Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, april 30, 2018

Orions eerste keer Great Falls Park

De zon schijnt de kamer binnen en ik heb zin in deze mooie lentedag. Rick en ik ontbijten en dan vertrekt hij naar zijn werk. Ik neem nog een kop koffie en ga dan richting Anytime Fitness. Met de lente komen ook wegwerkzaamheden en Vienna is er vol van. Het wordt een soort labyrint om naar de sportschool te komen!


Eindelijk heb ik eens mijn sport broekrok aan in plaats van een lange broek! Het is zo vroeg op de ochtend nog wat fris maar ik heb meer dan genoeg van mijn winter sportkleding. Ik wil die ook wegdoen want niets past me goed en ik loop er toch een groot deel van de dag in.

Na mijn cardio komt Sharon me halen en merkt op dat ik er al zomers uitzie. We doen vooral veel buikspieroefeningen om mijn onderrug te helpen. Gelukkig voelt alles vandaag een stuk beter aan. Het is niets ernstigs maar die spierkrampen beknellen zenuwen en dat is wel heel erg pijnlijk! Maar hopelijk is het ergste voorbij.

Het is prachtig in Vienna op het moment en na het sporten maak ik wat foto's van het oude centrumpje. Dat bestaat eigenlijk uit een kerkje, de eerste bibliotheek en het Freeman huis, een huis uit de Burgeroorlog tijd. Er bloeien hier tulpen en de dogwoods (kornoeljes) staan in bloei, erg mooi.




Thuis laat ik Orion even in de tuin spelen en maak me dan klaar. Orion gaat vandaag mee, want morgen en de rest van de week is het te warm. Eerst ga ik lunch eten bij Maru. Daar zit het vol en er is alleen plaats aan de bar.

Een goed teken en het gros van de clientele is Aziatisch. Ik bestel de miso ramen, die erg lekker is, maar niet zo smakelijk als die in San Francisco. Ik moet weer eens naar Jinya want die ramen smaakt nog het meest zoals die heerlijke bij Marufuku in Japan Town.

Dan gaan Orion en ik naar Great Falls, de eerste keer voor hem! Alleen is de weg, die ik gewoonlijk neem, afgesloten van alle kanten. Ik vraag een politieagent hoe ik dan moet rijden en als die aan komt lopen begint Orion als een gek te blaffen. Ik pak hem bij zijn harnas en trek hem naar me toe en hij is meteen stil!

De agent legt uit hoe ik om moet rijden en ik bedank hem hartelijk. Het blijkt niet zo ingewikkeld als ik had gevreesd. Bij de ingang van het Great Falls park laat ik mijn parkenpas zien en nu heb ik de $80 daarvoor er zeker uit. Met de parken in het Zuidwesten ging dat snel.

Wetend dat het te druk is bij de uitkijkpunten rijd ik naar de verste parkeerplaats. Daar staan maar een paar auto's, dus helemaal goed. Orion vindt het prachtig om eens ergens anders te lopen. Alles wordt besnuffeld. Op het hoofdpad zie ik meteen mensen lopen, maar ik zie een zijpad dat leeg lijkt.

Dat loopt dan ook weg van de rivier en gaat de heuvel op. Dit pad heb ik nog nooit gelopen dus ook voor mij is het nieuw. Het is werkelijk prachtig met het prille, bijna doorschijnende, lentegroen en de blauwe lucht. Er is geen mens of hond te bekennen, enkel vogels en opeens ook een viertal herten.



Orion ziet ze niet en ik neem gauw een aantal foto's. Dan maakt een teveel geluid en heeft Orion ze ook door. Dat is het enige blaffen dat hij in het park doet en de herten zoeken gauw rustiger oorden op.
De schildpadjes zonnen ook lekker

Als we terug zijn op de parkeerplaats is het zo rustig op het rivier pad dat ik Orion meeneem naar de rand van de rivier. Hier heb ik goed zicht op het adelaarsnest op het eiland aan de overkant. Daar zie ik met behulp van mijn camera zoemlens een adelaar een jonkie voeden. Wat zou ik graag een sterkere zoemlens hebben!
Zoekplaatje, maar hij of zij zit er wel te voeden
De Virginia bluebells bloeien

Dan rijd ik naar de dichterbije parkeerplaats om ook even een foto van de watervallen te kunnen nemen. Hierbij kan Orion niet mee want er zijn veel te veel mensen en honden. Hij blijft dus even in de auto wachten.

