Dag 1 Californie: Over een universiteitstour en zeeleeuwen

Na een matige nacht ben ik eigenlijk om half zes al helemaal wakker. Dat klopt wel want gewoonlijk sta ik voor half negen op en het tijdsverschil is drie uur. Ik blijf echter liggen tot Rick om kwart voor zeven opstaat. Saskia is dan ook al wakker.

Rick gaat naar Starbucks voor koffies voor ons en dat duurt een tijd. Ik loop intussen hard op de plaats en tegen de tijd dat Rick terugkomt met mijn koffie heb ik 5000 stappen bijeen. Rick heeft echter geen ontbijt voor mij mee en gaat nu met Saskia op zoek naar haar ontbijt. Ik vraag hem ook iets voor mij mee terug te brengen en uiteindelijk worden dat de egg whites egg bites van Starbucks.

Intussen is Rick helemaal in paniek want alle wegen terug naar het hotel zijn afgesloten door een groot ongeluk.  We moeten om tien uur bij UC San Diego zijn en de tijd begint te dringen. Uiteindelijk parkeren ze de auto in het winkelcentrum vlakbij en lopen terug. Gedrieen lopen we dan ook naar de campus van de University of California San Diego.

Die ligt vlak naast het hotel en het duurt een kwartiertje voor we bij het gebouw waar we ons moeten melden voor de rondleiding zijn. Deze rondleiding is voornamelijk voor eerstejaars studenten en niet voor "graduate" studenten, zoals Saskia, die al een vierjarig diploma zullen hebben. Toch is het leuk om een idee van de campus en de sfeer te krijgen.

De bibliotheek is genoemd naar "Dr. Seuss"

We kijken eerst een filmpje en daarna krijgen we een wandeltour over de campus. Aoife en Rocco zijn onze gidsen en doen het fantastisch. Het is een prachtige campus en ik zie aan Saskia dat ze zichzelf hier wel ziet. Natuurlijk is het nog wat toekomstmuziek, hoewel Saskia ons vandaag vertelde dat ze een half jaar eerder klaar zal zijn dan gedacht, in december dus al!

Na anderhalf uur hebben we de prachtige bibliotheek, de verschillende interessante kunstwerken en meer gebouwen gezien. Heel grappig zijn er midden op de campus hoge gazen hekken aangebracht. Rocco vertelt dat die er zijn om giraffen te vangen.

 

Een slang als pad en de zonnegod van een Franse kunstenaar

Een aantal jaren geleden had de San Diego Zoo een stroomuitval waardoor op de een of andere manier de giraffen ontsnapten. Kennelijk reizen giraffen altijd dezelfde kant uit en zo kwamen ze terecht op deze campus. Ze werden heelhuids gevangen, maar sindsdien zijn die hekken er mocht het ooit nog eens gebeuren.

Dat blauwe tussen de bomen zijn die hekken

Het was werkelijk een heel leuke rondleiding waarbij beide gidsen constant achteruit liepen zodat ze ons te woord konden staan. Ze gingen zelfs achteruit de trappen op en af. Aoife vertelde dat ze daar speciale training voor kregen.

Het is al na twaalven als we klaar zijn en we bespreken wat te doen. Rick heeft nog niet kunnen douchen en wil dat dolgraag doen en dan de auto ophalen. Saskia en ik gaan in de boekenwinkel kijken en Saskia wil ook graag de bibliotheek van binnen zien.

Rick haalt ons op als hij klaar is en in de tussen tijd hebben Saskia en ik besloten dat we bij Veggie Grill willen gaan eten. Dat is een compleet veganistisch restaurant in een gezellige openlucht winkelcentrum. Rick gaat akkoord want hij vindt een plantaardige hamburger ook best lekker voor een keer.

Het is een goede keus. Ik neem hun zelfgemaakte burger met quinoa, boerenkool en champignons. Die wordt geserveerd met veganistische kaas en kruiden. Ik vraag hem in sla in plaats van een broodje. Ik vind het heel erg lekker, moet ik zeggen. De anderen zijn ook tevreden met hun keuzes.

De tomatensoep was helemaal niet lekker, dat was ik alweer vergeten

Als we weer buiten staan is het opeens kil en de blauwe lucht weg. Het lijkt zelfs of het zal gaan regenen. Rick gaat bellen met de andere universiteit waar Saskia in is geinteresseerd om er zeker van te zijn dat we er terecht kunnen. Saskia en ik gaan intussen shoppen.

