Day 4 Cruise: Los Cabos

Alweer zijn we supervroeg wakker. We strekken het nog even tot zeven uur en staan dan op. We zien dat we al dicht bij de kust van Baja California zijn waar we rond half negen in Cabo San Lucas voor anker zullen gaan. 

We halen weer koffies van het Cove Café, hun ijskoffie met suikervrije caramel siroop is erg lekker. Zo jammer dat Starbucks geen suikervrije caramel siroop meer heeft. Nu moet ik het telkens met suikervrije vanille doen, die ik minder lekker vind.

Tijden het ontbijt zien we hoe we aankomen in de baai voor Cabo San Lucas. Er ligt nog een Princess cruiseschip, de maatschappij waarop de tv serie "The Love Boat" in de jaren tachtig gebaseerd was. Puerto Vallarta, de stop, die we morgen over gaan slaan, was daarin altijd ook haven, die de Love Boat aandeed. Echt jammer dat we er niet heen gaan, maar orkaan Willa zit in de weg.

De befaamde boog bij Cabo San Lucas

Om kwart voor negen moeten we in de Azure salon verzamelen en wij krijgen een Donald Duck sticker op voor onze excursie. Wij gaan een tocht langs de kust maken naar de tweede Cabo, San Jose del Cabo. 

Met zijn vierenveertigen worden we een goed geairconditionde bus ingeleid. Onze gids is Ruth en zij is erg onderhoudend en enthousiast. Ze vertelt dat we drie stoppen gaan maken en onderweg praat Ruth over de geschiedenis, het landschap, de snelle toeristische groei en meer van dit gebied. 

De eerste stop is Sunset da Mona Lisa, een restaurant van waaruit we een prachtig uitzicht op Cabo San Lucas, de Boog en ons schip hebben. Hier krijgen we ook een drankje aangeboden en ik houd het saai bij water. Het is namelijk flink warm en vochtig. 

Na een half uur worden we weer de bus ingeleid en rijdt de chauffeur, Lorenzo, naar wat gewoon De Glasfabriek heet. Het is er allerminst gewoon want er wordt nog steeds op de ambachtelijke manier glas geblazen. Dit glas is grover dan bijvoorbeeld Murano glas, omdat de zandkorrels hier groter zijn.

Het hele gebouw is bijna van glas. In ieder geval het dak en de ramen, die een soort glas schilderijen zijn. Ook staan er twee gigantische glazen cacti bij de ingang, die al menige orkaan hebben doorstaan. 

Wij krijgen natuurlijk een demonstratie glas blazen en er wordt een prachtige kolibrie, die uit een kelkbloem drinkt, tevoorschijn getoverd. Die zou ik wel heel graag willen hebben! Ze kosten $35 en ik ben bang dat we hem niet heelhuids naar huis zouden krijgen met dat dunne snaveltje. Jammer, maar het is niet anders. 

Ook hier zijn we na een half uur uitgekeken en we gaan op weg naar de derde en laatste stop. Dit is het oude centrum van San Jose del Cabo, het niet toeristische plaatsje van de twee Cabo's. Hoewel, sinds Katja en ik er in 2011 waren is het toerisme een stuk gegroeid. Overal worden ook, tot ongenoegen van Ruth, nieuwe hotels langs de kust gebouwd.

Het is inmiddels na twaalven en Rick en ik hebben trek. Er zijn twee restaurants hier en we kiezen Molly's. We krijgen een menuutje met vier gerechten erop aangereikt, maar ik zie op een bord aan de muur dat ze ook ceviche hebben. Die bestel ik meteen en is werkelijk verrukkelijk, zo vers! Rick houdt het bij de vistaco's, die hij ook erg lekker vindt.

Na het eten lopen we nog even naar de missie. Daar wordt een kerkdienst gehouden dus we gaan er niet binnen. Het gebouw is wel interessante want de eerste priester van de Jesuiten hier werd door de oorspronkelijke bewoners vermoord nadat hij geprobeerd had ze te onderdrukken. Die moord staat op een tegeltablet in de voorgevel afgebeeld. 

Verder kijken we wat rond in de winkeltjes. Ik vind een aantal zilver met opaal sieraden mooi, maar die zijn een beetje boven budget. We kopen dus niets en zijn keurig om een uur terug bij de bus. Die brengt ons terug naar de haven van Cabo San Lucas. 

Hier lopen we ook nog even rond, maar het is inmiddels wel heel warm. We druipen gewoon en besluiten nog even een drankje te gaan drinken aan de gezellige bar van Tony's. Intussen loopt het al tegen drieen en we moeten voor half vier terug aan boord zijn. 

Met een van de bootjes worden we teruggebracht en we gaan ons meteen in badkleding kleden. Dit keer gaan we naar het middelste zwembad. Rick gaat de glijbaan uitproberen en ik neem een verkoelende duik in het zwembad. Nou ja, badje, want groot genoeg om te zwemmen is het niet. 

Knabbel en Babbel zijn er dit keer om Cabo San Lucas gedag te zwaaien. 

Er speelt een live Engels bandje met leuke liedjes en ik lees lekker verder in mijn spannende boek. Als de film op het grote scherm begint kijken we even naar Tangled. Dan gaan we terug naar de kamer om even te ontspannen.

Vanavond is het Formal Night en dus ga ik in het lang en Rick in pak. We dragen hetzelfde als we tijdens Katja's bruiloft aanhadden. Ricks pak en mijn jurk zijn nu eigenlijk te groot, waardoor we zwaarder lijken, maar het gaat nog. 

Eerst gaan we in de rij wachten om foto's te laten maken. We praten intussen gezellig met de twee echtparen uit New Jersey voor ons. Iedereen is toch wat bezorgd om de orkaan Willa, die steeds sterker wordt.

Als onze foto's gemaakt zijn zien we de kapitein en die blijkt dezelfde te zijn als die op de Dream, waarmee we vorig jaar onze eerste Disney cruise maakten. Zo grappig en Rick herinnerde hem omdat hij een vraag had over de stabilisators. 

Dit keer vragen we hem over de orkaan en hij is er helemaal niet bezorgd over. We gaan er in een ruime boog omheen. Door Puerto Vallarta over te slaan hebben we daar de tijd voor. Een pak van mijn hart moet ik zeggen, want ik zal nooit vergeten hoe zeeziek ik was als zesjarige op een cruise van Marseille naar Dakar!

Het eten is vanavond extra lekker. We beginnen met een voorafje van garnalen en kreeft en ik heb ook de escargots gevraagd. Dan heeft Rick een salade en ik de uiensoep, allemaal heel lekker. Als hoofdgerecht neem ik de salade Nicoise zonder aardappel en Rick de chateaubriand. 

Vanavond neemt Rick het dessert met kunstmatige zoetigheid en ik krijg weer een bordje met kaas. Rick vindt zijn dessert lekker, maar ik heb liever kaas. Eddie en Jorge zorgen weer heel goed voor ons en tevreden gaan we terug naar de kamer. De boot schommelt nu wel wat dus ik ben blij dat ik mijn medicijn al in heb genomen. 

Nu gaan we zes dagen op zee tegemoet en ik heb er enorme zin in! Het is natuurlijk leuk om bestemmingen te bezoeken, maar ik vind juist het op zee zijn en allerlei activiteiten doen zo leuk aan cruisen. 