De watervallen zitten heel vol, ze zijn nauwelijks watervallen, meer een kolkende rivier. Dat had ik niet verwacht want zoveel regen hebben wij niet gehad. Zoals altijd is het weer flink indrukwekkend. Ik bedenk me altijd dat George Washington bijna driehonderd jaar geleden hetzelfde tafereel aanschouwde.

Tijd om terug naar huis te gaan en op de terugweg stop ik bij de Giant en Whole Foods om spullen voor het avondeten te halen. Thuis drinken Orion en ik heel wat water. Volgende keer moet ik water voor ons beiden meenemen, dat was ik tot mijn schande (vooral voor Orion) vergeten.

Verder was dit uitje een groot succes! Ik ben zo blij eens een echte natuurwandeling met Orion gemaakt te hebben waar we beiden genoten. En zelfs toen er wel mensen en honden dichtbij langs kwamen lukte het goed Orion met snoepjes af te leiden. Ik heb er een heel goed gevoel aan overgehouden!

Thuis ga ik op het deck in de zon zitten lezen. Heerlijk ontspannen en luisteren naar de zingende vogels, ik zou willen dat de lente hier langer duurde. Rick komt thuis en grilt de kipsate, die ik eerder vandaag kocht. De Whole Foods pindasaus is er erg lekker bij.

Als bijgerechten hebben we spinazie en vers in de oven gebakken rozemarijn brood. Je kunt bij Whole Foods bevroren brood kopen en dat afbakken, heerlijk! Morgen ga ik kijken of ze ook stokbroden zo hebben.

Vanavond kijken we een documentaire met James Cameron over Science Fiction films, heel interessant! Ik ben opgegroeid met de originele Star Trek waar mijn vader en broers aan verslaafd waren. Gisteren zag ik Avengers, Infinity War. Ik heb een haat-liefde relatie met Sci-Fi, want soms is het me te realistisch, maar de creativiteit van de verhalen fascineert me.

zondag, april 29, 2018

Het deck weer zomerklaar maken

Zaterdag

Volgens mijn Fitbit heb ik 8,5 uur geslapen, maar zo voelde het voor mij niet. Mijn heupen/rug deden veel pijn en het was moeilijk een pijnloze positie te vinden. Als het zo doorgaat ga ik op zoek naar een fysiotherapeut.

Rick is al op als ik beneden kom en we gaan samen ontbijt halen. Eerst doen we wat boodschappen bij Safeway. In de tussentijd staat onze Starbucks bestelling, die Rick via de app heeft gedaan, al klaar. Heel fijn, want er staat een flinke rij.

Thuis eten we buiten in het zonnetje. De egg bites zijn lekker, maar ook zo op. Het doet geen pijn als ik loop dus ik besluit op de plaats te gaan hardlopen op het deck met dit lekkere weer. Rick gaat aan het werk in de tuin.


Als ik 9000 stappen bijeen heb na een uur ga ik douchen en kleed me in zomerkleding, heerlijk! Rick volgt en dan nemen we Orion mee in de van naar Home Depot. Daar is de helft van de parkeerplaatsen ingenomen door geraniums, goudsbloemen en allerlei andere vrolijke zomerplanten.
Rick en ik kiezen als eerste twaalf bakjes met geraniums met drie verschillende kleuren voor de plantenbakken op het deck. Dan zoeken we naar de kokosnoot ondergrond voor die planten. Die zijn helaas uitverkocht. Hopelijk hebben ze die dan bij een andere Home Depot want die zijn wel nodig.
Voor de plantenbakken op de stoep voor het huis koop ik bakken met twee verschillend gekleurde geraniums. Die zijn de enige planten, die het in de zomer in de hete zon hier uithouden. Rick kiest zijn jalapeno en habanero peper plantjes uit en ik kan het niet laten een grote bak goudsbloemen mee te nemen. Muggen houden daar niet van, maar ze houden ook niet van geraniums en die hebben ze nooit geweerd.

