Over ijskou en een gezellig happy hour

Als ik wakker word zie ik staalblauwe lucht buiten. Echt zo'n lucht zonder enig spoor van vochtigheid, die we hier vaak krijgen als het ijskoud is. En dat is het, het vriest 14 graden en het voelt als -18.

Zin om mijn warme bed uit te komen heb ik dan ook niet en ik blijf nog een tijdje op mijn telefoon liggen lezen. Maar ja, in bed blijven is geen optie dus net na achten sta ik toch maar op. Rick komt rillend boven na zijn ochtendwandeling met Orion.

De warme koffie smaakt me goed en ik pocheer een ei met uit Michigan meegebrachte geraspte Goudse kaas en snijd een tomaat op als ontbijt. Zin in de elliptische machine heb ik vanochtend niet. Ik besluit mijn passen hardlopend op de plaats bijeen te krijgen.

Intussen kijk ik toe hoe allerlei vogels komen eten bij ons vogelvoederhuisje. Het is een drukte van jewelste met dit koude weer. Een hele groep musjes komt eerst en ik weet dat die ook honger hebben, maar ik vind ze niet zo mooi als de andere vogels.

Gelukkig komen er ook spechtjes, vinkjes, meesjes en mevrouw en meneer Kardinaal op af. Die twee laatsten zijn te herkennen aan hun tikkende geluid. Binnenkort gaan ze weer zingen en dat kondigt dan voor mij altijd de lente aan. Ik vind het zulke mooie vogeltjes, kleur in de sneeuw.

Mevrouw en meneer Kardinaal 

Iets meer dan een uur later heb ik mijn 10000 stappen bijeen. Tijd voor wat administratie want opeens krijg ik een aantal aanvragen voor rondleidingen. Jammer genoeg zeggen sommigen dan ook weer af, maar de interesse is er.

Met deze kou wil ik alleen maar soep als lunch en ik hoop dat ze bij Whole Foods de Italian wedding soep hebben. Die is koolhydraatarm en heeft bijna geen suikers. Het is moeilijk koolhydraatarme soepen te vinden, tenzij je ze zelf maakt. De soep is er niet warm, maar ik neem er een bak van mee om thuis op te warmen.

Ook daar doe ik weer geraspte Goudse kaas in. Wat zou ik graag willen dat we die hier ook zouden kunnen krijgen. Geen enkele kaas smelt zo lekker als Goudse kaas. Het smaakt me allemaal heel goed en warmt lekker op.

Na het eten bel ik Katja op. Zij heeft wat gezondheidsproblemen en dan is het fijner om eens aan de telefoon te praten in plaats van sms-en of Facebooken. Jammer genoeg is heeft Katja slecht bereik dus ik moet me echt concentreren om te horen wat ze zegt. We praten voor meer dan een half uur en het is zoveel beter dan die enkele sms. Als Katja lunch wil gaan eten klikken we weer weg (ophangen doen we toch tegenwoordig niet meer, meestal).

De rest van de middag lees ik in mijn spannende nieuwe boek van Barbara Freethy. Zij schrijft zulke spannende mystery romantische boeken, iedere keer word ik er weer in meegesleept. Ik had ook het plan meer van The Marvelous Mrs. Maisel te kijken, maar ik kan dit boek niet wegleggen.

Rond kwart over vijf roep ik een Uber om naar Red Galanga te gaan voor ons maandelijkse happy hour met de dames uit de buurt. Dit keer verwacht ik zes anderen en vraag om wat tafeltjes bij elkaar te zetten.

Met een hete sake wacht ik op de eerste dame. Dat is Laura en we praten gezellig tot Suneeta en haar dochter Shalini komen. Shalini is Saskia's leeftijd en zo'n leuke jong volwassene! Ik ben even bang dat zij zich gaat vervelen tussen al ons veel oudere dames, maar niets is minder waar.

Susan volgt al snel en dan Marielle en Chris. We bestellen wat te eten, voor mij de sashimi, en het gesprek is zeer geanimeerd. Gewoonlijk vertrekt iedereen voor zevenen, maar het is al half acht voor we afscheid nemen.

Een zeer succesvol happy hour dus en iedereen bedankt mij weer voor het organiseren. Dit is het makkelijkste ooit, ik zet een evenement op Facebook en wie kan komt. Geen moeite, maar iemand moet het initiatief nemen.

