat om de zoveel tijd losbarst. Maar nu is het haar favoriete restaurant. Omdat ze jarig was kreeg ze een "Volcano" dessert en kwamen de obers "Happy Birthday" voor haar zingen. Dit doen ze in bijna elk restaurant, als je ze zegt, dat er een verjaardag is. Je krijgt dan een dessert van het restaurant en iedereen, die er werkt, komt om je tafel staan om je toe te zingen. Erg leuk!
Vandaag is het een rustige dag, expres, want het weekend wordt weer flink druk. Katja heeft vanmiddag haar school kerstdans, het thema is "Rock n Roll" en ze zag er erg leuk en Rock n Rollerig uit. Vanavond moet ze babysitten en wij blijven gewoon thuis.
Ik zag dat een paar mensen mij gevraagd hadden foto's uit de omgeving te laten zien. Ik zal eens zien wat ik heb en ze online zetten en ook wat vaker mijn fototoestel meenemen.
Wednesday, December 10, 2003
Morgen is Saskia jarig, ze wordt alweer 8. Waar blijft de tijd?
Vandaag stond dus nogal in het licht van voorbereidingen, want we hebben natuurlijk tradities, die bij verjaardagen horen. Omdat ze zo dicht bij Kerst jarig is, proberen we heel hard er toch een echte verjaardag van te maken en het op geen manier met Kerst te verbinden. Zo wachten we altijd tot na haar verjaardag met onze verse Kerstboom te kopen en op te tuigen. Ze is zo opgewonden, dat ze zei vannacht niet geslapen te hebben.
Een van de tradities is 2 enorme helium ballonnen, die aan de stoel van de jarige worden gehangen. Voor haar heb ik een levensgrote Scooby Doo en een gewone "Happy Birthday" ballon. Ze is al jaren een grote Scooby Doo fan.
Verder wordt ook hier voor verjaardagen op school getrakteerd. Meestal met cupcakes, maar Saskia houdt daar niet van en had gevraagd om sugar cookies met een kerstboom in het midden. Het kan niet makkelijker! Pillsbury heeft al gesneden deeg met de kerstboom in het midden. Je hoeft het enkel op een bakplaat te leggen en 10 minuten in de oven en klaar: versgebakken koekjes! Ik kan de kinderen er bijna niet vandaan houden.
Morgen krijgt ze bij het opstaan haar cadeautjes. Heel vroeg, want Rick en Katja moeten vroeg de deur uit.
's Middags heeft ze haar partijtje en we gaan, ook al weer traditioneel, naar het favoriete restaurant van de jarige. De details daarvan schrijf ik morgen wel.
Kinderverjaardagen worden hier veelal met partijtjes gevierd, tot een jaar of 12. Soms bij mensen thuis, soms ergens anders. Wij hebben het morgen ergens anders, duurder, maar ook stress vrij, wat in dit seizoen toch wel belangrijk is.
De verjaardagen van volwassenen worden meestal niet gevierd, tenzij met het gezin of dat een vriend(in) je mee uit eten/lunchen neemt. Maar hier geen zitkamers vol met familie en vrienden de hele dag. Ik vind het wel prima. Ik vier mijn verjaardag wel, meestal met een feestje, maar ben dus een uitzondering.
Vandaag hoorde ik, dat de VS aan Europese landen om meer griepvaccines vraagt, want er is hier niet genoeg. Ben ik even blij, dat wij het al hebben. Ik geloof wel, dat de media echt enorme invloed heeft op de paniekerige manier waarop er nu een run op de griepprikken is. Ik erger me weer erg aan de sensationele berichtgeving, vooral gisteren op NBC, waarbij ouders die pas 2 dagen geleden hun zoontje verloren aan de griep werden geinterviewed. Maar ja, alles voor de kijkcijfers :(.
Over kijkcijfers gesproken, ik weet niet of deze realiteitsshow ook in Nederland bekend is, maar hier is "The Bachelor(ette)" een populair realiteitsprogramma. Daarin zoekt een alleenstaande, goed uitziende vrouw of man een partner uit een heel stel. Het laatste stel, Trista en Ryan, gaat nu vanavond op tv trouwen. Een groots huwelijk zal het zijn. Het zal me benieuwen hoe lang het standhoudt. Die Trista vindt alle media aandacht prachtig en Ryan is heel op zichzelf en verlegen.
Net maandag is trouwens een grappig realiteitsprogramma, wat er op lijkt, afgelopen. Het heette Average Joe en het ging over een aantrekkelijk meisje, die, zonder dat ze het wist, moest gaan kiezen uit een stel, um, minder aantrekkelijke mannen. Ze deed dit heel netjes en toen gooide NBC halverwege roet in het eten voor de minder aantrekkelijke mannen, door 3 heel goed uitziende kerels te introduceren. Uiteindelijk koos ze voor een van de knappe jongens. Tja.
Dit soort shows zijn heel populair op het moment en gek genoeg vinden de kinderen ze vooral leuk. Dus vanavond zullen we naar het sprookjeshuwelijk kijken.
Vandaag stond dus nogal in het licht van voorbereidingen, want we hebben natuurlijk tradities, die bij verjaardagen horen. Omdat ze zo dicht bij Kerst jarig is, proberen we heel hard er toch een echte verjaardag van te maken en het op geen manier met Kerst te verbinden. Zo wachten we altijd tot na haar verjaardag met onze verse Kerstboom te kopen en op te tuigen. Ze is zo opgewonden, dat ze zei vannacht niet geslapen te hebben.
Een van de tradities is 2 enorme helium ballonnen, die aan de stoel van de jarige worden gehangen. Voor haar heb ik een levensgrote Scooby Doo en een gewone "Happy Birthday" ballon. Ze is al jaren een grote Scooby Doo fan.
Verder wordt ook hier voor verjaardagen op school getrakteerd. Meestal met cupcakes, maar Saskia houdt daar niet van en had gevraagd om sugar cookies met een kerstboom in het midden. Het kan niet makkelijker! Pillsbury heeft al gesneden deeg met de kerstboom in het midden. Je hoeft het enkel op een bakplaat te leggen en 10 minuten in de oven en klaar: versgebakken koekjes! Ik kan de kinderen er bijna niet vandaan houden.
Morgen krijgt ze bij het opstaan haar cadeautjes. Heel vroeg, want Rick en Katja moeten vroeg de deur uit.
's Middags heeft ze haar partijtje en we gaan, ook al weer traditioneel, naar het favoriete restaurant van de jarige. De details daarvan schrijf ik morgen wel.
Kinderverjaardagen worden hier veelal met partijtjes gevierd, tot een jaar of 12. Soms bij mensen thuis, soms ergens anders. Wij hebben het morgen ergens anders, duurder, maar ook stress vrij, wat in dit seizoen toch wel belangrijk is.
De verjaardagen van volwassenen worden meestal niet gevierd, tenzij met het gezin of dat een vriend(in) je mee uit eten/lunchen neemt. Maar hier geen zitkamers vol met familie en vrienden de hele dag. Ik vind het wel prima. Ik vier mijn verjaardag wel, meestal met een feestje, maar ben dus een uitzondering.
Vandaag hoorde ik, dat de VS aan Europese landen om meer griepvaccines vraagt, want er is hier niet genoeg. Ben ik even blij, dat wij het al hebben. Ik geloof wel, dat de media echt enorme invloed heeft op de paniekerige manier waarop er nu een run op de griepprikken is. Ik erger me weer erg aan de sensationele berichtgeving, vooral gisteren op NBC, waarbij ouders die pas 2 dagen geleden hun zoontje verloren aan de griep werden geinterviewed. Maar ja, alles voor de kijkcijfers :(.
Over kijkcijfers gesproken, ik weet niet of deze realiteitsshow ook in Nederland bekend is, maar hier is "The Bachelor(ette)" een populair realiteitsprogramma. Daarin zoekt een alleenstaande, goed uitziende vrouw of man een partner uit een heel stel. Het laatste stel, Trista en Ryan, gaat nu vanavond op tv trouwen. Een groots huwelijk zal het zijn. Het zal me benieuwen hoe lang het standhoudt. Die Trista vindt alle media aandacht prachtig en Ryan is heel op zichzelf en verlegen.
