Via Londen en Brussel naar Utrecht

Zaterdag

Net na zessen zijn we alle drie uit de veren.  We pakken de laatste dingen in, drinken koffie en thee en Saskia eet ontbijt.  Keurig om zeven uur komt de bestelde taxi voorrijden.

De chauffeur is wat eigenwijs (lees onaangenaam) en weigert onze gewoonlijke weg te nemen.  Volgens hem is die te ijzig.  Hij neemt dus de I-66 en route 28.  Qua tijd zal het niet veel uitmaken, maar qua mijlen wel en we moeten uiteindelijk zeker zeven dollar meer dan gewoonlijk neertellen.  Rick geeft hem dan ook de minimum aan fooi.

De hoofdterminal van Dulles Airport, ontworpen door dezelfde architect als van de St. Louis Boog, Eero Saarinen

Bij de United Premier balie zijn we snel ingecheckt en ook de TSA Pre verloopt voorspoedig.  Saskia moet door de rij van medereizigers, die geen Pre hebben, maar dat gaat ook gesmeerd.  Binnen het kwartier staan we dus op de trein voor de C terminal te wachten.

Voor het maandelijkse fotografie thema heb ik voor vandaag “Patroon” of “Lijnen” gekozen. Ik maak een heel aantal foto’s hier, die aan die voorwaarden voldoen.  Dan komt de trein en lopen we naar onze gate C5.

Rick en ik halen ontbijt van Potbelly.  Ik vind hun flatbread met ham, ei, kaas en champignons erg lekker.  Ook lopen we wat drankjes voor onderweg.  Saskia heeft al alles mee aan proviand wat ze nodig zal hebben.

Keurig om tien over half negen kunnen we aan boord van de 757, die ons naar Londen gaat brengen.  We vertrekken dan ook precies op tijd en volgens de piloot zullen we minstens een half uur voor op schema aankomen.

We hebben ieder ons eigen tv schermpje en eerst kijk ik een aflevering van de Antiques Roadshow, de Amerikaanse Tussen Kunst en Kitsch.  Dan wordt er lunch geserveerd.  De keuze is kip met groentes, pasta en Indiaas vegetarisch (die laatste is veganistisch, maar Saskia heeft geen trek).  Ik kies de Indiase maaltijd en die smaakt me zeer goed.

Na de lunch kijken Saskia en ik allebei naar Big Hero 6.  Wat een onverwachts leuke film is dat! Ik raad Rick, die er om de een of andere reden geen interesse in heeft, aan hem toch echt te kijken.

Mijn volgende keus is  The Imitation Game, een heel ander genre.  Het verhaal grijpt me meteen, zeker over de mens Alan Turing.   Vreselijk hoe zo’n briljant iemand zo kapot werd gemaakt door homofobie dat hij zelfmoord pleegde!

Intussen komt het cabinepersoneel telkens langs met jus d’orange en water.  Het valt me echt op dat United’s service enorm verbeterd is de afgelopen paar jaar.  Grappig op deze vlucht is dat er geen vrouwelijke flight attendants zijn.  Het gebeurt niet vaak dat het een compleet mannelijke crew is.

Na een deel van dit blog te hebben geschreven begin ik eindelijk eens aan het eerste seizoen van House of Cards.  Ik wil dat eigenlijk al heel lang kijken, maar heb geen Netflix.  Nu heeft Xbox seizoen 1 en 2 en heb ik die gedownload.  Ik kijk ademloos de eerste twee episodes, ik wist wel dat het een serie naar mijn hart zou zijn (en de beelden van Washington zijn ook erg leuk).

Een uur voor we landen krijgen we een broodje kaas en kalkoen, chips en M&M's.  De flight attendant biedt Saskia aan een salade uit de eerste klas te gaan halen, zo aardig!  Saskia heeft echter al heel wat gesnackt en geen trek.

Na een heel rustige vlucht zonder turbulentie landen we drie kwartier voor op schema op Londen Heathrow.  Saskia en ik zijn met onze EU paspoorten zo door de controlepoortjes en Rick hoeft ook niet lang te wachten.

Terwijl Rick een sim kaart voor zijn telefoon koopt en wat geld wisselt halen Saskia en ik de bagage van de band.  Een taxi is snel gevonden en ons hotel, de Park Inn by Radisson, ligt vijf minuten van het vliegveld.

We hebben twee kamers geboekt en krijgen die op de vierde verdieping.  Rick en ik frissen ons even op en gaan dan naar de lounge beneden voor een hapje en een drankje.  Saskia verkiest op haar kamer te blijven computeren.

Het is een gezellige lounge en we bestellen een biertje en wijntje en beiden een gerookte zalm sandwich.  Natuurlijk is het voor ons gevoel een stuk vroeger dan hier, maar ik denk toch tegen middernacht moe genoeg te zijn om te slapen.  Heerlijk om op deze manier een nachtvlucht te voorkomen!

