Over een geslaagde operatie voor Rick

Kwart over zes en ik ga zachtjes uit bed. Orion volgt me en zoals iedere ochtend staat Zorro bij onze slaapkamerdeur te miauwen. Het is een hele ochtend routine voor de dieren.  Als ik alle pillen, voer en botjes heb uitgedeeld ruim ik de afwasmachine uit.

Dan maak ik ontbijt en zoals iedere vrijdag is dat een vol bord om alle paddenstoelen en spinazie op te maken. Rick moet nuchter blijven en drinkt zijn thee met melk, dus die hoef ik vanochtend niet te zetten. Mijn kop koffie gaat in de Starbucks beker, heel handig met die deksel. 

Rick komt beneden als ik al aan mijn cardio bezig ben. Hij heeft geen haast, want zijn operatie zal pas aan het begin van de middag zijn. Als mijn cardio af is gaan we samen naar Starbucks waar we vandaag enkel mijn nitro brew ophalen.

Thuis doe ik mijn Duolingo lessen en maak me dan klaar om Rick naar het OrthoVirginia Surgical Center te brengen. Daar krijgt hij vanmiddag de operatie om het carpaal tunnel syndroom in zijn linker arm te verhelpen. 

Nadat ik Rick heb ingecheckt en de nodige handtekeningen heb gezet laat ik hem in de wachtkamer achter. Ik zou kunnen blijven tot hij naar de OK gaat, maar dat zal een paar uur duren en het lijkt mij niet goed om hier vanwege mijn verkoudheid te lang te blijven. Rick vindt dat ook absoluut niet nodig.

Om de tijd door te komen besluit ik een aantal winkels te gaan bezoeken. Eerst loop ik een stukje op het W&OD pad. Er is nog steeds wat kleur, maar iedere dag wordt het minder. 

Dan ga ik naar de Dollar Tree. Die is vlakbij ons, maar ik kom er vrijwel nooit en ik weet weer waarom. Ze hebben hun kerstspullen in en dat zou leuk zijn ware het niet dat het een enorme rotzooi is. Niets hangt bij elkaar en verderop in de winkel ligt van alles op de grond.

De kassajuffrouw is slecht ter been zie ik, want ik koop wel tien tasjes om kerstcadeautjes in te doen. Maar er moet toch iemand zijn, die op kan ruimen lijkt me. Maar goed, het is ook allemaal verschrikkelijk goedkoop uitziend spul (voor rond $1 kun je niet veel verwachten) dus dit was mijn jaarlijkse bezoekje weer. 

Bij de Hallmark winkel ga ik op zoek naar een verjaardagskaart voor Rick. Ze hebben heel weinig keus dus ik loop naar de Giant, die dichtbij is. Daar vind ik wel een leuke kaart. Hij komt me bekend voor, misschien heb ik hem al eerder gegeven, maar ik koop hem toch samen met een leuk Happy Birthday tasje. 

Het loopt inmiddels tegen twaalven en mijn maag rommelt. Ik maak mijn gewoonlijke lunch en die is altijd weer heerlijk. Terwijl ik eet meldt Rick dat hij nog niet aan de beurt is. Een half uur daarna is dat wel het geval en ik word via sms op de hoogte gehouden door OrthoVirginia. 

Nog een half uur later al krijg ik een telefoontje van Ricks dokter, die vertelt dat de operatie goed is gegaan. Rick moet nog wel even bijkomen van de narcose en dan kan ik hem ophalen. Ik ga meteen op weg.

Eenmaal daar word ik door een verpleegkundige opgehaald en naar Rick gebracht. Hij zit er monter bij, wel nog aan allerlei monitors, maar na een half uurtje mag hij zich gaan aankleden. Natuurlijk heeft hij daar zonder gebruik van zijn linker arm de nodige hulp bij nodig. 