Net maandag is trouwens een grappig realiteitsprogramma, wat er op lijkt, afgelopen. Het heette Average Joe en het ging over een aantrekkelijk meisje, die, zonder dat ze het wist, moest gaan kiezen uit een stel, um, minder aantrekkelijke mannen. Ze deed dit heel netjes en toen gooide NBC halverwege roet in het eten voor de minder aantrekkelijke mannen, door 3 heel goed uitziende kerels te introduceren. Uiteindelijk koos ze voor een van de knappe jongens. Tja.
Dit soort shows zijn heel populair op het moment en gek genoeg vinden de kinderen ze vooral leuk. Dus vanavond zullen we naar het sprookjeshuwelijk kijken.
Tuesday, December 09, 2003
Ugh, vanochtend werd ik alweer met een gigantische keelpijn wakker, nu al voor de 8e dag achter elkaar. Dus ik besloot nu maar naar de dokter te gaan.
Op het moment heb ik geen huisarts (is vrij normaal hier om er geen te hebben), dus ga ik naar een urgent care kliniek. Bij zo'n kliniek heb je geen afspraak nodig, dus het is zaak om er zo vroeg mogelijk te zijn, anders wacht je lang. Dus ik was er een kwartier voor de opening. Maar makkelijk is het wel, de dokter zag me, deed een "strep test" voor bacteriele keelontsteking (negatief) en constateerde voorhoofdsholte ontsteking. Daar wordt geen antibiotica (meer) voor gegeven, ik moet maar uitzieken. Wel gaf ze me een recept mee om daarbij te helpen.
Dus na de dokter naar CVS, onze apotheek. Maar CVS is niet alleen een apotheek (er zijn maar heel weinig echte apotheken in de VS, de meesten zijn "drugstores", waar van alles wordt verkocht), maar verkoopt ook vrijwel alles wat je maar kunt bedenken. Vooral ook veel leuke kerstspullen, dus het wachten was niet moeilijk. De kinderen zijn dol op candy canes en ik vond eindelijk de kersensmaak, dus die nam ik ook maar gelijk mee.
De griep heeft een sterke greep op de VS op het moment, ik kreeg ook een email van mijn vriendin, die ik morgen bij IKEA zou ontmoeten (we moesten vorige week al uitstellen omdat ik ziek was), dat zij nu met koorts en narigheid op bed ligt. Geen IKEA dus morgen, hoewel Katja echt een ladenkastje nodig heeft. Misschien ga ik dan toch maar ergens anders heen om dat te kopen.
Wat die griep betreft, de media hebben het heerlijk, het ene na het andere alarmerende bericht op tv. Ik zou er bijna de kinderen voor thuis houden! Er wordt gezegd, dat deze griep extra gevaarlijk is voor kinderen, hopelijk ontsnappen wij eraan!
Vanmiddag om vier uur was er niet ver hiervandaan een aardbeving van 4,5 op de schaal van Richter. Vrijwel iedereen heeft het gevoeld, maar ik niet. Jammer! Men was er nogal opgewonden over, het hele lokale nieuws ging erover. We hebben ook wel een interessant jaar, heel veel sneeuw, heel veel regen, een orkaan, een recente sneeuwstorm en nu een aardbeving. What's next?
Op het moment heb ik geen huisarts (is vrij normaal hier om er geen te hebben), dus ga ik naar een urgent care kliniek. Bij zo'n kliniek heb je geen afspraak nodig, dus het is zaak om er zo vroeg mogelijk te zijn, anders wacht je lang. Dus ik was er een kwartier voor de opening. Maar makkelijk is het wel, de dokter zag me, deed een "strep test" voor bacteriele keelontsteking (negatief) en constateerde voorhoofdsholte ontsteking. Daar wordt geen antibiotica (meer) voor gegeven, ik moet maar uitzieken. Wel gaf ze me een recept mee om daarbij te helpen.
Dus na de dokter naar CVS, onze apotheek. Maar CVS is niet alleen een apotheek (er zijn maar heel weinig echte apotheken in de VS, de meesten zijn "drugstores", waar van alles wordt verkocht), maar verkoopt ook vrijwel alles wat je maar kunt bedenken. Vooral ook veel leuke kerstspullen, dus het wachten was niet moeilijk. De kinderen zijn dol op candy canes en ik vond eindelijk de kersensmaak, dus die nam ik ook maar gelijk mee.
De griep heeft een sterke greep op de VS op het moment, ik kreeg ook een email van mijn vriendin, die ik morgen bij IKEA zou ontmoeten (we moesten vorige week al uitstellen omdat ik ziek was), dat zij nu met koorts en narigheid op bed ligt. Geen IKEA dus morgen, hoewel Katja echt een ladenkastje nodig heeft. Misschien ga ik dan toch maar ergens anders heen om dat te kopen.
Wat die griep betreft, de media hebben het heerlijk, het ene na het andere alarmerende bericht op tv. Ik zou er bijna de kinderen voor thuis houden! Er wordt gezegd, dat deze griep extra gevaarlijk is voor kinderen, hopelijk ontsnappen wij eraan!
Vanmiddag om vier uur was er niet ver hiervandaan een aardbeving van 4,5 op de schaal van Richter. Vrijwel iedereen heeft het gevoeld, maar ik niet. Jammer! Men was er nogal opgewonden over, het hele lokale nieuws ging erover. We hebben ook wel een interessant jaar, heel veel sneeuw, heel veel regen, een orkaan, een recente sneeuwstorm en nu een aardbeving. What's next?
Monday, December 08, 2003
Maandag alweer! Soms sta ik versteld hoe de tijd vliegt, vroeger leken de dagen zo heerlijk lang (of eigenlijk ellenlang, ik verveelde me als kind vaak dood). En nu lijken er niet genoeg uren in de dag!
Echt veel interessants heb ik vandaag niet gedaan. Na het oefenen ben ik gauw naar Zany Brainy gegaan. Helaas gaat die bijzondere speelgoedwinkel bankroet en hebben ze nu dus uitverkoop. Natuurlijk wel fijn in het Kerstseizoen goedkopere dingen te kunnen krijgen, maar ik vind het heel jammer dat ze er straks niet meer zullen zijn, ze hebben echt originele dingen. Maar ja, misschien wel te origineel, de meeste mensen kopen toch spul van de Toys R Us kwaliteit, helaas. Dit bedrijf bezit ook F.A.O. Schwartz, wat vooral in New York echt een historische speelgoedwinkel is en waar de film "Big" met Tom Hanks gedeeltelijk gefilmd werd. Echt eeuwig zonde als die allemaal gaan verdwijnen!
Saskia is ontzettend academisch aangelegd en vindt het heerlijk rekenspelletjes te doen, dus ik nam voor haar een elektronisch rekenspelletje mee. Verder zag ik eigenlijk niet veel.
Bij Safeway heb ik gauw ingredienten voor Taco soep gekocht, altijd een heerlijk koud weer gerecht. Ook maar wat extra vitamine pillen gekocht voor de kinderen.
Er heerst op het moment heel veel griep en als je de media moet geloven kun je maar beter binnenshuis gaan schuilen, want anders ga je er absoluut aan dood. Wij hebben allemaal een griepprik gehaald, maar deze variant schijnt daar niet in te zitten. Ach, we zullen het wel merken.
Saskia is nu druk bezig haar Kerst lijst te maken, het is een heerlijke bezigheid als kind, al je wensen te bedenken. Nu maar hopen voor haar, dat ze voldaan worden :).
Vandaag kondigde Al Gore aan, dat hij Howard Dean zal steunen als Democratische kandidaat voor de presidentsverkiezingen. Daarmee gaf hij zijn voormalige running mate Joe Lieberman een flinke klap! Het zal er nog om spannen!
Echt veel interessants heb ik vandaag niet gedaan. Na het oefenen ben ik gauw naar Zany Brainy gegaan. Helaas gaat die bijzondere speelgoedwinkel bankroet en hebben ze nu dus uitverkoop. Natuurlijk wel fijn in het Kerstseizoen goedkopere dingen te kunnen krijgen, maar ik vind het heel jammer dat ze er straks niet meer zullen zijn, ze hebben echt originele dingen. Maar ja, misschien wel te origineel, de meeste mensen kopen toch spul van de Toys R Us kwaliteit, helaas. Dit bedrijf bezit ook F.A.O. Schwartz, wat vooral in New York echt een historische speelgoedwinkel is en waar de film "Big" met Tom Hanks gedeeltelijk gefilmd werd. Echt eeuwig zonde als die allemaal gaan verdwijnen!