Saskia heeft bij H&M een paar leuke dingen gezien en past die aan. Ze staan haar heel goed en passen bij haar doel om er meer volwassen en zakelijker uit te zien. Saskia geeft bijlessen en ze assisteert een professor met lesgeven dus ze wil zich onderscheiden van de jongere studenten.

We hebben net afgerekend als Rick binnenkomt met de mededeling dat we bij de scheikunde afdeling van Scripps University informatie materialen op kunnen halen. Ook verkondigt hij dat het regent. Gelukkig niet hard, maar we haasten ons toch naar de auto.

Terug in het hotel frissen we ons even op en dan gaan we op zoek naar het Skaggs gebouw van Scripps. Dat is niet makkelijk te vinden en eerst komen we in het verkeerde gebouw terecht. De receptioniste daar is er pas voor de tweede dag en kan ons ook niet verder helpen.

Weer een telefoontje leert ons dat we door een tunnel moeten en dan het gebouw zullen zien. Dat is inderdaad het geval en een heel vriendelijke dame daar overhandigt Saskia een pakket over hun scheikunde graduate programma.

Saskia moet deze week ook nog voor een tentamen studeren dus we halen haar laptop op. Zij vindt het leuk om in een café te studeren en we vinden er een in La Jolla Village, het hoofdgedeelte van La Jolla.

Rick en ik gaan vervolgens zeeleeuwen (en vogels) kijken bij La Jolla Cove. Er zijn tientallen zeeleeuwen en bij een aantal kun je heel dichtbij komen. Zo dichtbij op het strand dat er een wacht is, die mensen toeroept afstand te houden en dat het te dicht benaderen van de dieren strafbaar is.

De dieren zijn duidelijk aan mensen gewend want ze trekken zich niets van ons aan. We lopen naar de verschillende plekken en uiteindelijk ook het strand op. Daar zijn een tiental zeeleeuwen, het lijkt een familie want het mannetje beschermt ze tegen alle anderen, die uit het water willen komen.

Een kleintje drinkt lekker bij mamma, zo schattig! Volgens mij zijn er nog een paar jongeren op het strand en een daarvan wil ook bij een vrouwtje drinken maar wordt afgewezen. Het is ontzettend leuk dit allemaal van zo dichtbij te zien. Wil je meer weten over de Californische zeeleeuw lees dan hier.

We zagen een paar mannen gewoon de zee ingaan in een zwembroek tussen de zeeleeuwen, temperatuur van het water 12 graden! En hier staat "zwemmen: fantastisch"

Na een uurtje zijn we wel uitgewaaid en dreigt het weer te gaan regenen. We lopen terug naar de auto en gaan op zoek naar een bar voor een drankje. Die vinden we via Yelp, The Post. We hebben geluk dat daar vlakbij net iemand vertrekt want parkeerruimte is hier een ramp!

Rick bestelt een margarita en ik een bloody Mary. Ze smaken beiden erg goed. Intussen is Saskia ook klaar en loopt van haar café naar de bar. Het restaurant waar we avondeten willen eten is ook vlakbij dus dat komt allemaal goed uit.

Taste of the Himalayas is een eenvoudig restaurant met een uitgebreid menu. Veel ervan is Indiaas, maar er zijn ook Nepalese en Tibetaanse gerechten. Die laatsten kiezen Rick en ik. Ik heb de paneer kaas met gepekelde groentes in tomatensaus en Rick een lamsgerecht. Beiden gerechten, die we niet in ons gebied vinden.

Saskia hoeft zich geen zorgen te maken om koolhydraten en kiest een kerriegerecht met groentes, rijst en roti, een meergranen plat brood. We laten het ons allemaal goed smaken. Eenvoudig als dit restaurant is, het eten is heel goed.

Op de terugweg naar het hotel stoppen we bij Whole Foods. Saskia wil wat ontbijtspullen en ik snacks, wijn en vooral lippenspul. Mijn lippen zijn zo droog dat ze branden. Gelukkig vinden we alles zonder problemen.

Dan gaan Saskia en ik ons ontspannen op de hotelkamer. Ik schrijf dit blog en Saskia leest. Rick wandelt naar BJ's om er nog wat biertjes te drinken. Dit hotel heeft de perfecte locatie voor alles wat we wilden doen. Hopelijk is dat morgen in Los Angeles weer het geval.

