Over Rick wegbrengen

Tot mijn verbazing schijnt de zon als we wakker worden. Er was bewolking en regen voorspeld, maar die komen nu later vandaag. Ik klaag niet!

Na het ontbijt als Rick naar zijn werk vertrokken is doe ik boven mijn uur op de elliptische machine. Dan lijn ik Orion aan en maak eindelijk eens een goed lange wandeling door de buurt. Gelukkig zijn er op dit tijdstip weinig mensen aan de wandel. Ik denk dat ik vaak te dicht bij lunchtijd ga. Het is duidelijk beter om halverwege de ochtend te wandelen.

De vogels zingen alsof het lente is en ik zie zelfs een paar vossen achter elkaar aan rennen. Na al die jaren vind ik die wilde dieren gewoon in onze wijk nog steeds zo leuk. Orion en ik genieten van ons uurtje buiten.

Deze antieke truck staat al jaren langs de weg

Voor de lunch ga ik naar Noodles & Company. Ik zag dat ik via de app een gratis salade "gewonnen" heb als trouwe klant. Ik vind het prima de Med salade met kip nog eens te eten. Ik smul er net zoveel van als eergisteren en gratis zelfs nog ietsje meer.

Na het eten loop ik even de Petco in voor wat dingen om Orion bezig te houden. Ik koop een nieuwe Kong waar ik altijd wat pindakaas of kaas in doe en het dan bevries zodat Orion in zijn bench een lekker ijsje krijgt. Verder haal ik wat nieuwe hondensnoepjes om in zijn groene "boon" te doen.

Intussen zijn de schoonmakers gearriveerd dus ik ga een tijdje Pokémon Go spelen zodat ik Orion bij ze weghoud. Rick komt om een uur of half drie thuis en dan ga ik ook huiswaarts. We doen Orion gauw in zijn bench tot diens grote ongenoegen, maar hij blaft zo erg tegen de schoonmakers.

Rick pakt zijn laatste spullen in en rond half vier laden we die in de van. Orion mag ook mee naar het vliegveld. Onderweg luisteren we naar het plaatselijke nieuws vanwege verkeersinformatie. Gelukkig is het verkeer vrij rustig.

Virginia is ook erg in het landelijke nieuws op het moment. Voor het weekend werd bekend dat op de universiteitsjaarboekpagina van de gouverneur een foto staat met een man in "blackface" (denk zwarte Piet) en een man gekleed als de Ku Klux Klan. Die foto is in 1984 genomen en de gouverneur staat onder druk om ontslag te nemen al ontkent hij een van die mannen te zijn.

Tot nu toe heeft de gouverneur daar echter geen oren naar. De lieutenant gouverneur, die het dan over zou nemen, is dit weekend beticht van seksuele mishandeling. En vandaag bekende de derde in de lijn van opvolgers dat ook hij zich tijdens zijn college jaren eens als een zwarte rapper heeft verkleed.

Dit alles veroorzaakt grote woede en consternatie overal. Rick merkt wat mij betreft terecht op dat het zo lang geleden is dat men er best boos over kan zijn, maar dat het toch geen consequenties voor de loopbanen van die mannen zou moeten hebben. We zullen zien waar dit naartoe gaat.

Na een half uurtje komen we bij Dulles Airport aan. Daar neem ik afscheid van Rick maar niet voor heel lang want zondag vlieg ik zelf naar Seattle voor mijn jaarlijkse weekje daar. Op de terugweg is de regen dan toch echt gearriveerd, jammer genoeg.

Voor mijn avondeten ga ik naar California Shabu Shabu. Rick is daar niet zo weg van en ik vind het overheerlijk. Ik word als een oude bekende begroet en bestel weer de combinatie van zalm en biefstuk in een soep van half tomaten en half tonkatsu.

Een paar mannen, die dit nog nooit hebben gedaan, komen naast me zitten. De serveerster legt niet veel uit dus ik neem dat maar op me. Ik ben inmiddels een pro en de mannen zijn me dankbaar.

Na weer een heerlijke maaltijd gebruik ik de coupon voor $5 korting, die ik vorige keer kreeg. Eindelijk denk ik er eens aan! Als ik afscheid neem vraagt de manager of ik morgen weer kom. Ik moet toegeven dat dit een van mijn favoriete maaltijden is en zo gezond!

Thuis gaat de tv aan. Het is vreemd weer helemaal alleen met Orion te zijn. Wat ben ik altijd blij dat hij er is als Rick op reis gaat! Zo'n gezellig maatje, die me overal volgt.

Heerlijk gezwommen vandaag

We hebben vannacht heerlijk geslapen en Rick heeft zich zelfs een beetje verslapen. Als hij om tien over half acht opstaat lees ik wat op mijn telefoon en ga dan ook naar beneden.

Rick heeft al ontbeten en mijn koffie pruttelt. Rick klaagt dat hij bijna geen Pickwick thee meer heeft. Dat is de enige thee, die hij drinkt. Gelukkig voor hem heb ik al een bestelling van alle soorten fruitthee van The Dutch Store gedaan.

Als Rick naar zijn werk is vertrokken maak ik mijn ontbijt. De vlaszaad crackers zijn echt lekker. Ik moet mezelf ervan weerhouden er niet meer van te snoepen dan een portie. Het weer is weer prachtig. We beginnen hier nu ook een droogte te hebben en het is zaak de planten op het deck en voor goed water te geven.

Het is wel al flink warm, maar ik besluit toch op het deck op de plaats hard te lopen. Iets meer dan een uur later heb ik mijn tienduizend stappen bijeen. Tijd om Orion wat aandacht te geven en ik neem een zakje snoepjes mee de tuin in.

