Over Nederlandse klokken en Cinco de Mayo

Alweer ben ik voor zevenen wakker. Het is heel ander weer dan gisteren en regent hard. Ik maak mijn ontbijt meteen en als ik dat opheb ga ik met Rick mee naar zijn dokter. Daar moet hij zijn bloed laten prikken voor zijn jaarlijkse doktersbezoek morgen. 

Het plan is dat dat even gedaan zal worden en we daarna Ricks ontbijt en onze koffies gaan halen. Ik wacht in de auto en het duurt veel langer dan zou moeten. Rick komt nogal ontdaan terug, want ze konden zijn aders niet vinden.

Volgens de verpleegkundigen, want er kwamen er twee aan te pas, had Rick niet genoeg water gedronken. Er moest op verschillende plaatsen geprikt en gewroet worden. Rick, die gewoonlijk heel stoicijns is met dit soort dingen, begon zich duizelig te voelen. Ze hebben uiteindelijk net genoeg bloed bijeen gekregen. 

Het is dus maar goed dat ik mee ben, want nu kan ik terugrijden. Rick is natuurlijk ook nuchter en dan voel je je al gauw flauw. Ik haal zijn ontbijt en de koffies van Starbucks en daarmee voelt hij zich weer beter. Dat avontuur is ook weer voorbij. 

Het regent nog steeds en er is dus geen buiten sporten voor mij. Na veertig minuten op de plaats hardlopen maak ik mijn "stappen" af op het elliptische machientje. 

Vandaag kwam er nog een shower gast bij en nu heb ik het totaal aantal aanwezigen, 26 volwassenen en 3 kinderen. Ik bel Andre van het restaurant op om hem dat te laten weten en vraag ook gelijk of hij tenten kan regelen voor het geval het regent. Dat is allemaal voor elkaar en nu hoeft er nog maar weinig gedaan te worden. 

Voor mijn lunch laat ik pho bezorgen van Roll Play. Dat duurt langer dan vermeld en als ik aan de soep begin, blijkt die met gewone rijstnoedels te zijn in plaats de door mij bestelde koolhydraatarme. Zin en tijd om op een nieuwe soep te wachten heb ik niet, maar ik bel toch even om het restaurant op de hoogte te stellen. Ik krijg welgemeende verontschuldigingen en het geld voor de soep wordt teruggestort op mijn rekening, heel netjes!

Nu het even droog is gaan Rick onze nieuwe deurmat neerleggen. De oude Bugs Bunny mat heeft zijn beste tijd gezien. Deze is met een zeeschildpad erop, net als onze windvaan boven de garage. 

Nu ik gevaccineerd ben, heb ik allerlei achterstallige medische afspraken gemaakt en vanmiddag is de oogarts aan de beurt. Daar ben ik twee jaar niet geweest en intussen heb ik een leesbril nodig. Mijn ogen zien er goed uit en ik ga multifocale lenzen krijgen, die ik over een paar weken kan komen passen.

Mijn oude gewone bril is dus niet handig meer en ik zoek een mooi montuur uit en bestel die ook met multifocale glazen. Het kost wat, maar het is een montuur dat ik echt leuk vind en ik heb al jaren geen nieuwe bril gekocht (de verzekering vergoedt wel een gedeelte, maar niet alles). 

Tijdens het bezoek regende het, maar het is weer droog als ik naar buiten stap. Dat betekent natte irissen en die moet ik op weg terug naar huis fotograferen. Ik heb iets met natte bloemen, het enige voordeel van regen. 

Tegen vieren ga ik de ceremonie om de nieuwe klokken van het Nederlands Carillon bij de ambassade te onthullen kijken. Dat zijn drie klokken. De ambassadeur, Andre Haspels, houdt een praatje en daarna een beambte van de National Park Service. Het Carillon staat op National Parks grond. 

Dan wordt eerst de Martin Luther King Jr. klok onthult door iemand van zijn organisatie. Dat is een klein klokje. Vervolgens wordt een eveneens klein klokje voor Eleanor Roosevelt getoond door een van haar achterkleinkinderen. 

De grootste klok is de George C. Marshall klok. Die is prachtig met allerlei plaatjes. Jammer genoeg gaat degene, die alles filmt, wat snel naar mijn smaak. Net als ik iets beter wil zien richt hij of zij zich alweer op iets anders. 

