Avonturen vanuit ons hoekje van de wereld

Pizza bij het zwembad

Om acht uur open ik mijn luie ogen. Het is wat bewolkt buiten, na de zware onweersbuien van gisteravond hangt er een dichte mist. Behalve Rick, die tegelijk met mij opstaat ligt het huis in diepe rust.

We eten samen een bakje Fiber One Honey Clusters met een opgesneden halve banaan als ontbijt. Ik voel me echt "ouder", want Fiber One heeft veel vezels en vooral ouderen eten dat om "regelmatig" te blijven. Wij vinden de nootachtige smaak gewoon lekker, maar we hoeven de kinderen dit niet voor te zetten.

Christine's dochter Mallory doet tot eind juli een theater kamp niet ver van ons huis en om 9 uur komt ze hier om te gaan lopen. We lopen anderhalf uur door heuvelachtig Vienna. Het is vochtig buiten, maar pas als de zon halverwege tevoorschijn komt wordt het echt heet. Ik loop met 10 pond gewichten in iedere hand en Christine heeft een sinusitis, maar we houden vol!

Als we om kwart voor elf ons koele, air conditioned huis weer binnenlopen is er nog steeds geen teken van leven. Rick is naar zijn werk, maar de drie kinderen liggen nog op een oor. We drinken wat ijskoud water en Christine vertrekt.

Al sinds september vorig jaar heb ik Katja beloofd, dat we deze zomer naar New York City zullen gaan. Zij heeft onze reis daarheen vorige zomer gemist. De beste tijd om te gaan zal 26 juli tot en met 28 juli zijn. Rick heeft met zijn vele reizen allerlei Hilton punten bij elkaar gespaard, dus ik bel met Hilton Honors om te zien, wat ze ons kunnen bieden. Ik begin met het Doubletree hotel, want een gratis nacht en een betaalde nacht daar zouden het goedkoopst zijn.

Daar blijkt alleen een kamer met een queensize bed open te zijn en met drie kinderen lijkt me dat niets! De volgende stap is te kijken of de veel duurdere Hiltons plaats hebben. De New York Hilton heeft dat, maar laat niet een gratis en een betaalde nacht toe (er is een twee nacht minimum). De Waldorf Astoria wel, maar de tweede nacht kost dan $410! Pff!

Maar dan zegt de Honors meneer iets interessants: als ik $210 betaal kan ik de 21000 punten bijkopen, die ik nodig heb voor een tweede gratis nacht. Versta ik dat goed? $210 totaal voor twee nachten in een Hilton hotel in het centrum van New York? Ja, en dat is alles, geen extra belastingen of wat ook. Ook in het Waldorf Astoria (toch wel de creme de la creme van New York hotels!)? Ja, ook daar. Mijn hart maakt een grote sprong en ik boek twee gratis (nou ja, $210, dus $105 per nacht, dat is praktisch gratis voor zoiets!) nachten in het Waldorf Astoria, het hotel waar presidenten, koningen en koninginnen logeren. Wanneer zou ik die kans ooit weer krijgen?

Ook op de Amtrak tickets naar New York krijg ik 90% korting voor de twee jongsten, plus nog een AAA korting, waardoor de totale kost zeer gunstig is.

Dansend loop ik naar boven, want het is nu toch tijd om op te staan. Kai en Katja zijn net zo blij als ik, als ik ze over het nieuws vertel. Het is een goede manier om op te staan.

De kinderen eten brunch, want ontbijt kun je het om 11:15 niet meer noemen. Katja is, sinds ze met de Weight Watchers is begonnen, 25 pond afgevallen en haar bikini's zijn te groot. Ik bied haar aan een paar nieuwe te gaan kopen. We gaan eerst naar Tysons II om onze informatie over de reis naar Aruba op te halen bij American Express.

Bij Hecht's vinden we drie bikini's, die haar erg leuk staan. Ze haast me, want ze wil met haar vriendin naar het zwembad. Na al het gehaast belt ze Leah in de auto en hoort, dat die helemaal niet kan, want ze moet naar haar zoveelste basketbal wedstrijd.

Aan Katja en Saskia merk ik, dat ze het moeilijk vinden, dat al hun vriendinnen in een kamp zitten. Ik heb ze allerlei gelegenheden gegeven om zich ook voor zo'n kamp op te geven, maar geen van beiden wilden dat (Kai kan heel goed alleen zijn, dus daar speelt het niet zo voor). Het is natuurlijk makkelijk voor mij, om dit alles als voorbeeld te gebruiken, maar ik probeer dat maar niet te veel te doen.

Katja's humeur zakt naar het nulpunt en ik probeer haar eruit te helpen, zonder succes. Tot ik zeg met haar een bal te gaan gooien in het zwembad. Hoe simpel kan het zijn?

Saskia's vriendinnetje Madison komt en we gaan met zijn allen naar het zwembad. Katja en ik gooien een bal naar elkaar en kletsen erop los. Ik zie een stukje toekomst voor me, we kunnen het goed met elkaar vinden. Verscheidene bekenden maken opmerkingen over hoe goed Katja eruit ziet, iets wat duidelijk haar zelf vertrouwen opbouwt. Soms vind ik het moeilijk een tiener op te voeden in een mij onbekende samenleving en dan opeens voelt het weer heel natuurlijk.

Nadat ik de pizza voor de kinderen heb besteld, bel ik mijn andere tiener thuis op. Hij komt daarvoor wel naar het zwembad. Na het pizza eten blijft hij, want er is inmiddels een vriend komen opdagen.

Katja, Saskia, Madison en ik gaan naar huis. Saskia en Madison willen nog spelen voor Madison wordt opgehaald en Katja en ik bestellen samen met Rick Japans eten.

We hebben nu bijna een week vakantie en ik vecht tegen verveling, vooral bij de meisjes. Maar geen van beiden zijn van plan volgend jaar toch maar naar een kamp te gaan. "Camp Mammie" is toch leuker ;).

posted by Kasaka @ 10:10 PM   ---

|

Half Moon Beach

"Wordt wakker, wordt wakker, het zonnetje is al op!" Dit is hoe ik om half tien de kinderen hun bed uit zing. Gekreun alom, maar het resultaat is verbazingwekkend. Minuten later zijn ze alle drie aan hun ontbijt bezig.

Natuurlijk is de reden niet mijn leuke liedje (ha, ha) of zelfs mijn lieflijk gelaat, maar de belofte om naar een heus meer te gaan om te zwemmen.

Op het internet had ik gelezen over Half Moon Beach, een strandje hier zo'n 100 kilometer vandaan, waar je kan zwemmen, canoeen en vissen.

Om tien over tien, tien minuten later dan ik had gehoopt, zitten we in de van. Ik haal nog even geld uit de muur en tank wat benzine bij en dan rijden we de interstate 66 op. Het kan niet makkelijker: rijden tot het einde van interstate 66, dan zuid op interstate 81, de eerste afslag er al af en dan ongeveer een mijl tot het strandje.

Katja zit nogal stuurs naast me, ze heeft een nare verkoudheid. Ik vraag haar of ze echt mee wil, maar ze antwoordt, dat het thuis toch alleen maar saai is. Ik hoop er het beste van. De twee anderen kijken achterin naar "Back to the Future II", soms zegen ik de tv achterin!

De rit is mooi en kalm. Hoe verder je naar het westen rijdt, hoe mooier het landschap wordt. Ik geniet van de rit. Rijden is hier, tenzij je in stedelijke gebieden bent, zo heerlijk rustig.

Met groot gemak vind ik de parkeerplaats. We pakken onze spullen, betalen de $5 per persoon en lopen naar het strandje. Het valt me meteen op hoe leeg het er is. Alleen een moeder met haar kleine zoontje spelen in het ondiepe water.

Kai en Katja bij het vlonder

Het meer ligt prachtig, omgeven door steile rotsen en groen. Het is groter dan wat we kunnen zien. Je kunt duidelijk de planten in het water zien en dat maakt, dat de kinderen twijfelen of ze dit nu wel zo leuk vinden.

Saskia is de eerste, die het water in duikt. Er zijn visjes te zien, die aan het wondje aan haar enkel knibbelen. Dat vindt ze fascinerend en Kai zou Kai niet zijn, als hij dat niet ook wil meemaken. Al gauw lopen ze lachend door het water. Katja ligt nog op een handdoek in de schaduw een tijdschrift te lezen, maar ik bepaal, dat ik ook wil zwemmen.

Langzaam komen er meer mensen en een man zwemt naar het drijvend plateau iets verderop, door de planten. Dat spoort ons aan dat ook eens te proberen en het is alsof er een dam neerkomt. We brengen meer dan een uur door op dit platform, springen eraf, zwemmen eromheen en genieten van de zon, liggend op het hout.

Saskia speelt in het zand

We kletsen wat met anderen daar. Op het hoogtepunt zijn er op zijn hoogst tien andere families aanwezig. Ik ben dolblij, dat we gegaan zijn, want dit is pas echt genieten!

Uitzicht over het meer

Saskia speelt met een jongetje in het zand en gaat dan proberen met hem de visjes te vangen. Dit geeft Kai, Katja en mij meer tijd op dit heerlijke platform, want Saskia is een beetje bang van de dieptes. De damselflies komen telkens op mijn tenen zitten, aangetrokken door de roze nagellak. Ook de vissen vinden die maar wat interessant. Grote dragonflies, een soort met groene kop en oranje lijfje en de ander met zwart-witte vleugels, vliegen af en aan. In het Nederlands heten ze libelles, hier zijn er zoveel soorten, dat er onderscheid wordt gemaakt tussen de kleine, kleurige damselflies en de grotere, ook kleurige dragonflies, maar allemaal maken ze deel van de "Odonata" insektenfamilie.

Bij de snackbar eet Kai een hot dog en nemen de meisjes en ik een snack. We besluiten tot 14 uur te blijven en dan onderweg bij een Subway te stoppen. Vooral Katja wil aan haar dieet vasthouden.

Met pijn in ons (misschien vooral mijn, want ik had nog graag wat op dat platform gelegen) hart nemen we afscheid van Half Moon Beach. Hier zullen we zeker terug keren!

Onderweg vertel ik Katja, dat ik na twee dagen nu wel zin heb in een douche. Ze kijkt me vol afschuw aan! Twee hele dagen zonder douche?? Nu heb ik mezelf gisteren even afgespoeld na de fietstocht, maar mijn haar niet gewassen. Het gaat haar tienerpet te boven (grappig, want drie jaar geleden kon ik haar met geen stok onder de douche krijgen!).

In Marshall, Virginia, een gehucht temidden van prachtig landschap, stoppen we voor de Subway sandwich, waar Katja en ik echt aan toe zijn. Saskia wil liever een TCBY ijsje en Kai heeft genoeg aan zijn hot dog.

Katja vindt een cd van de Beatles in de auto en luid zingend vervolgen we de weg naar huis. Grappig, hoe iedere generatie toch weer naar die muziek grijpt. Katja vindt vooral Lucy in the Sky with Diamonds grappig, want ze weet, dat er een woordspeling naar LSD in zit.

We zetten Kai en Saskia thuis af en Katja gaat mee met mij naar Safeway. We kopen het hoognodige en lopen zo snel mogelijk door de winkel, want het is er ijzig koud! Als we weer naar buiten lopen voelt de hitte heerlijk aan.

Saskia wil bij thuiskomst nog naar het zwembad en ik installeer me met de nieuwste Margriet in een van de ligstoelen. Rick is inmiddels weer in Virginia. Hij werkt vandaag 15 jaar voor Microsoft en zijn collega's nemen hem mee uit eten om dit te vieren. Vijftien jaar is ook wel heel bijzonder hier, de meeste mensen veranderen regelmatig van werkgever.

Als Rick om half acht thuiskomt gaan we samen op het deck (naar aanleiding van een opmerking van Nel op mijn blog een paar dagen geleden, ik noem het "deck" omdat het geen "balkon" is, ik ken er geen Nederlands equivalent voor. Natuurlijk sta ik altijd open voor suggesties)staan om naar het naderende onweer te kijken.

Tot mijn verbazing wordt een heel zwaar onweer. Ik verbaas me erover, omdat het vandaag helemaal niet zo vochtig voelde. De donder en bliksem zijn constant en onze stroom valt even uit. Zeker tien minuten lang kunnen de kinderen geen tv kijken, omdat het wolkendek te dicht is voor satelliet ontvangst. De natuur verstrekt genoeg vertier in de tussentijd!

De stroom valt nog een paar keer uit en ons internet ook. Nu bliksemt en dondert het nog, maar in de verte. Iedere keer als we dit soort uitjes maken voel ik het als een mini-vakantie. Half Moon Beach is zeker een her-bezoek waard! Verdere foto's zijn hier te zien.

posted by Kasaka @ 10:28 PM   ---

|

Die-hard bikers

Angele en ik hebben vandaag afgesproken te gaan fietsen. Om half tien vertrekken we, ons huis in diepe rust achterlatend. Dit is voor Angele de eerste keer, dat ze een flink end op het W&OD pad gaat.

We rijden naar het westen en het gaat lekker. Er staat een licht briesje en dat is onze redding, want verder is het snik- en snikheet en vochtig, er is een "heat advisory". Iedere keer als we stilstaan slaat de hitte ons tegemoet.

We zien chipmunks en groundhogs, maar de herten schuilen in de schaduw. Alle wilde bloemen zijn uit, fel blauwe korenbloemen, gele wilde lelies en rode "trompetbloemen".

Downtown Herndon

De grens met de volgende "county" is tien mijl verderop en we besluiten tot daar te fietsen en dan terug te keren. We komen langs golf banen, het kantoorgedeelte van Reston en door het oude stadje Herndon. Het is een mooie, gevarieerde weg.

Hier begint de "Country" pas echt! Tien mijl van Vienna af.

Halverwege gaat mijn mobieltje. Het is Rick, die de pee in heeft, want door een miscommunicatie moet hij nog een nacht in San Antonio blijven. Hij baalt erg, maar ik vertel hem, dat het zo toch lekkerder is voor hem, want nu hoeft hij niet ver na middernacht naar bed (zijn vliegtuig zou heel laat aankomen) om morgen weer vroeg op te moeten.

Angele en ik kletsen erop los en voor we het weten zijn we weer thuis, bijna 24 mijl hebben we gefietst! Eindelijk heb ik een fiets compagnon gevonden, die het zo lang volhoudt als ik! Jippie! De zomer is al vrij druk, maar we bespreken, dat we in september langs de Potomac gaan fietsen, daar zijn ook allerlei mogelijkheden.

Gisteren heeft Saskia van haar eigen geld bij Target een Barbie computer spelletje gekocht. Tot haar verdriet werkt het echter niet op onze computer, dus ik beloof haar het terug te gaan brengen.

De slungelige jongen achter de "Guest Services" balie vertelt me, dat, omdat het open is geweest, we het alleen maar voor hetzelfde produkt mogen ruilen. Vervelend, want ik weet vrijwel zeker, dat het niet aan die specifieke cd ligt, maar natuurlijk ook begrijpelijk. Het valt echter te proberen, dus ik haal een nieuw doosje.

Saskia ziet ook nog een paar leuke bikini's en omdat Target lekker goedkoop is ($10 voor een bikini!) kopen we die ook maar. Daarna haalt ze me nog over om bij de "sale" bij Limited Too in de mall te gaan kijken en ook daar vinden we een paar zeer gunstig geprijsde bloesjes en een jeans short. Ze is weer blij.

Om half vier belt Christine of zij en Mallory met ons kunnen komen zwemmen. Natuurlijk zijn we daar meteen voor te vinden. De meisjes zijn er helemaal klaar voor, maar als we even later het zwembad binnen lopen klinkt de eerste donderslag en wordt iedereen het bad uitgebonjourd. Het zwembad zal 45 minuten worden gesloten. Dat is een teleurstelling, vooral omdat ik zelf ook wel zin had in een verfrissende duik na die hete fietstocht.

Maar niet getreurd, thuis spelen de meisjes met Barbies en Christine en ik nemen een wijntje en knabbelen op de Tijgernootjes, waarvan ik pas weer een lading uit Nederland heb gekregen. Het is gezellig en ze gaan pas naar huis als Chuck belt om te vragen of ze hier blijven wonen, hi hi.

