Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, maart 31, 2022

Over vertraagde vluchten

We lagen er gisteravond vroeg in en als de wekker om vijf voor half vijf gaat zijn we allebei meteen wakker. 

Na mijn douche ben ik klaar om te gaan. Terwijl Rick zich klaarmaakt laat ik Orion uit. Dan laden we alles in Ricks auto en om klokslag vijf uur rijden we weg. 

We zijn ongeveer halverwege het vliegveld als ik een SMS krijg van United. Ons oorspronkelijke vliegtuig heeft mechanische problemen. 

Niet getreurd, ze hebben een ander vliegtuig, maar nu vertrekken we om acht uur in plaats van kwart voor zeven. Even overwegen we terug naar huis te gaan, maar dat heeft eigenlijk geen zin. 

In plaats daarvan gaan we naar de Starbucks in Reston, die gaat pas om half zes open, dus we moeten even wachten.

Dat geeft mij gelegenheid om hun WiFi te gebruiken en uit te vinden waarom mijn Pokémon Go update niet oplaadt. Ik moet de caches en data eerst legen. 

Om half zes gaat Rick naar binnen om onze drankjes te bestellen. De koffies doen ons goed! 

In een van de parkeergarages van Dulles hebben we enorm geluk met een parkeerplaats vlakbij de tunnel naar het vliegveld. 

We zijn zo in gecheckt en TSA Pre duurt ook maar een paar minuten. Dan nemen we de "people mover" naar de D terminal. 


Daar nemen we plaats aan een tafel van L'Atelier. We hebben tenslotte ruim de tijd om te ontbijten. 

Tot mijn genoegen is hun koffie lekker sterk, want daar kan ik nog wel wat meer van gebruiken. Rick bestelt de Benedict met zalm en ik met tomaat en spinazie.

We vragen die altijd zonder Hollandaise saus en ik  eet de muffin niet. Het is dus eigenlijk twee gepocheerde eieren met spinazie en tomaat voor mij. 

Na het eten zoeken we een oplaadpaal op bij de gate. Zo zijn onze telefoons weer 100%.  Eindelijk kunnen we om acht uur aan boord. 

Er is nog even vertraging vanwege het weer, maar dan vertrekken we meer dan twee uur later dan het schema. 

De vlucht naar Chicago verloopt vlot. Er is wat turbulentie, maar gezien het zware weer waar overheen vliegen valt het alles mee. 

Mijn buurman in de middenstoel en ik spelen Wordle. Hij wint, want hij heeft het woord in vier keer en ik had het in vijf. 

Voor we het weten landen we in Chicago, waar het sneeuwt. We lopen van de B vertrekhal naar de C   vertrekhal en komen zo door de kleurrijke gang.  Die is het enige wat ik leuk vind aan O'Hare. 




We hebben een overstaptijd van ongeveer drie uur. Een mooie gelegenheid om mijn passen voor de United Club te gebruiken. 

Daar ga ik me ontspannen met een glaasje prosecco en Rick gaat kijken of er ergens lekker eten is. Dat valt heel erg tegen. 


Het eten in de lounge is ook niet aantrekkelijk met mijn dieet. We gaan dus naar de Beaudevin wijnbar, waar ze volgens het verhaal een smakelijk menu hebben. 

Dat blijkt allerminst het geval te zijn. De charcuterie en kaasplankje waar we op hoopten zijn er niet. Ik probeer een verpakte chef salade, maar van de eerste is het ei duidelijk verrot. 

Eigenlijk wil ik daarna geen andere, maar de barman staat erop er een gratis te geven. Die is niet verrot, maar zo smakeloos dat ik er bijna niets van eet. 

Gelukkig is er een Saladworks en daar bestel ik een vers uitziende salade om in het vliegtuig te eten. Rick scoort ergens anders een broodje. 

Als we eindelijk in het vliegtuig zitten is er meer vertraging, want de vleugels moeten ijsvrij gemaakt worden. Wel interessant om te zien hoe dat gaat. De vleugels worden er groen van. 


De vlucht maar Omaha is maar anderhalf uur en om drie uur plaatselijke tijd landen we. Dat is bijna vier uur later dan we gepland hadden! 