Dag 5 Cancun en terugreis

Zaterdag

Bijtijds staan Rick en ik op om zoveel mogelijk te genieten van deze laatste dag in het paradijselijke Cancun.  Saskia heeft vannacht erge hoofdpijn gehad en blijft vanochtend wat langer liggen.  Aangezien zij niet weet wanneer ze op wil staan gaan Rick en ik samen in het El Palmar restaurant eten.

Vicente heeft de koffie en thee al klaar staan en ik eet weer een eiwitten omelet met de verschillende groentes en lekker veel vers fruit, vooral papaya.  Daarbij een kop van het overheerlijke groene sap.  Vooral dat laatste ga ik straks weer echt missen.

Na het ontbijt gaat Rick wat werk op zijn laptop verrichten bij het zwembad en ik ga, voor ik mezelf eruit praat, hardlopen op de loopband in de Westin Workout gym.  Dat is afzien, al lees ik een spannend boek.  Na 7500 stappen en ongeveer drie kwartier vind ik dat ik me genoeg heb ingespannen.

Beneden vind ik Rick en we maken een korte strandwandeling naar de nabijgelegen Club Med.  Rick is voor hij mij leerde kennen een aantal keren op vakantie geweest naar Club Med en met het gezin zijn we jaren geleden naar de Club Med in Guadeloupe geweest.  Deze Club Med hier in Cancun ziet er ook erg leuk uit.  Misschien wel weer eens leuk om een Club Med te boeken voor een komende vakantie.

Na een frisse duik in het zwembad is het alweer lunchtijd.  Althans voor Saskia en mij, Rick wil bij Margaritaville gaan lunchen, maar Sas en ik hebben geen zin ons aan te kleden en het paradijs te verlaten.  Margaritavilles genoeg in de VS vinden wij.

Rick houdt ons wel gezelschap tijdens onze lunch, gezellig.  Wij nemen een tafeltje in het restaurant aan het zwembad.  Ik neem weer mijn favoriete aguachile met verschillende soorten vis.  Deze vissalade en de ceviches vind ik zo ontzettend lekker hier in Mexico!  Saskia neemt haar vegetarische sandwich en we delen een bord met fruit.

Als Rick naar zijn lunch vertrokken is, gaat Saskia weer op haar stoel liggen lezen en ik zoek mijn “prive” zwembadje op.  Natuurlijk is dat niet echt prive, maar er komt bijna niemand, behalve een enkele vader of moeder met een baby.  De andere volwassenen en kinderen vinden deze vier driehoekige zwembadjes met prachtig zicht op zee te ondiep.  Ze zijn echter perfect om ontspannen in te lezen, er zitten zelfs bankjes in.

Rick komt enthousiast terug van zijn lunch en verkondigt dat hij ook een reservering voor ons laatste avondmaal hier heeft gemaakt bij een restaurant met uitzicht op de lagune en dus ook de zonsondergang.  Helemaal goed!  

We lezen wat, we zwemmen wat, ik waag me zelfs wat in zee ondanks de golven waar ik eigenlijk niet van houd.  Saskia gaat al vrij vroeg naar boven, ze is verbrand en wil wat schoolwerk doen.

Onze vriend Francisco bij de zwembad bar biedt ons een drankje in een kokosnoot aan.  Volgens hem kunnen we een “coco loco” niet missen voor we terug naar huis gaan.  Rick houdt niet zo van kokosnoot, maar ik wil het zeker wel proberen.  Het smaakt heerlijk tropisch!  

Het personeel in dit hotel was zo ontzettend aardig en ze hebben me geholpen mijn Spaans te oefenen.   Het valt me alles mee hoeveel ik versta en ook kan antwoorden.  Grappig is dat sommige woorden voor mij zo logisch zijn, zelfs zonder ze op Duolingo geleerd te hebben, maar Rick en Saskia hebben geen idee wat ze betekenen. 

Veel te snel is het tijd om afscheid te nemen van de prachtig blauw gekleurde zee en het lekkere zwembad.  Ik zou ons hele huis wel in die schakeringen blauw willen schilderijen!  Wat hebben we hier genoten deze week en ik zie aan Rick en Saskia ook dat de spanningen van de afgelopen tijd van ze af zijn gevallen.  Vooral Saskia is gewoon een heel ander persoon!

We maken ons klaar voor het avondeten en rijden naar La Destileria.  Daar wordt de auto door valet mensen geparkeerd en wij krijgen een tafeltje op het terras.  We zijn net op tijd voor de mooie zonsondergang.  

Het menu is gevarieerd en ik begin met een lichte kippensoep, die op zijn Mexicaans met verse jalapeno’s wordt geserveerd, erg lekker.  Mijn hoofdgerecht is vis met verschillende groentes in aluminiumfolie gestoomd, ook dat smaakt voortreffelijk.  Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun gerechtenkeuzes.

Intussen speelt een Mariachi bandje allerlei vrolijke liedjes aan de verschillende tafeltjes.  Een aantal ervan kennen we, een paar ook niet.  Het is in ieder geval erg vrolijk en de zangers hebben goede stemmen.   Om nog wat langer te kunnen luisteren bestellen Rick en ik toetje met banaan, dolce de leche en crepes.  

Een filmpje van de Mariachi band

Voor ons alle drie bestelt Rick ook wat oude tequila.  Die is enorm zacht en we toasten op een heel fijne vakantie.

Terug in de kamer ben ik al vrijwel ingepakt, maar de anderen nog niet.  Het duurt niet lang voor alles in de tassen zit en we enkel de toiletspullen er nog in moeten doen.  Morgen moeten we ontzettend vroeg op, dus de lichten gaan op tijd uit.

Zondag

Paaszondag, maar zo voelt het niet voor ons.  Vroeger als we op Paasdag reisden had ik iets voor de kinderen mee dat de “Paashaas” had gebracht.  Saskia is daar te oud voor en veel van de Paaslekkernijen zijn niet veganistisch.  Saskia houdt toch wel vrij streng vast aan dat principe, al heeft ze deze vakantie een paar vegetarische gerechten gegeten. 

Voor ons gaat de wekker van Ricks telefoon om kwart voor vijf, gaap!  We maken ons gauw klaar en nemen de bagage mee naar beneden waar ik uit ga checken (is dat hoe je dat zegt in het Nederlands?) en Rick de auto haalt.  

De receptionisten doen eeuwig over onze rekening.  We hadden dit hotel met Ricks Starwood punten geboekt waardoor we alleen voor eten en drinken hoeven te betalen.  Kennelijk is dat heel moeilijk en ik zie de tijd wegtikken.  Gelukkig hebben we ruim de tijd genomen om naar het vliegveld te gaan en na twintig minuten is de rekening dan eindelijk correct en betaald.

Dit hotel ligt maar een kilometer of vijftien van het vliegveld en na een kwartiertje rijden we de parkeerplaats van Fox op.  Ik moet zeggen dat dit autoverhuurbedrijf via Expedia een goede keuze was.  Alles was in kannen en kruiken en ook nu kunnen we de auto gewoon achterlaten en brengt het busje ons meteen naar onze terminal.  

Daar zijn we ook zo klaar met het afgeven van de bagage en krijgen van de instapkaarten. 

Bij de veiligheidscontrole hier in Mexico hoeven de schoenen niet uit, hoera!  Ook hier is het zo vroeg in de ochtend niet druk en we zijn er zo doorheen.  