Saskia is ontzettend academisch aangelegd en vindt het heerlijk rekenspelletjes te doen, dus ik nam voor haar een elektronisch rekenspelletje mee. Verder zag ik eigenlijk niet veel.
Bij Safeway heb ik gauw ingredienten voor Taco soep gekocht, altijd een heerlijk koud weer gerecht. Ook maar wat extra vitamine pillen gekocht voor de kinderen.
Er heerst op het moment heel veel griep en als je de media moet geloven kun je maar beter binnenshuis gaan schuilen, want anders ga je er absoluut aan dood. Wij hebben allemaal een griepprik gehaald, maar deze variant schijnt daar niet in te zitten. Ach, we zullen het wel merken.
Saskia is nu druk bezig haar Kerst lijst te maken, het is een heerlijke bezigheid als kind, al je wensen te bedenken. Nu maar hopen voor haar, dat ze voldaan worden :).
Vandaag kondigde Al Gore aan, dat hij Howard Dean zal steunen als Democratische kandidaat voor de presidentsverkiezingen. Daarmee gaf hij zijn voormalige running mate Joe Lieberman een flinke klap! Het zal er nog om spannen!
Sunday, December 07, 2003
Ik wilde gisteravond gaan schrijven en toen bleek Blogger.com down te zijn en nu werkt het pas weer! Dus heel wat te vertellen, want we hadden een druk weekend.
Gelukkig bleek de sneeuw op vrijdag niet zo erg als voorspeld en dus kwamen mijn vader en Christine, Chuck en Mallory rond 6 uur aanrollen. Ik had het eten al klaarstaan en het smaakte prima, vooral de speciale worstjes van Whole Foods, met chipotle, jalapenos en artichokken erin!
De kinderen waren flink opgewonden en Katja wierp zich op als "Sinterklaas", sinds we het de buren niet aan wilden doen om door de sneeuw te moeten rennen. Saskia en Mallory hadden niets door, want Katja deed net alsof ze op de wc was. Voor de deur stond dus, als vanouds, een grote zak cadeautjes.
We hadden enorme lol met uitpakken, duidelijk kun je net zo grappig rijmen in het Engels als in het Nederlands en Rick en Christine zijn er enorm goed in! Hoogtepunten: Katja's "boyfriend", die ze zelf kan groeien en die haar dus ook niet tegenspreekt (van Christine en Chuck gekregen) en Chuck's Grumpy golf spullen (van Rick en mij gekregen). We hebben flink gelachen en het was werkelijk dolgezellig. Ook de borstplaat, pepernoten en chocola gingen er als boter in.
Om een uur of tien ging iedereen door de vriesnacht en prachtige sneeuw weer naar huis en keken wij op een heel geslaagde Sinterklaas viering terug.
Gisterochtend ontwaakten we natuurlijk met een witte(re) wereld, maar we hadden uiteindelijk maar 7,5 cm sneeuw, even verderop hadden ze meer dan 10 cm. Maar we vonden het wel best, dit was precies genoeg om heel mooi te zijn en voor de kinderen om zowel gisteren als vandaag heerlijk van de heuvels aan de zijkant van ons huis af te sleeen.
Gewoonlijk wordt alles afgelast als het maar een beetje gesneeuwd heeft, dus verwachtten we, dat de show, die we zouden gaan zien dat ook wel zou zijn. Maar gelukkig ging het door. De show heette heel toepasselijk "Let It Snow" en werd gedaan door een locale dansschool. Ik had me er eerlijk gezegd weinig van voorgesteld, verwachtte een zeer amateuristisch iets.
Maar niets was minder waar! Het was een heel professioneel in elkaar gezette show, met prachtige dans en tapdans nummers. Vooral het nummer waarbij iedereen als de Kerstman was verkleed en op een gegeven met blacklight alleen de witte handschoenen zichtbaar waren en ze een handen"dans" deden en het nummer, waarbij je alleen de onderkant van de benen in verschillende kleuren panties zag tapdansen, allemaal precies op elkaar afgesteld waren uitstekend. Het verhaal was ook erg leuk, over de Kerstman, die met pensioen besloot te gaan in Hawaii en een volwassen elf (de rest van de elven waren kinderen), die door het pak van de Kerstman als de nieuwe Kerstman werd verkozen. De kinderen, in ons groepje zes meisjes in de leeftijden van 4 tot 9, zaten geboeid te kijken, de hele 2 uur. Een groot succes dus!
Omdat Katja moest babysitten, nam ik ons 6 jarige buurmeisje Patricia mee. Patricia vond het zo leuk bij ons, dat ze vannacht haar allereerste logeerpartij hier had. Ging allemaal prima. Ook Kai's vriendje Michael bleef logeren. Het is hier vaak echt de zoete inval!
Vandaag was het wederom vriesweer en ik had Rick allang beloofd de ski's voor zijn verjaardag te gaan kopen, dus dit was de dag. We gingen hiervoor naar Ski Chalet. Hij vondt precies de laarzen en ski's, die hij wilde, dus hij is weer helemaal in de zevende hemel en kan niet wachten te gaan skien! Misschien in de Kerstvakantie, de dichtstbijzijnde ski heuvels zijn 1 uur rijden hiervandaan.
Meteen vanochtend hoorden we op BVN tv, dat prinses Maxima in het Bronovo ziekenhuis was opgenomen. Dus maar de hele dag gecheckt hoever het was. En zo zagen we live Prins Willem Alexander met zijn dochtertje en de aankondiging van de minister-president. Leve BVN-tv! Wel heel bijzonder, zo. Ben benieuwd wat de naam wordt.
Na het winkelen stopten we bij Starbucks en zegen in hun gemakkelijke stoelen om een heerlijke peppermint mocha (met slagroom!) te drinken. Hmmm! Daar zagen we ook een aantal bekenden, het zijn echt gezellige ontmoetingsplaatsen.
Eenmaal thuis winkelden we op het Internet voor onze Leger des Heils "angels", we hebben 4 kinderen van de Kerstboom van het Leger des Heils gekozen en bezorgen die kinderen de Kerst, waar ze op hopen. Eentje ervan was flink duur, hij wilde o.a. een Gameboy Advance (je moet per kind 3 speeltjes waar ze om vragen en een kledingset geven). Maar we hebben met zijn allen rond de computer gezeten (ik zou graag fysiek gaan winkelen, maar lichamelijk lukt het me niet alles te doen wat ik wil, dus hoop ik zo de kinderen ook te kunnen laten zien, hoe je om anderen kunt geven) en al hun wensen (gelukkig waren de anderen een beetje minder veeleisend) voldaan. Ik vind het toch een fijn idee, dat op kerstdag een onbekend jochie een grote wens vervuld zal zien door ons.
Katja wilde met een vriendin naar de mall, die vanavond (op zondag dus!) tot 20 uur open was. Omdat Rick toch moest chauffeuren besloten we daar te gaan eten. We hadden een heerlijke maaltijd bij Cafe Deluxe, een "Frans" cafe, met grappige gerechten. Saskia deed zich tot onze verbazing met graagte te goed aan de gebakken uienringetjes! Al met al een heel gezellig en geslaagd weekend.
Gelukkig bleek de sneeuw op vrijdag niet zo erg als voorspeld en dus kwamen mijn vader en Christine, Chuck en Mallory rond 6 uur aanrollen. Ik had het eten al klaarstaan en het smaakte prima, vooral de speciale worstjes van Whole Foods, met chipotle, jalapenos en artichokken erin!
De kinderen waren flink opgewonden en Katja wierp zich op als "Sinterklaas", sinds we het de buren niet aan wilden doen om door de sneeuw te moeten rennen. Saskia en Mallory hadden niets door, want Katja deed net alsof ze op de wc was. Voor de deur stond dus, als vanouds, een grote zak cadeautjes.