Dag 2 Cruise: Aan boord!

Rick en ik zijn beiden belachelijk vroeg wakker. Om half zes al ben ik eigenlijk klaar om op te staan. We dwingen onszelf nog een uurtje te blijven liggen maar om half zeven houden we het bed beiden voor gezien.

Terwijl ik douche en inpak gaat Rick koffie halen bij Starbucks. De nitro brew smaakt weer prima. Dan maakt Rick zich klaar en vragen we of de bellman onze bagage kan ophalen om te bewaren tot we naar de cruise terminal gaan.

Ook vragen we de concierge om een van voor ons te regelen als transport. Gewone taxi's hier zijn vrijwel allemaal Toyota Prius auto's en die zijn dus veel te klein voor onze vier koffers. Julianne is heel vriendelijk en regelt de van van Augustine voor ons.

Het is pas acht uur en we hoeven pas om kwart voor twaalf naar de cruise terminal. Nog even wat uurtjes in San Diego doorbrengen dus. We nemen eerst een taxi naar Buster's, een leuk restaurant aan het water, waar we willen gaan ontbijten.

Het restaurant is net open en we zijn de eerste gasten. We kunnen dus het tafeltje wat we willen kiezen. Gisteren hebben we al besloten wat we willen eten en bestellen eensgezind de gerookte zalm eggs Benedict, maar zonder de Hollandaise saus. Rick eet zijn English muffin wel, maar ik ben braaf en eet alleen de eieren en zalm. Dat is al meer dan ik gewoonlijk eet als ontbijt.

Nu hebben we nog drie uur om te vullen. Als eerste gaan we kijken naar ons schip wat vroeg vanochtend aankwam. Het ziet er weer prachtig en echt Disney uit! Er komen nog steeds mensen naar buiten van de vorige cruise en we horen dat die vijf dagen lang naar Mexico was.

Dan besluiten we San Diego's Little Italy te gaan bekijken. Dat is een erg leuke buurt en we horen mensen nog steeds Italiaans met elkaar praten. Bij een cafeetje gaan we op het terrasje wat drinken. Voor Rick een ijscapuccino en ik neem een ijsthee.  Zo blijven we een uurtje genieten.

We zijn het erover eens dat de tijd nu wel tergend langzaam gaat! We lopen nog een keer Fifth Avenue in het Gaslamp District af en komen om half twaalf terug in het hotel. Daar is onze chauffeur al en we kunnen dus net zo goed al naar de terminal gaan.

Daar wordt onze bagage meteen meegenomen en kunnen we de terminal inlopen met enkel onze handbagage. We moeten door de veiligheidscontrole en kunnen dan onze sleutels krijgen en het nummer van de groep waarmee we aan boord mogen.

Dat is 14 en ze zijn pas bij groep 3 dus dat duurt nog wel even. Toch gaat het snel en maar vijf minuten later dan onze aangegeven aan boord gaan tijd is het zover. We lopen het schip binnen en worden als de "Family Engle" geintroduceerd.

Intussen is ons ontbijt al wel heel lang verteerd. We gaan dus meteen naar het buffet restaurant. Daar is ruime keuze. Ik schep een lekker bord met krab en garnalen op en heb daar wat salade bij. We nemen de tijd om te eten en als we klaar zijn is onze kamer klaar.

Natuurlijk zijn we daar heel nieuwsgierig naar en we gaan naar dek 7 waar we een kamer met balkon hebben. We hebben enorm geluk want daar is de eerste koffer al en de rest volgt snel. We besluiten meteen uit te pakken, dan hebben we dat maar gedaan.

Er ligt ook een envelope met deze twee speldjes erin voor onze huwelijksverjaardag

We hebben een heel stel magneten meegenomen om op onze kamerdeur te plakken. De deuren zijn van metaal en tijdens onze vorige cruise zagen we veel mensen dat doen. Het is een vrolijk gezicht als ze allemaal hangen (hoewel wij er veel minder hebben dan de meeste andere mensen!).

Als voorpret was ik de afgelopen maanden lid van een Facebook groep voor deze cruise. Zij hebben een kennismakingsbijeenkomst in de pub, de Crown and Fin. Als we daar aankomen is het echter zo druk dat we besluiten niet te blijven. We ontmoeten vast ook zonder deze bijeenkomst wel leuke mensen.