Zoals altijd na een operatie ga ik de auto halen en dan wordt Rick in een rolstoel naar de auto gebracht. Natuurlijk heeft hij flinke honger en we gaan door de drive thru van McDonald's. Daar bestelt Rick een quarter pounder met kaas en spek zonder mayonnaise, een chocolade milk shake en een diet Coke. 

Bij de McDonald's hier spreekt iedereen Spaans en vaak gebrekkig Engels. Je moet dus altijd je bestelling goed nakijken. Inderdaad is die fout en krijgen we frietjes, die we niet besteld hadden. 

Ook had Rick duidelijk twee keer gezegd geen mayonnaise op zijn broodje te willen. Wat denk je? Als hij dat thuis opeet zit er een kodder mayonnaise waar je u tegen zegt op. Op het bonnetje staat "add mayonnaise" in plaats van "no mayonnaise". We lachen er maar om. 

We maken er een rustige avond van. Rick heeft wel wat pijn, maar nog geen pijnstiller nodig gehad. Hij heeft na dat McDonald's maal natuurlijk geen trek. Ik wel en bestel dit keer sushi van Genki. 

En zo is het alweer het einde van de week! Allemaal een heel fijn weekend gewenst!
 

Over personal training en geen happy hour

Mijn stem is weg als ik wakker word. Verder voel ik me gelukkig niet zieker dan gisteren. Ik sta rond kwart over zes op en doe mijn ochtendroutine. Ik smul weer van mijn ontbijt en de koffie. Als Rick beneden komt is alles ook klaar voor zijn thee. 

Iedere ochtend kijk ik welke vogels op mijn voederhuisje zijn geweest. De meeste zijn wat saai, mus, tortelduif en regelmatig een Amerikaanse kraai (die gigantisch zijn). Mijn favoriet blijft natuurlijk de cardinaal en ik hoop dat de bluebirds binnenkort ook terugkomen. 

Als we onze koffies van de drive thru bij Starbucks halen blijkt het "red cup day" te zijn. We krijgen ieder een rode Starbucks beker aangereikt. Rick weigert de zijne, maar ik vind hem leuk en neem hem graag aan. 

Mijn cardio heb ik voor we naar Starbucks gingen al gedaan en na heel veel Duolingo lessen is het tijd om me klaar te maken voor personal training. Ik vertel Sharon dat ik verkouden ben zodat ze niet te dichtbij komt. Ik hoest helemaal niet dus Sharon vindt het prima. 

Als het halve uur voorbij is rijd ik naar huis en maak wat herfst foto's. De Japanse kersenbomen zijn prachtig rood net voor hun bladeren vallen. Zo rood als het stopbord op de bovenste foto. Verder maak ik een stapeltje van mooie esdoornblaadjes en fotografeer die. 

Eenmaal weer thuis voel ik toch goed dat ik niet helemaal in top gezondheid ben. Ik heb veel fibromyalgiepijn en voel me opeens slap als een vaatdoek. Tijd om naar mijn lichaam te luisteren en de rest van de dag echt rust te nemen.

Net als gisteren smul ik van komkommer en paprika met de Everything but the Leftovers specerijenmix. De gerookte tonijn met sesamzaad smaakt daar goed bij. De bak yoghurt met fruit en zaden helpt goed tegen de keelpijn. 

Na het eten ga ik een half uur in de zon voor de open garage zitten. Het waait weer eens hard en een beetje binnen is het aangenamer. Jammer genoeg zakt de zon in deze tijd van het jaar al snel achter de huizen en dan is het te koud.

Eigenlijk voel ik me met het uur slechter. Het is niets voor mij, maar ik lig de rest van de middag op de bank. Ik kleur wat leuke plaatjes in met de Happy Color app, lees wat en dan komt Rick uit zijn kantoortje. 

We gaan even naar Whole Foods, maar onderweg vindt Rick dat ik niet goed klink en er heel moe uitzie. Ik blijf in de auto en laat Christine weten dat ik geen puf heb voor het happy hour van vanavond. Ik weet dat dat een goede beslissing is aan de opluchting, die ik voel. Sociaal zijn is net iets teveel gevraagd.

