Over een weekend Boston en omgeving

Zaterdag

De zon wekt ons en al om half acht staan we op. Rick gaat ontbijt en koffies halen bij de Starbucks naast het hotel. 

We hebben uitzicht op een roeiclub en al die roeiboten doen mij aan mijn tijd bij Triton in Utrecht denken. Ik heb maar een paar jaar geroeid, maar ik heb er heel leuke herinneringen aan. 

Als we onze douches genomen hebben, rijden we naar Saskia's appartement. Daar meet Rick van alles op en laat Saskia hem weten waar ze plankjes aan de muur wil en wat ze van IKEA nodig heeft.

Er is welgeteld een IKEA in heel Massachusetts en die is zo'n half uur rijden naar het zuiden. Op weg erheen zien we een aantal Boston University gebouwen, maar niet dat waar Saskia heen zal gaan. Dat ligt aan de andere kant van de rivier.

We komen net na openingstijd bij IKEA aan. Saskia weet precies wat ze wil, dus nog geen uur later hebben we alles in onze karretjes. Behalve een plankje voor boven haar bed zijn er een ladenkastje, krukje, nog wat kleinigheden en twee lades voor onder Saskia's bed.

Nu wil Saskia nog wat plankjes voor aan de muur, waar ze platenalbums op wil zetten. Daar heeft ze vastomlijnde ideeen voor en IKEA had die niet. We zien dat er vlakbij ook een Home Depot is en daar vindt Saskia precies wat ze voor ogen had. 

Voor de lunch gaan we het centrum van Boston in. Vlakbij de befaamde Faneuil Hall vinden we Bostonia, waar we een tafeltje op het terras krijgen. Saskia heeft van tevoren gezien dat ze een veganistische Beyond Meat burger hebben. 

In Boston moet je kreeft eten en Rick neemt een broodje kreeft en ik een superlekkere salade, waar ik ook zonder kreeft van gesmuld zou hebben. We lopen heel even rond, maar willen zo snel mogelijk aan Saskia's kamer gaan werken. 

We sjouwen eerst alles naar boven, wat nog niet meevalt, want die IKEA dingen zijn zwaar! Rick wil aan de plankjes beginnen, maar hij heeft voor een van zijn apparaatjes een 9 volt batterij nodig. Ik werp me op die te gaan halen en zie zo ook wat meer van Saskia's leuke buurt.

Je ziet hier nog steeds veel "Boston Strong", wat na de bomaanval op de marathon hier in 2013 een veelgebruikte leuze is geworden. Zo ook op een muurschildering in Allston, waar Saskia woont. 

Terug in het appartement werken we hard. Ik maak Saskia's appartement schoon, want ze krijgt drie vriendinnen te logeren. Ook doe ik haar was en vouw die op. Saskia is bezig met een IKEA ladenkastje en Rick hangt plankjes. 

Het neemt allemaal nogal wat tijd in beslag. Intussen komen Saskia's vriendinnen een voor een uit Baltimore en Philadelphia. Zij moeten elkaar maar vermaken, want wij willen vanavond alles afkrijgen. 

Dat lukt uiteindelijk met letterlijk vereende krachten. Om half negen doen we eindelijk als laatste de lades in het kastje. Daar is iets mis gegaan en alleen de bovenste la werkt. We zijn allemaal zo doodmoe, dat we besluiten het voorlopig maar zo te laten. Bij een volgend bezoek kunnen we proberen het te maken. 

Aangezien Saskia morgen met haar vriendinnen op pad gaat, gaan we vanavond met haar uit eten voor Ricks vaderdag. Saskia heeft Mad Monkfish gevonden, een sushi en Aziatisch eten restaurant met een live jazz bandje. 

We hebben geluk dat er net een tafel buiten vrijkomt. Het eten is heerlijk! Ik heb een bord sashimi, Rick sushi en Saskia een kerrie gerecht. Het is gezellig zo met onze jongste. We zijn zo trots op haar hoe ze haar nieuwe leven hier opbouwt!