We moeten even op de bagage wachten en gaan dan op zoek naar de huurauto. Eerst nemen we de verkeerde lift, maar dan vinden we Avis en de Toyota Corolla staat al klaar. 

De rit naar het hotel bedraagt maar een kwartiertje en we zien dat het vliegveld eigenlijk in Iowa ligt. Ik ben daar blij verrast door. 

Nebraska en Iowa zijn de twee staten van de vijftig, die ik heb bezocht, waar ik enkel ben geweest om te zeggen dat ik mijn voeten in de staat heb gezet. 

Nu breng ik er meer tijd door, want ik ben van plan morgen de Missouri Rivier over te steken naar Iowa. 

Dan kan ik met recht zeggen deze twee staten ook echt bezocht te hebben. Een kinderhand is gauw gevuld, ik weet het. 

We checken in bij het Marriott hotel en lopen dan naar de Embassy Suites waar Rick zich registreert voor zijn hackers conferentie, Kernelcon. 

Die lijkt me echt cool! De mannen, die Rick inchecken, zijn hip, Rick krijgt een T-shirt en andere leuke dingen. Ik ben benieuwd wat hij van deze "conferentie" gaat vinden. 

We zijn hier in de "Old Market" buurt van Omaha. Dat is het historische gedeelte en heel gezellig met allemaal restaurants. 

We lopen wat rond en nemen dan plaats aan de bar van M's Pub. We bestellen een drankje en na het bestuderen van het menu besluiten we hier ook te eten. 

De verse artisjok komt met heerlijke sausjes en Ricks gerookte zalm toast ziet er ook goed uit. 


Dan heb ik de spinazie salade met eend en dat is zo lekker! Ik zou willen dat die op een menu thuis zou staan. Rick smult van de lam saté. 

Al met al dus een zeer geslaagde maaltijd. Ik voel het heel vroege opstaan nu wel en we gaan terug naar het hotel. 


Daar schrijf ik mijn blog, maar Rick heeft meer energie en gaat er nog opuit. Natuurlijk heb ik meer tijd om te verkennen dan hij. 

Wat een dag was dit! Een avontuur op zichzelf, hoewel Rick baalt dat hij hier nu vrijwel geen tijd heeft om te ontspannen. 

Tegenwoordig kun je maar beter flexibel zijn, want we zagen heel wat boze mensen, vooral zakenlui. Het is nog lang niet zoals voor de pandemie in de luchtvaart industrie. 

Nog even wat leuke feitjes over Nebraska. De naam betekent vlak water naar de Platte rivier hier in de staat. 

Het is de 37ste staat in 1867 staat geworden. Nebraska staat bekend om mais en biefstuk, Omaha Steaks is over het hele land bekend. Ik ga de stad morgen meer ontdekken. 

woensdag, maart 30, 2022

Over een wekelijkse woensdag

"We don't talk about Bruno, Bruno" en bedankt, Alexa, nu heb ik dat Encanto liedje de hele dag in mijn hoofd. Het is wel vrolijk wakker worden en monter sta ik op. Het is wat somber buiten en heeft vannacht geregend, maar de zon moet volgens het verhaal spoedig tevoorschijn komen. 

De koffie staat klaar en ik schenk een mok in. Dan maak ik de paddenstoelen op en dat wordt een heel vol bord. Ik eet het niet allemaal in een keer, maar besluit een gedeelte te bewaren om na mijn sporten te eten. 

Rick neemt de tijd vandaag en ik heb al 3500 stappen bij elkaar als we naar Starbucks vertrekken. We bespreken hoe we het morgenochtend met het ontbijt gaan doen, want we moeten om vijf uur naar het vliegveld. Hopelijk is de Starbucks daar voor zessen geopend. 

Met onze koffies komen we terug en Rick gaat naar "kantoor". Ik loop naar boven en doe de rest van mijn stappen op de elliptical. Ik merk aan mijn benen dat dat een goede training is. Ik heb mijn stappen ook sneller bijeen volgens mij. 