Zondag

Wat een heerlijkheid om gewoon in een bed te kunnen slapen, in plaats van doezelen in een vliegtuig.  Ik slaap wel niet zo goed als ik zou willen, maar sta om acht uur toch zeker frisser dan na een nachtvlucht op.  Ook Rick en Saskia vinden dit de manier van naar Europa reizen.

We maken ons klaar en checken uit het hotel.  Buiten wachten we op de bus, die om negen zou moeten komen.  Maar negen uur komt en negen uur gaat en geen bus.  Ook tien minuten later niet, dus Rick gaat eens informeren. 

Ondanks dat ik net kaartjes heb gekocht en om hulp vroeg daagde het kennelijk bij de receptionistes niet dat wij die bus nodig hadden.  Voor Rick wordt er gebeld en eindelijk, meer dan een kwartier te laat, komt hij dan voorrijden.

Achteraf gezien hadden we gewoon een taxi moeten nemen.  De bus stopt ook nog bij een ander hotel en gaat eerst naar terminal 1 en 3 voor hij ons eindelijk bij terminal 2 afzet.  De taxi zou sneller en goedkoper (met drie personen kostte de bus 15 pond, de taxi gisteren 12 pond) zijn geweest. 

Gelukkig hebben we ruim de tijd en we worden goed geholpen bij de check in van Brussels Airlines.  Zoals vorig jaar oktober weten ze ook nu hun gate nog niet en moeten we de monitoren in de gate houden.  Ook mogen we naar de Lufthansa lounge, omdat Rick Star Alliance Gold is.

De veiligheidscontrole verloopt vrij soepel, hoewel ik om de een of andere reden blijf "piepen" in het poortje.  Ik moet dus gefouilleerd worden. Natuurlijk vindt ze niets, alleen mijn Fitbit op mijn bh.  Als ik uitleg dat het een stappenteller is mag ik door.

Die Lufthansa lounge vond ik wel leuk klinken, maar Rick wil gewoon de winkels bekijken en ontbijt eten bij een restaurant.  We eten in een "Britse pub", een lekker ontbijt van roerei met gerookte zalm en toast voor Rick en mij en een vruchtensalade voor Saskia.

Daarna kopen we nog wat bij W.H. Smith en Rick geeft Saskia een kleine Paddington van de mini Harrods winkel.  Eindelijk wordt onze gate afgeroepen en blijken we vertraging van ongeveer een half uur te hebben.

Eenmaal aan boord hebben we stoelen bij de exit.  Dat betekent bij deze maatschappij dat je geen bagage aan je voeten mag hebben.  Dat herinnerde ik me nog van vorig jaar en maan Rick en Saskia hun spullen boven ons hoofd te plaatsen.

Daar wil Rick echter niets van weten en ik zie anderen ook hun tassen gewoon onder de stoel leggen, dus twijfel aan mijn herinnering.  Maar die is echt nog wel prima, want net voor vertrek moeten al die tassen inderdaad bovenin. 

Het uurtje naar Brussel verloopt snel.  Daar moeten we door de paspoortcontrole en daar staat een enorme rij!  Saskia en ik zijn er met onze Europese paspoorten nog redelijk snel doorheen, maar voor Rick duurt het bijna drie kwartier!

Saskia en ik hebben inmiddels de tassen al van de band gehaald en we lopen naar Sixt om onze auto op te halen.  Daar biedt de heel vriendelijke medewerkster ons een 9 personen van aan in plaats van de 7 personen van, die we hebben geboekt.

Bekend met de toch kleinere Europese auto maten gaat Rick akkoord met de grotere van.  Het duurt even voor de medewerkster de sleutel heeft gevonden en dan kunnen we hem op gaan halen.  We lopen erheen en Rick ziet de van als eerste. 

Hij schrikt zich lam!  Het is even een bakbeest!  Daar wil Rick niet mee rond gaan rijden in Nederland.  Hij gaat terug om deze om te wisselen voor de 7 personen van, die wel te doen is.  Dit alles neemt allemaal meer tijd dan we gedacht hadden, dus ik zend  een berichtje naar Rosemarie dat we nog wat vertraagd zijn.

Eindelijk verlaten we dan dus het vliegveld van Brussel in een zeer comfortabele van. We rijden naar Colin en Rosemarie, vrienden van ons, die 23 jaar geleden weg uit Washington verhuisden.  Rosemarie heb ik door de jaren heen, voor het laatst zelfs nog in oktober, vrij regelmatig gezien, maar dit is voor Rick en de Brit Colin de eerste herontmoeting in al die jaren!

We hebben natuurlijk geen kans gehad lunch te eten en zijn zeer dankbaar dat Colin een heerlijke pittige linzensoep met versgebakken brood en rookworst (behalve voor Saskia) heeft gemaakt.  We eten nota bene buiten!  Zo lekker warm is het.  Wat een verschil met de sneeuw en kou, die wij achterlieten (hoewel het vandaag bij ons ook 14 graden werd zag ik).

Colin en Rosemarie hebben een foto van ons vieren vlak voor zij vertrokken en we laten Saskia een nieuwe maken.  Ik vind Rick het minst veranderd, maar dat vindt hij zelf niet. 

