Dag 3 Orlando: Islands of Adventure

Met schrik word ik om half acht wakker en roep tegen een leeg bed dat we op moeten staan. Rick is dus al op!  Hoe ik dat niet gehoord heb is me een raadsel.  Een paar minuten later sta ik ook naast mijn bed.

We douchen en pakken weer in en gaan dan beneden ontbijten.  Dit keer halen we wel eerst koffie van Starbucks.  Voor mij een ijs-Americano en Rick heeft een ijs hazelnoot latte. In de jaren zestig decor diner bestellen we ons ontbijt.  Rick neemt een wrap en ik hetzelfde als gisteren, gepocheerde eieren met spinazie op een broodje met fruitsalade.

We nemen het weer mee naar buiten.  Het is vanochtend beduidend warmer dan gisteren en ik heb mijn jasje dus al ingepakt. Na het ontbijt dragen we onze spullen naar de auto en checkt Rick uit.

Hij zet mij af bij de Universal City Walk en gaat zelf door naar het hoofdkwartier van Hard Rock.  Hard Rock is eigendom van de Seminole Indianen en een klant van Microsoft.  Rick vindt het fantastisch erheen te gaan want hij is al jaren een Hard Rock fan. 

Na de veiligheidscontrole loop ik City Walk op naar Islands of Adventure.  Het is weer schitterend weer, niet te vochtig met staalblauwe lucht.  Dit park vind ik altijd mooier dan Universal Studios zelf.  Mijn favoriete gedeelte qua ontwerp is Seuss Landing met van alles Dr. Seuss.

 

 

Mijn eerste doel is Harry Potter World en het leukste ritje in dit park, Harry Potter and the Forbidden Journey. Er is een rij voor single riders dus daar maak ik gebruik van, want de wachttijd bedraagt een half uur.  Als single rider ben ik meteen aan de beurt. 

De eerste keer dat we dit ritje deden hebben we er twee uur voor in de rij gestaan!  Het blijft zeer de moeite waard. Even overweeg ik nog eens te gaan, maar het is zo'n geschud en gedraai dat ik mijn lichaam maar even rust gun.

 

Nou ja, rust, ik besluit de duellerende vuur en ijs draken achtbaan te gaan doen.  Na wat voelt als tijdenlang lopen door een donkere ruimte kan ik plaatsnemen in de blauwe "ijsdraak".  Het is een leuk ritje.  Deze achtbaan is ouder dan het Harry Potter gedeelte maar past er goed in.

Na mijn spullen weer uit het kluisje gehaald te hebben (ze zijn heel streng, je moet door een poortje om zeker te zijn dat je niet toch iets meesmokkelt in de achtbanen hier) loop ik naar het Jurassic Park gedeelte.  Daar vind ik weinig aan en ik heb geen zin om nat te worden door de enige attractie, die ik wel leuk vind.

Opeens zie ik bergen in de verte.  Maar wacht, er zijn hier helemaal geen bergen.  Het ziet er erg echt uit en blijkt de nieuwe Kong attractie te zijn.  Er is maar een wachttijd van een kwartier dus ik waag het erop. 

Wat valt me dit ritje tegen!  Misschien is het omdat ik in een rij word gestouwd waardoor een bil half van mijn stoel hangt.  Maar ik denk dat het komt omdat het alleen maar wat gewiebel en 3D filmpjes zijn.  Ik had er meer van verwacht.  Ik vind dat deze parken wel erg op 3D rekenen voor hun attracties.  Wat dat betreft kunnen ze nog wat van Disney leren.

 

 

Spiderman 3D is daarentegen een voorbeeld waar dit wel werkt.  Het is een spannend ritje en je voelt je echt deel van de actie terwijl je bij Kong meer een toeschouwer bent. Via de single rider rij mis ik hier ook de wachttijd van 25 minuten.

Bij de Hulk achtbaan moet ik mijn toegangskaartje gebruiken om een kluisje te krijgen.  Ook hier ga ik single rider en ben zo aan de beurt.  Een heerlijke achtbaan vind ik dit!  Lekker vaak over de kop en je oren worden niet "gebokst".

Het laatste ritje op mijn lijstje is Cat in the Hat in het Dr. Seuss gedeelte.  Zo leuk vind ik die! Alles is hier ook zo kleurrijk en er speelt leuke muziek dus ik besluit hier even pauze te houden. Rick heeft nog niets van zich laten horen dus ik maak daarna nog een rondje door het park.

In het Harry Potter gedeelte kijk ik net als gisteren hoe de toverstokken werken.  Erg grappig hoe sommigen eindeloos proberen en er gebeurt niets.  Ze geven het dan maar op en de volgende is wat rustiger en daarbij lukt het meteen.  De stokken brengen boeken tot leven of doen planten groeien, onder anderen. Jong en oud vermaakt zich ermee.

Rick sms-t dat hij inmiddels geparkeerd is, maar hij moet zich nog verkleden en een email schrijven.  Tegen enen loopt hij ook het park binnen. Onze magen rommelen en we gaan aan de buiten bar van Confisco Grille.

Rick bestelt een kipsalade en ik een pad thai, zeker geen gewoon amusementspark eten maar erg lekker. We kijken intussen naar iedereen die langsloopt. Het valt met altijd weer op hoeveel heel zware mensen er in de pretparken zijn. 

Heel veel mensen in scootmobielen, die niet meer of niet lang kunnen lopen omdat ze meer dan 150 kilo wegen. Ik ben heus ook niet de dunste, maar ik voel me gewoon slank hier.  Jammer genoeg zijn er ook veel kinderen, die flink overgewicht hebben. Ik weet als geen ander dat er allerlei omstandigheden kunnen zijn waardoor je in gewicht toeneemt, maar dat kan toch niet voor iedereen gelden.

Na het eten wil Rick ook wat attracties doen.  We lopen naar het Hogwarts kasteel en ik doe mijn spullen in een kluisje.  De wachttijd bedraagt maar een kwartier en dit keer zie ik hoe het kasteel er van binnen uitziet.

Het blijft een superleuk ritje, maar Rick ziet er wat groen uit na afloop.  Hij heeft steeds meer last van zijn maag na zulk soort attracties en baalt daarvan.  Toch wil hij ook direct erna de vuur en ijs draken rit doen.  Hiervoor moet ook Rick zijn spullen in de kluis doen.

