Nederland Dag 6: Utrecht dag en dag 7 terugreis

Zaterdag

Rick en ik willen deze laatste dag in Nederland beginnen met een voor mij nostalgische wandeling langs de plekjes waar ik als studente woonde en vaak kwam.  We staan om acht uur op en lopen voor het laatst deze vakantie naar Bakker Bart.

Het is helaas bewolkt en waterkoud vandaag, maar we mogen natuurlijk niet klagen na het mooie weer van de afgelopen week.  Bij de bakkerij is het een gezellige drukte.  Ik bestel een broodje gezond en Rick doet zich tegoed aan een saucijzebroodje.

Dan lopen we langzaam richting de UVSV/NVVSU waar ik lid was.  Zo komen we over het Janskerkhof waar de kleurrijke bloemenmarkt plaatsvind.  Ik maak er wat foto's van en vind het jammer dat we niet een van de felle boeketten mee kunnen nemen.

Onze discotheek bestaat nog!

Het clubgebouw van de UVSV ligt op Drift 19, maar dat gebouw is hermetisch afgesloten.  Alle luiken zijn dicht en niets wijst erop dat het nog steeds hun adres is, behalve het woord "Hestia" (de godin van huis en haard) boven de deur. 

In het gebouw ernaast wordt vandaag de open dag van de universiteit gehouden en ik vraag het meisje wat iedereen ontvangt of zij weet of UVSV er nog is.  Dat is wel het geval en zij denkt dat het gebouw zo gesloten is vanwege het vroege uur.  Zou natuurlijk helemaal kunnen. 

Wij lopen verder naar de Nachtegaalstraat 56bis waar ik voor mijn verhuizing naar de VS woonde.  Ik had er na het vertrek van mijn ouders naar Amerika twee kamers, mijn slaapkamer uitkijkend op straat.  Het is heel leuk het weer te zien!

Onze vroegere huisbaas, meneer van Beurden, had een delicatessenzaak en ik dacht eigenlijk dat die opgeheven was.  Maar kennelijk heeft een van zijn kinderen het overgenomen, want de zaak zit er nog en heet nu Peek en van Beurden.  Meneer en mevrouw van Beurden, heel joviale mensen, waren in 1983 al op leeftijd dus ik betwijfel dat ze nog in leven zijn.

Rick maakt een foto van mij in het portier en dan lopen we door een deel van het centrum van Utrecht waar we nog niet eerder zijn geweest.  Ik maak allerlei foto's onderweg (de link naar dat album staat per ongeluk onder mijn blog van gisteren, maar ik zal het hier nog eens onder plaatsen). 

Overal in de stad is Nijntje present.  Ik ga op zoek naar haar standbeeld dat aan het einde van de van Asch van Wijkskade op het Nijntje Pleintje staat.  Dat is kleiner dan we verwachten, maar toch erg leuk.  Nijntje schijnt ook de mascotte van de Tour de France te worden deze zomer.

Via de Oude Gracht lopen we terug naar het winkelgedeelte.  Inmiddels zijn de winkels open en ik ga in de Bijenkorf kijken of ik nog broeken kan vinden.  Ik slaag vrijwel meteen met een paar Gerry Weber broeken, die ook nog eens in de aanbieding zijn.  Alsof ze voor mij gemaakt zijn, zegt de vriendelijke verkoopster.

Ook wil ik graag nog een Blond mok.  Ik vind degene, die ik heb, met allerlei Nederlandse dingen erop, zo leuk en een fijn formaat.  De mokken met Engels erop vallen af, maar ik kan niet kiezen tussen de "Delfts blauwe" en de twee kletsende vriendinnen.  Nou, zegt Rick, dan neem je ze toch allebei?  Prima oplossing!

Buiten fotograferen we ook nog even het stoplicht met Nijntje erop.  Rick verzucht dat hij nu wel weer genoeg Nijntjes heeft gezien.  Ze is inderdaad wel een zeer aanwezig konijntje in deze stad!

We hebben dorst gekregen en duiken de Starbucks in.  Zo zijn we toch nog een keer ook in Nederland in de Starbucks.  Rick neemt een warm drankje, want hij heeft het koud.  Ik ook wel, maar heb zo'n dorst dat ik toch maar voor een ijscapuccino kies.

Dan lopen we de markt op en ik neem een haring en een bakje garnalen als snack.  Kai en Saskia zijn inmiddels ook op en we ontmoeten elkaar op de Steenweg.  Even luisteren we naar de Dom waar zaterdag tussen 11 en 12 een dame het carillon met allerlei bekende muziek bespeelt.

We lopen door de Xenos en Blokker en zien er wel leuke dingen, maar kopen niets.  Net binnen in Hoog Catharijne heeft Rick een poffertjes en stroopwafels kraampje ontdekt.  Kai en hij bestellen een portie poffertjes.

Terwijl zij die eten ga ik met Saskia de V&D in om voor haar een warme sjaal en handschoenen te kopen.  Zij had de hele week al te koele kleding mee voor het weer, maar vandaag is het echt koud. Gelukkig hebben we snel warme spullen gevonden.

Om mijn Suske en Wiske verzameling aan te vullen gaan we naar Piet Snot.  Die winkel bestaat ook al sinds mijn studententijd.  Ik kies een vijftal Suske en Wiskes, die ik nog niet heb.  Er zijn er meer, die ik niet heb gelezen, maar we maken ons wat zorgen om het gewicht van de koffers, dus ik houd me in.

Gisteren hadden we dus bij Catch tekeningen van Utrecht gezien door Charles v.d. Broek.  We gaan erheen om er een uit te kiezen, maar degene met de Oude Gracht en Dom erop hangt in hun etalage en ziet er wat vervaagd uit.  Daar willen wel dus geen 169 euro voor neertellen en de andere tekeningen van hem zijn het toch net niet.

Maar dan zien we kleinere tekeningen van een andere schilder, die nog leuker zijn.  De handtekening kunnen we niet lezen en de verkoopster weet de naam ook niet.  Maakt niet uit, we kopen een plaatje van de Neude en een van de Oude Gracht.  Nu nog even bedenken waar we ze willen hangen.

Vroeger ging ik altijd naar de Drop Inn om snoep en drop te kopen en ik vind het leuk dat dat kleine winkeltje nog bestaat.  Rick en ik kiezen allerlei soorten zoute drop om mee terug te nemen.  Geen van de kinderen houdt ervan, maar Rick dus wel.

Kai en Saskia gaan vast bij Aperitivo thee drinken om warm te worden, terwijl Rick en ik teruglopen naar het hotel om onze buit te lossen.  Aperitivo heeft de veganistische weedburger op het menu staan en is dus een perfekt restaurant voor onze lunch.  Mijn broodje filet Americain komt op brood van Bakker Bart en is zalig.