Daar heeft Orion heel veel oren naar en een half uurtje lang zoekt hij geconcentreerd en vindt dan ook alle snoepjes. Dan oefenen we nog even snoepje opvangen en heel grappig geeft Orion zelf aan wanneer hij er genoeg van heeft. Waarschijnlijk is het de warmte want binnen drinkt hij een hele bak water leeg.

Mijn poging hem te kammen mislukte, maar Orion krijgt wel graag een "belly rub"

Na mijn douche doe ik alvast mijn bikini aan, want ik ben vastbesloten vanmiddag te gaan zwemmen. Ik voel me gelukkig een stuk beter dan gisteren. Maar eerst is er lunch en een boodschappenlijstje afwerken.

Om te beginnen ga ik een nieuw restaurant uitproberen. Lei'd krijgt heel goede recensies en ik ben dol op poke bowls. Die aten we op vakantie in Hawaii heel regelmatig. Ze hebben allerlei gemarineerde zalm en tonijn in verschillende sauzen, pittig en niet pittig.

Die worden voor mij op salade geschept, je kunt ook verschillende soorten rijst kiezen, maar dat past niet in een lowcarb dieet. Daarna zijn er nog keuzes er bovenop. Ik neem komkommersalade, gepekelde gember en masago (viseitjes). Het smaakt heel erg lekker en hier kom ik zeker terug.

Bij Bed, Bath and Beyond wil ik een nieuwe handdoek voor onze wc kopen. Natuurlijk vertrek ik weer met meer dan ik had gedacht, o.a. eindelijk een lekker groot badlaken voor het zwembad. Als ik in de rij voor de kassa wacht zie ik dat de vrouw voor me twee zakken met Daelmans mini stroopwafels koopt. Die koekjes zijn hier echt in.

De volgende stop is Walgreens waar ik maar liefst $1 moet neertellen voor vijf medicijnen. We hebben ons eigen risico duidelijk betaald. Voor een van die medicijnen moet ik zweren dat ik niet zwanger ben of zal worden. Ik vraag of dat nu iedere maand moet want mijn vruchtbare jaren zijn al enige tijd voorbij. Ja, dat moet, belachelijk gewoon.

Als laatste loop ik Whole Foods binnen. Daar kies ik spullen voor het avondeten en vind ook heel lekker klinkende "chips" van allerlei groentes gemaakt. Op de terugweg speel ik nog wat Pokémon Go en dan is het tijd om me klaar te maken om te gaan zwemmen.

Eerst speel ik nog wat met Orion en vind het dan zielig om hem weer in zijn bench te doen. Ik besluit eens te experimenteren en geef hem een met kaas gevulde Kong en een Whimzie en hoop dat hij een paar uur zonder iets kapot te maken alleen kan blijven. Ik ben er vrijwel zeker van, maar je weet nooit. Het is net als een kind voor het eerst alleen thuis laten, ha ha.

De lieverd is helemaal blij met zijn Kong

In het zwembad besluit ik meteen te gaan zwemmen zodat ik mezelf er niet uitpraat. Als ik veertig baantjes heb getrokken wil ik eigenlijk nog niet klaar zijn. Ik varieer mijn slag dit keer en dat maakt het leuker. Het water voelt ook zo lekker verkoelend. Ik zwem dus door.

Vorig jaar had ik op deze datum al 23 kilometer gezwommen dus ik moet flink aanpoten om net zo ver te zwemmen dit seizoen. Het is wel een drukke zomer dit jaar dus misschien dat ik daarom zoveel achterloop. Ik zwem vandaag 80 baantjes, dus twee kilometer en mijn totaal voor het seizoen staat op 12 kilometer.

Chris trekt haar baantjes naast mij en zij is een serieuze zwemster. In de tijd dat ik twee kilometer zwem heeft zij er twee mijl (3,11km) opzitten! Als we klaar zijn drogen we op op een paar ligstoelen en praten over politiek, want we zijn beide bezorgd over de huidige situatie.

Om een uur of half zes gaan we huiswaarts. Chris om haar dochter van de metro te halen en ik om te zien of Orion zich gedragen heeft buiten zijn bench. Als ik binnenloop word ik door hem begroet met zijn beer in zijn bek.

Orion komt altijd met een speeltje in zijn bek begroeten, zo grappig. Die beer heeft hij al vanaf zijn puppy tijd. Het huis ziet er nog precies uit zoals ik het achterliet. Bewijs dat Orion eigenlijk niet meer in zijn bench hoeft.

We gaan hem er nog zeker eens per dag indoen, zodat hij er geen aversie tegen krijgt. Als er mensen in huis werken moet hij erin. Dat is morgen met de schoonmaaksters ook weer het geval. Het is op het moment te warm om hem in de van te laten als zij er zijn.

Eigenlijk is mijn boek heel spannend en wil ik het niet wegleggen, maar het is tijd om het avondeten voor te bereiden. Ik neem een kaasschaaf en snijd een komkommer in plakjes en week ze in zout en appel cider azijn. Vroeger schilde ik de komkommer, maar nu heb ik Rick zover dat hij ook ongeschild lekker vindt.

Als Rick thuiskomt bakken we de bloemkool "tots" in de oven. Die zijn gewoonlijk met aardappel, maar voor de lowcarb mensen is bloemkool veelal de vervanging. Wij vinden ze erg lekker.

Bij dit alles hebben we een moot zalm van de chef van Whole Foods. Vandaag vroeg ik hoe het bereid wordt, want het is altijd perfect. Het wordt eerst gegrild en dan in de oven gedaan. Hoe lang wist de medewerker niet, maar ze zou het gaan vragen. Deze man grilt al twintig jaar zalm zo en dat is te proeven.

De rest van de avond kijken we America's Got Talent. Altijd onvoorstelbaar hoeveel talent er te zien is. Ieder jaar is het ook weer zo anders. Ik heb nog geen akte gezien, die ik echt een winnaar vind, maar er is veel talent. En laten we wel wezen  Rick en ik zouden het niemand (vrijwel, want er zijn ook duidelijke missers) nadoen!

