Over de rit naar New Jersey

Als ik om kwart voor acht beneden kom is Rick al naar Starbucks vertrokken. Ik kook mijn ontbijt en als dat klaar is komt Rick binnen met mijn nitro brew. 

Na het eten begin ik meteen aan mijn wandeling, want het is zo vroeg al heel warm. Ik besluit vandaag naar Southside park te lopen. 

In het bos is het lekker koel. Ik gebruik mijn Merlin app om de liederen van de vogels te identificeren. Een chipmunk schiet weg als hij me ziet. Heerlijk zo'n stukje natuur vlakbij. 

Door de buurt loop ik terug. Een mooie blue Jay vliegt in een boom en er zijn rode bloemen, waarvan ik de naam niet weet. 

Thuis maak ik me snel klaar om erop uit te gaan. Als eerste ga ik naar Greenheart. Daar koop ik vijf van Katja's favoriete sappen en een Rooster groentesap voor mezelf. 

Dan ga ik naar Nothing Bundt Cakes. Daar haal ik een dozijn mini bundt cakejes. Die zijn makkelijk om te eten voor Fiona. 

Als laatste ga ik naar Whole Foods, waar ik snacks koop. De Brad's keto crackers zijn mijn favoriet tegenwoordig. 

Voor Ricks vergadering begint doen we alle bagage in de auto. Dan halen we onze salades van Subway en Cava. 

Rick heeft tot twee uur een vergadering en dan gaan we zo spoedig mogelijk op weg. Om tien over twee vertrekken we. 

Dit is het begin van het drukke 4 juli weekend en we komen een aantal keren in een file terecht. Het valt echter nog mee en al gauw zijn we Baltimore voorbij. 

Zoals altijd stoppen we bij het Biden Center in Delaware voor een pit stop. Daarmee verliezen we een kwartier. Gelukkig is het daarna rustig op de weg en om half zeven rijden we bij Katja en Kevin voor.

Daar treffen we Fiona en Kevin. Fiona is aan het eten, maar heeft daar geen zin meer in als ze ons ziet. Ze weet niet wat ze van ons moet denken met onze mondkapjes op. Helaas moet dat nog wel tot zaterdag. 

Fiona is duidelijk moe en als Katja thuiskomt van een borrel van haar werk kruipt ze meteen naar haar moeder toe. Na een tijdje kan er een heel voorzichtig lachje af voor ons, maar van harte is het niet. 

Rick gaat ons eten halen van Kotta, een Japans restaurant. Intussen legt Kevin Fiona in bed, die meteen in slaap valt. Wij nemen ons eten naar buiten en eten op Katja en Kevins deck.

Langzamerhand gaat de zon onder en zien we steeds meer vuurvliegjes. Hun tuin zit er vol mee! Ik ben dol op die insecten en het lukt me zelfs er een redelijk filmpje van te maken. 

Net na negenen nemen Rick en ik afscheid en rijden naar de Red Roof Inn. Daar hebben we nog niet eerder gelogeerd. Het is een motel en maar een kilometer van Katja en Kevins huis. We krijgen een kamer op de tweede verdieping en zijn daar best over te spreken. 

Dit motel is veel goedkoper dan de hotels waar we gewoonlijk logeren. Omdat het zo dichtbij Katja en Kevin is denk ik dat ik hier vaker ga logeren. Het is alleen om te slapen en daar is het prima voor. Morgen hebben we een heerlijke volle dag met Katja en Fiona voor de boeg.

Over weer eens tienduizend stappen lopen

 Dit keer laat ik me wekken door Alexa. Dat Disney deuntje is altijd een vrolijke manier van wakker worden. Als ik met Orion beneden kom is Rick er niet. Duidelijk is hij alvast naar Starbucks voor onze koffies.

Terwijl ik daarop wacht maak ik mijn ontbijt. Net als dat klaar is komt Rick terug. Ik eet en drink op het deck, want het belooft weer een ongekend mooie dag te worden. De paddenstoelen, tomaat en ei combinatie is weer heerlijk.

Na het eten ga ik weer een wandeling maken. Ik wil het deze week nog even rustig aan doen qua sporten. Volgende week kan ik er hopelijk weer hard tegenaan. Dit keer loop ik zo'n vijf kilometer door de buurt. 