De kaartjes voor deze driedaagse tentoonstelling waren al gauw uitverkocht. Ik ben dus blij dat ik de opening live op Facebook kon volgen. Ik kan nog geen datum vinden waarop het Carillon weer zal openen. 

Het is vandaag Cinco de Mayo, een grotere feestdag in de VS dan in Mexico, volgens mij. De Amerikanen gaan massaal Mexicaans of Tex Mex eten vanavond. Nu vind ik het leuk om in een gezellig restaurant te gaan eten, maar het is verre van mijn favoriete cuisine en veel teveel koolhydraten.

Daarom laat ik Rick zijn favoriete Mexicaanse eten halen, maar bestel zelf sashimi van Passion Fin. We eten zo toch samen, maar wat we ieder lekker vinden. Rick heeft er een lekkere margarita bij en ik wat sake. 

Al met al een drukke dag, dus even tv kijken en dan weer op tijd naar bed. 
 

Over stemmen en onweer

Er gebeurt een waar wonder! Ik ben om kwart over zes klaarwakker en uitgeslapen! Ik ga op mijn telefoon lezen tot Rick opstaat en zo beginnen we heel vroeg aan onze dag. 

Rick eet zijn cereal als ontbijt en ik bereid en eet mijn gewoonlijke warme maal. Rick maakt zich onderwijl klaar en al gauw kunnen we op pad naar Starbucks. Daar reikt Kiki ons onze koffies aan. Zo'n leuke naam vind ik dat altijd. 

Vlakbij is het Community Center waar vandaag verkiezingen voor het stadsbestuur worden gehouden. Wij zijn tegen een van de kandidaten en stemmen voor de drie anderen. Het is weer het oude gevecht tussen mensen, die Vienna graag naar de 21ste eeuw zien gaan, en degenen, die het zo willen houden als is met alle leegstaande panden vandien. 

Er wonen ongeveer 50000 mensen binnen de stadsgrenzen en als 1000 mensen gaan stemmen is het veel. Wij kunnen ons dat gewoon niet voorstellen. Heb je dan zo weinig interesse in wat er in je eigen stad gebeurt?

Rick heeft een afspraak bij het Department of Motor Vehicles. Katja rijdt in Dads auto rond, maar het kenteken is nog steeds Michigan. Dat zou allang New Jersey moeten zijn, maar New Jersey doet moeilijk. Nu had Rick het idee de auto eerst in Virginia te registreren en hem dan over te schrijven naar New Jersey. Dat blijkt allemaal te kunnen tot Ricks en Katja's opluchting. 

Intussen doe ik mijn cardio op het deck. Ik voer mijn op de plaats hardlopen telkens vijf minuten op. Ik begon met een kwartier en ben vandaag op 35 minuten beland. De rest doe ik op de mini elliptische machine. 

Het heeft vannacht flink geregend en de planten op ons deck hebben een lekkere slok gehad. Natte bloemen zijn altijd zo mooi. Er zijn familiedingen gaande in Nederland en onze WhatsApp groep is druk. Zo wordt het al gauw tijd om mijn salade van Subway te halen. 

Precies op tijd voor mijn virtuele lunch met Judith ben ik terug en ga op het deck eten. Het wordt weer een gezellige anderhalf uur. We nemen net voor tweeen afscheid. Ondanks dat ik alleen ben en toch al stil neem ik de twee minuten stilte om twee uur (acht uur Nederlandse tijd) in acht. 

Mijn grootouders en ouders hebben het zwaar gehad tijdens de Tweede Wereldoorlog. Mijn grootvader van moederskant overleed werkend aan de Burmese spoorweg. Ik vind het belangrijk daar een keer per jaar (in ieder geval) bij stil te staan. 

Intussen bedenk ik me dat ik de middag lui buiten lezend wil doorbrengen. Het is 31 graden en dat maakt me loom. Wel ga ik even de tuin in om foto's van de nu bloeiende rhododendron te maken. Ook onze enorme viburnum is nu prachtig. Ondanks dit warme weer is er nog geen cicade te bekennen. Ik ben benieuwd wanneer die te voorschijn zullen komen. Voor nu is het nog heerlijk rustig. 