Jammer, dat alles op het vliegveld zo lang duurde, want nu hebben we minder tijd hier.  Kai zal ons in Utrecht treffen en sms-t dat hij al op de kamer daar zit.  We nemen afscheid van Colin en Rosemarie en Rick en Colin hopen dat de volgende ontmoeting een stuk minder dan 23 jaar zal duren!

De rit van Brussel naar Utrecht verloopt voorspoedig en een uur en drie kwartier later rijden we de Domstad in.  Daar is de wedstrijd tussen FC Utrecht en AZ net afgelopen, Utrecht won 6-2.  We komen dus even in verkeer te staan, maar lang duurt het niet.

Niet veel later rijden we het parkeerterrein van het Grand Hotel Karel V op.  We parkeren de van en slepen de bagage naar binnen.  Daar worden we allervriendelijkst begroet en de bagage ook naar onze kamer gebracht. 

We hebben allemaal alweer trek dus gaan op zoek naar een leuk restaurant. Dit hotel ligt werkelijk prefect!  We lopen zo het centrum in.  Bij Sirtaki, onder de rook van de Domtoren, vindt Saskia ook iets wat zij kan eten op het menu.

Dit restaurant is een aanrader!  Heerlijk eten, ik heb de garnalencocktail en de visspies.   De mannen een vleesgerecht en Saskia pasta, want helaas had het gerecht dat ze lekker vond toch kaas, ondanks dat dat niet bij de ingredienten op het menu stond.  Dat komen we overal tegen, waarom restaurants zo'n toch vrij belangrijk ingredient vaak weglaten is een raadsel.

De bediening is ook heel attent.  We krijgen ouzo en olijven gratis vooraf en ook een mandje met broodjes en boter.  Bij elk hoofdgerecht kun je gebruik maken van hun salad bar, ook lekker.  We hebben er een gezellige en zeer smakelijke maaltijd.

Rick wil nog even onder de Dom doorlopen en dan gaan we terug naar de hotelkamer. Daar kijk ik nog wat tv, Zondag met Lubach.  Hm, tja.  En ik schrijf dit blog.  Morgen een drukke dag voor de boeg, dus slaaptijd!

Dag 5 Londen: Shoppen, wisseling van de wacht en musea

Alweer de laatste volle dag in Londen breekt aan.  Marie-Anne vertrekt naar haar werk en ik maak koffie en ontbijt voor mezelf.  Dan laat ik de hondjes nog even uit en ga op pad.

 

Grappig bordje in de trein

Het weer zit vandaag niet zo mee en het begint net te regenen als ik naar de underground loop.  Mijn eerste doel is Oxford Street.  Daar zijn de winkels net open en ik ga eerst op zoek naar de Pandora winkel.

Daar helpt de heel vriendelijke verkoopster me een bedel voor Londen uitkiezen.  Eigenlijk wist ik al welke ik wilde en ze in het echt bekijkend blijf ik bij mijn keus.  Het wordt de Big Ben bedel.  Ze doet hem meteen aan mijn armband.

Ook vraag ik of ze weet waar de Swatch winkel is hier.  Dat weet ze niet, maar zoekt het adres voor me op en zegt dat het tussen het Bond Street en Marble Arch station in ligt.  Ik loop dus heel Oxford Street af, maar geen Swatch.  Kennelijk is die winkel er niet meer.

Even overweeg ik een horloge bij Marks & Spencer te gaan kopen, want ik merk dat ik het echt mis.  Maar ik heb ook geen zin om 25 of meer pond eraan te besteden.  Dan steek ik over en wat ziet mijn oog, een Hour Passion!

Deze winkel blijkt van de Swatch groep te zijn en jawel, ze vernieuwen batterijen.  Zes pond en ook nog een gepolijst horlogeglaasje (of hoe je dat doorzichtige plaatje ook noemt) later sta ik blij weer buiten.  Ik kan er maar niet aan wennen mijn telefoon als horloge te gebruiken.

Het regent flink inmiddels, maar ik besluit toch te gaan kijken of de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace plaats gaat vinden.  Online zag ik dat die in oktober op de even dagen plaatsvindt.  Ik zag echter ook dat het bij erg nat weer afgelast kan worden.

Met de ondergrondse ga ik naar Green Park en loop met de menigte mee naar het paleis.  Vlak aan het hek staat het al rijen vol, maar een bobby adviseert langs de kant van de weg te gaan staan om de marcherende band goed te kunnen zien.  Zo gezegd, zo gedaan en ik heb inderdaad prima zicht.

Als die band voorbij is ga ik toch kijken of ik niet meer van de wisselingsceremonie zelf mee kan krijgen.  Aan een zijhek lukt dat zeer redelijk.  Het helpt dat ik langer ben dan mijn gemiddelde medemens.  Ook zie ik de bereden wacht van vlakbij langskomen.

Nadat de band "One moment in Time" heeft gespeeld  loop ik terug naar mijn oorspronkelijke plekje om de verschillende groepen te zien vertrekken.  Om een uur of twaalf is alles klaar en verspreid de menigte zich weer.

