Dag 4 San Francisco: Over een dagje met een vriendin

Ricks wekker gaat weer om zes uur, maar dit keer blijf ik liggen. Ik heb niet zo geweldig geslapen en heb nog een aantal uren voor ik met Inge heb afgesproken. Op mijn gemak maak ik me klaar en ga weer bij het Hollywood Cafe ontbijten. Inmiddels word ik hier als een oude bekende begroet. Ik bestel net als gisteren de healthy plate en het smaakt even goed.

De spits in deze omgeving is net zo erg als bij ons en Inge verwacht pas om kwart over tien bij mijn hotel te zijn. Dat geeft mij tijd om wat stappen bijeen te krijgen. Als eerste loop ik naar de zeeleeuwen bij Pier 39. Die heb ik deze keer nog nauwelijks gezien. Ik schat dat er zo'n vijftig op de vlonders liggen. Ze blijven leuk!

Al lopend gaat de tijd opeens toch snel en ik heb Inge een koffie beloofd. Ik loop naar de dichtstbijzijnde Starbucks. Onderweg zie ik hoe ze de befaamde cable cars omdraaien. Inge wil een grote drip koffie met Half and Half. De barista kijkt me aan of hij snot ziet branden als ik dat bestel. Hij heeft geen idee dat drip gewone vers gezette koffie is. Als ik het op zijn Starbucks zeg heb ik de beker al gauw in handen.

Inge is er zeer blij mee want ze zit al een paar uur in de auto. Net als Marcy gisteravond ken ik Inge van een emaillijst. Haar kinderen  hebben vrijwel dezelfde leeftijd als de onze. Toen Saskia klein was heeft Inge een paar keer bij ons gelogeerd en ook daarna zagen we elkaar om.de zoveel tijd. Dat is echter al vele jaren geleden. We merken meteen dat wij zo'n vriendschap hebben waarbij de jaren dat we elkaar niet zagen wegvallen.

We kletsen meteen als vanouds op weg naar Muir Woods. We rijden de altijd weer imposante Golden Gate Bridge over naar dat nationale natuurmonument. Inge heeft haar hele leven in deze omgeving gewoond, maar is nog nooit in dit bos met de hoge Redwoods geweest.

Grappig genoeg ben ik dus de gids, want ik ben hier wel al vaker geweest. De heel hoge bomen zijn altijd weer zo prachtig! Dit keer werkt het weer ook mee, want meestal is het hier mistig en regenachtig.

We maken een mooie wandeling en rijden dan naar Sausalito waar Inge bij het Spinnaker restaurant heeft gereserveerd. Dit restaurant heeft heel mooi uitzicht op de skyline van San Francisco. Inge neemt de fish and chips en ik de voortreffelijk bereide Dungeness krab salade. We zijn zo in gesprek dat we ongemerkt een paar uur verder zijn en Inge wil voor de spits naar huis.

We rekenen snel af en rijden terug naar San Francisco. Op de brug zie ik dat het verkeer de andere kant op nu al kruipt.

Bij mijn hotel nemen we afscheid en ik wens Inge een goede thuisreis. Ik ga even naar de hotelkamer om mijn telefoon op te laden. Als dat gebeurd is loop ik weer naar Pier 39. Daar ga ik op een bankje in de zon zitten kijken naar de zeeleeuwen.

Rond vijf uur loop ik naar de gezellige Chowder House bar en bestel een bloody Maria, die heeft tequila in plaats van wodka. Het smaakt best lekker, maar het wordt gewoonlijk niet voor niets met wodka gemixt. Dit is dus iets geprobeerd en een keer is genoeg.

Rick laat op zich wachten en ik raak in gesprek met een leuk stel naast me. Natuurlijk praten we over het coronavirus waar iedereen zich op het moment mee bezig houdt. Niet ver hiervandaan heeft iemand de ziekte en men weet niet hoe die man het op heeft gelopen. Betekent dat dat mensen dragers kunnen zijn zonder (erg) ziek te worden? Waarschijnlijk wel en dat lijkt me goed nieuws.

Rick heeft een elektrische step genomen en komt net aanrijden als ik de bar uitloop. We hebben een reservering bij Fog Harbor. Iedere keer als ik in San Francisco ben moet ik hier eten. Hun uitzicht is fantastisch en wij krijgen een tafel aan het raam met zicht op de zonsondergang. Als je hierheen wilt, reserveren!

Gewoonlijk bestel ik hier de hele Dungeness krab. Vooral nu ik hem in Seattle gemist heb was ik vast van plan hem hier te eten. Maar...ik heb geen zin in al het pellen en bestel dit keer een krab cocktail en de cioppino met de al gepelde krab. Het is een heel goede keus, deze is lekkerder dan die van Alioto's twee avonden geleden en dat zegt wat. In San Francisco moet je gewoon cioppino eten!

Voor mij is de dag nu echt voorbij, vandaag heb ik "maar" 18000 stappen gezet en dat is genoeg! Rick brengt me terug naar het hotel en dan gaat hij naar Ripley's Believe It Or Not. Daar vind ik toch niets aan, dus helemaal goed. Ik ontspan me hier even en ga me dan klaar maken voor bed. Morgenmiddag vliegen we terug en wat heb ik genoten van deze dagen! Allemaal hadden ze een dikke gouden rand.