Als je weer kon inblikken...

...Zou ik dat met het weer van vandaag doen! Het is lekker warm, maar lage luchtvochtigheid en een lekker briesje. Ik eet dan ook met smaak op het deck mijn ontbijt van gebakken eieren en tomaat.

Daarna wil ik mijn Yeti beker vullen met water en doe er wat ijs in. Alleen blijft het ijs maar komen! Ik sla op het klepje zonder succes en voor ik het weet ligt de vloer vol ijsblokjes. Pas als al het ijs eruit gespuwd is lukt het me het klepje af te sluiten!

Ik neem een bakje en vul het met ijsblokjes en dan nog een paar keer om alles op te ruimen voor het de houten vloer aantast. Orion is helemaal blij want hij is dol op ijsklontjes en nu heeft hij er tientallen tot zijn beschikking. Door hem zie ik er de humor ook wel van in, maar ik hoop dat dit niet vaker voor zal komen! Dit is een gloednieuwe ijskast!

Met dit mooie weer moet ik zoveel mogelijk buiten zijn en wordt het weer op de plaats hardlopen op het deck voor mijn beweging. Om tien uur zet ik de wedstrijd Frankrijk-Denemarken aan en kijk er met een half oog naar.

Als ik mijn stappen bijeen heb lijn ik Orion aan en neem hem mee in de van. Op een app voor wandelpaden in onze buurt vond ik een nieuw pad bij Wolf Trap. Dat is het enige nationale park voor theater in het land. Er schijnt een pad om het park heen te lopen.

Daar heb ik wel interesse in want het is daar altijd heel rustig. Ik rijd erheen, maar de kaarten zijn niet duidelijk waar het pad precies is. Ik zoek ernaar, maar vind het niet. Gelukkig is er ook een mooi schaduwrijk pad langs de weg, dus dat nemen we dan maar.

Orion vindt het heerlijk!

Voor Orion maakt het toch geen verschil, hij ruikt ook daar van alles en nog wat in het struikgewas. Aan de overkant loopt een man met een andere hond voorbij en daar blaft Orion tegen, maar ik kan hem gauw afleiden met snoepjes. Verder komen we niemand tegen, ideaal!

Na Orion weer thuis afgezet te hebben ga ik Vienna in. Met dit lekkere weer wil ik buiten eten en haal mijn favoriete salade van Noodles & Company, zonder de pasta. De Med salad met kip heeft ook een heerlijke pittige yoghurt dressing. Het smaakt me dan ook heel goed.

Lui blijf ik nog een tijdje zitten en ga dan naar Whole Foods. Daar haal ik benodigdheden voor ons avondeten. Zoals altijd kijk ik ook verder rond want ik ontdek best vaak nieuwe lekkernijen hier. En ook vandaag zie ik weer iets, een flesje met gazpacho. Dat gaat mee om te proberen.

Helaas heb ik ook erge hoofdpijn en zie af van mijn baantjes trekken vandaag. In plaats daarvan neem ik medicijn en luister naar mijn lichaam dat het tijd om te rusten is. Ik zoek mijn hangmat stoel op en speel wat spelletjes en lees mijn spannende boek.

Opeens heb ik een Pidgey op mijn been!

Rick komt extra vroeg uit zijn werk om het schilderen van de deck railing af te maken. Morgen gaat het namelijk weer regenen en dat kunnen we niet hebben. Het is ook erg gezellig zo allemaal op het deck (Orion en Snickers zijn er ook).

Omdat Rick zo druk is maak ik het avondeten klaar. Ik maak onze favoriete salade met meerkleurige kerstomaatjes, verse plakjes augurk en Castelvetrano olijven. Dan doe ik de bevroren broccoli cheddar "tots" (een speling op tater tots, geraspte aardappelhapjes) in de oven. Verder heb ik teriyaki zalm van Whole Foods, zoals altijd perfect bereid.

Drie maaltijden buiten, wat wil ik nog meer?

Op het deck smullen we ervan. Die broccoli cheddar hapjes gaan we vaker eten! Dan wordt het mij te koel buiten en Rick heeft er behoefte aan zich helemaal te gaan ontspannen. Hij gaat dan ook naar zijn "man cave", het bioscoopje in de basement. Ik schrijf zoals iedere avond mijn blog terwijl ik met een half oog kookshows kijk.

Eerste keer naar het zwembad

Ondanks dat we gisteravond na middernacht naar bed gingen zijn Rick (hij natuurlijk stukken vroeger dan ik) en ik toch bijtijds uit de veren. Het helpt als de zon vrolijk schijnt en het een lekkere zomerse dag belooft te worden.

Rick neemt de van vandaag mee, want hij gaat vanavond zijn nieuwe fiets ophalen. Zijn mountainbike is niet meer te maken voor onder de kosten voor een nieuwe fiets. Als ik zijn nieuwe fiets fijn vind wil ik er ook een, want mijn mountainbike fietst me veel te zwaar. Het lijkt wel of ik nauwelijks vooruit kom erop.

Het weerhoudt me ervan om "even" op de fiets te springen. Ik zoek dus al jaren een fiets zoals ik in Nederland had maar dan met meer versnellingen, want het is hier flink heuvelachtig. Ik zou zo graag naar de sportschool willen fietsen of even een boodschap halen op de fiets. Dat kan hier zo goed als je maar de juiste fiets hebt.

Als Rick vertrokken is besmeer ik een paar crackers met geitenkaas en snijd een tomaat in plakjes. Op het deck eet ik het op en besluit dat ik absoluut geen zin heb om binnen te sporten. Ik bedenk me dat de meeste mensen nu op hun werk zijn en kinderen op school en besluit Orion eens voor een echt lange goed tempo wandeling mee te nemen zoals ik met Cosmo zo vaak deed.