Dan is het tijd voor mijn breinspelletjes en, na een foto gemaakt te hebben, afscheid te nemen van mijn tulpen. Ik wacht wel tot volgende week met nieuwe bosjes kopen, aangezien we dit weekend weg zijn. 


Voor ik het weet is het tijd om mijn Subway salade op te halen. Keurig op tijd voor mijn virtuele lunch met Judith ben ik terug. Zoals altijd wordt dat een gezellige anderhalf uur kletsen. Ooit gaan we elkaar weer in persoon treffen!

Het is intussen inderdaad zonnig en met zestien graden een aangename temperatuur. Eindelijk het moment om Fairyville terug te zetten en meteen ook maar lenteachtig te maken. Een aantal dingen zijn kapot en ik bestel een paar nieuwe spulletjes online. 




Dan besluit ik een stuk door de buurt te gaan lopen. Ik zie dat er al wat wilde bloemen bloeien en die vind ik mooi. Ik vind het jammer dat zoveel "onkruid" wordt genoemd. Zelfs paardenbloemen hebben hun functie. 

Op mijn Weatherbug weer app zie ik dat het in Omaha best aangenaam lenteweer gaat zijn. De winterkleding hoeft gelukkig niet mee. Ik pak in en Rick komt boven om hetzelfde te doen. We hebben wel zin om een nieuwe stad te leren kennen, al zal Rick naar zijn conferentie moeten. 

We maken het vanavond makkelijk en halen Grieks van Plaka Grill. Voor mij het gyro vlees, taramosalata en komkommer, altijd lekker. Rick heeft een paar gyro pita's. 

Omdat we morgen zo belachelijk vroeg op moeten hoop ik vanavond rond negen uur naar bed te gaan. De wekker zal om half vijf al gaan, gaap! 

Tot slot nog een foto van Fiona, die haar pasta erg lekker vond. En ze is 9 maanden (al een week, maar toen was ze ziek).


dinsdag, maart 29, 2022

Over een drukke dinsdag

We worden op de koudste 29 maart wakker. Het vriest maar liefst acht graden en het is verleidelijk in mijn warme bed te blijven. Het is goed dat Alexa om half acht Hakuna Matata begint te spelen. Dat vrolijkt me altijd meteen op en ik ga naar beneden. 

Daar heeft Rick de koffie al klaar staan. Ik maak mijn paddenstoelen, tomaat en ei ontbijt en bedenk me dat ik veel te veel paddenstoelen heb deze week. Ik was vergeten dat we donderdag in alle vroegte zullen vertrekken. Dat worden flinke ontbijten vandaag en morgen!

Rick is vandaag vroeg, want hij heeft een tandartsafspraak. Direct na mijn ontbijt vertrekken we naar Starbucks. Veel tijd om onderweg Pokemon Go te spelen is er niet, want zoals gewoonlijk duurt alles langer dan Rick had verwacht. 

Hij zet mij dan ook thuis af en gaat meteen door naar zijn afspraak. Ik ga eens kijken hoe het met de kersenbloesems gesteld is. We hadden verwacht dat die net als de magnolia helemaal bruin zouden worden van de vorst, maar dat is niet het geval. Ze hangen een beetje en zijn gesloten. Gelukkig, want dat donkerbruine van de magnolia is echt lelijk. 


Binnen loop ik naar boven voor tenminste een half uur op de elliptische machine daar. Dat worden vijfendertig minuten en ik heb het gevoel dat ik op die manier harder sport dan hardlopen op de plaats of met de mini elliptical. Ik ga de grote machine dus weer vaker gebruiken. 

Na mijn tienduizend stappen bijeen te hebben geraapt, doe ik mijn diverse woordspelletjes en "hersenkrakers" spelletjes. Ik speel Wordle, Woordle, Woordle6, Dordle (dubbel Wordle), Quordle (vier keer Wordle), Octordle (8 x) en sinds kort ook Secedordle (16 x). 

En natuurlijk doe ik mijn dagelijkse Duolingo lessen, nu Frans en Spaans, en Elevate. Die laatste heeft mijn Engelse woordenschat enorm geholpen en houd mijn hoofdrekenen scherp. Mijn moeder lijdt aan dementie en zo hoop ik mijn denkvermogen op peil te houden. M.i. is dat net zo belangrijk als fysiek sporten. 