Chris brengt me naar huis en we spreken af volgende week samen te gaan eten. Rick wacht me al op en we kijken de achterstallige afleveringen van The Big Bang Theory. Het blijft een leuke serie, jammer dat dit het laatste seizoen is.

Nog een superkoude nacht en dan wordt het hopelijk alweer warmer. Ik zou echt niet noordelijker kunnen wonen.

Over bittere koudag nummer een

Het is toch altijd wel een mooi gezicht zo'n wit besneeuwde wereld. Alsof er iemand met poedersuiker heeft staan strooien. Met de staalblauwe lucht is het een plaatje. Rick komt ook enthousiast terug van zijn wandeling met Orion maar drukt mij op het hart binnen te blijven. Het vriest zeven graden.

Na koffie en ontbijt vertrekt Rick naar zijn werk. Ik doe mijn uur op de elliptische machine en kleed me dan heel warm aan. De thermostaat beneden hangt al twintig jaar (deze maand wonen we hier zo lang, voor Rick en mij beiden het langst ooit in een huis) op de verkeerde plaats.

Als de zon schijnt, hoe koud het buiten ook is, verwarmt die de thermostaat en daardoor geeft die warmer aan dan het in huis is. Aangezien de familie kamer waar ik voornamelijk zit achter is en geen zon krijgt, heb ik het altijd koud. Vandaar dat extra warm kleden en warme dekens nodig zijn.

De eekhoorns doen zich tegoed aan ons proviand  

Met dit weer is pho mijn favoriete lunch. Lani bij Viet Aroma weet al wat mijn bestelling is. Ik ben niet de enige met een vaste keuze. Ik hoor haar vaker "your usual?" vragen. De pho smaakt weer super.

Tijdens het eten is het begonnen met zachtjes sneeuwen. Het koufront dat ons helemaal de diepvries in doet gaan is hier. Toen ik naar het restaurant reed was het -1 en nu staat er een keiharde wind en is het opeens -6 en voelt als -11.

Gelukkig hoef ik verder niet veel buiten te zijn. Ik haal wat botjes voor Orion bij Petco en medicijnen bij Walgreens. Dan hoef ik dat morgen als het nog kouder zal zijn niet meer te doen. Eigenlijk heb ik ook benzine nodig, maar daar wacht ik maar mee tot mijn handen niet aan de pomp vastvriezen.

Fairyville is ook ondergesneeuwd

Thuis maak ik Orion en mijzelf klaar voor mijn massage. Als Lisa de bel indrukt doe ik Orion in de badkamer. Zodra de tafel klaarstaat haal ik hem eruit en ga op de tafel liggen. Orion komt dan gewoon bij me liggen. Zo grappig, hij reageert dan tijdens de massage zelfs niet op Lisa, behalve om de olie van mijn schouders en haar handen te likken.

Voor de massage had ik al heel veel pijn en Lisa begint hard op mijn rug. Ik vraag haar toch maar het wat minder te doen, want er is maar zoveel pijn die ik kan verdragen. Gelukkig maakt ze het dan wat minder, maar hopelijk helpt het nog wel.

Zoals altijd ben ik na de massage heel moe en ik zoek mijn luie stoel op. Ik begin aan het eerste seizoen van The Marvelous Mrs. Maisel en als Rick thuiskomt ben ik al de derde aflevering aan het kijken. Wat een leuke serie is dat!

Door de wind valt Ricks sneeuwpop bijna omver

Rick verzuchtte gisteren dat hij zo'n zin in chili heeft met dit koude weer. We besluiten daarvoor naar het Hard Times Café te gaan. Daar is het best druk dus we zijn niet de enigen. We krijgen eerst een sampler, een klein beetje van hun vier chili's, om te kiezen welke we willen.

Rick neemt een bowl van de vegetarische en een bowl van de Texas chili. Ik neem de salade met de Cincinnati chili. Meestal neem ik Texas, maar deze is ook erg lekker. We smullen er beiden van en het is ook nog eens een goedkoop maal. Inmiddels is het -13 en voelt het met de bijtende wind als -20.

Wat ben ik blij dat onze auto's stoelverwarming hebben! Voor het eerst in lange tijd heb ik ook handschoenen in de auto aan. Vannacht gaat het kwik naar -15 en met de wind voelt dat als -23.

Het is ten noorden van ons nog veel kouder en we maken ons wel wat zorgen om Ricks vader en Carol. Voor ouden van dagen is zulke kou echt gevaarlijk. Gelukkig hoeven zij hun huis niet uit sms-te Ricks vader vandaag.