Mijn spieren zijn niet blij met de kou vandaag en ik besluit dat ik genoeg gewinkeld heb.  Ik ga liever naar het museum Speelklok waar ik volgens mij nog nooit ben geweest.  Rick en Kai zijn nog niet uitgeshopt en Saskia wil terug naar de kamer dus we besluiten een paar uur onze eigen gang te gaan.

Van mijn uitstapje naar het museum krijg ik absoluut geen spijt.  Weliswaar heb ik geen tijd om een hele rondleiding mee te maken, maar ik krijg nog de laatste vier orgels aan het einde van een mee en hoor een paar 16e en 17e eeuwse klokkencarillons aan het begin van de andere.  Het is geen groot museum, maar wel erg leuk met de vrolijke muziek.

Bekend deuntje uit een bekend draaiorgel

Om drie uur hebben we afgesproken met Anika en haar dochter bij Oudaen, het brouwerij kasteel op de Oude Gracht.  Rick en ik nemen alvast een tafeltje en bestellen een biertje uit de brouwerij.  Anika en Ellen zijn bij de universiteit open dag geweest en komen niet veel later binnenlopen.

Met Anika was ik in oktober nog in Barcelona en ik blijf het bijzonder vinden dat we na meer dan veertig jaar nog steeds vriendinnen zijn!  We kletsen gezellig bij, maar ik weet ook dat Rick nog wat dingen wil doen voor de winkels sluiten. 

Na zo'n drie kwartier nemen we dus afscheid en gaan nog gauw even wat winkelen.  Bij het VVV koopt Rick het boek "How to survive Holland".  Dat lijkt mij ook wel een grappig boek en ga het zeker ook lezen.

Bij Theo Blom kopen we een doosje met vier Domtorentjes om mee naar huis te nemen.  Er zit verse room in dus hopelijk overleven ze het een beetje.  Lijkt me wel, want in het ruim van het vliegtuig is het ijskoud.

Om vijf voor vijf, als ze al aan het inpakken zijn, scoor ik nog een haring en doosje garnalen van de visboer en dan gaan we opwarmen op de kamer.  We pakken zoveel mogelijk in en dan gaan Rick en ik op zoek naar een cafe voor een drankje voor het avondeten.

Daarvan zijn er in Utrecht meer dan genoeg te vinden, maar ik wil graag naar de Dikke Dries.  Daar kwamen we vroeger ook regelmatig en inderdaad is het gros van de mensen in het cafe van studentenleeftijd.  Rick bestelt een Utrechts biertje van brouwerij De Leckere en ik een oude jenever.

Omdat we verreweg de oudsten hier zijn besluiten we na een drankje op te stappen.  Rick wil graag nog ergens anders wat drinken en we strijken neer op de Neude bij Cafe le Journal.  Inmiddels miezert het wat, de eerste regen die we deze week gevoeld hebben.

Natuurlijk ontbrak pannenkoeken eten nog aan deze vakantie en dat gaan we vanavond doen.  We hebben gereserveerd bij de Oude Muntkelder, het oudste werfrestaurant aan de Oude Gracht.  Kai en Saskia wachten ons er al op.

Het is heel leuk dat Saskia hier gewoon met ons mee kan eten, want ze hebben ook veganistisch pannenkoekendeeg (ook gluten vrij en nog een aantal andere opties). Saskia zegt dat het heel goed smaakt.  Mijn pannenkoek bestel ik met spek, kaas, champignons, appel en gember.  Mijn enige "klacht" is dat de gember raar en hard is en er apart bij wordt geserveerd.

Voor we met eten begonnen dacht Rick nog een echt stuk Hollandse appeltaart te eten als dessert.  Maar pannenkoeken zijn machtig en natuurlijk heeft hij daar geen plaats meer voor.  Dat zal dus voor een ander bezoek aan Nederland zijn.

We lopen terug naar het hotel en Kai en Saskia gaan inpakken.  Dat betekent ettelijke kloppen op de deur voor spullen, die niet meer in hun tassen passen.  Intussen kijk ik naar The Kids Voice.  Wat een leuk programma is dat!  Wij kennen natuurlijk The Voice hier, maar de kinderversie zou hier ook aanslaan denk ik.

Zondag

En dan is de dag van de terugreis alweer aangebroken.  We maken ons snel klaar, checken uit en gaan op weg naar Schiphol.  Op zondag zo vroeg is het natuurlijk heel rustig op de weg en nog voor achten rijden we al de Sixt parkeerplaats op.

Na de van afgegeven te hebben lopen we naar de terminal.  Met Ricks Gold status bij United zijn we zo ingecheckt en lopen naar de paspoortcontrole.  De marechaussee mannen zijn goed gemutst vanochtend en maken een gezellig praatje.

Het verbaast ons enorm dat we daarna niet door een veiligheidscontrole hoeven.  Het voelt heel raar, want bij elk ander vliegveld moet dat wel.  Enfin, we gaan op zoek naar een ontbijtplaats.  Rick gaat met Saskia naar een sap en vruchten standje en Kai en ik lopen naar de Dutch Kitchen waar we een tafeltje nemen.

Als ontbijt neem ik nog even heel slecht een saucijzenbroodje.  Alleen is het heel droog en ik eet alleen het vleesgedeelte.  Rick en Kai vinden ze ook niet lekker, jammer dus.  De grote mok koffie in een echte mok maakt veel goed voor mij.

Voor onze vlucht moeten we anderhalf uur voor vertrek al bij de gate zijn.  Jammer, want we hadden graag nog lekker gewinkeld.  Bij onze gate wordt van alles vernieuwd, maar er zijn wat shops.  Ik koop vijf bevroren haringen om thuis nog even van te genieten en wat tijdschriften.

Dan sluiten we aan in de rij voor de veiligheidscontrole bij de gate.  Een voor een worden we binnengelaten en dan hebben wij nog geluk dat we in de priority lane mogen.  Een Engelse dame voor mij merkt al op dat het geen wonder is dat ze anderhalf uur nodig hebben hiervoor!

De uiteindelijke controle bestaat uit de gebruikelijke idiote vragen of je zelf alles hebt ingepakt en of je dingen van anderen hebt gekregen.  Dat laatste hebben wij natuurlijk wel, maar ik ga daar geen "ja" op antwoorden.  Een terrorist vind je daarmee natuurlijk ook niet.  Waarom ze die vragen blijven stellen in Europa is me een raadsel.

We hoeven onze schoenen niet uit en de vloeistoffen niet uit onze tassen te halen.  Al met al voelt het minder streng dan in Londen en VS vliegvelden.  Eenmaal er doorheen kopen we gauw flesjes drank uit een automaat om mee in het vliegtuig te nemen.

Met onze Premier status mogen we al vrij gauw aan boord van de oude 767.  Helaas ook geen moderne tv's in de stoelen, maar het oude systeem met maar een heel beperkte keuze aan films.  Gelukkig heb ik meer dan genoeg vertier op mijn Kindles en tablet.