Dan komen we in de Duty Free Shop terecht en wat zie ik daar?  Pandora!  Ik heb er spijt van in Cancun niet toch een bedel, die me aan deze vakantie doet denken, gekocht te hebben.  Als het dan niet iets typisch Mexicaans is dan iets wat met strand te maken heeft.  Mijn keuze valt uiteindelijk op een zonnebrilbedel.  De zon was hier zo schel dat zelfs Rick, die ze anders niet draagt, een zonnebril kocht van een verkoper op het strand.

Rick voelt zich niet lekker, iets wat hij gisteren heeft gegeten viel kennelijk niet goed.  Hij houdt het bij een fles water, maar Saskia en ik hebben trek.  Bij de Starbucks bestel ik mijn gewoonlijke Americano en Saskia ijsthee.  Ze hebben ook sandwiches en mij lijkt die met ei, kaas en spinazie wel lekker, bovendien is dat hun lichtere optie.  Saskia neemt een droge bagel, de enige veganistische optie.

Voor we het weten is het tijd om aan boord te gaan.  We hebben dit keer geen eerste klas, maar wel Economy Plus met lekker veel beenruimte.  Ik begin aan mijn sandwich en vind hem verschrikkelijk!  Ik eet er wel wat van om tenminste wat in mijn maag te hebben.  Ik vraag me zo langzamerhand af wie bij Starbucks de warme broodjes bepaalt, want zo langzamerhand vind ik geen van hun warme ontbijtkeuzes meer lekker.

De vlucht naar Houston duurt maar twee uur en zes minuten en om tien over negen landen we er al.  De paspoortcontrole lijkt helemaal modern, we moeten onze paspoorten scannen en douane vragen beantwoorden.  Dan krijgen we een papier mee, maar moeten weer in een rij voor een immigratiebeambte en daarvan zijn er maar twee.  Ik las wel dat USCIS veel meer immigratiebeambten aan het aannemen is, hopelijk worden de wachttijden dus binnenkort minder.

Na de paspoortcontrole en weer vriendelijk “welcome home” geheten te zijn is het tijd om onze bagage op te halen.  Die ligt al klaar voor ons en we lopen zo door de douane, niets aan te geven.  Dit gaat allemaal heel efficient, onze tassen worden weer ingescand en hopelijk zien we ze weer in Washington.   Er volgt nog een veiligheidscontrole en dan lopen we naar de gate.

Zowel Saskia als ik waren niet blij met ons ontbijt in Mexico.  Ricks maag is gelukkig wat beter en hij heeft nu ook trek.  Een aantal restaurants hier in Houston houden om tien uur al op met ontbijt serveren, maar bij Subway is dat elf uur.  We sluiten aan in de rij en mijn flatbread met ei, ham, kaas en tomaat gaat er zeer goed in moet ik zeggen. 

Ons vliegtuig van Houston naar Washington is een 767 met entertainment system.  Het duurt alleen heel lang voor we wegkunnen, want er zijn problemen met luchttoevoer aan de grond.  Als we dan eindelijk vertrekken gaat het ook lekker snel, want we hebben wind mee.  

Voor mijn lunch bestel ik een Aziatische salade, die niet slecht smaakt.  Veel verse groente, malse kip en er is een smakelijke dressing bij.

Onderweg lees ik wat, schrijf dit blog en kijk naar wat shows.  Zo gaan de tweeeneenhalf uur snel en voor we het weten wordt de landing ingezet.  We zijn wel vertraagd, maar niet zo erg dat ik Cosmo niet meer op kan halen.  Gauw bel ik de kennel dat ik hem vandaag ophaal, want ik weet dat ze hem graag een bad geven voor hij naar huis gaat.

We lopen naar de trein en de bagage ligt al op de lopende band als we daar aankomen.  Ook een taxi is zo gevonden en door de mooi bloeiende omgeving rijden we huiswaarts.  Daar stap ik meteen in de van om Cosmo te halen.  Die is natuurlijk heel enthousiast me te zien.  Hij krijgt een rapportje mee naar huis waarop staat dat hij een “extremely good dog” is geweest.  Dat verbaast mij natuurlijk niets. 

De dogwoods zijn bijna uit

Doodmoe van het vroege opstaan en gereis zijgen we neer op de bank.  Saskia gaat nog wel meteen naar Whole Foods om vrienden daar te ontmoeten.  Rick en ik laten kabobs van Friends bezorgen, geen Pasen eten, maar wel erg lekker.  Volgend jaar zullen we vast weer wel Pasen vieren, al moet ik zeggen dat ik het niet echt heb gemist.  Voor de mensen in Nederland morgen nog een heel fijne tweede Paasdag gewenst!

Foto's van gisteren staan hier. 

Dag 4 Cancun: XCARET

Vandaag ben ik degene, die voor wekker speelt.  Om kwart voor acht maak ik Rick en Saskia wakker.  We willen vandaag naar het ecologische park XCARET wat zeer populair is. Aangezien het ook Goede Vrijdag is en de Mexicanen dus ook vrij zijn, lijkt het mij een goed idee vroeg op pad te gaan.

Gelukkig vinden de anderen dat ook en we haasten ons naar het ontbijt.   Daar wacht Vicente ons alweer op met de doos van verschillende theesoorten voor Saskia en Rick.  Ik houd het bij koffie, die hier lekker en sterk is.  Vicente komt regelmatig langs voor "mas cafe".

Ook vandaag neem ik weer een eiwit omelet met alle groentes, die ze bieden, en een paar grote stukken papaya.  Daarbij een kop van het groene sap, ananas, sinaasappel, spinazie, cactus en komkommer is het geloof ik. In ieder geval heerlijk en ik ga het missen!

Na het eten maken we ons snel klaar en gaan dan op weg naar Xcaret.  Op weg gaan we nog even door de Starbucks drive thru, want Rick wil zijn Starbucks nu eenmaal.  Ik bestel ook een lemon refresher, die erg lekker is. Het is een heel warme dag vandaag en ook erg vochtig.

Een uurtje later rijden we de parkeerplaats van Xcaret op.  We lopen naar de ingang en kopen kaartjes.  Er zijn allerlei keuzes, maar wij willen geen Snuba, snorkelen of wat ook en kopen de gewone entree.  Daar zit meer dan genoeg bij inbegrepen vinden wij.

Na onze spullen, die we niet mee willen slepen, maar misschien nodig zullen hebben, in een paar kluisjes gedaan te hebben, gaan we op onderzoek uit.  Eerst lopen we door een soort dierentuin en zien papegaaien, wasbeertjes, tapirs (die wel zin in een pretje hebben) en puma's en jaguars.

We lopen door de vlindertuin en zien een vlinder net geboren worden, dat heb ik nog niet eerder zo gezien.  Het is een mooie grote tuin, maar er zijn lang niet zoveel vlinders om te fotograferen daardoor.  Die zitten allemaal hoger.

Saskia heeft intussen alweer trek en wij eigenlijk ook.  We kiezen een buffetrestaurant aan de kust om te lunchen.  Dat is helemaal goed, er zijn allerlei verse vissalades voor mij, maar ook meer dan voldoende naar Saskia's gading.  Rick vindt altijd wel dingen, die hij lekker vindt bij een buffet.

We eten met zicht op zee en in het gezelschap van een paar wasbeertjes die duidelijk gewend zijn aan wat lekkers van toeristen.  Grappig genoeg zien ze er een stuk dunner uit dan de wasbeertjes in ons gebied.