Natuurlijk gaat het zakje met hondensnoepjes mee en heel af en toe heb ik dat nodig om Orion af te leiden als er mensen uit hun huis of auto komen. Dat lukt allemaal prima. Het verbaast me altijd weer hoeveel mensen er overdag in Vienna rondlopen.

Onze vroegere buurt was echt zo'n buurt waar iedereen 's ochtends vroeg vertrok en 's avonds na het werk de garage weer binnenreed. Je zag daar vrijwel nooit iemand overdag. Hier des te meer, de postbode loopt van huis naar huis, een college student jogt voorbij, een ouder paar laat hun hondje uit. Gelukkig negeert Orion vrijwel iedereen, zolang er maar snoepjes voor hem uit rollen.

Drie 18e en 19e eeuwse graven en de Vienna watertoren

We lopen zo vijf kilometer en dan maak ik mijn tienduizend stappen vol op het deck. Orion drinkt zijn bak leeg en dan heb ik geen hond meer aan hem. Nu hij zo rustig is neem ik de Furminator en kam zoveel mogelijk wintervacht uit. Daar komt heel wat uit en dat is nog lang niet alles! Jammer genoeg vindt Orion het op een gegeven moment genoeg, morgen verder.

Nadat ik me opgefrist heb rijd ik in Ricks "FLUX TEK" BMW i3 naar Merrifield. Daar verstuur ik eerst mijn Amerikaanse paspoort bij het postkantoor om het te laten vernieuwen. Ik vind het eigenlijk een beetje eng om twee tot drie weken zonder paspoort te zijn. Hopelijk gebeurt er niets met familie waardoor ik naar het buitenland zou moeten.

In het Mosaic District neem ik plaats aan de buitenbar van True Food Kitchen en bestel de bak crudités als lunch. Als het wordt geserveerd krijg ik er, zoals altijd, opmerkingen over van andere klanten. Het is dan ook een kunstwerkje aan kleur en de yoghurt dille saus en olijf en Parmezaanse kaas saus zijn zeer smakelijke dipsauzen.

Het is een flinke bak dus ik krijg het niet helemaal op, maar er is maar weinig over! Ik heb volgens mij voor een week genoeg vitamines binnen na dit maal en het is zo lekker! Ik kan er zo van genieten, groente kan ook een traktatie zijn .

Online heb ik een zwart sport broekrokje besteld van Target want ik vind de donkerblauwe die ik gisteren kocht erg goed zitten en het heeft een aantal zakken. Er was er nog maar een bij "onze" Target en die haal ik op bij klantenservice.

Zo sterk is men tegen Trump, ik zie het (gelukkig) veel in deze omgeving

Gisteren was ik de enige die geen rood Capitals shirt aanhad en dat wil ik voortaan voorkomen. Target heeft een heel aantal Capitals t-shirts om uit te kiezen en ik neem een t-shirt met een V nek met het logo erop. Rick en ik zouden naar de parade willen, maar die is dinsdag en dan zijn we beiden op reis.

Mijn laatste stop is Safeway. Sharon vertelde me over verse pasta gemaakt van paddenstoelen en ik ga ernaar op zoek. Alleen heeft Safeway helemaal geen gekoelde pasta, alleen gedroogde. Daar zie ik ook wel wat interessante alternatieven, zoals gemaakt van linzen en zwarte bonen, die minder koolhydraten hebben.

Met een zestal flessen wijn ga ik uiteindelijk huiswaarts. Daar laat ik Orion even uit en dan loop ik voor het eerst dit jaar naar het zwembad. Het is warm genoeg om te zwemmen, maar het water is maar 25 graden en nog net te koud voor mijn doen.

Onder een parasol lees ik een paar uur en zie dan dat Rick thuis is. Hij komt me op zijn nieuwe fiets tegemoet rijden. We bedenken waar we willen gaan eten en de keuze valt op Pazzo Pomodoro.

Zoals altijd is het druk aan de bar, maar we vinden nog twee stoelen. Tot mijn vreugde staan de soft shell krabben nog op het menu en die bestel ik natuurlijk. Michael stelt er spinazie bij voor als groente en daar zeg ik zeker ja op.

Rick heeft een biefstuk gerecht wat er ook erg lekker uitziet. Ongewoon voor een Italiaans restaurant, maar Rick is er zeer over te spreken. Ik smul ook van mijn soft shell krabben! Zolang het daar nog het seizoen voor is bestel ik ze waar ik maar kan.

Thuis chillen we. Gisteravond werd het laat en dit was voor ons beiden een drukke dag. Gelukkig is Orion ook duidelijk uitgeput na zijn lange wandeling. Ik doe mijn voeten omhoog en kijk opgenomen Food Network shows.

Zorro ligt lekker, maar nu is Orion terug!

Die doet echter niets want hij is uitgeput

Rick vraagt zich altijd af waarom die me zo interesseren terwijl ik vrijwel nooit kook. Het geval is dat ik, moest ik koken, ook lekker wil experimenteren. Maar Rick houdt niet van heel veel dingen waar ik dol op ben (linzen, noten, sterke kazen, vruchten in zijn maaltijd en meer). Ik heb jarenlang maaltijden gemaakt voor ons gezin, saai en nog saaier, als ik eens wat nieuws probeerde vond men het niets.

Nu heb ik daar dus geen zin meer in. We hebben het geluk om veel gevarieerde cuisines om ons heen te hebben. We hebben eens geteld en binnen een straal van vijf kilometer kunnen  we meer dan twee weken buitenshuis eten zonder dezelfde cuisine te eten.