Dit keer kiezen we de "vuurdraak" en het is weer een leuk ritje. Als het niet zo lang duurde voor je eindelijk bij de ingang bent zou ik nog eens willen. Maar we halen onze spullen uit de kluis en lopen verder.

Rick wil heel graag de nieuwe Kong attractie doen, maar er is een wachttijd van 35 minuten. Ik probeer Rick ervan te overtuigen dat het die wachttijd niet waard is, maar logistiek wint het sowieso.  Er is geen tijd om zo lang te wachten voor we naar het vliegveld moeten.  Het moet voor Rick voor een andere keer zijn.

In plaats van Kong doen we het Spiderman ritje, wat mij betreft veel beter dan die Kong attractie. Als laatste doen we de Hulk achtbaan. Weer kluisjes maar ik ben daar intussen een pro in.

Ook hier is er bijna geen wachttijd en vanochtend zag ik niet wat ze met de attractie hebben gedaan.  Hij is veel moderner in de wachtrij en de rit in de achtbaan zelf blijft fantastisch. Ook hier baalt Rick want hij vond het niet zo leuk als gewoonlijk door zijn maagproblemen.

We halen de spullen uit de kluis en ik koop nog een flesje Diet Coke om mijn dorst te lessen en Rick een ijsje van Coldstone Creamery om af te koelen.  Dan lopen we snel naar de parkeergarage waar Rick de huurauto heeft geparkeerd.  Zonder oponthoud rijden we naar het vliegveld en leveren die auto in.

Bij de Premier balie worden onze tassen beiden voorzien met "Priority".  Dan gaan we naar TSA Pre.  De wachttijd voor de gewone veiligheidscontrole is 30 tot 34 minuten! Ook TSA Pre staat vrij vol en het is heel onduidelijk hoe de rijen werken.

Een grappige TSA agent zegt dat we vast niet uit New York komen, want twee rijen zijn helemaal leeg.  Natuurlijk gaan Rick en ik die rijen in.  Dat gaat nog langzaam en niet veel later gebeurt hetzelfde met lege rijen, want het is gewoon onduidelijk waar de rijen zijn.  Ik maan Rick onze rij te verlaten want in de lege rij zijn we volgende aan de beurt. Ik kom dan wel niet uit New York, maar wel uit Nederland.

Vijf minuten later zijn we klaar en gaan op zoek naar een bar want we hebben twee uur voor vertrek.  We vinden er een met een grappig barkeeper naast onze gate. Rick bestelt ook een broodje als avondeten, maar ik besluit tot in het vliegtuig te wachten.

Dit keer zitten we beiden Economy Plus maar niet in dezelfde rij.  In mijn rij blijft de middelste plaats open en de leuke man in de gangplaats en ik juichen als we de vliegtuigdeur dicht horen gaan.  De man komt uit Ohio, maar als we wat aan de praat raken blijkt hij vertaler Frans en Swahili geweest te zijn in Afrika.  Nu werkt hij voor een computerbedrijf.

Onze metropool gezien vanuit de lucht (bijna zes miljoen mensen wonen in Washington en omgeving)

 



De vlucht verloopt snel en we landen voor op schema.  Ook onze tassen zijn er vrijwel meteen.  Ricks auto staat er gelukkig ook en binnen het halve uur zijn we weer thuis.

Door het kletsen en het eten van de Tapas snackdoos als avondeten heb ik geen tijd om zoals gewoonlijk mijn blog te schrijven.  Eenmaal weer thuis maak ik dat van gisteren nog even snel af en besluit dat deze blog tot morgen kan wachten.

Dag 2 Orlando: Universal Studios

We hebben lekker geslapen, de bedden waren prima en de airconditioning werkte ook goed. Rick en ik houden van een koude kamer, gelukkig zijn we daarover eenstemmig! Om tien over half zeven gaat Ricks telefoonwekker af. 

Al schijnt de zon al de kamer binnen, het is mij nog te vroeg om op te staan. Rick neemt om kwart over zeven afscheid en vertrekt voor zijn werk.  Ik ben eigenlijk al wakker, maar blijf nog een half uurtje liggen.

Dan maak ik me ook klaar en ga naar beneden om te ontbijten.  Daar hebben ze een lekker gerecht met gepocheerde eieren op een bed van spinazie en een broodje met Goudse kaas (die laatste proef ik echt niet). Ik bestel het zonder Hollandaise saus en gebakken aardappeltjes. In plaats van die laatste krijg ik dan een meloensalade, veel beter.

Eigenlijk had ik eerst koffie moeten halen bij Starbucks, maar dat is nu teveel gedoe dus ik bestel hier maar koffie.  Die is ook best lekker.  Gelukkig is de tijd dat koffie hier veel te slap was voorbij.

Iedereen eet binnen, maar ik neem mijn blad met eten naar buiten.  Waarom er niet meer mensen onder de palmbomen ontbijten is me een raadsel!  Het smaakt me goed en dan ga ik op zoek naar de Garden Walk naar de parken.

Die denk ik gewoon langs het zwembad te vinden en voel me gesterkt door de blauwe stippen, die Rick en mij gisteren ook de weg wezen.  Deze blauwe stippen gaan echter enkel naar het zwembad.  Een medewerker groet me vriendelijk en ik neem de gelegenheid waar hem te vragen hoe ik dat pad kan vinden.

Dat weet hij niet, maar hij wijst mij hoe ik via het trottoir langs de wegen naar het park kan komen.  Prima wat mij betreft.  Ik loop en loop en opeens bevind ik me toch op die Garden Walk!  Net voor negenen kom ik bij de ingang van Universal Studios aan.

Op hun website (die later Universal Studios Hollywood in Californie blijkt te zijn, duh!) stond dat de hotelgasten om negen uur binnen konden en het park om tien uur open zou gaan.  Om me heen kijkend vind ik dan wel heel veel hotelgasten.  Bij nader onderzoek blijkt dat ik om acht uur al binnen had gekund. 

Het geeft niet, ik heb zeker zeven uur in dit park voor Rick klaar is en het lijkt drukt, maar dat valt alles mee.  Ik baan me meteen een weg naar de Rock It achtbaan, die nieuw is hier. Hij ziet er gaaf uit en van Saskia weet ik dat je de muziek waarmee je ondersteboven gaat zelf kunt kiezen.