Rick zet mij na het eten bij het hotel af en daar knuffel ik Saskia even flink. Ik vind het moeilijk afscheid te nemen als ik niet weet wanneer ik de kinderen weer zal zien. Rick brengt Saskia terug naar haar appartement en dan gaan wij al snel slapen. 

Zondag

Alweer is het een prachtige dag. Rick en ik hebben besloten dat we in Boston willen ontbijten, dus Rick gaat enkel koffies van Starbucks halen. 

Intussen doe ik mijn ochtendroutine en bij het indoen van mijn contactlenzen valt er een van mijn vinger. Hij stuitert in de wasbak en gaat dan zo in het gat wat bedoeld is om overstroming van de wasbak te voorkomen!!!

Oh, wat baal ik! Gelukkig kan ik nog goed zien zonder die contactlens, maar ik had hem net nieuw en ze zijn superduur. Ik probeer mijn humeur er niet door te laten vergallen, maar het is maar goed dat niemand hoort wat er uit mijn mond komt. 

In Boston parkeren we in dezelfde garage als gisteren en lopen naar hetzelfde restaurant, want hun brunch menu ziet er erg lekker uit. Jammer genoeg zijn alle tafels buiten gereserveerd. Dan gaan we maar naar iets anders op zoek. 

Dat vinden we bij North 26 met zicht op Faneuil Hall. We bestellen beiden een virgin Mary, een bloody Mary zonder alcohol. En dan wachten we en wachten we. Pas drie kwartier later komt ons eten, een eenvoudige frittata voor mij en drie eieren met ontbijt worst voor Rick. Achteraf hadden we best dat uur op een tafeltje bij Bostonia kunnen wachten. 

Na het eten besluiten we een deel van het Freedom Trail te gaan wandelen. Dat is te volgen via een bakstenen pad, jammer genoeg niet geel geverfd grappen wij tegen elkaar. We beginnen bij Faneuil Hall met zijn sprinkhaan windvaan. 

Dan lopen we langs een heel aantal historische gebouwen tot we terug zijn bij ons startpunt. Het Freedom Trail is veel langer en mijn zus en ik hebben het een aantal jaren geleden helemaal gelopen. Daar hebben we vandaag geen tijd voor, maar vinden dat we heel veel interessants hebben gezien. 

Het oude State House

Meeting House

Oudste huisje, meer dan 300 jaar oud

Het oude stadhuis

The King's Chapel, het oudste gebouw in de stad

Granary begraafplaats met graven van o.a. Hancock en Paul Revere

Dora bekijkt het State House (equivalent van het Capitool in de meeste staten)

Rick wil nog graag een biertje drinken bij de Samuel Adams Tap Room. Het is Vaderdag en ik vind het ook prima om hier te lunchen als Rick dat wil. Helaas hebben ze slechts wat snacks, dus dat plan laten we varen. 

In plaats daarvan lopen we naar Union Street en vragen een tafeltje buiten bij het Union Street Oyster House and Bar. Dat restaurant bestaat al sinds de 18e eeuw en ze serveren al oesters sinds de vroege 19e eeuw. Heel historisch, dus. 

Wij bestellen beiden een salade met kreeft. Rick de Caesar en ik de gemengde sla met tomaat en komkommer. Het smaakt ons allemaal even goed!

Dan is het tijd om afscheid van Boston te nemen. We rijden naar het noorden, naar Newburyport waar mijn zus en gezin wonen. Het is warm weer en dit is een heel leuk plaatsje aan het water. We krijgen meteen een vakantiegevoel hier met al die boten op het water. 

Het is zo fijn om Ayesha en David en de kinderen weer te zien! Door de pandemie is dat alweer een paar jaar geleden. We gaan in de tuin zitten kletsen tot we naar het centrum van het plaatsje gaan voor het avondeten. 