Het is werkelijk miserabel weer.  Het komt met bakken uit de hemel en er staat een koude wind.  Ik besluite de Royal Mews eens te gaan bekijken, al is dat lang niet allemaal binnen.  Het is in ieder geval wel droog.

Met mijn Londen pas kan ik zo naar binnen en krijg een audio tour aangereikt.  Dit is onverwachts heel interessant.  Ik dacht dat het gewoon de koninklijke stallen waren, maar we krijgen ook alle koetsen te zien en een koninklijke auto.

Vooral de koets waarin de bruidsparen vervoerd worden en de gouden koets, die bij de kroningen wordt gebruikt vind ik interessant.  Al met al kijk ik er toch een half uurtje rond.

De diamanten jubileum koets

Dan loop ik door de regen richting het Victoria station.  Intussen is het bij enen en ik heb trek.  Ik besluit in dezelfde Shakespeare pub waar Marie-Anne en ik zaterdagavond wat dronken te gaan eten. Ze hebben precies waar ik naar zocht op het menu: tomaten-paprika soep met bruin brood.  Dat met een glas cider gaat er prima in en ik warm weer wat op.

Na het eten neem ik de ondergrondse naar South Kensington en loop via een ondergrondse (hoera!) tunnel naar het Victoria en Albert museum.  Hier bekijk ik de modetentoonstelling en loop door de zalen met meubelen en servies en dergelijke.  Het kan me allemaal niet zo heel erg bekoren en ik besluit dat ik toch meer heb met schilderijen.

Dale Chihuly

Dit keer loop ik naar het Knightsbridge station wat naast Harrods ligt.  Heb ik die winkel ook nog even gezien.  Ik heb er niets nodig dus ga niet naar binnen.  Bij Leicester Square stap ik weer uit en het is inmiddels droog.  Ik loop naar de National Gallery aan Trafalgar Square.

In de National Gallery is het druk, maar wat een mooi gebouw is dat van binnen!  Ik zoek meteen de Impressionisten op en bekijk beroemde werken van Vincent van Gogh, Monet en Renoirs, onder anderen.  Dan ga ik op zoek naar de Nederlandse en Vlaamse meesters en bekijk een heel aantal schilderijen van Frans Hals, Jan Steen, Rembrandt en vele andere bekenden.

Dan voel ik mijn voeten en besluit dat het mooi is geweest voor vandaag.  Ik neem de ondergrondse terug naar Angel en loop terug naar Marie-Anne's huis.  Daar laat  ik de hondjes weer uit en ga dan eens kijken hoe ik mijn Amerikaanse sim aan de praat kan krijgen.  Dat blijkt een heel simpele oplossing te zijn, mijn telefoon stond op "do not roam".

Marie-Anne komt uit haar werk en we gaan bij het Franse bistrootje, Le Sacre Coeur, eten.  Daar lopen we de hele tijd langs en het ziet er zo gezellig uit.  Marie-Anne heeft er nog niet gegeten en het is een leuke en makkelijke plek voor mijn laatste avond hier.

We smullen werkelijk van een superlekkere uiensoep en dan heb ik reeenbiefstuk met spinazie en gebakken aardappeltjes.  Marie-Anne neemt de Toulouse worstjes, die er ook lekker uitzien.  Het is ook lekker warm en gezellig. 

Na het eten kijken we nog wat tv, maar gaan bijtijds slapen.  Ik moet morgen om zes uur op en wordt om half zeven opgehaald om naar het vliegveld te gaan.  Ik heb genoten van mijn dagen hier en het gevoel heel veel gezien te hebben.

Foto's van vandaag staan hier.

Dag 3 en 4 Londen: Pubs, Tower en Greenwich

Zaterdag

We hebben besloten het vandaag wat rustig aan te gaan doen.  Na weer een ontbijt van English muffin met Oud Amsterdam smeerkaas en een kop van Marie-Annes heerlijke koffie doe ik boven een dubbele "Max Capacity" routine.  Weliswaar zonder gewichten, maar na het halve uur heb ik het gevoel goed bezig te zijn geweest.

Dan maken we ons klaar voor een wandeling door de buurt met een van Marie-Annes yorkies, Lulu.  Natuurlijk begint het net als we aan onze wandeling beginnen te regenen. Niet getreurd, we hebben regenjassen aan en paraplu's mee.

We lopen door de mooie oude Victoriaanse buurt langs verschillende pubs.  Dan lopen we over de markt in Islington en Marie-Anne koopt een aantal dingen.  Inmiddels loopt het al tegen lunchtijd en we brengen Lulu thuis en lopen dan naar de Albion pub.

Daar bestellen we beiden bietensoep, die ontzettend lekker is.  Ook delen we de gerookte zalm, een erg lekkere lunch, dus.  Daarbij drinken we een pint cider, ook erg lekker.  Het is gezellig binnen op deze regenachtige dag.