Soms vind ik iets zo typisch Amerikaans, wit hek en basketbalnet

Eenmaal weer terug doe ik mijn gewoonlijke brein- , woord- en talenspelletjes. Daarna ga ik naar boven en pak vast wat spullen in. Rick heeft helaas nog een vergadering tot 14 uur morgenmiddag, maar daarna willen we meteen naar New Jersey vertrekken. 

Tijd om naar Whole Foods te gaan. Daar stuur ik twee jurken terug naar Amazon. Soms lijken dingen op een foto erg leuk, maar lang niet altijd staat het mij ook goed. Het is supermakkelijk om terug te sturen, dus af en toe probeer ik wat (ik heb twee van de vier jurken gehouden). 

Terwijl ik mijn lunch daarna bijeenraap zie ik ook nog een leuk cadeautje voor Fiona. Het is een sproeier met "wormpjes" waar het water uitkomt. Dat doet me eraan denken dat we cadeaupapier nodig hebben.

Whole Foods verkoopt dat niet en bij de Giant hebben ze welgeteld een rol. Gelukkig vind ik bij de CVS twee rollen met Minnie papier. Rick zal het vanmiddag inpakken, want ik kan dat niet netjes.

Bij thuiskomst is Rick al bezig zijn lunch te maken. Ik heb een moot gerookte zalm en salade van de salade bar van Whole Foods om te eten. We eten op het deck en dan gaat Rick terug aan het werk. 

Mijn boek is leuk en ik lees er verder in. Ieder uur ga ik een stukje wandelen en zie mijn stappen dichter bij de tienduizend komen. Het kan dus ook zonder me enorm in te spannen. 

Tijdens een van die wandelingen zie ik onze overbuurman John. Hij vertelt dat zijn zoon Joshua voor de tweede keer Covid heeft en dit keer zijn vrouw Jenny ook. Het heerst duidelijk weer enorm. Ik voel me tenminste minder kwetsbaar nu ik het gehad heb, maar hoop Rick gezond te houden.

Omdat we morgen op reis zullen zijn hebben we ons happy hour met Chuck en Christine vanavond. Rick gaat ervoor naar de basement en ik blijf boven op mijn luie stoel. Tot morgenavond gaan Rick en ik nog voorzichtig zijn. Dan zullen we een hotelkamer delen en als het goed is ben ik nu niet meer besmettelijk.

We hebben lekkere gerookte zalm en Poolse worst als borrelhapje. Het uur met onze vrienden is erg gezellig en daardoor is het voor we het weten alweer half zeven. We nemen afscheid en gaan denken aan het avondeten. 

Dat bestellen we van BarTaco. Ik vind de taco's in slabladeren altijd heerlijk. Rick heeft ze ook met gewone tortilla's. 

Nu merk ik wel dat ik vandaag een stuk actiever ben geweest en ben flink moe. Dat is niet erg, ik zal vannacht hopelijk goed slapen. Rick gaat vanavond een Covid test doen, hopelijk is die negatief, anders zal ik alleen naar New Jersey gaan. 

Over een schitterende zomerdag

Gisteravond heb ik Alexa voor de verandering eens uitgezet. Ik wilde wel zien hoe lang ik dan zou slapen. Dat is maar liefst tot kwart over acht, ongekend voor mij! De lamellen zijn dan ook helemaal gesloten, waardoor het donker is in de kamer. Gewoonlijk hebben we ze half open.

Gauw sta ik op en tref beneden complete stilte. Opeens zie ik dat Orion lief in zijn bench ligt. Ik laat hem eruit en neem dan aan dat Rick ontbijt aan het halen is. Dat is inderdaad het geval en niet veel later krijg ik mijn nitro brew en egg bites overhandigd.

Het is schitterend weer, dus ik eet buiten op het deck. Rick gaat aan het werk en ik bedenk me dat ik meteen wel een wandeling kan gaan maken. Nu heb ik zeker nog energie. Gelukkig is de vermoeidheid van gisteren verdwenen. 