Dat niet alleen, maar met zijn tweeen is het ook nog eens niet zo duur. Toch ik heb wel ooit met een recept in de Tip gestaan (kookblad voor degenen, die dat niet kennen). Ik kan het dus best.

Een van mijn foto's stond vandaag in de digitale Washington Post, door duizenden gelezen. De Capital Weather Gang voorspelt ons weer en koos mijn foto nadat ik die op hun Facebook pagina had geplaatst. Het is er een van de Reflecting Pool en het Lincoln Memorial. Hier staat het artikel.

Allemaal een heel fijn weekend gewenst!

Orion alweer twee jaar oud!

"Het is goddelijk weer!", verklaart Rick met zijn gewoonlijke enthousiasme voor het leven. Dit keer heeft hij helemaal gelijk. Het is perfect weer op Orions tweede verjaardag. Die begrijpt niets van onze felicitaties, natuurlijk.

Dit weer betekent lekker ontbijt op het deck eten en daarna krijg ik mijn stappen bijeen al "rennend" op het deck. Na iets meer dan een uur is dat het geval en dan loop ik ook nog tien keer de decktrap op en af. Zo heb ik al wat groene cirkels op mijn Fitbit app.

Vandaag heb ik een hele lijst van dingen af te werken. Eerst ruim ik de lentespullen op en haal de zomerdecoraties van zolder. Komend weekend is het Memorial Day en dat is het onofficiele begin van de zomer hier.

Zomerse kleuren

Als dat gedaan is vouw ik boven de was op, want daarvan heb ik dingen nodig voor onze reis. Ik pak mijn tas in en ga dan douchen. De jarige ligt zoals gewoonlijk vlak naast de douche.

Zo lief en dan te bedenken dat hij ook tegen ons blafte toen we hem ophaalden. Dat was al omgeslagen in liefde tegen de tijd dat we thuiskwamen en Orion liet Cosmo zien dat ik zijn vrouwtje was en wie was die Cosmo wel niet om mij te begroeten. Arme Cosmo! Nu is Orion helemaal velcro hond. Ik sta op, hij ook, ik ga naar boven, hij ook, ik ga naar beneden, hij ook. Enfin, je krijgt het beeld.

Zelfs als ik mijn lunch wil gaan halen bij Panera springt Orion gauw in de van om mee te gaan. Ik heb mijn salade al besteld dus ik neem hem maar mee, ondanks de warmte. De salade staat inderdaad al klaar en op het deck eet ik mijn lunch en helpt Orion zich (niet uitgenodigd) aan de pindasaus, die erbij komt.

Als ik weer Vienna inga voor de rest van mijn boodschappen geef ik Orion een snoepje en laat hem op het deck. Het is te warm in de zon om hem langer dan een paar minuten in de van te laten. Ik hoorde op de radio dat het dashboard van een auto binnen het uur bijna 70 graden wordt in deze zon.

Mijn eerste stop is de Exxon om de van vol te gooien voor onze rit morgen. Dan werk ik een lijstje boodschappen af bij de Giant. In datzelfde winkelcentrum loop ik naar de Michaels. Ik hoop er nog wat leuke decoraties voor de zomer te vinden, maar alles in Americana, rood wit en blauw met Amerikaanse vlag, en dat past niet.

De volgende stop is Petco. Daar hebben ze een heel schap voor jarige honden met slabbetjes en hoedjes. Dat wil ik Orion niet aandoen,. maar ze hebben ook een lekkere hondenkoek in de vorm van een botje. Dat neem ik mee, samen met een paar andere verrassingen (enkel eten want speeltjes heeft Orion meer dan genoeg).

Bij Whole Foods heb ik meer boodschappen te halen. We gaan vanavond weer lekker grillen met salades als bijgerechten.  Als laatste rijd ik naar Pie Gourmet en haal daar een appel en aardbeien pie voor vrienden.

Als ik met mijn boodschappen binnenloop zie ik Orion weer op de tuintafel liggen. Dat is zijn favoriete plek om zijn domein te overzien. Rick vindt het maar niets, maar ik kan moeilijk iedere keer dat ik Orion op het deck laat die tafel ergens anders neerzetten. Het deck is veel leuker voor de hond dan zijn bench.

Nu begint het verwennen van de jarige. Hij vindt zijn speciale "Happy Birthday" koekje heerlijk en knauwt dan tevreden op zijn bully stick "vlecht". Mia komt naar buiten en daar rent Orion even lekker mee en dan springt hij als een hinde over de hekken en neemt een lekker bad in de vijver.

Op zijn verjaardag word ik daar niet boos over, maar hij mag niet binnen of terug in de tuin tot hij droog is. Ik geef hem zijn eten, een blikje met allerlei lekkers, helemaal natuurlijk, wij zouden het ook zo kunnen eten volgens het verhaal. Orion inhaleert het in ieder geval en ik denk dat hij wel tevreden is met zijn verjaardagsfeestje.

Als mensen hier door moeilijke tijden gaan wordt er vaak georganiseerd dat eten wordt gebracht en er geholpen wordt met bepaalde taken. Voor de familie T., die vorige maand hun zoon veel te jong verloor, is er geregeld dat er iedere dinsdag en donderdag eten wordt gebracht en iedere week het gras wordt gemaaid.

Het is een manier voor de buurt om medeleven te tonen. Zo is het ook goed want toen Ricks moeder overleed wist zijn vader niet wat hij moest doen met al het eten dat in een keer werd bezorgd. Zoals dit geregeld is krijgt het gezin twee keer per week maaltijden en waarschijnlijk waar ze meerdere dagen van kunnen eten.

Vandaag is het dus onze beurt en wij hebben ons opgegeven voor een salade en een dessert, iemand anders maakte het hoofdgerecht. Ik maak mijn favoriete salade, meerkleurige kleine tomaatjes opgesneden met Castelvetrano olijven en verse dille plakjes augurk. Waarschijnlijk maak ik veel te veel, maar dan kunnen ze er meerdere dagen mee doen, want het is lekker fris en zomers.