We bedenken wat we vanmiddag kunnen doen en Marie-Anne vindt het London Canal museum.  Daar kan ik met de Londen pas zo in en Marie-Anne betaalt de vier pond toegang.  Het is wel interessant om te lezen over de geschiedenis van de kanalen in Engeland.  Ook was dit de oorspronkelijke ijsopslagplaats van Carlo Gatti, die een groot chocolade en ijsmaker was.

Groot is het museum niet, dus na een half uurtje zijn we er uitgekeken. We besluiten nog een pub op te zoeken, dit keer de Victoriaanse The Crown pub.  Daar is het gezellig en warm binnen.  We drinken wat en kletsen wat en lopen dan terug naar huis.

Daar computeren we wat en kijken tv.  Intussen komt de zon ook weer tevoorschijn.  Om een uur of half vijf lopen we naar Brown's waar ze afternoon tea serveren.  Dat willen we als avondeten eten.  Helaas blijkt bij aankomst dat we niet de enigen zijn, die dat wilden eten en ze zijn uitverkocht.

Geen probleem, restaurantjes te over en we strijken neer bij Carlucci's.  We nemen beiden een heerlijke kipsalade en lopen na het eten naar het Angel tubestation. We stappen bij het Victoria station weer uit, want Marie-Anne heeft kaartjes voor Wicked daar.

Eerst zoeken we de Swatch winkel, want de batterij van mijn horloge is leeg.  Helaas is die gesloten en zal ik het maandag nog eens proberen.  We halen de kaartjes voor Wicked op bij het theater en hebben dan nog ruim een uur.

Tegenover het station is de hele grote (en drukke!) Shakespeare pub.  Daar drinken we een wijntje en tegen zevenen gaan we naar het theater.  Daar hebben we goede stoelen en het is weer een geweldige show.  Wicked is een van mijn favoriete musicals, de liedjes zijn zo mooi en het verhaal ook.  Ik vind het ook super een show in Londen mee te maken.  Het is toch weer anders, dan in New York.

Het is al na tienen als we weer terug naar het station lopen.  Met de tube zijn we gauw weer terug.  We drinken nog even wat en zoeken dan gauw ons bed op.

Zondag

Een prachtige zonnige dag daagt.  Ik heb wel geluk met het weer hier!  Ook al wordt er voor morgen ook regen voorspeld, ik heb dan toch drie van de vijf dagen mooi weer gehad en dat is in mijn ervaring heel wat voor Londen.

We eten gauw ontbijt met weer een heerlijk kopje Nespresso koffie met geklopte melk.  Dan gaan de jassen aan, want het is fris buiten en lopen we naar de bushalte. We nemen een van de rode dubbeldekkerbussen naar de London Bridge.  Heel leuk om ook in zo'n bus te hebben gezeten deze reis.  Natuurlijk gaan we bovenin zitten.

Bij de London Bridge stappen we uit en lopen naar de Tower.  Daar zien we hele velden met rode kermische klaprozen (poppies) (klik hier om de betekenis in de eerste Wereldoorlog te lezen) ter herdenking van honderd jaar sinds de eerste Wereldoorlog begon in de gracht om het kasteel.  We maken de nodige foto's en lopen naar St. Katherine's dock, want Marie-Anne weet dat we van daaruit mooi uitzicht hebben op de Tower Bridge.

 

Daar nemen we dan ook heel wat foto's en sluiten dan aan het eind van de rij voor de ingang van de Tower aan.  Althans, we dachten dat het het einde was, maar achteraf gezien kan het wel het midden ervan geweest zijn.  Oeps, stout, maar we zijn wel al heel gauw binnen.  Ik kan met mijn Londen pas zo naar binnen en Marie-Anne heeft online een kaartje gekocht.

Eerst haal ik een audio gids, Marie-Anne hoort wel wat ik daarvan te vertellen heb.  Er staan wel wat interessante dingen op, maar over het algemeen valt het me een beetje tegen.  Het is ook niet zo'n duidelijk rondleiding als die in Westminster Abbey, maar misschien gebruik ik hem wel verkeerd.

Als eerste sluiten we aan in de rij voor de kroonjuwelen.  Dat is maar goed ook, want later zien we dat die rij ellenlang is geworden.  Tien jaar geleden heb ik de kroonjuwelen ook gezien, ze zijn zo indrukwekkend mooi en de geschiedenis ervan ook.  We vragen ons intussen af hoe lang het nog zal duren voor we een Britse kroning mee zullen maken en wie dan de opvolger van Elizabeth zal worden.

Eenmaal weer buiten lopen we naar het gedeelte waar onder anderen de koninginnen van Hendrik de Achtste zijn onthoofd.  Daar vraag ik ook aan een van de Beefeaters waarom er her en der apen, een ijsbeer en een olifant van ijzerdraad staan.  Het blijkt dat tot in de 19e eeuw de Tower een soort dierentuin was, want buitenlandse staatshoofden schonken exotische dieren. 

Dan lopen we de White Tower in en bekijken de langst lopende tentoonstelling ter wereld met harnassen, wapens en meer vanaf de 17e eeuw open voor bezoekers.  De harnassen van Hendrik de Achtste maken op mij de meeste indruk.  Die koning vind ik sowieso fascinerend.