We drinken nog even een drankje aan een andere bar en gaan dan naar dek 4 waar we de procedures in geval van nood uitgelegd krijgen. Dat duurt een kwartiertje en dan is het alweer bijna tijd voor de Sail Away Party.

We vinden een plekje met goed zicht op dek 10 en het is heel leuk om Mickey, Minnie, Donald, Goofy en Knabbel en Babbel in hun cruise kledij te zien. Duidelijk hebben zij er ook zin in.

Als de schoorsteen "When you wish upon a star" heeft gespeeld gaan we een plekje langs de railing zoeken om te kijken hoe het schip vertrekt. Dat gebeurt al gauw en we zien San Diego langzaam kleiner worden.

Rick wil nog meer het schip verkennen, maar ik ben moe en ga terug naar de kamer. Daar neem ik mijn laptop mee naar buiten en schrijf ik alvast dit blog. Dan hoef ik er alleen straks nog de ervaring van het eerste avondeten aan boord bij te schrijven.

Net als ik klaar ben komt Rick me halen voor de zonsondergang. Intussen hebben we ook weer flinke trek gekregen en onze avondeten tijd is de late en pas om kwart over acht. Gelukkig is er een shawarma bar waar we een klein bordje van nemen.

Terug op de kamer rusten we wat uit en gaan dan naar de Crown en Fin pub. Daar hebben ze een pub quiz, altijd leuk om mee te doen. We winnen ook nog bijna want de vragen zijn zo moeilijk dat maar weinig mensen ze kunnen beantwoorden.

Als we klaar zijn is het tijd voor het avondeten. We beginnen in Animator's Palate, een van de drie restaurants. Iedere avond eten we in een ervan en iedere avond is het weer een ander menu. Op de app las ik het menu voor vanavond vast en weet dus al wat ik wil bestellen.

We krijgen tafel 9 en krijgen niemand tegenover ons. Er zijn wel nog twee stellen met datzelfde tafelnummer dus wellicht zullen we in de andere restaurants bij elkaar zitten. Animator's Palate vinden Rick en ik erg leuk want we zijn dol op Disney's tekenfilms. Hier komen telkens scenes van verschillende films voorbij en het is leuk te raden welke het is en welke muziek.

We maken kennis met onze obers, Eddie uit de Filipijnen en Jorge uit Colombia. Ik kies een wijn package want dat is goedkoper dan per glas. Ik ga dus de hele cruise een heel lekkere pinot grigio drinken. Rick houdt het bij bier.

Als voorafje bestellen we beiden de gerookt zalm carpaccio en die is superlekker! Ik zie bij iemand anders ook de bruschetta en daar bestel ik er ook een van. Het zijn mini hapjes tomaat, mozzarella en prosciutto en het brood eet ik gewoon niet.

Rick heeft biefstuk als hoofdgerecht en ik neem de varkenshaas "Wellington" met baby groentes. Het smaakt allemaal opperbest. Rick vraagt ook na zijn biefstuk nog de varkenshaas, waar we beiden het bladerdeeg vanaf halen. Zo kunnen we prima low carb eten.

We krijgen natuurlijk ook de lijst met toetjes, maar die slaan we over. Ik vraag wel of het mogelijk is om kaas als toetje te krijgen. Dat gaan ze proberen, maar gaat waarschijnlijk niet iedere avond lukken. Geen probleem, af en toe is lekker.

Opeens krijgen we dan toch een toetje voorgezet met een "kaarsje" erop. Een heel aantal obers staat voor onze tafel en zingt ons toe voor onze huwelijksverjaardag. We nemen een hapje van het dessert, maar nu ik zo weinig suiker eet smaakt zelfs de pure chocolade vreselijk zoet. Wel een erg leuk gebaar van Disney!

Vannacht gaat de klok een uur vooruit dus het is opeens al na elven. Ik schrijf dit blog nog even af en dan is het slaaptijd. We willen morgen toch weer vroeg uit de veren ondanks het verlies van een uur.

Dag 1 Cruise: Nog even genieten van San Diego

Om tien over zeven ben ik wakker en Rick is in geen velden of wegen te bekennen. Ik neem aan dat hij wel weer op zal komen dagen en ga op mijn gemak Facebook en Twitter lezen. Die laatste ga ik van mijn telefoon halen tijdens de cruise. Het is teveel politiek en negatief en ik wil daar twee weken niet of nauwelijks aan hoeven denken.