Na vijf minuten wachten mag ik.  De muziek is niet bepaald mijn favoriet en ik kies Fergie met Glamorous. We gaat negentig graden steil omhoog en dan meteen naar beneden.  Het is een leuk ritje, maar niet genoeg steun voor mijn hoofd en mijn nek kan daar niet tegen.  Eens maar nooit weer is het dus, jammer genoeg.

Bij de Minions attractie staat dat er 45 minuten wachttijd is, maar ik ga hem toch doen want ik heb besloten de attracties op volgorde (behalve de achtbaan) af te werken.  Die 45 minuten worden minder dan een half uur en wat een leuke attractie is dit!

Met mijn 3D bril op

Aan de overkant sluit ik aan in de rij voor Shrek, die maar tien minuten zal duren volgens het verhaal.  Inderdaad gaat het allemaal snel.  Bij veel attracties hier krijg je eerst een voorafje voor je in de attractie gaat. Zo ook hier en ik hoor een Nederlands gezin achter me uitleggen wat er gaande is. 

De hele dag door hoor ik veel Nederlands (en weet soms al voor men een woord zegt dat ze Nederlands zijn, geen idee waarom) en ook Italiaans.  Sowieso zijn de meeste gasten buitenlanders, de Amerikaanse Paasvakanties zijn voorbij.

Na de leuke 4D Shrek attractie loop ik naar Transformers 3D.  Dat is echt een jongens/mannenattractie en ik vind hem dus maar matig.  Het zegt me ook allemaal niets want Kai was nooit geinteresseerd in Transformers.  Ik weet niet wie de goede en wie de slechte zijn, tja.

Mijn volgende doel is E.T., maar onderweg komt een vriendelijke dame vragen of ik interesse heb een "pilot" (probeersel van een tv serie) te kijken voor een cadeaubon van $25.  Ik heb meer dan genoeg tijd dus dat lijkt me wel wat.

De "pilot" is van NBC en ik word naar binnen geleid waar me wordt uitgelegd dat dit zeer serieus wordt genomen.  Ik kijk eerst het programma en moet er dan vragen over beantwoorden.  Ik heb geen idee wat voor programma en neem me voor te vertrekken als ik het echt niet kan uitstaan.

Voor het begint krijg ik een groene en een rode knop, die ik tijdens het programma moet indrukken als ik iets leuk of niet leuk vind. Dan begint de show.  Het gaat over een getrainde moordenares, die als hoofd van een universiteit werkt.  Ik vind het bij tijden heel goed en soms ook helemaal niet.

Het uur gaat snel voorbij en ik beantwoord de vragen.  Het is geen serie voor mij, maar ik weet zeker dat Rick en anderen het prachtig zouden vinden!  Ik krijg mijn $25 cadeaubon en sta weer buiten.

Bij E.T. is er geen wachttijd en ik was vergeten hoe leuk dat ritje is.  Ik dacht even dat ze het vernieuwd hadden, maar dat is niet het geval.  Ik vraag me af hoe lang deze attractie er nog gaat zijn, tenslotte weet geen kind meer wie E.T. was.   Maar het ritje spreekt nog steeds tot de verbeelding zoveel jaren later!

Als laatste voor ik echt moet eten doe ik de Simpsons.  Sommige dingen vind ik best heftig voor kinderen terwijl we wachten. Weliswaar is het een tekenfilm, maar er zijn onthoofdingen en alles.  Het ritje zelf is echter erg leuk.  Veel attracties hier zijn gebaseerd op 3D en stationaire bewegingen.

 

Het is al na enen en ik heb enorme trek.  Ik wil graag een tafeltje en een glas wijn en loop naar "San Francisco".  Bij Lombard's moet ik even wachten en krijg dan een plek aan het raam.  Ik bestel een glas witte wijn en de zalmsalade met spinazie en veel meer.  Het smaakt me prima! Met de cadeaubon is de lunch vrijwel gratis, alleen de tip betaal ik erbij. 

Er zijn nog een aantal attracties, die ik wil doen. Beginnend met The Mummy, een "enge" achtbaan. Ik moet mijn spullen in een kluisje doen en kan dan meteen mee. Het is lang niet zo eng als het vroeger leek en het achtbaan gedeelte doet me een beetje aan Space Mountain in Disney World denken. 

Als laatste attractie vandaag (althans dat denk ik) doe ik Men In Black.  Hier kan ik als persoon alleen zo doorlopen.  Ik krijg uiteindelijk 29750 punten en ben daar blij mee, maar het is niet zo leuk als spelen met andere bekenden.

Mijn voeten klagen langzamerhand steen en been en ik besluit naar Diagon Alley, het Harry Potter gedeelte te gaan.  Daar kijk ik wat rond in de winkels en zie hoe een toverstok werkt tijdens een demonstratie.  Het meisje dat voor de demonstratie wordt gekozen is Italiaans en spreekt geen Engels, maar dat deert niet.  Zij laat alles prima zien en krijgt na afloop die (best dure!) toverstok.

Het is verleidelijk er ook een te kopen want ze "werken" in dit park. Het kost echter $44+ en ik besluit te kijken naar anderen, die hun stokken uitproberen.  Saskia heeft er een dus bij een volgende bezoek leen ik die van haar wel.  Maar eerst is het tijd voor een boterbiertje.

Dat heb ik een aantal jaren geleden al geprobeerd toen het Harry Potter gedeelte opende in Islands of Adventure.  Ik ben vergeten hoe het smaakte, maar herinner me dat ik het erg zoet vond.  Dat is nog steeds het geval. Een paar slokjes zijn lekker, maar zo'n hele beker is veel te veel. Ik drink zelfs nog niet de helft op. 

Vervolgens vermaak ik me met wat de toverstokken kunnen doen.  Ik volg een meisje en zie het allemaal.  Erg leuk en ik begrijp waarom Saskia toen zij hier was vorige maand zo'n ding wilde. Het is nog niet makkelijk ook, want veel mensen zwaaien zonder succes met die stok.  Er zijn dan ook parkmedewerkers die laten zien hoe het moet.