Mijn themafoto kleur van vandaag is roze

Rick heeft vanmiddag een uitje met zijn team. Hij heeft voor de tienduizendste keer een nieuwe manager, maar deze kent Rick gelukkig goed. Ik ben dus alleen voor de lunch en het avondeten. Die lunch haal ik van Subway, makkelijk en gezond. 

Vanochtend ben ik uitgenodigd om lid te worden van een Facebook groep met Nederlandse Amerika reizigers en liefhebbers. In mijn voorstellingsberichtje schreef ik over mijn rondleidingen en daar komen aardig wat enthousiaste reacties op. Die beantwoord ik en ga dan op pad. 

De schoonmaakploeg komt vanmiddag in plaats van morgen en dat komt wat vooral wat Rick betreft goed uit. Nu kunnen ze zijn kantoor ook schoonmaken. Ik doe Orion in zijn bench en ben pleite tot ze weer vertrekken. Via onze webcam kan ik dat in de gaten houden. 

Tot mijn verbazing hebben de bloesems zich hersteld van de ijskoude nacht. Het is dat het vandaag ook koud is en de wind door merg en been gaat, anders was ik snel nog even naar het Tidal Basin gegaan. Nu lijkt me dat niet het beste idee voor mijn lichaam. Niet getreurd, de bloesems in Vienna zijn ook mooi. 







Ook in het tuintje naast Whole Foods staat alles er nog prima bij. De nieuwe lichting bloesems kondigt zich al aan. De tweede foto is "redbud". Een onbegrijpelijke naam, want de bloesems zijn paars, maar een van mijn favorieten. 


Via het W&OD pad loop ik naar Caffe Amouri. Daar haal ik, ook al is het koud, een masala ijsthee. Ik heb dorst en aan hun warme thee brand ik altijd mijn mond. Dan loop ik naar de overkant en koop een nieuwe fles groentensap van Greenheart. 

De schoonmakers zijn pas tegen half zes klaar en mijn Fitbit is blij met me, want ik heb van 9 tot 6 ieder uur tenminste 250 stappen gezet. Dat betekent dat ik nu met de voeten omhoog in mijn luie stoel kan gaan zitten. 

Voor mijn avondeten bestel ik, trouwe lezers raden het al, sashimi van Passion Fin. Het wordt al snel bezorgd en smaakt zoals altijd vers en lekker. Orion weet het al, hij krijgt de komkommer bakjes van mijn sashimi. 

Gek genoeg voelde ik me vandaag veel beter dan gisteren, hoewel het zo koud was. Rustiger weer helpt en veel beweging ook. Nu is het tijd voor Jeopardy (ook een breinspel) en dan weer het Verhaal van Nederland, mooie serie!


 

maandag, maart 28, 2022

Over een mindere maandag

Wat ben ik toch weergevoelig! Ik word weer met veel pijn wakker en kom met moeite om kwart voor acht mijn bed uit. Buiten vriest het en waait het keihard. Waar is die lente gebleven??

Met wat ibuprofen, een kop koffie en mijn warme ontbijt knap ik gelukkig wel iets op. Ik doe wat stappen voor Rick naar beneden komt en ook dat helpt altijd. 

Samen gaan we naar de Starbucks in Vienna. Met onze koffies spelen we op weg naar huis wat Pokemon Go en dan gaat Rick aan het werk. Ik doe een half uur cardio en vertrek dan naar Sharon voor personal training. 

Het is dat ik weet dat gewichten heffen goed is voor me, maar op dagen als vandaag kan me het halve uur niet snel genoeg voorbij zijn. Na afloop trotseer ik de ijskou even om wat bloemenfoto's te maken. Dan maak ik thuis mijn tienduizend stappen af. 



De Subway is weer open en ik bestel mijn geliefde salad weer. Die vind ik iedere keer weer lekker, hoe simpel ook. Rick maakt zijn eigen salade, want die heeft een heel andere smaak dan ik. We eten gezellig samen. 