Het is Ayesha ondanks de vaderdag drukte gelukt een tafel te reserveren op het terras van de Tuscan Grill, een ook voor hen nieuw restaurant. Het wordt super gezellig en het eten is voortreffelijk! 

Om de dag af te sluiten gaan we nog naar een gelato ijswinkel. Daar probeer ik de salted caramel gelato. Ik vraag een bolletje en nog krijg ik zoveel! Ik erger me daaraan. Zelfs Sasha en Natalya vonden het zonde van het ijs, want hun twee bolletjes waren een super grote bak. 

We gaan langs de boardwalk hier aan het water zitten. Ayesha ziet nog een vriendin en die ontmoeten wij ook. Ik merk echter dat ik echt doodmoe ben van de afgelopen dagen. Ik slaap ook slecht in dit hotel. 

We gaan nog even naar hun huis, maar nemen dan al gauw afscheid. Gelukkig is er weinig verkeer op de terugweg en rond half negen zijn we terug in het hotel. Daar schrijf ik dit blog en Rick kijkt een show. Morgen weer vroeg op om de lange thuisrit te maken. Allemaal een fijne week gewenst!

Over een ellenlange reis naar Boston

 Mijn Fitbit wekker gaat om kwart over zes af en ik wek Rick ook meteen. We willen graag rond zeven uur vertrekken. Dat wordt altijd toch ietsje later, maar om kwart over zeven rijden we onze oprit af. Volgens Waze zullen we om half drie in Boston zijn. Daar geloven we niets van en dat zal later ook blijken. Was het maar zo!

Bij de Starbucks drive thru halen we ons ontbijt en gaan dan de Express banen gebruiken. Het is in ons gebied helemaal niet druk, want sinds gisteren is Juneteenth (19 juni) een Federale vrije dag. Omdat die datum op zaterdag valt dit jaar hebben de Federale werknemers vandaag vrij.

Zonder oponthoud komen we dan ook bij Baltimore aan. Daar rijden we door de Fort McHenry tunnel en dan voelt het pas echt of we op weg zijn, ons gebied uit. Rick voelt zich niet zo lekker en zodra we een afrit zien wisselen we en rijd ik verder.

Dat komt tevens goed uit, want Rick heeft om negen uur een vergadering, die hij bij moet wonen. Zoals zo vaak is er een ongeluk in Maryland, dichtbij de grens met Delaware. Waze leidt mij door het historische Havre de Grace en dan, ook met veel verkeer en stoppen en stilstaan, naar Elkton. 

Terug op de vermaledijde I-95 rijden we al snel Delaware binnen. Er is geen oponthoud op de grote brug en de hele New Jersey Turnpike gaat lekker. Ik heb besloten tot we New York City voorbij zijn te rijden. 

Wat missen we die stad, die zo dichtbij, maar ook ver weg is! Rick neemt een paar foto's voor mij en onderstaande is de beste. Flapjack en Pig zijn heel rustig, heel af en toe een miauw van Pig, maar Flapjack is stil.

Vlak na de stad stoppen we voor lunch en benzine bij de laatste plaza in New Jersey. Ik neem een echt vreselijke "biefstuk" salade van een winkeltje en Rick een paar broodjes van Pret A Manger. Helaas zijn bij hen de salades op, anders had ik die genomen. 

Het is maar goed dat we deze stop gemaakt hebben, want vervolgens gaan we door de Bronx en dat betekent New York verkeer. We zien de aankomsttijd van Waze steeds later worden. In Connecticut hebben we af en toe dat we lekker door kunnen rijden, maar meer files dan dat. 

Het is pas in Massachusetts dat we opschieten, maar nog komen we pas om vijf over zes bij Saskia's appartement aan. Dat betekent een rit van bijna elf uur, die met normaal verkeer acht uur zou moeten duren. We zijn dan ook behoorlijk gaar.

