Over de terugrit en een sneeuwstorm

Zaterdag

Rick heeft zijn wekker gezet want we willen om acht uur vertrekken. Dat lukt goed en als eerste gaan we door de drive thru van Starbucks. Daar zie ik tot mijn verrassing dat ze een nieuw soort egg bites hebben. Deze zijn met cheddar, ham en paprika. Natuurlijk bestel ik die en ze zijn heel lekker.

Nu stellen we de GPS in op Vander Veen's The Dutch Store. Die ligt in de buurt van Grand Rapids en is een van de grootste winkels met Nederlandse spullen in dit land. We kopen er een Delfts blauwe pollepelhouder voor op het fornuis, haring, paling, kaas met mosterdzaad, thee en koffie. Het is altijd weer leuk hier even rond te neuzen.

Dan begint de lange rit naar huis. Waze geeft tien uur rijden aan, maar we zullen waarschijnlijk in sneeuw terechtkomen en onderweg natuurlijk eten. Dat zal het langer maken maar we hopen wel voor de ergste sneeuw thuis te zijn.

Net na twaalven rijden we Michigan uit en Ohio in. Eenmaal op de Ohio Turnpike gaan we op zoek naar een restaurant om te lunchen. Dat wordt Buffalo Wild Wings in de buurt van Fremont. Ik bestel de gegrilde kip nuggets met een pittige saus en een gemengde salade. Rick heeft burger zonder broodje. Het smaakt goed en duurt niet lang.

We gooien de van nog even vol en zetten onze tocht dan voort. Tot nu toe gaat het vlot en rond half vier rijden we Pennsylvania binnen. Al snel begint het te sneeuwen wat het zicht heel slecht maakt. Gelukkig blijft het nog niet liggen dus de wegen zijn goed te doen. Toch wordt Rick heel moe van het turen in die grijsheid.

Even stoppen voor een koffie van Starbucks bij een van de Service Plaza's

Moeilijk licht om in te rijden (hier lijkt de weg wel verlaten)

In Maryland rijden we door een heel onbewoond gebied en daar wordt de snelweg niet onderhouden. Er zijn ook veel bochten en heuvel op heuvel af. Natuurlijk zijn er altijd gekken die daar toch op volle snelheid rond racen. Rick en ik slaken een zucht van verlichting als we weer in bewoond gebied zijn.

Eindelijk komen we rond kwart over acht in Vienna aan. We schuiven aan aan de bar van Pazzo Pomodoro en delen een prosciutto en kaas plankje. Als hoofdgerecht heb ik weer de vissoep en die smaakt zoals altijd super. Rick neemt een pizza en eet daar alleen de bovenkant van.

Mijn zuppa di pesce

Op weg naar huis halen we nog wat proviand voor morgen, want er wordt tussen de 15 en 20 centimeter sneeuw voorspeld vannacht en morgen. De Giant is helemaal leeg gekocht! Onvoorstelbaar! Ik wilde komkommer, maar er is daar geen meer van te bekennen.

Dan stoppen we toch nog maar even bij Whole Foods waar Rick een minuut voor sluitingstijd naar binnen glipt. Daar vindt hij mijn geliefde mini komkommertjes nog wel.

Eindelijk kunnen we nu naar huis. Daar haalt Rick de sneeuwblazer uit de schuur. Het is wel mooi buiten met sneeuw die ook op de bomen blijft liggen. Dat is niet altijd het geval hier want vaak komt zo'n sneeuwstorm met harde wind. Wij zijn in ieder geval blij er niet meer doorheen te hoeven rijden.

 

Zondag

We hebben expres de lamellen opengelaten om de sneeuw te zien vallen als we wakker worden. Dat is een gezellig gezicht en ik lig een tijdje te genieten van de dwarrelende vlokken. Ik vind sneeuw mooi als het valt, maar het moet niet langer dan een dag duren qua ongemakken.