Rick sms-t of ik al in het land der levenden ben. Hij blijkt al om zes uur opgestaan te zijn en heeft op een elektrische step rondgereden en gezocht naar een leuk restaurant om te ontbijten. Dat deed ik net ook op Yelp en we zijn eensgezind in onze keuze. Ik maak me snel klaar en als Rick ook gedoucht heeft gaan we ontbijten.

Vanochtend heeft Rick een email gestuurd naar ons contact persoon hier in het Westin hotel. Hij heeft gevraagd waarom wij niet van tevoren op de hoogte zijn gesteld van de staking en de overlast daarvan voor de gasten. Hadden we het geweten dan waren we naar een ander hotel van de Marriott keten gegaan dus ze hadden ons geld niet misgelopen.

Hij krijgt een heel beleefd antwoord terug dat de onderhandelingen gaande zijn en het iets van dag op dag is. Als we naar een ander hotel zouden willen zou dat zonder extra kosten mogen en als we ons niet veilig voelen kan iemand ons langs de groep begeleiden. Zin om alle bagage naar een ander hotel over te hevelen voor een nacht hebben we niet dus we laten het maar zo.

Buiten staat er inderdaad weer een flinke groep stakers. Dat het al langer aan de hand is blijkt volgens mij aan de gedrukte t-shirts en professionele borden, gedrukte foldertjes e.d. die de stakers hebben.

Dat "dag op dag" van Westin is denk ik onzin, dit is niet iets wat maar een paar dagen gaande is. Ook is dit hotel het enige van de Marriott keten waar er geprotesteerd wordt. We lopen later op de dag jaloers langs andere hotels waar het lekker rustig is.

Gelukkig worden wij dit keer niet nagejouwd en lopen we zo snel mogelijk weg. Een paar straten verderop hebben we Café 21 uitgekozen om te eten. Daar nemen we plaats op het gezellige terras. Ik bestel een bloody Mary, omdat dit Café daar bekend om is. Ik krijg dan ook een heerlijke met een(ongepelde maar dat is zo gedaan) gamba en allerlei groentes erin.

Rick en ik bestellen beiden de kerrie kip cakes met gepocheerde eieren. Daar krijgen we geen spijt van. Het smaakt verrukkelijk, maar ik kan nog niet eens de helft op (de bloody Mary zal daar ook debet aan zijn). Rick krijgt het bord wel schoon en we kunnen aan de dag beginnen.

Als eerste lopen we naar de kade langs de San Diego Bay. Daar zien we de mooiste jachten liggen glinsteren in de zon. We lopen helemaal naar de cruise terminal waar we morgen aan boord zullen gaan.

Onderweg komen we langs allerlei restaurantjes en winkeltjes en het vliegdekschip USS Midway. Ons schip is er nog niet, het zal vannacht aankomen. We hebben helaas wel bericht gehad dat we een extra dag op zee zullen hebben en niet naar Puerto Vallarta zullen gaan.

Tropische storm Vicente wordt in die omgeving verwacht en die wil Disney Cruise Lines omzeilen. Op zich heel goed natuurlijk want in zulk slecht weer is niets leuk, om van zeeziekte nog maar niet te spreken want ik weet dat ik dat zal krijgen. Maar ik had zo gehoopt Rick die leuke stad ook te laten zien. Ik ben nu vastbesloten er eens een reisje naar te maken met hem, zoals Katja en ik deden.

Dit is pas mijn derde keer in San Diego en iedere keer bliksem bezoekjes. Ik wil nu weleens het befaamde Balboa Park bezoeken. Dat is een flinke voornamelijk heuvel op wandeling vanaf het water. Maar dat is goed want ik moet mijn stappen bijeen halen.

Rick wil eigenlijk zo'n elektrische step nemen en ik probeer er een. Ik heb een fobie voor vallen met iets waar ik geen controle over heb nadat ik mijn enkel ernstig brak na een val omdat mijn fiets op zwart ijs onderuit ging. Ik had niet gedacht dat zo'n step me angstig zou maken, maar zodra ik hem aandoe ga ik in paniek.

Het is te wiebelig en net als met skates, schaatsen e.d. heb ik het gevoel makkelijk te kunnen vallen. Dat wordt het dus niet voor mij. Ik loop veel liever! Om Rick niet aan banden te leggen stel ik voor dat hij wel zo'n step neemt en gewoon heen en weer gaat terwijl ik er goed de pas in zet.