We hadden enorme lol met uitpakken, duidelijk kun je net zo grappig rijmen in het Engels als in het Nederlands en Rick en Christine zijn er enorm goed in! Hoogtepunten: Katja's "boyfriend", die ze zelf kan groeien en die haar dus ook niet tegenspreekt (van Christine en Chuck gekregen) en Chuck's Grumpy golf spullen (van Rick en mij gekregen). We hebben flink gelachen en het was werkelijk dolgezellig. Ook de borstplaat, pepernoten en chocola gingen er als boter in.
Om een uur of tien ging iedereen door de vriesnacht en prachtige sneeuw weer naar huis en keken wij op een heel geslaagde Sinterklaas viering terug.
Gisterochtend ontwaakten we natuurlijk met een witte(re) wereld, maar we hadden uiteindelijk maar 7,5 cm sneeuw, even verderop hadden ze meer dan 10 cm. Maar we vonden het wel best, dit was precies genoeg om heel mooi te zijn en voor de kinderen om zowel gisteren als vandaag heerlijk van de heuvels aan de zijkant van ons huis af te sleeen.
Gewoonlijk wordt alles afgelast als het maar een beetje gesneeuwd heeft, dus verwachtten we, dat de show, die we zouden gaan zien dat ook wel zou zijn. Maar gelukkig ging het door. De show heette heel toepasselijk "Let It Snow" en werd gedaan door een locale dansschool. Ik had me er eerlijk gezegd weinig van voorgesteld, verwachtte een zeer amateuristisch iets.
Maar niets was minder waar! Het was een heel professioneel in elkaar gezette show, met prachtige dans en tapdans nummers. Vooral het nummer waarbij iedereen als de Kerstman was verkleed en op een gegeven met blacklight alleen de witte handschoenen zichtbaar waren en ze een handen"dans" deden en het nummer, waarbij je alleen de onderkant van de benen in verschillende kleuren panties zag tapdansen, allemaal precies op elkaar afgesteld waren uitstekend. Het verhaal was ook erg leuk, over de Kerstman, die met pensioen besloot te gaan in Hawaii en een volwassen elf (de rest van de elven waren kinderen), die door het pak van de Kerstman als de nieuwe Kerstman werd verkozen. De kinderen, in ons groepje zes meisjes in de leeftijden van 4 tot 9, zaten geboeid te kijken, de hele 2 uur. Een groot succes dus!
Omdat Katja moest babysitten, nam ik ons 6 jarige buurmeisje Patricia mee. Patricia vond het zo leuk bij ons, dat ze vannacht haar allereerste logeerpartij hier had. Ging allemaal prima. Ook Kai's vriendje Michael bleef logeren. Het is hier vaak echt de zoete inval!
Vandaag was het wederom vriesweer en ik had Rick allang beloofd de ski's voor zijn verjaardag te gaan kopen, dus dit was de dag. We gingen hiervoor naar Ski Chalet. Hij vondt precies de laarzen en ski's, die hij wilde, dus hij is weer helemaal in de zevende hemel en kan niet wachten te gaan skien! Misschien in de Kerstvakantie, de dichtstbijzijnde ski heuvels zijn 1 uur rijden hiervandaan.
Meteen vanochtend hoorden we op BVN tv, dat prinses Maxima in het Bronovo ziekenhuis was opgenomen. Dus maar de hele dag gecheckt hoever het was. En zo zagen we live Prins Willem Alexander met zijn dochtertje en de aankondiging van de minister-president. Leve BVN-tv! Wel heel bijzonder, zo. Ben benieuwd wat de naam wordt.
Na het winkelen stopten we bij Starbucks en zegen in hun gemakkelijke stoelen om een heerlijke peppermint mocha (met slagroom!) te drinken. Hmmm! Daar zagen we ook een aantal bekenden, het zijn echt gezellige ontmoetingsplaatsen.
Eenmaal thuis winkelden we op het Internet voor onze Leger des Heils "angels", we hebben 4 kinderen van de Kerstboom van het Leger des Heils gekozen en bezorgen die kinderen de Kerst, waar ze op hopen. Eentje ervan was flink duur, hij wilde o.a. een Gameboy Advance (je moet per kind 3 speeltjes waar ze om vragen en een kledingset geven). Maar we hebben met zijn allen rond de computer gezeten (ik zou graag fysiek gaan winkelen, maar lichamelijk lukt het me niet alles te doen wat ik wil, dus hoop ik zo de kinderen ook te kunnen laten zien, hoe je om anderen kunt geven) en al hun wensen (gelukkig waren de anderen een beetje minder veeleisend) voldaan. Ik vind het toch een fijn idee, dat op kerstdag een onbekend jochie een grote wens vervuld zal zien door ons.
Katja wilde met een vriendin naar de mall, die vanavond (op zondag dus!) tot 20 uur open was. Omdat Rick toch moest chauffeuren besloten we daar te gaan eten. We hadden een heerlijke maaltijd bij Cafe Deluxe, een "Frans" cafe, met grappige gerechten. Saskia deed zich tot onze verbazing met graagte te goed aan de gebakken uienringetjes! Al met al een heel gezellig en geslaagd weekend.
Friday, December 05, 2003
Ach, het viel wel mee met de sneeuw vanochtend, een centimeter of drie of zo. De kinderen konden wel uitslapen, want de scholen begonnen 2 uur later dan gewoonlijk. Verder is het de hele dag ijskoud en nat geweest en moest ik een laag half gesmolten sneeuw van de oprijlaan en stoep schuiven. Vannacht wordt meer sneeuw verwacht, en dit keer wel veel, dus we zullen zien.
Straks komen onze gasten voor het Sinterklaas feest, wat gelukkig wel doorgang kan vinden. De kinderen zijn nog buiten aan het sleeen en de volwassenen (behalve ik, ik ben net klaar) zijn nog hard aan het dichten. Ik vind het wel heel leuk deze traditie zo nog door te zetten.
Wel lekker dit winterse weer, rode koontjes op de gezichten van de kinderen en lekker het haardvuur aan. Het is echt een huiselijk tafereel: hond en kat slapen, vuur brandt, kerstverlichting aan. Gezellig!
Sinterklaas vieren we met onze vrienden Chuck en Christine en Mallory and met mijn vader. Ieder brengt een cadeautje en een gedichtje voor de anderen mee, dus iedereen (behalve mijn vader, die niets voor zichzelf meebrengt) krijgt 3 cadeautjes en gedichtjes.
Voordat we beginnen eten we hot dogs (voor de kinderen) en speciale worstjes van Whole Foods (voor de volwassenen) en tomaten soep. De tomaten soep (uit blik althans) hier smaakt heel anders dan de Nederlandse. Veel zoeter. Ik vind het wel lekker, maar mis de lekkere pittige tomaten soep wel. De kinderen zijn er dol op, natuurlijk.
Na het eten vragen we een van de buren om keihard op de deur te bonzen en gauw weg te rennen, waarop natuurlijk de zak met cadeautjes op de stoep zal staan. De buren vinden het prachtig zo mee te kunnen doen.
Bij het uitpakken hebben we allerlei Sinterklaas snoep. Helaas is er iets mis gegaan bij mijn bestelling van AllThingsDutch.com, maar alles van The Dutch Shop is goed aangekomen en dat is plenty voor vanavond. Iedereen krijgt ook een kleine melkchocolade letter.
Tijd om de gedichtjes op de cadeautjes te gaan plakken! Happy Sinterklaas!
Straks komen onze gasten voor het Sinterklaas feest, wat gelukkig wel doorgang kan vinden. De kinderen zijn nog buiten aan het sleeen en de volwassenen (behalve ik, ik ben net klaar) zijn nog hard aan het dichten. Ik vind het wel heel leuk deze traditie zo nog door te zetten.
Wel lekker dit winterse weer, rode koontjes op de gezichten van de kinderen en lekker het haardvuur aan. Het is echt een huiselijk tafereel: hond en kat slapen, vuur brandt, kerstverlichting aan. Gezellig!
Sinterklaas vieren we met onze vrienden Chuck en Christine en Mallory and met mijn vader. Ieder brengt een cadeautje en een gedichtje voor de anderen mee, dus iedereen (behalve mijn vader, die niets voor zichzelf meebrengt) krijgt 3 cadeautjes en gedichtjes.
