Het begin van de hittegolf

Men spreekt hier van een hittegolf als de temperatuur boven de 90 graden Fahrenheit (32 graden Celsius) uitkomt. Dat gaat de komende week en waarschijnlijk langer het geval zijn! Als we opstaan is het dan ook al 25 graden.

Rick was een stuk eerder op dan ik en is al klaar om naar zijn werk te vertrekken. Ik doe het rustig aan en bak een paar eieren en snijd een tomaat voor mijn ontbijt. Met een mok koffie geniet ik een tijdje van de warmte op het deck.

Dat ligt 's ochtends in de zon en nu is het er me te warm om te sporten. Om kwart over negen neem ik Orion mee naar boven en doe mijn uur op de elliptical. Daarna loop ik de trap tien keer op en af en om half elf heb ik zo al mijn Fitbit doelen behaald.

Nu mag ik van mezelf even op het deck wat spelletjes spelen. Dan neem ik Orion mee de tuin in en gooi snoepjes, die met lam, bosbessen en wortels zijn gemaakt. Orion snuffelt ze weer allemaal heel enthousiast op.

Dan vind ik het tijd Orion eens een borstelbeurt te geven. Hij vindt dat maar zeer matig, maar gaat toch liggen. Dat betekent dat ik maar een kant kan borstelen en daar komt me toch een haar uit! Ik kan er een hele nieuwe hond van bouwen en dat is nog maar de helft. Bovendien komen er aan deze kant ook nog hele plukken uit.

Na mijn douche ga ik Vienna in. Ik gooi de van vol met benzine zodat we ons daar morgen niet druk over hoeven te maken. Dan haal ik mijn lunch bij Whole Foods en ga die thuis op het deck nuttigen.

Het is heel simpel, een pakje gerookte zalm, een bakje rode en groene paprika reepjes en een yoghurt dille saus om in te dippen. Weinig koolhydraten of suikers en erg lekker is het.  Het is voor herhaling vatbaar.

Mijn bikini heb ik al aan, maar ik doe zonnebrand op en verkleed me in mijn zwembadjurk. Dan loop ik naar de overkant waar ik gelukkig met gemak een stoel onder een parasol vind. Ik zie Chris baantjes trekken en de andere baan is ook bezet. Ik wacht dus maar even.

Als de banen vrijkomen moet ik mezelf er toch even toe zetten het water in te gaan. Ik zou zo in mijn ligstoel in slaap kunnen vallen. Maar het water is een perfecte temperatuur en het zwemmen zo ontspannend. Ik ben vandaag wat langzamer, maar dat is juist wel lekker met deze hitte.

Chris heeft intussen een stoel naast de mijne gevonden en we kletsen gezellig tot zij naar huis moet. Ik blijf nog een uurtje spelen op mijn telefoon en mensen kijken, maar om vijf uur heb ik genoeg van de muziek en ga huiswaarts.

Daar begin ik aan een nieuw boek van Nora Roberts (The Liar) en het zou wel kunnen dat dit deze zomer de enige schrijfster, die ik lees, wordt. Ik ben er meteen in en voor ik het weet is Rick thuis. Hij heeft een hele tas met medicijnen voor Orion mee. Om de een of andere reden hebben we nu voor zeker een jaar van dit medicijn!

Rick wil een nieuwe vlag voor ons huis voor 4 juli, maar net als we de parkeerplaats van de winkel oprijden, vertrekt de eigenaar. Gesloten dus, hopelijk lukt het nog voor woensdag.

We besluiten Japans te gaan eten, lekker met dit hete weer. We gaan eens naar Soko Sushi in Oakton, het plaatsje naast Vienna. De sushi masters zijn hier zo vriendelijk! We nemen plaats aan de sushi bar en daar zie ik dat hun prijzen wel een stuk hoger zijn dan van Yama, ons gewoonlijke restaurant.

Rick bestelt een aantal rollen en ik de sashimi. Nu zie ik waarom ze duurder zijn, zulke enorme stukken vis krijg je nergens anders! Het is vers, het smaakt heerlijk, maar voor het eerst ooit kan ik het niet op. Ik neem de rest mee voor de katten.

Zorro heeft er echter geen interesse in, maar voor Snickers is het een koningsmaal. Orion wil er ook wat van, maar Snickers kan zijn schat heel goed verdedigen! Dan gaan de voeten omhoog en What Would You Do? aan op tv. We bereiden ons voor op een heel heet weekend!

Een super luie dag

Ricks wekker gaat om kwart over zeven en wekt mij. Ik blijf nog even liggen, maar een half uurtje later sta ik ook op. Het is al 26 graden als ik beneden kom dus het wordt een warme dag.

Met een kop koffie en mijn crackers met kaas en de opgesneden tomaat eet ik ontbijt op het deck. Dan maak ik me gauw klaar om naar de sportschool te gaan. Ik vertrek zelfs tegelijkertijd met Rick.

Voor de personal training wil ik namelijk mijn cardio gedaan krijgen. Dat lukt me bijna na het uur op de ARC trainer. Daarna heeft Sharon een intensief half uur gewichten voor mij. Ik probeer mijn gewichten wat zwaarder te maken en gebruikte vandaag niets lichter dan tien pond. Alleen voor mijn schouders kan ik niet zo zwaar tillen.

De crape myrtles bloeien, een heel zuidelijke struik en zo mooi in de zomer!

Blij dat ik klaar ben met mijn sporten rijd ik naar huis. Ik voel me eigenlijk helemaal niet lekker, alles doet pijn en dat heeft invloed op mijn energie niveau. Gelukkig lijkt Orion vandaag ook minder energiek. Hij kan niet zo goed tegen de warmte.

