Magnolia's en orchideeen

Wat zou ik toch graag eens een keer zo uitgerust willen zijn dat ik meteen opgefrist uit bed spring.  Maar misschien is dat alleen weggelegd voor jonge kinderen.  Rick heeft een vroege vergadering en is dus al vertrokken als ik met moeite mijn lekkere bed gedag zeg.

Het is wel prachtig weer en tijdens mijn ontbijt geniet ik van de bloeiende magnolia voor.  De lucht is ook staalblauw. Cosmo ontsnapt en rent naar de buren waar Patricia hem "vangt".  Nu ik zo buiten ben kan ik mezelf er niet toe zetten weer saai binnen op de elliptical te gaan sporten.

Het is perfect weer voor een lange power walk door de buurt!  Cosmo is er helemaal enthousiast over en loopt vief voor me uit.  We lopen heuvels op en neer en na iets meer dan een uur heb ik 8000 stappen en maar liefst 23 trappen gelopen volgens mijn Fitbit.

Gauw maak ik me klaar om naar de stad te gaan.  Het is nog een beetje te vroeg voor de kersenbloesems, maar de magnolia's bloeien voluit.  Het toeristenseizoen is duidelijk begonnen, want de metro is vol jongeren, die spring break hebben.

Bij Federal Center SW stap ik uit en loop naar het American Indian Museum.  Ook daar is het druk, maar het is al wat laat voor lunch dus het restaurant valt mee qua drukte.  Ik bestel de inktvis ceviche, die werkelijk heerlijk is.  Als inktvis goed bereid is, is het absoluut niet taai, maar smaakt meer als kip.

Na het eten loop ik naar de Enid E. Haupt Garden achter het Smithsonian kasteel.  Deze tuin is eigenlijk het dak van drie musea en iedere lente bloeien er prachtige magnolia bomen.  Ik fotografeer erop los en geniet van al het moois. 

Dan bedenk ik me dat de jaarlijkse orchideeententoonstelling er is in de Botanic Garden, of eigenlijk om het jaar, want ze delen met het Natural History Museum.  Ik loop erheen en maak wat foto's.  De tentoonstelling dit jaar heet "Focus on Orchids" en ik ben eerlijk gezegd wat teleurgesteld.

De vorige keer hadden ze Orchid Symphony, fonteinen die op klassieke muziek dansten en zoveel orchideeen dat het prachtig was.  Dit keer zijn er veel orchideeen, maar misschien verder uit elkaar, want ik vind het teleurstellend. 

Veel van de bloemen zien er ook al uit alsof ze bijna uitgebloeid zijn.  Onze orchidee thuis bloeit al sinds augustus dus die bloemen doen het gewoonlijk lang.  Toch krijg ik wat mooie foto's.  Ik blijf echter lang zo lang niet als andere jaren.

Op weg naar het metrostation "klim" ik Capitol Hill op.  Ook daar zijn een aantal mooie magnolia's en vroege kersenboompjes.  Jammer genoeg staat de koepel nog in de steigers, hoewel het standbeeld nu wel weer vrij is.

Mijn voeten doen na bijna 20000 stappen pijn en ik loop naar de metro.  Ik zie weer uit naar mijn rondleidingen, de eerste staat voor 2 april gepland.  Het is gewoon zo'n mooie stad en gek genoeg in het buitenland lang niet zo bekend.

De metro brengt me terug naar Vienna en ik loop de kilometer terug naar huis.  Met niet zulk heel warm weer is dat goed te doen, maar als het 30+ graden is niet zozeer.  Er is nog zon voor ons huis en ik zit nog een uurtje te genieten van het mooie weer.  Dit weekend komt de winter namelijk terug.

Rick heeft van een collega een cadeaubon voor McCormick & Schmick's gekregen als dank voor hulp met hun persoonlijke pc.  Hier hebben we al een tijdje niet gegeten, maar het is lekker als altijd.  Ik bestel mijn eigen cocktail, wodka martini met bloody Mary mix en Old Bay kruiden aan de rand van het glas, en het is een prima begin van het weekend.

Als voorafje bestelt Rick de garnalencocktail, die hier eigenlijk wat je in Nederland gamba's zou noemen zijn.  Ik neem twee van iedere soort oester, die ze op het menu hebben staan.  Acht oesters, dus, en ze smaken heerlijk! De Bluepoint zijn wel helemaal mijn favorieten.

Mijn hoofdgerecht is de sushi tonijn met komkommersalade en sushi rijst.  Heerlijke tonijn, maar ik vraag wat meer komkommersalade, want voor de prijs is het werkelijk nauwelijks iets.  Gelukkig is dat geen probleem. 

Rick vindt zijn barramundi ook lekker en de bediening is ook prima.  We genieten van deze maaltijd en na dit blog ga ik een goede recensie schrijven op Yelp waar het restaurant onterechte slechte recensies krijgt.

Thuis gaan mijn benen omhoog op mijn luie stoel.  Ik heb vandaag niet alleen 20000 stappen gelopen volgens Fitbit, maar ook 58 trappen en 15 km.  Ik geniet van de lente en vind het heel vervelend dat de voorspelling voor dit weekend meer winters is.  Maar we gaan de goede kant op!

Foto's van de bloemen staan hier

De botanische tuin en een grote "oeps"

Oei, oei, oei!  Al heb ik de hele nacht doorgeslapen en word ik pas om kwart voor acht wakker, het is niet blij.  Alles doet scherpe pijn en gauw spuit ik me in met Icy Hot wat gelukkig snel de scherpste pijn verdoft.  Ik zou aandelen in dat bedrijf moeten kopen, op het moment spuit ik ongeveer een flesje per week leeg!