Intussen is het lunchtijd en we rijden naar Dunn Loring. Daar haalt Rick een paar taco's van District Taco en ik een "salmon lover" sushi van Hibachi. We eten het aan een tafeltje buiten in de zon op en het smaakt prima.

Orion heeft weer lief op ons gewacht en nu gaan we naar onze laatste stop, de Home Depot in Fairfax. Gelukkig hebben die de ondergrond voor de plantenbakken. Orion en ik hebben in de van gewacht.

Thuis laden we de planten uit en zet ik de grote geraniums in de bakken voor het huis. Dom genoeg buig ik gewoon voorover en ja hoor, mijn rug- en heupspieren verkrampen weer. Het doet zoveel pijn dat ik er misselijk en duizelig van word. Zelfs lopen lukt niet.
Met behulp van Rick lukt het me naar binnen te komen. Hij geeft me gauw wat ibuprofen en ik wacht in mijn hangmatstoel buiten tot die gaat werken. Ik kan dit echt niet hebben! Ik heb de komende weken een aantal rondleidingen.

Gelukkig helpt de ibuprofen goed en intussen zet Rick de geraniums in de plantenbakken en de goudsbloemen op tafel. Het is 24 graden dus goed toeven op het deck. Het ziet er gelijk ook weer een stuk gezelliger uit. Ik lees intussen mijn zoveelste boek van Melinda Leigh uit, spannend zoals altijd.
 
 
 
De lucht betrekt en het begint wat te spetteren. We gaan naar binnen en bedenken waar we willen gaan eten. Rick stelt voor naar Panjshir te gaan, het beste Afghaanse restaurant in de omgeving. Vroeger hadden ze altijd alleen lamsvlees dus at ik maar vegetarisch, maar online zie ik nu dat ze ook kip en rundvlees hebben.

We rijden naar het restaurant, parkeren en merken al op dat het er vreselijk uitziet. Bij de ingang zien we een donker restaurant en er hangt een papier om naar hun nieuwe locatie te gaan. Natuurlijk doen we dat en zijn zeer benieuwd.

Het is een groter restaurant met een mooie atmosfeer. Kennelijk is hun keuken ook groter, zodat ze nu kip en rundvlees kunnen bieden met de lam. Ik vind het daardoor nog lekkerder, want ik ben geen lamsvlees fan (Rick wel).

We delen het Muntoo voorafje, drie gestoomde dumplings met yoghurt en vlees. Het is een lekker licht hapje vooraf. Terwijl we eten staat er opeens een Afrikaans Amerikaans jongetje naast onze tafel, die ons wat cereal wil verkopen. Hij vertelt dat het voor een (onverstaanbaar) goed doel is. Rick zegt dat hij die dingen niet hoeft, maar dat hij een dollar zal geven voor het "goede doel".

Dan ziet een serveerster het jong en weet niet hoe gauw ze hem naar buiten moet loodsen. Duizend verontschuldigingen aan ons, maar wij vonden het doorzettingsvermogen van het jochie wel grappig.  Rick geeft hem die dollar dan ook nog voor hij naar buiten wordt gebracht.

Als hoofdgerecht bestelt Rick een lamsgerecht met appel, rozijnen en walnoten (die hij eruit vist, want hij houdt niet van noten in zijn eten). Ik kies de Zardak Palow, wortels, pruimen en walnoten in tomatensaus met kip in tomatensaus en spinazierijst, zo lekker!

Het lijkt ook wel een stuk drukker dan op hun oude locatie en ik denk dat dat ook te maken heeft met de keuze aan vleessoorten. Veel mensen houden niet van lam en dan was voorheen vegetarisch de enige optie. Hun kip was ook heel lekker dus hier gaan we weer vaker heen.

Thuis ontspannen we met een aantal achterstallige sitcoms. Rick heeft boodschappen besteld via Peapod voor de nieuwe ijskast, die om half tien worden bezorgd. Gelukkig voor de bezorger zijn wij zijn laatste stop!

Zondag

Het is weer prachtig zonnig buiten maar als we op weg gaan voor ons ontbijt rennen we het huis weer in om een jas te halen. Het is opeens maar elf graden en er staat een koude wind. Rick neemt dan ook een warme koffie bij Starbucks, maar ik ben verslaafd aan de nitro brew!