Eigenlijk zou ik moeten blijven bewegen, maar ik heb er gewoon geen puf in. Op het deck val ik zelfs bijna in slaap in mijn hangmatstoel. Ik forceer mezelf vaak om dan toch maar van alles te gaan doen, maar vandaag luister ik voor de verandering eens naar mijn lichaam.

Gelukkig heb ik genoeg in huis om lunch te eten. Ik eet de gazpacho, die ik een paar dagen geleden kocht, en die is heerlijk! Daarbij heb ik wat plakjes kaas en een blije Orion krijgt er ook wat van.

Gisteravond besloot Saskia opeens dat ze dit weekend wil verhuizen naar haar nieuwe appartement (zonder huisgenoot volgend jaar). Dat is prima, maar Rick heeft zoveel last van zijn schouders dat hij er misschien aan geopereerd moet worden en ik heb ook de nodige pijnen.

Saskia weet niemand in haar kennissenkring die kan helpen en ik zie het gewoon niet zitten voor ons drieen om een bed en andere meubelen de trappen op en af te sjouwen. Het wordt ook nog eens tegen de veertig graden zaterdag.

Rick is er aanvankelijk tegen, maar ik zet voet bij stuk en ga op zoek naar verhuizers. De professionele zijn allemaal al geboekt, maar via Craig's List vind ik een vader en zoon en nog een paar mannen. Die hebben een minivan, net als wij, maar het gaat ons om de hulp met sjouwen. Ik boek hen dus voor zaterdag om 14 uur. Ik ben benieuwd.

Eigenlijk wilde ik gaan zwemmen, maar ook daar ben ik te lui voor. Bovendien ben ik helemaal in mijn boek van Nora Roberts (Whiskey Beach) en ik hoor zelfs vanuit onze achtertuin de muziek van het zwembad. Ik weet dus dat ik me daar aan ga ergeren als ik er op een ligstoel zou gaan lezen.

Geloof het of niet, maar ik doe de rest van de middag niets dan lezen met een koele ijsthee erbij. Mijn hangmatstoel is zo ontspannend en de omgeving van bomen en vogels nog rustgevender. Mijn kleine oase is het. Orion vindt het duidelijk ook fijn dat ik thuis ben.

Voor ik het weet komt Rick thuis uit zijn werk. Duidelijk heb ik vandaag geen avondeten gehaald en ik voel me nog steeds niet lekker. Rick weet precies wat ik dan graag wil en stelt voor Japans te halen van Yama.

Zoals altijd is dat heerlijk en we eten het ook weer buiten op. Het deck is onze extra kamer in de zomer. Pas tegen half negen gaan we naar binnen. Hopelijk is zijn mijn pijnen morgen weer wat minder. Het is ongewoon om in de zomer zoveel pijn te hebben.

Warm, maar druilerig

Het is flink bewolkt als we opstaan, maar Rick heeft toch de achterdeur open want de temperatuur is zeer aangenaam. Als Rick naar zijn werk vertrokken is eet ik mijn ontbijt dan ook op het deck. De crackers met gesmolten Goudse kaas trekken vooral Snickers aan en ik moet hem echt wegduwen voor hij met mij mee eet!

Dan neem ik Orion mee naar boven voor mijn uur cardio op de elliptische machine. Ik "ren" zo hard mogelijk en in iets meer dan een uur heb ik tienduizend stappen bijeen. Altijd blij om klaar te zijn met sporten verlaat ik onze sportkamer.

Orion laat mijn bui heel goed zien met dit sombere weer, gelukkig komt de zon later op de dag weer tevoorschijn

Op de buienradar zie ik dat de regen vlakbij is. Ik besluit Orion dan maar de tuin in te nemen en hem zijn snoepjes te laten zoeken. Maar goed ook, want hij heeft net al zijn snoepjes gevonden als het begint te plenzen!

We zijn nog net op tijd binnen voor de zondvloed over ons heen komt. Wat kan het hier toch hozen! Ik neem van de gelegenheid gebruik om me op te frissen en in gewone kleding te kleden. Als ik weer beneden kom regent het nog flink.

Als het eindelijk droog wordt laat ik Orion nog even uit. Dan is het lunchtijd en wordt het een middag dat de schoonmaaksters komen. Omdat Orion dus wat langer in zijn bench moet dan gewoonlijk geef ik hem zijn favoriete knauw, een kniebot.

Met dit druilerige weer heb ik zin in pho. Bij Viet Aroma bestel ik weer de pho met groentes en gegrilde kip, zonder noedels. Dat is zo verrukkelijk en ik mis de noedels helemaal niet. Intussen lees ik mijn heel spannende boek van Barbara Freethy uit.

Na het eten rijd ik naar Petco om wat lekkernijen voor Orion te kopen. Ik parkeer naast een grote zwarte SUV en zie daar een schattige zwarte hond inzitten. De ramen zijn allemaal gesloten en het is 26 graden. Weliswaar schijnt de zon niet scherp, maar genoeg om mij niet lang zonder airco in de van te kunnen laten zitten.

Denkend dat de eigenaar vast voor een snelle boodschap hier is haal ik mijn benodigdheden van Petco. Jammer genoeg staat de SUV er een kwartiertje later nog. Ik overweeg de politie te bellen, maar de hond hijgt niet en kijkt gewoon heel rustig naar buiten. Misschien is het niet zo warm als ik vrees. Met een bezwaard hart ga ik toch maar verder.