Dit keer loop ik zonder moeite een flink blokje om. Onderweg geniet ik van de mooie tuinen waar ik langsloop. Zo krijg ik meer dan drieduizend stappen bijeen. Ik voel me gelukkig niet uitgeput, dus ik heb goede hoop dat ik met langzaam opbouwen weer snel mijn conditie terug zal krijgen. 

De rest van de ochtend besteed ik aan mijn Franse lessen en woord- en breinspelletjes. Ik lees overal over "brain fog" van Covid, maar daar lijk ik geen last van te hebben. Even afkloppen, maar al met al ben ik er genadig afgekomen. 

Voor de lunch haalt Rick de gewoonlijke salades. De zijne van Cava en die van mij van Subway. Mijn eetlust is terug en de salade is een bak vol vitamines. Na afloop mag Orion hem uitlikken, hij vindt salade ook lekker, gekke hond!

Na het eten ga ik erop uit. Ik rijd naar H Mart en koop daar wat paddenstoelen voor de komende paar ontbijten. Ik vind de egg bites lekker, maar ben er wel op uitgekeken. Daarna tank ik bij de Safeway waar de prijs voor een gallon benzine weer onder de $5 is. 

Rick verkondigt om drie uur dat hij naar de kapper gaat. Dat is mijn teken om nog een wandeling te maken. Ik blijf het leuk vinden om de bezige bijtjes te fotograferen. Ik loop langs het zwembad en kijk daar ietwat verlangend naar. Hopelijk komt dat volgende week weer. 

Nu heb ik voor het eerst sinds vorige week woensdag meer dan vijfduizend stappen gezet (6300 zelfs). Ik zijg neer in mijn hangmatstoel en lees tot de buren hun Deense doggen naar buiten laten. Meteen is het een geblaf van jewelste.

Orion doet ook mee en daar heb ik geen zin in. Ik doe hem naar binnen bij Rick in zijn kantoor. Als ik weer buiten kom blaffen de doggen nog steeds en onze nare achterbuurman komt speciaal gillen dat ze stil moeten zijn. Sorry, hoor, maar dat blaffen duurt hooguit een half uur. Irritant, ja, maar het is bepaald niet de hele dag.

Voor ons avondeten bestellen we van Natta Thai. Wat sate en hun knapperige boerenkoolsalade voor mij, dat is altijd heerlijk. Al met al ben ik heel blij met deze dag. Ik voel me weer normaal op een enkel hoestje na.

Straks weer even wat shows kijken en tot donderdag slapen Rick en ik nog apart. Ook zal ik nog zoveel mogelijk een mondkapje dragen. Ik lees echter overal dat de kans dat ik nog besmettelijk ben maar heel klein is.

Over de laatste dag quarantaine

Voorzichtig jubelend word ik wakker. Ik heb nog wel een beetje een kriebelhoest, maar verder zijn alle symptomen weg. Daar ben ik zo blij om! Ik heb nogal de neiging om maar niet beter te worden, dus dit is heel goed nieuws. 

Rick gaat weer naar Starbucks voor het ontbijt. Ik hoop me morgen goed genoeg te voelen om wat paddenstoelen te halen en weer thuis ontbijt te maken. Ik merk wel dat mijn gewoonlijke energie nog niet terug is. 

Christine belt en we kletsen gezellig bij. Tegen de tijd dat we afscheid nemen is de ochtend al bijna voorbij! Jammer genoeg begint het ook te regenen, dus ik verplaats me naar binnen. 

Rick gaat naar Whole Foods om ingredienten voor het avondeten te halen. Ik vraag hem om sushi en zeewiersalade voor mij mee te nemen. Dat is een lekkere lunch.

Na het eten is het weer droog en ik bedenk me dat een korte wandeling een goede manier is om weer in het gareel van bewegen te komen. Dat valt me flink tegen. Mijn doel was om naar het einde van de straat achter ons huis te lopen. Dat is ongeveer een kilometer. 

Dat blijkt een beetje te ambitieus te zijn. Ik keer halverwege terug en moet dan even rusten. Dat had ik niet verwacht! Hopelijk gaat het de komende dagen rap beter. Ik moet over iets meer dan een week weer uren door de stad lopen voor rondleidingen. 