We willen vandaag een nieuw crepe restaurant uitproberen, Crepes and Karak. We bekijken het menu en dan zegt Rick in het Nederlands tegen mij dat hij er niets op ziet waar hij zin in heeft. Hij gaat liever naar Crepe Amour, ons gewoonlijke crepes restaurant.

In de keuken zien we ook dat ze hier niet de echte crepes maken. Bovendien negeert de verkoopster ons helemaal. We lopen dus weer naar buiten en rijden Vienna in naar Crepe Amour. Daar is het heel druk, maar er gaat net een gezin weg dus we hebben een tafeltje.

Rick neemt een crepe met kip en ei en ik mijn favoriet met gerookte zalm, rucola en mascarpone. Dit is hoe crepes gemaakt moeten worden, flinterdun en zo lekker! Ooit neem ik ook eens een Nutella crepe, maar iedere keer wordt het toch weer de gerookte zalm.

Thuis skypen we met Kai, die vandaag zesentwintig wordt. Hij heeft het heel druk met zijn vertalen voor zijn baas in de VS, zijn schoolwerk en de nieuwe muziekgroep waar hij lid van is geworden. Zijn verjaarscadeau is dat ook online basgitaarlessen.

We zouden zo graag daar zijn om het gezellig met hem te vieren. Dat zou Kai ook wel willen want hij voelt zich op zo'n speciale dag toch wel alleen. Hij doet dan ook verder niets speciaals. Rick en ik zouden willen dat we hem een taart konden sturen of zo, maar we hebben geen idee hoe dat van hieruit in Duitsland te laten doen.

Na het skypen gaat Rick de achtertuin maaien en ik loop tot ik 5000 stappen bijeen heb. Dat is weer genoeg voor vandaag. Ik wil mijn heupen en rug ook wel ontzien. Gelukkig voelt het vandaag allemaal wat minder pijnlijk en stijf aan.

Bij de boodschappen van Peapod gisteren zat ook onze lunch van vandaag. Rick heeft brood met kip en kaas en ik verse Italian wedding soep. Na de crepe van vanochtend is die soep lekker licht en meer dan genoeg.

Terwijl ik alweer helemaal in mijn volgende Melinda Leigh boek verdiept ben, belt Rick met wat ooms en tantes. In zijn familie is heel wat kanker en zijn lievelingstante heeft leukemie. Het is wel een soort waar ze nog lang mee kan leven en die zelfs geen behandeling nodig heeft. Met Ricks vader gaat het trouwens voorlopig ook naar omstandigheden goed.

Tegen drieen rijden we naar de mall. We hebben kaartjes voor The Avengers: Infinity War. Dat is een heel populaire film en we konden alleen nog de derde rij krijgen, maar wel in het Dolby theater met de stoelen, die je in ligstand kunt zetten.


Wat een spannende film is dit met een duidelijk open einde. De 2,5 uur zijn zo voorbij en dan wachten we nog helemaal tot alle namen voorbij zijn gekomen voor een klein voorafje voor de volgende film. Ik ben benieuwd hoe ze dit op gaan lossen!

Het is inmiddels etenstijd en we hadden al besloten bij Coastal Flats te gaan eten. We bestellen allebei hun kreeftbroodje met een tomaat, komkommer en mais salade. Het smaakt heel goed en we krijgen heel wat kreeft in dat broodje.

We sluiten het weekend af met meer grappige sitcoms. Mom, Alex Inc., The Goldbergs, allemaal zijn het leuke shows. Iedereen een fijne week gewenst!


vrijdag, april 27, 2018

Eindelijk een nieuwe ijskast!

Jee, zeg, als ik wakker word denk ik nog een paar uur te kunnen slapen maar het is al kwart voor negen! Zo lang heb ik in tijden niet doorgeslapen! Gauw sta ik op en tref Rick al beneden en de koffie klaar.

Ik hoop dat iedereen een leuke Koningsdag had, wij hopen het vijf mei te vieren met Nederlanders

Rick blijft vanochtend thuis om te wachten op de nieuwe ijskast. Die zal tussen half twaalf en half vier gebracht worden en ik moet in die tijd naar de dokter. Om Rick stilte te geven om zijn werk te doen ga ik na het ontbijt naar boven voor een half uur cardio.