Bij Starbucks haal ik een nitro brew en neem plaats op hun terrasje. Daar zijn twee mannen, een Israeli en een Palestijn (wel met Amerikaans staatsburgerschap) blijkt later, backgammon aan het spelen. Ik speel wat spelletjes en lees in mijn nieuwe boek van Nora Roberts.

Een vrouw met haar koffie en een boek komt aan het tafeltje naast mij zitten. De mannen gebruiken af en toe flink sterke taal tegen elkaar en op een gegeven moment raken ze in een verhit politiek gesprek. Het klinkt echt niet als vrienden en de andere vrouw en ik geven elkaar een blik. Ik ben best wat gewend maar wat uit hun monden komt!

De ene man vertrekt met het spel en de rust keert weer. Behalve een Costa Ricaan, die de wedstrijd Costa Rica - Zwitserland luid op zijn telefoon afspeelt. Maar dat is stukken beter dan een paar elkaar bijna letterlijk in de haren vliegende mannen! Een ervan komt even later nog wel langs om zijn excuses te maken aan ons en ik bedank hem daarvoor.

Een kwartier voor mijn afspraak kom ik bij Lofty Salon aan. Mona biedt me een glaasje wijn aan terwijl ik wacht, waar ik natuurlijk geen nee tegen zeg. Vijf minuten later is Carmen klaar om mijn kleur te doen. Het wijntje gaat gewoon mee.

Mona knipt mijn haar bij en dan foehnt Carmen het. Daarna krult ze het ook en ik weet nu al dat ik het zo wil voor de bruiloft. Losse krullen, zo mooi! Alleen moet ik even uitvinden hoe ik dat de hele dag zo houd in vochtig heet weer.

Voor ik naar huis ga haal ik nog boodschappen bij Giant en Whole Foods. Rick is zelfs al thuis als ik terugkom. Intussen heb ik een flinke hoofdpijn ontwikkeld dus ik ben Rick dankbaar als hij het voorbereiden van het eten op zich neemt.

Vanavond hebben we kip in een tikka masala saus, spinazie en bloemkool puree. Weer eens wat anders dan anders en de tikka masala saus en bloemkool puree zijn nieuw voor ons. Zeker weer een maal om vaker te maken.

Al met al valt het weer reuze mee. De voorspelde onweersbuien blijven uit en we blijven tot het gaat schemeren buiten zitten. We hebben honderden vuurvliegjes in de tuin en Rick gaat er een voor mij vangen. Alleen vliegt die niet en na een foto in het glas laat ik hem weer gaan. Filmpjes ervan zijn er ook bijna niet te maken. Zo jammer want het is een bijzonder gezicht.

Je kunt op de buik zien waar het licht vandaan komt

Hopelijk zijn er wat lichtjes te zien 

Als je weer kon inblikken...

...Zou ik dat met het weer van vandaag doen! Het is lekker warm, maar lage luchtvochtigheid en een lekker briesje. Ik eet dan ook met smaak op het deck mijn ontbijt van gebakken eieren en tomaat.

Daarna wil ik mijn Yeti beker vullen met water en doe er wat ijs in. Alleen blijft het ijs maar komen! Ik sla op het klepje zonder succes en voor ik het weet ligt de vloer vol ijsblokjes. Pas als al het ijs eruit gespuwd is lukt het me het klepje af te sluiten!

Ik neem een bakje en vul het met ijsblokjes en dan nog een paar keer om alles op te ruimen voor het de houten vloer aantast. Orion is helemaal blij want hij is dol op ijsklontjes en nu heeft hij er tientallen tot zijn beschikking. Door hem zie ik er de humor ook wel van in, maar ik hoop dat dit niet vaker voor zal komen! Dit is een gloednieuwe ijskast!

Met dit mooie weer moet ik zoveel mogelijk buiten zijn en wordt het weer op de plaats hardlopen op het deck voor mijn beweging. Om tien uur zet ik de wedstrijd Frankrijk-Denemarken aan en kijk er met een half oog naar.

Als ik mijn stappen bijeen heb lijn ik Orion aan en neem hem mee in de van. Op een app voor wandelpaden in onze buurt vond ik een nieuw pad bij Wolf Trap. Dat is het enige nationale park voor theater in het land. Er schijnt een pad om het park heen te lopen.

Daar heb ik wel interesse in want het is daar altijd heel rustig. Ik rijd erheen, maar de kaarten zijn niet duidelijk waar het pad precies is. Ik zoek ernaar, maar vind het niet. Gelukkig is er ook een mooi schaduwrijk pad langs de weg, dus dat nemen we dan maar.

Orion vindt het heerlijk!

Voor Orion maakt het toch geen verschil, hij ruikt ook daar van alles en nog wat in het struikgewas. Aan de overkant loopt een man met een andere hond voorbij en daar blaft Orion tegen, maar ik kan hem gauw afleiden met snoepjes. Verder komen we niemand tegen, ideaal!

Na Orion weer thuis afgezet te hebben ga ik Vienna in. Met dit lekkere weer wil ik buiten eten en haal mijn favoriete salade van Noodles & Company, zonder de pasta. De Med salad met kip heeft ook een heerlijke pittige yoghurt dressing. Het smaakt me dan ook heel goed.

Lui blijf ik nog een tijdje zitten en ga dan naar Whole Foods. Daar haal ik benodigdheden voor ons avondeten. Zoals altijd kijk ik ook verder rond want ik ontdek best vaak nieuwe lekkernijen hier. En ook vandaag zie ik weer iets, een flesje met gazpacho. Dat gaat mee om te proberen.