De rest van de middag besteed ik in de zon op het deck. Ik praat bij met de meisjes en Kai, die de Elvis film heeft gezien. Raquels stiefvader is een enorme fan van Elvis. Kai en Raquel vonden het een goede film. Ik ben allerminst Elvis fan, dus weet niet of en wanneer ik hem ga zien. 

Voor het avondeten grilt Rick asperges en maakt zalm in de airfryer. Bloemkoolpuree maakt het maal af. Na vandaag ga ik terug op mijn koolhydraatarme dieet. Ik heb mijn eetlust in ieder geval terug. 

Vanavond weer wat tv programma's kijken en dan weer vroeg naar bed. 

Over een heel saai en rustig weekend

Zaterdag

 Na een vreemde nacht verbeeld ik me dat ik me iets beter voel. De keelpijn is weg en heeft plaatsgemaakt voor een hinderlijke kriebelhoest.

Om kwart voor zeven sta ik op en ga naar beneden. Van Rick.is er nog geen teken. Die komt om.half negen beneden en treft mij buiten in mijn hangmatstoel. 

Daar ben ik van plan de rest van de dag te blijven. Dat is ook veiliger, want binnen is er meer kans dat ik Rick alsnog aansteek.

Rick gaat naar Vienna om ons Starbucks ontbijt te halen. Daarna heeft hij van alles te doen: gras maaien, boodschappen etc. 

Natuurlijk ben ik helemaal niet gewend om niets te doen. Ik verveel me dan ook nogal. Ik doe mijn Frams en woord- en breinspelletjes. 

Rivk sms-t om.te vragen wat ik als lunch wil en ik heb enorme zin in gewone sushi. Als ik ziek ben hoef ik me van mezelf niet zo heel streng aan mijn dieet te houden. 

De middag kabbelt voort en ik wacht op Saskia's videobellen als Fiona haar taart krijgt. Die is enorm voor dat kleine popje en ze heeft er niet veel interesse in na de drukke middag. 

Het is leuk om dat deel van het feest tenminste gezien te hebben. Ik hoop op veel foto's. Zo te zien was Katja's vriendin die fotografe is hard bezig. 

Nu moet ik op zoek naar mijn themafoto. Ik gebruik er mijn glazen bol maar voor. Veel materiaal om.te fotograferen is er in mijn beperkte wereldje niet. 

Voor het avondeten haalt Rick eem hamburger voor zichzelf en ik kies een paar voorafjes van Zenola. Ik heb nog steeds geen enorme eetlust. Misschien ook omdat het zo warm is. 

Ook vanavond lig ik nog voor negenen op bed. Ik hoop met die extra rust zo snel mogelijk beter te worden.

Zondag

Alexa wekt me vanochtend met haar Disney deuntje. Ik verbeeld me dat ik me weer wat beter voel. Ik ga naar beneden en wacht buiten op het deck tot Rick ook weer van de partij is. Ik ben erg blij met ons deck, het is er gezellig en rustgevend. 

Rick gaat weer ontbijt halen van Starbucks en haalt ook meteen groentensap van Greenheart. We hangen wat op het deck en natuurlijk heeft Rick weer van alles in en rond het huis te doen. 

Zo is het al gauw lunchtijd en ik heb zin in pho. Rick haalt het voor me en zelf grilt hij wat hot dogs. Het is eigenlijk best gezellig zo'n weekend gewoon niets doen. 

Het valt me op dat mijn kriebelhoest vandaag een stuk minder is en ik heb meer energie. Toch houd ik het tot en met morgen in ieder geval nog heel rustig. Daarna kan ik met mondkapje weer dingen gaan doen. Dat ga ik heel langzaam opbouwen en kijk hoe ik me voel. 

Tegen zessen is het helaas gedaan met het mooie weer. Er komt een enorme bui over ons heen, die ons natuurlijk naar binnen jaagt. We bestellen Turks eten van Lezzet en eten dat ieder in een aparte ruimte op. 

Zo meteen ga ik wat shows kijken en probeer mezelf weer erg op tijd naar bed te bonjouren. 

Over dag twee met Covid

Na een nacht van bijna elf uur sta ik met moeite op

 Mijn keel doet nog steeds pijn, maar ik verbeeld me dat het minder is. Verder voel ik me alsof ik een heel zware verkoudheid heb. 