Rick heeft de koffie al klaarstaan als ik beneden kom. Er ligt een pak sneeuw van ongeveer vijftien centimeter waar vandaag nog wat meer bij zal komen. Dit is de meeste sneeuw die we sinds 2016 hebben gehad, de afgelopen paar winters waren vrijwel sneeuwvrij.

Na het eten gaat Rick de oprit sneeuwvrij maken met de sneeuwblazer. Daarna gebruikt buurman Chuck hem en dan andere buren. Rick gaat ook onze overbuurman Bruce, die met darmkanker leeft en zijn laatste chemotherapie krijgt, helpen.

Met een andere buurman doet Rick daarna de oprit van buren waarvan de vrouw haar voet gekneusd heeft en de man door zijn rug is gegaan. Zo is Rick een goede barmhartige Samaritaan vandaag. Sneeuw is ook altijd gezellig omdat het alle buren naar buiten brengt.

Vienna komt om tien uur ons plein al schoonschuiven, dat is wat anders dan Fairfax County. Mijn ouders waren regelmatig een paar dagen ingesneeuwd.

Na mijn uur op de plaats hardlopen neem ik Orion de achtertuin in. Tot mijn verbazing vindt hij het maar zeer matig en wil al gauw weer naar binnen. Ik had gehoopt sneeuwfoto's met hem te maken, maar hij wil niet poseren.

 

 

Voor we het weten is het lunchtijd en ik heb me daar al de hele ochtend op verheugd. Het wordt namelijk een haring en paling lunch. Het is al bijna vier jaar geleden dat ik die heb gegeten en ik peuzel ze met heel kleine hapjes op. Echt een delicatesse!

Na het eten nemen we Orion mee voor een wandeling in de sneeuw. Het sneeuwt even wat minder hard en ik maak foto's met mijn telefoon, Zodra we weer binnen zijn begint het opnieuw flink te sneeuwen en krijgen we de tweede ronde over ons heen.

Voor we het weten is alles weer wit en moet Rick nog een keer met de sneeuwblazer aan de gang. Er ligt nu meer dan twintig centimeter en het zal nog tot vanavond laat doorsneeuwen. De scholen zijn morgen dus dicht, maar daar hebben wij niets meer mee te maken.

Als Rick klaar is met opritten schoonmaken sms-t hij dat hij bij de buren drie deuren verderop is waar een buitenhaard aanstaat. Dat is natuurlijk wel heel erg leuk, in de sneeuw met een verwarmend vuur. Ondanks dat het nog hard sneeuwt staan we rond het vuur en wordt het heel gezellig.

Met moeite onttrekken we ons dan ook om te gaan eten. We willen Indiaas eten, maar er is intussen tenminste tien centimeter meer sneeuw gevallen en de wegen niet meer schoon. Ik bel een aantal restaurants, ook niet Indiase, maar nergens wordt opgenomen.

Tot ik Bollywood Bistro in Fairfax bel en die blijven tot acht uur open. Aangezien het net voor zevenen is gaan we daar naartoe. Het is sowieso een van onze favoriete Indiase restaurants.

Rick wil met zijn BMW gaan, maar ik voel me veel veiliger in de van, die zowel voor als achter aandrijving heeft. Ik vertrouw de BMW niet op de soms steile heuvels die we hier hebben. De wegen zijn een stuk slechter dan eerder vandaag, maar we komen zonder kleerscheuren in Fairfax aan.

We bedanken de serveerders dat ze er zijn en smullen van een kop kippensoep met mosterdbladeren, zo lekker op een koude dag als vandaag. Als hoofdgerecht neem ik de tandoori kip met een olijven rajta. Rick heeft de kip in spinazie. Allemaal smaakt het voortreffelijk.

Om kwart voor acht ziet Rick dat ze hun Open bordje omgedraaid hebben naar Closed. Er kwam nog net een groep eten. Wij zijn dankbaar dat we toch konden eten wat we wilden vanavond. Op de terugweg zijn de wegen al beter, maar het vriest weer dus wie weet of ik er morgen in durf te rijden.