Veertig minuten later komen we eindelijk bij het Balboa Park aan! Rick zet zijn step weg en we nemen kaartjes voor de Japanse tuin. Die is best mooi, maar $12 per persoon vind ik wat teveel achteraf gezien.

  

We lopen nog verder en kijken naar de mooie gebouwen. Het gebouw waar het Museum of Man in is gevestigd lijkt wel een Byzantijnse kerk. Het is twaalf uur als we er langslopen en het speelt allerlei deuntjes. Ik herken Rosamunde en Rick meteen het Harry Potter liedje.

 

 

Als laatste bezoeken we een grasveld met huisjes van allerlei landen eromheen. Op bepaalde dagen zijn daar etnische evenementen voor. We zien Denemarken, Zweden en Noorwegen, Engeland en Schotland  en meer. Toch jammer dat Nederland nooit met zulke dingen meedoet (tenzij jullie een voorbeeld weten waar dat wel het geval is).

Onze voeten hebben het intussen gehad, vooral de mijne. We bestellen een Uber en gaan terug naar de waterkant. Daar vragen we een tafeltje op het terras van de Edgewater Grill. Daar hebben we prachtig uitzicht over de baai.

We zien een marine schip de baai uitvaren en ook een boot, die zeeleeuwen vangt en ze van een identificatie iets voorziet zo te zien. Het is allemaal zeer onderhoudend. Het eten is ook goed. Rick heeft de cobb salade met garnalen en ik de gegrilde tonijn op een kleine salade.

Na het eten gaan we de winkels hier verkennen. We kijken rond in een winkeltje met allerlei zeer pittige sauzen. Rick neemt een flesje mee met de Carolina Reaper peper erin, de heetste ter wereld. Mij niet gezien, ik zou er dagen ziek van zijn! Maar ik vind wel een paar leuke magneten voor op onze cruise kamerdeur straks.

Dan bekijken we de zaak met allemaal schilderijen van Wyland, de meest bekende onderwater schilder met heel veel muurschilderingen over de hele wereld. Wij blijken daar ook een aantal van te hebben gezien.

Zijn schilderijen zijn prachtig en we zien er een aantal die we zo aan onze muur zouden willen hebben. Maar dan zijn er schilderijen waar Donald Duck, Mickey, Minnie en Goofy (door Disney schilders erop gezet) ook meezwemmen. Die vinden wij helemaal top! We moeten nog even bedenken waar we het kunnen hangen, maar ik denk wel dat we er een van gaan bestellen als we thuis zijn.

Tijd om terug te lopen naar het Gaslamp Quarter en dat valt nog niet mee. We strompelen beiden een beetje en besluiten op Fifth Avenue, de gezellige straat van het Quarter, ergens een drankje te gaan drinken. Dat wordt Whiskey Girl waar de happy hour bloody Mary weer heel goed smaakt. Rick heeft een zoetere cocktail, die hij ook lekker vindt.

Dit jacht lijkt ons wel leuk om onze pensioen jaren in door te brengen

Bij de CVS halen we nog wat laatste dingen voor de cruise (als er dan een tropische storm komt wil ik zeker genoeg zeeziekte medicijn meehebben!). Dan trotseren we de stakers weer, die zich niet op ons richten dit keer. Dan vind ik het prima, zoals het gisteravond was was echt niet leuk en wat angstaanjagend.

Rick gaat nog lekker op een elektrisch stepje verder en ik begin vast aan dit blog. Even ontspannen op bed helpt ook want ik voel de jet lag nu wel. Als Rick terugkomt maken we ons klaar voor het avondeten en lopen naar Greystone Steak and Seafood. Daar hebben we gisteren specifiek een tafeltje op het terras gereserveerd.

Het wordt weer een heerlijke maaltijd. Ik bestel de steak tartare en een "wedge" salade, die houdt een kwart krop ijsberg sla in met blauwe kaas, bacon, tomaat en wortel. Niet de $13 waard, maar wel lekker. De steak tartare is ieder hapje een snoepje op mijn tong. Rick vindt zijn gerecht ook heerlijk en de bediening is zeer attent.

Tevreden lopen we het restaurant weer uit. Rick ziet op de hoek een pedicab staan. Die zijn hier helemaal verlicht en de onze heeft zelfs muziek. De "chauffeur" trapt ons bekwaam terug naar het hotel. Er zijn vanavond veel minder stakers en makkelijker te negeren. Toch zal ik blij zijn die boze mensen morgen achter ons te laten!