Ook dit keer gaat Orion weer mee in de van om het te bezorgen. Ik heb nog even een paniekmoment want Orion ruikt de pie en zet zijn poot op de doos! Gelukkig niet zwaar genoeg dat de pie aangetast is.

Bets en haar jongste zoon Jack zijn thuis en zijn heel dankbaar voor het eten. Het voelt toch een beetje moeilijk, want ik wil vragen hoe het gaat, maar ja, hoe gaat het als je net je kind verloren hebt? We hebben het dus een beetje over koetjes en kalfjes. Na nog meer bedankjes, waarop ik antwoord dat ik hoop dat ze het lekker vinden, loop ik terug naar de van.

Thuis zet de post nog stil, boek mijn reisje naar New York om met Katja te gaan shoppen en maak eindelijk de restaurant reservering voor onze cul de sac op 4 juni bij Matchbox. Daaraan werk ik al sinds maandag en ik stond op het punt een ander restaurant te kiezen, want zo moeilijk zou het niet moeten zijn! Maar dit keer zorgt de manager ervoor dat het allemaal vaststaat voor 19 personen. Al onze buren kunnen die avond en dat is wel bijzonder.

Als Rick thuiskomt staat hij verstelt over alles wat ik voor elkaar heb gekregen. We hebben kipspiesjes, mijn komkommersalade (dit keer met schil en dat bevalt ons beiden goed), peultjes en wortelsalade en de kerrie sauerkraut. Rick heeft er ook nog spinazie uit blik bij. Zo hebben we weer nauwelijks koolhydraten en toch een heerlijk maal.

Rick gaat inpakken en morgen hopen we op tijd naar North Carolina te vertrekken. Dit is een van de drukste weekends op de wegen dus het is zaak dat verkeer voor te zijn. De volgende blog zal van de Outer Banks komen.

Een razende rivier

De zon schijnt weer vrolijk en dat maakt het toch een stuk makkelijker opstaan. De achterdeur kan open, maar er staat een koel briesje en ik vind het net te koel om buiten te ontbijten. Als Rick naar zijn werk vertrekt besmeer ik een paar meergranen crackers met geitenkaas en snijd een tomaat op.

Woorden om bij te leven in Fairyville

Maandag is personal training dag en ik wil daarvoor nog een uur cardio doen. Dat wordt zelfs iets langer want Sharon is iets verlaat. Ik heb mijn 10000 stappen dus al bijeen als zij aankomt. Alle spieren komen aan bod en het halve uur is zo voorbij.

Thuis rust ik even uit op het deck want na meer dan anderhalf uur sporten heb ik dat wel verdiend. Dan maak ik me klaar en doe Orions harnas aan. Ik rijd Vienna in om lunch te halen en doe dat bij Falafel Street.

De vriendelijke eigenaar herkent mij en merkt op dat ik al een tijdje niet geweest ben. Dat is niet vanwege hun eten want de salades hier zijn heerlijk en de falafels ook. Weer heel anders dan bij de andere restaurants waar je je eigen salade kunt samenstellen.

Met de salade en Orion ga ik op weg naar Great Falls. Ik ben wel benieuwd hoe de watervallen eruit zien na alle regen de afgelopen week. Kennelijk ben ik niet de enige want er staat een rij om het park binnen te komen. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt op een gewone doordeweekse maandag.

Tot mijn ongenoegen zie ik dat de verre parkeerplaats is afgesloten. Waarschijnlijk door overstroming want ik hoor de Potomac rivier al razen. Dan parkeer ik maar zo ver mogelijk weg zodat ik ongestoord met Orion kan wandelen.

Met het geluid van de rivier op de achtergrond eet ik eerst mijn salade. Intussen geef ik Orion ook snoepjes en eten we zo gezellig samen lunch. Er komen wel wat mensen met honden langslopen, maar Orion heeft enkel interesse in zijn volgende snoepje.

Als ik klaar ben neem ik Orion mee en vind meteen een pad het bos in waar niemand is. Het is heuvel op en weg van de rivier. Helemaal perfect voor een mooie wandeling zonder geblaf of getrek. Orion ruikt van alles en geniet duidelijk.

Weer terug bij de van doe ik alle ramen en het dak open. Het is een graad of vijfentwintig buiten maar de van staat in de schaduw dus ik denk dat Orion het wel even uit kan houden terwijl ik naar de watervallen ga kijken.

Die zijn inderdaad spectaculair. De rivier staat hoger dan ik hem in jaren gezien heb en van watervallen is geen sprake mee. Het is een bruine kolkende massa. Jammer genoeg mag ik niet naar boven klimmen, want iemand is gewond en wordt geholpen door allerlei medisch personeel. Ik hoef dat ook niet te zien dus loop verder naar het tweede uitkijkpunt.
Ook daar is het druk en ik vind nog net een plaatsje om een video te maken. Als Orion niet in de van had gezeten was ik langer gebleven, maar ik wil hem niet te lang alleen laten. Voor we terug naar huis gaan drinken we beiden water. Ik heb nog altijd het bakje wat ik voor Cosmo gebruikte in de van.

Thuis geef ik Orion wat extra kalmerend medicijn omdat Lisa over een uur zal komen voor mijn massage. Jammer genoeg heb ik dat waarschijnlijk wat te laat gedaan want Orion blaft flink tegen Lisa. Op een gegeven moment is haar hand dicht bij zijn bek en als Orion blaft nipt hij Lisa's vinger. Gelukkig niet tot bloedens toe, maar toch helemaal niet fijn!