Voor het opstijgen wordt de bemanning aan ons voorgesteld en dan vooral de Nederlandstaligen.  Daar hoor ik op zijn Amerikaans "Wijnand" noemen.  Verrast kijk ik Rick aan, want wij kennen Wijnand en zijn vrouw!  Grappig genoeg "ontmoetten" wij hem voor het eerst op onze terugvlucht uit Nederland in 2005.  Zijn vrouw ken ik al langer.

Natuurlijk willen we gedag zeggen, maar Wijnand werkt in business class.  Ook deze vlucht is de bemanning trouwens voornamelijk mannelijk, het valt me echt op, naar Londen ook al.  Als de lunch wordt rondgebracht vraag ik aan een van de flight attendants of hij Wijnand kan laten weten dat wij ook in het vliegtuig zitten.  Dat belooft hij te doen.

De lunch is best lekker, ik heb de kip met groentes en aardappeltjes.  Daarna ga ik verder House of Cards kijken.  Wat een serie is dat!  Ik zit er helemaal in!

Na een uurtje komt inderdaad Wijnand even naar achter.  Hij biedt mij ook een heerlijk wijntje aan waar ik geen nee tegen zeg!  De vlucht gaat verder snel met de ene House of Cards aflevering na de andere. 

Voor ik het weet is het tijd voor de snack, een broodje met kalkoen en kaas en wat chips.  Dan zetten we de landing in.   Het is prachtig weer in Virginia en we kunnen in de verte Washington zien liggen, ongewoon bij een landing in Dulles wat zo'n dertig kilometer buiten de stad ligt.

Bij het uitstappen zeg ik Wijnand nog gedag en dan lopen we naar de paspoortcontrole.  Daar is het heel rustig.  Rick en ik hebben Global Entry en kunnen die machines gebruiken, maar ook Kai en Saskia zijn er zo doorheen.

De bagage komt ook snel en de douane wuift ons door.  Dit is waarschijnlijk het snelst dat we met zijn allen buiten staan na een internationale vlucht!  We lopen naar de taxi's en krijgen een minivan met een zwijgzame chauffeur.

Een half uurtje later zijn we thuis.  Het is heerlijk weer en ik zie dat er op het deck flink gegeten is van het vogelvoer.  Dat niet alleen, de maiskolf voor de eekhoorn is ook helemaal kaal geknaagd.  Zou die eindelijk door de eekhoorns gevonden zijn? 

We pakken wat uit en dan komt Kai melden dat hij zijn telefoon in de taxi heeft laten liggen.  We bellen de centrale en Rick gaat terug naar het vliegveld in de hoop de minivan weer te zien.  Kai belt zijn telefoon, maar niemand reageert.  Hopelijk krijgen we hem terug!

De jet lag begint mij parten te spelen en ik denk dat het vanavond niet laat zal worden.  Rick moet morgen ook weer op reis, dus het ware leven is weer begonnen.  We hebben allemaal echt genoten van onze dagen in Nederland!

Foto's van vrijdag met zicht van de Domtoren staan hier

Foto's van zaterdag staan (nogmaals) hier

Nederland Dag 5: Dom beklimmen en rijsttafel met familie

En nu zijn dan onze "rust"dagen (ha ha) aangebroken.  Rick en ik slapen dan ook ruim uit tot maar liefst half negen!  De kinderen hebben we gezegd te slapen tot wanneer ze willen.  Als tieners (wat Saskia nog wel is, maar bijna niet meer) zou dat een gat in de dag hebben betekent, maar nu krijg ik om half tien al reactie op mijn Facebook berichtje aan hen.

Eerst lopen Rick en ik naar Hoog Catharijne en halen weer ontbijt bij Bakker Bart daar.  Als ik mijn broodje aan wil nemen dendert mijn fototoestel op de tegels!  Schrikken en helaas, de lens is kapot.  Ik probeer hem nog te redden en Rick ook, maar geen succes.

Rick biedt me meteen zijn 28-200mm lens aan, aangezien hij hier alleen zijn wijdhoeklens op zijn toestel heeft.  Dat lucht me op, want we gaan vandaag de Dom beklimmen en dan wil ik toch graag mijn DSLR gebruiken.

Bij de AH lopen we door de winkel en slaan een paar dingen in.  Het valt me op dat we toch wel heel veel ook in ons gebied kunnen krijgen.  Omdat we toch beperkt ruimte hebben in de bagage houd ik me rustig.  Wat gaat er dan zoal mee?  Nou, een pak mosterdsoep, een pakje kletskoppen, een paar potjes sambal (oelek en manis) en nog wat meer.

Bij de Leonidas winkel kiezen we ook een doosje vol lekkere bonbons uit.  Ik wil hier ook graag een paar broeken vinden en slaag bij de V&D met een spijkerbroek van Only.  De kinderen zijn intussen ook klaar en Facebooken dat ze met ons mee willen.

We lopen dus terug naar het hotel om ze op te halen.  Ik waardeer bij de KPN winkel mijn simkaart op en verderop waag ik een poging of mijn lens hier ook te krijgen is bij Foto Prisma, maar geen succes.  Ik moet trouwens echt zeggen dat we enkel supervriendelijke mensen hebben getroffen in de winkels deze week.  Onze credit cards zonder chip zorgen altijd voor een kort gesprekje.

 

Kai en Saskia hebben nog geen ontbijt op en willen dat bij Bagels & Beans halen.  Kai neemt een bagel en Saskia en ik een lekker vers sapje.  Ik neig altijd naar de groentesappen en neem dit keer komkommer, appel en wortel.  Saskia heeft vruchtensap.

We hebben kaartjes om de Dom te beklimmen om twaalf uur en lopen alvast die richting op.  Bij bakkerij Theo Blom kopen we een van hun beroemde domtorentjes (een bonbon gevuld met chocolade room XL), die Rick, Kai en ik delen.

Dan lopen we naar Catch. Daar hebben ze allerlei tekeningen van Utrecht.  Die van Charles v.d. Broek spreken ons aanvankelijk het meest aan, maar degene, die ik het leukst vind, hangt in hun etalage en is wat beschadigd.  Er zijn verder een heel aantal leuke tekeningen van anderen. We gaan er nog even over nadenken en zullen morgen teruggaan.

Bij de VVV halen we de kaartjes voor de Dom beklimming en kijken daar dan even rond.  We moeten alle tassen in een kluisje leggen.  Rick en Kai kopen een paar boeken en ik kijk naar de wandelboekjes over Utrecht en omgeving.

Dan worden we als groep bij elkaar geroepen door Roos, de gids.  Het is een veel grotere groep en internationaler dan ik had verwacht.  Er zijn zeker twintig mensen.  Roos neemt ons mee de toren in en dan beginnen we aan de 465 stappen klim naar 95 meter hoogte (de toren zelf is 112,32 meter hoog).