Omdat op de televisie alleen maar Bush te zien is, die de aanwezigheid in Irak goed staat te praten, zet ik die uit en lees verder over Yellowstone. Ik kan niet wachten om al dat moois te gaan bekijken!!

posted by Kasaka @ 8:18 PM   ---

|

Mall dagje

Na de wandeling met Christine vanochtend ben ik druipnat, het is enorm vochtig buiten! Op zulke momenten vind ik een douche niet te versmaden!

Rick is vanochtend thuis, hij vertrekt rond het middaguur naar het vliegveld. Dit is zijn eerste reis in zijn nieuwe baan, er zullen er ongetwijfeld meer volgen.

Om half een moet ik met Saskia bij de kindertandarts zijn voor haar halfjaarlijkse schoonmaakbeurt. Het is soms onhandig om met zijn vijven naar drie verschillende tandartsen te gaan en ik denk erover de twee oudsten ook naar deze man over te zetten.

Saskia mag kiezen uit vier verschillende smaken fluor, ze besluit marshmallow te nemen, wat ze inderdaad niet zo vies als andere smaken vindt. Het gaat allemaal heel snel en na een kwartier staan we met schoon gebitje en een vieze slijmerige "kikker" als prijsje weer buiten.

Op woensdag zal ons 4 maanden oude overbuurjongetje een moeilijke operatie aan zijn voorhoofd moeten ondergaan. De botplaatjes zijn te vroeg aan elkaar gegroeid, waardoor zijn gezichtje helemaal vervormd wordt. Die moeten nu uit elkaar gehaald worden. Kai heeft een soortgelijke operatie ondergaan met 11 weken en we weten dus hoe het voelt om dit met zo'n kleintje te moeten doormaken.

De hele buurt en hun vrienden regelen voor wekenlang maaltijden voor ze. Aangezien ik niet zo'n kokkin ben, wilde ik iets anders doen. We kwamen op het idee om een tas vol met dingen, die ze zullen helpen de tijd in het ziekenhuis door te komen, samen te stellen.

Met Kai en Saskia ga ik daarvoor shoppen. Target is ons eerste doel, want daar hebben ze zowat alles onder een dak. Ik koop er onder anderen een lekkere baddoek en wasdoekje, een aantal tijdschriften, een cadeautje en boekje voor hun oudste zoontje en een telefoonkaart (mobiele telefoons worden in het ziekenhuis niet toegestaan).

De volgende stop is Dick's, waar Kai en ik Teva sandalen kopen, want Kai heeft geen sandalen en die van mij zijn helemaal afgelopen en ze zullen in Yellowstone goed van pas komen. We kopen ook een goede verrekijker, voor het geval we die felbegeerde beer eens eindelijk zien en Kai wil 8 en 10 pond gewichten, zodat hij die van mij niet meer hoeft te jatten.

Bij Fair Oaks Mall vullen we de tas voor de buren verder met een Glowworm voor de baby, heerlijke caramel en chocolade popcorn en in chocola gedoopte perziken van Harry and David en een body wash en lotion van Bath and Bodyworks.

Precies op tijd zijn we klaar om Katja en Leah, die Rick een paar uur eerder bij Tysons Corner heeft afgezet, op te halen.

Bij thuiskomst stop ik alle cadeautjes in een vrolijke canvas tas en de kinderen en ik schrijven de kaart. Saskia en ik lopen naar de buren, twee deuren verderop, en gelukkig is Jennifer thuis. Ze houdt de baby vast en inderdaad is zijn hoofdje al duidelijk misvormd. Wat fantastisch toch, dat er tegenwoordig zoveel medische know how is, dat zoiets helemaal gecorrigeerd kan worden! Ze moeten woensdag alleen wel door een heel zure appel heen bijten. De tas wordt met dank aanvaard en we kletsen nog even over hoe nerveus ze zijn. Gelukkig zijn ze in heel goede handen bij de hoofd Neurochirurg van Children's Hospital, waar Kai ook is geopereerd destijds.

De kinderen en ik eten vanavond gezellig buiten en kletsen over wat we deze zomer nog allemaal willen doen (en dat is heel wat, ik betwijfel of we het allemaal gedaan zullen krijgen!).

Terwijl ik net mijn tanden sta te poetsen houdt eenzame bromvlieg me gezelschap, ik mis Rick! Hij is maar voor een nachtje naar San Antonio, maar ik ben zijn reizen niet meer gewend.

Ik bekvecht met de twee tieners, die nog absoluut geen aanstalten maken om naar bed te gaan en niet snappen, dat ik ze daar toch toe maan. Het is toch zomer? Katja heeft het, ondanks de airconditioning, 's nachts warm in haar hoogslaper. We proberen vannacht een fan, hopelijk helpt dat. Saskia ligt al uren op Ricks plaats in ons bed te pitten. Ik ga naast haar liggen en lees over de mooie wandelingen, die we in Yellowstone zullen kunnen maken.

posted by Kasaka @ 10:27 PM   ---

|

S'mores

Nog een hete dag met felle zon, jippie!! Ambitieus neem ik Brynna mee op een wandeling, niet eens zo ver, maar halverwege begint ze me toch te hijgen! Ik denk echt, dat ze het niet terug haalt, het schuim staat haar op de bek! Gelukkig loopt ze langzaam mee en met zo af en toe in de schaduw stoppen lukt het om thuis te komen. Ze is duidelijk te oud voor deze hitte! Ik voel me wel schuldig, want het dier was echt helemaal op. We hebben haar maar nat gespoten en veel water gegeven.

Omdat het er gisteren bij in is geschoten gaan Rick en ik zo snel als we kunnen met Saskia zwemmen. Het water is heerlijk en ook de buitenlucht is aangenaam, heerlijk warm en niet te vochtig. Veel te gauw is het kwart voor drie en willen Saskia en haar vriendinnetje naar huis.

Zelf moet ik ook gauw douchen, want om tien over vier komt Annemarieke, een Internet bekende, op Reagan National Airport aan en ik heb beloofd haar op te gaan halen.

Ruim op tijd stap ik in de auto, maar om onverklaarbare redenen zijn alle Virginians vandaag op weg naar Washington en ik kom in een flinke file terecht. Ik zie de tijd wegtikken en hoop, dat Annemarieke's vlucht niet te vroeg was, want dan moet ze in de hitte wachten.

Als ik eenmaal uit de file ben rij ik zo hard als ik kan naar het vliegveld en kom daar om kwart over vier aan. Annemarieke heeft twintig minuten staan wachten, best lang, dus, maar ze zegt het niet erg te vinden.

Via een emaillijst van Nederlanders in het buitenland heb ik haar zo'n zes jaar geleden leren kennen. Toen woonde ze nog in New York en inmiddels is ze via een paar jaar in Kazachstan weer in Nederland beland met haar gezin.

We kunnen het ook in persoon goed met elkaar vinden en kletsen op weg naar ons huis zoveel, dat ik zo af en toe bijna de weg kwijt raak. Hier zetten we de conversatie op het deck voort onder het genot van een wijntje, terwijl Rick de barbecue aanmaakt en de hamburgers en hot dogs begint te grillen.

Het is zo grappig, dat iemand, die je nog nooit in persoon hebt ontmoet, toch zo bekend lijkt. We bedachten, dat we waarschijnlijk meer van elkaars levens afwisten, dan "real life" vriendinnen, die we maar eens in de zoveel weken spreken!

De hamburgers smaken voortreffelijk en toe maken we S'mores (Graham crackers, Hershey chocola en geroosterde marshmallows), een toetje, dat we graag aan buitenlandse gasten voorzetten, omdat het zo heel Amerikaans is.

S'mores pret

Na het eten lopen we nog even door de buurt met een inmiddels gelukkig weer helemaal afgekoelde Brynna. Daarna is het helaas alweer tijd om te gaan, want Annemarieke moet morgenochtend vroeg een presentatie houden bij de Wereldbank over hygiene in de scholen.

Rick en ik rijden haar naar haar hotel, waar we hartelijk afscheid nemen. Hopelijk zal het ons in november lukken hen ook in Nederland weer te gaan zien! Ik vind deze internet vriendschappen iedere keer weer erg bijzonder!

posted by Kasaka @ 9:21 PM   ---

|

Keurige garage!

Het is snikheet buiten, 35 graden en wat besluit Rick vandaag te doen? Juist, de garage op te ruimen! Nu het klaar is, ziet het er wel heel netjes uit, maar pfff, wat een karwei terwijl ik eigenlijk met een koude Pina Colada in mijn hand in het zwembad had willen dobberen.

Wij hebben een garage waar twee auto's in passen (net) en de meesten van onze buren lukt dat met gemak, die hebben hele lege garages. Maar wij zijn nog erg Nederlands en hebben vijf fietsen. Bovendien dragen we in huis meestal geen schoenen, dus is de garage min of meer de schoenenkast.

Dit alles had als gevolg, dat Ricks auto de hele tijd buiten moest staan aan weer en wind onderhevig. En daar had hij genoeg van, ik kan het hem niet kwalijk nemen.

Rick begint met fietsrekken installeren, waardoor de fietsen nu uit de weg zijn. Hierna doen we zeker 20 paar schoenen in een tas om weg te geven als Purple Heart of een andere organisatie weer eens bellen of we iets te geven hebben.

Omdat we toch nog te veel schoenen overhouden besluiten we na de lunch even naar de Container Store te gaan. Dit is een gigantische winkel met alleen maar opruim- en organiseeroplossingen. Ik moet me altijd bedwingen, want er ligt van alles handigs, maar ja, dat betekent dan ook weer, dat er meer opgeruimd moet worden en ik heb een hekel aan opruimen.

Wel koop ik een nieuw stel bakjes en mandjes voor de badkamer van de kinderen, want met twee tieners staat het vol met smeerseltjes en cremes, die allemaal een plaatsje nodig hebben.



We zijn trots op het resultaat als alles eenmaal staat en hangt, al schiet het zwembad er voor Rick en mij vandaag bij in. Kai en Saskia vermaken zich er wel de hele middag.

Als afsluiting van de harde werkdag gaan we met zijn allen bij P.F. Chang's eten. Ik ben dol op dit restaurant, het eten is Chinees, maar anders klaargemaakt, dan bij de "gewone" Chinese restaurants, met Japanse en Europese invloeden erdoorheen.

Nu we het hele gezin bij elkaar hebben besluiten we naar Waldenbooks te gaan om daar alvast ons leesvoer voor op reis te zoeken. Ze hebben een speciale deal, waarbij je vier boeken voor de prijs van drie kunt kopen en we verlaten de winkel natuurlijk weer met een tas vol!

posted by Kasaka @ 8:31 PM   ---

|

Vakantie!!!

Waarom de kinderen vandaag nog naar school moeten is me een raadsel. Maar de wekker gaat toch om kwart over zes en Kai en Katja vertrekken voor de paar uurtjes. Om acht uur belt Katja op, ze voelt zich niet lekker en wil opgehaald worden. Heel jammer voor haar, want ze had met een groepje vriendinnen afgesproken bij een heel groot zwembad te gaan zwemmen. Ik denk, dat de hele nacht op voor Relay for Life en daarna de hele week eindexamens haar opbrak.

Zij slaapt verder de rest van de ochtend. Ik breng Saskia voor het laatst naar school, die nu weer eens huppelt (ja, nu kan dat weer, hopelijk blijft dat volgend jaar ook zo).

Peapod komt met de door Rick bestelde boodschappen. Helaas vergat hij mij te vertellen, dat hij een bestelling had geplaatst en vergat hij zelf dat hij dit gedaan had, dus we hadden veel meer nodig, dan gebracht werd.

Christine belt, dat haar beste Nederlandse vriendin min of meer in paniek is, want ze gaan volgende week een rondreis door het Zuidwesten van de VS maken en hebben behalve de vliegtickets en de camperhuur nog niets concreets gepland. Ik stel gauw een route planning op voor ze, hopelijk hebben ze er wat aan. Dit vind ik heel leuk om te doen, de reisagente zit gewoon in mij. Misschien ga ik "later" toch maar weer terug de reiswereld in.

Voor Saskia al om 11 uur weer uit school komt race ik naar Safeway om de rest van de boodschappen te doen. Het is er gelukkig niet druk en ik vind gauw wat ik nodig heb, ook gelukkig nog de twee laatste (!) zakken met marshmallows, want we willen die op de barbecue gaan grillen.

Bij het afrekenen maakt de cashier een opmerking hierover, kennelijk ben ik absoluut niet de enige, die dat idee had! Hij grapt vervolgens over het Weight Watcher's brood, dat ik ook koop. We lachen en noemen voorbeelden, die eigenlijk te gek voor woorden zijn, zoals mensen, die twee donuts en een diet Coke bestellen of een Big Mac en een diet Coke. Of een diet Coke float maken met vanille ijs (wat ik dus wel doe, oeps, maar ik vind gewone Coke niet lekker, tot mijn verdediging). Lachend ga ik naar huis, want inderdaad zijn dat natuurlijk idiote dingen, als je erover nadenkt!

Saskia komt met een prima rapport thuis en Kai belt, dat hij bij een vriendje gaat spelen. Hij heeft zijn cijferlijst op de tafel laten liggen en ook hij heeft een heel goed rapport, fijn, alle drie kunnen met een rustig gevoel aan het volgend jaar beginnen, dat is weleens anders geweest. Om Saskia's goede rapport te vieren neem ik haar mee naar Toys R Us. Zij is nog op de leeftijd, dat ze een cadeautje leuker vindt dan geld. Ze kiest een leuk computerspelletje uit en ik koop een nieuw Gameboy spelletje van Spongebob voor haar om op reis te doen.

Op de terugweg halen we lunch bij KFC. Ze hebben nu honey bbq chicken wings zonder botten erin en Saskia en ik delen een portie. Ze zijn letterlijk om je vingers bij af te likken! Heel ongezond, maar oh zo lekker!! En ja, ik drink er een diet Coke bij.

We zijn net op tijd terug om de ice cream party bij het zwembad bij te wonen. Ik heb allerlei goede voornemens om baantjes te gaan trekken terwijl Saskia ijs eet, maar daar komt de hele middag niets van.

Met een aantal vriendinnen en kennissen zitten we in de schaduw en kletsen over van alles en nog wat, terwijl onze kinderen samen spelen. De uren vliegen voorbij en voor ik het weet is het 5 uur! Ik sta er zo ambitieus bij in mijn bikini, maar mijn teen is zelfs niet nat geweest!

Rick heeft vanmiddag van huis uit gewerkt en hij heeft zin om de zomer te beginnen met een van de "grote" films: Bewitched.

Na lekker op het deck gegeten te hebben, gaan we met zijn allen naar de bioscoop. Bewitched is een leuke film, maar ik ben een beetje teleurgesteld. Ik was vroeger dol op de serie en vind het nog steeds leuk om herhalingen daarvan te kijken. Op de een of andere manier had ik veel meer van de film verwacht, dan een "boy meets girl" verhaaltje.

Nicole Kidman is perfect als Samantha, maar Will Ferrell vind ik niets als Darrin. Verder worden de karakters van de andere spelers, zoals Shirley MacLaine en Michael Caine niet verder uitgediept. Kortom, een onderhoudende film, maar ze hadden er zoveel meer mee kunnen doen!!

posted by Kasaka @ 8:39 PM   ---

|

Trots!!

Nog twee ochtenden van super vroeg wakker worden dan 10 weken en 3 dagen vrij! Heerlijk!

De zon schijnt vanochtend zo scherp de kamer binnen, ik ben klaarwakker en probeer nog wel te slapen, maar het lukt niet meer. Gek toch, met de airconditioning is het heel lekker koel in onze kamer, maar ik sta toch maar op. Nu heb ik lekker de tijd om voor Saskia naar school moet nog mijn email en de forums te lezen (omdat we 6 uur achterlopen op Nederland zijn er altijd nieuwe berichten).

Een van de emails is van Katja's wiskunde leraar. Hij bedankt ons voor dit afgelopen jaar en zegt, dat hij het leuk vond met onze kinderen te werken. Hij verhuist aan het einde van het jaar naar New Jersey om dichter bij zijn familie te zijn. Het is jammer, want hij is een goede leraar. Maar leraren veranderen hier heel vaak van school, het is zeer zelden, dat iemand zijn of haar hele carriere op dezelfde school blijft. Mijn leraar van de vierde klas lagere school geeft nog steeds op diezelfde school les. Dat zul je hier niet veel tegenkomen. Op Saskia's school zijn er twee leraressen, die er bijna 20 jaar zijn, dat is vrijwel ongekend!