Helaas heb ik ook erge hoofdpijn en zie af van mijn baantjes trekken vandaag. In plaats daarvan neem ik medicijn en luister naar mijn lichaam dat het tijd om te rusten is. Ik zoek mijn hangmat stoel op en speel wat spelletjes en lees mijn spannende boek.

Opeens heb ik een Pidgey op mijn been!

Rick komt extra vroeg uit zijn werk om het schilderen van de deck railing af te maken. Morgen gaat het namelijk weer regenen en dat kunnen we niet hebben. Het is ook erg gezellig zo allemaal op het deck (Orion en Snickers zijn er ook).

Omdat Rick zo druk is maak ik het avondeten klaar. Ik maak onze favoriete salade met meerkleurige kerstomaatjes, verse plakjes augurk en Castelvetrano olijven. Dan doe ik de bevroren broccoli cheddar "tots" (een speling op tater tots, geraspte aardappelhapjes) in de oven. Verder heb ik teriyaki zalm van Whole Foods, zoals altijd perfect bereid.

Drie maaltijden buiten, wat wil ik nog meer?

Op het deck smullen we ervan. Die broccoli cheddar hapjes gaan we vaker eten! Dan wordt het mij te koel buiten en Rick heeft er behoefte aan zich helemaal te gaan ontspannen. Hij gaat dan ook naar zijn "man cave", het bioscoopje in de basement. Ik schrijf zoals iedere avond mijn blog terwijl ik met een half oog kookshows kijk.

Leuke lunch met een internet vriendin

Rick staat op als zijn wekker om kwart over zeven gaat. Ik word er wakker door en merk dan dat ik heel ongewoon voor mij de hele nacht door heb geslapen! Ik blijf nog even liggen, maar dwing mezelf om kwart voor acht op te staan.

Het is werkelijk schitterend weer, niet vochtig en een aangename temperatuur. Rick heeft al ontbeten en gaat douchen. Ik smelt wat Goudse kaas op mijn crackers en snijd een tomaat in plakjes. Het blijft een lekker zomers ontbijt wat ik op het deck nuttig.

Dan vertrekt Rick naar zijn werk en ik naar de sportschool. Daar is het vrij druk, er komen ook veel college studenten in de zomer. Mijn uur cardio gaat snel en dan komt Sharon me halen voor personal training. Ook die routine gaat vlot voorbij en dan ben ik klaar met sporten voor vandaag, hallelujah!

Thuis neem ik Orion mee voor een wandeling en maak me dan klaar om naar de stad te gaan. Ik rijd naar de metro en vind wonder boven wonder een parkeerplaats vlak bij de ingang van het station. De trein staat ook al klaar en de rit naar Foggy Bottom, het eerste station in de stad, gaat vlot.

Het restaurant waar ik heb afgesproken ligt een paar blokken verderop. Dit is de campus van George Washington University en er lopen, ondanks dat het zomer is, heel wat studenten rond. Bij Tonic zit Patricia me al op hun terrasje op te wachten. 

Haar heb ik online ontmoet via de Wereldvrouwen groep. Het is altijd zo leuk om mensen, die je al een tijdje via Facebook "volgt", in persoon te zien. We weten zo ook al aardig wat van elkaar, maar er is meer dan genoeg gesprekstof.

Patricia heeft al een biertje en ik bestel een bloody Mary. Voor de lunch nemen we beiden een koude soep, appel en komkommer, enorm lekker! Ik heb daarna de tonijnsalade en kijk jaloers naar de heerlijk uitziende zalm BLTA (bacon, lettuce, tomato en avocado) sandwich van Patricia. Veel te veel koolhydraten voor mij, maar wat ziet die er lekker uit (niet dat mijn salade dat niet ook is)!

Het lijkt werkelijk of we elkaar al jaren kennen. We bestellen nog een drankje en genieten van het lekkere weer op het terras. Patricia trakteert vandaag, heel aardig en nog bedankt daarvoor! Het is al na half drie als we weer afscheid nemen.

Bij Foggy Bottom moet ik even op mijn trein wachten en rond half vier ben ik weer thuis. Eigenlijk wilde ik nog naar het zwembad maar dat blijkt om vier uur te sluiten voor een zwemteam wedstrijd. Prima, ik voel me toch te lui om te zwemmen.

De bijtjes zijn druk in de tuin

Er is een nieuw boek uit van een van mijn favoriete schrijfsters, Barbara Freethy, en voor ik het weet kan ik het niet meer wegleggen. Rick komt vroeg thuis en gaat het deck verder schilderen. Wel gezellig zo samen en Orion ligt er ook lekker rustig bij.

Als Rick klaar is met verven gaat hij nog even de tuin maaien. De man heeft eindeloos veel energie! We hebben best een groot gazon voor en achter bij elkaar, maar hij vindt het ook fijn zo wat beweging te krijgen na een hele dag op het werk zitten.

We hebben beiden geen zin iets in elkaar te flansen als avondeten en bestellen salades van Plaka Grill. Die is altijd erg lekker en we genieten er buiten op het deck van. Als het donkerder wordt komen de vuurvliegjes ook weer. Wat zou ik die graag willen fotograferen, maar dat is me nog nooit gelukt.

Dan gaan we naar binnen en kijken onze shows. Ik heb trouwens pas een voor mij nieuwe serie via Uitzending Gemist gevonden, Tessa. Kennen jullie die en wat vond je ervan? Ik vind het af en toe wel heel grof, maar misschien kijk ik er met Amerikaanse ogen naar.