Rick gaat naar fysiotherapie, waar zijn therapeut toch optimistisch is over Ricks knie. Op de terugweg gaat Rick ons avondeten halen en verrast mij met een paar mooie bossen tulpen. Met de alstroemeria boeketten is het een kleurrijk geheel binnen. 

Tegen vieren begint het in de verte vervaarlijk te rommelen en voor we het weten vliegen de "severe thunderstorm warning" berichten ons om de oren. Het wordt een fiks onweer, het lijkt wel nacht buiten!

Het is een goede gelegenheid om ook de spelletjes voor de virtuele shower uit te zoeken. Ik vind een aantal leuke, die ook virtueel gespeeld kunnen worden. 

Gelukkig schijnt de zon weer als Rick ons avondmaal gaat grillen. We hebben zalmburgers, die van mij met boerenkool, ui en knoflook er doorheen, gegrilde mini paprikaatjes en bloemkooltots. Het is een lekker zomers maal.

Deze zomerse temperaturen duren nog niet, maar zo af en toe komt er een dag als vandaag tussendoor. Het is ook pas begin mei en de gemiddelde temperatuur 21 graden. Ik hoop wel dat het tijdens de shower mooi weer zal zijn, maar dat is nog anderhalve week weg. 

 

Over maandag

Alweer ben ik fijn vroeg wakker en al om half acht beneden. Rick heeft mijn koffie net aan het pruttelen. Ik maak mijn ontbijt en de kastanje champignons zijn best lekker, maar de nameko blijven mijn favorieten.

Terwijl Rick zich klaar maakt, begin ik vast aan mijn op de plaats hardlopen. Ik wil daar vandaag tenminste een half uur van doen. Tegen de tijd dat we op weg gaan naar Starbucks heb ik meer dan 3000 stappen bijeen.

Nadat Nick ons onze koffies heeft aangereikt, gaan we nog even Pokemon Go spelen. Omdat we zo vroeg zijn heeft Rick daar wat tijd voor. Het blijft leuk om samen dit spel te doen. 

Thuis maak ik mijn cardio af en praat even met mijn Canadese schoonzus. Dan haast ik me naar Sharons huis voor personal training. Mijn schouder is stukken beter, maar we doen nog steeds voorzichtig daarmee.

Het halve uur vliegt zoals altijd voorbij en intussen is het twintig graden. Er dreigt wat regen, maar meer dan een paar druppels worden het niet. De zon komt zelfs tevoorschijn. Ik ga dan ook even op het deck zitten. 

Om half twaalf heb ik een virtuele afspraak met mijn endocrinologe. Het is het jaarlijkse bezoek voor mijn schildklier. Ik vind dit een heel fijne dokter en het virtuele bezoek ook lekker makkelijk. Volgend jaar wil ze me wel in persoon zien en vrijdag moet ik bloed laten prikken. 

Nog voor twaalven nemen we weer afscheid. Ik bestel mijn salade en haal die op van Subway. Jammer genoeg drupt het weer wat, dus Rick en ik eten binnen. 

Na de lunch ga ik even wat puzzelen en opeens hoor ik een enorm gezoem op me afkomen. Het blijkt een honingbij te zijn en die wil ik graag redden. Ik doe de voor- en achterdeur op, maar het diertje probeert via onze hoge ramen voor naar buiten te gaan. Langzaam aan wordt zij moe en ik voel me wat verdrietig dat ze daarboven waarschijnlijk dood zal gaan. 

Omdat ik haar wanhopige gezoem niet wil horen, ga ik Vienna in. Het is iris tijd en ik weet een tuin met een prachtig veldje verschillend gekleurde gebaarde irissen. 

Na de nodige foto's ga ik naar Greenheart, waar ik een nieuwe fles groentesap koop. Daar tegenover ligt een veldje met korenbloemen, ook al zo fotogeniek. Als laatste ga ik naar Whole Foods. Ik stuur nog een jurk terug naar Amazon, want de kleur was anders dan op de foto. Verder koop ik een paar boeketten alstroemeria.