Onderweg zien we eerst de kamer waar vroeger de bisschop vertoefde, maar tegenwoordig allerlei feesten, concerten etc. worden gehouden.  De tweede stop is bij het klokkenspel met bellen uit de 16e eeuw (de grootste) en uit 1982, de kleinere, die er ter gelegenheid van het zeshonderd jarig bestaan van de toren in werden aangebracht (de oorspronkelijke waren wegens geldgebrek verkocht).

Als we bij het carillon aankomen is het net half een en speelt het ook.  Roos vertelt dat morgenochtend tussen elf en twaalf een dame het carillon een uurlang zal komen bespelen.  Via heel veel spirale trapjes lopen we uiteindelijk naar het hoogste punt. 

Met dit schitterende (maar wel koude, ik heb spijt mijn sjaal in de hotelkamer te hebben gelaten) weer hebben we prachtig uitzicht!  We kunnen zelfs helemaal de Arena zien in Amsterdam!  We fotograferen er dan ook op los.  Later hoor ik van Petra dat er soms wel mensen tijdens zo'n rondleiding besluiten van de toren te springen.  Onvoorstelbaar!

Als we weer naar buiten lopen staat Petra ons al op te wachten.  Zo leuk om haar weer te zien!!  Ik haal gauw de spullen uit het kluisje bij de VVV en dan lopen we naar De Rechtbank waar Petra gereserveerd heeft voor de lunch.

Het wordt een gezellige en loei lekkere lunch.  (Even terzijde, ik ga de woorden "loei" en "fraai" vaker gebruiken nu.  Ik merk na deze week wel dat ik echt een beetje hetzelfde setje woorden gebruik.  Ik verwelkom suggesties voor synoniemen voor leuk, leuker, leukst en lekker, lekkerder, allerlekkerst etc. )

Ook Petra komt met allerlei verwennerijen!  Kai en Rick krijgen lekkere biertjes, Saskia veganistische dingen, waar zij blij mee is, en ik een schattig zeehondje voor mijn Pandora armband! Daarbij ook een zak van favoriete Shanghai nootjes en de Vriendin.  De Pandora bedeltjes zijn zo leuk, ik kan daar iedere dag naar kijken en aan mijn vriendinnen hier denken.

Na gesmuld te hebben, ik had een broodje makreel, gaan we nog even door de stad lopen.  Op mijn lijstje staat nog het Dick Bruna huis.  Ik wist werkelijk tot voor kort niet dat deze tekenaar uit Utrecht komt.  Ik heb hem in 1996 nog in onze buurt ontmoet en hij tekende een paar boekjes voor Katja, Kai en Saskia, die ik na onze brand weer heb gevonden.

Nu zie je Nijntje overal in de stad.  Het Nijntje museum gaat ter ere van zestig jaar Nijntje eind dit jaar open in het vroegere huis van Dick Bruna.  Helaas dringt de tijd en we besluiten het museum over te slaan.  Saskia vooral vindt de Nijntje winkel erbij erg leuk.  Ze koopt een aantal mokken en wat magneetjes.

We slenteren langs de gezellige grachten terug naar de Domtoren, want ik wil voor mijn ouders vanavond typische Utrechtse cadeautjes meebrengen.  Bij bakkerij Theo Blom koop ik een doosje van zes domtorentjes, die werkelijk net klaar zijn!  Ik neem ook een flesje Sint Maarten koffie likorette mee.

Helaas is het dan alweer tijd om afscheid van Petra te nemen.  Dit was kort maar krachtig, maar ja, als je bevriend bent, dan blijft dat gewoon en iedere keer als je elkaar ziet voelt het weer als vanouds.  Petra is een van dat soort vriendinnen en ik heb er een heel aantal meer.

Rick gaat nog wat geld pinnen (mijn kaart is geblokkeerd, heel ergerlijk!) en de kinderen en ik lopen terug naar het hotel.  Zodra Rick terugkomt beginnen we aan de rit naar Arnhem.  Vanavond gaan we daar eten met mijn ouders, broer en gezin en tante. 

Vrijwel zonder oponthoud koment we bij het appartement van mijn ouders aan.  Het is de eerste keer dat we hier zijn en het is even zoeken welk gebouw dat van hen is.  Dan zien we hun namen en bellen aan. 

Mijn ouders hebben een mooi ruim penthouse appartement met een groot balkon en uitzicht.  Mijn tante van 84 is er ook.  Het is fijn om iedereen weer te zien.  Tante hebben we tien jaar geleden voor het laatst gezien!

We drinken wat en rijden dan naar het Indonesische restaurant Batavia.  Wij volgen mijn vader, die ons bekwaam naar de parkeergarage leidt.  Die hadden we waarschijnlijk niet zonder hulp gevonden.

In het restaurant staat onze tafel al klaar en niet veel later komen mijn broer, schoonzus en nichtje en neefje ook aan.  Het is ook erg leuk hun weer te zien, is ook alweer een paar jaar geleden.  De kinderen zijn dan ook enorm gegroeid.

Het wordt een bijzondere maaltijd.  Heel lekker eten, heel veel bijpraten en smikkelen en smullen.  Pas tegen half tien rekenen we af en lopen terug naar de parkeer garage.  Daar komt net de brandweer met gillende sirenes aanrijden.

Hopend dat het niet om de garage gaat lopen we erheen.  Het blijkt wel een alarm in de garage te zijn en we kunnen niet betalen en mogen er niet in.  Gelukkig blijkt het vals alarm en mogen we er weer in.  We nemen afscheid en mijn ouders zullen we over een paar maanden weer zien.

Alweer is het flink puzzelen voor we Arnhem uit zijn, ondanks de GPS.  Daarna is het een peuleschil om naar Utrecht terug te komen.  Daar rijdt Rick ook al dagen niet meer per ongeluk het fietspad op.  Ik vind het knap hoe hij hier rijdt, hoor, ik doe het hem niet na!

Foto's van vandaag staan hier

Nederland Dag 4: Amsterdam

Ja, hoor, we lopen keurig om acht uur de deur uit!  Ik heb mijn zweep er niet eens voor hoeven gebruiken.  Ik denk dat iedereen gewoon ook zin heeft om naar Amsterdam te gaan.

Het hotel ligt supergunstig en we lopen in iets meer dan vijf minuten naar het station.  Daar kopen we een retourtje Amsterdam en gaan dan ontbijt halen bij Bakker Bart.  Voor mij wordt het vandaag een broodje met ei en filet Americain.  We nemen het mee om in de trein op te eten.

We wilden de intercity van 8:25 nemen, maar als we op het perron komen is er geen trein dus we denken hem net gemist te hebben.  Dan maar wachten op die van 8:40 op het perron ernaast.  Een paar minuten later hoor ik de omroepster zeggen dat de vertraagde trein van 8:25 over enkele minuten zal vertrekken.

De anderen hoorden dat helemaal niet, het voordeel van in Nederland gewoond te hebben.  Gauw sleep ik ze mee die trein in.  Ook het naar binnen dringen ben ik nog niet verleerd, maar het mocht niet baten, want de anderen zijn gewend rustig naar binnen te stappen en voor we het weten zijn alle stoelen boven bezet.