Dag 3 San Francisco: Over drie verschillende buurten

We gingen gisteravond vroeg slapen en zijn dan ook meteen wakker als de wekker om zes uur afgaat. Rick maakt zich eerst klaar en als hij is vertrokken neem ik mijn douche.

Het is nog maar net na zevenen als ik naar buiten stap. Ik besluit voor het ontbijt een stukje langs het water te lopen. De vissersbootjes liggen er nog mooier bij dan gisteren. Het vroege ochtendlicht maakt de kleuren heel diep.

Zuurdeeg broden van Boudin

Bij het Hollywood Cafe krijg ik hetzelfde tafeltje buiten als gisteren. Dit keer bestel ik de "healthy plate" met veel groente en de bekende bak fruit. Ik laat het me goed smaken.

Na het eten ga ik nog even terug naar de hotelkamer en loop dan naar Pier 33 waarvandaan de Alcatraz boten vertrekken. Ik heb een kaartje voor de boot van 10 uur. De overtocht duurt iets meer dan een kwartier en dan klim ik naar de top van de heuvel. Hier is de gevangenis en bij binnengang wordt ons een audiotour overhandigd. Heel even overweeg ik de Nederlandse, maar ik wil liever het origineel luisteren en neem dus de Engelse.

Het is een uur durende rondleiding met veel verhalen van ex-cipiers en ex-gevangenen. De isoleercellen vind ik nog altijd het indrukwekkendst. Aangezien het al 15 jaar geleden is dat ik hier was, is het allemaal weer vrijwel nieuw voor me. Het is een heel interessante  rondleiding.

Na afloop haal ik nog net de boot van 11:25 terug. Eenmaal weer op het vaste land loop ik naar Pier 23 om te lunchen. Hier word ik meteen herkend en krijg dit keer een tafel aan het water. Devin, dezelfde ober als gisteren, vraagt of ik hetzelfde wil bestellen. Dat is het geval en de salade is weer heerlijk.

Na afloop haal ik nog net de boot van 11:25 terug. Eenmaal weer op het vaste land loop ik naar Pier 23 om te lunchen. Hier word ik meteen herkend en krijg dit keer een tafel aan het water. Devin, dezelfde ober als gisteren, vraagt of ik hetzelfde wil bestellen. Dat is het geval en de salade is weer heerlijk.

Voor vanmiddag heb ik ook al een heel programma bedacht. Ik roep een Lyft, die me naar de Inner Sunset buurt brengt. Hier zijn een paar mozaiek trappen te bewonderen. De eerste heten de Moraga trappen en daar is het best druk. Toch lukt het me mooie foto's te maken.

Na die trap op en af gelopen te hebben ga ik op zoek naar de Hidden Garden Steps vijf minuten verderop. Hier zou je inderdaad zo voorbij lopen. Er is dan ook niemand en ik vind deze trap nog mooier ook.

Hieronder de Hidden Garden Steps

Blij dat ik de trappen gezien heb roep ik dit keer een Uber om me naar de Castro buurt te brengen. Onderweg ben ik opgelucht dat ik mijn plan om te lopen liet varen. Wat een heuvels weer! Castro is de LGBTQ buurt van San Francisco. Overal hangen regenboogvlaggen wat het heel vrolijk maakt. Ik heb intussen dorst gekregen en bestel een ijsthee bij een gezellig barretje.

Na de nodige rust genomen te hebben loop ik naar de Mission buurt waar de Mission Dolores, een van de oorspronkelijke Spaanse ligt. Deze buurt staat bekend om zijn muurschilderingen.  Vooral het Vrouwenhuis is heel bijzonder. Daar neem ik heel wat foto's van.

Vlakbij is er ook een steegje met allemaal schilderingen, maar dat ziet er wat louche uit dus ik neem enkel wat foto's aan het begin. Het loopt al tegen vieren en ik vind het welletjes geweest. Mint brengt me in zijn Uber bekwaam naar Pier 39.

Daar zoek ik een bankje in de zon op en schrijf vast dit blog. Om kwart over vijf loop ik naar de Luau Lounge waar ik met een internet kennis, Marcia, heb afgesproken voor happy hour. Marcia ken ik al meer dan 24 jaar online en het is natuurlijk heel leuk elkaar eens in het echt te zien. We krijgen een tafeltje bij het open raam.met uitzicht op de baai.

Marcia bestelt een daiquiri en ik natuurlijk een bloody Mary. Het gesprek vloeit meteen alsof we elkaar al jaren kennen. Haar oudste dochter is ook in december 1995 geboren en we corresponderen dus al zo'n 25 jaar met een groep vrouwen met kinderen die die maand geboren zijn.

Na een uurtje komt Rick ook en neemt een foto van ons tweeen. Pas tegen zevenen nemen we afscheid. Leuk weer zo'n ontmoeting!

Rick en ik hoeven niet ver te gaan voor ons diner. We gaan naar het Chart House een trap naar boven.
Daar nemen we plaats aan de bar. We bestellen de lekkerste calamari ooit, met kimchee saus. Daarna heb ik een salade en Rick filet mignon met een halve Dungeness krab. Tijdens het eten praten we met een goochelaar uit Las Vegas. Je weet nooit wie je tegenkomt. Het is weer een leuke ervaring.

Moe lopen we terug naar het hotel. Hier ontspannen we nog even, maar aangezien de wekker weer om zes uur zal gaan zullen we het land der dromen snel opzoeken.