Gezellig weekend met zijn tweetjes

Zaterdag

We blijven vandaag wat langer liggen en staan pas om negen uur op. Voor ons is dat uitslapen. Rick laat Orion uit en dan gaan we ontbijt halen. Voor mij gewoon de egg bites en nitro brew van Starbucks.

We hebben een heerlijk zomerse week om naar uit te kijken

Rick haalt daar ook zijn ijskoffie en dan twee sausage mcmuffins van McDonald's. Soms heeft hij enorme zin in Mickey D's, zoals ze het hier soms noemen. Dat probleem heb ik absoluut nooit. Ik snap Rick wel, want dit was het enige Amerikaanse eten wat ze tijdens zijn kinderjaren in Europa af en toe konden krijgen.

Het miezert wat maar we besluiten toch even het zaterdagmarktje in Vienna te bezoeken. Daar hangt altijd een leuk sfeertje. Dit keer is er live muziek, een gitarist, die bekende liedjes zingt. Vooral de kleine kinderen vinden het prachtig en dansen ondanks de miezerregen vrolijk. We kopen dit keer niets, hoewel de gerookte zalm dip wel erg lekker smaakte bij een standje, misschien volgende week.

Rick vraagt of we naar de sportschool zullen gaan. Ik denk dat ik hem niet goed heb gehoord, maar hij is serieus. Dat was niet mijn plan, maar als Rick wil sporten ga ik graag mee. We rijden naar Anytime Fitness waar het vrij druk is, maar "mijn" ARC trainer is nog open.

We doen beiden ons ding en na een uur ben ik klaar. Rick heeft dan ook genoeg gesport en thuis maken me we onszelf weer presentabel. Het is nog steeds bewolkt, maar wel een heel lekkere temperatuur.

Voor de lunch gaan we naar Sweet Leaf waar we beiden een salade bestellen. We willen dit restaurant fijner vinden, maar ze geven zo ontzettend veel bladgroente dat de rest van de ingredienten erin verloren raakt. Wel veel gezonds in die bak salade, dat is zeker. Op hun terrasje smaakt het nog beter.

Nu hebben we nog maar een half uur voor mijn afspraak om mijn jurk voor de bruiloft weer te passen. We gaan nog even naar het Poolse winkeltje, maar daar ziet Rick, die gedeeltelijk Pools is, niets van zijn gading dit keer.

Bij de White Swan Bridal Salon probeer ik mijn groene jurk weer aan. Naief als ik ben in deze zaken dacht ik dat alles vandaag goed zou zijn en ik de jurk mee zou kunnen nemen. Ik heb de schoenen, die ik zal dragen mee en de jurk blijkt nog te lang te zijn.

Ook de schouders zijn niet strak genoeg en er zit nog geen korset in. Duidelijk weet ik helemaal niet hoe het gaat, want dit is pas de eerste fase van de aanpassingen. Geen wonder dat het zo duur is allemaal!

Rick ziet mij nu voor het eerst in deze jurk en is er ook zeer over te spreken. We krijgen ook een stukje stof mee zodat we Ricks stropdas op de kleur van mijn jurk kunnen afstellen. Op 7 juli moet ik terugkomen om te zien of de jurk dan wel precies goed zal zijn.

Dan gaan we op weg naar Tysons Corner mall. Mijn laptop begint het op te geven en de garantie erop is nog geldig tot december. Bij de Microsoft Store vervangen ze hem dan ook meteen. Rick kent al deze mensen dus we hoeven niet te wachten. Alleen moet er van alles gebeuren voor ik hem kan gebruiken en Yacine stelt voor hem hier te laten terwijl wij naar de bioscoop gaan.

Daar hebben we stoelen in het Dolby theater, die kunnen helemaal in de ligstand, zo ontspannend! Eigenlijk bijna te, want soms voel ik mijn ogen dichtvallen terwijl Jurassic World toch spannend is. Ik moet toegeven dat ik het wel allemaal een beetje voorspelbaar vind, maar een leuk verhaal.

Na de film halen we mijn nieuwe laptop op en dan zijn we precies op tijd voor onze reservering bij Seasons 52. Gelukkig hebben we gereserveerd want de mall is super druk! We hoeven maar even te wachten op een tafeltje.

We krijgen Jean Luc als ober en die is heel efficient. Toch moeten we even wachten op onze voorafjes. Niet getreurd want we hebben uitzicht op de keuken. Dit is een groot en druk restaurant en het lijkt een chaos, maar die is wel goed georganiseerd want alles wordt efficient bezorgd.

Zo wil ik mijn biefstuk dus en ik krijg het zelden precies zo goed, ook niet bij de duurste steakhouses!

Onze voorafjes, voor mij de met spinazie, krab en garnaal gevulde champignons en voor Rick een mais soep, zijn zeer smakelijk. Dan heb ik de filet mignon, die werkelijk perfect "blue" (bijna rauw) wordt bezorgd met peultjes en spinazie en Ricks flatbread (pizza-achtig gerecht) vindt hij duidelijk ook lekker.

Uitzicht van de garage, Tysons (en dat is ook hun streven) wordt steeds meer een stad vlakbij Washington

Dan verlaten we de drukke mall en thuis zet Rick mijn nieuwe laptop op voor de backup zodat alles er weer zo uit zal zien als op mijn vorige Surface. Grappig is dat ik op mijn oude keyboard de E helemaal kapot had getypt. Waarschijnlijk in zowel het Engels als het Nederlands de meest gebruikte letter.