In zijn volgende email laat hij ons het eindcijfer van ons kind zien. De tranen sprongen me in de ogen toen ik het zag, zo blij was ik voor Katja. Ze had een "A" voor algebra(NL tussen 9 en 10)!!! Dit van een kind, dat twee jaar geleden nog een "F" in wiskunde had en bijles nodig had! Ze heeft er hard voor gewerkt en het was niet makkelijk, want het merendeel van haar klas heeft beslist geen "A"!

Katja is dit jaar compleet tot bloei gekomen. In alle vakken doet ze het fantastisch, ze doet vrijwilligerswerk, ze heeft een leuk groep vrienden en vriendinnen, haar leven gaat goed! Heel leuk om mee te maken. Je leest altijd van alle tienerproblemen, maar nooit over de goede kanten van het tiener zijn. Ik zie haar genieten van haar leven op het moment (met de nodige "angsten" op zijn tijd, natuurlijk). En dat met alle drugs waarschuwingen en bangigheden van ons voor we aan het middle en high school avontuur begonnen. Het kan dus allemaal heel gewoon gaan... Maar gek, hoe zo'n cijfer zo heel emotioneel kan voelen!

Om tien uur rij ik naar Whole Foods om daar Kirsten te ontmoeten. We gaan op het W&OD pad rennen. Dit is altijd makkelijk, want we weten dan precies hoe ver we gaan. Vandaag rennen we 6 mijl en ik moet nog wel flink trainen, als ik die extra vier mijl er in oktober bij wil rennen! Het is voor mij vooral mentaal, na zo'n 5 mijl begin ik me te vervelen en wil ik eigenlijk gewoon gaan lopen. Ik kan fysiek best doorrennen, maar moet mezelf dan wel even toespreken.

Katja komt om twaalf uur dolblij thuis, ze straalt van trots over haar eindcijfers, die allemaal ontzettend goed zijn. Met een grote groep vrienden en vriendinnen vertrekt ze naar het zwembad.

Zelf besluit ik het er daar ook even van te nemen. Ik vind het zo'n luxe, om met een boek of tijdschrift gewoon ongestoord bij het zwembad te kunnen liggen! Nog niet zo lang geleden zat ik altijd langs de rand, angstvallig Saskia in de gaten te houden, die voor ze echt kon zwemmen toch dacht, dat ze het al prima kon.

Om kwart over drie ga ik even naar huis om Saskia op te halen en met haar en een vriendinnetje loop ik terug om verder lui te zijn en zo af en toe af te koelen met een dip in het water. This is the life!!

Om het einde van haar examens en haar goede resultaten te vieren, neem ik Katja mee uit eten. Haar keuze valt op Yama, een Japans restaurant, waar we heerlijk sushi eten. Ze kletst honderduit over haar zomer plannen en de plannen voor 10th grade en het is dolgezellig. Jammer, dat we zo weinig kansen hebben om met zijn tweeen zoiets te doen!

posted by Kasaka @ 6:52 PM   ---

|

Een normale dag

Als ik mijn blog soms zelf eens overlees bedenk ik me, dat we inderdaad wel altijd iets gaande hebben in dit gezin. Nu ben ik een ondernemend iemand, waarschijnlijk omdat mijn moeder dat vroeger met ons absoluut niet was, maar er zijn natuurlijk ook dagen, zoals vandaag, waarop het "gewone" gebeuren moet (helaas!).

Vanochtend om half zeven kust Rick me gedag. Hij moet al om tien over zeven aanwezig zijn op het golfterrein in Leesburg, meer dan een half uur rijden hiervandaan. Hij komt dus ook te laat aan. Dat is het begin van een nogal desastreus golf dagje, als ik zijn verhalen zo hoorde. Halverwege de ochtend begint het namelijk te plenzen en hun hele groepje wordt door- en doornat. Gelukkig is het lekker warm buiten...

Ik draai me nog eens om en met moeite staan Saskia en ik om kwart voor acht op. Het is wat bewolkt, maar een lekkere temperatuur, dus op Saskia's dagelijkse vraag of het warm of koud wordt, antwoord ik "warm!". Korte broeken weer, dus.

Net op tijd (een minuut voor de bel gaat!) lever ik haar af op school en wandel verder met Brynna en mijn 10 pond gewichten. Mijn ambitieuze plan om zo 5 kilometer te lopen wordt na ongeveer 3 kilometer afgebroken, want Brynna hijgt en hoest zo hard, dat ik niet denk, dat ze nog veel langer door kan, dus verkort ik de wandeling maar. Ik zie er vast als een idioot uit voor degenen, die langs rijden, maar ik besluit dan maar serieuze oefeningen te gaan doen. Ik loop op mijn tenen en dan weer op mijn hielen, ik loop alsof ik schaats en ik loop achteruit. Het ziet er allemaal vast belachelijk uit, maar op die manier gebruik ik verschillende spieren en zal ik morgen flink verrekt zijn.

Bij thuiskomst geef ik de planten hun wekelijkse water. We hebben zowel op het deck als voor het huis geraniums staan en ik verwijder de uitgebloeide stengels. Terwijl ik voor het huis sta valt het me op, dat ik met de bladeren aan de bomen geen enkele voordeur kan zien! We wonen niet ver van elkaar, maar er is heel wat privacy. Ook achter kijken we aan alle kanten tegen bomen aan, wat je het gevoel geeft in een bos te leven.

Na een snelle douche stap ik in de auto en begeef me naar Linens n Things. Mijn doel is om een oplossing te vinden voor alle losse spulletjes rond de wastafel in de badkamer van de kinderen. Met twee tieners staan er zoveel tubes en potjes met smeerseltjes, dat je door de bomen het bos niet meer ziet.

Helaas vind ik niets wat daartegen zal helpen, maar wel een nieuwe Aero bed voor de vakanties en een heel praktische zwembad/strand tas.

Door de inmiddels harde regen loop ik nog even de World Market naast Linens n Things binnen. Ik hoop er altijd Nederlandse of tenminste bekende Europese produkten aan te treffen, maar ze lijken meer op de Aziatische markten geconcentreerd. Ik loop er dus zonder iets te kopen weer uit. Ik vraag me af, hoe deze keten overleeft en zelfs uitbreidt, want ik zie er nooit iemand winkelen.

Mijn volgende stop is Penn Camera. Omdat we over twee weken naar Yellowstone en Grand Teton National Parks gaan willen Rick en ik een goede zoemlens voor onze toestellen. Die vind ik daar en ik koop ook een UV en polarizing filter. Terwijl ik daar sta gaat mijn mobieltje.

Het is Katja, die vraagt waar ik ben. Ik voel de bui al hangen en jawel hoor, kan ik haar en haar vriendinnen ophalen bij Starbucks in Vienna. Ze heeft toch maar geluk, dat ik niet buitenshuis werk, want ze vindt het maar wat makkelijk om me als chauffeuse te gebruiken. Ik rij haar en 3 vriendinnen en een vriend naar ons huis, waar ze vervolgens met luide muziek en allerlei snacks de basement in vertrekken.

Het voordeel van deze leeftijd is, dat ze zichzelf prima kunnen bedruipen. Het nadeel, dat ze absoluut niets opruimen!!! Rick heeft de halve avond lopen vloeken over de rotzooi in het theater.

Een paar weken geleden bleek ik bij een bloedtest te weinig witte bloedlichaampjes te hebben. Vandaag moet dat opnieuw getest worden. Ik heb me er natuurlijk weer lekker druk om gemaakt, maar uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen, dat ik er toch niets aan kan veranderen. Om twee uur heb ik bloed laten afnemen en nu maar wachten op het vonnis. Er worden hier enorm veel preventieve medische testen gedaan. Op zich wel goed, maar het betekent ook vaak wekenlang stress omdat er "iets" niet goed was, dat later "niets" bleek te zijn. Ik probeer dus maar rustig te blijven, want ik voel me prima.

Kai en Saskia moesten hun beugels laten bijstellen. Beiden hebben nu rood-wit-blauwe elastiekjes vanwege 4 juli. Saskia's gebit zal heel wat werk vergen, want ze mist genetisch twee permanente tanden. Natuurlijk vindt ze dat maar niets en is nu al bang om wat er over 6 of 7 jaar zal gebeuren daaromtrent.

Rick is lekker vroeg thuis, nog nat van de zondvloed van vanochtend. We hebben zin in een "date" en vragen Katja op te passen. We hebben al lang niet meer bij Legal Sea Foods gegeten en hebben wel zin in een lekkere vismaaltijd.

Nou, dat blijkt het ook te zijn! Heerlijke verse oesters vooraf en ik bestel soft shell crabs Provencal. De soft shell crabs (crabbetjes, waarvan de "schild" nog niet hard is en die je dus in zijn geheel opeet) zijn in de pan gebakken met een heerlijke tomaten en champignons saus. De bediening is erg vriendelijk en snel en de wijnlijst ook heel goed en bovenal gunstig geprijsd. Deze keten is zeker aan te raden!

Op weg naar de auto stoppen we nog even bij Macy's, waar ik twee vesten koop. Het weer in Wyoming wil nog weleens koel zijn, dus die zullen daar vast van pas komen.

posted by Kasaka @ 8:26 PM   ---

|

Kings Dominion revisited

Al maanden geleden, toen onze beide dochters het verschrikkelijk moeilijk hadden op school, hadden Christine en ik afgesproken vandaag met de kinderen naar Kings Dominion te gaan.

Kai en Katja konden en wilden niet mee, want Katja heeft nog eindexamens en Kai wilde niet, want hij zou dan het vijfde wiel aan de wagen zijn, bovendien was hij er zondag ook al.

De lagere school kinderen doen deze laatste schoolweek niets meer, alleen "assemblies", waarbij de hele school samenkomt in het gymlokaal. Saskia en Mallory missen dus niets.

Saskia wordt opgewonden wakker en voor de verandering heb ik helemaal geen moeite haar de deur uit te krijgen! Het is stralend weer en het weerbericht voorspelt temperaturen van tegen de dertig graden. Prima pretpark weer, dus! We trekken onze zwempakken onder onze kleding aan en nemen een baddoek en zonnebrandcreme mee.

Om klokslag negen uur zijn we bij Christine en Mallory. Christine biedt aan te rijden, wat ik graag aanneem, want zo dol ben ik er niet op om te rijden.

De rit verloopt heel voorspoedig, we zien allerlei files in de tegenovergestelde richting, maar wij rijden een uur en twintig minuten later het parkeerterrein van Kings Dominion op. Het is beduidend minder druk, dan zondag, dus het belooft leuk te worden.

We rennen meteen naar de Volcano roller coaster, want die is duidelijk het populairst. Nu al, bij de opening van het park, moeten we een half uur wachten voor we aan de beurt zijn en de rij achter ons groeit snel.

De "Volcano"

Saskia durft niet in de achtbanen en past op onze spullen bij de uitgang. Omdat ik alleen rijdt komt er een vreemde mevrouw naast mij zitten. Ze begint meteen een praatje, maar ver komen we niet, want we worden keihard de lucht ingeschoten. Achter me hoor ik Christine en Mallory gillen. Dit is dus de tweede keer, dat ik deze coaster doe en ik vind hem leuk! Jammer, dat de rij zo lang is, een tweede keer zit er vandaag niet in.

Nadat Saskia en Mallory in de Scrambler hebben rondgedraaid proberen we Saskia zo ver te krijgen op Avalanche te gaan. Dit is een bobslee attractie, waar ook heel kleine kinderen in gaan. Het is in feite een grote glijbaan. Maar als we aan de beurt zijn begint ze te huilen en wil per se niet en kijkt bij de uitgang hoe wij naar beneden glijden. Als we er weer uitkomen huilt ze nog steeds, want ze is boos op zichzelf, dat ze het niet durft. Ik vertel haar, dat dat wel komt en dat sommige mensen nooit durven en dat dat ook prima is.

Haar tranen zijn gauw gedroogd als ze met het gooien van baseballs in een bak meteen raak gooit en de zebra van Madagascar als prijs krijgt. Als het zo doorgaat hebben we alle "acteurs"! Alsof haar kamer niet al uit zijn voegen barst van de pluche dieren! In ieder geval zijn het niet van die monsterlijke bakbeesten, die je ook kunt winnen bij sommige stands!

Je ziet mensen met zakkenvol van deze enorme, foeilelijke beesten lopen!


Voor de lunch doen we ook nog de Flight of Fear roller coaster, die binnen in het donker is. Terwijl we wachten zien we hoe de karretjes met een enorme vaart wegschieten en ik voel toch wel wat vlinders in mijn buik hierbij, vooral ook omdat er geen schouderharnas is. Ook Christine en Mallory zien wat wit om de neus, maar we laten ons niet kisten en gaan hem proberen.

Terwijl we wachten kunnen twee mannen niet mee, omdat ze te zwaarlijvig zijn. Het veiligheidsharnas past niet eens over hun knieen!

Onze beurt komt eindelijk en ik lach me de hele weg rot! Waarom weet ik niet, maar deze coaster werkte op mijn lachspieren. Het is een grote (hogere) versie van Space Mountain in de Magic Kingdom en je gaat twee keer over de kop.

Na de ernaast gelegen Anaconda, waarbij je ook herhaalde malen over de kop gaat, zijn we genoeg door elkaar gehutseld en besluiten nu dingen te gaan doen, die ook Saskia leuk vindt.

De Anaconda

Eerst eten we een vieze hamburger met koude frieten bij een van de standjes. We hadden zo'n honger, dat zelfs papier nog goed had gesmaakt, maar de kwaliteit van dit eten was erbarmelijk en de prijs idioot hoog.

Kings Dominion heeft Nickelodeon als thema en een van de nieuwste attracties is een 3D film met Spongebob Squarepants. Het blijkt een hilarische film te zijn, waarbij je als kijker mee wordt genomen onder water en je met Spongebob mee op jacht gaat naar een stukje augurk. Je stoel beweegt mee met de bewegingen van Spongebob. We hebben ons rotgelachen!


Het is alweer twee uur en heerlijk warm weer, dus lonkt het waterpark. Daar is zoveel te doen, dat we er met gemak drie en een half uur volmaken! We gaan van glijbanen, zwemmen in het golfslagbad, dobberen in de lazy river en meer.

Al te snel is het half zes en tijd om ons naar de uitgang te begeven. We eten nog een Dippin Dots ijsje en beginnen dan aan de terugreis. Weer hebben we ontzettend geluk met het verkeer. De overkant staat weer vast (spitsuur), maar wij cruisen lekker door. Om kwart voor acht zijn we weer thuis, moe en voldaan na een hele dag lekker spelen!

posted by Kasaka @ 9:51 PM   ---

|

Vaderdag en papavers

Zondag:

Om half zeven gaat de telefoon, Rick zegt "That must be Katja" en draait zich nog eens om. Ik zoek naar mijn telefoon, die weer eens door een van de kinderen naar hun kamer is meegenomen. Net voor het antwoordapparaat aangaat neem ik hem op.

Katja klinkt doodmoe, ze hebben een heel interessante nacht gehad, maar nu wil ze naar huis. Ik wacht op de vraag: "Kun je me op komen halen?", maar die blijft uit, ze wil alleen zeker zijn, dat we het alarm niet hebben aangezet, zodat ze stil naar binnen kan. Leah's moeder is de hele nacht bij ze geweest en gaat me ze mee naar huis.

Bij thuiskomst wil Katja natuurlijk meteen naar bed, maar ik ben toch wel nieuwsgierig, hoe zo'n hele nacht opblijven om kankeronderzoek te steunen nu in zijn werk gaat.

Ze vertelt, dat het hele veld voor de school vol stond met tenten met chaperones en kinderen. Ook hele kleine kinderen waren aanwezig. Er waren allerlei activiteiten georganiseerd (moet ook wel, hoe blijf je anders wakker, hoewel ze ook vertelt, dat veel mensen bijna de hele nacht sliepen), degene, die het meeste indruk op haar had gemaakt was het opzetten van rijen zakjes met waxine lichtjes erin en de namen van geliefden, die aan kanker gestorven zijn erop. Zij maakte er eentje voor haar Grandma, die in februari 2001 aan longkanker overleed.