Het is maar goed dat Lisa niet bang is voor Orion maar het is wel duidelijk dat ik hem de volgende keer weg moet zetten tot de massagetafel staat. Zodra dat het geval is gaat Orion namelijk lief liggen slapen. Een echte Dr. Jekyll en Mr. Hyde is hij!

De massage wordt heel pijnlijk. Lisa vindt van alles mis met mijn spieren wat de pijnen van de afgelopen weken zou kunnen verklaren. Na afloop ben ik dan ook uitgeteld en heb nog meer pijn. Ik weet echter dat dat beter gaat worden als de spieren wat kalmeren.

De rest van de middag zit ik lekker buiten tot Rick thuiskomt. Die heeft eten mee van Zoe's Kitchen. Voor mij de zalm kabobs en de quinoa salade, lekker en laag in koolhydraten. Rick heeft de kip kabobs en de Griekse salade. Lekker en gezond zomers eten zonder dat wij er iets voor hoefden te doen.

Omdat ik me na de massage helemaal niet lekker voel ga ik in mijn luie stoel liggen en tv kijken. Maandagavond is Antiques Roadshow avond, de Amerikaanse Tussen Kunst en Kitsch, en ik vind het altijd interessant te kijken. Onvoorstelbaar wat mensen bij garage sales e.d. vinden. Misschien moeten Rick en ik daar ook maar eens gaan kijken (krijg ik hem nooit toe!).

Naar de gedragstherapie dierenarts met Orion

Het is op het moment zulk lekker weer dat Rick en ik beiden op tijd ons bed uit rollen. Op de radio hoorde ik gisteren dat dit tot nu toe de warmste meimaand ooit is en ook de droogste. Over het eerste klaag ik niet, maar het laatste is niet goed voor de natuur.

In ieder geval is het warm genoeg om buiten te ontbijten. Rick neemt afscheid om naar zijn werk te gaan en dan moet ik ook aan de sportschool geloven. Ik doe een half uur op de ARC trainer. De man naast mij gaat heel hard en ik houd zijn ritme aan. Ik moet eigenlijk altijd een "pacemaker" hebben, dan gaat het zoveel beter.

Sharon komt me halen voor het halve uur personal training. Dat gaat altijd snel, maar alle spieren komen aan bod. Eigenlijk wil ik nog een derde dag met gewichten aan mijn week toevoegen. Ik ga er eens over nadenken hoe ik mezelf daartoe kan motiveren.

Zin om nog verder binnen te sporten heb ik niet. Ik wens iedereen een fijn weekend en vertrek naar huis. Daar ga ik in gezelschap van Orion nog een half uur hardlopen op de plaats buiten op het deck. Ze zijn weer bezig aan de weg en dat maakt een hels kabaal, maar ach beter dan binnen in de saaie sportschool.

Orion en ik spelen zijn favoriete spel weer in de tuin. Dan is het tijd voor mijn douche en lunch. Ik laat Orion op het deck en haal een (kinder, meer dan genoeg) salade van Chopt. Als ik weer binnenloop zit Orion weer op de tafel op het deck.

Voor ik een foto kan nemen ziet Orion mij en springt eraf. Rick vindt het maar niets allemaal, maar ik vind het wel slim. Zo kan hij zijn hele domein overzien.

Na de lekkere salade maak ik Orion klaar om naar de gedragstherapie dierenarts te gaan. Dat is in Manassas, zo'n vijfentwintig kilometer rijden, en zoals altijd op vrijdagmiddag is het verkeer naar het westen (de stad uit) vreselijk. Het duurt dan ook twee keer zo lang als gewoonlijk voor ik bij de dierenarts voorrijd.

Volgens hun protocol moet ik eerst bellen dat we er zijn. Dan komt de dierenartsassistente ons ophalen, ver van Orion blijvend. Ze behandelen hier de agressiefste honden en gelukkig blaft Orion maar even tegen haar tot ik hem tot de orde roep.

Hij loopt zonder blaffen de behandelkamer in, al zit de dierenarts daar. Eigenlijk negeert Orion iedereen in de kamer want er liggen overal lekkere snoepjes. Ik vertel de dierenarts dat ik inderdaad zijn aandacht helemaal van zijn omgeving kan afleiden door snoepjes te strooien.

Zo leuk om terug verwelkomd te worden

Dit zou Orion bij het eerste bezoek nooit gedaan hebben!

We praten over het dingen van het aanrecht of tafel stelen. Dat is een van de weinige keren dat er wel een negatieve consequentie kan zijn. Zolang het maar niet direct van ons komt zodat Orion ons er niet mee associeert.

We mogen een mat met lichte schokjes neerleggen, zodat dat gedrag niet meer leuk is voor Orion. Natuurlijk is het nog steeds zaak de verleiding weg te halen. Orion is zo dol op eten dat hij er als de kippen bij is om het te stelen.

Deze poster is heel leerzaam voor het benaderen (of niet!) van nerveuze dieren

Het is een fijne jaarlijkse checkup. Over het algemeen gaat het dus goed met Orion en de behandeling, maar er zijn nog altijd punten waar we verbetering willen. Zo zouden we hem graag in de kennel van onze dierenartsenpraktijk kunnen onderbrengen mocht dat nodig zijn.

Cosmo vond het altijd prima daar en als Lorraine en Patricia niet beschikbaar zijn willen we Orion daar ook onder kunnen brengen. Dr. Pike denkt dat we dat kunnen bewerkstelligen. Ze raadt aan het een nacht te proberen voor we het langer maken.

Over een week of zes stelt ze voor dat te proberen als wij thuis zijn zodat we hem op kunnen halen mocht het misgaan. Dat laatste zou ietwat een ramp zijn want Lorraine en Chuck en mogelijk Patricia gaan naar Katja's bruiloft. Maar ik heb ook iemand in onze buurt gezien, die voor honden zorgt, en dat is dan mogelijk een goed alternatief.