Over een sneeuwdag

Er moet vanmiddag wat sneeuw komen en je zou denken dat er meters gaan vallen. Het lokale nieuws is er vol van en scholen en de federale regering zullen vroeg sluiten. Dat laatste is wel zo veilig want met de heuvels hier wordt het met het kleinste laagje sneeuw al spekglad.

Bij het opstaan is het alleen nog maar koud, maar droog. Rick heeft mijn koffie al aan het pruttelen en ik heb gerookte zalm met een tomaat als ontbijt. Daarna begin ik aan mijn uur op de elliptische machine. Orion ligt dan altijd zo schattig vlakbij te slapen.

Na mijn douche kleed ik me warm aan en ga Vienna in. Ik wil naar Whole Foods, maar daar staat de hele parkeerplaats vol. Je zou denken dat we dagen ingesneeuwd gaan raken. Nu wordt het wel heel erg bitterkoud de komende dagen dus misschien is dat de reden.

Dan ga ik maar lunchen bij Chopt. Whole Foods doe ik morgen wel. Ik heb er toch niets dringend van nodig. Bij Chopt blijkt dat ik nu een halve salade kan bestellen. Dat is fijn want de hele salade is me altijd veel te veel.

Als groente neem ik dit keer eens fijn gesneden boerenkool. Daarbij ook kerstomaatjes, komkommer, broccoli en blauwe kaas. Dat wordt allemaal klein gehakt en ik eet het met citroensap, zout en peper.

Vervelend is wel dat Chopt geen messen heeft. Zelfs na meer dan vijfendertig jaar in de V.S. heb ik de kunst van een salade met alleen een vork eten nog niet onder de knie. Voor de laatste hapjes heb ik mijn vingers nodig als mes. Ik eet over het algemeen ook nog altijd met mes en vork allebei in mijn handen. Ik kijk altijd met bewondering toe hoe Rick zijn salade wel gewoon met alleen een vork zonder problemen tot het laatste blaadje eet.

Bij de Giant is het ook druk en de kip en bevroren groentes zijn bijna uitverkocht. Ik vind nog net wat we nodig hebben voor ons avondeten. Intussen sneeuwt het en het is water koud. Ik haast me naar huis en besluit de sneeuw van achter onze ramen te zien vallen.

Mijn zusje belt en het is alweer even sinds we bijgepraat hebben. Voor we het weten is het dan ook een uur later en moet zij mijn nichtjes van school gaan halen. Zoals altijd verzuchten we dat we dichter bij elkaar zouden willen wonen. Toch ben ik blij dat we niet noordelijker wonen, hun winters zijn echt te koud voor mij.

Het sneeuwt inmiddels flink en blijft ook liggen. De open haard is aan en de verwarming ook. Ik steek mijn echte kaars en de drie onechte, die ik voor Kerst heb gekregen, aan. Die laatsten kan ik met een afstandsbediening van kleur doen veranderen, maar ik merk dat ik een gelige kleur het mooist vind.

Vanmiddag heb ik zin eenhoorns in te kleuren

Rick belt dat hij op weg naar huis gaat want hij zag een paar auto's gevaarlijk slippen al ligt er maar een laagje. Zijn BMW i3 is niet erg zwaar en doet het niet goed op gladde heuvels. Rick besluit nadat hij bijna niet kon stoppen bij een stopbord de lange weg via de snelwegen te nemen. Ik ben blij als ik de garagedeur open hoor gaan!

Rick neemt Orion mee de achtertuin in om het net over onze vijver recht te trekken. Orion rent langs het hek met Mia. Zo krijgt hij ook wat nodige beweging want met dit weer ga ik er niet echt op uit met Orion. Rick bouwt ook nog even snel een sneeuwpop speciaal voor mij. Ik kan hem vanuit mijn luie stoel zien.

Als avondeten hebben we kip, paprika en ui in een saus. Ik wil eerst een Thaise kerriesaus proberen, maar Rick ziet net op tijd dat die heel heet is. Dat vind ik erg lekker, maar mijn ingewanden niet. Het wordt dus een saus met citroengras en andere kruiden. Het smaakt goed, maar is niet onze favoriet. Die saus wordt het dus niet nog eens.

Het ziet er buiten prachtig uit. Jammer dat het vannacht gaat waaien want de takken van de bomen zijn nu helemaal wit. De komende paar dagen zullen de temperaturen ver onder nul voelen. Maar zo erg als in het noorden van het land waar het voelt als -45 wordt het gelukkig niet!