Dan gaat Rick naar de kapper en ik naar Whole Foods. Daar loop ik door het tuintje wat door de Vienna Garden Club wordt bijgehouden. Hier bloeit al van alles, maar het gaat vannacht wel heel erg vriezen, -8. Ik hoop van harte dat dat niet alle bloemen compleet kapot maakt!





Ondanks de ijskoude wind wil ik toch even een (heel) frisse neus halen. Ik loop onder kersenboompjes door en knuffel even met een schattige puppy in een van de tuinen. Dan ben ik compleet verkleumd!


Thuis zet ik de open haard aan en ga er zo dicht mogelijk bij zitten. De warmte helpt tegen de pijnen. Ik hoop zo dat dit het laatste van de winter is! Ik voel me zo ontzettend veel beter met warmer en minder stormachtig weer!

Voor ons avondeten hebben we de gisteren gekochte korstloze spinazie en kaas quiches. Daarbij smaakt een frisse komkommersalade altijd heel goed. Het is een lekker winters maal, hopelijk het laatste dit seizoen. Ik wil barbecuen en salades eten!

Terwijl ik dit typ geniet ik nog even van het uitzicht op ons prachtige kersenboompje. In ieder geval hebben we ruim een week van de bloesems kunnen genieten en de volgende bloei komt er al aan.

 

zondag, maart 27, 2022

Over een winters weekend

Zaterdag

Rick staat tot mijn verbazing al om half acht op, maar ik merk aan mijn lichaam dat ik nog verder moet doezelen. Om tien over acht heb ik ook genoeg rust gekregen en sta op. 

Katja schrijft dat Fiona om half zes wakker werd met 40,5 graden koorts en ze heeft de dokter gebeld. Fiona heeft nu al een aantal dagen hoge koorts, die met paracetamol en ibuprofen onderdrukt moet worden. Gek genoeg heeft ze verder geen symptomen. 

Wij gaan onze gewoonlijke zaterdagse dingen doen, beginnend met ontbijt en koffies van de Starbucks in Pan Am Center. Dan rijden we naar de Starbucks in Vienna in de hoop te zien wanneer die weer open gaat. Helaas staat daar geen datum bij.

Dan gaan we naar de glasbak en dumpen onze lege glazen flessen. We rijden even langs Greenheart om te kijken of daar al iets gaande is van de festiviteiten voor het eenjarig bestaan van de winkel in Vienna. Dat is niet het geval en we besluiten later vandaag terug te gaan. 

Als laatste rijden we naar de H Mart. Daar koop ik een paar bakjes judasoor paddenstoelen. De rest van mijn paddenstoelen ontbijt haal ik morgen op de markt. 

Thuis neem ik eerst een aantal foto's van onze Yoshino prunus. Die staat zo mooi in bloei, maar het gaat de komende nachten vriezen en ik vrees dat het dan helemaal gedaan is met de bloesems. Ik baal daar zo van! 

Eerst de magnolia's en nu de kersenbloesems, Rick heeft wel gelijk dat we tenminsten van die laatsten hebben kunnen genieten. 







Rick gaat naar beneden Halo spelen en ik begin aan mijn cardio. Katja bericht dat de dokter wil dat ze met Fiona naar het ziekenhuis gaan. Hij vindt de koorts te hoog om het niet te laten onderzoeken. 

Onderstaande foto's zijn met koortsverlagende middel en slapend bij de spoedeisende hulp. Er wordt bloed afgenomen en met een katheter wordt Fiona's urine gecheckt. Intussen maken wij ons natuurlijk allemaal zorgen. 


Even is Katja bang dat Fiona opgenomen moet worden, omdat een verpleegkundige een COVID test komt afnemen. 

Gelukkig horen we net voor de lunch dat ze niets hebben gevonden en Fiona terug naar huis mag. Het is dus hoogstwaarschijnlijk een virus, hopelijk gaat de koorts snel verdwijnen. 

Wij rijden naar The Boro voor onze lunch. Ik heb een gratis poke bowl, na tien bowls krijg je die. Heb je in Nederland ook zulke acties? De meeste restaurants hier geven punten, die je verdient bij elke aankoop. Daarmee krijg je dan op een gegeven moment korting of iets gratis. 