Gelukkig gaat het een uurtje later weer goed genoeg om op te staan.  Cosmo heeft heel lief naast me op bed geslapen en komt even knuffelen.  Daarna is het toch echt tijd om aan de dag te beginnen. 

Terwijl de koffie drupt warm ik een Weight Watchers ei, kaas en ham mengsel op als ontbijt.  Na een paar sterke koppen koffie is het weer tijd om te gaan sporten boven.  Het liefst zou ik het niet hoeven doen, maar ik weet dat het me meestal beter doet voelen. 

Een uurtje later voel ik me inderdaad weer wat meer vrouws.  Ik maak me snel klaar en laat dan Cosmo uit in de regen.  Als ik terugkom is Anja er al.  We gaan samen naar de stad voor de lunch en fotograferen.

Vandaag hebben we besloten te rijden, want Anja vindt de metro eng vanwege de terreurdreigingen en ik kan daarin meegaan.  We gaan op weg en het regent gestaag.  Net als ik de snelweg opdraai zie ik mijn paraplu niet.  Ik was er toch vrijwel zeker van hem in de auto te hebben gelegd!

Anja kijkt op de achterbanken, maar ziet hem niet.  Ik heb verder niets om me tegen de nattigheid te beschermen, dus ik rijd terug naar huis.  Daar zoek ik overal, maar vind de paraplu niet.  Tot ik de van weer instap en wat ligt daar op mijn stoel?  Juist, de paraplu!  Ik zat er gewoon tegenaan!

Gelukkig is het teruggaan niet helemaal voor niets, want ik voel me eigenlijk toch wel heel naar met veel hoofdpijn.  Ik neem dus in de hoop dat het tenminste de scherpste pijn verlicht ook gauw ibuprofen pillen.

De rit naar de stad verloopt snel, geen verkeer, gelukkig. Ik weet een parkeergarage dichtbij het Air and Space Museum op 6th Street waar inderdaad plaats is. Ik geef mijn telefoonnummer in en dan mag ik door.  Deze garage heeft overal pilaren en ik vind het niet prettig navigeren.  Ik parkeer dan ook in een middenplaats zonder pilaren om me druk om te maken.

Als eerste lopen Anja en ik naar het American Indian Museum.  Daar gaan we bij het Mitsitam Cafe lunchen. Hier zijn altijd zoveel lekkere exotische gerechten dat het even neemt om te kiezen.  Anja neemt een oester stuffing en de wilde rijst salade.  Ik een kop soep met quinoa en ceviche, lekker licht en zeer smakelijk.

Na het eten lopen we naar de overkant de Botanic Garden binnen.  Ieder kerstseizoen hebben ze hier uit hout en andere organische materialen gemaakte belangrijke gebouwen van Washington omringd met kerststerren.  Het Capitool, Washington Monument, Lincoln Memorial en Jefferson Memorial staan er onder anderen.

Ook is er ieder jaar een thema voor een treindorpje.  Dit jaar is het thema "pollineren".  Het is heel leuk gedaan, ook weer met organische materialen.  De treintjes (waaronder Thomas, the Tank Engine) rijden er doorheen.  Een treintje is een bijtje met de wagon "Save the bees".  We kijken uitgebreid rond en maken foto's.

Dan lopen we door het "gewone" gedeelte en fotograferen cacti en orchideeen.  Overal zijn ook allerlei soorten kerststerren te zien.  Ik had er geen idee van dat er zoveel verschillende soorten van zijn. De enorme kerstboom bewonderen we ook en dan hebben we het allemaal gezien.

We lopen terug naar de van en ik laveer die zo voorzichtig mogelijk tussen de pilaren door.  Niet voorzichtig genoeg blijkt, want bij de laatste bocht horen we een flink geschraap.  En jawel, mijn hele rechterkant is beschadigd door een van die vermaledijde rotpalen!!!  Oh, wat baal ik!

Natuurlijk, het is maar blik en kan zo weer gemaakt, maar ik haat dit soort garages! Hoe vaak is me dit al niet overkomen en Rick ook!  Volgens mij zijn wij ook zeker niet de enigen.  Maar goed, het is nu eenmaal gebeurd.

Op de terugweg komen we even in de file te staan.  Het blijkt om "rubbernecking" te gaan (als het tegenliggende verkeer nieuwsgierig is naar wat aan de overkant gebeurt, zo'n mooie uitdrukking vind ik dat altijd).  We zien drie politieauto's aan de overkant en een andere auto, maar verder niets.

Bij ons thuis neemt Anja weer afscheid en ik bel maar meteen de verzekeringsmaatschappij om de schade aan de van te melden.  Ik laat nu ook meteen maar mijn bumper maken, die vorig jaar door Kai werd aangereden.  Als we dan toch bezig zijn wil ik het ook allemaal gedaan hebben.

Dan adresseer ik de rest van de kerstkaarten en doe die in de enveloppen.  Christine belt en wij kletsen gezellig bij en ik zet mijn foto's van vandaag online.  Intussen bedenk ik me waar ik wil eten vanavond.  Sushi wint en ik besluit naar Passion Fin te gaan. 

Net als gisteravond bestel ik een Uber en stuur, zoals altijd, ook ons adres per sms naar de chauffeur. Uber zendt echter na een tijdje een bericht dat de chauffeur de rit afgelast heeft.  Tot mijn ergernis moet ik daar $5 voor betalen! 