Zo'n sneeuw dag is altijd wel interessant, maar feitelijk haat ik winters weer. Het maakt dat ik niet kan gaan en staan waar ik wil, want ik ben als de dood om op gladde wegen te lopen en rijden. Hopelijk is alles morgen weer schoon en kan ik woensdag naar de warmte vertrekken (ook onzeker vanwege het niet betaald worden van de luchtverkeersleiders en de veiligheidscontrole beambtes).

Wel een sprookjesachtig plaatje van onze webcam

En ja, hoor, een sneeuwdag

Na weer een bijna doorwaakte nacht door mijn hoesten staat Rick om kwart over zeven op en ik blijf nog even naar de neer dwarrelende sneeuw kijken. Het is wel heel rustgevend, die witte wereld. Ik hoor de sneeuwploegen langskomen wat betekent dat er meer dan vijf centimeter ligt.

Inderdaad blijkt er al zeker tien centimeter te liggen als ik beneden kom. Rick blijft thuis werken en zoals altijd wil hij door die sneeuw rijden. Hij gaat bij Starbucks ontbijt halen. Als hij terugkomt moet hij toch wel toegeven dat de wegen erg slecht zijn. Hij zag onderweg op dat kleine stukje al een paar ongelukken.

Er komt nog veel meer!

Na het ontbijt gaat Rick met Chuck de sneeuwblazer gebruiken op onze opritten. Ik ga met Orion naar boven voor een half uur op de elliptische machine. Ik kan merken dat ik niet in top conditie ben want ik ga niet snel en mijn hartslag is toch flink sneller.

Intussen moet ik nog steeds flink hoesten. Zo hard dat het flinke pijn in mijn ribben doet. Het is een kriebelhoest, maar het voelt alsof ik ergens diep iets weg moet hoesten. Ik vraag op Facebook ideeen tegen kriebelhoest en krijg er heel wat.  Als het morgen nog zo is ga ik naar de dokter.

Het sneeuwt door en is een mooi gezicht maar ik blijf toch maar binnen. Mijn energie is alweer op en ik neem wat foto's van binnen. Orion daarentegen geniet van de sneeuw en rent lekker met Mia langs het hek.

Voor de lunch gaan we naar Noodles & Company. Ik bestel hun lekkere Thaise kippensoep en Rick heeft de Buffalo kip macaroni en kaas. Het is echt een sprookjeswereld buiten. Ik neem ook wat foto's van een kersenbloesemboom helemaal met sneeuw bedekt. Gelukkig zijn de kersenbloesems in Washington nog niet zo ver uit dat ze schade krijgen door deze sneeuw.

Rick en ik genieten verder van een rustige middag thuis. Ik kijk nog een keer naar de Nederlandse documentaire "A Family Affair". Die heb ik een paar jaar geleden al gezien maar het is een fascinerende film waarin ik ook zoveel herkenning vind. Natuurlijk niet hetzelfde, maar veel zie ik terug. Ik kan me ook helemaal vinden in de vader van Tom. Een aanrader, deze documentaire!

Intussen is de sneeuw vrijwel opgehouden en zijn de meeste straten schoon. Ons plein nog niet, maar het dooit en Rick is een Michigander, die gewend is in sneeuw te rijden (mij niet gezien!). We rijden naar Chef Geoff om te eten, maar daar hebben ze vanavond alleen pizza en burgers en daar heb ik geen zin in.

We drinken wat aan de bar en gaan dan naar BJ's vlakbij. Dat restaurant is zelfs dicht! Gelukkig is Neisha Thai ernaast wel open. Daar had ik stiekem toch al meer zin in. Ik bestel een gerecht met garnalen en pindasaus, erg lekker.

Als we thuiskomen is de ploeg net bezig onze sneeuw opzij te schuiven. Dat is wel heel fijn van in een stad wonen, want vroeger toen ik bij mijn ouders woonde, wachtten we dagen voor de county ploeg kwam ondanks dat ze naast een school woonden.