Inmiddels hebben we trek gekregen en besluiten in het cafe bij de Tower wat te gaan eten.  Ik neem een bagel met cream cheese en gerookte zalm en een banaan voor het broodnodige dagelijkse fruit.  Het smaakt allemaal prima buiten op een bankje. 

Dan zijn we klaar met de Tower en lopen naar de Tower Millennium Pier om een boottocht op de Thames te maken naar Greenwich.  Met mijn London pas kan ik weer meteen door en Marie-Anne koopt een retourtje. 

De gids vertelt amusant over de verschillende pubs langs de oever.  Ook zien we waar delen van Oliver Twist gefilmd zijn en het penthouse appartement van Helen Mirren.  Na een twintig minuten komen we aan in Greenwich. 

We lopen de heuvel op naar het Royal Observatory en kopen een kaartje om de 0 Meridiaan te kunnen zien.  We sluiten aan in de rij voor een foto op die lijn.  Anderen maken ook eindelijk een paar foto's van Marie-Anne en mij. 

 

Bij een van de pubs in het stadje drinken we buiten een glas cider.  Deze cider vind ik veel lekkerder, dan die van gisteren en hij is koud, die van gisteren was lauw.  Als we het op hebben lopen we gauw terug naar de boot, waar we drie minuten voor vertrek aankomen. 

Op de terugweg vertelt de gids een heel stuk minder, helaas.  Wij stappen bij de Tower weer uit en lopen naar het Bank tube station.  Dat is een directe lijn naar Angel, het station het dichtst bij Marie-Anne's huis.

We ontspannen wat en ik laad mijn foto's van vandaag op.  Gisteren viel er met de regen niet zoveel te fotograferen. De twee hondjes liggen schattig naast ons.  Ik heb een zwak voor Lulu, die, als ik haar aai, meteen met een diepe zucht naast me komt liggen en telkens zielig kijkt als ik haar geen aaitje geef.  Schattig, die yorkies!

Voor het avondeten gaan we naar La Farola op de hoek van de straat.  Ze hebben er kleine gerechtjes en we delen carpaccio, een vissalade, broccoli met olijventapanade en brood met gerookte ham en tomatenjam.  Allemaal heel erg lekker!

Dan kijken we Britse tv, onder anderen de Britse versie van Four Weddings.  Grappig om de verschillen te zien.  Laat maken we het niet want Marie-Anne moet morgenvroeg weer aan het werk.

Foto's van vandaag staan hier

Dag 2 Londen: Internet ontmoeting

Na weer lekker geslapen te hebben word ik om half negen wakker door de stralende zon, die mijn kamer binnenschijnt.  Het belooft alweer een prachtige dag te worden. 

Helaas voelt Marie-Anne zich helemaal niet lekker en zij blijft thuis uit haar werk om uit te rusten.  Dat betekent wel gezellig samen ontbijten.  Daarna douche ik gauw en begin aan mijn plan voor vanochtend.

Met dit mooie weer moet het uitzicht vanaf het Monument prachtig zijn.  Ik neem er de Tube heen en laat mijn Londen pas zien.  Dan mag ik de 311 treden van dit monument voor de grote brand in de 17e eeuw gaan beklimmen.

Dat is toch wel een hele klim en ik probeer hem zonder stoppen te maken, zo krijg ik goede cardio.  Een beetje buiten adem kom ik boven aan.  Van daaruit is er inderdaad prachtig uitzicht over de stad.  Ik fotografeer er enthousiast op los en loop dan weer naar beneden.

Een zeldzame selfie

Na een flesje water te hebben gekocht en in een slok leeg te hebben gedronken zet ik mijn tocht voort naar St. Paul's Cathedral.  Een prachtige kerk, maar het kost 16 pond om er binnen te gaan en dat heb ik er niet voor over.  Vooral ook niet omdat ik nauwelijks tijd zou hebben er rond te kijken.

Vanaf St. Paul's neem ik de Tube naar Waterloo Station.  Daar heb ik met Martje afgesproken, die met de trein hierheen komt om de middag met mij door te brengen.  Martje ken ik al jaren via het internet, maar dit is onze eerste ontmoeting in persoon.

Martje vindt mij gelukkig meteen, want ik sta nog te zoeken tussen de massa mensen, die uit de trein komen.  Het klikt meteen en we gaan op zoek naar een terrasje om op te lunchen.  Martje weet dat er veel restaurantjes langs de South Bank, zuidelijke oever van de Thames, zijn.

We vinden inderdaad Giraffe met zicht op het water.  Ik bestel een lekker lichte salade met fetakaas en Martje een flinke kop tomatensoep.   Gesterkt lopen we verder langs het water, kijkend naar de straatartiesten en andere mensen, die er lopen. 

We steken de Blackfriars brug over naar de andere kant van de rivier en lopen naar Somerset House.   Daar lopen we over de mooie binnenplaats en dan naar Covent Garden.  Daar is het met dit mooie weer een drukte van jewelste. 