Het berichtje zegt dat ik het nog eens moet proberen en ik krijg dezelfde chauffeur!!  Ik probeer de man te bellen, maar krijg zijn voicemail.  Eindelijk, zeker een half uur na mijn eerste aanvraag, komt hij ons plein oprijden.  Hij heeft van alles te zeggen, maar hij was fout en dat geeft hij aan het einde van de rit ook toe.  Vijf dollar is natuurlijk niet veel, maar ik geef hem toch een mindere waardering.

Bij Passion Fin neem ik plaats aan de bar.  Ik bestel een miso soep en wat sashimi en sushi.  De vrouw achter de bar blijkt Thais te zijn en we praten over de vele verschillende Aziatische culturen, die hier in sushi restaurants werken.  Meestal zijn het Koreanen of Chinezen en geen Japanners, toch grappig.

Het eten is erg lekker en ik geniet van de koude sake.  Dan roep ik een Uber om naar huis te gaan.  Gelukkig gaat het dit keer helemaal goed.  Ik heb Uber laten weten waarom ik de andere chauffeur een lagere score gaf en heb nu al een berichtje dat ze de $5 hebben teruggestort!  Wat een super service!!

Rick is intussen weer onderweg naar huis. Hij zal waarschijnlijk pas nadat ik al naar bed ben thuiskomen. 

Foto's van vandaag staan hier

Jaarlijks endocrinoloog bezoek en weer veel bloemenfotografie

Vanochtend is het op tijd uit de veren geblazen, want ik heb een doktersafspraak om kwart voor negen.  Rick heeft mijn koffie al klaarstaan en ik rooster snel een paar wafels, die ik met maple siroop en verse aardbeien en bramen eet.

Ruim op tijd vertrek ik naar de endocrinoloog, die gewoonlijk maar een kwartiertje rijden weg is.  Alleen doet het stoplicht aan het einde van onze buurt raar.  We moeten drie keer de andere richtingen voor laten gaan voor het onze eindelijk op groen springt.

Dat maakt me al laat en dan kan ik hun nieuwe gebouw niet vinden.  Ik baal enorm en probeer Waze, maar die stuurt me ook in rondjes.  Uiteindelijk bel ik het nummer van de praktijk en luister naar hun aanwijzingen.  Dat had ik natuurlijk meteen moeten doen, want nu vind ik het meteen.

Gelukkig kijkt in dit gebied niemand op van problemen in het verkeer en ik kan gewoon nog de dokter zien.  Met al die stress verwacht ik dat mijn bloeddruk wel hoog zal zijn, maar die blijkt normaal, helemaal goed.

De dokter komt binnen en stelt vragen om te kijken of alles met mijn schildklier nog goed gaat.  Voor zover ik kan voelen wel.  Hij doet wat testen, die goed zijn, en dan "mag" ik bloed gaan laten prikken.  Over een paar dagen heb ik daarvan de uitslag en hopelijk dezelfde dosis medicijn voor het komende jaar.  Ik denk het wel, want in november waren de waardes ook goed.

Van deze praktijk naar Lifetime Fitness is alsmaar rechtdoor.  Daar ga ik dus mijn cardio vandaag doen.  Ik doe de laterale machine, een of andere stepmachine en een interval hardlopen op de loopband.  Als ik tienduizend stappen bijeen heb is het tijd voor de beloning voor mijn spieren.

In de kleedkamer trek ik mijn bikini aan en loop het zwembadgedeelte in.  Het is altijd even heel heet om de hot tub in te gaan.  Nu ik al een tijdje geen massages heb gehad zet ik de stralen op mijn heupen en rug, die veel pijn doen.  Helaas lukt het niet zo diep te gaan liggen dat mijn schouders en nek er ook baat bij hebben.

Daarna is de sauna aan de beurt.  Daar houd ik het nooit zo lang uit, maar het voelt wel heel goed.  Ik wissel de twee nog een paar keer af en zoek dan de douches op.  Deze club is zo schoon vergeleken bij Anytime Fitness.  Als Sharon daar niet personal trainer was zou ik dat lidmaatschap opzeggen.

Op weg naar huis haal ik mijn favoriete Mirassou sauvignon blanc van Total Wine and More.  Na mijn spullen thuisgebracht te hebben en mijn fototoestel opgehaald te hebben ga ik eerst lunchen bij Noodles & Company.  Het is weer lekker genoeg om buiten te eten en ik probeer eens hun Japanese pan buff bowl, die ook heerlijk is.

Na het eten sta ik even in tweestrijd met mezelf.  Andere jaren ging ik altijd naar het Netherlands Carillon om daar de tulpen te fotograferen met de monumenten op de achtergrond.  Echter staat de koepel van het Capitool in de steigers en heb ik al zoveel van die foto's.

Het tulpenveldje vlakbij in het centrum van Vienna wint het.  Op de achtergrond ligt dan het historische kerkje aan Church Street.  Iemand zei me laatst dat dit klimaat zich niet leent voor tulpen en dat lijkt me waar. Ze blijven maar heel even en deze zijn ook al aan het uitbloeien.  Toch krijg ik er een paar mooie foto's.

Dan rijd ik door naar Meadowlark Gardens.  Ik betaal de entreeprijs en geniet weer van de prachtige natuur daar.  Er staan rijen bomen in bloei, ik zie schildpadden, een slang en vechtende ganzen.  Echt een oase van mooiheid hier.

Op de terugweg stop ik bij Whole Foods om avondeten te halen.  Mijn grote probleem is groentes, want de heren zijn zeer kieskeurig wat dat betreft.  Ik wil ook niet alleen spinazie, asperges of worteltjes eten iedere keer!  Ik neem eens een kikkererwtensalade mee en voor de zekerheid ook maar een ouderwetse "coleslaw".