Nu heb ik het park wel gezien en loop naar de uitgang.  Net ben ik van plan mijn jasje uit het kluisje waar ik hem vanochtend in deed te halen als Rick sms-t dat hij in aantocht is. Hij is veel eerder klaar dan verwacht. Het is pas vier uur en het park is nog uren open dus hij wil ook nog even van alles genieten.

Bij de ingang blijf ik op hem wachten en niet veel later loopt Rick binnen. Hij heeft dorst en wil een Duff biertje in het Simpsons gedeelte.  We rusten daar even uit en gaan dan naar E.T., die ik voor de tweede maal vandaag doe.

Zogenaamd moet je je naam aan het einde van dit ritje door E.T. horen zeggen maar vanochtend hoorde ik dat niet. Rick raad aan een meer gewone naam te nemen dus ik kies Rebecca op zijn aanraden. We zijn er nu nog niet over uit of E.T. dat zei of niet, Rick hoorde zijn naam in ieder geval niet.

Het Men In Black ritje vindt Rick gelukkig ook heel leuk, want die wilde ik nog eens doen.  Dit keer zie ik ook meer leuke dingen onderweg naar het ritje want die missen "single riders". Rick en ik strijden hard en volgens hem win ik altijd.  Dit keer klopt dat, hij heeft ongeveer 33000 en ik meer dan 69000 punten.  Ja, ik win graag, ha ha.

Dan lopen we naar de Minions en daar hoeven we nauwelijks te wachten. Dit is wel mijn favoriet in dit park, zo goed gedaan!  Nu ben ik natuurlijk ook een grote Minions fan, als iemand mij een sms stuurt vertellen de Minions mij dat.

Inmiddels zijn mijn voeten kapot maar kan Rick veel langer door. We lopen naar het Harry Potter gedeelte en Rick gaat op onderzoek uit.  Ik wacht op een bankje, want ik heb dit park wel gezien.

Na een half uurtje is Rick er ook klaar mee.  We lopen naar de uitgang en ik haal mijn jasje uit de kluis dit keer. Rick wil graag de Chocolate Factory bezoeken om er iets te drinken.  Het is er echter zo druk en er is geen bar dat we maar ergens anders heen gaan.

Bij Margaritaville aan de bar bestellen we eerst een krab dip en die is vreselijk!  Dan maar de conch fritters en die smaken goed.  Gelukkig hoeven we voor de krab dip niet te betalen, zo aardig!  Zou dat ooit in Nederland gebeuren?

Bij Bubba Gump hebben we geluk en komen er net twee stoelen aan de bar vrij. Ik bestel hier een dip met veel groentes erin en Rick de garnalen op vier verschillende manieren bereid. Met die laatste help ik hem ook en zo lekker!

Met de shuttle bus gaan we terug naar het hotel.  Daar gaan mijn voeten omhoog, maar Rick gaat nog een collega ontmoeten voor een drankje bij het Hard Rock Hotel.  Hopelijk komt hij niet te laat terug want morgen willen we nog van Islands of Adventures genieten.

Dag 1 Orlando: De heenreis en Universal Studios

Al hoeft hij vandaag niet naar zijn werk toch staat Rick om kwart over zeven op. Orion gaat graag met hem mee naar beneden en ik blijf nog even door doezelen.  Om kwart over acht zijn ze terug en ben ik ook wel klaarwakker.

Beneden staat de koffie al klaar en ik maak een paar crackers met kaas en tomaat.  Dan ga ik me boven klaarmaken en inpakken.  Ik ga een paar dagen mee met Rick naar Orlando.  Hij moet werken en ik ga me in Universal Studios vermaken.

Het is hier koel en regenachtig dus ik zie er helemaal naar uit de warmte en zon op te zoeken.  Na Orion nog een keer uitgelaten te hebben doe ik hem met een knietje in zijn bench en gaan we op weg naar het vliegveld.  De buurtjes zullen weer goed voor Orion zorgen.

De rit naar Dulles verloopt zonder oponthoud en Rick parkeert in de dichtstbijzijnde garage.  Dat is nog een flinke afstand naar de United balie.  Tegen de tijd dat we daar aankomen heb ik al meer dan 3000 stappen gelopen!

Rick heeft Premier en we kunnen dus daar inchecken.  Alleen geeft de medewerker mij geen Priority sticker voor mijn tas.  Ik merk op (heel goed wetend dat ik op dezelfde reservering zou moeten staan, maar ja, brutalen hebben de halve wereld) dat ik met Rick reis.  De man mompelt wat over zelfde reservering maar doet toch een Priority sticker aan mijn tas.

TSA Pre lijkt een lange rij te hebben, maar we zijn er zo doorheen.  Hier hoeven we onze schoenen niet uit te doen en niets uit onze tas te halen, heel fijn.  Binnen het halve uur zijn we ingecheckt en door de veiligheidscontrole.

Met de trein gaan we naar de C gates.  Daar kijken we wat we als lunch mee aan boord kunnen nemen. Er is niet heel veel en uiteindelijk kies ik een ham en kaas broodje van Au Bon Pain.  Rick neemt een of andere wrap.

Gelukkig kunnen we met groep twee aan boord, want we zitten dit keer helemaal achterin het vliegtuig en zo hebben we nog plaats om onze tassen weg te bergen.  Ik heb zelfs de allerlaatste rij maar gelukkig wel gangpad wat iets minder claustrofobisch voelt.

Behalve veel flinke turbulentie vooral tijdens de landing verloopt de vlucht goed. Voor op schema landen we bijna twee uur later in Orlando.  Het duurt natuurlijk even voor we van boord kunnen.  De schoonmaakmensen zijn er al meteen!

Voordeel is wel dat onze bagage er al is en we zo naar Avis kunnen lopen.  Daar krijgt Rick een Chevrolet Malibu, mooie auto en lekker ruim.  Binnen het uur rijden we weg naar ons hotel.

Dat is het Cabana Bay Beach Resort van Universal Studios.  Met onze hotel sleutel mogen we een uur vroeger het park in.  Onze kamer ligt op de zevende verdieping en heeft uitzicht op het zwembad.  Dit hotel is een van zeker vijf inmiddels die bij Universal Studios horen.