We wilden buiten eten, maar er staat weer zo'n venijnige koude wind dat we toch maar weer de auto induiken. De kleurrijke poke bowl is weer heerlijk.

Nu we toch in de buurt zijn halen we onze bestelling van Total Wine & More meteen even op. Onderweg krijgen we een winterse bui over ons heen, een mengeling tussen sneeuw en hagel. In het Engels is daar een naam voor "graupel". Het komt, althans hier, niet vaak voor. 

Dan rijden we naar Greenheart. Daar zijn de festiviteiten in volle gang. Lydia van de Vienna VA Foodies is er met haar twee maanden oude zoontje Gio. 

Gio heeft al heel wat gezien in zijn korte leventje, want Lydia sleept hem overal mee naar toe. Hij ligt nu zoet te slapen in de armen van een andere Foodie. 

Lydia maakt foto's van Rick en mij bij de ballonnen. Daarvan plaats ik onderstaande in de Foodies groep om mensen aan te moedigen naar Greenheart te gaan. 

Dan zien Rick en ik Matt, een van de eigenaren, die ons met enthousiasme begroet. Wij zijn trouwe Greenheart fans. 

Matt laat ons een heel aantal sapjes en cashew drankjes proeven. Die laatsten doen me niets, maar de sappen zijn heerlijk. Helaas bevatten ze, behalve de Rooster, teveel suiker voor mij om regelmatig te drinken. 


We luisteren nog even naar de heel goede zangeres en ik bespreek wat groepdingen met Lydia. Dan nemen we afscheid en ik vind mijn gele themafoto buiten bij de mini narcisjes. Om de een of andere reden blijkt geel een moeilijke kleur om te isoleren  in een foto. 

Thuis hebben we even tijd om ons te ontspannen. Helaas schrijft Katja dat Fiona toch weer met hoge koorts wakker werd. 

Ze weten nu dat er geen infectie is, dus hopelijk overwint Fiona dit onbekende virus snel. Erg moeilijk en vermoeiend voor Katja en Kevin, die maar weinig slaap krijgen. 

Rick stelt voor naar Fairfax te gaan voor ons avondeten. Hij wil een bierproeverij doen bij Ornery en stelt voor daarna bij Wine House Bistro te gaan eten. Dat vind ik natuurlijk helemaal prima. 

Ornery heeft ook bitterballen, maar ik heb gisteravond al teveel koolhydraten gegeten en wil dat vandaag niet weer doen. Rick vindt zijn biertjes lekker en proeft er vijf. Het is een gezellige bar met vriendelijk personeel.

Als Rick zijn biertjes geproefd heeft gaan we naar boven en vinden nog net een paar stoelen aan de bar van Wine House. 

Dat is een wijnzaak, maar ze serveren ook heel lekker eten. We bestellen een charcuterie plankje en ik een glas wijn. Rick houdt het nu bij diet Coke. 

Terwijl we op onze bestelling wachten kunnen we er niet omheen te luisteren naar het luide gesprek tussen het stel naast ons. Zij zijn duidelijk op een eerste date en we schatten hen begin veertig. 

De man overheerst het gesprek en als zij wat wil zeggen interrumpeert hij haar meteen. Ik zou als ik haar was hard wegrennen!

Als "hoofdgerecht" neem ik zoals zo vaak twee voorgerechten. Het worden de aspergesoep en gegrilde tonijn met groentes en olijven, erg lekker! Rick is ook zeer te spreken over zijn varkenshaas. Het eten is goed en niet duur, een geslaagde maaltijd. 

Nu ga ik verder met Het Verhaal van Nederland, bedankt voor de tip! 

Zondag

Orion heeft volgens ons niets vreemds gegeten, maar hij wekt me om half drie om naar buiten te gaan. Dat gebeurt nog eens om half zes en dan gaat Rick met hem naar beneden. Daardoor zijn we moe en slapen wat langer. 

Om half negen word ik echter weer gewekt door Orion, die overgeeft. Hij lijkt verder niet ziek, dus het moet iets zijn dat Orion ongezien tot zich heeft genomen. 