Ik kan het niet laten een paar macarons mee te nemen!

Thuis werp ik me op de puzzel, die nog ligt te wachten om afgemaakt te worden.  Als Rick thuiskomt ben ik ver gevorderd, maar het lukt me niet hem vanavond klaar te krijgen.  Morgen dan maar misschien, het is de laatste puzzel, die ik dit seizoen ga doen.

De mannen hebben kipfilet en ik zalm als diner.  Daarbij ovengebakken zoete aardappelfrietjes en bovengenoemde salades.  Rick probeert de garbanzo salade, maar Kai waagt zich er niet eens aan.  Maar goed dat ik ook koolsla meenam!

Rick belt zijn vader om hun reis naar Marokko in de herfst te bespreken.  Wel bijzonder dat Rick nu eindelijk zijn wens om ook eens alleen met zijn vader op reis te gaan in vervulling kan laten gaan.  Natuurlijk beraad ik me intussen op waar ik dan heen wil gaan.  Ik wil dolgraag naar Wenen en Budapest.  Als iemand zin heeft om mee te gaan hoor ik het wel.

Foto's van vandaag staan hier.

Middagje Richmond met Saskia

Er schijnt zon door de lamellen als ik wakker word terwijl er helemaal niet zulk mooi weer voorspeld was.  Mij hoor je natuurlijk niet klagen!  Ik wacht met smart tot de mooie prunus in de tuin van de achterburen gaat bloeien, dan is onze achtertuin op zijn allermooist.

He, wat jammer, vandaag geen enkele reactie op mijn blog van gisteren.  Vind ik altijd zo leuk om bij het ontbijt te lezen.  Maar ach, mijn sandwich met groenteomelet van Kelloggs smaakt er niet minder om.  Na een paar koppen koffie daarbij haast ik me naar boven.

"Kom je vrijdag naar mij toe?", sms-te Saskia op zondag.  Dat leek me erg leuk dus na een half uur cardio op de elliptical begin ik de 170 kilometer tocht naar Saskia's dorm.  Gelukkig is het verkeer goed en tijdens een pit stop zo'n vijftig kilometer voor Richmond sms ik Saskia te bedenken waar we zullen gaan lunchen.

De lente is het enige seizoen dat ik de I-95 mooi vind met de paarse "redbuds" langs de weg

Als ik net na twaalven bij haar dorm voorrijd zit Sas al te wachten.  Ze leidt me naar Carytown, een van de flamboyante buurten van Richmond.  Ik vind deze stad steeds leuker worden en wil er graag meer tijd doorbrengen om hem te verkennen.  Saskia heeft wel zin dat met mij te doen en zegt dat ik nog tenminste drie jaar de tijd daarvoor heb.

Na de auto met gemak geparkeerd te hebben lopen we naar Saskia's verkozen restaurant, The Daily Kitchen.  Dat is duidelijk erg populair en heeft ook een gezellig terras.  We zetten onze naam op de lijst en sneller dan gedacht krijgen we een tafeltje, buiten ook nog, superleuk!

Het eten is ook zeer smakelijk!  Ik bestel een kop wortel-gembersoep en de boerenkoolsalade met pecorino, granaatappel en zonnebloempitten, erg lekker.  Saskia heeft diezelfde salade zonder kaas en gewokte groentes. 

Intussen probeert Saskia ook uit te vinden of we naar een van de appartementen, die zij en haar toekomstige flatgenote Bella willen huren, kunnen kijken.  Dat blijkt allemaal niet zo eenvoudig en gaat vandaag zeker niet lukken.  De meisjes hebben ons ouders ook nodig om borg te staan, dus hopelijk kunnen we dat volgende week allemaal rondmaken.

Het is nog steeds prachtig weer en van de voorspelde regen is geen teken.  Sterker nog, die is opeens helemaal uit de voorspelling verdwenen.  In plaats van naar een museum, zoals we eerst van plan waren, gaan we naar de Lewis Ginter Botanical Garden waar ik veel goeds over heb gelezen.

Saskia is ook dol op bloemen, vooral tulpen, die hier nu in volle bloei staan.  Na de toegangsprijs te hebben betaald lopen we de tuinen in.  Werkelijk prachtig, maar ik ben te warm gekleed.  Saskia heeft het zelfs warm en zij is zeer zomers gekleed.

Toch genieten we van de kleuren en nemen beiden heel wat foto's.  Als laatste gaan we de vlindertuin in.  Daar zijn veel minder vlinders dan we verwachtten, maar de dame daar zegt dat ze vandaag pas open zijn en dat er naarmate de zomer vordert meer bij zullen komen.

We zijn er dan ook al gauw uitgekeken, hoewel een vlinder Saskia's hoofd erg fijn vindt.  Na de nodige foto's vertrekken we weer.  Zoals bij alle vlindertuinen worden we goed onderzocht of we geen "lifters" mee hebben.  Dat lijkt niet het geval en na nog even bij de orchideeen gekeken te hebben lopen we weer naar buiten.

Opeens voel ik een raar gekriebel in mijn wijde mouw en ik denk dat het een bij is of zo.  Maar nee, een van de tropische vlinders komt eruit vliegen.  Oeps!  Saskia merkt op dat ze blij is dat een van hen tenminste de vrije natuur op kan zoeken.  Zij vond het zo zielig dat al die beestjes niet naar buiten konden.

We rijden terug naar Saskia's dorm waar we nogmaals de appartementenverhuurder bellen om zeker te zijn van wat er moet gebeuren.  Saskia print ook de formulieren voor ons en voor Bella en haar ouders. 