We frissen ons wat op en kopen dan toegangskaartjes voor de parken in de lobby.  Rick neemt er alleen een voor vandaag (hoewel het park maar tot zes uur open is en het is al tien voor half vijf).  Ik koop drie dagen. 

Het is drie dagen voor de prijs van twee dus helemaal goed.  Even overweeg ik nog een kaartje waar ik beide parken op een dag kan bezoeken maar dat is $60 duurder en het me niet waard.  Dan koop ik liever een "front of the line" pas waarmee ik zo de attracties in kan.  Het lange in de rij staan maakt altijd dat ik me niet lekker voel.

We lopen via de Garden Walk naar Universal Studios. Daar is een nieuw Harry Potter gedeelte wat wij nog niet gezien hebben.  We lopen er meteen naar toe en gaan naar de attractie in Gringotts bank. Om minder tijd te verliezen kiezen we de single riders rij. 

 

 

Binnen het kwartier zitten we in een karretje. Het is een leuk 3D ritje en goed gedaan, maar ik vind die in Islands of Adventure leuker.  Daarentegen is het dorpje met winkeltjes veel "echter" dan in Islands of Adventure.  Je waant je serieus in een Harry Potter film in Engeland.  Morgen of overmorgen hoop ik hier meer rond te kijken.

Er is nog een nieuwe attractie hier, een rit met Jimmy Fallon door New York.  Ook daar is er geen heel lange wachttijd.  Het is grappig gedaan en we zien de hoogtepunten van New York maar ook de maan. 

Als we weer buiten staan is het zeven minuten voor zes. Rick wil nog wat in de winkel kijken en dan lopen we naar het Hard Rock Cafe.  Daar wil Rick wat drinken en kijken naar hun computersysteem om af te rekenen. 

Hard Rock is van de Seminole Indianen en Ricks groep heeft die als klanten. Ricks taak is het om te zien hoe zij de verkoopcomputers kunnen verbeteren.  Het is de reden dat Rick hier is, woensdag gaat hij naar het Hard Rock hoofdkantoor.

Terwijl Rick de barkeeper ondervraagt genieten we van een drankje en een flink bord nachos dat we natuurlijk allerminst op kunnen. Als Rick zijn informatie heeft en de drankjes op zijn gaan we verder City Walk op.

Aan de bar van Emeril's kijken we wat hun voorafjes zijn.  Het is er echter doodsaai dus we besluiten naar een ander restaurant te gaan.  We zijn beiden wel benieuwd naar The Cowfish, een restaurant met sushi en burgers!

Daar is de sfeer stukken gezelliger en we nemen plaats aan de bar. Ik bestel een heerlijke sushi rol met kreeft en kimchi, heel bijzonder en hapje voor hapje een feestje.  Rick neemt een burger waar hij ook goed over te spreken is.

Zin om terug naar het hotel te lopen hebben we niet dus we nemen de boot naar het hotel aan de overkant.  Alleen kunnen we de weg terug naar ons hotel niet zo gauw vinden en lopen daardoor volgens mij veel meer dan nodig.

Uiteindelijk vinden we het toch en kopen nog wat waters voor op de kamer.  Rick gaat al gauw slapen, want hij moet erg vroeg op.  Ik wil ook wel op tijd eruit om gebruik te maken van een uur eerder in de parken te kunnen zijn.  Zodra ik dit blog post ga ik dus ook plat!

Dag 1 Orlando: The Magic Kingdom

Na een korte nacht, want zoals altijd als ik weet dat we vroeg op moeten voor een vlucht heb ik niet zo goed geslapen.  Onbewust ben ik toch altijd bang dat we door de wekker heen zullen slapen, kennelijk.  Dat gebeurt niet en om zes uur staan we naast ons bed. 

Een half uurtje later na de laatste dingen ingepakt te hebben vertrekken we naar Dulles Airport.  Van Kai en Saskia hebben we gisteravond al afscheid genomen.  Saskia heeft vandaag ook nog vrij van school vanwege Martin Luther Kings verjaardag. 

Het is vlak voor zonsopgang en nog flink schemerig.  Het is dus maar goed dat Rick oplet, want in de straat achter ons huis steken vier herten op hun dooie gemakje de straat over.  Een mooi begin van de dag vinden wij, want het blijft toch bijzonder, die wilde dieren gewoon in onze buurt.

Gisteren hebben we allebei al uitgevonden dat we eerste klas mogen vliegen.  We zijn beiden United Premier en als er plaats is in eerste klas krijg je als zodanig een gratis upgrade.  Het moet wel heel rustig zijn in de eerste klas van deze vlucht, want op het scherm zien we een heel aantal "opgewaardeerde" Premier leden.

We weten nu ook dat we ontbijt zullen krijgen tijdens de vlucht, dus hebben daar geen tijd voor gerekend.  Ook het inchecken gaat super snel als je eerste klas reist.  In minder dan vijf minuten hebben we onze boarding pas en zijn de tassen ingecheckt.

Ook de veiligheidscontrole gaat heel snel, want Rick is nu geklaard voor TSA Pre.  Daarvoor hoeft hij niet in de gewone rij en hoeft hij zijn schoenen niet uit en zijn laptop niet apart te leggen.  Omdat ik met hem reis mag ik in een speciale compagnon rij.  Ik moet wel schoenen uit en laptop en vloeistoffen apart in een bak doen, maar er is niemand voor me, dus dat is zo gebeurd.

Met de trein rijden we naar terminal C en daar zien we dat de vlucht al aan het boorden is.  Ik heb stoel 1A, de eerste rij, dus en geen plaats om mijn tas voor onder de stoel te doen.  Dat geeft niet, ik haal mijn tijdschriften en Kindle eruit en hier in de eerste klas is er meer dan genoeg ruimte in de bakken boven de stoelen.  Rick zit zes rijen achter me en naast mij zit een wat norse zakenman.  Er kan in ieder geval geen glimlachje vanaf.

Zodra ik zit komt de flight attendant langs om te vragen wat ik wil drinken.  Ik heb enorme dorst om de een of andere reden en geen tijd gehad om mijn gebruikelijke fles water te kopen.  Ik vraag dus heel saai om water en koffie. 

Als we eenmaal opgestegen zijn wordt het ontbijt geserveerd.  De keuze is tussen een broodje met ei, kaas en ham en cereal met yoghurt en fruit.  Ik neem het laatste en krijg er ook een lekker warm vers kaneelbroodje bij.  Het is werkelijk zeer smakelijk!  Rick vertelt later dat zijn broodje ook erg lekker was.