Meer krijg ik er niet uit en ze vertrekt naar bed. Ik ben inmiddels klaarwakker natuurlijk en het is Vaderdag, dus tijd om een lekker ontbijt op bed voor Rick klaar te maken. Ik overweeg nog even om Kai en Saskia wakker te maken om te helpen, maar bedenk me, want ze zijn altijd beter gehumeurd als ze uitslapen.

Het menu bestaat uit verse wafels met bramen en bosbessen en maple syrup. Daarbij natuurlijk een mok thee en een glas sinaasappelsap en Rick kan er weer tegenaan.

Terwijl hij het lekkers verorbert, roep ik Kai en Saskia en geven we hem zijn cadeautjes. Van mij krijgt hij iets, waarvan ik in Las Vegas al zag, dat hij er zeer in geinteresseerd was: een koffertje met "echte" Las Vegas pokerchips. Hij is dolblij met de verwennerijen!

Gauw maken we ons klaar voor Kings Dominion en om kwart voor negen arriveert mijn vader, die ook mee gaat.

Om kwart over negen rijden we weg. Onderweg kijken we naar de film "The In-laws" met Michael Douglas en Albert Brooks. Ik vind het bijna jammer als we er zijn, want het is een hele leuke film. Gewoonlijk zit ik niet achterin (Rick en mijn vader zaten voorin), dus meestal heb ik niet het geluk de film te kunnen zien.

Ondanks dat het park pas een half uur open is, is het al flink druk. Het is heerlijk weer, niet te warm en daarom dacht iedereen natuurlijk een leuke vaderdag in het pretpark te gaan vieren. "Druk" is nog niets vergeleken bij de drukte, die wij bij de Apenheul in Nederland zagen, maar met de jaren is het beduidend drukker geworden. Natuurlijk is het park ook leuker geworden, misschien, dat het daaraan ligt?

Rick heeft een $7 discount coupon op zijn Coke blikje, maar Saskia en ik kopen tickets voor de volle prijs, zodat we gebruik kunnen maken van de "buy one day get one free" promotie. We hopen namelijk dinsdag weer terug te gaan met Christine en Mallory.


De nieuwste attractie bij Kings Dominion is Tomb Raider Firefall. Omdat de nieuwste attracties altijd het drukst zijn en Rick en Kai hier erg graag in willen, beginnen we daar. Het is een spectaculaire attractie! Terwijl je heen en weer wordt geslingerd en rond wordt gedraaid wisselen fonteinen en vuur zich af. Het is ook leuk voor de wachtenden om te kijken, wat meestal niet het geval is. Het is mij te heftig, dus ik blijf bij mijn vader en Saskia kijken.


Er is een lange wachttijd en als ze eruit komen besluiten we de menigtes voor te zijn en bij de Bubba Gump Shrimp Shack te gaan lunchen. Daar hebben ze lekkere gegrilde kip, salades en natuurlijk garnalen. Mijn vader en ik namen ook een Yuengling biertje, lekker in de hitte.

De volgende paar uur spelen Kai en Saskia (dure) spelletjes onder toezicht van mijn vader. Saskia wint daarbij een giraf uit de film "Madagascar", die de rest van de dag om haar nek hangt.

Genieten van een Dippin Dots ijsje

Rick en ik voelen ons net weer tieners, want niet alleen gaan we in de Anaconda, een lekker lange achtbaan, die ook "onder water" gaat, maar ook in de Volcano, een heel gave "blast" coaster, waarbij je als het ware de "berg" in wordt geschoten.

Als we ons weer bij de anderen voegen, willen Kai en ik nog in de Shockwave. Dit is een roller coaster waarbij je staande over de kop gaat. Prachtig vind ik hem! Ik had zo weer gewild, maar de kinderen hebben het warm en willen naar het waterpark.

De Shockwave

Kai en Saskia hebben hun zwempak aan en gaan van de glijbanen af. Wij drieen vinden stoeltjes in de schaduw en vermaken ons met mensen kijken.


Om half zes hebben we er genoeg van en Rick en mijn vader willen liever bij ons in de buurt hun vaderdagdiner genieten. We hebben enorm geluk met het verkeer, misschien omdat het weer toch wat koeler was dit weekend en er dus minder strandverkeer is.

Ook met het vinden van plaats (toch niet makkelijk op vaderdag) in een restaurant boffen we. Het Japanse restaurant "Sweet Ginger" heeft nog een tafeltje over als wij aankomen. Misschien ook omdat de meeste "dads" biefstuk willen en geen sushi. We hebben een heel gezellige maaltijd, een leuke afsluiting van een fijne vaderdag.

Maandag:

De laatste schoolweek van het jaar is begonnen. We zijn laat dit jaar, vorig jaar zaten we op deze datum al in Michigan op bezoek bij Ricks vader. Die reis gaan we dit jaar niet maken, we hebben ze net in maart gezien.

Nadat ik alles in huis heb opgeruimd (nou ja, alles...ik hoop de kinderen in de vakantie wel aan het kamer opruimen te krijgen!) rij ik naar Christine om te gaan lopen.

Haar dochter heeft net gebeld, dat ze haar contact lenzen wil uitdoen, dus we moeten eerst naar de school rijden, die niet bepaald om de hoek ligt. We besluiten dus in die buurt te gaan wandelen, wat ook wel weer eens een leuke verandering blijkt te zijn. Het is een wat oudere buurt, maar iedereen heeft keurig onderhouden tuinen en het zijn leuke huizen kwa architectuur.

Op de terugweg valt me weer de "Wildflower Meadow" langs de interstate vlakbij ons huis op. Er worden hier grasvelden expres niet gemaaid, zodat wilde bloemen er de kans krijgen te groeien en bloeien. Meestal zijn het zonnebloemen en klavers, maar in deze weide staan prachtige papavers met blauwe, roze en witte lange bloemen waarvan ik de naam niet weet.

Ik neem me voor er vanmiddag met mijn fototoestel heen te lopen. Zo gedacht, zo gedaan en bij aankomst waan ik me in de wilde natuur, ook al razen links en rechts de auto's langs me.

Het is een beetje surreeel, al die bloemen tussen de uitlaatgassen. Maar ik leef me erop uit met mijn camera en het resultaat is mooi, een kleine selectie:



Een eenzaam zonnetje

posted by Kasaka @ 9:38 PM   ---

|

Actief!

Zaterdag:

Het zal vast geen nieuwtje zijn voor degenen, die mijn blog lezen, maar ik ben dol op actief zijn. Nu is dat soms erger, dan anders, ik zal de hormonale details maar achterwege laten.

Al op vrijdag voelde ik die drang, dat gevoel van niet stil kunnen zitten, van "avontuur" hoe klein ook, als het maar iets was.

Zaterdagochtend is, voor Rick althans, uitslaapochtend. Hij moet iedere dag voor half zeven het bed uit en ik snap zijn drang tot zo lang mogelijk onder de veren blijven best. Maar als de kamer dan een en al zonnestraal is kan ik niet blijven liggen, hoezeer ik me dat de avond van tevoren ook voorneem!

Ik stap uit bed, doe mijn dagelijkse oefeningen, waaronder 300 buikspieroefeningen, en maak een lekker sterke kan met koffie (Rick maakt het altijd nog net iets te zwak).

Als ik me zo energiek voel vind ik het moeilijk maar gewoon te zitten. Gelukkig leeft Rick al bijna 18 jaar met mij en ook hij staat voor zijn doen vroeg op. Hij stelt voor de fietsen op de auto te laden en langs de Potomac te gaan fietsen. Yes!!!

Als een kind zo blij voel ik me. Geen van de kinderen wil mee, Katja moet zich al bij Relay for Life aanmelden, waar ze de hele nacht zal doorbrengen (daarover later meer) en Kai en Saskia spelen de Sims op de computer.

Rick neemt de route langs het Pentagon naar Washington Reagan National Airport. Iedere keer als ik het Pentagon zie, moet ik weer even kijken naar de plek waar het vliegtuig in het gebouw is gevlogen. Het ziet er net iets nieuwer uit, maar verder is er niets te zien, dat aan die tragedie herinnert.

Het Pentagon vanaf de snelweg

Bij Gravelly Point, net naast Reagan National, waar je de vliegtuigen zo laag over ziet vliegen, dat het lijkt of je ze kunt aanraken, parkeren we de van. Van hieruit fietsen we langs de Potomac rivier naar de Key Bridge, de toegang naar Georgetown.

Fietsen langs de Potomac


Een klein stuk van dit traject heb ik al vele malen gewandeld met de kinderen, ook toen ze kleiner waren. Maar dit is de eerste keer, dat ik deze kant uit fiets. Een groot deel van het pad is van hout, door bossig gebied. Als we niet in het bos zijn hebben we prachtig uitzicht over het Lincoln Memorial, het Washington Monument, het Capitool in de verte en de bekende gebouwen van Georgetown. Rick zegt, dat ik een gevaarlijke fietspartner ben, want ik stop telkens om foto's te nemen.

Op de Potomac is het ook een drukte van jewelste. Kayakers, roeiers en andere plezierboten delen deze tot een van de langste ter wereld behorende rivier.


Bij de Key Bridge aangekomen besluiten we er even overheen te rijden. Dat is toch wel een speciaal gevoel. We bedenken, dat we volgende keer geld mee moeten nemen en in Georgetown moeten lunchen. We zijn opgewonden over de mogelijkheden, die fietsen ons hier geeft.

Een militaire helicopter vliegt over ons heen, terwijl we van het uitzicht vanaf de Key Bridge genieten

Op de terugweg brengt Rick zijn fiets weg naar Performance Bicycles voor een tune up en halen we lunch bij Subway.

Eenmaal thuis haal ik Saskia over om met me mee te gaan om de laatste Vaderdag inkopen te doen. Ricks grote cadeau is gelukkig binnen, maar Kai en Saskia willen ook wat geven. Katja heeft besloten een kaart met een IOU (I owe you) te geven, want ze is er vannacht tenslotte niet en ook niet morgenochtend bij het ontbijt.

Als eerste gaan we naar Blockbuster, maar Saskia wil Rick graag de dvd van National Treasure geven en die is uitverkocht daar.

De volgende stop is Whole Foods, waar ze een Port tasting hebben. Ricks favoriete alcoholische drank is port, dus dit is een "Aha!" moment voor mij. Ik koop een heel lekkere, 10 jaar oude port voor hem, zeker wetend, dat die in de smaak zal vallen. Kai kan die geven.

Vervolgens begeven een zeurende (ik wil naar het zwembad, Mammie!) Saskia en ik ons naar Hollywood Video. Ook daar blijkt National Treasure niet aanwezig, maar Saskia kiest "Hitch" als alternatief. Prima, geen van ons heeft die film nog gezien.

Met de belofte, dat we ook ijsjes zullen kopen, krijg ik Saskia nog net mee naar Safeway. Soms is het onhandig, dat Whole Foods alleen maar "gezonde" dingen verkoopt. Dat betekent, dat we voor de minder gezonde dingen (tja, die eten en drinken we ook) toch naar een "gewone" supermarkt moeten.

Eindelijk, eindelijk kan Saskia zich bij thuiskomst in haar zwempak kleden. Ikzelf verkleed me niet, want we kunnen maar een uurtje blijven en het water is me alweer te koud op het moment.

Met moeite krijg ik Saskia er bij de "break" weer uit. Ieder uur om kwart voor het uur moeten de kinderen een kwartier het zwembad uit, ideaal om ze mee naar huis te krijgen, want anders zou het helemaal niet lukken!

We gaan met zijn vieren bij Chevy's eten. We krijgen een tafeltje op hun terras en Rick en ik bestellen een meloen margarita. Hmm!!! Ook de zalm fajita's smaken voortreffelijk!

Katja zullen we tot morgenochtend vroeg niet zien en dan zal ze vast doodop zijn, want de Relay for Life duurt de hele nacht. Het is wel bijzonder, dat ze eraan meedoet, ik ben erg trots op haar begaanheid met dit soort acties.

We zijn met twee auto's gekomen, want we gaan naar de film, Rick en Kai naar Batman Begins en Saskia en ik naar The Perfect Man. Het is weliswaar in dezelfde bioscoop, maar onze film duurt veel minder lang. The Perfect Man is leuk, maar hij zal geen Oscars winnen. Het verhaal is vrij simpel over een moeder, die eindeloos op zoek is naar de "perfect man" en een tiener dochter, die genoeg heeft van het constante verkassen als haar romances stuklopen. Uiteindelijk is het een super zoetig einde. Maar ach, Heather Locklear en Hillary Duff zijn leuke actrice en ik vind Chris Noth ook helemaal niet vervelend om naar te kijken. Goede zaterdagavond entertainment, dus!

Om 9 uur zijn Saskia en ik weer thuis en maken alles gauw klaar voor vaderdag. Morgen vroeg op, want we gaan naar Kings Dominion!

posted by Kasaka @ 10:20 PM   ---

|

Field Day

Met schrik word ik om half zeven wakker door het alarm. Sorry!! roept Katja van beneden en doet het weer uit. Even later gaat de telefoon en geeft Rick slaperig ons paswoord en antwoordt op de vraag of alles goed is, dat zijn teenager weer eens het rode flitsende lichtje niet heeft gezien.

De zon schijnt fel de kamer binnen, wel een nadeel van een kamer op het oosten! Onze "blinds" (dunne luxaflex) houden geen straaltje tegen. Ik draai nog wat in bed, maar ben gewoon klaarwakker. En zo begint de dag extra vroeg. Eigenlijk zou ik iedere dag wel zo makkelijk uit bed willen komen, maar het gros van de dagen stel ik dat moment zo lang mogelijk uit!

Katja vertrekt om tien voor zeven gewapend met veertig stroopwafels naar school. Die zullen haar klasgenoten tijdens de geschiedenisles om half acht verorberen, een gezond Nederlands "ontbijt" dus!

Kai volgt tien minuten later, hij heeft gisteren al zijn boeken al moeten inleveren, dus wat ze nu verder op school doen is me een raadsel.

Saskia is al even vroeg op als ik en opgewonden, want vandaag is het haar "Field Day" (sportdag). De kinderen hebben daar speciale t-shirts voor gekregen en Rick gaat vanochtend met haar mee. Ik ben hem hoogst dankbaar, want ik vind het doodsaai om daar uren te staan kijken naar het zakkenlopen en touwtrekken. Laat hem maar eens "bonden" met zijn dochter.

Ik maak een ontbijt van Granola voor mij en een Eggo wafel met vruchtenhagel (America meets the Netherlands) voor Saskia. Voor het naar school gaan speelt ze nog even buiten en ik maak er meteen een leermoment van, want gewoonlijk hebben we maar ternauwernood tijd om te eten voor we naar school moeten.

Om klokslag kwart over acht (ok, ik moet nog even genieten van het feit, dat dit een van de 5 dagen van het schooljaar was, waarop we om die tijd ook werkelijk de deur uitliepen) lopen Rick, Saskia, Brynna en ik naar de school. Rick en Saskia zijn gekleed in hun speciale Field Day t-shirts en bij de voordeur zien we een stel bevriende ouders. Ik voel me toch een beetje schuldig, dat ik geen Field Day t-shirt aanheb en dat ik met de hond weer rechtsomkeerts maak.

Onze kleine prima donna herinnerde zich, dat ze vorig jaar speciaal voor Field Day een Subway meatball sandwich van Lauren had gekregen voor lunch. Kennelijk moet dat nu traditie worden, want daar had ze vandaag ook zoooooo'n zin in!

Ach, waarom ook niet, een keer per jaar moet dat kunnen. Voor Christine komt om te wandelen race ik dus even naar Subway, dat net open is. De broden worden nog gebakken en er hangt een heerlijke verse baklucht in de winkel. Er zijn wel meerdere "subshops", maar Subway blijft bij mij favoriet. Keurig met nieuwe plastic handschoentjes aan wordt mijn (of liever Saskia's) sub gemaakt.

Terwijl Christine en ik later door een straat hier vlakbij wandelen, loopt er opeens een prachtige ree vlak voor ons de weg op. Heel rustig, alsof ze in het bos is. Het doet me aan de serie "Northern Exposure" denken, waar een moose door de straten van het stadje liep.

Na de wandeling van anderhalf uur ren ik met Saskia's in de magnetron opgewarmde sandwich naar de school. Hier is de Field Day nog in volle gang. Ik vind Rick, Saskia en Madison zittend in het gras, terwijl ze naar het zakkenlopen kijken. Het is bijna lunchtijd, maar eerst moeten Saskia en Madison nog de "driepotige race" doen. Dat doen ze heel goed en hun groepje wint de race.