Beneden zijn er nog een paar stoelen vrij, niet naast elkaar, maar Rick en de kinderen willen blijven staan.  Nou, mij niet gezien, want lang staan vind ik moeilijk.  Ik ga zitten en mijn ontbijt eten.  Pas na Amsterdam Amstel gaan de anderen ook zitten in vrijgekomen stoelen.

Na een kort half uurtje stappen we uit op Amsterdam Centraal.  Daar kopen we een OV dagkaart en gaan dan op tram 2 wachten.  Maar wat er ook komt, geen tram 2.  We zien alleen maar tram 17 en 13, de ene na de andere. 

We wachten meer dan een kwartier en dan ga ik eens vragen of er wat aan de hand is.  Niemand weet er iets van, maar iedereen is het erover eens dat het wel erg lang duurt sinds er een tram 1, 2 of 5 is langsgekomen.  Na bijna een half uur vinden we het te bar worden en besluiten de 2,5 kilometer naar het Rijksmuseum dan maar te lopen.

Dat is natuurlijk heel goed te doen en ook leuk om door de stad te lopen.  We hebben al kaartjes voor het museum dus kunnen na het afgeven van onze jassen meteen naar binnen.  Natuurlijk lopen we meteen naar de grote trekpleister, de Nachtwacht.  Sowieso vind ik hier eigenlijk alleen de 17e eeuwse schilderijen interessant.

We nemen dan ook uitgebreid de tijd voor de Rembrandts, Vermeers en Jan Steens en meer.  Mijn favoriete schilderijen zijn die van Jan Steen en Hendrick Avercamp.  Van die laatste vind ik het zo bijzonder dat een doofstomme zulke mooie schilderijen kon maken. 

Als we de oude meesters alle aandacht hebben gegeven gaan we nog even naar beneden voor de impressionisten.  Dat valt me dan weer tegen.  Er hangt een Monet en er zijn drie van Goghs (snap ik wel met een museum speciaal voor hem, ooit zal ik dat ook bezoeken).  Wat dat betreft ben ik in de National Gallery of Art verwend. 

Met al het gestaan voel ik me helemaal niet lekker.  Ik krijg overal pijn.  Het is gek, ik kan eindeloos lopen, maar staan heel slecht.  Rick en de kinderen vinden het ook genoeg geweest. 

Maar ja, we (behalve Kai) hebben kaartjes voor de Late Rembrandt tentoonstelling en het is zonde om die weg te gooien.  We hebben er echter geen zin in.  Dan kom ik op het idee om ze aan mensen in de rij te geven. 

Eerst benader ik een ouder stel en vraag of ze van plan zijn de Late Rembrandt tentoonstelling te bezoeken.  Dat zijn ze.  Ik biedt ze onze tickets aan en de mevrouw staat er bijna op ervoor te betalen.  Ik overtuig haar ervan dat dit onze goede daad van de dag is en heel blij lopen ze met onze kaartjes meteen naar binnen.  Geeft echt een goed gevoel!

Het derde kaartje probeer ik eerst bij een Engels paar, maar die snappen niet goed waar het om gaat.  Achter hen staat een man alleen en ik geef het aan hem.  Ook hij is er duidelijk blij mee.  Ik ben blij dat we de kaartjes niet gedachtenloos ongebruikt lieten.

Het loopt tegen twaalven en we besluiten te gaan zoeken naar een lunchrestaurant.  Kai en ik denken dat we op het Leidseplein wel wat moeten kunnen vinden.  Daar is het natuurlijk heel gezellig, maar er is geen veganistisch gerecht te bekennen.

Even verderop aan de Prinsengracht vinden we wel een broodjeszaak met een broodje met humus en gegrilde groentes, die Saskia's goedkeuring krijgt.  Het is een populaire zaak met een rij tot buiten de deur en terecht. 

We bestellen alle vier broodjes, gerookte zalm voor mij, en voor Saskia en mij versgeperst groentesap.  Er zijn geen tafeltjes, dus we strijken neer op de treden voor een huis om te eten.  De broodjes zijn nog warm en het is smikkelen geblazen.

Rick vindt het nog jammer dat we nu niet op een terrasje aan het Leidseplein hebben gezeten.  Om die wens in vervulling te doen gaan, gaan we bij Reynders in het zonnetje wat drinken.  Rick en ik nemen beiden een Kriek biertje en Saskia geniet van haar thee.

Terwijl we daar zitten bedenken we dat het leuk zou zijn een rondvaart te maken.  De kinderen hebben dat nog nooit gedaan, Rick en ik de eerste keer dat we samen in Nederland waren.  De Blue Boat staat op het punt te vertrekken als we er aankomen, dus helemaal goed. 

Het wordt een leuk tochtje.  Het weer kan echt niet beter, er is letterlijk geen wolkje aan de lucht.  Ik heb het raam open en dan kan het toch koud worden, zeker op het IJ.  Deze maatschappij was het dichtst bij, ik zou liever een van de live rondleidingen hebben gehad, maar voor Rick en Saskia is het wel goed dat er een Engelse versie is.

Als we terug aan wal zijn willen Rick en Kai graag de Heineken Experience doen.  Ook dat hebben Rick en ik de eerste keer dat we in Amsterdam waren samen gedaan.  Nu ben ik geen Heineken liefhebster en Saskia al helemaal niet dus we besluiten dat de mannen dat gaan doen en Saskia en ik gaan winkelen.

Zo gezegd, zo gedaan.  Saskia en ik lopen richting de bloemenmarkt waar zij veel interesse in heeft en ik vind deze oudste drijvende bloemenmarkt ter wereld ook erg mooi.  Onderweg weet Saskia een paar leuke kledingstukken van Brandy Melville en een lekker ruikende bad"bom" van Lush te scoren.
Bij Pandora vind ik voor mijn armband een leuke bedel met een typische Nederlandse fiets (met kratje voorop).

Het tulpje kreeg ik gisteren van Naomi

We lopen over de bloemenmarkt, die voornamelijk bollen verkoopt in dit seizoen.  Er zijn een paar stalletjes met verse tulpen en narcissen, maar daar blijft het bij.  Ik vind de markt trouwens ook wel erg toeristisch.  Vrijwel iedereen verkoopt allerlei goedkope souvenirs (en nog heel veel met marijuana bladeren erop, geen wonder dat Amsterdam die naam wereldwijd heeft).

Opeens wijst Saskia naar de Old Amsterdam shop.  De vader van haar beste vriendin, die in Nederland heeft gewoond, heeft gevraagd of we daar een stuk van mee kunnen nemen.  Het is ook verkrijgbaar bij Trader Joe's bij ons, maar ik koop toch maar een stuk en ook een bakje van de smeerkaas voor mezelf. 

Saskia en ik moeten beiden naar de wc en tja, dat is niet zo makkelijk als thuis hier.  Ik zie een Starbucks en een McDonalds en bij een daarvan moet het lukken.  Bij de Starbucks neemt Saskia een smoothie, maar er is geen toilet. 