Arme Flapjack blijkt ook in zijn drager te hebben geplast. We hoorden al geluiden alsof een van de katers naar de kattenbak ging. Het arme dier is doorweekt en Saskia spoelt hem af onder de douche. Dat zal nog wel meer werk nodig hebben, maar eerst moet alles wat wij meehebben naar haar appartement op de derde verdieping gedragen worden.

Dat appartement is klein maar erg gezellig en Saskia is er duidelijk blij mee. De buurt waar ze woont is ook erg leuk. Het doet me een beetje denken aan Den Haag om de een of andere reden. Veel winkeltjes en ethnische restaurants, die Saskia kan ontdekken. 

Nadat we dankzij Saskia een parkeerplek voor onze auto hebben gevonden, lopen Rick en ik vast naar het restaurant dat Saskia heeft uitgezocht. Saskia stinkt naar kattenpis en gaat snel een douche nemen.

Vrijdagavond is populair en we willen onze namen bij Hopewell Kitchen and Bar alvast op de lijst gaan zetten. Tot onze verbazing is dat niet nodig, er is zojuist een tafel buiten vrijgekomen. Saskia komt niet veel later en we bestellen ons eten.

Er zijn hier nogal wat veganistische keuzes en Saskia gaat voor de pizza. Ik bestel een drietal oesters en Rick een garnalencocktail waarvan ik er ook een paar mag. Mijn hoofdgerecht is een salade met zalm. Lekker, maar de zalm is erg droog. Rick heeft een kipgerecht. Het is heerlijk weer en het is zo gezellig weer in persoon bij te praten met onze jongste!

Na het eten lopen we met Saskia naar haar appartement en nemen dan afscheid tot morgen. Dan gaan we, of althans Rick, haar met dingen aan muren hangen etc. helpen. We blijven nu zeker het hele weekend, want Katja wordt met argusogen in de gaten gehouden, maar is thuis en moet rust houden, Van opwekken is er op het moment nog geen sprake.

Rick en ik rijden naar de Courtyard by Marriot Cambridge en krijgen daar een kamer op de 16e verdieping met uitzicht op de historische Charles rivier. We ontspannen nog wat en ik schrijf dit blog, maar de lichten zullen heel binnenkort uitgaan. Ik hoop echt dat de terugweg voorspoediger verloopt!

Over een drukke dag

Rick maakt me wakker als hij om kwart voor acht bovenkomt om te douchen. Ik heb hem niet horen opstaan. Ik baal een beetje, want ik vind dat vroege opstaan erg fijn. Ik had kennelijk wat extra zzz's nodig. 

Omdat Rick alleen nog maar hoeft te douchen wacht ik op hem en gaan we eerst naar Starbucks. Daarna maak ik mijn ontbijt en eet dat buiten op. Het is koel voor ons doen. 

Dat is perfect om buiten te sporten. Het gaat lekker en terwijl ik bezig ben kijk ik naar een eekhoorn in onze moerbeiboom. Ik hoop altijd dat we daar tenminste een bakje van kunnen eten, maar de eekhoorns en vogels maken erkorte metten mee. 

Als ik op weg moet naar personal training heb ik bijna 9000 stappen gezet. De rest komt later vandaag wel. Met dit heerlijke weer kan ik eindelijk weer eens fietsen. Het is zelfs nog bijna te koud om zonder jas te gaan. 

Sharon heeft weer een pittig half uur voor mij. We doen vandaag veel beenoefeningen. Na de minuut planken masseert Sharon mijn rug nog even en dan ga ik weer huiswaarts. 

Zoals zo vaak stop ik bij de tuin van "the guys", zoals Rick en ik ze noemen. Die mannen hebben een prachtige tuin en zijn dan ook een speciaal "Wildlife Habitat". Op een van de gele bloemen zie ik een bijzonder bijtje zitten. Het bovenlijfje is groen en het achterlijf zwartwit gestreept.

Het is een mooi diertje en ik neem er een aantal foto's van. Deze heb ik nog nooit eerder gezien. Een korte zoektocht en ik dat het een tweekleurige zweetbij is, wetenschappelijke naam agapostemon virescens. Zo leer je nog eens wat.