Voordat we beginnen eten we hot dogs (voor de kinderen) en speciale worstjes van Whole Foods (voor de volwassenen) en tomaten soep. De tomaten soep (uit blik althans) hier smaakt heel anders dan de Nederlandse. Veel zoeter. Ik vind het wel lekker, maar mis de lekkere pittige tomaten soep wel. De kinderen zijn er dol op, natuurlijk.
Na het eten vragen we een van de buren om keihard op de deur te bonzen en gauw weg te rennen, waarop natuurlijk de zak met cadeautjes op de stoep zal staan. De buren vinden het prachtig zo mee te kunnen doen.
Bij het uitpakken hebben we allerlei Sinterklaas snoep. Helaas is er iets mis gegaan bij mijn bestelling van AllThingsDutch.com, maar alles van The Dutch Shop is goed aangekomen en dat is plenty voor vanavond. Iedereen krijgt ook een kleine melkchocolade letter.
Tijd om de gedichtjes op de cadeautjes te gaan plakken! Happy Sinterklaas!
Thursday, December 04, 2003
Brrr! De winter is hier! Vannacht wordt een aantal centimeter sneeuw verwacht. Zoals ik gisteren al schreef, altijd een grote media gebeurtenis, er is niets anders meer op tv. Vandaag valt het nog mee, maar morgen, als er ook maar een centimeter ligt, is dat alles waar het nieuws over gaat. Wel frappant, dat vorig jaar de eerste sneeuwval ook op 5 december viel. Hopelijk krijgen we nu geen 15 cm zoals toen en kan onze Sinterklaas viering morgenavond gewoon doorgaan.
Vandaag heb ik mijn kerstkaarten afgemaakt. Je schrijft hier kerstkaarten naar iedereen, ver en nabij, dus ook je buren. Ik weet niet of dat een gewoonte is in Nederland. Verder schrijven veel mensen ook een kerstbrief, over het wel en wee van de familie in het afgelopen jaar. Sommigen doen dat heel leuk en grappig, dus die is dan leuk om te lezen, van anderen zijn die brieven alleen interessant als je de familie goed kent. Ik heb vorig jaar voor het eerst zo'n brief gedaan, maar het beviel me toch niet, dus ik heb het dit jaar niet herhaald. Ik denk gewoon niet, dat "men" zo in ons geinteresseerd is :) en ik vind het ook al gauw opschepperig. Zo van het soort van "mijn kind is fantastisch op school en we hebben een nieuwe auto". Net zoiets als de bumper sticker "I have an honor student at Huppelepup middle school". Ergerlijk! Ik lach me altijd rot om de "tegen" sticker: "My kid will beat up your honor student". Ok, niet aardig, maar het is ook wel zo'n pretentieuze sticker!
Goed, behalve dat heb ik ook Saskia's kast eens aangepakt, daar paste werkelijk niets meer in. Ik heb dus van alles naar de basement verhuisd en opeens is er weer ruimte. Ik ben eigenlijk verschrikkelijk netjes, niet leuk voor de rest van mijn familie, want alles wat slingert ergert me mateloos. Ok, zwakheid toegegeven. Een neatnick heet ik hier. Maar ik heb geleerd het wat te laten gaan, met 3 kinderen en een slordige man kan dat niet anders. Dus ben ik al blij als de kast dichtgaat tegenwoordig :D.
Op weg naar Saskia's dansles bedacht ik me, dat het misschien wel slim zou zijn om vanavond al het eten voor morgen in te slaan. Als het morgenochtend glad is, hoef ik er dan niet uit. Het was dolgezellig bij de Safeway, ik had ook gelijk zin om spul voor hete chocola en chocolate chip cookies te kopen. Bij de kassa raakte ik aan de praat met de klant voor mij (een oudere mevrouw) en de kassier (zijn naam was Sharif, dus Arabisch, neem ik aan). We hadden het natuurlijk over de sneeuw en ik vertelde, dat we vorig jaar ook al onze Sint Nicolaas viering hadden moeten uitstellen door sneeuw. Ze waren vreselijk geinteresseerd in de geschiedenis van Sint Nicolaas en de mevrouw wist zelfs, dat de Amerikaanse Santa Claus van hem afstamt. Ik vond het heel leuk die interesse en Sharif wenste me op het laatst ook nog een prettige Sinterklaas viering. Hoezo oppervlakkig? Ik weet zeker, dat die mensen zich dit gesprek zullen herinneren en er hun familie over zullen vertellen.
Vanavond heeft president Bush de nationale Kerstboom "aangestoken". Dat is een enorme boom voor het Witte Huis, die dit jaar met verlichte "kaarsjes" versierd is. Om die kerstboom heen staan 50 kleinere boompjes, die ieder een staat vertegenwoordigen. Iedere staat heeft de boom op zijn manier versierd. Heel leuk om te zien. Bij de nationale Kerstboom staat ook een Menorah, de Joodse kandelaar, die met Chanuka wordt aangestoken. Verder wordt in dit gebied veelal Kwanzaa gevierd, een traditioneel Afrikaans-Amerikaans feest.
Ik heb net voor Saskia een wordsearch gemaakt bij Puzzlemaker.com. Ze verveelde zich en vroeg erom. Het thema was natuurlijk "Christmas" met allerlei Kerst woorden. Het is een heel leuke site. Kai, Saskia en ik hebben de wordsearch samen afgemaakt, echt een aanrader!
We zijn allemaal wat opgewonden over de sneeuw, want bij de eerste vlok worden hier de scholen al gesloten en er ligt al een centimeter. Dus zullen we morgen vroeg wakker zijn om het nieuws daarover te horen!
Vandaag heb ik mijn kerstkaarten afgemaakt. Je schrijft hier kerstkaarten naar iedereen, ver en nabij, dus ook je buren. Ik weet niet of dat een gewoonte is in Nederland. Verder schrijven veel mensen ook een kerstbrief, over het wel en wee van de familie in het afgelopen jaar. Sommigen doen dat heel leuk en grappig, dus die is dan leuk om te lezen, van anderen zijn die brieven alleen interessant als je de familie goed kent. Ik heb vorig jaar voor het eerst zo'n brief gedaan, maar het beviel me toch niet, dus ik heb het dit jaar niet herhaald. Ik denk gewoon niet, dat "men" zo in ons geinteresseerd is :) en ik vind het ook al gauw opschepperig. Zo van het soort van "mijn kind is fantastisch op school en we hebben een nieuwe auto". Net zoiets als de bumper sticker "I have an honor student at Huppelepup middle school". Ergerlijk! Ik lach me altijd rot om de "tegen" sticker: "My kid will beat up your honor student". Ok, niet aardig, maar het is ook wel zo'n pretentieuze sticker!
Goed, behalve dat heb ik ook Saskia's kast eens aangepakt, daar paste werkelijk niets meer in. Ik heb dus van alles naar de basement verhuisd en opeens is er weer ruimte. Ik ben eigenlijk verschrikkelijk netjes, niet leuk voor de rest van mijn familie, want alles wat slingert ergert me mateloos. Ok, zwakheid toegegeven. Een neatnick heet ik hier. Maar ik heb geleerd het wat te laten gaan, met 3 kinderen en een slordige man kan dat niet anders. Dus ben ik al blij als de kast dichtgaat tegenwoordig :D.
Op weg naar Saskia's dansles bedacht ik me, dat het misschien wel slim zou zijn om vanavond al het eten voor morgen in te slaan. Als het morgenochtend glad is, hoef ik er dan niet uit. Het was dolgezellig bij de Safeway, ik had ook gelijk zin om spul voor hete chocola en chocolate chip cookies te kopen. Bij de kassa raakte ik aan de praat met de klant voor mij (een oudere mevrouw) en de kassier (zijn naam was Sharif, dus Arabisch, neem ik aan). We hadden het natuurlijk over de sneeuw en ik vertelde, dat we vorig jaar ook al onze Sint Nicolaas viering hadden moeten uitstellen door sneeuw. Ze waren vreselijk geinteresseerd in de geschiedenis van Sint Nicolaas en de mevrouw wist zelfs, dat de Amerikaanse Santa Claus van hem afstamt. Ik vond het heel leuk die interesse en Sharif wenste me op het laatst ook nog een prettige Sinterklaas viering. Hoezo oppervlakkig? Ik weet zeker, dat die mensen zich dit gesprek zullen herinneren en er hun familie over zullen vertellen.