Over koud weer en de sauna

Vannacht werd ik wakker met mijn lichaam helemaal in de knoop. Ik heb maar gauw heel veel Icy Hot op mijn rug gespoten en kon zo toch nog doorslapen. Toch word ik me naar voelend wakker, ook met rare rillingen.

Gelukkig heeft Rick mijn koffie al aan het pruttelen. Ik bak er een ei bij en snijd een tomaat in plakjes. Dan vertrekken Rick en ik tegelijkertijd. Hij naar zijn werk en ik ga naar Anytime Fitness.

Daar doe ik mijn uur cardio en dan komt Sharon me halen voor personal training. Eerlijk gezegd sta ik soms versteld van mezelf. Ik voelde me vanochtend zo verschrikkelijk slecht en nu sport ik zomaar anderhalf uur. Weliswaar met aanpassingen, maar toch. Na afloop masseert Sharon mijn rug en benen met haar elektrische massageapparaat.

Het is mooi zonnig weer, maar koud met net boven het vriespunt. Ik kleed me dan ook flink warm en neem Orion mee de achtertuin in om hem wat beweging te geven. Hij wil echter niet echt dus lang duurt het niet.

Mijn Fitbit Versa wil weer eens niet met de app syncen. Ik probeer van alles en zoek het op online. Al met al ben ik meer dan een uur bezig met de app opnieuw installeren, telefoon opnieuw starten etc. Eindelijk lukt het dan toch. Dit is al de zoveelste keer met deze Versa. Met andere Fitbits had ik dat probleem helemaal niet.

Voor mijn lunch ga ik met Orion in de van naar Noodles & Company. Daar bestel ik de Med salad met kip zonder de pasta, die er gewoonlijk inzit. Die yoghurt dressing daarvan zou ik wel in een fles willen kopen, zo lekker!

Aan de overkant parkeer ik bij Whole Foods en haal ingredienten voor ons avondeten. Ook neem ik arnica gel mee. Mijn handen doen heel veel pijn en iemand raadde dat aan. We zullen zien of het helpt. Ik heb bovenop de fibromyalgie ook heel wat arthrose. Als iemand een goed middel tegen de pijn daarvan weet hoor ik het graag.

Thuis doe ik mijn bikini aan onder warme kleding en ga naar Lifetime Athletics. Daar ga ik gebruik maken van de sauna en jacuzzi. Het doet mijn spieren goed en is lekker ontspannen in de warmte. Ik wissel af tussen de sauna en de jacuzzi en doe dat een paar uur lang.

Lekker ontspannen vertrek ik weer en merk dan dat ik mijn Yeti beker vergeten ben. Gelukkig staat die er nog, maar ik loop wel in mijn volle winterkledij het zwembad binnen. Een vrouw daar merkt op dat ik er niet bepaald op gekleed ben. Nee, maar dat was ik dus eerder wel.

Thuis kijk ik Project Rembrandt (bedankt voor de tip, Marion!). Ik ben benieuwd wie gaat winnen. Dit koude weer is perfect om shows te kijken als ik me niet lekker voel. Ik ben ook van plan eindelijk aan The Marvelous Mrs. Maisel te beginnen en Victoria is ook weer begonnen.

Als Rick thuis komt maakt hij ons avondmaal. Zalm met een citrus soya saus van Whole Foods met spinazie en bloemkoolpuree met zongedroogde tomaten. Die puree is niet onze favoriet, het andere merk maakt een betere puree. Toch smaakt het allemaal weer lekker.

Intussen voel ik me alsof er een zwaar gewicht op me rust. Alles doet pijn en het is weer te verklaren vanwege het slechte weer dat morgen komt. Wat zou ik weer graag in Belize zijn waar de pijnen als magisch verdwenen!

Over de eerste rondleiding in 2019 en een Iers ontbijt

Zaterdag

Als ik opsta ben ik blij de zon te zien en het waait niet. Het vriest wel en Rick komt net terug van zijn wandeling met Orion. Hij raadt me aan me goed aan te kleden. Ik doe dus toch maar wat lang ondergoed onder mijn leggings.

We halen ontbijt bij Starbucks, voor mij de nitro brew, die ik meer dan een week niet heb gehad. Als ontbijt heb ik de nieuwe egg bites met cheddar, ham en paprika. Die vind ik lekkerder dan de eiwit met kaas en paprika, die ik voorheen altijd at.