Daarna maak ik me klaar en rijd naar Northern Virginia Endocrinologists voor mijn jaarlijkse schildklier functie controle. Ik neem er al twintig jaar medicijn voor. Mijn oorspronkelijke dokter ging vorig jaar met pensioen dus ik ga kennis maken met zijn opvolgster.

Mijn afspraak is voor half twaalf en om tien voor half twaalf loop ik de wachtkamer in. Ik moet een paar formulieren invullen en twee (!) minuten later word ik al naar achteren geroepen. Eerst denk ik dat de verpleegkundige nogal nors is, maar als het lachende baby geluid voor een Facebook berichtje uit mijn telefoon komt ligt ze dubbel.

Dat breekt het ijs en maakt ook dat mijn bloeddruk prima is. Lachen helpt kennelijk. Nog geen minuut nadat de verpleegkundige de kamer uit is komt de dokter al binnen. Een heel aardige jongere vrouw, die al gauw doorheeft dat alles prima gaat met mij.

Dan moet ik nog bloed laten prikken en om vijf over half twaalf sta ik weer buiten!!! Dat is vijf minuten na mijn afspraaktijd! Wat zou het fijn zijn als alle praktijken zo op tijd waren. Het heeft volgens mij alles te maken met niet teveel patienten in een uur willen zien.

Op weg naar huis bedenk ik me dat Rick zich telkens zo naar voelt en altijd zo goed is voor mij. Ik besluit eens een verrassing voor hem mee te brengen. Bij de Hallmark winkel kies ik een leuk kaart en rijd dan naar Whole Foods voor zijn favoriete bier (blauwe Chimay).

Rick is ook begonnen met antibiotica dus ik neem probiotica mee. Die neem ik ook altijd netjes als ik die medicijnen slik. Whole Foods heeft heel veel keuze, maar zo duur! Uiteindelijk neem ik de minst dure mee, een miljard probiotica culturen lijkt me meer dan genoeg.

Rick sms-t of ik lunch mee kan nemen. Hij e-mailt zijn bestelling en ik rijd naar Potbelly Sandwich Works. Daar is het best druk, maar er is een gitaarspeler, die Hallelujah zingt en dat maakt alles goed (maar niet heus want de man kan niet zingen!). Met onze broodjes ga ik huiswaarts.

Daar wachten we op de ijskastbezorgers. Intussen ziet Rick ook een Terminix deskundige bij een buur en vraagt hem even te kijken wat de kevertjes, die onze logeerkamer in de basement telkens overnemen, zijn. Dat blijken tapijtkevertjes te zijn en het beste is om vaak te stofzuigen om te voorkomen dat ze kunnen broeden.

Als de ijskastbezorgers komen nemen ze eerst onze oude ijskast mee naar buiten. Ik vind de nieuwe helemaal prima, maar Rick heeft moeite de extra snufjes van de oude op te geven. Het gaat voor het gros van de tijd maar om ons tweeen en de nieuwe ijskast heeft meer dan genoeg ruimte.
Daar gaat de oude ijskast

Ze brengen de Whirlpool naar binnen en installeren hem. Alleen werkt hij niet. Hij staat in demonstratie mode. Wat de mannen ook doen, ze krijgen het ding niet aan de praat. Uiteindelijk belt Rick de verkoper en die weet gelukkig de combinatie om het van demo tot werkend te maken.

Eindelijk hebben we na meer dan drie weken weer een werkende ijskast boven! Ze zeggen er vierentwintig uur nog niets in te doen dat kan bederven. Geen probleem want al het bederfelijke dat  we hadden hebben we weg moeten gooien. We hebben nauwelijks dingen om in die ijskast te doen.

Die halve doos met sambal, ketchup, mosterd en nog wat dingen begin ik in de ijskast te zetten. Ik buig over de doos en opeens val ik bijna flauw van de pijn in mijn onderrug. Rick komt snel aanlopen om te helpen en ik zie letterlijk sterren.