We worden naar McDonalds gestuurd en daar zit een vriendelijke toiletjuffrouw, die onze euro in ontvangst neemt.  Ze past ook even op Saskia's drankje, zo lief.  Gelukkig heb ik tot nu toe telkens nog het kleingeld om voor onze behoeftes te betalen.

We lopen naar het Spui en kijken naar de menu's van de restaurants aan de Spuistraat in de hoop er wat veganistisch te vinden.  Sommigen hebben wel wat, maar niet wat Saskia lekker vindt.  We besluiten dan toch weer voor de Indonesische route te gaan.  Tenslotte kunnen we dat moeilijk in ons gebied vinden.

Saskia heeft zin in een kopje thee en dat gaan we drinken bij Cafe Luxemburg.  We zitten in de serre en er zit ook een model dat met allerlei grote lenzen wordt gefotografeerd.  Saskia is er door gefascineerd, ik zit er met mijn rug naartoe helaas.

Als de drankjes op zijn lopen we naar de Kalverstraat.  Ik zie Saskia's ogen groter worden, al zijn de meeste winkels ook aanwezig in Tysons Corner of ergens anders in onze omgeving. Maar bijvoorbeeld bij Urban Outfitters, haar favoriet, is het aanbod heel anders.  Saskia vindt er dan ook een paar schoenen wat ze graag wil hebben (de zolen zijn zo hoog dat ze net zo lang wordt als ik ermee).

Rick sms-t dat zij klaar zijn met hun rondleiding.  We ontmoeten elkaar halverwege de Kalverstraat.  We zijn allemaal moe en besluiten een cafe op te zoeken.  Het wordt Cafe Hoppe aan het Spui.  Daar delen we (m.u.v. Saskia) een portie bitterballen en Rick en ik drinken een glaasje zwarte bessen jenever.

Schuin tegenover ligt het Indonesische restaurant, Kantjil en de Tijger, waar we gaan eten.  Saskia neemt de vegetarische nasi rames en Rick, Kai en ik delen de rijsttafel Batavia.  Het smaakt allemaal weer zeer goed, hoewel ik die van Blauw een stuk lekkerder vond.

Intussen worden we door mijn FB vriendin Susan al gewaarschuwd dat er brand in een trein was en het treinverkeer tussen Amsterdam en Utrecht daardoor ontregeld.  We nemen de tram terug naar het station zodat we onze kaartjes toch gebruiken (en mijn voeten zijn zeer dankbaar!).

Daar zien we dat de volgende intercity over ongeveer twintig minuten vertrekt.  Die van 19:23 wordt niet eens genoemd, we moeten die van 19:38 hebben.  Die trein komt ruim op tijd aan en er wordt omgeroepen dat we over Hilversum moeten rijden door brand in een intercity trein en dat zal de rit ongeveer een half uur langer maken.

Naief denk ik nog dat het toch geen afstand is, hoe dan ook.  Maar de trein heeft werkelijk een slakkengang, geen wonder dat het zo lang duurt.  Maar goed, we klagen niet, want anderen kunnen hun bestemming niet bereiken.  Onze metro (die afstanden aflegt, die hier met de trein worden gedaan) kan wel een voorbeeld nemen aan de communicatie van de NS! 

Onze intercity ging door naar Maastricht met 30 minuten vertraging

Eenmaal terug in Utrecht lopen we snel terug naar het hotel en wensen de kinderen welterusten.  De komende twee dagen zijn wat minder druk (hoewel ik denk dat dat morgen nog tegen gaat vallen).  In ieder geval hoef ik niet meer vroeg op hun deur te kloppen tot zondagochtend.

Foto's van vandaag staan hier

Nederland Dag 3: Kinderdijk, Scheveningen, Madurodam

Ook vandaag word ik weer om kwart voor acht wakker.  Ik heb heerlijk geslapen en na wat emails lezen kleed ik me aan om mijn eerste stappen met een powerwandeling door Utrecht te krijgen.  Rick heeft niet goed geslapen dus vergezelt me niet, zoals hij eerst van plan was.

Buiten is het mistig, maar duidelijk dat er weer een zonnige dag zal komen.  Wat een geluk hebben wij met het weer!  De Domtoren is in ieder geval nauwelijks te zien, nu.  Ik wil naar Albert Heijn en loop eerst Hoog Catharijne binnen om die daar te bezoeken.

In dit gedeelte van het winkelcentrum is het vrijwel uitgestorven.  Ik ben, toen ik nog in Utrecht woonde, een keer bijna beroofd precies toen het zo stil was.  Ik had het geluk dat er net een politieagent om de hoek kwam en de aanvaller afdroop.  Ik voel me dus niet prettig hier zo eenzaam rond te lopen.

Het andere filiaal van Albert Heijn waarvan ik weet is op de Voorstraat, ook niet ver weg.  Ik loop erheen langs de markt op het Vredenburg, die net wordt opgezet.  Ik zie ernaar uit die vrijdag of zaterdag te bezoeken.

Bij de Albert Heijn vind ik meteen mijn tandpasta en deodorant.  Intussen heb ik de plattegrond van het centrum van Utrecht ook weer helemaal in mijn hoofd en loop zonder erbij na te denken terug naar het hotel.  Ik krijg zo toch mijn eerste vierduizend stappen bij elkaar, veel leuker dan op de elliptical! 

De Oude Gracht

Rick wordt net wakker en de kinderen heb ik al voor ik vertrok gewekt, wetend hoe lang het duurt voor zij klaar zijn.  Als Rick en ik klaar zijn gaan wij ontbijt halen, ook voor Kai.  Weer een broodje gezond op meerzadenbroodje voor Kai en mij en Rick neemt iets pizza-achtigs. 

Om een uur of half tien vertrekken we richting Kinderdijk.  Ik zie op Filemeister (hartelijk dank, Anneke, als je hier meeleest!) dat er een file op de A27 staat dus zeg Rick via de A12 en A16 etc. te gaan via Rotterdam in plaats van Breda.

Onderweg komen we af en toe in flink dichte mist terecht en we balen wel, want we hebben de molens van Kinderdijk nog nooit met mooi weer gezien.  We besluiten de van eerst even vol te gooien met diesel en daarmee het weer nog wat langer kans te geven om op te klaren.

Als we bij Kinderdijk aankomen is het er vrij rustig.  We betalen de 5 euro voor parkeren en lopen dan langs de dijk en de molens.  Eerst is er nog veel bewolking, maar langzaam klaart het op en dan wordt het echt prachtig!  We fotograferen erop los, ook Kai en Saskia.

Eerst nog erg bewolkt

En dan wordt het prachtig

 

Na een uurtje lopen we terug, kijken nog even in de winkel en gaan dan richting Scheveningen Haven.  Daar wacht Naomi ons al op en we hebben een heerlijke lunch buiten in het zonnetje van het Vispaleis.  Hier proberen wij bij een bezoek aan Nederland altijd een keer te lunchen.  Heerlijke vis, maar ook friet en andere zeer ongezonde dingen maar oh zo lekker.