Het is ook erg warm en vochtig en Saskia heeft geen zin in de wateractiviteiten.   Het is wel haar vakantie vinden wij en we besluiten de laatste bezienswaardigheden te bezoeken en dan het park als gezien te verklaren.  We zien schildpadjes (babies, zo lief),  haaien en een aquarium.

In het Mayaanse dorpje proberen we een mooie deken te kopen van de weefster, maar de kleuren passen niet bij ons interieur.  Het kerkhof hier is eigenlijk het hoogtepunt voor mij.  Zo kleurrijk, zo bijzonder, een droom voor een fotograaf.  Helaas hebben de andere twee het zo warm dat we enkel een klein gedeelte zien.

Nu is Saskia helemaal klaar met de warmte en het park.  We winkelen nog wat bij de ingang en ik vind een leuk topje en een baddoek met schildpadden erop.  Saskia koopt drie ceramische schildpadden en Rick een erg leuk t-shirt.

Natuurlijk hadden we hier nog veel langer kunnen zijn.  Zwemmen in de ondergrondse rivier, of liggen aan het strand, maar onze tiener had daar geen zin in.

Als we het park uitrijden zien we een zeer donkere lucht aankomen.  Misschien maar goed dat we niet gebleven zijn!  Onderweg tanken we nog wat benzine blij en terug bij het hotel is het wel bewolkt, maar gelukkig geen regen.

We gaan gauw naar het zwembad en Rick en ik zwemmen naar de bar daar.   Zo leuk, een drankje genieten in het warme water met zicht op zee.  We nemen ook een tequila shooter, compleet met limoen en zout, die heb ik al heel lang niet gehad!

Na afloop lezen we nog een uurtje op het strand en gaan dan naar boven om ons klaar te maken voor het avondeten.  Dat is vanavond nog eens bij Arrecifes, het restaurant waar we de eerste avond aten.  We krijgen weer een tafeltje met zicht op zee en het wordt een heerlijke maaltijd.  Ik bestel precies hetzelfde als een paar avonden geleden en het smaakt net zo lekker.

Dit keer delen we ook een dessert met zijn drieen.  Het duurt minuten  voor  dat weggewerkt is, zo lekker!

We hebben nog een dag te gaan in deze heerlijke vakantie.  Zo vaak hebben mensen nare dingen te zeggen over Cancun, maar wij genieten met volle teugen en ik weet dat Rick en Saskia beiden dit hard nodig hadden.

Foto's van vandaag staan hier.

Dag 3 Cancun: Cancun een beetje verkennen

Tot mijn verbazing is Rick vanochtend het eerst op.  Ik was allang wakker, maar we hebben vandaag een rustdag op het programma staan, dus doezelde tot de eerste van hun tweeen wakker zou worden.  We staan iedere keer bijtijds op, kwart over acht is het vandaag.

Als eerste gaan we met laptops en telefoons naar de lobby voor beter internet.  Voor mij werkt het nu prima op mijn laptop, maar niet op mijn telefoon en Rick heeft de nieuwste versie van Windows Phone voor me.  Ik heb nu dan ook Cortana, mijn persoonlijke assistente, die ik alles kan vragen wat ik maar wil.  Het is heel cool, zo vindt zij meteen restaurants met veganistische gerechten hier in de buurt voor Saskia.

Nadat we onze online besognes hebben voldaan gaan we weer naar El Palmar voor ons ontbijt.  Ook dit ker weer worden we goed verzorgd door Vicente en kan ik mijn Spaans weer wat oefenen.  Het eiwit omelet met veel groentes van gisteren herhaal ik vandaag met verse papaya en het superlekkere en gezonde groene sap.

Dan maken we ons alle drie klaar voor een lange strandwandeling.  Rick en ik zijn van plan bij elkaar tenminste vijf kilometer te lopen, maar Saskia haakt al gauw af.  Zij wil niet zo snel lopen als wij en het zand is zo zacht dat je er flink in wegzakt met iedere stap wat het zeker een flinke inspanning maakt.  Rick en ik houden echter vol en na afloop heb ik echt wel het gevoel flinke cardio gedaan te hebben.

Saskia heeft drie stoelen onder een palapa (strooien parasol) bezet gehouden voor ons en daar gaan we lekker op liggen lezen na een snelle sprong in het zwembad.  Het waait wat wat de temperatuur zeer aangenaam houdt.

Vandaag eten we weer bij het restaurant aan het zwembad.  Ik neem dan ook nog eens de aguachile met vis en garnalen, net iets anders dan ceviche, maar net zo licht en lekker.  We delen ook een paar borden met vers fruit.

Saskia gaat verder met lezen op haar strandstoel en Rick gaat zijn Go Pro uitproberen.  Ik zoek weer een schaduwplekje op in een van de driehoekige zwembadjes.  Net als de eerste dag heb ik dat voor mij alleen en het uitzicht op palmbomen en de zee is zo paradijselijk!  Al genietend lees ik mijn Kindle boek.

Zo'n anderhalf uur later komt Saskia me ook opzoeken, maar zij vindt het te saai en vraagt of ik haar op het strand gezelschap kom  houden.  Ik ben intussen ongeveer pruim geworden in dit zwembadje, dus volg haar naar de strandstoelen.

Verderop zie ik Rick in zee bezig met filmen.  De golven zien er wat minder hoog uit dan vanochtend en ik waag me ook de zee in.  De temperatuur daarvan is prima, maar er zijn flinke golven en ik heb harde contactlenzen.  Dat zoute water in mijn ogen is geen pretje dus echt de golven inspringen, zoals Rick doet, is voor mij geen goed idee.  In het ondiepe gedeelte is het echter erg lekker vertoeven.

We lezen nog wat meer om op te drogen en dan gaan Rick en ik nog een Corona Light drinken aan de bar bij het zwembad.  Saskia gaat vast naar boven om zich op te frissen en wij volgen niet veel later.

Ons plan vanmiddag is om Cancun wat te gaan verkennen.  Ons hotel ligt aan het uiterste randje van de kilometerslange (lees meer dan tien kilometer) hotelrij en het is hier heel rustig.  Naarmate we naar het midden rijden wordt het steeds drukker tot we een gedeelte zien waar het wel Times Square of Las Vegas lijkt met het ene thema restaurant na het andere.  Daar willen Saskia en Rick straks heen.

Eerst gaan we het oude stadje Cancun in en zoeken de Mercado 28 op.  We parkeren en lopen de grote markt binnen.  Het buitenste gedeelte is duidelijk op toeristen ingesteld en we worden door iedere verkoper aangeschoten, iets wat Rick en Saskia niet gewend zijn.  Ik heb heel wat van mijn leven in Afrika vertoefd en daar is het niet anders.

We lopen langs de standjes en ik maak foto's van de kleurrijke huisjes en verkoopwaren.  Dan ziet Saskia een leuke Mexicaanse bloes.  De verkoopster vraagt er 550 pesos voor en dat is natuurlijk veel te veel, maar Rick en Saskia zijn meteen bereid het ervoor te betalen.

Gelukkig spreken we Nederlands en weet de goede vrouw niet wat we zeggen.  Ik leg de andere twee het zwijgen op en doe een tegenbod van 350 pesos.  500, komt zij terug en ik weer 400.  Uiteindelijk wordt het 425 pesos en dan denk ik altijd nog dat ik niet de beste onderhandelaarster ben.