Thuis steek ik de kaarsen aan en ga in mijn luie stoel liggen. We laten eten bezorgen van Taco Bamba. Hun taco's in koolbladeren zijn zo lekker! 

En nu ga ik Onderweg naar Liefde kijken. Ik ben benieuwd of iemand van die vanlifers een match vindt.

Over toch verkouden en een gezellig happy hour

Als ik wakker word voel ik het al, ik heb toch Fiona's of Nico's verkoudheid gekregen. Dat is niet verwonderlijk als je nagaat dat er flink gehoest en geproest werd. Ik hoopte er immuun tegen te zijn, maar dus niet.

Gelukkig blijft het tot nu toe bij een beetje schraperige keel. Zoals de afgelopen dagen sta ik om net na zessen op en maak, na de dieren verzorgd te hebben, als eerste koffie. Die warme drank voelt goed aan mijn keel. 

Rick komt naar beneden als ik mijn ontbijt net af heb. We eten gezellig samen, want zijn cereal is zo klaar. Dan ga ik aan mijn cardio en Rick naar boven om zich klaar te maken voor zijn werk.

Als die beide dingen klaar zijn gaan we naar Starbucks. Het plein lijkt wel in brand te staan met de fel oranje bomen. Of eigenlijk is het geel en rood wat oranje lijkt. 

Genieten van mijn nitro brew doe ik Duolingo lessen en maak me dan klaar om erop uit te gaan. Het is een stuk aangenamer qua temperatuur dan gisteren en ik ga als eerste een stuk wandelen op het W&OD pad. Ik ben niet de enige, er zijn heel wat andere wandelaars en fietsers. 

Onderweg maak ik wat foto's van planten. Er is nog wat kleur, maar soms zijn de uitgebloeide planten ook een mooi onderwerp. Hierna doe ik wat boodschappen bij Whole Foods en rijd dan naar Trader Joe's. 

Die supermarkt is tijdens de feestdagen erg leuk om rond te kijken. Ze hebben allerlei lekkers, maar vooral zoetigheden en ik weet me in te houden. Ik neem kaas, yoghurt en komkommers mee. Verder ga ik hun bevroren wilde bosbessen uitproberen. Dat zijn de kleintjes, die je ook in Nederland plukt en die meer smaak hebben dan de dikke bessen hier. 

Net voor de lunch ben ik terug. Ik maak weer een salade van mini paprika en komkommer. Daar strooi ik "Everything But The Leftovers", een mengsel van specerijen van Trader Joe's, overheen. Dat is een heel erg lekkere combinatie!

Als proteine eet ik vandaag garnalen. Dan maak ik mijn gewoonlijke bakje yoghurt en ga dat in de garage in de zon opeten. De zon komt en gaat en als de wolken de overhand krijgen is het te koel. Als ik opsta zie ik onderstaande bidsprinkhaan vlak naast me. Hij zoekt kennelijk warmte in de garage. 

Met een mok zuurzak thee ga ik binnen verder lezen. Die thee moet heel goed voor de gezondheid wzijn en ik wil dat de verkoudheid niet erger wordt. Het is ook een erg lekkere thee. 

Omdat Rick om half vijf een presentatie heeft en mijn happy hour om vijf uur begint brengt hij mij om kwart over vier naar Shilla. Ik kan namelijk niet in het donker rijden en het restaurant gaat pas om vijf uur open. 

Shilla is een cafe dichtbij Sushi Yama dus van hieruit kan ik lopen. Ze hebben een goede selectie van verschillende theesmaken. Ik kies de yuzu, een tegenwoordig erg populaire smaak hier. Joni komt toevallig net binnenlopen en we praten gezellig bij.

Voor we het weten is het vijf uur en tijd om naar Sushi Yama te lopen. Daar zit Susan al aan tafel en uiteindelijk zijn we met zijn zevenen. Het wordt zoals altijd weer heel gezellig. Volgende maand gaan we Chinees eten, dat hebben we gek genoeg nog nooit gedaan.