Morgen zijn de scholen ook weer gesloten en dat heeft daar dus alles mee te maken. Het is hier heel heuvelachtig en niet veilig voor schoolbussen als de wegen niet schoon zijn.

Vannacht hoop ik beter te slapen, want de shower komt steeds dichter bij en mijn energie is nergens te vinden op het moment. Blij dat ik zoveel van tevoren heb gedaan! Nu mag de lente toch echt komen, weg met dat witte spul!

Katja is 27 en een sneeuwdag

Eerder vanochtend keek ik naar buiten en zag inderdaad een witte wereld. Wetend dat Rick niet op hoeft besloot ik lekker verder te doezelen.  Rick staat toch nog eerder op dan ik, want mijn pijnen zijn op een hoogtepunt en het neemt me even om de moed te vinden op te staan.

Intussen zijn Rick en buurman Chuck al bezig met sneeuwruimen.  De sneeuwblazer is fijn om te hebben, want we blijken tien centimeter (veel minder dan voorspeld) ijssneeuw te hebben.  Ondanks dat het niet zoveel is, is het wel heel zwaar. 

Het is inmiddels droog, maar heel koud.  Gisteren hebben we bij de mall ontbijt gekocht.  Mini kaneelbroodjes van Cinnabon.  Kai heeft ze al in de oven staan als ik beneden kom.  Ik heb ook extra frosting gekocht en het is smullen geblazen.

Rick gaat verder buren met sneeuwruimen helpen en Kai en Bea doen hun eigen ding. Ik klets met de jarige Katja, die vandaag alweer zevenentwintig wordt! 

De sneeuw die zij zouden krijgen is regen geworden, maar haar school is dicht dus ze heeft een lekker luie dag.  Jammer genoeg worden onze bloemen ook niet bezorgd, hopelijk morgen (voor het verhaal over Katja's geboortedag en meer klik je hier).

Het kan niet anders op pijndagen, ik moet mezelf weer tot de elliptical veroordelen. Gelukkig gaat het uur vrij snel.  Intussen vallen er weer mooie sneeuwvlokjes maar meer blijft er echt niet liggen.

Kai vindt het superleuk om de honden te trainen en dan vooral Orion, die daar zeer gretig in is.  Hij heeft Orion al zover dat hij "spreekt" op commando, maar nu wil ik ook graag dat hij "zwijgt" op commando en dat gaat nog niet zo goed.  Ook vinden de honden de tunnel erg leuk.

Als Rick weer binnenkomt is het lunchtijd.  Voor mij de Italian Style Wedding Soup, Bea kent die wel, maar hij heet "Italian style" omdat het niet authentiek is.  Ik vind hem heerlijk en smelt er een paar plakken Goudse kaas in, nog beter.  Kai en Bea maken een rijstgerecht met tonijn en avocado en Rick eet broodjes met Poolse worst.

Dan neem ik de honden de achtertuin in want Orion wil met Mia rennen. Ik heb mijn fototoestel mee en probeer de rennende honden op de plaat te krijgen.  Dat valt nog niet mee!  Ik vind het zo schattig hoe ze zo rennen en Mia gaat zeuren als Orion wegloopt.  Hij blaft alleen als hij haar buiten ziet. Het is een hondenromance achter hekken.

Bea en Kai gaan naar buiten om een sneeuwpop te maken.  Dat wordt Mickey en hij is echt goed gedaan!  Ik waag me ook even naar buiten, maar dat vinden mijn spieren maar niets.  Harde wind gaat door merg en been en ik haast me weer naar binnen. Ik heb me de hele winter niet zo slecht gevoeld!

De open haard gaat aan voor het eerst (of de tweede keer) deze winter.  Ik besluit mijn zinnen te verzetten en een kleurplaat in mijn Zen Coloring app te gaan doen. Ik kies er een met vlinders en het leuke aan de app is dat je zwarte of witte lijnen kunt kiezen.  Ik vind voor beiden wat te zeggen.