De rit naar Washington is zonder oponthoud en duurt maar twintig minuten. Daardoor ben ik wel heel vroeg op de Mall. Zoals altijd probeer ik bij het Smithsonian kasteel gebruik te gaan maken van het toilet, maar het gebouw is gesloten. Op de radio horen we dat de Smithsonian musea, ondanks dat de regering weer open is, pas dinsdag hun deuren weer zullen openen.

Probleempje is nu dat ik echt nodig naar de wc moet. Rick bedenkt dat er een Holiday Inn vlakbij is en daar vind ik de toiletten snel. Gelukkig zijn de wc's langs de Mall wel open want die worden door een prive bedrijf beheerd.

Nu heb ik nog bijna drie kwartier voor ik mijn groepje van vandaag zal ontmoeten. We rijden wat rond en spelen op verschillende plekken Pokémon Go. Washington is er perfect voor, ik vang zelfs een nieuwe Pokémon.

Tegen tienen zet Rick me af bij het Smithsonian metrostation. Daar is bijna niemand en we zien een paar dames aan komen lopen. We zijn er beiden van overtuigd dat dit mijn gezelschap van vandaag is. Dat is het inderdaad en ik maak kennis met J. en J.  Zij werken voor een HBO en zijn hier om te verkennen voor een mogelijke studentenreis dit najaar, die ik dan ook misschien zal gidsen.

We lopen naar het Washington Monument waar de nieuwe ingang vordert. Hopelijk gaat die later dit jaar open. Ik bedenk later dat ik vergeten ben te vertellen over het aluminium piramide topje van het monument. Misschien ben ik toch wat roestig na vier maanden geen rondleidingen geven.

Het volgende monument is het Tweede Wereldoorlog monument. Hier staan in de winter de fonteinen uit en dat maakt toch wel verschil in de beleving van het monument. Het blijft imposant, maar de fonteinen maken het af.

De Reflecting Pool is bevroren en de weerspiegeling van het Lincoln Memorial erin is anders daardoor. Wij gaan verder naar het Vietnam Veteranen Monument. Dit maakt ook altijd weer indruk en is zo anders dan het Tweede Wereldoorlog Monument.

Al die namen op de muur, maar ook de boeken op alfabetische volgorde laten zien hoeveel 58318 mensen zijn, een flink telefoonboek vol. Een van de J.s vind haar achternaam ook in het boek terug.

Vervolgens bewonderen we Lincoln op zijn troon en dan gaan we naar mijn favoriete monument, het Koreaanse Oorlogsmonument. De gezichtsuitdrukkingen van de "soldaten" hier zijn zo knap gedaan, je voelt de angst gewoon.

Wij steken over naar het Tidal Basin en begroeten daar als eerste Dr. Martin Luther King Jr. in zijn monument. Ik kan niet wachten tot de kersenboompjes hier weer bloeien! Nog een paar maanden en dan lopen we hier weer te genieten van de roze kleurenpracht.

Het Franklin Delano Roosevelt monument is zo groot dat de dames er met open mond doorheen lopen. En dan te bedenken dat Roosevelt zelf alleen een steen zo groot als zijn bureau voor het National Archives gebouw wilde. Die is er ook en wijs ik na de lunch aan.

Het Jefferson Memorial is in de zomer lekker koel, maar nu ijskoud want het tocht er flink. Ik blijf dan ook maar buiten staan want daar is het warmer. Van hieruit kun je de achterkant van het Witte Huis ook zien, want Franklin Roosevelt, die dit monument liet bouwen, wilde het vanuit zijn slaapkamer kunnen zien.

Nu wandelen we naar de achterkant van het Witte Huis en nadat daar foto's genomen zijn naar Cosi, ons lunch restaurant van vandaag. Ik zou willen dat ik hier 's zomers ook lunch zou kunnen eten met mijn klanten, maar dan is het niet te harden in dit restaurant, zo warm.

Ze bakken hier namelijk hun brood in het restaurant, dus super vers. Ze hebben ook een ruime keuze aan lekkere salades en ik bestel een halve salade met kip, ei, bacon en gorgonzola als proteines. De dames nemen beiden een sandwich en zijn het met me eens dat het allemaal heel goed smaakt.

Na het eten lopen we langs de voorkant van het Witte Huis waar een Venezolaans protest gaande is. Er zijn hier altijd protesten, inclusief de tent, die er al sinds 1981 staat, nog voor ik naar de VS verhuisde. De oorspronkelijke protesteerders zijn inmiddels overleden, maar anderen hebben het overgenomen.