De rest van de vlucht breng ik al lezend en af en toe met mijn ogen dicht om nog wat rust te krijgen door.  Na een paar uur landen we alweer in Orlando.  Onze bagage komt vrijwel als eerste op de lopende band en dan gaan we de huurauto ophalen.

Omdat dit voor Rick een zakenreis is, is de auto door het reisbureau geboekt.  Rick is al jaren gewend om van Avis te huren, maar dit keer hebben ze zijn reservering niet.  Hij snapt er niets van tot hij op zijn telefoon ziet dat hij bij Hertz moet zijn.  Daar staat de auto al klaar en even later rijden we in een Mazda 3, dezelfde auto, die Katja heeft, weg.

Rick is net een kind als het op Orlando aankomt en dat is een van de redenen dat ik met hem mee ben gegaan.  Hij heeft namelijk als hotel het Royal Pacific Resort bij Universal Studios geboekt.  Daar rijden we als eerste heen na gecheckt te hebben of onze kamer al klaar was.  Onderweg luisteren we naar de radio en horen hoe vice-president Biden en president Obama worden ingezworen bij het Capitool waar wij zaterdag nog liepen.

Bij het inchecken krijgen we een lei omgehangen en een tropisch drankje. Het leuke van de Universal Studios hotels is dat je met je kamersleutel een Express pas kunt krijgen waarmee je onbeperkt de rijen bij de attracties kunt overslaan.   

Ook mogen hotelgasten een uur eerder het park in, zeker handig voor de populairste attracties.  Ik ben van plan dat morgen te gaan doen, maar Rick en ik halen die pas alvast en voor mij een kaartje voor beide Universal parken.  Rick weet nog niet heel zeker of hij tijd zal hebben voor parken morgen.

Vanmiddag heeft hij dat wel, want zijn vergadering van vandaag werd afgelast.  Aangezien we vorig jaar al naar Epcot zijn geweest, hebben we besloten dit keer naar de Magic Kingdom te gaan.  We parkeren op de Villains parkeerplaats en nemen het trammetje naar het Ticket Center.  Daar hebben we onze kaartjes al gauw te pakken en de monorail staat al klaar.

Eenmaal in het park lopen we meteen door naar Cosmic Rays Starlight Cafe, want onze magen rommelen.  Het blijkt flink druk in het park, waarschijnlijk vanwege Martin Luther King's Birthday, hoewel we ook veel vreemde talen horen.  Disney is echter heel efficient, dus de rij in het cafe gaat snel. 

We hebben beiden voor de gegrilde kip sandwich gekozen en eten die buiten op een stoepje op.  Het is bewolkt, maar lekker warm.  Ik schat dat het een graad of 25 is en een beetje vochtig.  Ik ben in ieder geval blij mijn topje met driekwart mouwen aan te hebben, want meer zou te warm zijn geweest.

Na de lunch lopen we naar het nieuwe gedeelte in Fantasyland.  Daar is een heel dorpje uit Beauty en het Beest gebouwd en een nieuwe attractie met de Little Mermaid gemaakt.  Voor die laatste halen we een Fast Pass en kunnen tussen vijf en zes terugkeren.  Men is ook bezig met nieuwe attracties bouwen, zo te zien een met Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. 

We lopen bekijken het dorpje met Gaston en zien een nieuw restaurant met een Beauty and the Beast thema.  We informeren eens of het mogelijk is hier vanavond te eten, maar krijgen als antwoord dat het tot juni volgeboekt is!  Wel kunnen we later terugkomen en kijken of er mensen niet op komen dagen.

Wij lopen verder naar de eerste attractie, die we vandaag willen doen, de Haunted Mansion.  Dit is altijd een van onze favorieten.  De wachttijd van 40 minuten blijkt gelukkig niet waar te zijn, binnen het kwartier staan we al in de lift en mogen daarna in onze "doombuggy" door het spookhuis rijden.  We ontdekken een aantal nieuwe dingen in de attractie of zouden het dingen zijn die ons niet eerder opgevallen zijn?  In ieder geval blijft het leuk en gelukkig komt het meeliftende spook niet mee naar buiten!

Buiten zien we dat Liberty Square is afgezet voor een parade, die een paar minuten later zal beginnen.  We zoeken een goede kijkplek bij een hek waar ik op kan staan zodat ik boven de menigte uit kan fotograferen.  Dat vergt wat verkrampte beenspieren, maar dat heb ik er wel voor over.  Zoals altijd is de parade er een van veel kleur, vrolijke muziek en dans en natuurlijk de bekende Disney figuren.

Als de parade voorbij is, besluiten we voor het eerst in jaren weer eens naar de Country Bear Jamboree te gaan.  De kinderen wilden daar op een gegeven moment nooit meer in en Rick en ik willen het eigenlijk wel weer eens zien.  Het is een leuke show met beren, die Country muziek spelen.  Erg leuk gedaan is het.

We hebben inmiddels wel zin in een snack en delen een doos verse popcorn.  Eigenlijk willen we nu naar de Pirates of the Caribbean, maar daar blijkt het ongewoon druk.  We hebben geen zin om drie kwartier te gaan wachten op deze attractie, die we al zo vaak hebben gezien, al is het een van onze favorieten.

In plaats daarvan halen we een fast pass voor de Jungle Cruise, die een half uur later al ingaat.  In de tussentijd doen we nog een paar attracties, die we al jaren niet hebben gedaan.  Om te beginnen klimmen we omhoog in het boomhuis van de Zwitserse familie Robinson.  Ook goed voor het trappen vandaag gelopen op mijn Fitbit. 

We kijken nog eens bij de Pirates, maar de rij is daar zo mogelijk nog langer.  Dan maar de Enchanted Tiki Room, we lijken vandaag vooral attracties te bezoeken, die we al een hele tijd niet meer gezien of gedaan hebben.  Bij deze attractie zingen een aantal animatronische vogels hun lied.  Ook leuk om weer eens gezien te hebben, maar niet bepaald een opwindende attractie, ha ha.