We kijken er even rond en gaan dan op zoek naar een terrasje om wat te drinken.  Dat vinden we bij Sapora d'Italia.  Martje bestelt thee en een eclair en ik houd het bij een sinaasappel en wortelsap drankje met later nog een kop koffie.

Opeens voel ik me enorm moe.  Net of de jet lag er nu opeens uitkomt.  We kletsen een tijdje en dan lopen we via Chinatown naar het Leicester Square station.  Daar nemen we afscheid, want ik ga terug naar Marie Anne en Martje gaat nog verder de stad in. 

Eenmaal weer bij Marie Anne gaan we op zoek naar nog een terrasje.  Het is terrasjesdag vandaag voor mij!  We vinden een gezellig restaurantje dichtbij waar we wat drinken en kletsen.  Als de zon achter de huizen verdwijnt wordt het echter te koel om buiten te zitten.

We besluiten een hapje te gaan eten bij Fig & Olive.  Ik begin met een zalmtartaar, super lekker!  Ook mijn hoofdgerecht van forel met quinoa en groentes smaakt me opperbest.  Ook Marie-Anne's gerechten zien er zeer smakelijk uit. 

We lopen terug naar huis en kletsen wat en kijken tv.  Dan gaan we bijtijds naar bed, want ik ben heel moe en Marie-Anne nog steeds ziekig.  Het was weer een heerlijke dag, wat een leuke stad is dit toch!

Foto's staan hier

Dag 1: Londen

Ondanks dat het voor  mij vijf uur vroeger voelde gisteravond heb ik toch aardig geslapen en wordt om acht uur gewekt door het ophalen van de vuilnis.  Ik blijf nog heel eventjes liggen, maar ben eigenlijk wel goed uitgerust en sta een kwartiertje later op.

Marie-Anne heeft instructies achtergelaten voor de koffiemachine en het ontbijt.  Ik zet een lekker bakje en besmeer een geroosterde Engelse muffin (die moet je hier tenslotte zeker eten) met Oud Amsterdam smeerkaas.  Daar heb ik thuis ook een bakje van, maar nog niet geopend na onze Aruba reis.  Dat gaat zodra ik thuiskom gebeuren, want wat is die lekker!  Na nog een handje vol aardbeien vind ik dat ik een prima ontbijt naar binnen heb.

Lulu houdt me gezelschap

 

Bovenaan mijn lijstje staat een plaatselijke SIM kaart, want AT&T heeft weer eens wat verkeerd gedaan, waardoor ik geen data krijg en ieder sms-je naar Rick $1,50 kost.  Eerst probeer ik bij Vodafone, maar die hebben mijn maat SIM kaart niet tot na de lunch.  Ze sturen me naar Carphone Warehouse waar ik niet veel later met een O2 sim met 2gb data vertrek.  Ik hoef me geen zorgen te maken dat ik dat opmaak!

Bij Sainsbury's haal ik wat water en tandpasta, die ik vergeten was mee te nemen.  Ik laat de hondjes nog even uit en ga dan aan mijn eerste toeristische avontuur beginnen.  Ik heb besloten vandaag de bekende bezienswaardigheden in Westminster te gaan bekijken.

Eerst ik met de Tube naar Embankment, maar daar blijkt de trein niet te stoppen.  Dan maar eruit bij het station dicht bij Trafalgar Square.  Ik heb een Londen Pas en had gelezen dat je daarmee vanaf Trafalgar Square een wandeltocht zou kunnen doen, die om 13 uur vertrekt.  Dat lijkt me wel wat.

Na wat op en rond Trafalgar Square gefotografeerd te hebben besluit ik te gaan lunchen bij Garfunkel's, het enige restaurant dat ik dichtbij zie.  Ik bestel er een veggie burger en die is best ok, niets om over naar huis te schrijven, maar het vult de maag.

Dan ga ik op het plein van Trafalgar Square wachten op de wandeltocht, die herkenbaar zou moeten zijn aan hun "brollies and balloons".  Het is kwart voor een en ik zie nog niets wat erop lijkt.  Ik vraag het eens aan een van de bobbies, die er staat, en die zegt dat die tour inderdaad meestal om 13 uur verzamelt.  Ik blijf dus geduldig wachten.

Maar een uur komt en gaat en geen "brollies and balloons" te bekennen.  Ik wacht nog tot kwart over voor het geval ze vandaag laat waren, maar niets.  Ik had al een plan B, dus daar begin ik dan maar aan.

Langs White Hall met wachten op paarden en Downing Street waar je nog net in de verte het huis van de Prime Minister kunt zien (ik herinner me nog dat je zo dichtbij mocht komen dat je het nummer 10 zag) loop ik naar de Houses of Parliament. 

Na Big Ben te hebben gefotografeerd loop ik Westminster Bridge over en neem foto's van die kant en van het London Eye.  Daar ben ik tien jaar geleden al in geweest en heb geen behoefte weer te gaan.  Ik loop terug naar de overkant van de rivier en laat mijn Londen Pas in Westminster Abbey zien.