Rick is al beneden en vraagt wat ik als ontbijt wil. Ik heb het liefst een koude nitro brew en wat egg white egg bites. Rick vertrekt meteen naar Starbucks om die te halen. 

Intussen installeer ik me weer op mijn luie stoel. Opeens overvalt me weer dat we Fiona's eerste verjaardagspartijtje gaan missen en ik kan de tranen niet stoppen. 

Rick stelt me gerust dat we er toch op een later tijdstip heen kunnen rijden. Dat is natuurlijk zo, maar ik heb er veel moeite mee. 

De ochtend gaat al doezelend en lezend voorbij. Al gauw komt Rick vragen of ik een poke bowl wil als lunch. Dan merk ik dat ik me echt niet lekker voel, want ik heb liever weer hot and sour soep. Die is zo lekker voor mijn keel. 

Na het eten probeer ik op bed een dutje te doen, maar ik kan dat gewoon niet overdag. Na drie kwartier sta ik op en ga in mijn hangmatstoel op het deck zitten.

Af en toe sluit ik mijn ogen en luister naar het concert van de vogels. Het is heerlijk buiten en ik voel me beter dan als ik binnen ben. 

Veel heb ik niet om te schrijven natuurlijk, maar ik moet even kwijt dat dit land vandaag 50 jaar achteruit is gegaan. Stemmen of zoals heel vaak.het geval is juist niet heeft consequenties. 

Trump heeft drie heel conservatieve rechters in het Hooggerechtshof kunnen zetten. Wij zijn nu bang dat het homohuwelijk en andere heel moeizaam verkregen rechten ook teruggedraaid zullen worden. 

Enfin, ik probeer me er een beetje van weg te houden. Het is niet goed voor mijn bloeddruk. Heel egoïstisch ben ik dankbaar dat onze dochters in liberale staten wonen. 

Voor ons avondeten haalt Rick van Plaka Grill. Het smaakt me goed en ik heb meer eetlust dan gisteravond. Hopelijk is dat een goed teken. 

Vanavond maar nog een keer heel vroeg naar bed

 

Over hoe het leven niet voorspelbaar is

In het midden van de nacht werd ik wakker met keelpijn alsof er messen in mijn keel staken. Dat belooft niet veel goeds. Ik heb daarna slecht geslapen en sta ietwat gammel om 7 uur op. 

Mijn eerste daad is een Covid test doen en daarmee wordt waar ik al bang voor was bevestigd. Het positieve streepje kleurt meteen. Na meer dan twee jaar heeft Covid mij ook te pakken. 

Rick doet ook een test en die is gelukkig negatief. We zullen zoveel mogelijk in verschillende vertrekken verblijven en mondkapjes dragen. 

Het heel jammere is dat we nu niet naar Fiona's verjaardagsfeest kunnen gaan. Ook zullen we Saskia niet zien. Daar moet ik wel even om huilen. Zo balen! 

Na het ontbijt bel ik mijn dokterspraktijk en maak een afspraak voor een virtueel consult om kwart  over tien. 

Mijn nurse practitioner zegt dat ze Paxlovid zou kunnen voorschrijven, maar dat veel van haar patiwna die kuur weer klachten krijgen. Dan ziek ik liever nu uit. 

Met een flinke beker water installeer ik me op mijn luie stoel in ligstand. Daar kom ik maar nauwelijks vanaf. 

Dat valt me moeilijk en mijn (nek)spieren zijn er niet blij mee. Maar ja, ik wil zo gauw mogelijk beter worden en hopelijk helpt rust daarbij. 

Vanuit deze positie lukt het me nog wel een Schaduwen en Reflecties themafoto te maken. 

Voor de lunch heb ik zin in Chinese hot and sour soep. Rick gaat die voor me halen en hij is heerlijk. De rest van de middag doezel ik wat, lees wat, speel wat spelletjes etc. 

Rick gaat naar Greenheart om mijn groentesap te halen. Het lijkt me belangrijk nu zo gezond mogelijk te eten. Ik wil volgende week echt naar New Jersey, hopen maar dat Rick het niet krijgt. 

Gelukkig is er video bellen en ik bel even met Katja en Fiona. Die laatste is zo druk dat ze weinig interesse in de telefoon heeft. Ongelooflijk dat ze alweer een jaar oud is!