Snickers komt heel ongewoon tussen ons in liggen

Katja kreeg vandaag toch nog onverwacht een soort bachelorette party van Kevin's zus en schoonzussen. Zijn nichten waren er en een vriendin van Katja. Jammer genoeg niet de twee bruidsmeisjes, die vlakbij wonen. Katja is ernstig teleurgesteld in hen, zo jammer!

Maar vandaag schilderden ze een schilderij met een perfect thema voor Katja's bruiloft en zo te zien was het zeker leuk. Ik ben blij dat Katja in zo'n lieve familie terechtkomt!

Zondag

De zon wekt me al vroeg, maar ik draai me nog een aantal keren om tot Orion ons om acht uur laat weten dat hij naar buiten moet. Dat gebeurt niet vaak dus we luisteren. Het is een stuk warmer dan gisteren en de zon laat zich af en toe zien.

Na Orion uitgelaten te hebben gaan we ontbijt halen. Koffies van Starbucks en de power sandwich met ham, ei, kaas (en voor mijn spinazie en tomaat) van Panera. We genieten er op het deck van .

Dan gaat Rick aan zijn nieuwste klus, het opnieuw schilderen van het deck. Hij begint met de rand en daarom moeten de geraniums en de andere dingen, die ons deck gezellig maken, eraf. Het wordt een rotzooi, maar ik vind nog een plekje om op de plaats te rennen.

Intussen luisteren we ook naar de voetbalwedstrijd tussen Senegal en Japan. Ik heb als kind vijf jaar in Senegal gewoond en daar veel goede herinneringen aan. Mijn grote wens is nog eens naar Dakar te gaan. Ik hoop dan ook dat Senegal verder gaat in deze World Cup, eindelijk eens een Afrikaans land. Dat is na deze wedstrijd nog niet zeker, maar spannend was de wedstrijd zeker.

Zo wordt het ook gezellig, want we zijn samen bezig.  Als ik mijn tienduizend stappen bijeen heb is het alweer lunchtijd. We nemen ons boodschappenlijstje mee en verdelen de taken bij de Giant. Bij Whole Foods zet Rick mij af en koop ik de benodigdheden terwijl hij in de auto wacht.

Onze lunch hebben we ook gekocht. Rick eet augurkjes met hummus, kaas en worst. Ik heb een knoflook, basilicum en citroen salade van tomaat en grote garnalen. Die is werkelijk heerlijk en ga ik meer bestellen.

Een paar titmice eet met ons mee 

Rick gaat verder aan het deck en ik wil naar het zwembad. Dat is echter nog gesloten vanwege een of ander probleem met de filters. Gelukkig is de loodgieter er al, maar het blijkt gecompliceerder dan gedacht.

Als het dan eindelijk opengaat dondert het en begint het te regenen. Het zwembad wordt weer gesloten en Rick kan niet verder met zijn schilderen. We doen de televisie aan en kijken de match tussen Polen en Colombia. Polen is nergens te bekennen en Colombia wint ruim.

Een onderwerp op Facebook inspireerde me deze bordjes te fotograferen, ze hangen in onze WC en de meeste bezoekers weten de betekenis niet, misschien moet ik er een vertaling bij hangen?

Voor de bruiloft van Katja en Kevin willen Rick en ik ook iets "Nederlands" doen. Althans in onze families vroeger werden er liedjes of gedichtjes geschreven en opgezegd bij belangrijke gelegenheden. Rick en ik hebben besloten een rijmend alfabet te maken.

Gisteren bedachten we de woorden bij de letters en nu probeer ik te rijmen daarmee. Dat gaat boven verwachting goed. Een regenachtige middag dichten, het doet me aan Sinterklaas denken. Een paar uur later heb ik wat ik denk dat een leuk ABC is om tijdens de bruiloft op te lezen.

Rick kan door de regen niet verder met zijn verven en doet andere achterstallige taken, zoals de frituurpan schoonmaken, die al sinds Oudejaarsdag vies in de garage staat. Dan laat ik Rick mijn ABC gedicht lezen en hij keurt het allemaal goed.

Het regent toch dus geen zwembad of verven. We proberen een aantal verschillende fonts voor het alfabet en zijn het erover eens dat het mooi staat als het met de hand geschreven lijkt. Ik vind een bedrijfje op Etsy wat het hopelijk precies zo kan maken als wij het willen. Hopelijk gaat dat lukken.

Opeens loopt het al tegen zessen en Rick stelt voor een drankje te gaan drinken bij BJ's. Daar ben ik zeker voor! Ik bestel een wijntje en Rick een Chimay Blauw.  Die laatste is een van zijn favoriete bieren, die je hier niet vaak kunt krijgen.

Na ons aperitiefje lopen we naar de buren en krijgen een tafeltje bij Neisha Thai. We hebben een bon voor $5 korting vanwege hun vijftiende verjaardag. Ik bestel de papaya salade en satay. Rick heeft een gerecht met kerrie, groentes en rundvlees.

Live muziek en lekker eten

Als mijn satay komt is de kip bijna rauw! Dat is wel heel slecht en ik stuur het terug. De papaya salade is wel erg lekker en Ricks gerecht ziet er ook goed uit. De tweede lichting satay is perfect en ik deel het met Rick.

Op weg naar huis zien we prachtige luchten voor de zonsondergang. Helaas betekent at ook weer onweer voor ons. De satelliet tv doet het niet tijdens die buien. We ontspannen ons met wat tv shows en dan is het weekend weer voorbij!