Dan wil Saskia me graag de appartementsgebouwen laten zien.  Ik verwacht een paar nogal hoge flats, maar ze zijn net als waar Katja en Kevin wonen laagbouw.  Het ziet er leuk uit en is zeker gunstig gelegen ten opzichte van de campus.  Ook wijst Saskia me een aantal veganistische cafe's, wat dat betreft is ze in Richmond helemaal thuis.

Als we teruglopen krijgt Saskia een sms dat Bella, die op het moment in ons gebied studeert, er is.  Helemaal goed, ik vertel Bella nog even wat er van haar en haar ouders wordt verwacht met betrekking tot het appartement en neem dan afscheid.  Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik hier volgende week weer zal zijn voor dat appartementgedoe.

De terugrit verloopt met horten en stoten.  Kennelijk is het op vrijdagavond een stuk drukker naar het noorden dan gewoonlijk. Als ik om half zeven eindelijk thuiskom is Rick er ook al. 

Het is nog steeds lekker warm buiten en we besluiten ons geluk te beproeven om een tafeltje buiten op het terras van True Food Kitchen te krijgen.  Een tafeltje lukt niet, maar twee stoelen aan de bar wel.  Daar kunnen we ook gewoon eten bestellen.

Mijn favoriete voorgerecht hier is de "crudites".  Alleen was dat voorheen zoveel dat de hele tafel mee moest eten om het op te krijgen.  Ik ben dan ook zeer verheugd als ik een "small" op het menu zie staan.  Dat zal dan voor een of twee personen zijn, neem ik aan.  Teveel verse groente kan bijna niet, dus ik bestel die als voorgerecht.  Het is nog een flinke bak, maar zo lekker!

Rick bestelt de bison chili als voorafje en de bisonburger als hoofdgerecht, leuk thema daar!  Mijn "hoofdgerecht" is zoals wel vaker ook een voorafje, maar dit keer is de tonijn tartaar zeer smakelijk, maar wel heel miniem.

Gelukkig ligt tegenover het restaurant mijn favoriete Italiaanse ijssalon, Dolcezza.  Dit is het Italiaanse ijs dat ik me uit Europa herinner.  Ik bestel een hoorntje met Siciliaanse bloedsinaasappel sorbet en pure chocolade gelato.  Ik denk wel dat dit voor het eerst in tien jaar is dat ik een ijsje helemaal opeet!

We nemen een pizza mee naar huis voor Kai.  En zo is het weekend weer begonnen, wat een drukke week was het, maar zo superleuk!  Ik zie uit naar dit weekend, vooral brunch op zondag, maar daarover maandag meer.

Foto's van vandaag staan hier.  

Over paarse aardappelen en kleurrijke tuinen

Vanochtend krijg ik mezelf mijn bed gewoon niet uit!  Rick moest al op tijd weg om nuchter bloed af te laten nemen voor zijn routine jaarlijkse doktersbezoek (of in Ricks geval meer driejaarlijkse).  Cosmo komt me dus laten weten dat hij toch echt wel even een plas wil doen.

Gauw kleed ik me aan en laat hem uit tussen de bergen sneeuw, die nu wel aan het smelten zijn.  Het miezert ook wat en belooft een saaie grijze dag te worden.  Gelukkig heb ik met Anja afgesproken gezellig de stad in te gaan.

Na een paar koppen koffie en wafels ga ik drie kwartier cardio boven op de elliptical doen.  Ik kijk intussen de film Tim's Vermeer, fascinerend!  Ook klets ik met Saskia, die probeert uit te vinden of ze morgen met de sneeuw wel naar haar doktersafspraak hier kan gaan.  Natuurlijk heb ik daar geen antwoord op.

Als Anja komt nemen we de van naar Washington.  Met dit weer hebben we geen zin om naar de metro te lopen en ik rijd naar de parkeergarage vlakbij het Air and Space Museum.  De rit erheen verloopt vlot en bij de ingang denk ik een kaartje uit de machine te halen.

Alleen staat daar een zeer modern apparaat wat ik nog nooit eerder heb gezien.  Ik lees eens wat er staat, maar vind het abracadabra.  Ik lees "telefoonnummer" en besluit dat dan maar in te geven.  Hallelujah, het poortje gaat open!

We lopen naar het American Indian Museum en kiezen daar lunch in het Mitsitam Cafe. Anja kiest een salade met wilde rijst en iets wat eruit ziet als gehaktballen maar het niet zijn.  Ik neem een soort "cake" met paarse aardappel en een vulling met vis en een salade met radijs, venkel en selderij.  Het is een kleurrijke lunch en ontzettend lekker!  Van die "cake" zou ik nog wel een paar stukken opkunnen!

Praktisch schuin aan de overkant van het museum ligt de U.S. Botanic Garden, altijd een favoriet van mij in de winter.  We lopen de hoofdkas binnen en daar speelt mooie klassieke muziek en zien we allerlei exotische planten.  Behalve orchideeen ook een bloeiende bananenplant, ananas, limoenen en tangelo's. 

We fotograferen erop los en lopen ook door de jungle, de medicinale planten, cactussen en meer.  Het is heerlijk warm en ruikt ook heerlijk.  Wat een genot! 

Er is ook een tentoonstelling over wortels, onvoorstelbaar hoe lang die voor sommige grassen zijn!

Op een gegeven moment gaat mijn telefoon en ik zie het nummer van Laura, mijn masseuse, op het schermpje.  Even ben ik bang dat ze weer af gaat zeggen door het slechte weer morgen.  Gelukkig belt ze juist om te vragen of ze vanmiddag kan komen.  Helemaal opgelucht, want ik heb het hard nodig, spreken we om half vijf af.