Saskia wacht op haar beurt om aan een race mee te doen


Waarschijnlijk de laatste keer, dat ik Mrs. D. zag, dus maar gauw een foto gemaakt

Rick en ik nemen afscheid als de kinderen naar binnen gaan voor de lunch. Saskia wil natuurlijk, dat ik blijf, maar ik wil "iets" gaan fotograferen, het weer is zo prachtig, zon met wolken en zo'n 25 graden.

Gauw eet ik lunch en rijd dan naar Meadowlark Gardens. Dit is een heel mooi park met twee enorme vijvers. Het eerste gedeelte is aangelegd en er bloeien prachtige bloemen en planten. Idyllische bankjes staan her en der verspreid en het geheel maakt een dankbaar onderwerp voor mooie foto's.

Op de deur van het bezoekerscentrum hangt een papier, waarop staat, dat de toegang $5 bedraagt. Binnen zie ik echter nergens een loket, dus ik loop gauw door het gebouw heen de tuinen in. Misschien erg Nederlands, maar ik betaal al genoeg belasting aan Fairfax County en vind het onzin om voor dit park toegang te betalen.

Buiten besluit ik te proberen een bloem met een bij erin scherp op de foto te krijgen. Dit valt helemaal niet mee, want de bijtjes zijn erg bedrijvig en blijven maar heel kort zitten. Ik geniet van het uitzicht en de druk af en aan vliegende zwaluwtjes en zelfs een mooie bluebird. Op een boomstam poseert een chipmunk even lief voor me.





Jammer, dat ik maar beperkt de tijd heb. Om twee uur vertrek ik weer naar huis in de veronderstelling, dat Katja naar de mall wil om een badpak te kopen. Maar die plannen blijken inmiddels gewijzigd, zij gaat met een groep vriendinnen naar het zwembad.

Ook Kai vertrekt naar het zwembad en Saskia speelt in de sproeier met haar vriendinnetje aan de overkant van het pleintje. Heerlijk even een paar heel rustige uren. Ik bestel van Webshots afdrukken van mijn foto's met mensen erop. Dat zijn de enige digitale foto's, waar ik papieren copies van wil hebben.

Rick komt lekker vroeg thuis en we besluiten voor Saskia's piano uitvoering bij Sweetwater Tavern te gaan eten. Hier kun je zo lekker buiten eten en hun tonijn salade vind ik onovertreffelijk. Helaas is de bediening vandaag veel langzamer, dan we van ze gewend zijn en we zijn maar net op tijd klaar voor het concert. Ik geef bij wijze van uitzondering maar een 15% fooi (meestal 20%), want ik kreeg bijvoorbeeld mijn bij de soep bestelde wijn pas toen ik mijn hoofdgerecht al bijna op had.

Thuis kleedt Saskia zich snel in haar nette jurk met "volwassen" slippers, die ze zo graag wilde, maar die later flink pijn aan haar voet hadden gedaan. Tja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden, zoals mijn oma vroeger zei.

Ze is flink nerveus, want ze weet, dat ze als eerste moet spelen. Dit "concert" wordt gegeven bij haar pianoleraar thuis en hij heeft zes leerlingen, dus groot is het helemaal niet (en lang gelukkig ook niet!). Saskia speelt natuurlijk erg goed, ze vindt piano spelen leuk en gaat snel vooruit.

Geconcentreerd aan het spelen

Een van de oudere meisjes speelt een heel lang en moeilijk stuk, knap hoor! Kai en ik kijken rond in de kamer, die voor tenminste een derde gevuld is met de piano vleugel. Er is werkelijk geen plekje aan de muur, waar niets hangt of staat. Deze mensen zijn duidelijk niet van het weggooierige type.

Na de uitvoering worden we uitgenodigd voor alcoholvrije punch (heel lekker: ginger ale met sorbet ijs) en een versnapering op het deck buiten. Dan wordt duidelijk, dat achter dit kleine huisje een enorme en prachtig aangelegde tuin ligt. Duidelijk zijn Mr. Vassar en zijn vrouw tuinierders. Er is een "Japans" gedeelte, een "bos" gedeelte en een bloemen gedeelte. Ze zijn er terecht erg trots op.

Al gauw nemen we afscheid en gaan bij Dairy Queen nog even een ijsje eten. Saskia is doodmoe van haar drukke dag en gaat bij thuiskomst meteen naar bed!

posted by Kasaka @ 10:43 PM   ---

|

Koninklijk zilver

Vandaag hadden Angele en ik afgesproken een tweede poging te wagen om het zilver van Koningin Beatrix in het Corcoran Museum te gaan bekijken.


Het was prachtig weer en in de Metro werd meteen duidelijk, dat het toeristenseizoen al is aangebroken, ook al gaan onze kinderen nog naar school. Het zat veel voller, dan gewoonlijk om half elf 's ochtends.

De wandeling van het Smithsonian metro station naar het Corcoran museum is ongeveer een mijl. We liepen langs het Washington Monument, waar heel hard gewerkt wordt om de omgeving weer open te stellen voor het publiek. Het is na 11 september omgeven geweest door een hoog hek, terwijl er veiligheidsmaatregelen werden geinstalleerd. Nu is het klaar en wil men het vast met 4 juli open hebben.

Terwijl we wilden oversteken naar het Witte Huis hoorden we allerlei sirenes en kwam er een heel stel zwarte auto's begeleid door politie langs. Helaas niet de president, maar een of andere belangrijke diplomaat.

Het Corcoran museum is een heel mooi gebouw, het past in het neo-klassieke Washington. We liepen de trap op door de zware houten deuren, die vandaag openstonden. We betaalden de $6,75 toegangsprijs en gingen op zoek naar Beatrix' schatten.


We liepen naar boven, langs een aantal zeer kleurrijke standbeelden en kwamen in een zaaltje met Nederlandse stillevens van onder anderen Gerard ter Borch (bekend om hoe fotografisch hij satijn kon schilderen). Via een andere trap liepen we weer naar beneden.


Beneden liepen we een kamer binnen, die allerlei vergulde versieringen langs de muren en aan de muren had. Hier stonden de zilveren bokalen, juwelendoosjes en andere prachtige zilverstukken van het Nederlandse koninklijk huis. Vooral Koning Willem III kreeg nogal wat tijdens zijn regering! De voorwerpen waren stuk voor stuk indrukwekkend. Werkelijk prachtig! Vooral de heel gedetailleerde gravures in het zilver. Dit was waarschijnlijk maar een klein percentage van al het zilver, dat het koningshuis bezit, maar het was zeker een exquisiet deel.

Nederlands zilver in een Amerikaans museum, toch wel bijzonder!

Ik durfde er maar een foto te nemen, want toen mijn flits ging, kwam er meteen een suppoost de zaal binnen. Iets zei me, dat fotografie verboden was. Oeps! (Maar de foto was gemaakt, hi hi)

Er waren andere belangstellenden, waaronder een oudere Nederlandse dame, die haar Amerikaanse gezellen van alles vertelde over de geschiedenis van het Nederlandse koningshuis.

Hierna liepen we door de rest van het museum, wat niet erg groot is. We zagen onder anderen een indrukwekkende tentoonstelling van de Japanse fotograaf Shomei Tomatsu, die ook veel in Nagasaki heeft gefotografeerd, sommige foto's erg schokkend.

Na al deze cultuur hadden we honger gekregen en besloten bij het cafeetje wat te gaan eten. Er stonden heerlijke salades op het menu, Angele nam er een met geitenkaas en ik een salade nicoise.



Het World War II Memorial blijft een mooi fotografisch onderwerp

Via het World War II Memorial, waar drie soldaten in uniformen uit die tijd uitlegden hoe het toen was en poseerden met kinderen, liepen we terug naar de Metro.

Drie soldaten met het World War II Memorial en Lincoln Memorial op de achtergrond

Om half vier kwam Laura om mij een massage te "geven". Als ik het niet nodig had en zij niet zo aardig was, zou ik er nooit een nemen, want ik heb er een grote hekel aan!! Maar het helpt goed en gelukkig heb ik er in de zomer minder nodig.

Na de massage wilde Saskia naar het zwembad. Nu ben ik zo'n slappeling, dat het met 27 graden al te koud was voor mij om te zwemmen. Dus ben ik met mijn boek in een ligstoel gekropen en heb verder gelezen in "Lamb, the gospel according to Biff" over de kindertijd van Jezus. Ik vind het boek heerlijk! Heel anders, dan wat ik gewoonlijk lees, maar zeer onderhoudend en het zet je toch aan het denken, want het zou best kunnen, dat Jezus zo zijn kindertijd doorbracht.

Thuis hebben we ons met zijn drieen door een hele zak Pirate's Booty gewerkt. Maar dat is ok, want het is een gezonde snack! Vooral Veggie Booty, wat ik wel lekker vind, maar de kinderen niet, zit vol vitamines.

En om te eindigen met iets "artistieks", deze artiest gaat voor mij te ver. Wat voor belang kan het nadoen van zoiets nu hebben?

posted by Kasaka @ 10:13 PM   ---

|

Tien mijl race

Zojuist heb ik me opgegeven voor de Army Ten Miler, die 2 oktober gelopen zal worden. Kirsten en ik hebben besloten hem te gaan lopen. Zij heeft het al eerder gedaan, voor mij is het de langste race, die ik ooit gedaan heb. Maar ja, dat zegt niet veel, want de enige race, die ik ooit gedaan heb, is de 5 kilometer lange Race for the Cure. We hebben nog meer dan genoeg tijd om te trainen.

Het was vandaag absoluut perfect weer, heerlijk warm, maar veel minder vochtig, dan gisteren. Kirsten en ik hebben 6 mijl gerend door Vienna. Met alle heuvels is dat toch wel een hele kluif, zeker in 32 graden hitte.

Een duik in het zwembad was het enige waar ik bij thuiskomst nog zin in had! Dus heb ik gauw mijn zwempak aangedaan en ben baantjes gaan trekken. Voor de scholen uitgaan is het heerlijk rustig in het zwembad, alleen moeders met kleine kinderen, ouderen en geluksvogels, zoals ik, die nog even tijd hebben voor het kroost weer verschijnt. Het water had een fantastische temperatuur, lekker warm.

Net toen ik eens even lekker wilde gaan liggen lezen belde Katja op mijn mobieltje. Kon ik haar komen ophalen? Oh well, it was too good to be true.

Na school toog iedereen weer naar het zwembad. Ik moest een half uurtje later weg om Saskia naar pianoles te brengen en naar Whole Foods te gaan om stroopwafels voor Katja's Nederlandse tractatie op vrijdag te kopen. Tijdens geschiedenisles moeten deze week alle studenten iets lekkers uit het land van hun herkomst meenemen. En ieder kind heeft wel een of meerdere landen van herkomst.

Katja wilde eerst poffertjes maken, maar aangezien ze al om 7:25 History heeft leek me dat absoluut niets. Koude poffertjes zijn niet lekker en ik ben wel goed, maar niet gek genoeg om om vijf uur 's ochtends poffertjes te gaan staan bakken!

Gelukkig verkoopt Whole Foods echte stroopwafels, organisch nog wel en geimporteerd uit Nederland. Echter kan het dus niet!

Na dit uitstapje gingen we terug naar het zwembad en maakte ik het ons makkelijk door een Pizza Hut pizza daar te laten bezorgen. Kai en Saskia vinden dat prachtig, zo kunnen ze gauw eten en dan lekker verder zwemmen.

Om 19 uur waren we weer thuis, waar Katja en haar vriendinnetje Nikki aan een wiskunde project werken en Rick en ik met onze beide laptops buiten zijn gaan zitten. Het schijnt de komende dagen iets koeler te worden, maar het blijft heerlijk weer. Zomer is toch wel echt mijn favoriete seizoen!

posted by Kasaka @ 8:53 PM   ---

|

Primaries

Om half negen lag ik vanochtend al in de tandarts stoel en een half uurtje later was het klaar! De permanente kroon zit er weer op, hopelijk blijft hij er nu de beloofde 40 jaar zitten! De behandeling was dus een fluitje van een cent, maar oh, wat heb ik de rest van de dag aangezichtspijn gehad! Hij had de zenuw flink gekieteld, zo te voelen.

Zodra ik thuis de deur binnenliep ging de telefoon. Het was Saskia, ze voelde zich niet lekker en had de rest van de dag last van diarrhee, het arme kind. Verder voelt ze zich niet ziek, dus het is waarschijnlijk iets wat ze in het zwembad heeft opgepikt of iets wat ze heeft gegeten.

Het is ook wel erg drukkend heet buiten, een aantal schooldistricten, waaronder dat in Washington, ging vervroegd dicht vandaag. Fairfax County heeft air conditioning in alle scholen, hoewel die volgens Kai en Katja verre van optimaal werkt. In de klassen op de begane grond zitten ze een uur te bibberen en het volgende uur drijven ze op de bovenste verdieping uit de klas van de hitte en vochtigheid. Kan ook niet gezond zijn.

Behalve Flag Day werden vandaag ook de primaries gehouden voor de Democratische en Republikeinse kandidaten, die in november met de verkiezingen mee willen doen. Eindelijk zullen de irritante politieke telefoontjes weer even ophouden! Op het stembiljet in november mag voor iedere partij maar een kandidaat staan en vandaag moest er dus gestemd worden welke dat zou zijn.

Bij het stembureau moest ik, na het laten zien van mijn rijbewijs en voor extra veiligheid geven van mijn adres, kiezen tussen een Democratisch of Republikeins stembiljet. Ik heb nog vluchtig naar de nummers gekeken en er waren om 15 uur nog maar minder dan 100 mensen geweest om te stemmen. Daarvan was het merendeel Republikeins. De opkomst was waarschijnlijk laag vanwege de hitte.

Ik vroeg om een Democratisch stembiljet en kreeg een kaartje in handen met "Democratic" erop, wat ik moest overhandigen aan de heel oude meneer bij de stemcomputer. Voor de staatsverkiezingen stem ik vrijwel altijd democratisch, ik vind nl. dat er te veel enge zeer conservatieven in het Virginia parlement zitten.

Mijn enige keus op dit stembiljet was die van lieutenant goeverneur. Er stonden vier namen, maar voor mij waren er maar twee belangrijk: Chap Petersen en Leslie Byrne. Hoewel ik de gedachte van een vrouwelijke lt. goeverneur mooi vind heb ik toch voor Petersen gestemd. Veel commentatoren zijn nl. bang, dat Byrne te liberaal zal overkomen om verkozen te worden. Maar uiteindelijk is zij het toch geworden, dus all the power to her!

Net heb ik "onze" tuinman gebeld, Fidel. Hij praat heel onduidelijk Engels en het is maar de vraag of hij begreep wat ik bedoelde. Onze achtertuin wordt overwoekerd door een heel agressieve slingerplant. Hij zit helemaal in mijn mooie rozenstruiken! Ik heb geprobeerd hem eruit te trekken, maar zonder succes. Hopelijk kan zijn groepje tuinmannen er meer mee. In dit warme weer groeit het onkruid als kool, het is werkelijk niet bij te houden en ik ben toch al niet zo'n tuinierster. Ik vind het leuk om naar te kijken, maar het vele werk dat erbij komt kijken hoeft van mij niet! In ieder geval meende ik uit zijn verhaal te verstaan, dat hij er morgen naar komt kijken.

posted by Kasaka @ 5:53 PM   ---

|

Hot, hot, hot!

Terwijl het nog narommelt na een gigantisch onweer is het licht buiten zodanig, dat we ons in een Heineken flesje wanen. Alles is felgroen, alsof we door groen glas kijken, heel mooi en vreemd.

Een minuut voor de zondvloed losbrak

Vanochtend bij het opstaan was het al 27 graden en je kon de hitte al helemaal voelen. Gelukkig hadden Christine en ik al besloten vroeg te gaan lopen en in haar buurt is er heel veel bos met schaduw.

Door de warmte op school, maar ook door het grafische van de film over een geboorte is Katja vandaag in "Health" flauwgevallen. Gelukkig was ze al snel weer helemaal bij, maar het was natuurlijk het gesprek van de (school) dag! Zo zorgen ze wel, dat een tiener niet gauw zwanger zal worden, ha ha!