Het is guur en koud weer en ik kleed me dik aan voor we op pad gaan. We doen Orion in zijn bench zonder zijn gewoonlijke ontbijt. Eerst eens kijken of hij niet meer moet overgeven. 

Rick ziet op zijn app dat de Starbucks in Vienna weer open is. We rijden erheen en zien niets dat er anders uitziet dan voor hun "verbouwing". Rick gaat even binnen kijken en ook daar is het niet erg anders. 

Met onze koffies en egg bites spelen we nog een tijdje Pokemon Go en rijden dan naar het Mosaic District. Net voor tienen komen we er aan, dus perfect. Ik ben blij dat ik me warm heb aangekleed, want het is ijzig en we worden bijna weggeblazen! De arme marktmensen, die daar de hele ochtend moeten staan!


Als eerste lopen we naar de eierboer waar we een dozijn eieren meenemen. Dan brengen we Peggy Savage een bezoek en kopen een paar van haar korstloze quiches om de komende week te verorberen. We praten even over, hoe kan het ook anders, het extreem koude weer voor deze tijd van het jaar. 

Tenslotte brengen we de dame van King Mushrooms een bezoek. Zij kijkt mij altijd aan alsof ze me nog nooit gezien heeft, terwijl ik er natuurlijk vrijwel wekelijks kom. Het is iedere week weer een grap tussen Rick en mij, zal ze me vandaag herkennen? Ik hoef dit keer enkel te zeggen dat ik mijn bestelling op kom halen, dus er is vooruitgang (hoewel ik zo te zien de enige bestelling ben). 

Op de terugweg gaan we de Safeway nog even binnen. Daar kopen we kip, rijst en pompoen voor Orion. Die helpen altijd als hij problemen met zijn ingewanden heeft. Aan de overkant halen we medicijnen op van Walgreens en gaan dan huiswaarts. 

Katja laat blij weten dat Fiona bij het wakker worden geen koorts had. Hopelijk blijft dat zo en laat het volgende virus het pukje lang met rust. Dit is wel erg veel ziek zijn achter elkaar. Onze kinderen waren dat niet, maar die gingen naar een prive opvang met minder kinderen. 
In haar kersenbloesem pakje

Na mijn cardio is het al na twaalven. We frissen ons op en gaan weer naar The Boro. De poke bowl en Ricks Mediterraanse gerecht van Tasty Kabob zijn onze favoriete lunches, dus we eten het met plezier twee dagen achtereen. 

Rick wil graag een nieuwe koffer, want de ritsen van de zijne zijn stuk aan het gang. We gaan naar Macy's in Tysons Corner Mall om te kijken wat die hebben. Macy's is een van de grootste warenhuizen in de VS. 

Er is een redelijk aanbod aan koffers, maar nergens staan prijzen bij. Er hangt enkel een papier dat alles 50% afgeprijsd is. Maar ja, als je de oorspronkelijke prijs niet weet heb je daar niets aan. De enige verkoper is druk met andere klanten en Rick ziet toch niets waar hij tevreden mee zou zijn. We vertrekken dus onverrichterzake. 

Als we buiten komen sneeuwt het zelfs een beetje, br! Ik voel me dan ook absoluut niet lekker. Thuis ga ik onder een dekentje zitten en leer wat meer over het Hooggerechtshof voor toekomstige rondleidingen. Helaas wordt die van dinsdagmiddag net geannuleerd. 

Verder zet ik alle Fiona foto's op mijn Amazon Show, zodat we een soort elektronisch fotolijstje in de keuken hebben. Zo gaat de middag snel voorbij en voor we het weten is het tijd om aan avondeten te denken. 

Aangezien ik me echt niet lekker voel besluiten we te laten bezorgen. Dat wordt van Artie's. We delen een voorafje met krab en garnalen en dan heb ik de forel met een korstje van pecannoten. Dat wordt geserveerd met broccolini en is erg smakelijk. 

En nu is het tijd voor Boer Zoekt Vrouw en de recensie van Rick Evers waar ik altijd zo om moet lachen! Daarna zijn de Oscars aan de beurt, ik hoop alleen dat Lin Manuel Miranda er een wint voor Encanto. Verder interesseert het me niet zo. Allemaal een heel fijne week gewenst!