Voor ons avondeten halen we ook Chinees. Daarna zal ik waarschijnlijk snel mijn bed opzoeken. Hopelijk slaap ik vannacht beter. 

 

Over wild weer

We zijn weer heel vroeg uit de veren, kwart over zes maar liefst. Rick stelt voor om meteen na Orions wandeling naar Starbucks te gaan en daar ook ons ontbijt te halen. Daarna kunnen we dan boodschappen gaan doen bij de Giant tegenover Starbucks. 

Zo lopen we om kwart voor zeven de supermarkt al binnen! Volgens mij heb ik nog nooit zo vroeg boodschappen gedaan. Voordeel is zeker dat er bijna niemand is. We werken ons lijstje af en gaan dan huiswaarts. 

Nog voor achten begin ik aan mijn cardio en daardoor ben ik iets na negenen al klaar. Ik feliciteer mijn "kleine" zus, die vandaag vijftig wordt. Gek genoeg vind ik dat een grotere mijlpaal dan mijn zestigste verjaardag. 

Sharon heeft morgen een afspraak en daardoor is mijn personal training vandaag. Ik fiets erheen. Het is goed om weer gewichten te doen. Tot mijn opluchting kan ik nog steeds een minuut planken en met tien pond gewichten werken. 

Op de terugweg stop ik weer bij de mooie tuin om bijenfoto's te maken. De schattige wollen hommeltjes en de honingbijtjes, allemaal even lief en blij dat er zoveel zijn. 

Fiona's eerste verjaardagsfeestje is zaterdag en Katja heeft ons gevraagd wat wijn en bier mee te nemen. Daarvoor gaan we naar Total Wine & More. Ik besluit mousserende wijn te kopen, zodat we op Fiona kunnen toasten. Rick kiest wat verschillende bieren. 

Rick heeft gisteravond terwijl ik weg was van een food truck bij het zwembad eten besteld.  Daar heeft hij nog genoeg van over om van te lunchen. Ik zie mijn kans schoon en ga naar Poki DC voor een poke bowl. Wat zijn die toch altijd lekker!

Na het eten haast ik me naar het zwembad. Er wordt rond drie uur onweer voorspeld en ik wil graag mijn kilometer zwemmen. Alleen luistert Moeder Natuur niet naar de tijd van de weerman en komt om kwart over een al donderen. Ik heb er pas acht baantjes opzitten, maar het is niet anders. 

Het wordt een fiks onweer en zolang ze bij het zwembad donder horen wordt het zwembad iedere keer voor drie kwartier gesloten. Eindelijk om kwart over drie is dat onweer weg. Ik zie wel meer naderen op de radar, maar hoop toch nog een paar baantjes te trekken. 

Als ik het parkeerterrein van het zwembad oploop, zie ik een van de lifeguards opschrijven dat het zwembad nogmaals gesloten is. Zij hebben donder gehoord. Ik niet, maar ik weet dat er toch meer onweer aankomt. Teleurgesteld druip ik dus weer af.

De schoonmaakploeg is bezig in huis en zolang het nog droog is lees ik op ons vlinderbankje voor het huis. Net als de hemelsluizen zich weer openen zijn zij klaar en kan ik droge kleding gaan aantrekken. Bij dit schrijven om half zes dondert het nog steeds, dus het zwembad is geen optie meer vanmiddag. 

Als Rick klaar is met zijn werk stelt hij voor naar "de pub" te gaan. Die hebben we nu inderdaad vlakbij en we rijden naar Hawk & Griffin. Daar begroet Sarah ons enthousiast en vraagt of we trivia komen spelen. Dat begint om acht uur en is te laat met onze jet lag. We willen het wel eens gaan doen. 

Voor nu delen we de mini sausage rolls en ik heb de steak and stout pie zonder de top. Rick eet de kip marsala. Misschien dat ik dat volgende keer ook eens bestel. Rick is helemaal blij met een Fosters biertje. Het is leuk om een stukje Engeland zo dichtbij te hebben. 

Nu is het tijd voor Jeopardy en ben ik alweer bijna klaar om te gaan slapen. Dat wordt wat dit weekend als Rick en ik om acht uur al zitten te knikkebollen.