Een natte rondleiding

Als ik opsta hoor ik de regen al op het dak. Het belooft vandaag een natte dag te worden en ik heb een rondleiding. Het is ook maar zeventien graden en ik wissel mijn al klaargelegde zomerse kleren met een dunne lange broek en overhemd met lange mouwen. Daar krijg ik geen spijt van.

Na mijn crackers met kaas en plakjes tomaat, die ik met een bak koffie als ontbijt heb, brengt Rick me naar de metro. Ik heb mijn kleurrijke Australische regenjas aan en mijn Monet waterlelies paraplu mee. Die moeten me zoveel mogelijk drooghouden.

De trein staat al klaar en ik vind nog een zitplaats. Nog geen minuut later vertrekken we. Iets voor half tien stap ik uit bij het Smithsonian station. Het regent gestaag en ik besluit in het Smithsonian kasteel te gaan schuilen. Daar koop ik ook een flesje water want ik ben vergeten er een van thuis mee te nemen.

Dan ga ik bij de uitgang van het station wachten en niet veel later hoor ik achter me mijn naam. J. en zijn ouders hebben daar onder een afdakje staan wachten. We maken kennis en gaan op weg.

Maar dan ziet mijn vriend Michael mij ook. Hij komt me een omhelzing geven en steekt in zijn enthousiasme bijna mijn oog uit met zijn paraplu. Hij vertelt mijn gezelschap overtuigend dat ze vandaag de beste gids krijgen. Toch fijn zulke fans te hebben (Rob, de veteraan voor de Old Ebbitt Grill ook) al hebben ze mijn toer nog nooit gedaan.

Het regent wel flink als we bij het Washington Monument aankomen. Ik vertel over de geschiedenis ervan, maar de regen leidt ook wel erg af. Maar ja, het weer valt niet te veranderen. We lopen door naar het Tweede Wereldoorlog monument.

Onderweg zien we een hele bijeenkomst van Falun Dafa. Ik zie die Chinese groep (volgens sommigen een cult) wel vaker in de stad maar dit keer zijn er tientallen in gele kleding en sommige in  het blauw.

Hier bij het Tweede Wereldoorlog monument zijn we vrijwel de enige gekken die dit weer trotseren (maar geloof me, het kan erger, het onweert tenminste niet). Het blijft een indrukwekkend monument met zoveel symboliek. Als laatste hier laat ik het "Kilroy was here" tekeningetje zien.

Van onder de paraplu gezien

Er is door de regen en wind geen reflectie in de Reflecting Pool. We lopen verder naar het Vietnam Veteranen Monument. Dit is nog somberder dan gewoonlijk door de regen (hoewel er vreemd genoeg ook heel af en toe wat zon door de wolken komt).

Je kunt de namen op de muur bijna niet lezen, maar ik vind nog het paneel waar ik de symbooltjes en hun betekenis achter de nemen aanwijs (ruitje=gesneuveld, plusje=nog steeds vermist, ingevuld plusje=was vermist is gevonden/geidentificeerd).

In het Lincoln Memorial kunnen we even schuilen en regent het ook even wat minder. Daardoor is er wel een weerspiegeling van het Washington Monument in de Reflecting Pool te zien. Het is overal veel rustiger dan het in deze tijd van het jaar gewoonlijk is. Waarschijnlijk is iedereen de musea ingedoken.

Het derde oorlogsmonument voor de Koreaanse oorlog ziet er vandaag ook nog somberder uit dan gewoonlijk. De eeuwige beelden van de soldaten blijven mijn favoriet. Dit is een monument wat je in persoon moet zien om het hele gevoel te krijgen.

Iedereen loopt in poncho's of met paraplu's en zo worden ook de foto's genomen. Ik ben ook regelmatig fotografe van J. en zijn ouders (dit was weer zo'n gelegenheid waar ik de namen niet verstond bij het voorstellen.  Ik weet dat zijn vader T. is, maar de naam van zijn moeder ontging me. Er was ook geen "natuurlijke" gelegenheid om die alsnog te vragen. Ik zou willen dat ik beter was met namen!).

We steken over naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial. Er is een groep Afrikaanse Amerikanen voor wie dit monument zo belangrijk is! Ik snap dat, maar ik vind het toch het minst interessante monument langs de Mall.

Nu is het tijd om te kiezen, helemaal rond het Tidal Basin lopen in de gestage regen, of het Jefferson Memorial van verre bekijken en het Franklin Delano Roosevelt Memorial over te slaan. De keuze valt op het laatste dus ik vertel van verre over Thomas Jefferson's monument.

Dan lopen we langzaamaan terug naar de bewoonde wereld. We komen langs het gerenoveerde huisje van de sluiswachter wat binnenkort te bezoeken is. Bij de Organization of American States is een demonstratie tegen Guatemala gaande. Die organisatie heeft alle Noord, Centrale en Zuid Amerikaanse landen als lid.

Bij het hoofdgebouw van het Amerikaanse Rode Kruis vertel ik hoe die is opgericht door Clara Barton, een verpleegster tijdens de Burgeroorlog. Katja was gefascineerd door haar, maar dan vooral alles wat Clara Barton tijdens de Burgeroorlog deed.

Daardoor zal ik nooit vergeten dat Katja zich, als tienjarig kind, moest verkleden zoals haar idool (waarvan ze de biografie had gelezen). Katja kleedde zich in een lange rok met Burgeroorlog verpleegster "uniform".

Katja kreeg een slecht cijfer omdat ze het Rode Kruis er niet bij had. Maar Clara Barton was al zestig toen zij het Rode Kruis stichtte. Katja protesteerde tegen dat cijfer en de leerkracht leerde zelf wat nieuws.