Nu is het tijd voor onze Fast Pass voor de Jungle Cruise.  Dit is altijd een heel populaire attractie, vandaar dat we deze bij voorgaande bezoeken ook al vele malen oversloegen, omdat we het de wachttijd niet waard vonden.  Met een Fast Pass kun je echter vrijwel meteen aan boord.

Scott is onze "gids" en leidt ons over de rivier waar we van alles langs en in zien.  Van wilde dieren tot koppensnellers en olifanten, die dreigen onze boot nat te spuiten.  Scott vertelt er allerlei flauwe grapjes waar we toch om moeten lachen bij.  Het is vermakelijk en al toont de attractie zijn leeftijd wel toch leuk om weer eens gedaan te hebben.

De tijd voor de Fast Pass voor de Little Mermaid is inmiddels ingegaan, dus we lopen via het kasteel naar dat gedeelte van het park.  We zien nog net de opvoering met Mickey, Minnie, Donald en Goofy voor het kasteel.  Wat is het toch altijd allemaal heel professioneel gedaan hier bij Disney!

Rick wil nog kijken of er annuleringen zijn bij het Beauty and the Beast restaurant, maar daar staat zelfs al een rij mensen op te wachten, weinig tot geen kans, dus.  Als we ooit eens zo georganiseerd worden dat we een Disney bezoek een half jaar van tevoren plannen, hebben we misschien een kleine kans hier ooit te eten!

De Little Mermaid attractie is ontzettend leuk met natuurlijk de favoriete liedjes en veel kleurrijke dansende vissen.  Ik krijg na dit bezoek aan de Magic Kingdom enorme zin om alle Disney tekenfilms in chronologische volgorde te gaan zien.  Saskia kan ik daar vast ook enthousiast voor krijgen.  Misschien een leuk doel voor de winteravonden, die nog komen moeten.

 

Rick en ik hebben de attracties, die we wilden doen, gedaan (met uitzondering van de Pirates of the Caribbean, maar ach).  Het begint al te schemeren en de lichten gaan aan.  We fotograferen en kijken rond in de winkels.  Intussen komt er nog een parade langs.  Helaas zijn we zo moe van de slechte nacht dat we geen puf hebben om voor de Electrical Parade te blijven.  Dat is altijd een favoriet.

Natuurlijk kan ik het niet laten om te kijken of er nieuwe bedeltjes zijn die aan mijn Pandora armband passen.  Dat blijken er opeens een heel stel te zijn!  Ik heb Donald, Eeyore en Mickey al, maar nu is er ook Minnie, Flounder van de Little Mermaid, de lamp van Aladdin en het koetsje van Assepoester.  Ik twijfel tussen Minnie en het koetsje wat op zijn kop op Mickey lijkt.  Het wordt uiteindelijk het laatste. 

Na nog de nodige foto's van het kasteel in verschillende kleuren lopen we terug naar de monorail.  We hebben een reservering voor het avondeten bij The Wave in het Contemporary Resort.  Dit was het enige restaurant dat zo laat nog een redelijke tijd beschikbaar had.  We kozen het, omdat we dachten na het eten nog terug naar het park te gaan, maar het vuurwerk zou tijdens ons eten zijn en het park sluit al om negen uur.  Daar komt nog bij dat we beiden geen energie meer zouden hebben om terug te gaan.

Op mijn telefoon kijk ik welke eetgelegenheden er in ons Royal Pacific Resort zijn en daar blijkt een Emeril restaurant te zijn, Tchoup Chop.  De beslissing is snel genomen.  Ik maak een reservering in ons resort en bel de reservering bij het Contemporary Resort af. 

We nemen de monorail terug naar het Ticket Center en de tram naar de auto.  We hebben beiden flinke trek, dus lopen meteen door naar het restaurant.  Spijt van onze keuze om de reserveringen te veranderen gaan we absoluut niet krijgen!  Alleen het decor van het restaurant is al zoveel mooier dan de foto's van het Disney restaurant.

We krijgen een tafeltje met zicht op het hele restaurant.  Enige nadeel is dat het hier werkelijk stervenskoud is!  Ik heb gelukkig mijn jasje aan, maar Rick niet.  Gauw gaat hij de zijne uit de auto halen.  De serveerder maakt zijn verontschuldigingen, ze hebben geen aparte thermostaat voor het restaurant, dus zijn afhankelijk van het hotel.

In plaats van brood krijgen we een bakje met pittige kroepoek, heerlijk!  Ook bestellen we een potsticker gevuld met crab vooraf.  Ieder hapje smaakt voortreffelijk.

Als hoofdgerecht neem ik zoals wel vaker twee voorafjes.  De ahi tonijn en de verse mozzarella met tomaat en sla, allemaal super goed bereid.  Rick heeft nota bene nog plaats voor een dessert en kiest de appelstrudel.  Ik neem er een paar hapjes van en die zijn ronduit goddelijk.  Een heel goede keuze was dit restaurant en niet eens heel erg duur.

En het beste is dat we maar een paar stappen van onze kamer verwijderd zijn.  Daar computeren we nog even, maar gaan ook vroeg naar bed.  Rick moet morgen vroeg naar zijn werk en ik wil tegelijk met hem opstaan om alles uit Islands of Adventure te halen.

Foto's:


 

Disney's Caribbean Beach Resort en Epcot

Na een redelijke nacht, want ik werd regelmatig wakker van de warmte in de kamer, staan we om kwart voor acht op. Saskia en ik maken ons klaar om in de fitnessruimte te gaan sporten en Rick gaat buiten hardlopen.

Helaas staan er alleen twee lopende banden (waarvan een niet werkt) en een fiets in de sportruimte. Saskia neemt de lopende band en ik dan uit armoede maar de fiets.

Wat een rotding blijkt dat ook nog te zijn, zelfs op de laagste stand zo zwaar ingesteld, dat ik nauwelijks kan trappen. Dit is een nieuw hotel, dus teleurstellend. Maar goed, ik volbreng met moeite 25 minuten en doe dan nog wat losse oefeningen. Saskia werkt haar gewoonlijke intervalprogramma af.

Dit hotel heeft een gratis ontbijtbuffet en Saskia en ik nemen een bordje mee naar de kamer. Gelukkig zijn er genoeg gezonde dingen te vinden, die zij ook lekker vindt. Ik houd het bij verse meloen en een boterham met ei. Saskia neemt yoghurt, fruit en wat Cheerios.