Thuis fris ik me snel op en vouw de was op en pak mijn tas in. Voor de zekerheid voor een week, want Katja zal pas morgen weten of de bevalling opgewekt moet worden. Haar bloeddruk was vandaag wel wat lager en onder de "gevarenzone". De hoop is dat ze met rusten en in de gaten houden nog wat verder mag broeden. 

Voor ik mijn salade van Subway ophaal, gooi ik de van vol. Morgen gaan we 725 kilometer rijden en met een volle tank komen we een flink eind. Hopelijk houdt het verkeer zich koest. 

Na mijn salade ga ik weer op pad. Rick heeft een lijstje om af te werken, maar hij is druk met vergaderingen. Ik ga voor hem naar Walgreens, waar volgens hem medicijnen klaar moeten liggen. Dat is niet het geval, er is een vraag over zijn vorige medicijnen en ik kan die beantwoorden. 

Mijn kappersafspraak is om twee uur en ik heb nog een kwartier. Ik denk  nog wel even tijd te hebben om nieuwe etensbakjes voor Zorro te gaan kopen. Ik probeer het bij Loyal Companion, die het dichtst bij is. Daar zie ik de perfecte bakjes tot ik het prijsje eraan zie: $30! Dat vind ik veel te gortig en besluit later naar Petco te gaan.

Bij Lofty Salon knipt Mona mijn haar en maakt het wat korter. Carmen kleurt het bij en foehnt het weer mooi. Ik ben zeer tevreden! Mijn haar heeft vaak zo weinig volume, maar met wat kortere lagen meer. 

Tijd voor de Petco, waar ook allerlei Pride dingen voor honden te krijgen zijn. Nogmaals word ik bijna verleid door de regenboog Lambchop, maar Orion hoeft er echt geen twee te hebben. Het is allemaal erg vrolijk, maar niets voor Orion. 

Natuurlijk moet ik ook mijn dagelijkse foto met Dora nog maken. Dit keer onderzoekt ze de verschillende merken kattenvoer. Dan ga ik op zoek naar de etensbakjes. Ik vind precies degenen, die Rick voor ogen had. Die kosten bij elkaar met mijn $5 kortingsbon $7,50! Blij dat ik die anderen niet kocht.

Als je goed kijkt zie je dat zelfs de blikjes op regenboogvolgorde zijn gerangeerd

Rick had toch een uurtje vrij en is al naar Home Depot geweest. Maar goed ook, want ik was bang dat ik niet de juiste dingen zou hebben gekocht daar. Mijn kennis van schroeven e.d. is nihil.

We gaan samen Saskia's ingelijste diploma's van Michaels ophalen. Die zijn omlijst met geel en zwart, de kleuren van VCU. Het ziet er heel mooi uit, nu is de vraag of Saskia plaats aan haar muren zal hebben ervoor.

De auto begint al op te vullen. We nemen nu ook Katja's dingen maar mee. Hopelijk past het allemaal met de twee katten erbij. Rick is altijd de eeuwige optimist, maar die twee kattendragers nemen nogal wat plaats in.

De dag is voorbij gevlogen en het is alweer tijd voor het happy hour met Chuck en Christine. Er is meer dan genoeg gesprekstof, want hun dochter is uit haar appartement aan het verhuizen en woont voorlopig bij hen. Ze wacht op een huis, wat in deze tijd erg onzeker is.

Het uur is dan ook zo voorbij. Rick en ik hebben ons avondeten al besteld en Rick gaat het meteen ophalen. Voor mij is het mijn gewoonlijke bestelling sashimi van Passion Fin en Rick heeft burgers in slabladeren van Burger 7. 

Morgen hopen we dus heel vroeg op weg te gaan. Het lijkt wel een drama serie, zouden ze het hele weekend in Boston blijven of zo snel mogelijk naar New Jersey gaan? We zijn overal op voorbereid. Stay tuned, zoals we hier zeggen.