Thuis ga ik in de voorkamer zitten lezen en opeens zie ik Orion naar iets kijken. Het blijkt het bijtje te zijn, die over de vloer kruipt, duidelijk te moe om te vliegen. Rick laat haar in een glas kruipen en zet haar op de geranium voor het huis.

Als een insect blij kan zijn, dan is dat dit bijtje. Ze gaat meteen aan de gang met de pollen en ik hoop dat ze, zodra ze uitgerust is, verder kan vliegen. Ik ben zo ontzettend blij dat we haar konden redden. Iedere bij is nu belangrijk. 

Rick wil een wandeling gaan maken om te kijken of hij, na een paar maanden fysiotherapie, eindelijk af is van de pijn in zijn knie. Ik ga mee, want ik heb me voorgenomen weer meer te gaan wandelen. Het is aangenaam weer en de radar laat geen regen dichtbij zien. 

We parkeren bij het Community Center en besluiten een stuk op het W&OD pad te gaan lopen. Vanaf het pad leidt een bruggetje  naar wat eruit ziet als een volkstuin. Het blijkt een door de stad onderhouden "leertuin" te zijn. Het ziet er interessant uit. Zo hebben we weer wat nieuws gevonden in ons stadje.

 

Er liggen hier ook allemaal positieve stenen

Wij lopen het pad tot we bij het LOVE standbeeld komen. Het is deze keer niet versierd. We hebben ongeveer 2000 stappen gelopen en helaas heeft Rick wel weer last van zijn knie. Morgen gaat hij dat met zijn fysiotherapeut bespreken. 

Met de post is mijn Utrecht mondkapje aangekomen. Als mensen mij vragen waar in Nederland ik vandaan kom, is mijn antwoord Utrecht. Ik ben in Zeist geboren en heb als peuter en kleuter in Amersfoort gewoond. 

Na onze jaren in Afrika gingen mijn ouders in een vreselijk dorpje wonen, dus dat tel ik niet mee. Voor ik hierheen verhuisde heb ik in Utrecht gestudeerd, dus ik vond dit mondkapje erg leuk. We zullen ze nog wel een tijdje moeten dragen, dus af en toe een nieuwe is goed. 

Rick en ik hebben beiden enorme zin in Grieks eten. We halen van Plaka Grill vlakbij. Voor mij wordt het de taramosalata met komkommer en wat gyro vlees. Het is weer zo lekker! 

Intussen is er alleen maar weer op tv, want er zijn tornado's ten noorden van ons. Gelukkig komen ze niet hierheen, dat is zo'n eng weerfenomeen!

 

Over een zonovergoten weekend

Zondag

De zon schijnt uitbundig als we iets na achten opstaan. De wind is echter nog niet gaan liggen en het is maar tien graden. We zijn nog niet helemaal in de zomer beland. 

We kleden ons wat warmer en gaan Vienna in. Als eerste halen we natuurlijk onze koffies en egg bites van Starbucks. Dan spelen we wat Pokemon Go in het centrum en gooien het glas in de glasbak. 

Kennelijk leggen nogal wat mensen andere troep bij de bak en er staat een bord dat de bak weg wordt gehaald als dat doorgaat. Hopelijk niet, want dan moeten we echt ver rijden om het weg te brengen. Waarom kunnen mensen zich nooit eens aan de regels houden?

Het is eindelijk mei, de maand dat ons zwembad opengaat, maar vandaag ook de eerste dag voor de markt in Vienna. Wij vragen om speciaal zout bij een van de standjes en ze zal me laten weten of ze dat nog hebben. 

Rick brengt de lege flessen van Greenheart naar hun kraampje. Bij een van de planten en bloemen verkopers ziet Rick een heel mooie jalapeno plant. Die neemt hij mee om vanmiddag in de pot daarvoor te planten.  

Rick vraagt aan de boer hoe hij ervoor moet zorgen om zoveel pepers te krijgen als hij altijd bij anderen ziet. Water, water, water is het antwoord. Ik ben benieuwd of Rick dat gaat doen, want dat vergt nogal wat tijd. 

Iedere keer weer zie ik de mooie regenboogsnijbieten. Ik heb echter geen idee of ze lekker zijn (van bitter houden Rick en ik niet), dus het blijft bij een foto. Als iemand een interessant recept heeft, lees ik het graag. Ik heb op Facebook ook al wat ideeen opgedaan. 