Daar krijg ik een audio gids en ben een uur zoet met het luisteren naar de interessante informatie en het bekijken van de eeuwenoude graven.  Als ik weer buitensta loop ik via St. James' Park naar de Mall.  Deze Mall lijkt qua grintpad op die in Washington, maar verder zijn er geen overeenkomsten tot opeens aan het einde Buckingham Palace opdoemt.  Je zou het kunnen vergelijken met het Capitool, beter dan met het Witte Huis dat bij lange na geen paleis is.

Buckingham Palace is groot, maar het mooiste eraan vind ik de hekken eromheen.  Wat een smeedwerk!  Als ik dat allemaal bekeken heb loop ik door naar Wellington Arch.  Deze boog fotografeer ik van buiten, maar met mijn Londen Pas kan ik er ook zonder te betalen in.  Dat is wel even leuk, iets waar ik geen vier pond voor over zou hebben gewoonlijk, maar leuk om gedaan te hebben.

Aan de overkant van de weg ligt het Apsley House.  Ook hier zou ik gewoonlijk voorbij lopen, maar ja, ook dit is bij de Londen Pas inbegrepen.  Ik krijg er geen spijt van hier de audio tour te nemen.  Dit is het huis van de hertogen van Wellington.  De eerste daarvan, die dit huis zich helemaal eigen maakte, was de hertog van Wellington, die Napoleon bij Waterloo versloeg.

De tegenwoordige hertog, de achtste, heeft nog steeds woonverblijven in het huis, maar een groot gedeelte is nu open voor het publiek.  Ik zie prachtige vertrekken, kunst van Nederlandse meesters als Jan Steen en wat een cadeaus aan porcelein en zilver kreeg die eerste hertog na zijn overwinning van staatshoofden uit heel Europa!

Dit is een aanrader, zoals het Woodrow Wilson House een aanrader is in Washington.  Plekken, die je gewoonlijk niet zou bezoeken, die opeens heel interessant blijken te zijn.  Ik zet mijn tocht voort langs Park Lane met zijn prachtige hotels aan een kant en Hyde Park aan de andere kant.

Bij Speakers Corner staat interessant informatie over deze plek, maar er zijn geen "speakers".  Marble Arch is een foto waard en dan loop ik langs Oxford Street en Selfridges en iedere Boots binnen om te kijken of ze een US-UK vervormer hebben.  Degenen, die ik meebracht werken niet en ik heb ze nodig voor mijn laptop en camera batterij.

Telkens vind ik nul op het rekest en vraag dan Cortana eens om de dichtstbijzijnde electronica winkel.  Dat blijkt een Maplin drie kwart mijl verderop te zijn.  Cortana geeft me richtingsaanwijzingen en inderdaad, grote electronicazaak en ze hebben wat ik zoek, hallelujah!  Soms is dat zo'n goed gevoel!

Blij loop ik verder Regent Street af en kan het niet laten Carnaby Street ook mee te nemen, al is dat een schaduw van wat het in de jaren 70 en 80 was.  Ik vind het zelfs saai en de zijstraten met leuke pubs veel gezelliger.

Bij Picadilly Circus neem ik de tube terug naar Marie-Anne's huis.  Het is spitsuur en we staan letterlijk als sardientjes in de trein, maar het gaat allemaal.  Bij King's Cross stap ik over en dan is het maar een halte naar Angel. 

Mijn voeten wel wat voelend loop ik Marie-Anne's huis weer binnen.  Ik word begroet door Lulu en Coco haar twee mini yorkies.  Ik laat ze ook gauw naar buiten waar ze duidelijk erg dankbaar om zijn.  Ze worden overdag wel een paar keer uitgelaten, maar ja, het zijn kleine hondjes.

De zon gaat onder na mijn eerste dag Londen

Boven ga ik kijken of mijn stekkers nu werken en jawel, ik kan nu lekker tikken op mijn laptop zonder bang te zijn dat de batterij leegraakt.  Marie-Anne komt thuis en we kletsen eerst even bij met een wijntje.

Dan lopen we de buurt in, want daar is een eindeloze keuze aan restaurants.  Het wordt vanavond Browns, want die hebben kreeft op het menu waar Marie-Anne duidelijk zin in heeft.  Mij is het om het even, alles ziet er lekker uit. 

Kreeft bestel ik niet, want iets zegt me dat dat niet hetzelfde is als "thuis".  En inderdaad, de kreeft is beduidend kleiner, maar ziet er lekker uit met lekkere frietjes erbij.  Ik neem de zalm "fish cakes" en heb daar geen spijt van.  Ze smaken heel goed en komen met een lekker frisse salade van edamame, wortel, ricola (?) en komkommer met tzatziki. 

Na afloop delen we een dessert, de toffee "pudding" (meer een cake) met clotted cream.  Allemaal even lekker. Thuis kijken we wat tv en kletsen nog wat en dan is het bedtijd.  Ik heb genoten van mijn eerste dag in Londen en lang leve de dagvlucht, ik heb totaal geen last van jet lag!

Foto's van vandaag staan hier