Leunend op het aanrecht neem ik gauw wat ibuprofen. Ik voel me duizelig en kan niet staan en voel me misselijk. Dit is zo erg als menstruele krampen vroeger (die ik heel erg had). Ook liggen doet pijn maar dan val ik tenminste niet flauw.

Het voelt als een erge spierkramp, die ook door mijn heupen gaat en mijn benen doet slapen. Ik ga een tijdje op de bank liggen en gelukkig helpt de ibuprofen genoeg dat ik niet meer misselijk of duizelig ben. Lopen doet ook niet zoveel pijn als zitten of staan. Rick gaat het gras maaien en ik lig op de bank tot de pijn wat wegtrekt.

Al gauw is het tijd om te gaan eten. We vinden via Open Table een nieuwe voor ons bistro in de Oakton Wine Shop & Bistro. Het is vlakbij en we eten letterlijk in een wijnwinkel. Ze hebben ook bier dus als Rick dat zou willen is dat een mogelijkheid.

De bediening is heel goed en de wijn ook. Rick heeft ook wijn verkozen. We delen een plankje met lekkere charcuterie en bestellen dan beiden de zalm Wellington (in bladerdeeg bereid). Het smaakt allemaal heel erg goed, hier gaan we vaker heen!

Gelukkig is het nu echt weekend. Ik zie ernaar uit. De afgelopen week vond ik niet zo leuk en de pijn in mijn rug nu helemaal niet. Die moet maar gauw beter worden want ik heb volgende week rondleidingen.

donderdag, april 26, 2018

De tandarts zit er ook voorlopig weer op

De zon schijnt vrolijk de kamer binnen en maakt het makkelijk om op te staan. Het belooft vandaag een mooie lentedag te worden. Rick is al op en klinkt een beetje beter, gelukkig.

De dogwoods (wit) zijn ook uit in de achtertuin
 
Na het ontbijt gaat hij naar zijn werk en ik tegelijkertijd naar Anytime Fitness. Voordat de personal training begint doe ik een half uur cardio. Meer tijd heb ik vandaag niet en dat vind ik wel prima. Ik hoop de komende week meer buiten te kunnen sporten want de machines hangen me de keel uit!

Het halve uur personal training gaat snel en dan haast ik me naar huis. Daar laat ik Orion uit, eindelijk is het er mooi genoeg weer voor. De tijd vliegt en voor ik het weet is het tijd om naar de tandarts te gaan.

Meestal wil ik liever een vroege afspraak voor de schoonmaakbeurt, maar ik had al twee keer afgezegd vanwege mijn hoesten. Het vergde al mijn zelf discipline om dit keer niet weer af te zeggen. Ik heb er zo'n hekel aan! De mondhygieniste vind ik nog erger dan als er iets aan gebit moet gebeuren!

De mondhygieniste, die ik jarenlang had, heeft een nieuwe baan en ik krijg Sharon, die hier ook al lang werkt. Zij is een heel aardige dame, die niets dan goeds over mijn gebit te zeggen heeft. Ze zegt dat ze zelden zo weinig werk aan een gebit heeft. Kennelijk poets en flos ik goed. Gelukkig want dat prikken en schrapen vind ik vreselijk!

De tandarts komt en bekijkt de roentgenfoto's, die Sharon eerder gemaakt heeft. Zoals iedere keer houden ze een kroon in de gaten, die wat slijtage vertoont. Die ziet er nog steeds niet anders uit dan een jaar geleden dus ik houd de paar duizend dollar voor een nieuwe nog even op onze bankrekening.

Als beloning voor mezelf dat ik het weer doorstaan heb ga ik lunch eten bij California Shabu Shabu. Daar kennen ze me al, hoewel ik hier al een tijdje niet ben geweest. De Japanse fondue smaakt me weer heel erg goed en het is nog gezond ook.

In dit winkelcentrum is ook een tijdelijk tuincentrumpje opgezet. Ik ga daar eens kijken, maar vind hun geraniums er niet zo mooi uitzien. Het rijtje prunussen in volle bloei erachter is wel heel mooi en daar moet ik foto's van maken.





Op weg naar lunch bedacht ik misschien naar de tulpen bij het Nederlands Carillon te gaan met dit mooie weer. Maar nu is mijn energie opeens op, bovendien wil ik Orion niet zo lang in zijn bench houden.