Als Anja en ik uitgefotografeerd zijn lopen we terug naar de parkeergarage.  Het zal me nu benieuwen hoe dat systeem verder gaat.  Ik rijd naar de uitgang en typ daar mijn telefoonnummer weer in.  Ja, hoor, daar komt de rekening tevoorschijn en ook mijn nummerbord op de een of andere manier.  Ik betaal met mijn debit card en we mogen naar buiten.  Wat een fantastisch systeem is dit!

Op de terugweg komen we af en toe in langzaamrijdend verkeer terecht.  Het blijkt al gauw door "rubbernecking" te komen voor politie en een auto in de berm.  Rubbernecking vind ik een prachtige uitdrukking voor chauffeurs, die langzamer gaan rijden om te zien wat er aan de hand is.

Thuis neem ik afscheid van Anja en laat Cosmo gauw weer even uit.  Gelukkig is hij ook getraind zijn behoefte snel te doen met slecht weer, want het regent.  Om Cosmo bezig te houden doe ik pindakaas in zijn Kong bal.  Het neemt hem een tijdje om die eruit te likken.

Laura komt en geeft me een goede massage.  Al weet ik door de pijn dat het zo is, het is ook altijd goed om bevestiging te krijgen dat de spieren in mijn hele lichaam inderdaad als gitaarsnaren zo strak gespannen staan.  Geen wonder dat mijn spieren aanvoelen alsof ik zware griep heb.

Ricks doktersafspraak was aan het einde van de middag.  Dat betekent meestal dat de dokter is uitgelopen en er gewacht moet worden.  Ook bij Rick is dat het geval.  Hij sms-t dat ik maar een Uber moet nemen en hij mij bij Matchbox zal ontmoeten.  Ik vind het prima.

Niet veel later komt mijn Uber voorgereden en Patrick brengt me keurig tot voor het restaurant.  Daar vind ik met gemak twee stoelen aan de bar.  Dat is weleens anders!  Ik ken beide barkeepers dankzij ons verblijf in het hotel en wordt enthousiast begroet.

Sean weet ook precies wat mijn favoriete cocktail is en maakt die weer perfekt voor me.  Het is een wodka martini met wat bloody Mary sap en Old Bay Seasoning om de rand van het glas.  Ik geniet ervan terwijl ik op Rick wacht.

Als hij eenmaal komt delen we een voorafje van mini burgers, crabcakes en scallops.  Rick vertelt over zijn doktersbezoek.  Gelukkig is alles voornamelijk goed met hem.  Als hoofdgerecht neem ik de zalm met erwtjes, gnocchi en champignons, zoals altijd zeer smakelijk.  Rick heeft een pizza, die ook helemaal opgaat.

Op de radio horen we dat er nog steeds een lading sneeuw wordt voorspeld morgen.  De een zegt tien tot twintig, de ander tot dertig centimeter!  Saskia wil per se nog morgenochtend naar huis komen dus ik hoop maar dat het allemaal mee gaat vallen! Altijd als de kinderen zo'n eind moeten rijden ben ik ietwat nerveus, maar met gladde wegen helemaal.

Foto's van vandaag staan hier.

Orchideeen symphonie

Ricks wekker gaat vanochtend weer gewoon op tijd, maar de scholen zijn twee uur verlaat dus Saskia en ik kunnen blijven liggen.  Ik vertrek zelfs na mijn lekkere wafels ontbijt en koffie vroeger dan Saskia naar de sportschool.

Dit winterse plaatje hoop ik vanochtend voor het laatste te zien dit seizoen!

Door de besneeuwde buurt rijd ik naar Anytime Fitness.  Daar wacht Sharon me al op.  Het wordt weer even flink afzien voor een uur, maar met gezellig tussen het huffen en puffen door bijpraten gaat het snel.  Na afloop doe ik nog een half uur op de elliptical en haast me dan naar huis.

Het ziet er nog zo winters uit!

Rick belt en instrueert me erop uit te gaan, weg uit de besneeuwde buurt.  Dat laat ik me geen tweede keer zeggen en loop, gedeeltelijk over de weg, want de stoepen zijn weer eens niet schoongemaakt, naar de metro.   Bij Federal Center SW stap ik weer midden in de stad uit.  Ook daar heeft het natuurlijk gesneeuwd, maar daar is maar weinig van over.

Als eerste besluit ik te gaan lunchen bij het Mitsitam Cafe in het American Indian Museum.  Hun menu is nog steeds het wintermenu en ik bestel weer eens mijn favoriete ceviches, met witte vis en baby inktvisjes.  Het smaakt weer prima!

Dan loop ik naar de overkant naar de Botanic Garden.  Een paar weken geleden waren Anja en ik hier ook voor de Orchid Symphony.  Die is zo mooi dat ik er wel een paar keer heen wil of meer.  Het is gratis dus niets weerhoudt me ervan.  

Een boompje buiten bloeit al

Zodra ik de tuin binnenstap ben ik in een andere wereld.  Vergeten zijn de kou en sneeuw en mijn zintuigen worden gevuld met warmte, kleur en prachtige muziek.  Wat een genot allemaal, ik ga op een bankje zitten en geniet met volle teugen.

Daarna maakt mijn fototoestel weer eens overuren.  Deze tentoonstelling duurt een paar maanden en natuurlijk bloeien orchideeen ook uit.  Daardoor zijn er nu een aantal, die ik de vorige keer niet zag.  Het is hier in ieder geval heerlijk vertoeven.