Vanavond heeft president Bush de nationale Kerstboom "aangestoken". Dat is een enorme boom voor het Witte Huis, die dit jaar met verlichte "kaarsjes" versierd is. Om die kerstboom heen staan 50 kleinere boompjes, die ieder een staat vertegenwoordigen. Iedere staat heeft de boom op zijn manier versierd. Heel leuk om te zien. Bij de nationale Kerstboom staat ook een Menorah, de Joodse kandelaar, die met Chanuka wordt aangestoken. Verder wordt in dit gebied veelal Kwanzaa gevierd, een traditioneel Afrikaans-Amerikaans feest.
Ik heb net voor Saskia een wordsearch gemaakt bij Puzzlemaker.com. Ze verveelde zich en vroeg erom. Het thema was natuurlijk "Christmas" met allerlei Kerst woorden. Het is een heel leuke site. Kai, Saskia en ik hebben de wordsearch samen afgemaakt, echt een aanrader!
We zijn allemaal wat opgewonden over de sneeuw, want bij de eerste vlok worden hier de scholen al gesloten en er ligt al een centimeter. Dus zullen we morgen vroeg wakker zijn om het nieuws daarover te horen!
Wednesday, December 03, 2003
IJs- en ijskoud was het vanochtend! Dus heb ik lui de kinderen met de auto naar school gebracht. Verschrikkelijk milieu onvriendelijk, want het is slechts 500 meter of zo verderop. Maar ik was nog steeds niet 100% en die kou ging door merg en been.
Toen ik thuis kwam, was Brynna helemaal door het dolle heen, want wat hoe had ik het gedurfd niet met haar te wandelen! Het is onvoorstelbaar hoe een hond haar wensen kenbaar kan maken! Horen en zien vergaat je bij deze. Dus toch maar een blokje met haar gelopen, want ik vond het zo zielig. Moest ik toch nog door de kou. Oh well!
Vandaag heb ik rustig thuis doorgebracht. Het heeft wel geholpen ook, want ik voel me een stuk beter. Ik heb de kunstkerstboom in de woonkamer opgezet (de echte kerstboom halen we over een week of zo in de bergen) en het kerststalletje voor de open haard opgezet. Het huis ziet er nu echt heel gezellig en kerstachtig uit. In de buurt zijn de kerstlichtjes ook overal aan.
Rick belde vanmiddag om te vragen of ik me goed genoeg voelde voor een "date". Er is een nieuw Japans restaurant, Jendai, in Tysons Corner mall en dat is mijn absoluut favoriete eten en daar voel ik me altijd goed genoeg voor (ok, misschien niet altijd, maar meestal wel). Katja boodt aan om op te passen. De eigenaar van het restaurant bleek een Fransman te zijn. Hij was 12 jaar geleden naar Vermont gekomen en had daar voor het eerst Japans gegeten in een restaurant, dat door een Nederlander gerund werd! De sushi chef daar was ook Nederlands, vertelde hij. We hebben heerlijk gegeten en de service was ook fantastisch. Er zijn hier een heel stel Japanse restaurants in de buurt, dus er is zeker competitie, maar als hij zo doorgaat redt hij het wel.
Na het eten doken we nog even de mall in. Natuurlijk kunnen we in deze kersttijd de verleiding niet weerstaan toch nog wat cadeautjes te kopen. De mall is nu open tot 10 uur iedere avond en opent om 9 uur 's ochtends. Lange dagen voor de verko(o)p(st)ers, maar ze waren allemaal even behulpzaam en aardig. In het weekend zijn de uren zelfs nog langer.
Op weg naar huis stopte Rick om benzine te pompen en merkte dat onze Speedpass niet werkte. Hij belde er ExxonMobil over en toen bedacht ik me, dat je hier ook werkelijk ieder uur van de dag een live persoon aan de lijn kan krijgen. Ik ben daar eigenlijk al zo aan gewend, dat ik dit weekend zelfs een beetje geirriteerd was, toen een kleiner internet bedrijf het durfde dicht te zijn :).
Het weer is hier altijd een reden voor opwinding in de media en nu wordt er al paniekerig gedaan voor een storm, die dit weekend zal komen. De een zegt, dat het alleen gaat regenen, als je de ander moet geloven, zullen we zondag onder sneeuw bedolven zijn. Het vervelende is, dat het allemaal donderdag en vrijdag gaat gebeuren en dus potentieel onze Sinterklaas viering in de war kan sturen. Vorig jaar hadden we onze eerste flinke sneeuwval op 5 december en moesten we onze viering uitstellen. Ik hoop alsjeblieft, dat dat dit jaar niet het geval is. Maar toeval is het wel, twee jaar achter elkaar op dezelfde dag winters weer.
Locaal groot nieuws is dat Daniel Domenech, de scholen superintendent voor Fairfax County, vandaag ontslag heeft genomen. Hoewel de school board verkozen wordt, wordt de superintendent aangesteld door de school board. Mr. Domenech was niet erg populair, niet bij de teachers of bij de ouders. Het is niet bekend waarom hij ontslag nam, maar ikzelf ben er voorzichtig blij mee. Zijn ideeen waren beslist niet de mijne.
Toen ik thuis kwam, was Brynna helemaal door het dolle heen, want wat hoe had ik het gedurfd niet met haar te wandelen! Het is onvoorstelbaar hoe een hond haar wensen kenbaar kan maken! Horen en zien vergaat je bij deze. Dus toch maar een blokje met haar gelopen, want ik vond het zo zielig. Moest ik toch nog door de kou. Oh well!
Vandaag heb ik rustig thuis doorgebracht. Het heeft wel geholpen ook, want ik voel me een stuk beter. Ik heb de kunstkerstboom in de woonkamer opgezet (de echte kerstboom halen we over een week of zo in de bergen) en het kerststalletje voor de open haard opgezet. Het huis ziet er nu echt heel gezellig en kerstachtig uit. In de buurt zijn de kerstlichtjes ook overal aan.
Rick belde vanmiddag om te vragen of ik me goed genoeg voelde voor een "date". Er is een nieuw Japans restaurant, Jendai, in Tysons Corner mall en dat is mijn absoluut favoriete eten en daar voel ik me altijd goed genoeg voor (ok, misschien niet altijd, maar meestal wel). Katja boodt aan om op te passen. De eigenaar van het restaurant bleek een Fransman te zijn. Hij was 12 jaar geleden naar Vermont gekomen en had daar voor het eerst Japans gegeten in een restaurant, dat door een Nederlander gerund werd! De sushi chef daar was ook Nederlands, vertelde hij. We hebben heerlijk gegeten en de service was ook fantastisch. Er zijn hier een heel stel Japanse restaurants in de buurt, dus er is zeker competitie, maar als hij zo doorgaat redt hij het wel.
Na het eten doken we nog even de mall in. Natuurlijk kunnen we in deze kersttijd de verleiding niet weerstaan toch nog wat cadeautjes te kopen. De mall is nu open tot 10 uur iedere avond en opent om 9 uur 's ochtends. Lange dagen voor de verko(o)p(st)ers, maar ze waren allemaal even behulpzaam en aardig. In het weekend zijn de uren zelfs nog langer.
Op weg naar huis stopte Rick om benzine te pompen en merkte dat onze Speedpass niet werkte. Hij belde er ExxonMobil over en toen bedacht ik me, dat je hier ook werkelijk ieder uur van de dag een live persoon aan de lijn kan krijgen. Ik ben daar eigenlijk al zo aan gewend, dat ik dit weekend zelfs een beetje geirriteerd was, toen een kleiner internet bedrijf het durfde dicht te zijn :).
Het weer is hier altijd een reden voor opwinding in de media en nu wordt er al paniekerig gedaan voor een storm, die dit weekend zal komen. De een zegt, dat het alleen gaat regenen, als je de ander moet geloven, zullen we zondag onder sneeuw bedolven zijn. Het vervelende is, dat het allemaal donderdag en vrijdag gaat gebeuren en dus potentieel onze Sinterklaas viering in de war kan sturen. Vorig jaar hadden we onze eerste flinke sneeuwval op 5 december en moesten we onze viering uitstellen. Ik hoop alsjeblieft, dat dat dit jaar niet het geval is. Maar toeval is het wel, twee jaar achter elkaar op dezelfde dag winters weer.