De rest van de middag geniet ik dus lezend van de lentekleuren en geluiden vanaf ons deck. Het cardinaaltje komt regelmatig een serenade zingen en Orion wil achter de eekhoorntjes aan. Nu heb ik nog een jasje aan met 21 graden, maar het zal niet lang duren voor het deck weer onze buitenkamer wordt.

Rick komt thuis met eten van Al Nakheel, ons favoriete Libanese restaurant in Vienna. Er zijn een heel aantal restaurants met dat soort cuisine, kabobs, shawarma, gyro etc.. Hun halloumi kaas pita vind ik super lekker en de gyro, hoewel ik die lang niet opkrijg.
Zorro heeft de moed gevonden Orion te trotseren

Dan kijken we een heel aantal achterstallige "Big Bang Theory" afleveringen. Het blijft zo'n grappige sitcom en onze favoriet. Jim Parsons als Sheldon maakt het helemaal. Als die ooit ophoudt is de serie ook klaar.

woensdag, april 25, 2018

Hump Day, op de helft van de week

Volgens mijn Fitbit heb ik vannacht acht uur geslapen en inderdaad word ik voor de verandering eens uitgerust wakker. Rick voelt zich nog geen grein beter dan gisteren wat natuurlijk heel vervelend is voor hem. Hij weigert echter een ziektedag te nemen, hoewel hij daar heel wat van heeft.

Rick vertrekt dus naar zijn werk en na mijn ontbijt en het nodige dralen raap ik de zelfdiscipline bijeen om mijn cardio routine te gaan doen. Het is nog steeds nat weer maar het wordt steeds groener en ik ben dol op dat prille lentegroen. We zullen ons maar aan het Engelse gezegde optrekken: "April showers bring May flowers".


Soms lijkt dat uur onmogelijk lang als ik eraan begin, maar eenmaal begonnen gaat het toch wel snel

Als het even droog is neem ik Orion mee voor een korte wandeling. Dan maak ik me klaar en neem hem mee in de van. Ik heb wat dingen van Whole Foods nodig dus doe mijn lunch met hun Italian wedding soep. Die is erg lekker, maar zo heet dat ik bijna een half uur moet wachten om ondanks allerlei blazen mijn mond er niet aan te branden!

Na afloop rijden Orion en ik wat door de buurt, genietend van de vele kleuren. Over een tot anderhalve maand is dit allemaal weer een egaal groen. Niet dat ik klaag want dan wordt het zomer, maar deze vele bloeiende bomen en struiken blijven een genot.
Deze boom is enkel paarse bloesem en luistert naar de vreemde naam Redbud

Om drie uur komt Lisa om mij een massage te geven. Die heb ik wel nodig want met dit regenachtige weer heb ik veel pijn. Orion blaft even als zij binnenkomt maar houdt al gauw op. Ik hoop hem zover te krijgen dat hij ophoudt als ik "af" zeg. Maar zover zijn we nog niet. Afleiden helpt wel goed.

Eigenlijk voel ik me na de massage zoals altijd doodmoe, maar ik heb met Sara afgesproken voor happy hour. Dat wil ik niet afzeggen dus bestel een Lyft. Vanavond gaan we naar Sea Pearl, een van mijn favoriete happy hours waar we al een tijd niet zijn geweest.

Het wordt weer gezellig want er is in ons beider levens veel gebeurd. Ik bestel een paar voorafjes, mijn favoriete rijstcakejes met tonijn en de gestoomde broodjes met vlees en kruiden, en Sara sushi. Voor we het weten is het zeven uur en happy hour voorbij. Rick komt mij gewoonlijk ophalen, maar omdat hij zich niet lekker voelt neem ik een Uber terug.
Deze bloody Mary is heerlijk en een gerechtje op zichzelf

Hun beste gerechtje als je het mij vraagt, knapperige rijstcake met pittige rauwe tonijn

Deze gestoomde mini broodjes smaken eigenlijk naar meer 

Deze week is een beetje vol met allerlei "moeten doen" dingen, die ik al een tijd heb uitgesteld, zo ook weer de komende twee dagen. Maar dan is het weer weekend en zo te zien ook mooi weer. Nog even doorbijten!

dinsdag, april 24, 2018

Een dag voor DRAAKJE

Jammer genoeg is het maar een sombere dag vandaag. Perfect dus om een lijstje van dingen, die allang gedaan hadden moeten worden, af te werken.