Via Pennsylvania Avenue lopen we verder naar het Capitool. Daar vertel ik aan de achterkant over de geschiedenis van dit gebouw. Het is pas iets meer dan tweehonderd jaar oud, maar er zijn zoveel dingen gebeurd, die de wereldgeschiedenis beinvloedden en nog steeds.

Dan klimmen we, na een hele dag lopen voelt het echt zo, Capitol Hill op. Tot mijn verbazing is de Library of Congress wel open en we sluiten aan in de rij om naar binnen te gaan. Daarna sluiten we weer aan in de rij voor de grote leeszaal.

Daar vertelt een medewerkster waarom zij wel open zijn. Zij worden betaald door het Congres, dus de wetgevende macht, en niet de president, de uitvoerende macht. De botanische tuin, de rondleiding in het Capitool en de Bureau of Engraving and Printing waar de dollar wordt gedrukt zijn ook open daarom. Goed om te weten!

Hoe vaak ik ook in dit gebouw ben geweest, ik blijf ervan genieten. Ik krijg vaak te horen dat ik mijn rondleidingen met  zoveel enthousiasme geef dat het lijkt alsof ik alles voor het eerst zie. Ik vind het dan ook nog altijd heel leuk om deze mooie stad te laten zien. Veel vooral buitenlandse toeristen geven Washington veel te weinig tijd om te bekijken. Er is zoveel!

De Gutenberg bijbel heeft hier een heel nieuw modern onderkomen. Nieuw sinds een jaar of zo is een blik in het vroegere kantoor van de bibliothecaris. Dat is heel mooi! Als laatste laat ik de oudste kaart van de Verenigde Staten van Amerika zien uit 1784. Die is interessant want die staten zien er tegenwoordig zo anders uit.

Buiten nemen we afscheid maar misschien niet voor lang want er is sprake dat zij mij als gids willen inhuren als hun groep studenten hierheen komt. Gewoonlijk wil ik geen groepen doen, maar af en toe maak ik een uitzondering.

Rick komt me ophalen en we rijden terug naar huis. Opeens ben ik echt doodmoe. Rick wil graag bij Gordon Biersch gaan eten en ik raad aan nu te gaan voor ik instort. We vinden gelukkig twee stoelen aan de bar.

Het wordt een lekker maal. We delen de calamari, ietwat buiten ons dieet. Dan nemen we beiden de taco's in slabladeren. Die blijken voor herhaling vatbaar. We merken dat steeds meer restaurants koolhydraatarme gerechten op hun menu hebben.

Thuis kijk ik nog wat tv, maar ik ben echt doodmoe opeens. Ver voor mijn gewoonlijke bedtijd ga ik dus naar boven om te slapen.

Zondag

Gisteravond besloten Rick en ik eens iets anders te doen als ontbijt. We hebben namelijk beiden zin in een Iers ontbijt. We keken naar de openingstijden van de verschillende Ierse restaurants in de omgeving en The Old Brogue blijkt vanaf tien uur brunch te bieden.

Klokslag tien uur lopen we dan ook het restaurant binnen, want dat is wel laat voor ons om te ontbijten. We krijgen er geen spijt van. We smullen beiden van een authentiek Iers ontbijt met bloedworst en gegrilde tomaat en meer. We besluiten meteen dit vaker te gaan doen!

Het is vandaag niet zo koud dus we halen Orion thuis op en rijden dan naar Great Falls. Daar zit geen park ranger in het hokje en we kunnen zo doorrijden. Tot onze verbazing is het best druk dus we parkeren zo ver mogelijk van het bezoekerscentrum en de watervallen.

Het pad langs de rivier is veel te druk om met Orion te doen. We besluiten een van de paden in het bos te gaan lopen en daarop komen we niemand tegen. Het is ook een nieuw pad voor ons en het eindigt bij een mooie beek met kleine watervalletjes. Het is hier altijd zo mooi!

Weer terug bij de van doen we Orion daarin want Rick en ik willen nog wel een stukje langs de rivier lopen. We willen namelijk gaan kijken of het adelaarsnest aan de overkant van de rivier bezet is. Inderdaad zien we er een vogel op zitten. Jammer dat we onze verrekijker niet mee hebben. Ik moet duidelijk binnenkort een keer terug.

Natuurlijk kunnen we niet naar Great Falls Park gaan zonder een blik op de watervallen te werpen. Die zijn wild vandaag! Het water raast er overheen op weg naar Washington en uiteindelijk de Chesapeake Baai. Ik vind het altijd zo rustgevend en we blijven dan ook een kwartiertje gewoon genieten van het uitzicht.