Naomi verwent en verrast ons enorm met allerlei leuke dingen!  Saskia is heel blij met o.a. een paar sokke met haar naam erop en een Delfts blauw olifantje.  Kai begint meteen aan zijn lekkere chocolade.

Rick en ik kunnen niet wachten de Jan van Haasteren puzzel te maken en ik krijg een nieuwe Pandora bedel, een tulpje, ben ik heel blij mee!  Ook is er een stapel Libelles en drop en nog wat meer.  Naomi, als je dit leest, we vinden het allemaal super!

Na een vers broodje met Hollandse garnalen, een haring en wat paling voor mij en andere smuldingen voor de anderen (al had Saskia noodgedwongen een Clif reep, want hier is niets veganistisch te bekennen) gaat Naomi nog even met ons mee naar de Boulevard.

Daar lopen we door het prachtige Kurhaus heen en dan gaan Rick, Naomi en ik het strand op.  Kai e Saskia willen dat niet om de een of andere reden.  Het is zulk ontzettend lekker weer, ik zou graag een lange wandeling maken, maar daar hebben we geen tijd voor helaas.

We bezoeken nog een paar souvenirwinkels waar Saskia en ik een klein boekje over onze namen vinden.  Dan lopen we terug naar de parkeergarage en nemen afscheid van Naomi, die terug naar haar auto gaat wandelen.

Ons laatste avontuur van vandaag is Madurodam.  Hier kwam ik al als kleuter met mijn opa en oma, die er dichtbij woonden.  Dit stond op het verlanglijstje van Kai en Saskia.  We hebben al kaartjes van het internet en lopen dus zo binnen.

We krijgen een plastic kaartje aangereikt wat we moeten activeren.  Daarmee kunnen we luisteren naar zeer humoristische uitleggen over wat we zoal zien.   Dit is echt een heel leuke toevoeging aan het park!  Rick krijgt zijn ondertiteling in het Engels en de rest van ons in het Nederlands. 

 

We moeten regelmatig echt lachen bij de verhaaltjes!  En wisten jullie dat toeristen haring en drop het viest vinden van de etenswaren in Nederland?  Toevallig vindt Rick als echte semi-Nederlander die twee juist wel heel lekker.

De Utrechtse Domtoren

Tot mijn verbazing blijven we bijna twee uur!  Kai en Saskia moeten zelfs gemaand worden op te schieten, want het park gaat dicht.  Ook hier vindt Saskia weer een paar dingen met haar naam.  Ze zal goed voorzien naar huis gaan, mede ook door Naomi!

Omdat ik verwachtte in de file terecht te komen had ik de anderen min of meer voorbereid dat we in Gouda zouden gaan eten.  Er is echter geen oponthoud, behalve even bij het verlaten van Den Haag, en met algemene stemmen wordt het toch weer Utrecht voor het diner.

Op mijn telefoon zoek ik naar een restaurant met veganistische gerechten.  Dat wordt vanavond Abrikoos aan de Oude Gracht.  Rick en ik lopen eerst nog wat rond in het gezellige Utrecht bij avond.  Ik laat hem de Drieharingsteeg zien met aan weerszijden de terrasjes.

Rick merkt op dat we hier vast zouden zijn gaan eten als we de dieetrestricties van Saskia niet hadden.  Hij heeft daarmee meer moeite dan ik, denkelijk omdat het een keuze en geen medische noodzaak is voor Saskia.  Ik vind het knap dat ze het zo volhoudt en tot nu toe hebben we goede restaurants met voor elk wat wils gevonden.

Zo ook weer vanavond, Abrikoos is een Mediterranees tapas restaurant.  We worden heel hartelijk verwelkomd en de eigenaar (denk ik) doet alles om Saskia's maaltijd zo fijn mogelijk te maken.  Hij ziet dat er toch kaas op haar salade is gedaan en brengt spontaan een nieuwe en wij mogen genieten van de andere salade.

Het restaurant van buiten

 

De rest van ons neemt het Tapas menu B.  We krijgen vier koude tapas, heel leuk geserveerd in schelpen.  Dan kunnen we vier warme tapas kiezen uit een lange lijst.  De mannen kiezen allerlei vleesgerechten en ik de twee gerechten, die Saskia ook koos, kikkererwten met pruimen en gemengde groentes met olijven.  Daarbij garnalen in knoflookolie en gegrilde calamari, die beiden ook goed smaken.

Dit menu komt nog met een dessert.  Ik kan dat zeker niet op, maar neem een paar hapjes.  Het is Turkse yoghurt met honing en noten, een bolletje vanilleijs, slagroom en een stukje chocoladetaart, die heel lekker is.   Al met al echt een aanrader dit restaurant wat ook in vrolijke kleuren gedecoreerd is.

Wij lopen terug naar de kamer en wensen de kinderen welterusten.  Morgen wordt onze vroege dag hier, want we willen ruim op tijd naar Amsterdam.  Ik ben in zulke gevallen meestal degene met de zweep en soms word ik daar wel moe van, want iedereen wil tenslotte zoveel mogelijk doen in een dag.  Dat gaat niet lukken als we pas om elf uur aankomen.  Maar goed, mijn zweep staat klaar voor morgenochtend!

Super fijn nieuws vanavond laat (het is vijf uur vroeger thuis) is dat Katja een baan heeft!  Dat niet alleen, het is precies de baan die ze wilde.  Heel fijn om opgelucht naar bed te gaan, gisteravond schreef ze nog "life sucks".

Foto's van vandaag staan hier

Nederland Dag 2: Efteling en Kasteel de Haar

Vanochtend heb ik mijn wekker voor kwart voor acht gezet, want ik wil er weer om acht uur uit, maar ook nog even blijven liggen voor ik uit bed moet.  Dat lukt goed.  Rick wordt tegelijkertijd wakker en gaat weer door de stad lopen.

Eerst was ik van plan om een half uur op de elliptical te doen, maar het is zulk mooi zonnig weer en ik wil er echt op uit.  Ik beperk het vandaag dus tot een intensieve twintig minuten en ga dan gauw naar boven om me klaar te maken.

Eerder dan gisteren lopen we dan ook al naar Bakker Bart.  Ook Saskia gaat mee, al heeft ze al gegeten.  Het is natuurlijk ook voor haar een stuk leuker om door de stad te lopen dan in de hotelkamer te zitten.

Vandaag kiezen Kai en ik een broodje gezond als ontbijt.  Het brood dat ik kies heeft heel veel zaden.  Het is wel heel veel brood!  Dat ben ik niet gewend, dus geef Kai de helft van het brood.  Het bakje DE smaakt naar meer, maar daar hebben we geen tijd meer voor.