Locaal groot nieuws is dat Daniel Domenech, de scholen superintendent voor Fairfax County, vandaag ontslag heeft genomen. Hoewel de school board verkozen wordt, wordt de superintendent aangesteld door de school board. Mr. Domenech was niet erg populair, niet bij de teachers of bij de ouders. Het is niet bekend waarom hij ontslag nam, maar ikzelf ben er voorzichtig blij mee. Zijn ideeen waren beslist niet de mijne.
Tuesday, December 02, 2003
He, jakkes, ik haat het om ziek te zijn! Gelukkig gebeurt het maar weinig, maar als het zo is, verlang ik terug naar de goede oude tijd, dat ik zonder verplichtingen in bed kon kruipen en me door mijn moeder kon laten verzorgen! Dat herkennen anderen vast ook. Maar ja, als je volwassen bent is dat er niet bij. Ondanks, dat ik vanaf half 5 wakker had gelegen met keelpijn en een grieperig gevoel, moest ik er om half 8 toch echt uit. Vooral Saskia is een hele klus om klaar te krijgen voor school. Ze wil eerst niet uit bed, dan niet aankleden en uiteindelijk is haar ontbijt heel snel een chocolade Balance bar, terwijl we de deur uitrennen om nog op tijd te zijn. Ik voel me dan een ontaarde moeder, maar ze moet toch iets eten en er zitten tenminste vitamines in.
Vanochtend hadden we nog een avontuurtje onderweg naar school. Terwijl we liepen, zagen we een paar huizen verderop een hert de weg oversteken. Dat was al bijzonder, want hoewel hier veel herten zitten, zie je ze toch zelden in de tuinen (hoewel mensen wel klagen, dat ze hun azaleas opeten). En we wonen echt in een stedelijk gebied. We dachten, dat het hert wel weg zou rennen, maar toen we verder liepen, zagen we dat het heel rustig in een voortuin aan onze kant van de straat stond te eten. Toen we langs liepen, nog geen tien stappen ervandaan bleef het rustig staan en keek naar ons. Zelfs de aanwezigheid van Brynna deed het niets. De kinderen vonden het prachtig!
Verder heb ik toch wat boodschappen gedaan en verder wat thuis rondgehangen en nog wat versieringen aangebracht, o.a. "dennegroen" met lichtjes en grote rode strikken langs onze houten trapleuningen naar boven. Dat staat altijd zo feestelijk.
Ik zou morgen een Nederlandse email vriendin ontmoeten bij IKEA. Zij woont in Richmond (hier 2 uur vandaan) en we hebben allang geprobeerd bij IKEA een ontmoeting te regelen. Maar ik heb haar vandaag opgebeld om te zeggen, dat het beter zou zijn het naar volgende week te verschuiven, want anders zou ze met een saaie snotteraar zitten ;). Ze klonk superaardig aan de telefoon, dus nu zie ik er helemaal naar uit haar te ontmoeten! Het is altijd zo leuk om eventjes Nederlands te kunnen praten.
Maar goed, ik heb besloten, dat ik niet ziek kan zijn in deze tijd, dus ik ga morgen gebruiken om veel te rusten. Het weer is er ook echt naar, ijskoud met keiharde wind. Vannacht gaat het flink vriezen en voor het weekend wordt winterse neerslag voorspeld. Weg zijn de 20 graden dagen van midden november, snik! Maar heel stiekem moet ik toegeven, dat ik hoop, dat we weer een sneeuwerige winter krijgen, net als vorig jaar, als dat zo is investeer ik in langlauf ski's. Die wilde ik vorig jaar al kopen, maar ik was bang dat het dan prompt niet meer zou sneeuwen. Murphy's Law!
Vanochtend hadden we nog een avontuurtje onderweg naar school. Terwijl we liepen, zagen we een paar huizen verderop een hert de weg oversteken. Dat was al bijzonder, want hoewel hier veel herten zitten, zie je ze toch zelden in de tuinen (hoewel mensen wel klagen, dat ze hun azaleas opeten). En we wonen echt in een stedelijk gebied. We dachten, dat het hert wel weg zou rennen, maar toen we verder liepen, zagen we dat het heel rustig in een voortuin aan onze kant van de straat stond te eten. Toen we langs liepen, nog geen tien stappen ervandaan bleef het rustig staan en keek naar ons. Zelfs de aanwezigheid van Brynna deed het niets. De kinderen vonden het prachtig!
Verder heb ik toch wat boodschappen gedaan en verder wat thuis rondgehangen en nog wat versieringen aangebracht, o.a. "dennegroen" met lichtjes en grote rode strikken langs onze houten trapleuningen naar boven. Dat staat altijd zo feestelijk.
Ik zou morgen een Nederlandse email vriendin ontmoeten bij IKEA. Zij woont in Richmond (hier 2 uur vandaan) en we hebben allang geprobeerd bij IKEA een ontmoeting te regelen. Maar ik heb haar vandaag opgebeld om te zeggen, dat het beter zou zijn het naar volgende week te verschuiven, want anders zou ze met een saaie snotteraar zitten ;). Ze klonk superaardig aan de telefoon, dus nu zie ik er helemaal naar uit haar te ontmoeten! Het is altijd zo leuk om eventjes Nederlands te kunnen praten.
Maar goed, ik heb besloten, dat ik niet ziek kan zijn in deze tijd, dus ik ga morgen gebruiken om veel te rusten. Het weer is er ook echt naar, ijskoud met keiharde wind. Vannacht gaat het flink vriezen en voor het weekend wordt winterse neerslag voorspeld. Weg zijn de 20 graden dagen van midden november, snik! Maar heel stiekem moet ik toegeven, dat ik hoop, dat we weer een sneeuwerige winter krijgen, net als vorig jaar, als dat zo is investeer ik in langlauf ski's. Die wilde ik vorig jaar al kopen, maar ik was bang dat het dan prompt niet meer zou sneeuwen. Murphy's Law!
Monday, December 01, 2003
Vannacht werd ik wakker met een flinke keelpijn :(. Balen! Gauw een homeopathisch middeltje geslikt, Cold Calm van Boiron. Het helpt meestal wel, maar haalde toch de symptomen niet weg van een flinke verkoudheid. Dus ook maar een stoot vitamine C, zink en echinacea gegeten. Help! Ik heb geen zin in ziek zijn!
Al vroeg ging ik naar de sportschool en besloot om tenminste 10 minuten te oefenen, omdat het echt nodig is om mijn spieren los te krijgen. Mijn ervaring is, dat ik na 10 minuten toch wel door blijf gaan en vandaag was dat ook het geval. Beth, een kennis, was er ook en we kletsten ons door de oefeningen heen. Voor ik het wist zat het uur erop.
Zoals altijd op maandag morgen had ik nog een heel stel dingen te doen, voor Kai and Saskia om 12:45 uit school kwamen. Eerst naar de dierenwinkel, Petco, die al helemaal voor Kerst is ingericht. Want ja, ook de dieren krijgen kerstcadeaus. Onze dieren hebben ieder een klein sokje bij de open haard hangen, met hun naam erop geschreven. Maar goed, daarvoor was ik er dus niet, ik moest spul kopen om op ons vloerkleed te gooien tegen kattenpis. Helaas, een van de katten heeft in de basement een plek en die stinkt. Ook heb ik een "blacklight" gekocht, ik weet niet hoe dat in het Nederlands heet, het is een licht, dat wit in het donker blauw doet schijnen. Zo'n licht laat urine plekken in tapijt zien.
De volgende stop was Frank's Nursery, een groot tuincentrum, waar veel kerstversieringen worden verkocht tegen heel redelijke prijzen. Mijn goal voor vandaag was het versieren van onze voortuin. Ik kocht een holografische sneeuwman, die 's nachts heel leuk oplicht en een candy cane, het snoepje bij uitstek met Kerst. Lees hier de legende van de Candy Cane (Engelstalig). Verder rode en groene lichtjes. Na de lunch heb ik met Saskia en Kai alles aangebracht en het ziet er prima uit. Wij doen iets anders dan de rest van onze straat: de lichtjes lopen langs de randen van onze paden, wat een soort landingsbaan effect geeft. Heel leuk ziet het eruit, vooral als het gesneeuwd heeft, wat het afgelopen jaar regelmatig gebeurde, dus hopelijk dit jaar weer, het is er nu koud genoeg voor!