Bij een volgend standje vindt Saskia de oorbellen leuk.  Zeventig pesos wil de man ervoor en dat zijn mijn twee Amerikaantjes weer meteen bereid te betalen.  De verkoper heeft er duidelijk plezier in dat ik ze tegengas geef en neemt meteen mijn aanbod van vijftig pesos aan (te hoog dus...).  Saskia vindt mij een wreed mens, maar ik leg uit dat hier verwacht wordt dat je afdingt op de prijs.

We lopen dieper de markt in en dan is het opeens helemaal niet meer toeristisch en lopen we helemaal tussen de plaatselijke bevolking.  Dat is wat ik wilde zien.  Nu geen getouwtrek aan ons meer, maar gewoon winkeltjes waar de lokale mensen ook heengaan.  Het is een enorme markt dus we zien bij lange niet alles, maar ik heb mijn vleugje echt Mexico zo even binnen.

Een grote vleug compleet onecht Mexico volgt, want Rick wil per se naar Senor Frog's.  Dat ligt in het Vegas gedeelte van Cancun met Hard Rock Cafe, Carlos n Charlie's en een heel aantal nachtclubs.  We krijgen een tafeltje aan het open raam.

Carlos is onze serveerder en die heeft meteen een zwak voor Saskia.  We bestellen drankjes en Rick en ik nemen ook de nachos om van te snacken.  Intussen wordt er gezongen en gedanst door de serveerders.

Op een gegeven moment komen ze allemaal langs met een margarita fles en Rick krijgt daar een paar slokken van in zijn mond gespoten.  Niet veel later loopt Carlos op Saskia af met zijn vier andere leuk uitziende medewerkers en moet Saskia aan het margarita spuiten geloven.  Ze lacht er enorm om en gelukkig zijn margarita's veganistisch.

Dan is het nog niet afgelopen, want terwijl Rick aan het betalen is worden Saskia en ik door serveerders opgehaald om te dansen.  Jeetje, ik wil zo graag nee zeggen, maar zo oud ben ik toch ook weer niet.  En zo dans ik met een onbekende veel jongere Mexicaan, bekeken door een restaurant vol toeristen.  Zoals mijn oma altijd zei: "Je ziet ze toch nooit meer" zullen we maar denken.

Voor het avondeten heeft Saskia een restaurant met veel vegetarische opties gevonden op Happy Cow.  Het zou binnen loopafstand moeten zijn en we lopen wat rond, maar zien het niet.  Rick belt het restaurant waar ze zijn en dan vinden we het makkelijk.

We nemen plaats binnen, want het is buiten erg warm en vochtig.  Dat blijkt binnen niet anders te zijn, helaas.    Saskia weifelt nog even of ze hier wel wil eten, maar als de serveerder komt kunnen we niet meer weg.  Uiteindelijk wordt het een bijzondere maaltijd.

Zoals overal krijgen we chips en salsa en Saskia bestelt ook guacamole.  Terwijl we op ons hoofdgerecht wachten wordt Rick opeens omarmt door een heel klein Mexicaans meisje.  Ze komt gezellig op de lege stoel naast hem zitten en wijst op zijn telefoon.

Rick is altijd goed met kinderen en kijkt of hij daar een spelletje op heeft staan.  Hij vindt iets met Angry Birds en zet er nog een paar op voor haar.  Ik vraag haar intussen hoe oud ze is en het antwoord is vijf.  Haar naam is Yena en ze heeft wel erge zin in een paar chips met guacamole.

Het is een schatje en daarom kopen we ook een paar gewoven armbanden voor Saskia's vriendinnen voor haar en geven een stuk meer dan die waard zijn. Duidelijk heeft het kind geen idee van geld, want ze stopt het gewoon weg alsof we de gewone prijs hebben betaald.

De hostess van het restaurant vraagt of we het niet vervelend vinden.  We verzekeren haar van niet en geven het meisje wat ze wil aan eten.  Rick is ook altijd zo goed met kinderen en ondanks de taalbarriere verstaan ze elkaar prima.

Dit meisje is de dochter van een inheemse Mexicaanse (daarbij denk ik aan Mayaanse afkomst), die dus de kost verdient met de verkoop van die armbanden.  Ze wordt de hele avond tot laat meegesleept en is dol op smartphones en iPads volgens de hostess.  Het is een bijdehands kind en we zouden eigenlijk zoveel meer willen doen dan enkel eten en geld geven.

Dat eten van ons is ook erg lekker.   Rick en ik hebben een garnalengerecht dat in een halve ananas wordt geserveerd.  Saskia heeft iets soortgelijks, maar dan zonder garnalen.   Het was weer eens een heel andere ervaring.

Door de gekte van neon, muziek, straatartiesten en meer lopen we terug naar de auto.  Ik zie aan Rick en Saskia dat ze langer zouden willen blijven, maar ik heb wat ze noemen "noise overload".  Ik vind het vervelend de "killjoy" te zijn, maar met de pijnen, die er toch altijd zijn, en daardoor moeheid ben ik aan mijn limiet.

We rijden terug naar het hotel en Saskia vertrekt weer naar de lobby voor internet.  Rick kijkt een show op zijn pc en ik schrijf dit blog.  Morgen gaan we naar Xcaret, ik ben heel benieuwd!

Foto's van vandaag staan hier

Day 2 Cancun: Tulum Mayaanse ruines

We hebben vannacht weer heerlijk geslapen en tot mijn verrassing staat Saskia zelfs om acht uur als eerste op.  Ik was net van plan dat ook te doen, want was al een tijdje wakker, en Rick is ook meteen in het land der levenden.

Vandaag zijn we van plan om wat van de omgeving te gaan bekijken.  Ook goed om zoveel mogelijk uit de zon te blijven, want Saskia vooral is erg verbrand op haar benen gisteren.  Maar eerst gaan we ontbijt eten.

In het ontbijtrestaurant begroet Vicente ons net als gisteren vriendelijk.  Hij weet nog dat Saskia en Rick thee willen en ik koffie.  Vandaag bestel ik een eiwit omelet met allemaal groentes en neem daar de lekkere verse vruchten bij.  Het wordt een gezond en lekker ontbijt.

Boven probeer ik nog een email aan een klant te schrijven en verdorie, het internet werkt weer niet!  Bij de receptie vertel ik dat het weer mis is en Decidario van IT zal komen wordt me verzekerd.  Ik loop terug naar de kamer, terwijl Saskia en Rick in de lobby op me blijven wachten.  Daar hebben zij een goede internetverbinding.

Na 25 minuten wachten ga ik weer naar beneden, want wij willen op weg.  Decidario is net naar boven gegaan wordt me verzekerd, dus ik ren ook weer terug.  Hij blijkt dezelfde IT persoon als gisteren te zijn en probeert de problemen op mijn laptop te gooien, maar dan zouden Saskia en Rick wel een goede verbinding moeten hebben en dat is niet het geval.

Decidario gaat naar beneden en start het hele systeem weer op.  Hij belt naar onze kamer in de hoop dat dat het was, maar nee.  Dan komt hij met een kabel en zelfs dat werkt om te beginnen niet.  Gelukkig na een paar keer proberen wel, want we hebben inmiddels een uur verloren.  Hopelijk gaat het nu verder goed en zo hoeven we ook niet te betalen, dus dat is helemaal prima.