En nu in mijn luie stoel wat tv kijken. Hopelijk is de verkoudheid morgen minder. 

Over een koude dinsdag

De pijn overal jaagt me om kwart over zes mijn bed uit. De wind huilt om het huis en op de thermometer zie ik dat het vriest. Blij dat we de hibiscus planten voor het huis, die nog bloeien, afgedekt hebben. 

Terwijl ik mijn ontbijt sta te maken zie ik de lucht steeds rozer kleuren. Het wordt een heel mooie zonsopgang. Alleen jammer dat we in zo'n boomrijke omgeving wonen, daardoor zie ik maar een klein deel van de lucht. 

Tijdens het ontbijten heb ik nog steeds een kleurrijk uitzicht. Met de harde wind van vandaag zal dat morgen alweer minder zijn. Vooral de Japanse esdoorns zijn zo mooi met hun felrode bladeren.

Mijn cardio is gedaan als Rick en ik onze gewoonlijke rit naar Starbucks maken. Het is vandaag Veteranendag en de scholen zijn dicht. Dat is te zien aan de lange bij de drive thru.

Eenmaal weer thuis doe ik een heel aantal Duolingo lessen terwijl ik mijn nitro brew drink. Dan is het tijd om naar Sharons huis te gaan. Omdat ik zoveel pijn heb neemt Sharon een deel van het halve uur de tijd om met haar massage gun mijn rugspieren te masseren. Dat helpt wel wat. 

De boom voor ons huis

Op weg naar huis maak ik wat herfstfoto's. Ik zie dat sommige mensen hun tuinen al voor Kerst versierd hebben. Dat is ons nog te vroeg, maar we gaan het wel voor Thanksgiving doen. Dat is dit jaar laat, de 27e. 

Zo leuk, het cardinalenpaar op mijn vogelhuisje

Mijn lunch bestaat weer uit mini paprika, mini komkommer en dit keer een eiwrap met Delice de Bourgogne. Ook het bakje yoghurt met vruchten en zaden maak ik weer. IK vind dat zo ontzettend lekker!

Vorige week ben ik begonnen met het Lego Thanksgiving tafelstukje dat ik nog had van vorig jaar. Er zijn meer dan 800 stukjes dus het in een keer maken is me teveel. Vandaag maak ik de eerste helft af. Ik blijf die bouwpakketten heel erg leuk vinden. Het enige probleem is waar ze te bewaren of neer te zetten. 

Het waait nog steeds hard en de gevoelstemperatuur is onder nul, maar ik trotseer het om de hot tub in te gaan. Het ontspannen in warm water met de stralen op mijn rug helpt hopelijk en zo niet, dan is het in ieder geval relaxen. 

Rick helpt me met alles en daardoor valt de kou als ik eruit kom mee. Ik was meteen mijn haar maar dan is dat ook gedaan. Het is nu heel fijn om mijn pyjama al aan te trekken. 

Beneden steek ik de kaarsen aan. Ik heb hier een nieuw apparaatje voor. Het is oplaadbaar en steekt de kaarsen makkelijk aan. Zo hoeven we niet de hele tijd nieuwe aanstekers te kopen. 

Vanavond eten we boerenkool. Ik heb nog een pot Hak boerenkool staan en in plaats van aardappelpuree gebruiken we bloemkoolpuree. Dat is iets anders qua textuur, maar net zo lekker. We hebben er Poolse kielbasa worst bij, die het meest op rookworst lijkt. 

Straks ga ik gezellig bijkletsen met mijn Canadese broer. In Ottawa hebben ze al een flink pak sneeuw gehad. Volgens de verhalen wordt dit een koude winter. We zullen zien.

 

Over een frisse maandag

Welkom op mijn 7005e blog! Vijf dagen geleden schreef ik dus mijn 7000ste. Dat deed ik op mijn telefoon en daar kan ik niet op zien welk nummer blog het is. Een beetje een late viering dus en dank aan iedereen, die trouw meeleest en vooral reageert!