Vandaag is het ook Pi dag, iets waar Katja altijd blij om is.  Toevallig hebben we vanavond spinazie en kip quiche en salade als avondeten met als toetje frambozen en perzik pie.  Precies goed, dus, en het smaakt ons ook prima.

De wind huilt intussen om het huis en zelfs met de open haard heb ik het nog koud.  Morgen gaan we weer toeristje spelen, maar wel zoveel mogelijk binnen.  Hopelijk wordt het weer snel goed genoeg om ook buiten te lopen.  Er wordt gezegd dat de kersenbloesems misschien 90% gaan bevriezen.  Hopelijk valt dat mee.  Dit late winterse weer vindt vrijwel niemand leuk, dat is zeker.

Sneeuwerige Presidents Day

Vandaag is het een feestdag voor de meeste Amerikanen, Presidents Day. De verjaardagen van de presidenten Washington en Lincoln, die beiden in februari vielen, worden gevierd.  Officieel begon het als Washington's verjaardag, maar aangezien Lincoln ook rond die tijd jarig was wordt die er vaak bij genoemd, vandaar "presidents".

Voor het eerst dit jaar heeft Rick deze feestdag vrij.  Dat komt vandaag vooral goed uit, want als we opstaan ligt er al genoeg sneeuw om het glad te maken.  Laten we hopen dat dit winters laatste hoera is!

Als ontbijt maak ik een crumpet met ei en een paar lekkere koppen koffie.  Rick gaat naar buiten om met de sneeuwblazer de oprit vrij te maken en ik besluit me ook dik aan te kleden om sneeuwfoto's van Cosmo te maken.

Jakkes, vrouwtje, ga eens weg met dat toestel!

Ha, nu heb ik mijn zin en het lege blikje kattenvoer gestolen, zie maar hoe je het terug krijgt!

Terwijl ik dat aan het doen ben krijg ik opeens een lading sneeuw tegen me aan!  Vervelend is dat het ook helemaal op mijn fototoestel komt.  Rick had even verkeerd uitgerekend waar de sneeuwblazer de sneeuw zou gooien!  Gauw maak ik het toestel binnen droog en het lijkt gelukkig geen schade geleden te hebben.

Als Rick de stoep ook sneeuwvrij heeft besluiten we Cosmo een sneeuwwandeling te geven.  Hij vindt dat heerlijk en ik vind het ook wel lekker om weer eens buiten te zijn.  Het vriest nog steeds, maar er staat geen wind en de dwarrelende sneeuw is zo vredig.

Onderweg maak ik de nodige foto's en eenmaal weer binnen gaat de haard aan.  Ik heb pas de helft van mijn stappen bijeen dus ga nog even naar boven om de rest te halen.  Een half uurtje later heb ik mijn doel van tienduizend stappen/acht kilometer bereikt.

Nog niemand heeft in Southside park gelopen

Als lunch eet ik mijn overgebleven Pazzo pizza van een paar dagen geleden.  De verdere dag ga ik niet meer naar buiten en doe dus mijn fleece pijamabroek en Noorse trui aan.  We besteden de middag computerend, spelletjes spelend en ik kijk een aflevering van Downton Abbey.  Zo is het wel een lekker relaxte middag voor een keer.

Meike lijkt wel gesmolten!

Voor het avondeten maken we sate met pindasaus, komkommersalade, butternut squash en bruine rijst.  Gewoonlijk grilt Rick de sate buiten, maar inmiddels ijzelt het dus dat is geen optie.  Voor het eerst bakt hij ze dus in een pan.  Intussen maak ik de komkommersalade.  Het smaakt allemaal zeer goed!

Nu ijzelt het dus en dat moet vannacht overgaan in zware regen.  Ik houd me er maar aan vast dat iedere dag een stapje dichter bij de lente is!

Sneeuwfoto's staan hier