Rick en Saskia wachten al in de auto en we gaan op weg naar Tulum.  Tien jaar geleden waren we hier ook via Rick's werk een kleine week met de kinderen en toen hebben we Chichen Itza bezocht.  Er was toen geen tijd voor Tulum en ik wilde de ruines daar ook graag zien.

Ook in Coba is heel veel te zien, maar Rick en Saskia hebben lang niet zo'n interesse in geschiedenis als ik, dus het kleinere Tulum is een betere keuze om te bezoeken met hen.

Een kleine anderhalf uur later komen we in het stadje aan.  We rijden eerst door het centrumpje wat echt Mexicaans en kleurrijk is.  Er zijn ook wat restaurantjes, maar ik heb gelezen over de Papaya Playa Project aan het strand.

We vinden het snel en het restaurant is prachtig gelegen met zicht op zee.  Het menu is ook prima, Saskia is helemaal blij veganistische gerechten erop te zien staan.  We smullen dus alle drie al ontspannend op een bank met kussen en een tafel met lekkers voor ons.

Alleen de groene punch, die uit spinazie, komkommer, cactus, kiwi en citroensap bestaat, en Sas en ik beiden bestelden vindt Saskia niet lekker.  Ik wel, maar om er nu twee glazen van op te drinken is me wat teveel van het goede.  Ik heb hier wel heel erg het gevoel al mijn vitamines naar binnen te krijgen met alle groente en fruit overal!

Rick verzucht al dat hij hier wel de hele middag wil blijven zitten, maar dat is niet de bedoeling.  Vier kilometer verderop ligt een oude Mayaanse stad, die ik al jaren graag wil bezoeken.  We negeren de Mexicanen, die ons willen laten parkeren op hun stekje en rijden naar de officiele parkeerplaats.

 Dan lopen we door het zeer toeristische gedeelte met mannen met aapjes en leguanen en allerlei standjes.  Saskia's zonnebril doet haar pijn en Rick onderhandelt een goede prijs voor een "echte" Rayban voor haar.  Ik heb hem geinstrueerd een bedrag te noemen wat hij wil betalen en als de koopman je dan laat gaan was dat bedrag te laag.  Dan zijn er nog genoeg anderen om het juiste bedrag mee te bepalen.

We kopen kaartjes voor het treintje naar de ingang van de ruines en zien dan al gauw dat we dat ook makkelijk hadden kunnen lopen.  Ach, nou ja, het was maar $2 per persoon en het is ook warm, dus wel even lekker om wat koele wind te vangen al zittend.

Bij de ingang kopen we entreekaartjes voor 59 pesos per persoon.  Er staan ook een heel aantal gidsen en ik zie dat dat voor drie personen een heel redelijke prijs is.  Rick en Saskia zijn er niet erg enthousiast over, maar ik vind het niets om maar langs die ruines te lopen en niet te weten waar we naar kijken.

De andere twee kennen mij ook langer dan vandaag en weten dat ik echt pissig zou zijn als er enkel ruines te zien zijn zonder uitleg (wat voornamelijk het geval blijkt te zijn, al staan er wel wat borden met uitleg).  We nemen dus een gids, Jonathan, die goed Engels spreekt al zegt hij dat hij die taal pas twee jaar praat.

Klik op de foto voor het panorama

Na afloop geven Rick en Saskia ook toe dat een gids het toch levendiger maakt.  Hij laat veel plaatjes zien, vertelt over de verschillende Mayaanse periodes, Tulum stamt uit de laatste, van ongeveer 1000 tot 1500.   Veel van de gebouwen hebben met de kalender te maken.  Jonathan laat foto's van de zon precies door de tempelramen schijnend op de ochtenden dat de seizoenen beginnen, heel bijzonder!

We zien schilderingen binnen een van de tempels van verre, maar helaas kunnen we nergens dichtbij komen. In Chichen Itza konden we de pyramide nog beklimmen (weet niet of dat nog kan), maar hier mag je niet bij de tempels komen.  Jonathan zegt dat het is omdat sommige mensen niet voorzichtig zijn, helemaal begrijpelijk, maar wel jammer.

Na de rondleiding lopen we nog wat rond de hoofdtempel.  De boulevard waar ons hotel aan ligt heet Kukulcan en dat is de hoofdgod van de Maya's waar deze tempel ook onder anderen aan gewijd was.  Tulum is bijzonder want het ligt aan zee.  Vlak onder de tempel is nu dan ook een druk strand gelegen.  Wij maken vooral foto's met de mooie diepblauwe zee op de achtergrond.

Het is toch later dan we hadden gewild als we de auto weer opzoeken.   Toch zou ik tenminste graag door het centrum van Playa del Carmen rijden.  Eenmaak daar blijkt de hoofdstraat een autovrije straat te zijn en gezien het feit dat het al na vijven is besluiten we dan maar door te rijden.  Saskia vooral heeft alweer trek en gewoon genoeg van het toeren, dus tijd om terug naar het hotel te gaan.

Heel vreemd moeten we onderweg, zowel heen als terug, om de zoveel kilometers door een politie controle.  Later horen we van iemand in het hotel dat dat is om te controleren op alcoholmisbruik, wel goed natuurlijk. Maar jee, zelfs Rick, die aan de Amerikaanse politie is gewend, vindt dat deze agenten wel helemaal tot de tanden bewapend zijn.

Eenmaal terug bij het hotel gaat Saskia meteen douchen.  Rick en ik gaan even naar de bar en ik neem de cocktail "Vampiro", die ik al eerder op het menu zag en niet kon wachten te proberen, mee naar boven.  Daar zit onder anderen Clamato (tomatensap gemengd met vissap) doorheen, ik vind het heerlijk!

Rick wacht op ons in die bar.  Na mijn douche zijn we klaar voor het avondeten.  Saskia's keuze is hetzelfde restaurant als gisteravond, Navios.  Rick zou liever iets anders zoeken, maar ik vind het prima.  Ze hebben een heerlijk menu en prachtig uitzicht op de zonsondergang.

Saskia neemt dezelfde salade als gisteren en een bord met bonen, rijst en groentes.  Zij wil echt graag veganistisch blijven eten en dat blijkt hier in Mexico best makkelijk te zijn.  Gelukkig, want in Duitsland was dat een probleem.

Voor mij weer een lekker tonijn voorafje

Terug in het hotel gaan Rick en Saskia naar de lobby, maar ik blijf lekker op bed computeren.  Ik kijk naar Johnny English, altijd zo'n leuke film met Rowan Atkinson, en schrijf dit blog. Morgen wil ik graag de historische Mexicaanse buurt in Cancun bezoeken, maar verder wordt het weer een rustdag.

Foto's van vandaag staan hier.

Dag 1 Cancun: Dagje strand en zwembad

Midden in de nacht wekte Rick ons om naar de maansverduistering te kijken.  Gelukkig hoefden we nergens heen, want we konden het heel goed vanuit ons hotelraam zien.  Heel bijzonder, zo'n oranje maan.  Na even gekeken te hebben gingen we terug naar bed en sliepen als rozen verder.

Zo lekker heb ik zelfs geslapen dat ik om zeven uur klaarwakker ben.  Ik zou willen dat me dat thuis zou overkomen!  Natuurlijk is het voor mijn gevoel ook een uur later en gingen we gisteravond vrij vroeg slapen, maar heerlijk om zo uitgerust wakker te worden.