Om kwart voor zes ben ik wakker en blijf nog een half uurtje liggen. Helaas heb ik wel veel pijn en liggen maakt dat erger. Ik sta stilletjes op, kleed me in mijn sportkleding en ga met Orion naar beneden. 

Daar miauwt Zorro luid om zijn zakje met vis. Ik geef Orion zijn medicijnen en doe dat zakje in een bakje. Ik heb al geleerd dat boven de gootsteen te doen, want bij het openmaken spettert het altijd alle kanten op, ook op mijn handen. Orion krijgt zijn tanden"botje" en dan zijn de dieren even stil.

Het maken van mijn ontbijt en koffie neemt altijd zo'n twintig minuten in beslag. De wind van de afgelopen dagen heeft de meeste bladeren van de bomen in de achtertuin gewaaid. Er is nog wel wat kleur, maar niet meer zo mooi. 

Rick komt om zeven uur naar beneden. Ik heb zijn thee klaar staan. Hij heeft dit weekend een koptelefoon aan de televisie verbonden, zodat hij zonder mij te storen naar het nieuws kan luisteren. Ik heb dat ook liever dan dat hij in de basement ontbijt. 

Mijn cardio is gedaan als Rick Orion uit heeft gelaten en gereed is om naar Starbucks te gaan. Voor het huis is er nog wel volop kleur. De esdoorns langs ons plein bloeien vroeg en verliezen hun blaadjes laat. Die voor ons huis is nu knalrood. 

Met mijn nitro brew doe ik mijn Duolingo lessen. Het gaat goed dus ik doe mijn Griekse en Arabische bijhoud oefeningen en Franse verhaaltjes. Ik heb er vandaag echt zin in. Dat is niet altijd het geval, maar toch houd ik het al 1689 dagen achtereen vol. 

Je kunt nu ook pluche Duolingo uilen kopen zag ik. Ik vind het een leuke app, maar zo'n uil hoef ik niet. Ik heb Rick daarvan op de hoogte gesteld, mocht hij hem tegenkomen. 

Eigenlijk heb ik geen zin om de kou in te gaan, maar ik heb een paar dingen nodig van Whole Foods. Het is van dat gure weer en maar zes graden. Dat is echt koud vergeleken met de 20+ graden het afgelopen weekend!

Mijn lunch bestaat uit mini paprika's en komkommertjes. Daarbij heb ik pittige gerookte tonijn, die was vandaag in de aanbieding. Als toetje een bakje yoghurt met frambozen, bosbessen en gemengde zaden. Zorro gooit tot mijn ergernis het eerste bakje om, maar door stofzuiger Orion hoef ik dat niet zelf op te ruimen.

Om een uur heb ik een afspraak met Phuong voor mijn nagels. Ik lees in Dan Brown's The Secret of Secrets en dat is al gauw spannend. Ik vind het bijna jammer als Phuong klaar is! Thuis plak ik er Thanksgiving stickertjes op. Als het goed is blijven deze nagels tot na Thanksgiving goed.

Mijn auto heeft een waarschuwingslichtje dat ik moet tanken. Dat doe ik op weg naar huis bij de Safeway. Het is een goede prijs per gallon, $2,89. 

De rest van de middag lees ik op de bank. We hebben hier een uitdrukking "painfully tired" en dat beschrijft precies hoe ik me voel. Het is wel vaker dat drukke dagen gevolgd worden door fibromyalgiedagen. 

Er zit niets anders op dan hopen dat het beter wordt. Ik kan weleens jaloers zijn op Ricks steroide injecties, die de pijn voor redelijk lange tijd weghalen. 

We warmen de quiches van de markt op en eten die met een komkommersalade. De mijne is een asperge en prei quiche zonder korst. Die van Rick is een quiche Lorraine, want Peggy had per ongeluk maar een van de korstloze gemaakt en Rick wilde de Lorraine sowieso al eens proberen. Haar quiches zijn werkelijk heerlijk!