Op mijn weg terug naar huis stopte ik ook nogmaals bij Michael's, volgens Rick moeten we aandelen kopen in die winkel, zo vaak als ik er ben. Maar ze hebben dan ook zoveel! Saskia had een paar heel leuke tekeningen gemaakt en die wilde ik inlijsten, dus een paar lijsten gekocht. En een kerstvlag om buiten te hangen, die vervangt de herfstvlag. Ieder s eizoen hebben we een andere vlag.
Na het avondeten (barbecue kip in de crockpot en wat van de Thanksgiving maaltijd was overgebleven) te hebben gekocht bij Safeway , de kip althans, niet de overblijfselen natuurlijk, ging ik naar huis, 10 minuten voor de kinderen thuiskwamen.
Zoals hier zo vaak gebeurt in dit seizoen, was het vanmiddag nog warm genoeg om de versieringen op blote voeten en zonder jas in de tuin aan te brengen. Mijn buurvrouw Lorraine hielp met de sneeuwman, want die was me toch ingewikkeld om in elkaar te zetten! Maar na een uur of 3 begon het keihard te waaien en werd het plotseling ijskoud. Maar liefst 20 graden Fahrenheit kouder! Niet ver ten noorden van ons sneeuwt het. Wij zitten altijd op het randje hier.
Vanavond hebben we gezellig de film Santa Clause 2 op DVD gekeken. Hartstikke leuk!
Al vroeg ging ik naar de sportschool en besloot om tenminste 10 minuten te oefenen, omdat het echt nodig is om mijn spieren los te krijgen. Mijn ervaring is, dat ik na 10 minuten toch wel door blijf gaan en vandaag was dat ook het geval. Beth, een kennis, was er ook en we kletsten ons door de oefeningen heen. Voor ik het wist zat het uur erop.
Zoals altijd op maandag morgen had ik nog een heel stel dingen te doen, voor Kai and Saskia om 12:45 uit school kwamen. Eerst naar de dierenwinkel, Petco, die al helemaal voor Kerst is ingericht. Want ja, ook de dieren krijgen kerstcadeaus. Onze dieren hebben ieder een klein sokje bij de open haard hangen, met hun naam erop geschreven. Maar goed, daarvoor was ik er dus niet, ik moest spul kopen om op ons vloerkleed te gooien tegen kattenpis. Helaas, een van de katten heeft in de basement een plek en die stinkt. Ook heb ik een "blacklight" gekocht, ik weet niet hoe dat in het Nederlands heet, het is een licht, dat wit in het donker blauw doet schijnen. Zo'n licht laat urine plekken in tapijt zien.
De volgende stop was Frank's Nursery, een groot tuincentrum, waar veel kerstversieringen worden verkocht tegen heel redelijke prijzen. Mijn goal voor vandaag was het versieren van onze voortuin. Ik kocht een holografische sneeuwman, die 's nachts heel leuk oplicht en een candy cane, het snoepje bij uitstek met Kerst. Lees hier de legende van de Candy Cane (Engelstalig). Verder rode en groene lichtjes. Na de lunch heb ik met Saskia en Kai alles aangebracht en het ziet er prima uit. Wij doen iets anders dan de rest van onze straat: de lichtjes lopen langs de randen van onze paden, wat een soort landingsbaan effect geeft. Heel leuk ziet het eruit, vooral als het gesneeuwd heeft, wat het afgelopen jaar regelmatig gebeurde, dus hopelijk dit jaar weer, het is er nu koud genoeg voor!
Op mijn weg terug naar huis stopte ik ook nogmaals bij Michael's, volgens Rick moeten we aandelen kopen in die winkel, zo vaak als ik er ben. Maar ze hebben dan ook zoveel! Saskia had een paar heel leuke tekeningen gemaakt en die wilde ik inlijsten, dus een paar lijsten gekocht. En een kerstvlag om buiten te hangen, die vervangt de herfstvlag. Ieder s eizoen hebben we een andere vlag.
Na het avondeten (barbecue kip in de crockpot en wat van de Thanksgiving maaltijd was overgebleven) te hebben gekocht bij Safeway , de kip althans, niet de overblijfselen natuurlijk, ging ik naar huis, 10 minuten voor de kinderen thuiskwamen.
Zoals hier zo vaak gebeurt in dit seizoen, was het vanmiddag nog warm genoeg om de versieringen op blote voeten en zonder jas in de tuin aan te brengen. Mijn buurvrouw Lorraine hielp met de sneeuwman, want die was me toch ingewikkeld om in elkaar te zetten! Maar na een uur of 3 begon het keihard te waaien en werd het plotseling ijskoud. Maar liefst 20 graden Fahrenheit kouder! Niet ver ten noorden van ons sneeuwt het. Wij zitten altijd op het randje hier.
Vanavond hebben we gezellig de film Santa Clause 2 op DVD gekeken. Hartstikke leuk!
CompUSA Coupon
Dagboek van het leven van een Nederlands-Amerikaans gezin in Noord-Virginia, vlakbij Washington DC
Mijn email
MSN adres
Previous Posts
- Back to School!
- Labor Day weekend
- Grotten en de Shenandoah
- Ernesto
- Old Town Alexandria
- De westkant van de Mall
- De oostkant van de Mall
- Michelle is hier!
- Het huwelijk van Lauren en Daniel
- Muskegon en de rit naar huis
Gerelateerde pagina's en reisverslagen
- Alles Amerika website
- Onze persoonlijke website
- Onze foto's
- Meer foto's
- En de nieuwste foto's
- Verslag van onze Zuidwest VS reis
- Verslag van onze New Orleans reis
- Verslag van onze reis naar Mexico
- Een ski weekend in West Virginia
- Valentijnsweekend in New York City
- Springbreak in Texas
- Autoreis naar West Michigan
- Reisverslag Noord-Californie, juli 2004
- Reisverslag Atlanta, juli 2004
- Reisverslag Aruba, augustus 2004
- Reisverslag New York City, Republikeinse Conventie
- Reisverslag Breckenridge, CO 2005
- Reisverslag Yellowstone NP 2005
- Paar daagjes zomers New York City 2005
- Reisverslag Aruba, augustus 2005
- Reisverslag Nederland, november 2005
- Reisverslag Orlando amusementsparken, april 2006
- Reisverslag Noordwesten, juni 2006
- Reisverslag Aruba, juli 2006
- Reisverslag Midden-Westen, augustus 2006
Archives
- 09/01/2003 - 09/30/2003
- 10/01/2003 - 10/31/2003
- 11/01/2003 - 11/30/2003
- 12/01/2003 - 12/31/2003
- 01/01/2004 - 01/31/2004
- 02/01/2004 - 02/29/2004
- 03/01/2004 - 03/31/2004
- 04/01/2004 - 04/30/2004
- 05/01/2004 - 05/31/2004
- 06/01/2004 - 06/30/2004
- 07/01/2004 - 07/31/2004
- 08/01/2004 - 08/31/2004
- 09/01/2004 - 09/30/2004
- 10/01/2004 - 10/31/2004
- 11/01/2004 - 11/30/2004
- 12/01/2004 - 12/31/2004
- 01/01/2005 - 01/31/2005
- 02/01/2005 - 02/28/2005
- 03/01/2005 - 03/31/2005
- 04/01/2005 - 04/30/2005
- 05/01/2005 - 05/31/2005
- 06/01/2005 - 06/30/2005
- 07/01/2005 - 07/31/2005
- 08/01/2005 - 08/31/2005
- 09/01/2005 - 09/30/2005
- 10/01/2005 - 10/31/2005
- 11/01/2005 - 11/30/2005
- 12/01/2005 - 12/31/2005
- 01/01/2006 - 01/31/2006
- 02/01/2006 - 02/28/2006
- 03/01/2006 - 03/31/2006
- 04/01/2006 - 04/30/2006
- 05/01/2006 - 05/31/2006
- 06/01/2006 - 06/30/2006
- 07/01/2006 - 07/31/2006
- 08/01/2006 - 08/31/2006
- 09/01/2006 - 09/30/2006
- Current Posts