Stilletjes om Rick en Saskia niet wakker te maken computer ik wat.  Ik heb een fan app, die hetzelfde geluid als een echte fan maakt, en daardoor horen zij mijn getyp niet.  Alleen is het internet op de kamer erbarmelijk.  Ik wil nog wel graag wat foto's opladen en dat kan alleen in de lobby waar het veel beter werkt.

Alleen moet ik daarvoor de fan app sluiten en dat maakt Saskia en Rick wakker.  Zij komen niet veel later ook naar de lobby en na wat computeren gaan we ontbijt eten.  Daartoe is er in dit hotel maar een optie, het buffet.

We krijgen een tafeltje aan het raam met uitzicht op zee.  Vicente is onze serveerder en hij spreekt duidelijk liever Spaans dan Engels.  Duolingo heeft echt geholpen, want het lukt mij helemaal in het Spaans met hem te communiceren.  Saskia zit er met open mond naar te luisteren.  Ik ben vast van plan na deze vakantie verder te gaan met Spaans op Duolingo.

Het buffet is lekker en de koffie ook, maar mijn grote favoriet is het groene sap.  Dit is ananas, sinaasappel, cactus, spinazie en selderijsap.  Het smaakt enorm lekker en is ook zo gezond.  Daar is Westin sowieso goed in, gezonde keuzes te over op hun menu's.

Na het ontbijt vertrekken Saskia en ik naar de Westin Workout om te sporten.  Rick opteert voor een wandeling op het strand.  Saskia houdt het in de sportzaal ook niet lang uit, het is er warm en haar loopband werkt niet goed.  De rest van de apparaten is bezet dus ook zij gaat een strandwandeling maken.

Er is in deze zaal maar een elliptical en daar staat al iemand anders op.  Er zit voor mij dus ook niets anders op dan een loopband.  Ik wissel hardlopen (wat ik al tijden niet op een loopband heb gedaan) af met snel wandelen en na precies een uur heb ik er 10000 stappen opzitten.

Het ging allemaal snel, uitzicht op de diepblauwe zee en een spannend boek helpen daar goed bij.  In een ijskast liggen natte koude doeken, die een grote traktatie zijn na al die inspanning.  Morgen wordt het voor mij ook een strandwandeling, denk ik.

Op de kamer trek ik mijn bikini aan.  Rick komt ook terug van zijn wandeling en we gaan samen naar het strand waar Saskia al op een stoel ligt en stoelen voor ons heeft bezet.  Ik loop eerst nog even langs de receptie om te vragen of ze iets aan het erbarmelijke internet kunnen doen.  Tenslotte betalen we er extra voor.

Op de strandstoelen lezen we alle drie lekker ontspannen.  Ik geniet ook enorm van het uitzicht.  De kleuren van de zee zijn mijn favoriete kleuren blauw en het zand zo wit.  Wat een genot!

Saskia heeft na een uurtje trek en we verplaatsen ons naar het restaurant bij het zwembad.  Hier hebben we gisteren ook wat gegeten en ik weet dat er verscheidene dingen op hun menu staan, die ik lekker vind.  Ik bestel de aguachile met gemengde vis.  Het is een soort ceviche, maar dan anders, en zeer smakelijk.

Heel fijn hier is dat Saskia tot nu toe dingen op de menu's vindt, die ze lekker vindt en die vegan zijn.  Meestal wel door de kaas weg te laten, maar dat is prima.  Het is tenminste niet alleen maar groene salades.

Ook onze vegan is happy

Na het eten gaat Saskia weer een strandwandeling maken.  Rick gaat snorkelen, maar komt niet veel later melden dat er weinig te zien was.  Ik vind mijn perfecte stekje in een van de mini zwembadjes.  Het is mijn prive zwembad, al komt er af en toe een gezin met kleintjes bij.

In de schaduw van een palmboom en het water is het heerlijk vertoeven.  Ik heb af en toe een "vriendje" bij me.  Een zwarte vogel strijkt neer om uit het zwembad te drinken en is absoluut niet schuw. 

Dit voelt des te lekkerder met de wetenschap dat het bij ons thuis (natte) sneeuwde vandaag

Tegen vieren trekken Rick en ik droge kleren aan en gaan de Zona Hotelera eens verkennen.  Rick wil graag nog een zwembroek en we parkeren bij het La Isla winkelcentrum.  Daar zien we meteen Shasa waar ze de zwembroeken, die Rick zoekt, verkopen.   Binnen het kwartier is dat dus voor elkaar.

Bij een heel toeristische Mexicaanse winkel kopen we baseball caps.  Rick heeft die nodig om niet te erg op zijn hoofd te verbranden en ik vind het fijn om mijn haar mee te bedekken.  We lopen nog een Pandora winkel binnen, maar er zijn geen speciale Mexicaanse bedels.  Jammer, misschien dat ik later in de week nog  eens ga voor iets wat me aan deze plaats doet denken.

Op de terugweg kopen we wat wijn en bier voor de kamer en maken een reservering voor het avondeten bij Navios.  Saskia wacht inmiddels met smart op ons en ik ben de enige, die nog moet douchen, dus doe dat gauw.

We krijgen een speciaal tafeltje aan de rand van het restaurant dat aan de lagune ligt.  We kunnen zo de zon mooi zien ondergaan.  Het restaurant doet ons erg aan een restaurant dat we in Aruba kennen denken.   De bediening is weer heel erg vriendelijk.

Rick en ik beginnen met een tamarinde margarita, lekker, maar eigenlijk iets te zoet voor mij.  Dit restaurant heeft zelfs vier veganistische gerechten op het menu staan.  Saskia, natuurlijk helemaal blij, vraagt of we hier nog eens kunnen eten.  Rick is daar geen fan van, want die probeert graag verscheidene restaurants, maar we zullen zien.

Het eten is allemaal heel erg lekker.  Mijn tonijn voorafje vooral, maar ik denk dat ik voor even klaar ben met gegrilde inktvis.  Net als in Portugal smaken delen ervan slijmachtig en dat kan ik moeilijk door mijn keel krijgen.  Ik vraag me af of dit oudere inktvissen waren, want ik heb het in de VS nooit zo gegeten.

Al met al wil ik hier best terug als dat de beslissing wordt.  Er staan nog heel wat andere gerechten op hun menu die mij lekker leken.  We hebben genoten van de zonsondergang en de atmosfeer en, behalve de helft van mijn inktvis, het eten.  

In het hotel wacht ons een verrassing, de internet man, die ons net voor we gingen eten bezocht, heeft ervoor gezorgd dat het een stuk beter werkt. Hoera!  Zo kan ik foto's opladen zonder naar de lobby te hoeven gaan.  Saskia gaat daar wel heen en praat met een leuke Franse jongen, helaas voor haar is dit zijn laatste avond hier.

Ondanks dat we allemaal op verscheidene delen van ons lichaam verbrand zijn en aloe nodig hebben, hebben we alle drie met volle teugen van deze dag genoten!  Als afsluiting krijgen we ook nog vuurwerk te zien vanuit onze kamer, helemaal goed.

Reis naar Cancun, Mexico

Oef, dat was me het nachtje wel!  Het was om te beginnen snikheet boven, denkelijk doet de airconditioner het niet.  Ik kon dus al slecht slapen en Saskia ook.  Wat dat  betreft benijd ik Rick, die slaapt altijd en overal.

Om een uur of half drie werd ik wakker en zag op het alarm dat er een deur ergens open zou moeten zijn.  Geen prettig idee dat er iemand ongemerkt het huis in zou kunnen komen, dus ik ging op zoek welke deur het was. 