Intussen genieten Katja en Kevin en de kinderen van een welverdiende vakantie. De lange reis van gisteren is alweer vergeten. Met een beetje geluk is de regering weer open als ze vrijdag terug vliegen. 

Over de rit terug en een rustige zondag

Zaterdag

Als ik om kwart over zes wakker word is het nog stil in huis. Dat is het om vijf voor zeven nog steeds, maar ik sta toch op. Opeens hoor ik een flinke klap boven, gevolgd door gehuil. Nico is van Katja en Kevins bed gevallen en op onderstaande foto kun je de bult daarvan helaas zien.

Hierdoor is iedereen meteen wakker en na wat mokken koffie maken we ons allemaal klaar voor de dag. Ik doe mijn spullen vast in de auto en vermaak Fiona en Nico dan met de vogels op mijn camerahuisje. Nico zegt al heel duidelijk "bird", een van zijn eerste woordjes. 

Als Katja en Kevin klaar zijn gaan we in twee auto's naar The Turning Point. Dit is een gezellig ontbijt restaurant. We zijn vroeg genoeg dat we meteen een tafel kunnen krijgen. Ik bestel de gerookte zalm Benedict, die me heel goed smaakt.

Fiona is een beetje baldadig en ik denkt dat dat komt omdat ze weet dat het afscheid van mij nadert. Op een gegeven moment kondigt ze aan dat ze heel hard gaat huilen als ik vertrek. Ik besluit direct na het ontbijt te gaan rijden. 

Alle spullen liggen al in de auto en dat maakt het afscheid wat makkelijker. Zo kunnen Katja en Kevin ook meteen in gaan pakken voor hun vakantie in de Dominicaanse Republiek morgen.

Bij vertrek laat Waze al vertraging zien en het wordt een zeer vermoeiende rit naar huis. Ten eerste word ik over een andere brug dan de gewoonlijke Delaware Memorial Bridge over de Delaware rivier geleid. 

Deze ligt westelijker en ik zie Philadelphia rechts van me liggen. Dat is dan wèl weer eens wat anders. Dat is de eerste omleiding en er volgen er meer. Ik stop slechts voor een snelle plaspauze bij het Biden Center. 

Bij Washington is het helemaal feest. Ik word door de stad geleid wat betekent dat het verkeer op de ringweg vreselijk moet zijn. Al zie ik het Washington Monument graag, na zo'n lange rit rijd ik er liever niet voor om. 

Ook op deze weg is er veel stoppen en langzaam rijden dus ik vraag me af hoeveel tijd ik bespaar. Het is ontzettend vermoeiend en als ik om kwart over twee eindelijk onze oprit oprijd huil ik opeens van opluchting. 

Het zal de spanning zijn, want zo rijden is mijn ding niet. Gelukkig had ik wel interessante podcasts over eten en reizen om naar te luisteren. 

Rick is er niet, hij is een ritje gaan maken op zijn elektrische step. Het is dan ook prachtig weer, maar liefst 22 graden. Ik maak een bakje yoghurt met bosbessen en zaden als late lunch en ga die in de zon op zitten eten. Zo geniet ik toch nog een beetje van het weer. 

Helaas betekent mooi weer ook allerlei bladblazers. Als ik moe ben kan ik weinig geluid velen en die van de buren twee deuren verderop stuurt me naar binnen. Ook de achterbuurman is bladeren aan het blazen. Ik heb de neiging dat ding uit zijn handen te gaan trekken. Wat een rotgeluid is het toch!

Rick heeft in mijn afwezigheid ontzettend veel gedaan. Hij heeft o.a. Orion naar de dierenarts gebracht voor zijn prikken, de bladeren in de tuin ook opgeruimd (blij dat ik dat niet hoefde te horen) en het tapijt in de basement en in de woonkamer gereinigd. 

We gaan vroeg eten bij Genki. Rick vindt dat ik dat verdiend heb na de rotrit (mooi woord). Het is zoals altijd heerlijk en behalve de yakitori bestel ik ook sushi en chawanmushi (gestoomd ei) met krab. 