We lopen via de Vismarkt terug en kijken naar het menu van Graaf Floris.  Daar staat ook een veganistisch gerecht op, dus helemaal goed voor Saskia.  We maken een reservering voor vanavond.  Bij de Groene Winkel koopt Saskia een nieuwe soort reep om uit te proberen.  Gelukkig lukt het tot nu toe redelijk dingen voor haar te vinden bij de restaurants.

Vandaag staat de Efteling op het programma.  Ik ben zo kinderlijk opgewonden, want heb daar heel goede herinneringen aan.  Ook Rick herinnert zich nog het een en ander en roept de hele tijd "papier hier".

Dit keer komen we zonder problemen Utrecht uit.  Pas vlakbij de Efteling wordt het weer even onduidelijk door wegwerkzaamheden.  Met een beetje puzzelen komen we eruit en rijden de vrijwel lege parkeerplaats van de Efteling op. 

We hebben al kaartjes, al was er nog even paniek voor we vertrokken.  Ik zag dat we per ongeluk twee keer hetzelfde ticket hadden geprint en een barcode nummer miste.  We probeerden nog het alsnog te printen, maar de website was down.  Opluchting dus als ze codes ook op mijn telefoon gescand kunnen worden.

Het Sprookjesbos is waarvoor ik echt weer naar dit park wilde.  Daar beginnen we dan ook mee.  Ik zie weer de rode schoentjes, een sprookje wat ik vroeger zo eng vond!  Het geitje in de klok, gelukkig nog steeds niet gepakt door de wolf.  Doornroosje, die zo echt lijkt, omdat ze ademt en nog veel meer.

Kai en Saskia hebben er ook veel plezier in.  De helft van de sprookjes kennen ze wel, die zijn wereldwijd beroemd.  Maar Vrouw Holle, het Meisje met de Zwavelstokjes (ook al zo zielig) en Ezeltje Strekje bijvoorbeeld zijn onbekend.  Kai laat de ezel wel even een dukaat poepen.

Rick herinnert zich dus vooral Holle Bolle Gijs en zijn "papier hier" en Lang Nek.  Ik zou nog veel meer kunnen schrijven over de sprookjes hier, maar ik denk dat de meesten van mijn lezers ze allemaal wel gezien hebben.  In ieder geval nemen we ruim de tijd voor dit gedeelte van het park.

Als we het laatste sprookje hebben gezien (oh, en wat zijn die waterlelies toch nog steeds mooi) is het lunchtijd.  In het Octopus restaurant vinden we allemaal wat lekkers.  Ik besluit "slecht" te zijn en dit mijn saucijzenbroodje lunch te maken.  Verder hebben ze ook zeer smakelijk uitziende broodjes, kunnen Amerikaanse pretparken een voorbeeld aan nemen.

Na het eten beginnen we aan het ons onbekende deel van het park.  Eerst Droomvlucht, die Saskia en ik vooral leuk vinden.  Dan Villa Volta, we vinden dat alle drie een unieke ervaring, hoewel ik me eerst wel vervelend duizelig voel. 

De Vogel Rok is leuk en in de Pagode gaan we naar boven voor een mooi uitzicht.  Dan is het tijd voor de achtbanen.  De Python vind ik maar matig en daarna voel ik mijn nek en schouders wat.  Aangezien die net deze week eens wat minder pijn doen tot nu toe durf ik Joris en de Draak niet aan.

Ook Rick hoeft daar niet per se in en houdt me gezelschap terwijl de kinderen hem uitproberen.  De Vliegende Hollander ziet er wel tam genoeg uit voor mij.  Dat is dan ook een leuk ritje, echt nat worden we niet, maar een paar spetters.

Als laatste gaan we in Swiss Bob, een bobslee ritje.  Dan nog even in de winkel kijken en een parkeerkaart halen en we nemen weer afscheid van de Efteling.  Ik ben heel blij dat we dit gedaan hebben.  We hebben allemaal genoten, ik zag Kai en Saskia duidelijk veel pret hebben en foto's nemen.

We wilden eigenlijk nog een rondleiding in Kasteel de Haar in ons schema passen, maar hebben wel door dat dat te ambitieus is.  Omdat het niet heel ver uit de weg ligt besluiten we er nog even heen te rijden om het tenminste van buiten te zien.

Helaas zijn alle hekken gesloten dus we kunnen het alleen van verre zien.  Volgende keer dan maar inpassen, maar we zien zo ook wel dat het een indrukwekkend kasteel is.  Nadeel aan in deze tijd van het jaar reizen is dat zulke dingen dicht zijn, maar een groot voordeel is hoe rustig het overal is, zoals bij de Efteling.

Terug in het hotel hebben we een half uurtje om even te relaxen.  Dan lopen we naar Graaf Floris waar onze tafel al klaarstaat.  Het wordt weer een prima maaltijd.  Saskia is heel blij met haar roergebakken groentes, linzen en kikkererwten met basmati rijst. 

Rick en Kai kiezen een vleesgerecht en ik het dagmenu.  Dat bestaat uit een heerlijk voorafje van portobello met gorgonzola.  Het hoofdgerecht zijn heel malse ossehaaspuntjes met roergebakken groentes en als dessert (reden dat ik dit nam) vanille ijs met kletskoppen en caramel.  Ik deel de kletskoppen met Kai en laat het vanilleijs liggen, maar vooral die kletskoppen, mmmmm!!!

Rick wil nog graag bij Beers&Barrels een biertje halen.  Het is een gezellig restaurant onderaan de Oude Gracht.  Het is maar goed dat we al gegeten hebben, want Amerikaanser kan hun menu bijna niet (en dan nog het Amerikaanse dat ik helemaal niet lekker vind).  Maar het is er wel heel gezellig en we genieten van een wijntje en biertje.

We zijn echter allemaal moe dus na een drankje lopen we terug naar het hotel.  Terwijl ik dit blog schrijf vermaak ik me enorm met Op de Proef Gesteld op RTL4 waarbij twee mannen naar Dutch Harbor in Alaska reizen.  Vooral als ze anti-zeeziekte middelen zoeken in een drugstore moet ik erg lachen.  Senakot-S lijkt hun wel goed, want het eindigt in kots, ha ha!  Of ze de juiste middelen vinden is me niet duidelijk.

Ook morgen hebben we weer een vol programma dus we maken het weer niet laat.  Wat ik vooral heel erg leuk vind is te zien hoe de anderen genieten.  Vooral Rick en Saskia, die laatste is geen grote reisliefhebster als enige in het gezin dus haar veel plezier te zien hebben doet me veel goed.

Vanavond had ik ook contact met Katja, die natuurlijk ook heel graag hier zou zijn geweest.  Zij zit nog steeds middenin werkonzekerheid.  Ze heeft genoeg kansen en nu dus die tijdelijke baan, maar een andere praktijk heeft haar benaderheid voor een permanente positie, die ze liever zou hebben.  Veel onzekerheid dus nu, maar ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen.

Foto's van vandaag staan hier en hier