Inmiddels is het ruim lunchtijd en op de terugweg gaan we naar Panera. Daar bestellen we beiden een salade en Rick ook een kop chili. Deze salade van Panera is een van mijn favorieten. De dressing is pindasaus wat het ook anders dan gewoonlijk maakt.

Thuis sms ik met Saskia over onze reis naar Los Angeles en San Francisco begin maart. Zij wil daarheen om scholen voor een masters te bekijken. Rick gaat ook mee dus ik boek vluchten voor drie personen. Eerst wilden we in San Francisco beginnen, maar het ticket bleek bijna $150 per persoon goedkoper als we in Los Angeles beginnen. Toch frappant!

Om het weekend lekker af te sluiten gaan we bij Bollywood Bistro Indiaas eten. Hun tandoori kip vind ik niet te versmaden. Er komt olijven raita bij, een yoghurtsaus, die gewoonlijk met komkommer erin wordt geserveerd. Met olijven vind ik het nog lekkerder. Indiaas is, zeker in de winter, een van onze favoriete cuisines. Gezond eten, maar ook comfort food.

En zo eindigt weer een leuk weekend. Op deze manier gaat de januari maand lekker snel, volgend weekend zijn we al in februari beland, hoera!

Over een gezellige lunch en de regering weer open

Brr!! Gisterochtend was het 13 graden en vanochtend vriest het vier graden, wat een verschil weer. Het is te voelen in onze slaapkamer want die is ijskoud. Ik heb dan ook geen haast mijn bed uit te komen tot Rick naar boven komt voor zijn douche.

Dan ga ik ook maar eens aan mijn dag beginnen. De koffie staat al klaar en ik pocheer een ei en snijd een tomaat in plakjes. Het doet me aan mijn ontbijt op vakantie denken, al gril ik de tomaat natuurlijk niet.

Tijdens mijn uur op de elliptical lees ik weer van alles over de gesloten regering. Normaal schrijf ik niet veel over politiek, maar dit heeft enorme invloed op onze economie in dit gebied. Federale werknemers staan zelfs in de rij voor eten.

Terwijl ik sport knauwt Orion lief op zijn botje

Heel wat mensen in onze kennissenkring zitten nu al 35 dagen thuis (of moeten zoals onze FBI buren zonder betaling werken). Vandaag is de tweede keer dat ze geen salaris ontvangen (hier in de VS word je iedere twee weken uitbetaald). Het is echt van de zotte dat de regering zo kan sluiten en de werknemers zoveel persoonlijke schade kan toebrengen!

Na mijn cardio kleed ik me warm aan en ga met Orion naar het Vienna winkelcentrum. Daar heb ik bij Panera voor de lunch afgesproken met Kirsten. Daar is het echter enorm druk en er is geen tafel vrij.

Niet getreurd, Cava is een paar deuren verderop en dat vinden we beiden ook lekker. We stellen beiden een lekkere salade samen en kletsen bij. Kirsten is zo opgelucht eindelijk met de scheiding klaar te zijn. Ze bedenkt nu waar ze over een aantal jaren wil gaan wonen, want dit gebied is te duur.

We lunchen bijna twee uur en dan scheiden onze wegen zich. Ik rijd naar Walgreens voor medicijnen en Whole Foods voor een bosje tulpen. Onderweg hoor ik op de radio dat Trump een belangrijke mededeling gaat doen. Dat blijkt gelukkig het openen van de regering te zijn.

Opeens hoeft die muur niet langs de hele grens met Mexico te komen, dat heeft Trump volgens hem nooit beweerd (gek toch dat er allerlei opnames tijdens rallies zijn waarin hij precies dat riep en dat Mexico ervoor zou betalen!). In ieder geval heeft hij voor niets meer dan een miljoen mensen gegijzeld gehouden de afgelopen maand. Ik ben dolblij dat er eindelijk tegengas komt uit het nu Democratische Huis van Afgevaardigden!

De tulpen komen uit Virginia en hebben zulke kleine bloemen

Thuis zet ik de open haard aan want ik krijg het maar niet warm. Met mijn voeten tegen de haard is het wel een heel ander uitzicht dan ik vorige week had! Toch is het zo met de haard aan en een warme kop bouillon ook goed toeven. Orion ligt lief naast me op zijn botje te knauwen.