Nu zie ik uit naar een rustige zondag en hoop ik dat al het gehoest en geproest van de kinderen mij niet aangestoken heeft. 

Zondag

Gisteravond lag ik er vroeg in en het gevolg is dat ik om kwart voor zes al wakker ben. Gedeeltelijk komt dat omdat mijn telefoon kennelijk niet goed aangesloten was. Daardoor is de batterij leeg en hield mijn white noise app ermee op.

Rick ging een stuk later naar bed en ik blijf tot kwart voor zeven liggen om hem niet wakker te maken. Dan houd ik het niet meer uit van de pijn en sta op. Beneden geef ik de dieren hun medicijnen en snacks en zet een kop koffie. 

Onze boom voor het huis is op zijn hoogtepunt

Rick komt net voor achten naar beneden en al gauw gaan we op pad om onze boodschappen te doen. Bij de kerk achter ons huis zien we een hert met een mooi gewei. Het blijft bijzonder die zomaar door de buurt te zien lopen. 

Panera is onze eerste stop voor mijn ontbijtbroodje. Ik krijg maar liefst een dollar korting, toch meegenomen. Dan volgt Starbucks voor de nitro brew, de latte en Ricks kalkoenspek broodje. 

Aan de overkant gaan we naar de Giant. In New Jersey was ik bij Stop & Shop en dat was vrijwel een kopie van deze supermarkt. Ze zijn allebei van Ahold, daar zal het door komen. Helaas hebben ze geen Nederlandse producten zoals beschuit meer, vroeger wel.

We besluiten behalve onze gewone boodschappen ook in te slaan voor het voedselkastje vlakbij. Nu er zoveel mensen niet uitbetaald krijgen vanwege de sluiting van de regering is de nood hoog. We vullen het kastje met blikjes pasta, soep e.d. Dat wordt altijd het meest gewaardeerd. 

Dan rijden we door naar H Mart waar ik mijn ontbijtpaddenstoelen koop. Van de Mosaic markt halen we eieren, appels, quiches en maitake paddenstoelen. We praten even met de eigenaresse van de stroopwafelkraam en met dit wat sombere weer gaan de zaken goed. 

Dat is alles wat we voor de komende week nodig hebben en we gaan naar huis. Daar doe ik wat cardio en sms met Katja. Zij moesten vroeg op het vliegveld zijn, maar hebben bijna vier uur vertraging door de luchtverkeersleiding. 

De medewerkers daarvan worden ook niet betaald en een heel aantal meldt zich daarom ziek. Gelukkig vertrekken ze wel, maar zijn wel een halve vakantiedag kwijt. 

Voor mijn lunch halen we pho van Roll Play. Hun ossenstaart pho met zalm is werkelijk heerlijk. Rick houdt het bij een salade van Cava. Terwijl we eten komt de zon langzaam tevoorschijn. 

Dat betekent naar buiten. Ik ga voor op de stoep in de zon lezen en Rick vervangt de lichtjes aan de magnolia, die het niet meer doen. Verder ruimen we de netten met Halloween lichtjes op. 

Zo kabbelt de middag voorbij en we hebben allebei alweer vroeg honger. We gaan naar Tysons Corner Mall en eten daar aan de bar van Seasons 52. Daar zijn alle gerechten onder de 600 calorieen en het eten gezond en lekker. 

We delen eerst een charcuterieplankje en dan neemt Rick de varkenskotelet en ik de zeebaars. Die is ontzettend lekker met peultjes en een wilde rijst pilaf met paddenstoelen. Het is een lekkere afsluiting van het weekend. 

Of het een terugslag van de drukke dagen is of (hoop ik niet) toch een aankomende verkoudheid, maar ik voel me helemaal niet lekker en ben doodmoe. Ik vrees dat ik het ook vanavond niet tot negen uur uithoud.

Allemaal een heel fijne week gewenst!