Thuis ga ik aan mijn elliptische mini machine en Rick ruimt takken en dergelijke op in de tuin. Die liggen er altijd weer na een zware windstorm als gisteren. Positief is dat alle helikoptertjes nu wel uit de bomen gewaaid zijn. 

Als ik mijn uur cardio erop heb zitten, ga ik wachten tot er een kolibrietje naar de voeder komt. Het nieuwe maandthema is Natuur en dat lijkt me een goed onderwerp. Net als ik het wil opgeven komt er een vrouwtje aanvliegen. Het is tegenlicht, maar zo leuk om die vogeltjes weer hier te hebben!

Rick wil Chik Fil A als lunch, maar ik ben het niet eens met hun uitgangspunten (geen homoseksuelen of transseksuelen en dat soort gedoe). Tegenover de Chik Fil A is de Italian Gourmet met de aardige eigenaren. 

Daar bestel ik The Roman sla wrap, deze is met flinterdun gesneden plakjes prosciutto, salami, mortadella en provolone. Jeremy, de eigenaar, vraagt hoe het met mijn voet is, zo aardig! Rick en ik eten buiten in de zon.

Dan gaan Rick en ik de virtuele shower van Katja voorbereiden. We maken een virtuele "kamer" op Teams en ik schrijf een lijstje van instructies. Geen van ons heeft dit virtueel gedaan, dus ik ben er best een beetje zenuwachtig voor. Ik heb een programma, maar moet nog spelletjes vinden, die virtueel te doen zijn.

Halverwege de middag besluiten we geraniums en een begonia te gaan kopen bij het tijdelijke tuincentrumpje dichtbij. Die hebben altijd heel goede planten, vorig jaar bleven ze de hele zomer en een groot deel van de herfst bloeien. 

Het is altijd weer genieten van de bloemenpracht. Ons probleem is dat het hier in de zomer heel heet en droog kan worden en de voorkant van het huis op het zuiden ligt. Alleen geraniums en op het schaduwrijke deck begonia's doen het goed bij ons. Misschien ook omdat we gewoon geen groene vingers hebben. 

De volgende stop is Home Depot. Ik blijf in de auto wachten, terwijl Rick aarde haalt om de planten in te zetten. Die heeft hij al snel en dan kunnen we thuis in ieder geval de geraniums voor in hun bakken doen. De rest komt morgen wel. 

We hebben nog een uurtje om wat te ontspannen en dat doen we lezend op het deck. Dan gaan we naar het Pan Am Shopping Center en voor het eerst in meer dan een jaar shabu shabu eten. We hebben dit een keer als afhaalmaaltijd geprobeerd, maar dat was geen succes.

Vandaag is het twee weken na onze tweede inenting, dus we zijn zo beschermd als mogelijk is. Ik heb deze maaltijd het meest gemist. Gelukkig vindt Rick het ook lekker en we smullen van de Japanse fondue. Rick heeft biefstuk en garnalen en ik biefstuk en zalm. Zo lekker allemaal, ook de soep achteraf, hoewel Rick die niet eet.

Precies op tijd zijn we klaar om een aantal restaurants verderop de Kentucky Derby te gaan kijken. Bij Glory Days Grill krijgen we ieder een heerlijke mint julep, het drankje van de Derby. We gokken allebei op Medina Spirit, omdat we dat zo'n leuke naam vinden. 

Met een aantal anderen kijken we de race en laat Medina Spirit nu winnen! We hadden een echte gok moeten wagen, maar dan hadden we natuurlijk de verkeerde gekozen. Hoewel, ik heb nu al een aantal de juiste winnaar eruit gepikt. Volgend jaar misschien? 

Wat een heerlijke zaterdag was dit weer. Het leven voelt weer normaler, al moeten we mondkapjes dragen en zoveel mogelijk afstand houden, wat ik absoluut niet erg vind. Sterker nog, ik zal ze blijven dragen, zeker in de herfst en winter. 

Zondag

Om de een of andere reden ben ik om half acht klaar wakker. Het belooft een prachtige dag te worden en ik sta meteen op. Rick vertelde me dat hij tijdens het weekend wacht tot ik opsta, dus hij is ook onmiddellijk van de partij. 