Na heel wat foto's wordt het toch wel heel warm en loop ik via een heel modderige Mall terug naar het Smithsonian metrostation.  Het Washington Monument staat nog steeds gedeeltelijk in de steigers dus misschien is het maar goed dat de kersenbloesems dit jaar later zullen bloeien.  Hopelijk zijn die steigers tegen die tijd weg.

Terug in Vienna haalt Saskia mij op van de metro.  Rick komt thuis met de mededeling dat hij zin in Indiaas eten heeft.  Nou, dat heb ik ook altijd.  We gaan bij Curry Mantra 3 eten en zien op hun bezorgwagen dat er ook een vierde restaurant komt.  Ze hebben dan ook echt heel erg goed eten, het restaurant zit vol Indiase mensen.

Ricks tandoori kip

We delen de heel erg lekkere gefrituurde spinazie met druiven en yoghurt als voorafje.  Ik bestel als hoofdgerecht de saag paneer, spinazie met Indiase verse kaas.  Gisteren Iers eten, vanavond Indiaas, welk I land ga ik morgen culinair bezoeken (Rick gaat op reis).  Italie is het meest logisch, maar ik denk dat ik een letter verder ga naar Japan of zo.

Foto's van vandaag staan hier. 

Orchideeen symphonie

Tjonge, het lukt me vanochtend echt niet mijn warme bed uit te komen, zo zie ik op tegen de kou in onze kamer.  Toen Saskia opstond, rond zes uur, was ik al wakker en toen Rick zijn bed uitging om half acht helemaal.  Toch doezel ik nog verder tot na negenen en steek dan eindelijk met grote tegenzin mijn benen onder het warme dekbed vandaan.  Brrrrr, het vriest weer tien graden!!!

Cosmo vindt het allemaal prima, die kou.  Eigenlijk is hij heel ergerlijk, want na zijn (korte, want ik vind het veel te koud) eerste wandeling wil hij telkens de achtertuin in.  Terwijl ik van mijn lekker warme bosbessenwafels en koffie probeer te genieten wil Cosmo dan weer naar buiten en dan weer naar binnen.  Hij weet ook precies zijn nagels over de horrendeur te laten gaan wat hetzelfde effect op mij heeft als nagels op een schoolbord.  Net een obstinate peuter soms, die hond!

Op mijn sportprogramma vandaag staat een dubbele Max Capacity training.  Intussen kijk ik naar een show op tv en gooi eindeloos Cosmo's vogel, die hij hele tijd naar me terugbrengt.  Ik moet inwendig wel lachen om zijn aandacht vragen.  Het is toch wel schattig en ik snap het wel. Het wordt weer hoog tijd dat het weer zo wordt dat we een flinke wandeling in de natuur kunnen maken, zodat Cosmo lekker uitgeput wordt.

Als ik bijna klaar ben sms-t Saskia of ik haar lunch kan brengen om half een.  Ik heb met Anja afgesproken naar Washington te gaan dus schrijf terug dat ik het wel eerder kan brengen.  Dat is ook goed.

Gauw doe ik de laatste oefeningen en maak dan een sandwich met pindakaas en banaan en een zakje met fruit klaar voor Saskia.  Zo ben ik toch weer meer tijd kwijt dan ik had gedacht, dus ga gauw naar boven voor mijn douche.

In mijn klerenkast verlies ik nog meer tijd met uitzoeken wat ik nu weer eens zal aantrekken.  Ik heb het ook helemaal gehad met mijn winterkleding.  Het is weer zo koud met een scherpe wind dat ik me goed warm moet aankleden, maar ook weer niet te, zodat het binnen uit te houden is.

Gelukkig ben ik helemaal klaar als Anja aanbelt.  We rijden nog even naar Saskia's school om de lunch weg te brengen en lopen dan naar de metro.  De trein komt net aanrijden.  Iets meer dan een half uur later stappen we bij Federal Center weer uit.

We gaan eerst lunchen bij het Mitsitam Cafe in het American Indian Museum.  Ik dwing mezelf niet nog eens mijn favoriete ceviche te nemen.  In plaats daarvan kies ik het bord met vier verschillende bijgerechten.  Het wordt een flink bord met spruiten en gecaramelliseerde uitjes, wortels gekookt in jalapeno boter, wilde paddestoelen in een maispuree en een quinoa salade.

Het smaakt allemaal heerlijk, maar ik kan nog niet de helft ervan op!  Anja was slimmer en nam gewoon twee van de bijgerechten apart.  Volgende keer ga ik dat ook doen, al hebben ze hier zoveel lekkers dat ik allemaal wil proeven.

We lopen naar de Botanic Garden  aan de overkant.  Het valt me op dat de koepel van het Capitool nog "naakt" is.  Binnenkort zien we die niet meer zo, in maart wordt hij in de steigers gezet.  De koepel lekt en de schilderwerken aan de binnenkant worden daardoor beschadigd.  Ieder jaar dat ik rondleidingen heb gegeven werd er wel iets gerenoveerd aan de Mall, dit jaar dus het Capitool.

Wij gaan de Orchideeen Symphonie bezoeken in de botanische tuin.  En wat een heerlijkheid is dat!  We komen binnen als "Con Te Partiro" speelt en de fonteinen dansen op de muziek.  Tientallen soorten orchideeen staan om die fonteinen heen en het ene na het andere prachtige klassieke stuk volgt.

Al foto's makend genieten we van alle kleuren en de warmte.  Ook maak ik een paar filmpjes, want het is werkelijk zo mooi.  We willen er gewoon niet weg, maar na een paar uur is het toch tijd om weer terug naar de metro te gaan.