Als het zo warm is, wordt er een "heat index" uitgegeven, dit is hoe warm het voelt als je luchttemperatuur en vochtigheid samen rekent. Vandaag was de heat index 100 graden, dus bijna 38 vochtige graden. Morgen wordt een heat index van over de 40 graden verwacht en dan geeft de National Weather Service een "heat advisory" uit.

Mede dankzij alle tropische lucht, die met tropische storm Arlene binnen is gekomen zal het de komende paar dagen warmer dan 40 graden celsius voelen. Voor ons is dat geen probleem, wij hebben een air conditioned huis en een zwembad om verkoeling in te zoeken. Maar veel mensen hier hebben geen air conditioning en dat is vooral voor ouderen van dagen, babies en mensen met medische problemen ronduit gevaarlijk.

Fairfax County nodigt mensen daarvoor uit om naar bijvoorbeeld de bibliotheken te komen. Die zijn gratis en air conditioned. Ook geven ze gratis fans weg aan ouderen, die geen airconditioning hebben. Ze hebben zelfs een website met suggesties over hoe men koelte kan zoeken.

Zodra Saskia thuis kwam nam ik haar en haar vriendinnetje Laura mee naar het zwembad. Laura's vader, die thuisvader is, vindt het maar wat makkelijk, als ik babysitter speel, de hele middag. Vanmiddag vond ik het prima, ik vind zwemmen erg ontspannend en de kinderen vermaken zich wel. Na een paar uur namen we een ijsje van de Good Humor meneer. Saskia en Laura hadden een ijs taco en ik een waterijsje.

Daar kwamen de musjes op af. Die hadden het ook flink warm! Met bekjes open kwamen ze op onze stoelen zitten. Helaas was er voor de vogeltjes bij ons niets te halen.


Net hebben we genoten van een regenboog en een wel zeer kleurige zonsondergang. Het lukte me niet de regenboog goed op de foto te krijgen, helaas, maar hier een paar foto's.

Rechts kun je de regenboog een beetje zien




Zelfs na het onweer is het nog 24 graden, heerlijk!

posted by Kasaka @ 12:57 PM   ---

|

Nederlandse gast

Het was vandaag prachtig weer, warm, maar niet zo vochtig, wat meteen te zien was aan de mooie blauwe lucht. Rick, Kai en ik namen de gelegenheid waar om naar Whole Foods te lopen. We hadden niet veel nodig en het is een mooie wandeling.

Onderweg kwamen we langs maar liefst vijf kerken, allemaal verschillende denominaties. Gewoonlijk valt dat niet zo op, maar op zondag is het een drukte van jewelste rond de kerken. Bij sommigen moet de politie er zelfs bij aan te pas komen om het verkeer te regelen.

Na de wandeling maakten we ons natuurlijk klaar voor het zwembad. Nu is het nog niet saai, want iedereen gaat nog en het is er gezellig druk. Dat zal langzaam minder worden en in augustus is het er altijd erg rustig, ook wel omdat veel mensen dan op vakantie zijn, maar ook, omdat de glans er tegen die tijd vanaf is.

Rond half zeven kwam Ronald Verhoog hier. We lieten Mexicaans eten bezorgen en kletsten gezellig buiten op het deck. Hij wilde ook nog even een laatste blik in een Amerikaanse supermarkt werpen, dus namen we hem mee naar de grote Safeway hier vlakbij. Het was vreselijk gezellig! Morgen vliegt hij weer terug naar Nederland, het was duidelijk, dat hij het jammer vond, dat zijn vakantie er weer op zat!

Saskia nam deze foto van Ronald en mij

We vinden het altijd ontzettend leuk om Nederlandse gasten te ontvangen. Jammer, dat het eigenlijk maar zo weinig voorkomt. Het is ook heel goed voor de kinderen om verschillende mensen Nederlands te horen praten. Dus, wie er naar Washington komt is hier welkom!

posted by Kasaka @ 10:19 PM   ---

|

Een leuke zaterdag

Na een lekker ontbijtje op het dek in het al warme ochtendzonnetje maakte ik me klaar om naar Tysons Corner Center te gaan.

Hier had ik om 11 uur afgesproken om Ronald Verhoog, met wie ik op verschillende Amerika forums heb gecorrespondeerd en die een vriend is van een vriend van ons (ja, ja, zo gaat dat) bij Starbucks te ontmoeten. We herkenden elkaar meteen van de foto's, die we op het internet hadden gezien.

Ronald tracteerde mij op een hazelnut iced latte en nam zelf een vanilla frappucino. We vonden een tafeltje in de drukte van de mall en hadden heel wat te bespreken. Hij heeft een heel interessante reis gemaakt dit keer en ik gaf hem suggesties voor dingen, die hij hier kon gaan zien. Als hij ze allemaal opvolgt, zal hij heel wat zien, maar misschien zien we dan morgenavond wel een heel moeie Ronald! Hij komt hier namelijk morgenavond eten.

Zijn eerste stop na de mall zou Great Falls National Park zijn. Dat had ik gisteren natuurlijk ook gezien en ik kon hem vertellen, dat de watervallen nu mooi te zien zijn. Soms is de rivier zo'n wilde, kolkende massa, dat je geen waterval ziet. Het waterniveau vind ik nu op zijn mooist, als er veel verschillende watervallen te zien zijn. Ik gaf hem een mooie route naar het park toe, langs de prachtige landgoederen van het stadje Great Falls.

Zelf bleef ik nog even bij de mall. Ik wilde een nieuwe bikini vinden en Water, Water Everywhere is een winkel met alleen maar dameszwempakken. Daar moest ik toch wel slagen! Gelukkig was de bediening er werkelijk fantastisch en gaf ze me goede suggesties voor de verschillende stijlen, die mij zouden staan. Terwijl je badpakken aanprobeert wordt je een kamerjas aangereikt, zodat je je, als je verder wilt zoeken, niet iedere keer helemaal aan hoeft te kleden. Het maakt het shoppen voor een badpak, wat ik meestal vreselijk vind, nog bijna leuk!

Gelukkig vond ik na zeker tien bikini's aangeprobeerd te hebben er eentje, die mij goed zat en die een leuk design had. Alle hulde aan het meisje, dat daar hielp, ze vroeg zelfs iedereen haar voornaam en onthield die dan ook! Ik heb haar uitbundig bedankt, want vriendelijke hulp is hier niet ongewoon, maar zij was ronduit fantastisch en dat zonder tips!

Bij Hecht's keek ik nog even bij de juwelen afdeling, want daar hadden ze een grote 50% off sale voor goud en zilver. Maar ik vond het nog te duur voor "zomaar", dus heb niets gekocht.

Het was vandaag Saskia's halve verjaardag. Natuurlijk moest daar werk van gemaakt worden, want Saskia vindt zichzelf erg zielig met een verjaardag twee weken voor Kerst en de rest van het jaar "niets". Dus nodigde ze haar vriendinnetje Laura uit voor een logeerpartij en daarvoor moesten natuurlijk films gekeken worden.

Dus namen Rick en ik haar voor Laura kwam naar Blockbuster en we huurden onder anderen The Son of the Mask en Are we there yet?.

Vervolgens haalden we bij Leslie's Pool Supplies een heel stel zwembrillen, want daar hebben we een chronisch tekort aan. Daar hadden ze ook leuke ballen en andere speeltjes voor in het zwembad, waar de kinderen zich vanmiddag goed mee vermaakt hebben.

Toen Laura kwam zijn we naar het zwembad vertrokken. Het water was heerlijk en ik heb een kilometer gezwommen. Opeens ben ik ook helemaal bij met mijn tijdschriften, nu ik toch snel een aantal uren per dag lig te luieren in een ligstoel daar.

Na de pizza togen we met zijn allen naar ons bioscoopje en keken The Son of the Mask. Het is een heel grappige film, maar ik vond de originele film veel beter!

posted by Kasaka @ 11:25 PM   ---

|

Hazy, hot and humid

Dat is hoe het weer vandaag hier wordt genoemd. De weermannen spreken van een "soepige atmosfeer". Vochtig, met een hoofdletter, is het, maar ook erg warm. Washington is dan ook op een moeras gebouwd.

Saskia had vandaag pijama dag op school. Heerlijk! Ik zou het helemaal niet vervelend vinden als dat iedere dag mocht! Het scheelt ook tijd bij het klaarmaken.

Alleen al de wandeling naar Saskia's school was zo vochtig, dat ik helemaal zweterig thuiskwam. En ik had met Kirsten afgesproken om te gaan rennen op het W&OD pad!

Om half elf belde Kirsten, dat ze klaar was, ze was met hun hamster naar de dierenarts geweest. De hamster heeft $9,99 gekost en ze heeft net een operatie van $250 ondergaan! Ik vind het onvoorstelbaar, dat er dierenartsen zijn, die dat soort klein grut opereren. Maar ja, ze krijgen er dan ook goed voor betaald!

We begonnen om elf uur aan onze jog, want meer kan het niet worden genoemd in deze hitte. Gelukkig was het nog bewolkt, hoewel later de zon te voorschijn kwam en we echt moesten lopen in plaats van rennen, het was gewoon te warm en vochtig. We liepen het pad op en voelden ons meteen weer een met de natuur. Hoogtepunt van vandaag was de havik, die op een tak vlak bij ons eens lekker zijn verhaal ging houden. Prachtig!

Na een paar boodschappen gehaald te hebben bij Whole Foods haalde ik thuis Kai op om naar Great Falls Park te gaan. Het weer in Vienna was wel bewolkt, maar lekker en ik bedacht me, dat de watervallen waarschijnlijk heel mooi en rustig zouden zijn vandaag.

Dat bleek waar te zijn. Kai en ik hadden Brynna mee, die maar al te graag rond liep te snuffelen. Ook vandaag waren de reigers weer ruim aanwezig en ik kon Kai laten zien, hoe ze een visje vingen en hoe de anderen daar als rivalen op reageerden.

Het regende wel terwijl we daar stonden en eerst lieten we ons lekker nat regenen, het was tenslotte zo warm! Maar naderhand deden we toch maar onze paraplu's open om de zondvloed op te vangen! Terwijl we daar stonden met klaterende regen zagen we een Turkey Vulture zijn vleugels helemaal openen, alsof hij een bad aan het nemen was in de regen. Het was een prachtig gezicht, want deze vogels zijn enorm!

Na een tijdje bij de eerste uitkijkplaats te hebben gestaan, liepen we naar de tweede. Hier ontmoetten we een paar Koreanen, die vroegen of ik een foto van hun tweeen kon maken. Natuurlijk! Daarna wilde een van hen een foto van mij en Kai maken en maakte drie hele leuke foto's. Ik had mijn fototoestel dit keer niet mee, omdat het zo regende.

Kai en ik met Great Falls op de achtergrond


Bij thuiskomst was het weer helemaal opgeklaard en wilden Saskia en Katja naar het zwembad. Omdat de oefentijden van het zwemteam tot het einde van het schooljaar laat in de middag zijn, ontmoet ik zo ook een heel stel vriendinnen en kennissen, die ik al een jaar niet gesproken heb. Ik vind het zwembad op het moment dus erg leuk en gezellig. Bovendien was ik na al het rennen en in de hitte rondlopen wel toe aan een frisse duik!

Ik kletste gezellig met Patty, die ik al ken sinds Saskia een baby was en later met Kimberly, die met een Vlaamse Belg getrouwd is en dus wat Nederlands verstaat.

Om half zeven kreeg ik Saskia met moeite het zwembad uit. Katja was al naar huis, want die moest om 6 uur babysitten. Rick en ik hadden een "date" en Kai zou oppassen. Het is heerlijk om kinderen te hebben, die oud genoeg zijn om alleen thuis te blijven!!

Rick had een reservering gemaakt bij het Pacific Rim restaurant in Sterling. Dit restaurant (de naam zegt het al) heeft als thema de landen rond de Grote Ocean. De gerechten op het menu komen uit die landen, het decor is "Pacific" en een zangeres zingt Hawaiiaanse en andere deuntjes.

De filet mignon, die ik kreeg, was een van de zachtste in lange tijd! Hij smolt letterlijk op de tong. Als dessert bestelden we cherries jubilee, geflambeerde kersen op vanille ijs. To die for! (zoals we hier zeggen) Een groot succes, dus.

posted by Kasaka @ 10:03 PM   ---

|

Schuldgevoelens

Liggend in het zwembad vanmiddag las ik een artikel in Woman's Day over hoe wij vrouwen ons schuldig voelen, als we tijd voor onszelf nemen. Hmm, op heterdaad betrapt, want daar had ik op dat moment ook wel even last van. Tenslotte is het wel heel lui, om zelfs zonder kinderen, die bezig gehouden moeten worden, in het zwembad te gaan luieren, zoals ik op dat moment deed.

Wat is dat toch? Die drang om altijd maar productief bezig te zijn en als je dat niet bent, voelen alsof je je van je node taken kwijt? Aan Rick ligt het in ieder geval niet, want die wil dat ik, als de kinderen er niet zijn, zoveel mogelijk plezier voor mezelf maak.

Op Saskia's school mogen ze deze week op allerlei grappige manieren verschijnen. Gisteren was het crazy hair day en liep iedereen met gekke kleuren haar. Vandaag mochten ze iets dragen, wat liet zien, wat ze later wilden worden. Saskia droeg haar gymnastiek pakje, want ze wil later een gymnaste worden. Morgen mogen ze in pijama naar school (heerlijk, ik wou dat dat iedere dag het geval was, ha ha!).

Terwijl Christine en ik door een zinderend Vienna liepen (gelukkig hebben we zoveel bomen, dat er heel wat schaduw is!) ging mijn mobieltje. Op Katja's school was de air conditioning nu echt kapot en ze had het zo warm, dat ze me smeekte alsjeblieft een schoon t-shirt en een korte broek langs te brengen. En inderdaad, eenmaal in het schoolgebouw brak het zweet me meteen uit! Arme kinderen en arme leraren!

In dit warme weer vind ik koken maar niks en Rick komt te laat thuis om de barbecue aan te maken (ik wil gas, hij zweert bij kolen), dus komt het op salades en ander koud voedsel aan. Dat smaakt toch het beste als het snikheet is.

Dus haalde ik bij Whole Foods en Giant (met die fantastische self checkouts, waarom Safeway die niet heeft is me een raadsel!) de benodigdheden voor een lekker stokbroodje met kaas en ham en verse salade voor vanavond.

Nu ik zelf geen kleine kinderen meer heb, merk ik aan andere moeders, hoe vermoeiend dat was, vooral bij het winkelen. Vandaag heb ik twee keer een moeder met kleintjes geholpen, beide keren werd het met dankbaarheid aanvaard. Vroeger vond ik het zelf ook heel fijn, als iemand me met het inpakken en de kleintjes hielp. Ok, zo lang geleden is het ook weer niet, maar ik hoop wel dit te onthouden, zodat ik als oma ook nog begrijp hoe dat voelde.

En toen had ik om 13 uur al mijn huishoudelijke taken, inclusief het maken van een smoothie voor als de kinderen thuiskwamen (vers fruit, vanilla yoghurt en melk tot een shake gemixt), af.

Dus besloot ik mezelf te verwennen met een zwembad trip zonder kinderen. Als ik daar ben met de kinderen is er altijd wel eentje, die zich verveelt en waarmee ik dus moet gaan spelen. Zelf ben ik dol op baantjes trekken. Ja, dat is vreemd en raar. Maar tijdens het zwemmen concentreer ik me helemaal daarop, niets is ontspannender! Gewoon door het water klieven en banen tellen. Ik heb voor mezelf een doel van twee kilometer gezet, deze week. De helft daarvan is volbracht. Het uurtje, dat ik voor mezelf had was heerlijk!

Vienna Aquatic Club

Katja was doodmoe bij thuiskomst. Die had tot half drie vannacht aan een project voor Engels gewerkt en moest om half zes weer op voor school! Zulke uren had ik niet tot ik op de universiteit zat!

Een van, die laat zien, hoe competitie gericht veel mensen zijn!

Natuurlijk wilde Saskia na school ook naar het zwembad, dus trok ik er weer heen. Zij vond allerlei vriendinnetjes, dus ik zag haar niet, tot we weg werden gestuurd vanwege donder. Bij de eerste donderslag wordt het zwembad voor 45 minuten gesloten. Meestal is er in die tijd nog wel een donderslag geweest, dus het betekent gewoon gesloten voor de rest van de dag. Het is wel de makkelijkste manier om de kinderen mee naar huis te krijgen!