Na Orions wandeling gaan we op pad. Het boodschappenlijstje is mee en natuurlijk is Starbucks de eerste bestemming. Onderweg zien we opeens een paar herten oversteken. Ik blijf dat zo leuk vinden! Ik kan vrij dichtbij komen voor wat foto's voor de dames in iemands achtertuin verdwijnen. 

Na ons ontbijt gehaald te hebben, rijden we naar de overkant om onze benodigdheden van Giant te halen. Zo vroeg is het lekker rustig en we vinden alles al gauw. Nog voor negen doen we onze boodschappen in de auto. 

De Mosaic District markt is dan ook nog maar net open als we er arriveren. Iedere week is de markt weer wat groter. Bij King Mushrooms ligt mijn zak paddestoelen weer klaar. De nameko waren uitverkocht, dus de komende week eet ik kastanje champignons. 

Nu wil ik eigenlijk ook wel een bosje regenboogbiet om uit te proberen. Natuurlijk heeft geen van de groentestandjes het hier, zul je altijd zien. Misschien lukt het bij Whole Foods en anders volgende week op de Vienna markt.

Thuis doe ik mijn cardio op het deck en Rick gaat de vele takken uit de tuin rapen. Daarna gaan we op weg naar Total Wine & More waar wijn en bier voor ons klaar ligt. Aangezien het nu lunchtijd is gaan we onze gewoonlijke salades ophalen. 

Als die op zijn gaan de bloemen in hun bakken. Het ziet er weer zo gezellig uit! Met het kolibrietje dat heel vaak langskomt begint het nu echt op zomer te lijken. 

Rick gaat het lelijke hek om Orion tegen te houden direct de tuin in te rennen vervangen door iets aantrekkelijkers. Terwijl hij dat doet laat hij Orion even langs het hek rennen met de honden van onze buren. 

Opeens hoor ik de achterbuurman tegen Rick gillen dat hij onze honden zat is. Rick verontschuldigt zich nog, belachelijk, want de honden renden maar een paar minuten. De man dreigt dan de politie te bellen. Ik roep hem toe dat hij dat vooral moet doen, dan hebben wij ook nog wat te vertellen over hun hond, die urenlang bij de achterdeur staat te piepen als zij weg zijn. 

Op mijn sms naar Lorraine reageert zij ook heel boos. Die man moet eens ophouden. Zijn hond is zeker niet stil en maakt mensen, die langslopen, bang. Zij gaat nu zelf de politie bellen om te vragen wat we met deze man aanmoeten. Honden blaffen nu eenmaal en er zijn zoveel geluiden om je aan te ergeren. Als Orion blaft zorg ik er vrijwel meteen voor dat hij ophoudt. Ik ben gewoon witheet!

Kennelijk heeft hij de politie toch maar niet gebeld of die hebben gewoon geweigerd te komen, want het blijft stil. Het is toch te gek! Wat ik heel vervelend vind hieraan is dat ik gewoon niet rustig op ons deck kan zitten, want bij de geringste blaf van Orion komt hij al "Quiet!" gillen!

De rust keert weder en we lezen nog een paar uurtjes buiten. Dan gaan we naar een voor ons nieuw restaurant, Lazy Dog. Hier moeten we wachten op een tafel buiten, maar dat geeft niet, het is zulk heerlijk weer en ze hebben fijn zittende stoelen buiten om te wachten. 

Bordje op de tafels binnen, die niet gebruikt kunnen worden vanwege niet genoeg afstand

Er staat heel veel lekkers op het menu, maar ik zie gegrilde tonijn en mijn ogen blijven daarop staan. We delen hun bijzondere gevulde eieren, erg lekker. Dan heb ik de tonijn met bloemkoolpuree en veel verschillende groentes. 

Steeds meer restaurants hebben koolhydraatarme gerechten zoals bloemkoolpuree. Rick neemt de meatloaf, een typisch Amerikaans gehaktgerecht, en vraagt ook bloemkoolpuree in plaats van de aardappelpuree, die daarbij komt. Het wordt een heel smakelijk maal.

En zo is het weekend weer voorbij gevlogen! Deze hele maand hebben we drukke weekenden, op een na. Allemaal een heel fijne week gewenst!