Rick stelt voor Vietnamees te gaan eten en daar zeg ik nooit nee tegen. Het is een van mijn favoriete cuisines en Viet Aroma een heel goed restaurant. We worden als oude bekenden begroet en het doet me goed te zien dat het restaurant bijna vol zit. Er is nog net een tafel open voor Rick en mij.

We delen een garnalen "summer roll", groentes en garnalen in rijstpapier gewikkeld. Mijn favoriet is eigenlijk hun "loempia", maar ja, die is gefrituurd en niet in het koolhydraatarme plan. Dat wil niet zeggen dat ik er nooit weer een zal eten, maar alleen als ik er echt enorme zin in heb.

Als hoofdgerecht bestel ik mijn favoriet, de "fantastic four". Dat zijn vier spiesjes met verschillend vlees, biefstuk, varkenshaas, kip en garnalen. Die wikkel ik met een aantal groentes in rijstpapieren "pannenkoekjes". Zo lekker weer!

Nu is ons weekend dus begonnen. Morgen heb ik de eerste rondleiding van dit jaar, vandaag geboekt. Soms komt het echt opeens. Tot nu toe heb ik zes rondleidingen te boek staan voor dit jaar. Als jullie mensen weten, die naar Washington komen, hoop ik dat jullie mij als gids aanraden!

Over zware regen en een kappersbezoek

"It's warm (13 graden) but gross out!", komt Rick vrolijk melden als ik met moeite mijn ogen opendoe. Voor mijn gevoel is het een uur vroeger en ik ging gisteravond pas na middernacht slapen.

Inderdaad regent het niet zomaar, het komt met bakken naar beneden. Ik draag Rick op het hart voorzichtig te rijden en het blijkt dat hij om moet rijden omdat zijn gewoonlijke route overstroomd is (met de avondspits nog steeds).

Na mijn ontbijt besluit ik voor ik naar de sportschool ga uit te pakken. Dan is dat maar gedaan. Ik vind de flesjes rum voor Rick en de buren en ga die vanavond geven. Ik ben benieuwd wat Rick ervan vindt.

Bij Anytime Fitness draai ik mijn routine om. Ik begin met Sharons personal training om tien uur en doe daarna mijn cardio. Het is goed en hard nodig om weer gewichten te doen. Ik weet niet wat me ervan weerhoud om op eigen houtje een routine te doen, maar ik heb er een mentaal blok tegen.

Op de terugweg naar huis speel ik wat Pokémon Go. Dat heb ik de hele week in Belize niet kunnen spelen vanwege een te zwak data netwerk. Het is nu dus extra leuk het weer op te pakken.

De straten zijn werkelijk rivieren geworden! Op het nieuws hoor ik dat er in deze paar uur maar liefst vijf centimeter regen is gedumpt. Met een al verzadigde grond leidt dat natuurlijk tot overstromingen.

Voor de lunch ga ik naar Viet Aroma. Met dit weer is pho nu eenmaal de lekkerste maaltijd. Het is opeens ook scherp kouder en er staat een keiharde wind met windstoten van 70 km/u. Lekker hoor, terug in de winter te zijn, br!

Orion heeft geen botjes meer dus ik ga nieuwe halen bij Petco. Orion wacht intussen braaf in de van. Hij blijft het heerlijk vinden om mee te mogen.

De uitgroei in mijn haar is zo erg dat ik meteen vanmiddag een kappersafspraak heb gemaakt. Carmen zet alles weer in de verf en terwijl ik van een wijntje geniet trekt het in. Anderhalf uur later zie ik er weer keurig uit.

Als Rick thuiskomt vraagt hij of ik Indiaas wil gaan eten. Dat is altijd lekker, maar vooral als het koud is. Bij Jaipur hoeven we de menu's niet een open te slaan. We weten beiden dat we het spinazie gerecht willen, Rick met kip en ik met paneer, de boerenkaas. Het smaakt zoals altijd voortreffelijk.

Wel een mooie zonsondergang vanavond

Rick wil dit jaar een bar laten bouwen in onze grote kamer in de basement. Vanavond komt de manager van een van de bedrijven die Rick wellicht wil inhuren langs. Ik ben heel benieuwd hoe het uiteindelijk wordt.

Met mijn dikke sokken aan kijk ik shows, die de afgelopen week opgenomen zijn. Virginia heeft me wel terug verwelkomd met wild weer, want de wind huilt om het huis. Gelukkig is het binnen lekker warm, maar ik mis de palmbomen al!