Eindelijk bereiken we de restaurants bij het Witte Huis. Bij Peet's Coffee gaan we eerst koffie drinken. IJskoffie is kennelijk nog niet zo bekend in Nederland? Ik bestel die en de anderen cappuccino's en dergelijke.

Dan gaan we letterlijk naar de buren om te lunchen. Bij Potbelly staat er een flinke rij, maar we vinden nog een tafel open. Dan nemen we plaats in de rij, die toch nog best snel gaat. De anderen nemen broodjes, die ze erg lekker vinden. Ik bestel de Powerhouse salade met spinazie, hummus, avocado, kip, tomaat en komkommer, zeer smakelijk.

De regen houdt maar niet op en op de radar zie ik dat het voorlopig niet droog gaat worden. Ik stel voor de achterkant en voorkant van het Witte Huis te gaan bekijken en dan de metro naar het Capitool te nemen. Daar is iedereen voor.

We beginnen dus met de achterkant van het Witte Huis en dan wordt het zowaar even droog. Jammer genoeg niet voor lang want bij de voorkant komt het hemelwater weer gestaag naar beneden. Na de nodige foto's lopen we dus naar de metro.

Daar kunnen we vrijwel meteen mee met de volgende trein. We stappen zes stations verderop bij Capitol South uit. Als ik zo met de trein ga bedenk ik me dat ook dat tweede deel van de rondleiding nog heel wat lopen is, gewoonlijk.

Aan de voorkant van het Capitool onder het afdakje waar gewoonlijk de pers staat vertel ik over de geschiedenis van dit indrukwekkende gebouw. Dan zien we rechts tegenover het Capitool het Hooggerechtshof gebouw. Ook dit is erg mooi en de juridische macht ligt dus recht tegenover de wetgevende macht hier.

Als laatste voor mijn rondleiding gaan we de Library of Congress binnen. Daar is het vrij druk dus we moeten even wachten voor we naar boven mogen om de hoofd leeszaal te mogen zien. Daarna bekijken we de rest van het gebouw.

De bibliotheek van Thomas Jefferson, de Guttenberg bijbel, al is het daaromheen te druk, het kantoor van de bibliothecaris en uiteindelijk belanden we bij de oudste kaart van de VS. Wat zou ik deze kaart graag hebben! Hij fascineert me, het land acht jaar na de Onafhankelijkheidsverkaring en nog tijdens de Revolutionaire Oorlog.

Mijn rondleiding is nu klaar en ik stel voor dat ze de tunnel naar het Capitool nemen en daar meegaan met de rondleiding. Hun Engels is niet zo goed zeggen ze (in mijn ervaring altijd beter dan gedacht), maar ik heb het merendeel van wat die gidsen vertellen al in mijn verhaal over het gebouw gedaan. Ze hoeven dus enkel de mooie schilderingen e.d. te bekijken.

Wij nemen dus afscheid hier. Ondanks de regen was het weer een gezellige dag. Ik hoop dat zij dat ook vonden en ze het voort zullen zeggen. Ik maak nog even een pit stop en loop dan terug naar de metro.

Er zit hier altijd een bedelaar in een rolstoel, die iedereen een "blessed day" wenst. Ik heb meestal geen contant geld, maar dit keer wel en ik geef hem $5. De goede daad van vandaag want ik heb zelden zo'n blij gezicht gezien!

Mijn trein komt al gauw en als ik bijna drie kwartier later weer in Vienna uitstap regent het nog steeds. Ik ben moe, mijn voeten doen pijn en ik bestel een Uber. De app is echter vervelend en het duurt even voor ik duidelijk heb gemaakt aan de chauffeur waar ik ben. Je zou denken dat je een metrostation makkelijk zou kunnen vinden.

De vriendelijke chauffeur zet me thuis af en ik laat Orion uit zijn bench. Die is zo blij met te zien, hij komt echt mijn gezicht likken en knuffelen. Zo lief! Orion is zo spontaan, terwijl Cosmo zo gereserveerd was. Zo anders zijn ze.

Snickers is helaas op zijn bejaarde leeftijd nog steeds een jager. Al een paar keer verorberde hij een baby vogeltje op het deck en nu komt hij, tegelijkertijd met Rick, binnen met een chipmunk in zijn bek. Hij heeft het diertje duidelijk al gedood en Rick jaagt Snickers ermee naar buiten. Ik hoop niet dat het het schattige chipmunkje dat gisteren op ons deck was is.

Voor ons avondeten gaan we naar Pazzo Pomodoro waar onze vrienden achter de bar er snel voor zorgen dat we twee stoelen krijgen.  We beginnen met een kaas en prosciutto plankje wat ik besluit als mijn proteine te nemen. Daarbij bestel ik een gazpacho soep, die heerlijk is! Rick neemt een pizza en die vindt hij ook heel erg lekker.

Thuis gaat de tv weer aan en mijn voeten omhoog. Ik ben moe! Mijn fibromyalgie vindt zo'n regenachtige dag niets en halverwege vandaag bedacht ik me dat een rondleiding op een dag als vandaag eigenlijk perfect is. Anders zou ik mezelf alleen maar zielig vinden vanwege de pijn.

Het was dus een leuke dag met gezellige mensen. Het weer maakte dat ik mijn mooie stad niet op zijn opperbest kon laten zien, maar ik hoop dat ze toch een fijne dag hadden. Rick en ik zien weer uit naar een lekker rustig weekend samen.