Na snel gedoucht te hebben laden we de van in en beginnen aan het laatste stuk. Het is schitterend weer, geen wolkje aan de lucht. We hebben zo'n honderd mijl in Georgia voor de boeg en om klokslag elf uur rijden we de Sunshine State binnen. Het is altijd meteen zo'n vakantiegevoel hier in Florida!

Van de grens is het nog meer dan een tweeeneenhalf uur rijden naar ons hotel, Disney's Caribbean Beach Resort.

Daar aangekomen checken we vlot in en krijgen de sleutels voor Trinidad South kamer 3822. Deze kamer heeft uitzicht op het meertje en een piratenthema. Saskia vindt het prachtig. De bedden zijn piratenschepen, de ijskast zit in een ton en het gordijn heeft een piratenhoofd. Zelfs het tapijt lijkt op scheepsplanken.

We leggen onze bagage neer en gaan dan gauw naar Epcot. Het loopt al tegen drieen en we hebben nog niet geluncht. Bij de ingang kopen we een pas voor vijf dagen voor Rick en mij en een voor vier dagen voor Saskia (zij zal een dag met Laura en familie doorbrengen).

Hopend, dat het om drie uur niet zo druk zal zijn, proberen we het Coral Reef restaurant bij de Living Seas. Dat is ons favoriete restaurant hier. Helaas zit het ook om deze tijd nog vol, maar gelukkig hebben we er woensdag ook een lunchreservering voor.

Dan lopen we maar naar The Land. Daar is een soort food court. We hebben een vroege reservering voor het avondeten, dus nemen een snack. Tot mijn genoegen hebben ze sushi, die ook nog eens erg lekker smaakt.

Eigenlijk zouden we graag Soarin' doen, maar de wachttijd daarvoor is 110 minuten en de fast passes zijn al vergeven. Living with the Land heeft geen wachttijd en Saskia herinnert zich dat bootritje niet. Het is interessant om te zien, hoe men hier in Epcot allerlei experimenten doet met het kweken van planten op een zo efficient mogelijke manier.

Daarna lopen we naar het Imagination paviljoen, waar we ons weer zeer vermaken met Figment, ons favoriete draakje. Jaren geleden verving Disney Figment met een meer serieuze attractie. Die sloeg helemaal niet aan en het draakje werd erg gemist. Het huidige ritje is kleurrijk en grappig.

Uiteraard komen we naderhand in de winkel terecht, waar Saskia een bedelarmbandje koopt, waar ze allerlei Disney figuurtjes aan kan hangen. Ik koop een speldje in de vorm van een MP3 speler met Figment erop.

Bij Mission Space halen we fast passes voor na ons avondeten en dan moeten we alweer naar Canada lopen. Hier hebben we al jaren niet meer gegeten. Het steakhouse Le Cellier is een gezellig restaurant. Onze serveerster komt uit Toronto en we kletsen even over dat gebied, waar wij ook al een aantal keer zijn geweest.

Rick vraagt, of Disney de calorieen, die in een gerecht zitten, bijhoudt. Dit, omdat Saskia probeert zo bewust gezond mogelijk te eten. Dat is niet het geval, maar de chef is bereid zich aan haar wensen aan te passen.

Saskia bestelt de filet mignon en worteltjes zonder de sauzen, die erbij op het menu staan. Rick neemt de reerug ook met worteltjes zonder saus, want hij houdt niet van de spruitjes, die daar als groente bij geserveerd worden. Ik ben makkelijk, gewoon twee voorafjes. De tomatensalade met blauwe kaas en steak tartar (filet Americain) met een gebakken ei erop smaken super lekker en zijn precies genoeg.

Rick bestelt ook nog een dessert van drie soorten chocolade. Ook dat is ontzettend lekker, want ik kan het niet laten er een paar hapjes van te nemen. Vooral het chocolade ijs is vrijwel pure chocolade, heerlijk!

Voldaan lopen we weer naar buiten. Het is tijd om de fast passes voor Mission Space te gaan gebruiken. Rick zou wel willen, dat we de oranje kant deden (met de G krachten), maar Saskia en ik doen liever de mildere variatie. Ik heb de volle kracht een keer gedaan en voelde me daar niet lekker bij. Saskia was toen nog te klein, dus dit is haar eerste keer.

Met de fast pass zijn we al gauw aan de beurt. Het is een leuke rit door de ruimte, die ook zonder G krachten best intensief is. Voor mij hoeft het dus niet meer intens en ook Saskia vindt het zo wel goed. Misschien gaat Rick er de komende dagen nog alleen in.

Tot mijn ergernis ben ik flink moe en mijn voeten doen pijn van de sandalen, waar ik anders altijd heerlijk op loop. Ook Saskia is moe. We besluiten op zoek te gaan naar Guest Relations in de hoop nog een paar reserveringen voor maaltijden te maken.

Dat blijkt bijna hopeloos, want alles zit vol. Alleen voor vrijdag lukt het in Frankrijk te reserveren. Dat vinden wij wel een minpunt hier in Disney World, als je niet ver van tevoren reserveert zit alles vol.

Op weg naar de uitgang wil Saskia nog graag in de grote Mouse Gear winkel kijken. Ook daar vindt zij weer een aantal leuke dingen. Ik ben op zoek naar een vervanging van mijn geliefde Tinkerbell jasje, dat onverklaarbaar zoek is geraakt (ik verdenk een van mijn dochters). Wat er hangt is echter niet mijn smaak.

Terwijl op de achtergrond het vuurwerk van Illuminations plaatsvindt, lopen we naar de uitgang. Die show staat als klap op onze vuurpijl op vrijdagavond op ons schema. Nu willen we de menigte voor zijn. De tram staat al klaar en spoedig lopen we bij Create 45 naar de van.

Voor we naar het hotel teruggaan, stoppen we om benzine te tanken. De prijs is, ondanks, dat we midden in Disney World zitten, goedkoper, dan thuis. Er is ook een supermarktje, waar we dranken en snacks inslaan. Lang leve de ijskast op de kamer!

Foto's van vanavond staan hier.

PS: Ik hoop dit blog een beetje bij te houden, maar zoals altijd hier in Orlando is het programma overvol.