Saskia kwam naar beneden om wat pijnstillers voor haar hoofdpijn in te nemen en bemerkte gelukkig dat het de deckdeur was, die op een klein kiertje stond.  We gingen weer naar bed, maar ik kon de slaap niet weer vatten en telde de minuten tot om tien voor half zes de wekker ging.

Voordeel is wel dat we meteen klaarwakker zijn.  We maken ons klaar en sjouwen de bagage naar buiten.  De taxi is vroeg en ruim op tijd gaan we op weg naar Dulles Airport. 

Halverwege daar bedenkt Rick tot zijn schrk dat hij zijn zwembroeken is vergeten.  Niet handig als je op een strandvakantie gaat, hopelijk kan hij er in Cancun een paar van zijn gading vinden, want terug naar huis gaat is geen optie.

Eenmaal op het vliegveld zijn we bij de Premier balie van United zo ingecheckt.  Ook hebben Rick en ik vandaag een TSA Pre op onze instapkaart staan.  Dat betekent dat we veel sneller door de veiligheidscontrole kunnen.  Onze schoenen hoeven niet uit en vloeistoffen en laptops kunnen in onze tassen blijven.

Alleen Saskia heeft deze service niet, maar zij kan in de korte rij voor familie aansluiten.  Met de trein komen we gauw bij de C gates aan en dat geeft ons nog ruimschoots tijd ontbijt te halen.  Ik haal ei, ham, kaas en champignons sandwiches bij Potbelly voor Rick and mij (Saskia heeft een Clif reep mee als ontbijt).  Rick haalt intussen koffie en thee bij Starbucks.

Op tijd gaan we aan boord en nemen plaats in onze Economy Plus stoelen.  De vlucht gaat snel, er is Directv om te kijken, maar daar maakt alleen Saskia gebruik van.  Ik houd het bij mijn Kindle en lees mijn Virgin River boek van Robyn Carr uit.

Ongeveer een kwartier later dan het schema landen we in Houston.  Daar wacht ons een aangenaam bericht.  Onze vlucht vertrekt nu in plaats van twee terminals verderop van een gate vlakbij die waar we aankomen.  We hebben dus even tijd om wat te eten en drinken te kopen.

Helaas smaakt de sushi, die ik uitkies, verschrikkelijk en ik eet er maar een paar stukjes van.  Ik had niet gedacht dat ik ooit sushi zou hebben die ik niet lekker vind!  Hopelijk is er in het vliegtuig wat eten te krijgen.

Gisteren al zagen we dat we voor de vlucht van Houston naar Cancun een gratis upgrade naar eerste klas zouden krijgen.  Ook Saskia heeft als compagnon een stoel in eerste klas.  Dat is voor haar het eerst in haar leven dat ze eerste klas vliegt.

We gaan als eersten aan boord en krijgen meteen een drankje aangeboden.  De flight attendant is een ontzettend leuk mens en helpt Saskia met veel humor als haar glas water per ongeluk op de stoel naast haar belandt.  Gelukkig voor Saskia zit er niemand naast haar.  Volgens de flight attendant is het hoogst ongewoon om plaatsen open te hebben in de eerste klas cabine.

Saskia wil geen foto van haar eerste keer eerste klas vliegen, maar Rick en ik poseren wel

Wij profiteren daar in ieder geval lekker van.  Het is eerste deel van de vlucht is er heel veel turbulentie, maar dan krijgen we weer een drankje, dit keer geserveerd in een echt glas.  Helaas is de vlucht te kort voor een maaltijd, maar we krijgen van de vriendelijke crew ongelimiteerde zakjes chips, Toblerone minireepjes en bananen.

Voor we het weten wordt de landing naar Cancun ingezet en zijn we opeens in Mexico.  Als eersten zijn we het vliegtuig uit en door immigratie. We krijgen mooie Mexicaanse stempels in onze paspoorten.  Bij de douane krijgen we een willekeurig rood licht wat betekent dat onze bagage na moet worden gezocht.  Natuurlijk vinden ze niets en we kunnen door.

Via Expedia heb ik een auto gereserveerd bij Fox en met een busje worden we naar hun kantoortje gebracht.  Een half uurtje later rijden we in een kleine Hyundai weg.  Alle bagage past erin en wij ook, dus helemaal goed.

We rijden naar de Zona Hotelera en ons hotel blijkt het eerste daar te zijn, lekker dicht bij het vliegveld, want onze vlucht terug vertrekt helemaal op een verschrikkelijk vroeg uur.  We hebben het Westin hotel hier geboekt op punten van Ricks vele nachten in Starwood hotels.

Daarom worden we ook als belangrijke gasten ontvangen.  Onze kamer is klaar met uitzicht op de lagune.  Duizend verontschuldigingen dat we geen upgrade naar uitzich op zee kunnen krijgen, maar ons uitzicht blijkt toch prachtig te zijn.

De bagage wordt boven gebracht en Saskia en ik kleden ons in bikini.  Beneden aan het zwembad nemen we plaats aan een tafeltje om een hapje te eten.  Saskia springt ook even in het zwembad en verkondigt dat het water heerlijk is. 

Hier in Mexico mag Saskia ook alcohol drinken en daar maakt ze dan ook meteen gebruik van door een margarita te bestellen.  Rick en Saskia nemen een salade en ik een ceviche, we hebben niet veel voor lunch gehad.

Rick heeft dus geen zwembroek mee en in het winkeltje bij het hotel gaan we kijken of ze er een voor hem hebben.  Gelukkig is dat het geval, maar het is zeker niet Ricks smaak.  Hij koopt er dus een om morgenochtend te kunnen zwemmen, maar wil morgenmiddag in het winkelcentrum hier dichtbij kijken of hij een andere kan vinden.

Het strand ziet er wel  erg aanlokkelijk uit en lijkt zich kilometers uit te strekken, mooi voor een strandwandeling in de komende dagen.  Rick en ik lopen even de zee in, het water heeft een zeer aangename temperatuur.

Dan bestellen we met Saskia een drankje bij de bar aan het zwembad.  Freddy is heel vriendelijk en doet zijn best om onze voor hem wel  heel  vreemde voornamen te leren.  Natuurlijk niet Rick, maar Saskia en Petra vindt hij heel bijzonder.  Iedere keer in Mexico valt het me weer op hoe vrolijk en vriendelijk iedereen is.  Het is echt een heerlijk vakantieland en ook zeer betaalbaar.

Boven maken we ons klaar voor het avondeten.  We hebben een reservering bij een van de restaurants in het hotel, Arrecifes.  We krijgen een tafeltje buiten vlak aan zee.  Het is werkelijk zo genieten!

Ook het eten is heerlijk.  Saskia smult van haar groente fajita’s, Rick heeft zoveel vlees dat hij het niet opkan en ik een lekker voorafje van garnalen “taco’s” in jicama tortilla’s en hoofdgerecht plaatselijke kip tamales.  Ik heb echt het gevoel Mexicaans te hebben gegeten vanavond en ook mijn Spaans alvast wat uitgeprobeerd.

Het internet op de kamer is zeer matig, maar het lukt me toch dit blog te plaatsen.  Waarschijnlijk gaat veel  foto’s  opladen niet lukken, maar dat komt later dan wel.  We zijn moe van de lange dag (en slapeloze nacht) en plannen morgen een rustige dag in.