De zoveelste reality show kondigde zich vandaag aan: eentje waarin Tommy Hilfiger bepaalt, wie zijn "apprentice" wordt. Het hele concept is een copie van The Apprentice, maar het was toch wel grappig anders om te zien (de mode types zijn nu eenmaal "anders").

In dit artikel wordt van alles verteld over de Wereld Bank, waar mijn vader werkt en wij ook een stel kennissen hebben. Een gratis "abonnement" op de Washington Post is wel nodig.

posted by Kasaka @ 8:25 PM   ---

|

Lazy days of summer

Soms vind ik het moeilijk om weer eens met iets origineels aan te komen in mijn blog. Vandaag was zo'n dag, niets aardverschuivends heeft plaatsgevonden en toch was het een heerlijke dag.

Het weer blijft voortreffelijk! Het kan voor mij niet warm genoeg. Jammer, dat de kinderen nog wel telkens naar school moeten, waar de air conditioning niet optimaal werkt en vooral op Katja's school is het echt zinderend heet in de lokalen. Toch weigert ze een korte broek te dragen. Pff, probeer maar eens in hitte van bijna 40 graden in een spijkerbroek te zitten en dan ook nog te leren!

Vanochtend had ik een gesprek met het hoofd van Saskia's school over de testresultaten van een paar weken geleden. Gelukkig is ze helemaal aan mijn kant en ziet in, dat Saskia meer nodig heeft, dan het invullen van formulieren, zoals nu. Iedere middag brengt ze weer een hele berg huiswerk mee, terwijl haar vriendinnetje Laura, die een andere lerares heeft, geen huiswerk heeft. Zo oneerlijk!

Christine en ik hebben vanochtend anderhalf uur door de hitte gelopen. Het is nu wel zo warm, 's ochtends vroeg al, dat je voornamelijk in de schaduw wilt lopen. De dieren zijn ook vroeg druk, we zagen konijnen en chipmunks. We liepen door het bos met een kabbelend beekje langs de weg, erg mooi. Je hoeft hier echt niet ver weg te gaan voor pure natuur.

Na de wandeling besloot ik mijn nagels te laten doen. Toen ik opbelde om een afspraak te maken, bleek het Vietnamese vrouwtje, waar ik meestal heen ga, niet meer daar te werken. Deze nail salons zijn Vietnamese eilandjes. De mensen daar spreken heel weinig Engels en dus zal ik wel nooit weten, waar ze heen is gegaan. Het antwoord vandaag was "she called and said she moved". Er was meteen een andere Vietnamese in haar plaats.

Degene, die mijn nagels vandaag deed, spreekt tenminste Engels. Dat vind ik toch wel zo gezellig, als je een beetje kunt kletsen. Nu ben ik daar lang niet zo goed in als mijn Amerikaanse "collega's". Ik sta er telkens versteld van, hoe die met zo'n beperkte mogelijkheid tot conversatie van alles van de families van de Vietnamese vrouwen lijken te weten! Ik moet ook wel tot mijn schaamte toegeven, dat zulke dingen me hoegenaamd niet interesseren. Natuurlijk vind ik het leuk, dat "T" nog een zoontje verwacht en ik mag haar ook heel graag. Maar verder gaat mijn interesse ook niet. Misschien ben ik, als Nederlandse, wel de oppervlakkige in het contact hier!

Ik merk dat wel vaker, vooroordelen tegen Amerikanen zijn vaak, dat ze "oppervlakkig" zouden zijn. Of ik ben heel Amerikaans, want ik ben dat ook, of Amerikanen, die vaak zich persoonlijke dingen over anderen herinneren, waar ik jaloers op ben, zijn helemaal niet oppervlakkig. In ieder geval heb ik weer mooi roze gelakte nageltjes en nette wenkbrauwen.

Omdat het zo warm was, droeg ik vandaag een makkelijke jurk zonder mouwen. Van alle kanten kwamen de complimenten op me af. Wat zie je er mooi uit, waar ga je naar toe, heb je iets bijzonders? Nee, het is gewoon een makkelijke jurk!

Bij het zwembad, waar Saskia na haar pianoles naar toe wilde, had ik er nog een heel gesprek over met mijn Chileense overbuurvrouw. Zij vertelde (en ze heeft een heel mooi figuur), dat ze zich in Chili dik voelde, want iedereen is daar dun en allemaal volgens de laatste mode gekleed. Er wordt nauwelijks gegeten en iedereen is met zijn/haar gewicht bezig. Terwijl ik zo naar haar luisterde en hoe ze helemaal niet blij met haar uiterlijk was, ondanks dat de meeste Amerikaanse vrouwen waarschijnlijk jaloers naar haar keken, werd het me duidelijk hoezeer we allemaal aan cultuur onderhevig zijn. En hoe verschillend die culturen zijn. Erg interessant, allemaal.

Met moeite kreeg ik Saskia om half acht het bad uit. Dat wordt nog wat, deze zomer! Ik had me toch een honger! Maar ja, het is ook wel lekker nog zo laat te zwemmen.

posted by Kasaka @ 9:54 PM   ---

|

Geen juwelen, maar...

Het zomerse weer duurt voort, heerlijk! Ik zit om half negen lekker op het deck te typen met drie katten om me heen. Die hebben nu besloten maar buiten op de stoelen te gaan slapen, in plaats van binnen. Wel heb ik me helemaal met "deet" (Off) moeten insmeren, want de muggen en no-see-ums zijn hard in de weer en vinden mij bijzonder lekker.

De zon is bijna onder en de vogels zijn al een stuk rustiger. Zo af en toe zie ik een vleermuis uit de bomen fladderen en hoor ik een kikker kwaken. Straks, als het donker is, komen de vuurvliegjes te voorschijn, die voor mij echt "zomer" betekenen. De kinderen proberen die te vangen, het zijn fascinerende beestjes. Ik heb geen zin om naar binnen te gaan. De geluiden en sensaties van de natuur (en het typen op de laptop natuurlijk, ha ha) zijn even genoeg "tv".

Een aantal weken geleden had ik gelezen, dat de juwelen van Koningin Beatrix hier in het Corcoran Museum te bezichtigen zouden zijn tot 4 juli. Samen met Angele, die ik via het Alles Amerika forum heb "ontmoet" en die hier maar zo'n kwartiertje rijden vandaan woont, besloot ik die vandaag te gaan bekijken.

Om kwart voor tien kwam Angele naar ons toe en van hieruit liepen we naar de Metro. We konden het meteen goed met elkaar vinden en ik vind het altijd weer erg leuk om Nederlands te kunnen kletsen.

We wisten niet precies welk Metro station het dichtst bij het Corcoran museum was, dus stapten we bij Smithsonian uit. Altijd veilig en centraal gelegen. Het museum was ongeveer tien minuten lopen verderop, maar we hadden geen van beiden erbij stil gestaan, dat het wellicht een dag per week gesloten zou kunnen zijn. En, je raad het al, die dag was dinsdag!

Daar stonden we dan voor het museum waar ik al 21 jaar langs rijd en loop, maar nog nooit binnen was geweest. De massieve dubbele deuren waren hermetisch gesloten!

Wat nu? Gelukkig is Washington nu niet bepaald een saaie stad, dus keuze te over. We besloten over de Mall naar het American Indian Museum te lopen. Daar aangekomen vertelde ik Angele, dat ik de film nog nooit had gezien. Zij wel en ze vond hem zo mooi, ze wilde hem nog weleens zien.

De fonteinen voor het American Indian Museum, waarop we tijdens de lunch ook uitzicht hadden

We hadden 15 minuten voor het begin van de film en het was niet druk in het museum, dus we keken nog even rond in het "Our Universe" gedeelte. Prachtig, al die mythologie en tradities! Het is zo'n bijzonder museum, helemaal door de stammen zelf gedaan en ontworpen.

Het theater waar de film vertoond werd zelf was al interessant. In het midden stond een pilaar met vier witte kleden, dienstdoend als filmdoek. Daarboven was een koepelvormig plafond en daaronder een glasachtige "steen". Wij namen allemaal plaats op een trapvormige tribune.

De film was inderdaad prachtig, alles over het leven van de Indianen met de natuur. Niet alleen zagen we het op het doek, maar ook op het plafond en op de "steen". Heel indrukwekkend!

Na deze 13 minuten durende presentatie hadden we honger gekregen en gingen eten bij Mitsitum, het cafe in het museum, waar ik inmiddels dol op ben! Ik moest gewoon mijn Pacific salmon sandwich weer hebben met de venkel en vijgen salade. Angele koos de black bean soup. Als toetje namen we allebei de gefrituurde aardbeien, werkelijk verrukkelijk!

Toen we klaar waren was het alweer tijd om terug te gaan, Katja komt al om half drie thuis uit school! Angele bleef nog even wat drinken en we besloten het Corcoran volgende donderdag weer te proberen, dan moet het wel open zijn!

Zodra Saskia thuis kwam wilde ze naar de mall met Laura. De meisjes wilden een jongenszwembroek om allebei te dragen over hun zwempak. Gelukkig zijn alle zwemspullen nu helemaal afgeprijsd (ook zo idioot, de zomer is nog niet begonnen en je kunt al nauwelijks meer een badpak vinden!) en vonden we goedkope broeken.

Laura had maar $10 bij zich en de broek kostte $15, dus ik besloot die $5 maar te betalen. Maar Saskia wilde ook, dat ze dezelfde bikini zouden dragen en ik was niet van plan dat ook voor haar te kopen. Dus belde Laura haar vader op, want de bikini's waren minder dan de helft van de gewoonlijke prijs.

Nu weet ik best, dat Amerikanen preuts zijn, soms tot het idiote. Zo moest het dochtertje van een Franse kennis van mij op haar derde een bovenstukje aan met zwemles! Zulke dingen vind ik dus te ver gaan.

Als Laura's vader had gezegd, dat ze geen bikini nodig had, of dat hij er nu niet voor wilde betalen, zou ik het heel normaal gevonden hebben. De reden, dat ze hem niet mocht, was echter, dat ze geen bikini's mocht dragen. Punt!

Saskia snapte daar helemaal niets van! Ze bleef maar vragen waarom en dat het een stomme regel was (oeps!). Natuurlijk had Laura daar geen antwoord op. Ik heb maar geprobeerd het wat te verzachten door te zeggen, dat iedere familie zijn eigen regels heeft en dat Laura misschien sommige van onze regels ook stom vond. Vraagt Saskia natuurlijk keihard "welke dan, wij hebben helemaal geen stomme regels". Tja!

Na de bikini's hebben we nog nieuwe gymschoenen bij Skecher's gekocht. Saskia hele leuke zwart-witte en ik een soort witte sandalen, waar ik mijlen op zal kunnen lopen, maar die toch leuk staan onder mijn capri's of shorts.

Saskia was me in ieder geval zeer dankbaar, ook al had Laura de bikini niet. Jongens shorts zijn in voor meisjes van hun leeftijd. Go figure!

Intussen is het donker en vliegen de vuurvliegjes op en neer. Het lijken wel kerstlichtjes in de dogwoods. Hoe zouden ze dat toch doen? Electriciteit in hun lijfjes?

posted by Kasaka @ 8:27 PM   ---

|

Feeling hot, hot, hot!

Heerlijk, dit warme weer! De meeste mensen zijn het met me eens, maar vrijwel niemand begrijpt hoe lekker dit is voor mij. Het betekent veel minder pijn, mijn spieren reageren heel positief op warmte, ik voel me dan bijna gewoon!

Kai logeerde vannacht bij zijn vriendje Michael, maar we hadden afgesproken vanochtend een fietstocht te maken. Ik haalde hem om half tien op en om tien uur fietsten we weg. Het was inmiddels al een heel vochtige 32 graden. Kai was moe van zijn logeerpartij, maar een heel nieuwsgierig hert en een aantal snel kabbelende beekjes haalden die vermoeidheid gauw weg.


We liepen naar een van die beekjes en besloten daar met een picknick en sandalen terug te komen, zodat we in het water zouden kunnen. Om ons heen klonken kikker en insekten geluiden en Kai merkte op, dat het voelde alsof we in Louisiana waren, in plaats van Virginia! En inderdaad, het voelde ontzettend tropisch vandaag.

Bij thuiskomst vertrok Katja met drie vrienden en vriendinnen meteen naar het zwembad. Kai was zo moe na de fietstocht, dat hij ging slapen en Saskia en ik smeerden ons ook in om naar het zwembad te gaan.

Ik had allerlei plannen vanmiddag, maar eenmaal in het zwembad gaan de uren opeens in sneltreinvaart voorbij! Voor ik het wist was het 4 uur en moest ik toch echt naar huis om te douchen, want Katja had om 5 uur een kappersafspraak.

Saskia was al dagen nerveus, want ze moest een zwemtest doen om van de duikplank te mogen springen en om zonder mij in het zwembad te zijn. Vandaag heeft ze die test samen met haar vriendinnetje gedaan en ze draagt nu met trots een groene rubberen armband, die aangeeft, dat ze "groot" is. Trots, dat ze is!


Ons zwembad heeft geen snackbar en dus is het een lucratieve plek voor de Good Humor busjes, die door Vienna rijden. Vandaag merkten we de rivaliteit tussen die busjes!! Er stond een busje de hele tijd te wachten, maar hij had niet zoveel keuze als degene, die het zwembad in zijn route heeft. Ze gingen elkaar nog net niet te lijf! Gelukkig, want er waren heel wat kinderen om dat gade te slaan. Maar de woorden waren niet mis. De een zijn brood, ...

Katja's haar is erg leuk geworden, ze heeft voor het eerst in jaren weer een pony, maar dan een hele lange.


Vanavond heb ik heerlijk buiten zitten lezen. Ik lees het boek "Lamb" van Christopher Moore. Terwijl ik daar zat werd het donkerder en donkerder en om 7 uur moest ik naar binnen, want het begon goed huis te houden. Maar om de een of andere reden ontlopen wij altijd het ergste van de storm. Ik weet niet of dat is omdat we op een "berg" wonen, maar het is wel opvallend. Het werd vandaag dan ook bijna 100 graden (vind ik altijd zo warm klinken!).

In Aruba zoeken ze hard naar een 18 jarig meisje, dat al 4 dagen spoorloos verdwenen is. Dit is natuurlijk geen goed nieuws voor een eiland, dat erg afhankelijk is van het toerisme en dan vooral het Amerikaanse toerisme.

Een beter bericht was, dat er minder misdaden werden gepleegd in de VS in het afgelopen jaar. Dat er 50 minder moorden werden gepleegd in Washington was al heel goed nieuws!
Nog een verlate foto van Saskia en mij tijdens de picknick vorige week

posted by Kasaka @ 6:53 PM   ---

|

Vakantiegevoel

Het is 22 uur en 32 graden! Heerlijk! Eindelijk is het echt zomerweer! En de voorspellingen zijn, dat dat de rest van de week zo zal zijn. Hoera!

Met deze temperaturen komt ook gelijk een vakantiegevoel. Ik wil, dat de zomervakantie nu begint! Niet over drie weken! Dit vierdaagse weekend is te makkelijk en om dan weer in het gareel te komen, bah. Maar we hebben nog een vrije dag te goed.

Vanochtend zijn Katja en ik door de hitte naar Michael's gelopen. Dat was zo'n drie kilometer en het was warm, met een hoofdletter! Maar goede oefening en Katja had Scrapbook dingen nodig voor Engels. Nu ben ik geen scrapbooker, dus ik heb nooit rondgekeken in die gangen. Maar, mijn hemel!! Je kunt er werkelijk alles vinden!! Ik zou er bijna van gaan scrapbooken, maar ik weet, dat ik daar geen geduld cq tijd voor heb. Katja vond in ieder geval wat ze nodig had.

Natuurlijk moesten we op een dag als deze naar het zwembad. Na de lunch ging het hele gezin. En ik ben waarempel drie keer het koude water in gegaan! Het was zo warm, dat dat zelfs lekker aanvoelde. Nog een paar dagen deze temperatuur en het water is lekker warm. We zijn allemaal een beetje verbrand, vooral Saskia heeft zo'n lichte huid, dat het moeilijk is dat tegen te gaan! Ik moet toegeven, dat me dat wat verontrust, want we zullen deze zomer nog heel wat zon zien.

Als afsluiting van deze heerlijke dag hebben we buiten gegeten op het terrasje van Sweetwater Tavern. De bediening was heel goed. Het was wat warm, maar dolgezellig en het eten was voortreffelijk.