Al met al ben ik blij met dit bezoek. Ik kreeg de bevestiging dat ik op de goede weg ben (nu Rick nog). Orion is ook heel erg op mij geconcentreerd, als ik rustig blijf is hij het ook en ik kan hem uit een situatie terugroepen. Rick lukt dat niet wat waarschijnlijk alles met zijn diepe stem te maken heeft. Verder is Orion ook dol op hem, gelukkig.

De terugweg gaat een stuk sneller dan de heenweg en zo kunnen we nog wat van het lekkere weer genieten. Het is een graad of 28 en druk met vogeltjes. Ik vermaak me een tijdje met het kijken naar het af en aan vliegen op ons vogelvoer.

Behalve saaie musjes komen er o.a. ook titmice, grijs met geel en een leuk kuifje, een zwartkop meesje en een downy spechtje met leuk rood kopje (die de nectar voor de kolibries ook lekker vindt). In de bomen zie en hoor ik nog meer vogels. Even gewoon genieten van deze voorstedelijke natuur zonder telefoon of laptop is zeer ontspannend.

Vogels fotograferen lukt me vandaag niet, maar deze prachtige azalea's wel

Als Rick thuiskomt besluiten we Japans te gaan eten bij Passion Fin. Dit restaurant wordt gerund door Chinezen (er zijn maar een paar Japanse restaurants hier daadwerkelijk door Japanners gerund, meestal zijn het Koreanen waar sushi ook een deel van het dieet is). Hun vis is altijd lekker en de sushi chefs goed.

Wij nemen plaats aan de sushi bar en ik bestel een lijst sashimi. Als ik dan moet letten op koolhydraten en suikers is de sushi rijst weglaten helemaal goed. Vooraf heb ik edamame en de sashimi smaakt voortreffelijk. Rick vindt zijn sushi rollen ook zeer smakelijk.

Thuis kijken we de ijshockeywedstrijd tussen de Washington Capitals en de Tampa Lightning. Bij dit schrijven staan de Capitals voor met 4-0. Dit is de eerste wedstrijd van tenminste vier. Als de Capitals die serie winnen spelen ze voor het eerst in heel lange tijd voor de Stanley Cup.

Een heerlijke lentedag, eindelijk!

Wauw, ik heb de hele nacht door geslapen en word pas om acht uur wakker. Dat is ongekend! Die codeine hoestdrank is zeer goed voor de nachtrust! Het is al lang geleden dat ik zo lang achtereen sliep!

Nog steeds voel ik me verstopt, maar het gaat wel wat beter tenminste. Deze sinusitis is niet de minste! Ik moet me over een paar dagen echt weer helemaal goed voelen van mezelf.

Na koffie en ontbijt ga ik naar de sportschool. Daar doe ik een rustig uur cardio want de energie voor voluit sporten ontbreekt me nog. Dan komt Sharon me halen voor het halve uur personal training. Dat gaat ook snel voorbij en dan ben ik "vrij" voor de rest van de dag.

Vandaag moet het 25 graden worden, maar nu is het nog bewolkt en 18 graden. Toch is het warmer dan het deze hele maand geweest is. Ik zie de bloesems meteen groeien! Onze magnolia staat op barsten.

Voor de lunch besluit ik naar Noodles & Company te gaan en hun med salade met kip te bestellen. Buiten op hun terrasje geniet ik ervan. Vooral de pittige yoghurt dressing maakt dit een heerlijke salade. En eindelijk is het warm genoeg om buiten te eten!

Bij de Walgreens haal ik eindelijk Orions derde medicijn op. Hij heeft weer lief op me gewacht in de van. Ik had de ramen een stuk open en het schuifdak. Nadeel van warmere temperaturen is wel dat het dan snel te warm wordt in de van om Orion erin te laten.

Het is inmiddels warm genoeg om buiten op het deck te zitten en Orion vindt dat duidelijk ook heerlijk. Ik begin in een nieuw boek en voor ik het weet is het vijf uur. Heerlijk zo te ontspannen met het geluid van de luid zingende cardinaaltjes op de achtergrond.

Intussen hebben Katja en Kevin de sleutels voor hun eerste huis samen gekregen! Dat is toch wel een heel grote stap in een relatie. Ik denk terug aan Rick en ik, die de eerste jaren van ons huwelijk in het huis van zijn ouders woonden (zij waren in Turkije). Ons eerste "huis" was een klein condominium, daarna kochten we een flink rijtjeshuis en nu dit huis. Katja en Kevin hebben bij dit huis al een flinke tuin. Hier kunnen ze een tijdje blijven wonen.

Als Mia naar buiten komt gaat Orion met haar langs het hek rennen. Rick zei dat hij het hek om de vijver gemaakt had dus ik ben niet bang dat Orion weer gaat zwemmen. Verkeerd gerekend, de hond springt gewoon over het hoge hek heen en voor ik het weet baadt hij weer met de vissen!

De ondeugd maakt zich dan extra vies door nog eens door de modder te rennen met Mia. Het logische zou zijn de vijver weg te halen, maar dat willen Rick (vooral) en ik niet. We hebben er vissen in en de fontein klinkt zo rustgevend als je buiten zit.

Gelukkig is Orion al een stuk droger als wij uit eten willen gaan. We kiezen Taco Bamba en zijn daar zeker niet de enigen in. Er staat een lange rij om te bestellen, maar wij gaan aan de bar zitten en krijgen onze taco's zo vrij snel. Ik probeer eens een nieuwe met kippenlever pate, speklap en groentes, hij is erg lekker!

Wat heb ik genoten van deze eerste dag dat ik eens geen winterkleding hoefde te dragen! Gelukkig wordt het volgende week in Nevada en Utah ook lekker weer. Veel zon en daar heb ik zeker zin in!