Rick voelt zich nog steeds belabberd en dat duurt, heel ongewoon voor hem, ook al meer dan een week. Na ons ontbijt vertrekt hij dus naar de Urgent Care waar ook bij hem een sinus infectie wordt geconstateerd. Zelfs meer dan een maand later ben ik nog niet helemaal beter!

Boven doe ik een uur cardio op de elliptical en ben blij dat tenminste weer vol energie te kunnen doen. Zoals altijd slaapt Orion lief aan mijn voeten. Na afloop maak ik me meteen klaar, laat Orion even uit en ga dan mijn lijstje afwerken.

Hier in Virginia moeten auto's niet alleen een algemene keuring krijgen ieder jaar, maar ook een emissie keuring. Daar is DRAAKJE vandaag voor aan de beurt. Gelukkig staat er bij de Shell verder niemand te wachten en na een kwartiertje is de van weer goedgekeurd voor twee jaar.


Het is ook hoog tijd voor een beurt voor de van dus ik rijd vervolgens naar Jiffy Lube. Behalve de olie verversen roteren ze de banden en doen nog een of ander vloeistof gerelateerd onderhoud. Dit duurt redelijk lang en ik ben blij dat ik voor twaalven kwam, want iedereen komt tijdens de lunch en opeens zit de wachtkamer vol.

Tegen enen is de van eindelijk klaar en ga ik naar huis om Orion op te halen. De schoonmaaksters komen vanmiddag en dan zou ik hem de hele middag in zijn bench moeten laten. Beter dus om hem mee te nemen zolang het nog niet te warm is.

Dat is het vandaag niet, slechts een graad of zestien en de regen is inmiddels gearriveerd. Op regenachtige dagen heb ik altijd zin in pho en zo ook vandaag. Bij Viet Aroma weet de serveerster al wat ik wil, wel zo handig. Zoals altijd is het weer heerlijk.

Mijn nagels moeten ook een beurt hebben en Mary maakt ze bij Pro Nails 3 weer mooi. Ik kies dit keer roze met roze glittertjes, leuk lenteachtig. Het regent flink als ik klaar ben en Orion heeft geduldig in de van gewacht.

Eerst dacht ik ergens met hem te gaan wandelen, maar het regent pijpenstelen. Dan ga ik maar in de auto lezen tot de schoonmaaksters klaar zijn. Orion slaapt lief want die vindt het allang best zolang ik er maar ben.
Het bos door de beregende autoruit, het wordt al flink groen

Pas na vijven vertrekken de dames, iets wat ik via onze Arlo webcam kan zien. Ik hoop nog steeds dat Rick een manier zal vinden om die boven dit blog te plaatsen. Het is altijd weer fijn om een schoon huis binnen te lopen.

Voor Rick thuiskomt maak ik de niet werkende ijskast verder leeg. Dat hebben we al grotendeels gedaan, maar er zijn nog allerlei dingen om leeg te gooien en in de recycling te doen. Ik kan niet wachten tot we vrijdag die nieuwe ijskast krijgen!

Rick komt thuis met een stoot medicijnen. Hopelijk helpen die hem. We bestellen makkelijk Thais eten. Intussen Facebooken we met Katja, die bij een bruidssalon is.

Haar oorspronkelijke jurk gaat het helaas niet worden. Hij zit nog altijd te strak en ze kan er niet eens in zitten. Natuurlijk is ze daar erg teleurgesteld over maar het belangrijkst is dat zij zich een mooie bruid voelt op haar grote dag.

Bij David's Bridal Salon vindt ze haar perfecte jurk! Misschien zelfs beter dan de eerste. Jammer dat we hier niet begonnen zijn want het prijskaartje is ook een stuk minder. Katja is dolgelukkig met deze jurk en die andere gaan we wel proberen te verkopen.

Gisteren was het honderd dagen tot de bruiloft! De tijd gaat snel!