Con Te Partiro



Ode to Joy van Beethoven

Net als we de trein in stappen gaat mijn telefoon.  Het is Laura, mijn masseuse.  Vorige week kon ze niet, omdat er familie van ver op bezoek was en vandaag doet haar auto het niet.  Ik had goed een massage kunnen gebruiken, maar ben ook altijd vreemd opgelucht als die drie kwartier pijnigen niet doorgaan.

Eenmaal weer in Vienna lopen Anja en ik door de snijdende koude wind naar ons huis terug.  De zon is al heel sterk en dat kun je ook voelen, maar de winter heeft ons nog sterk in zijn greep.  We nemen voor een paar weken afscheid, want Anja gaat dit weekend voor een paar weken naar Florida en ik ga (als het weer het toelaat, want ik zie verontrustende berichten voor eind volgende week) over een week naar Portugal.

Voor het avondeten bestellen we kabobs van Friends en dan is het een avond met allerlei nieuwe grappige sitcoms, waaronder Big Bang Theory.  Vandaag was er zeker een met een grote ster!  Die zal morgen nog moeten doorschijnen en verwarmen, want dat gaat de temperatuur niet boven het vriespunt komen, zucht!

Foto's van vandaag staan hier.

Wat warmte en kleur in de Botanische Tuin

Oei, het voelt of er tien scherpe messen tussen mijn schouderbladen steken als ik wakker word.  Daar heb ik flinke hoofdpijn door en kan geen pijnvrije positie meer vinden.  Dan maar opstaan en ik ben blij dat Laura vanmiddag komt voor een massage.

Rick heeft medelijden en maakt ontbijt en koffie voor mij, heel lief.  Daarna vertrekt hij de vrieskou in en ik besluit een Max Capacity training te doen en daarna flink te rekken en strekken om mijn spieren hopelijk wat los te krijgen.

Daarna is het weer gauw klaarmaken en warme kleding aan, want vandaag heb ik met Anja afgesproken naar Washington te gaan.  Heel fijn dat Saskia vrij is van school, want nu kan zij ons bij de metro afzetten.  In tegenstelling tot gisteren staat vandaag de trein al klaar en is er helemaal geen oponthoud.

We stappen bij McPherson Square uit en lopen via het Witte Huis naar de Old Ebbitt Grill waar ik voor kwart over twaalf een reservering heb.  We zijn wat vroeg, maar dat is nooit een probleem.  Mark begroet mij enthousiast en wenst me nog een gelukkig Nieuwjaar.

Om de een of andere reden was mijn reservering voor vijf personen in plaats van twee.  De tafel staat, zoals meestal, ook al klaar met menu's en al.  Geen probleem vindt de hostess en ruimt de drie extra menu's op.  Het is ook leuk om Anja nu dit restaurant waar ik zo vaak over heb geschreven hier te laten meemaken.

Het menu verandert hier vrij regelmatig en er staan wat lekkere nieuwe dingen op.  Anja neemt een salade met kip.  Ik kies de gegrilde zalm salade met boerenkool, rode kool, bloedsinaasappel, pecorino kaas en amandelen.  Heel erg lekker en gezond is het allemaal.

Eerst hadden we het plan om na de lunch ondanks de kou langs de besneeuwde monumenten te gaan lopen, maar nu ik met zoveel pijn wakker werd lijkt me dat niet zo'n goed idee.  Gelukkig hebben we ook plan B.  We lopen nog even langs het Witte Huis waar we het protestvrouwtje dat er al decennia zit de vogels en eekhoorns zien voeden wat me aan Mary Poppins doet denken.

Daarna steken we over naar het Kerkje van de Presidenten.  Dat is vandaag open en we maken foto's van de mooie gebrandschilderde ramen.  Dan lopen we terug naar het McPherson Square station en nemen de trein naar Federal Center SW.  In de trein vragen een paar mannen of ik hun foto kan nemen voor "Humans of Washington DC" a la Humans of New York.  Lijkt me ook wel een leuk project om te doen.

We lopen naar de United States Botanic Garden en daarbinnen is het een oase van warmte en kleur.  Heerlijk om hier zo midden in de winter te lopen!  We maken foto's van de bloemen en bladeren en vooral de orchideeen, al is de jaarlijkse grote tentoonstelling daarvan er nog niet.  Het is werkelijk genieten en ik wil er eigenlijk niet weg.

We zien echter op de radar wat sneeuwbuien (die gelukkig niets blijken te zijn) en ik moet terug zijn voor mijn massage.  De metro terug gaat snel en Saskia komt ons weer ophalen.  Anja vertrekt naar huis na weer een leuke middag samen.

Dan vertelt Saskia me dat Laura heeft gebeld en ziek is.  Geen massage, dus!  Dat is wel even een klap, want die heb ik heel hard nodig.  Maar ja, niets aan te doen, dan maar mijn infrarode deken op mijn rug leggen.  Hopelijk helpt dat wat.

Ook vanmiddag doe ik weer trouw mijn Lumosity spelletjes en leer weer een paar lessen Portugees op Duolingo.com.  Saskia wacht met smart op de beslissing van Fairfax County Public Schools over morgen.  Dat wordt, zoals ik al had verwacht, twee uur verlaat openen.

Rick komt thuis met mijn absoluut favoriete Thaise eten van Natta Thai. De pittige groentedumplings en wild pork met verse groene peperkorrels smaken extra lekker met koud weer!  Morgen wordt het weer arctisch koud, er lijkt geen einde aan te komen!

De rest van de foto's van vandaag staan hier.

PS: Ik zou graag weer eens weten wie hier allemaal meelezen.  Laat even een reactie achter, vind ik altijd heel erg leuk.