Het Engelse projekt waarvoor Katja naar Michael's moest gaat over Griekse mythologie (specifiek de Odyssee). Hiervoor had ze een mythologie boek nodig en we reden naar Barnes and Noble dichtbij het restaurant om dat te vinden. Helaas waren zij net dicht om 7 uur en dus moesten we naar Borders, wat tot 9 uur open bleef. Het is toch heerlijk, dat je tot 9 uur op zondagavond nog in een boekenwinkel kunt rondneuzen! Katja zag haar vroegere Engelse lerares en vond het boek dat ze nodig had.

Vanavond heb ik mijn Canadese foto's online gezet (mijn broer wil geen familie foto's online, dus niets van hen). Die zijn hier te bekijken.

posted by Kasaka @ 9:20 PM   ---

|

The little things in life

Het zijn echt de kleine dingetjes in het leven, die het zo bijzonder maken. Vandaag viel er veel te genieten.


Kattenvriendinnetjes

Er stond helemaal niets op het programma, dus lekker uitslapen en rustig opstaan. Rick lag nog te pitten toen ik al de vrouwen finale van de French Open stond te kijken, terwijl ik gewichten hief.

Net toen ik klaar was belde mijn moeder. Mijn vader en zij gaan volgende week een weekje naar Athene om haar verjaardag te vieren. Ik vind het leuk voor ze en een hele stap vooruit voor mijn moeder.

Het weer was vanochtend nogal bewolkt met zo af en toe zon en ik besloot Brynna en mijn fototoestel mee te nemen. Het licht was perfect voor bloemen foto's. Terwijl ik liep landde er een prachtig blauw vlindertje op mijn grote teen en bleef daar een tijdje rustig zitten. It's the little things in life. Misschien ben ik bijgelovig en zweverig, maar voor mij hebben vlinders te maken met degenen, die van ons heen zijn gegaan. Als ik een vlinder zie, denk ik aan mijn geliefde Oma. Christine heeft hetzelfde gevoel, denkend aan haar vader, dus misschien is het zo gek nog niet.

Ok, mijn tenen moeten opnieuw gelakt, maar het vlindertje is prachtig, toch?

De lentebloemen zijn inmiddels uitgebloeid, alles heeft het diepe groen van de zomer bereikt en de rozen, pioenrozen, lelies en andere zomerbloemen bloeien volop. Door de regen van gisteren zat op alle bloemen dauw, wat ze extra mooi maakte.

Lelie


Pioenroos






Patriottische brievenbus in de buurt

Vanmiddag klaarde het helemaal op en werd het lekker warm, 30 graden! Rick, Saskia en ik speelden voor op het pleintje badminton. Saskia kan dat al goed.

Daarna heb ik op het deck in een ruk mijn "steamy romance" uitgelezen. Nu moet ik dus weer aan de serieuzere lectuur. Maar zo'n flutselromannetje is ook weleens leuk.

Wat is het toch fijn om een basement te hebben. De afgelopen twee nachten heeft Kai een "sleepover" gehad met een vriendje. Ze verdwijnen naar de basement en we zien ze niet meer! Ze komen alleen boven om wat te eten of drinken. Nu heeft Saskia een vriendinnetje te logeren en alweer horen of zien we ze niet. Die basement slokt ze op! Maar er is dan ook van alles te doen daar: Saskia's Barbies, poppenhuizen en mijn "echte" poppenhuis, de X-box, een groot scherm tv en twee grote kasten, de ene vol met knutselspullen (we hebben een speciale knutseltafel staan beneden) en een vol met spelletjes en puzzels. Geen wonder, dat ze zich niet vervelen! Wat een uitvinding, die basement! Daar kan de kelder bij mijn grootouders, waar we vroeger eindeloos Donald Ducks lazen, niet aan tippen!

Vanavond heeft Rick alle kinderen meegenomen naar Madagascar. Kai en Saskia wilden het nog eens zien. Ik had dus even heerlijk het rijk alleen. Wat een genot!

Nu kijken we een zweverig programma op BVN, waarom is er nou nooit eens iets normaals te zien, daar!!

posted by Kasaka @ 8:43 PM   ---

|

Filmdag!

Door de miezerige regen begaf ik me vanochtend vroeg naar de dokter. Het weer bevestigde hoe ik me voelde, want dit bezoek was een grote zelf overwinning. Vroeger had ik nooit moeite met doktersbezoeken, tot ik een dokter trof, die er op uit leek te bewijzen, dat er iets mis was met mijn gezondheid. Eindeloze testen, nerveus wachten op uitslagen, foute uitslagen, opnieuw testen, dreigementen van de dokter, noem maar op, ik ging weg bij die dokter en was het een paar jaar helemaal beu.

Maar de nadruk van de gezondheidszorg ligt hier zo op het preventieve en ieder tijdschrift, dat je leest, benadrukt hoe je toch ieder jaar onderzocht moet worden, dus heb ik schoorvoetend al maanden geleden deze afspraak met de dokter, die Kirsten ook ziet, gemaakt.

De dokter is een Argentijnse, iets jonger dan ik, en ze maakt deel uit van een grote praktijk. Allemaal dingen, die me aanstaan, want mijn vorige dokter was in de zestig en had een praktijk alleen, die bol stond van de advertenties voor cholesterol medicijnen en andere farmaceutische bedrijven. In de praktijk, die ik vandaag bezocht, was geen reclame te vinden.

Het geheel duurde anderhalf uur en nu moet ik op de uitslagen van de testen wachten. Al met al viel het reuze mee. Deze praktijk is maar vijf minuten van ons huis weg, makkelijker kan het niet! Bovendien accepteren ze onze verzekering, waardoor ik niets hoefde te betalen.

Het weer bleef somber en de kinderen hadden vrij, dus besloten we vanmiddag een filmmiddag te maken. Op tien minuten rijden van ons huis hebben we een theater met 12 zalen en de twee films, die we graag wilden zien, speelden daar ook.

Met Katja en Saskia ging ik naar de 13:10 show van "Sisterhood of the Traveling Pants". Katja had al een tijd geleden dit boek gelezen en de film is een echte "chick flick". We zaten dan ook alleen met tienermeisjes en hun moeders in het theater. Kai had geen zin om te komen en maar goed ook, hij had er niets aan gevonden.

De film was veel meer, dan ik ervan had verwacht. Er zaten echt diepgaande stukken in, zoals een moeder, die zelfmoord pleegde en hoe haar dochter pas veel later zichzelf toeliet om daarom te treuren. En een meisje, dat leukemie heeft, en later sterft. We zaten toen allemaal te sniffen. Het was geen oppervlakkige film, zoals sommige recente tienerfilms.

Helaas zaten er achter ons een paar mensen met een "large" popcorn en het geknauw en gekraak was niet van de lucht! Ik moest me enorm bedwingen om die zak niet uit hun handen te rukken! Mijn hemel, hoe irritant!! Maar ik heb me in kunnen houden, zij het met grote moeite.

Na afloop hadden we anderhalf uur voor de volgende show en bracht ik Katja thuis en haalde Kai op. Ik had tickets voor Madagascar om 16:20. Na weer een diet Coke en een Ben and Jerry's ijsje te hebben gekocht voor tijdens de film vonden we goede plaatsen. Dit keer zat het theater vol met ouders en jonge kinderen, die regelmatig luidkeels uitleg kregen over het hoe en waarom van de film. Sommige mensen denken echt, dat ze alleen in zo'n theater zitten!

Madagascar is een kostelijke film! En zo heerlijk kleurrijk! Het is natuurlijk geen diepgaand verhaal, maar zeker leuk om op een regenachtige middag te gaan zien. De pinguins waren de sterren vond ik.

Zo werd een druilerige middag nog erg leuk. Er zijn op het moment een heel stel leuke films uit en er komen er in de komende weken een heel stel meer. Zo zien we allemaal uit naar "Charlie and the Chocolate Factory" met Johnny Depp, die 15 juli uitkomt.

Rick heeft vandaag officieel te horen gekregen, dat hij teruggaat naar zijn oude positie bij Microsoft. Dit is iets wat hij al maanden wil en dus reden voor feest. Het betekent waarschijnlijk, dat hij weer vaker gaat reizen, maar het belangrijkste is, dat hij gelukkig is in zijn werk.

Om dat te vieren hebben we bij Cafe Renaissance gegeten. We worden daar alsof we familie zijn begroet. Vooral Saskia, de eigenaar van het restaurant is dol op haar. Aan iedere klant (meestal oudere mensen) vraagt hij, of ze Saskia geen prachtig meisje vinden en natuurlijk beamen ze dat allemaal. Arme Sas komt nu op de leeftijd waarop ze dat niet meer zo leuk vindt, maar stiekem voelt ze zich volgens mij toch gevleid.

Heerlijk nog drie vrije dagen te goed!!

posted by Kasaka @ 10:13 PM   ---

|

Lekker lang weekend!

Om onverklaarbare redenen heeft Fairfax County public schools dit weekend vier dagen lang gemaakt, de kinderen hebben morgen en maandag vrij. En dat na vorig weekend een drie dagen weekend gehad te hebben, het kan niet op!

Heerlijk vind ik het: niet om zes uur wakker te hoeven worden, geen gesoebat om Saskia naar school te krijgen. Natuurlijk betekent het ook logeerpartijen en luide films in de basement, want wij blijven de zoete inval. Ik hoop, dat de kinderen zich dit met plezier herinneren, want zoveel vrienden in de buurt te hebben is toch wel bijzonder tegenwoordig.

Het was vandaag een bewolkte dag, maar de temperatuur was heel aangenaam. Perfect fietsweer, dus. Ik krijg weleens de vraag of ik er nu nooit genoeg van krijg hetzelfde pad telkens weer te fietsen. Nee, dus!

De wekelijkse wasbeurt van de brandweerwagens


Een mooi nieuw huis twee straten verderop

Ten eerste heb ik de keuze om in oostelijke of westelijke richting te gaan, de ene is allemaal natuur, de ander meer stads. Verder ziet het pad er iedere keer weer anders uit. Andere bloemen bloeien, andere mensen lopen of fietsen er en er zijn andere dieren te zien. Alleen al de mogelijkheid om een vos of een hert te zien maken het de moeite waard voor mij. Vandaag had ik geluk, ik zag ze allebei. Helaas te ver weg om te fotograferen. Ik genoot zoals gewoonlijk van mijn rit.

Antiques winkeltjes aan de hoofdstraat in Vienna


Op het W&OD pad

Toen ik thuiskwam belde Christine of ik zin had om lunch te gaan eten bij Artie's. Nou, natuurlijk had ik dat wel! We hebben er een heerlijke warme geitenkaas salade gegeten.

Op de terugweg vielen me eerst de mooi bloeiende papavers op en toen de lelijke politieke bordjes, die in tussenberm staan, met de namen van de goeverneurs en luitenant goeverneurs kandidaten erop. Op 14 juni worden de Democratische en Republikeinse primaries gehouden, dwz de voorverkiezingen, die bepalen welke kandidaat er voor elke partij in november op het stembiljet zal staan. In Virginia mag je, ongeacht je politieke voorkeur, in beiden meestemmen. En nu vervuilen de campagnes van die kandidaten onze wegen met hun lelijke bordjes.

En nu ik naar de Travel Channel, er is een programma over de beste stranden in de VS. Ik krijg meteen zin om naar het strand te gaan! Jammer, dat het nog een flinke rit hiervandaan is. Ooit wil ik aan het strand wonen!

posted by Kasaka @ 7:31 PM   ---

|

Een sociaal dagje

Alweer scheen de zon uitbundig toen ik wakker werd. Het is toch zoveel makkelijker om de dag te beginnen, als het weer lekker is!

Saskia had vandaag haar school picknick en tot mijn schrik zag ik, dat ik beloofd had chocolate chip cookies bij te dragen! Die had ik dus niet gekocht. Saskia redde me door me eraan te herinneren dat ik nog een pak met Nestle Tollhouse cookie dough in de ijskast had liggen en dus stond ik om 8 uur vanochtend koekjes te bakken. Gelukkig kan het niet makkelijker, ze zijn al voorgesneden in gelijke stukjes en na 11 minuten in de oven zijn ze klaar.

Nadat ik Saskia had weggebracht, ging ik nog even terug naar huis om wat aan het huishouden te doen voor Kirsten zou komen om te rennen. Toen ik de vaatwasmachine aan wilde doen, gingen er allerlei lichtjes aan op het "computerized panel", maar verder gebeurde er niets. Oh no! Het laatste waar ik zin in had was alles in die machine met de hand af te wassen!

Gauw zocht ik het nummer van GE op en al redelijk snel kreeg ik een live persoon aan de lijn (eerst moet je door allerlei "if... then press one", "if...then press 4" enz.). Ze suggereerde om de circuit breaker (geen idee wat dat in het Nederlands is, het is hoe je electriciteit naar een bepaald deel van het huis afsluit) even uit te doen, zodat de computer terug wordt gezet naar normaal. Het was nog een uitdaging om die ene circuit breaker te vinden, die naar de vaatwasser loopt, want we hebben een gecompliceerd electriciteitsnetwerk in dit huis! Maar gelukkig werkte het en het water, dat de machine binnenliep klonk als muziek in mijn oren.

Op dat moment kwam Kirsten en hadden we nog zo'n 40 minuten om te lopen, voor we naar de picknick moesten. We hadden het erover, hoe ontzettend gewend we al zijn aan al die moderne gemakken als vaatwasmachines, drogers, microwaves en wat al niet meer! En onze kinderen zijn ronduit verwend! Ik kan me nog uren afwassen herinneren, of was ophangen.

Om tien voor half twaalf bereikten we het park, waar de picknick al in volle gang was. Ik moet toegeven, dat ik met de jaren steeds luier ben geworden met betrekking tot de jaarlijkse picknick. De eerste jaren deed ik bijna alle organisatie en daar komt heel wat bij kijken! Nu draag ik wat te eten bij en kom om met Saskia en haar vriendinnetjes te spelen. Voor je het weet word je opgeslokt in de vele vrijwilligersbaantjes op de school. Ik heb uiteindelijk voor mezelf een regel gesteld: ik help als het direct met mijn kind te maken heeft graag mee, maar de rest van mijn energie bewaar ik voor mijn eigen kinderen na school.

Vandaag had iemand badminton rackets en shuttles meegenomen en speelden Kirsten en ik met 10 kinderen badminton. Het viel me op, dat we de enige ouders waren, die daadwerkelijk met de kinderen speelden. De andere vaders en moeders kletsten met elkaar.

Op de terugweg liepen we met de hele groep terug naar school. Ik kletste met Niall, de vader van Saskia's vriendinnetje, die Iers is. We hadden het over de Europese grondwet, hij vroeg of ik al had gehoord hoe Nederland ging stemmen vandaag (toen dus nog niet).

Saskia kwam na de picknick met mij mee naar huis en haar vriendinnetje Laura werd door haar vader ook meegenomen. De dames bepaalden meteen, dat ze naar het zwembad wilden. Ik twijfelde wel wat, want Saskia hoest flink, maar heb toch maar toegegeven (iets wat mijn moeder vroeger zeker nooit gedaan zou hebben, hopelijk was ik geen onverantwoordde ouder en wordt ze niet zieker).

Om drie uur sprongen Kai, Saskia en Laura het water in. Ik hield het bij een ligstoel in mijn bikini met mijn achterstallige Margrieten. Heerlijk! Het was perfect weer, warm genoeg, maar niet te warm, zo'n 26 graden.

Naarmate de middag vorderde werd het drukker en begonnen de trainingen van het zwemteam. Hierdoor zag ik weer een heel stel kennissen, die ik een jaar niet gesproken heb. De opening van het zwembad is ook het begin van het super sociale seizoen, lekker langs de kant kletsen met vriendinnen, terwijl de kinderen zich vermaken.

Om 5 uur heb ik voor de kinderen pizza besteld, een makkelijk maaltje. Pizza Hut bezorgt bij het zwembad en Domino's ook. Ze doen goede zaken op die manier, de bezorgers rennen af en aan!

Helaas is het weerbericht voor morgen en vrijdag minder, maar we hebben zo al een lekker voorproefje van de komende maanden gekregen!

En even over echt afzien! Ik ben flink actief, maar dit lijkt me toch drie keer niets!

posted by Kasaka @ 9:32 PM   ---

|