Over een stormachtige maandag

Tot mijn verbazing ligt Saskia nog te slapen als ik opsta. Ze had Rick gisteravond al verteld dat ze haar chiropractor afspraak ging verzetten, maar ik wist dat nog niet. Ik ben er blij om, want nu kunnen wij haar helpen haar auto in te pakken en kan ze met daglicht rijden. Dat is helemaal beter, omdat het flink regent. 

Voor mijn ontbijt ga ik de zwarte trompet en kastanje paddestoelen, die ik gisteren van de markt haalde, proberen. Die namen heb ik vanuit het Engels vertaald, maar zijn denk ik niet de juiste Nederlandse. Ik vind op het internet een kastanjechampignon, die niet op de chestnut mushroom, die ik op mijn bord heb, lijkt. In ieder geval vind ik beide soorten heerlijk. Dat is altijd even afwachten. 

Inmiddels is Saskia wakker en helpen we haar alle spullen in de auto te laden. Het neemt even tijd om de katten in hun dragers te krijgen. Die voelen de bui al aankomen en verstoppen zich zover mogelijk onder Saskia's bed. 

Maar eindelijk is alles in Saskia's auto en nemen we afscheid. Niet voor lang, want ze zal over bijna twee weken terugkomen voor haar verjaardag. 

Terwijl Rick zijn douche neemt, doe ik alvast wat stappen en dan gaan we naar Starbucks. De regen komt met bakken naar beneden en de overstromingswaarschuwingen vliegen ons om de oren. Dit is een heel sterk koufront, wat helaas ook scherp koudere temperaturen met zich meebrengt. 

Vandaag is het echter nog ongewoon warm. Het zestien graden als ik naar Sharon rijd! Niet dat het wat uitmaakt, want het blijft maar plenzen. Ik ben bijna doorweekt na het korte stukje van mijn auto naar Sharons garage gelopen te hebben. 

Omdat ik na de sessie van vrijdag zoveel last van mijn schouders en rug had, laten we die vandaag voornamelijk met rust. Dan worden het dus veel beenoefeningen, ook hard nodig. Het halve uur vliegt weer voorbij!

Een doorweekt perfect rood esdoornblaadje

Doordat we vanochtend een late start hadden, heb ik pas 5000 stappen gedaan. De rest doe ik, terwijl ik naar de finale van de Great British Bake Off kijk. Jammer, dat ook dit seizoen weer voorbij is. 

Het blijft maar hozen en ik heb altijd zo'n zin in pho met dit weer. Maar ik rijd niet graag in noodweer. Ik besluit de bezorgingsdienst van Roll Play eens te proberen. Dat bevalt me heel goed, na een half uur heb ik mijn soep nog heet op tafel staan. Dat ga ik vaker doen. 

Na het eten ga ik met een lijstje op pad. De regen is gelukkig iets minder. Om te beginnen haal ik Orions medicijnen bij de drive thru van Walgreens. Dan steek ik over naar Michaels.

We willen kerstsokken naar Frankrijk sturen en die vind ik daar. Om de namen erop te schrijven heb ik glitterlijm nodig en die is hier ook voorradig. Ieder jaar geef ik de buren aan ons plein een doosje stroopwafels met een kerstboomversiering en ik zie dat de leukste daarvan bijna uitverkocht zijn. Die gaan dus ook mee. 

Paddington wil naar de Noordpool met deze elven, maar helaas voor hem gaat hij vanavond weer op de kast naast Ricks bed. Het was een heel leuk fotothema!

In Vienna probeer ik nog een Pokemon Go gym te vinden met de speciale Pokemon, die er na vandaag niet meer zal zijn. Er zijn heel wat gyms, maar alleen met mindere raids of mega raids. Niet met Azelf, jammer, want ik had het graag nog eens geprobeerd. 

Veel tijd wil ik er verder niet aan besteden, want met dit weer voel ik me niet lekker en mijn energie is bijna op. Gauw haal ik benodigdheden voor het avondeten voor de komende drie dagen bij The Fresh Market en Whole Foods.

Bij die laatste staat er een nieuw bord. Behalve de specials van de week en dag wordt er ook op gehamerd de mondkapjes over de neus te dragen. Terecht, want al zie ik het steeds minder, er zijn nog steeds mensen, die denken dat de neus niet bij het ademhalingsstelsel hoort. 

Thuis zoek ik mijn luie stoel op en kijk wat bakcompetities op Netflix. Ik vind Sugar Rush erg leuk en daar zijn lekker veel afleveringen van. Volgens Rick ben ik een vreemd mens. Ik houd niet van taart en andere baksels en bak zelf nooit, maar ik vind het wel fascinerend te zien wat mensen bedenken om te bakken. 

Als ik naar buiten kijk, zie ik een prachtige zonsondergang. De wolken gloeien. Dat is vaak zo na een dag met regen. Gauw loop ik naar buiten om wat foto's te maken. 

Rick heeft de hele dag virtuele training gehad en is daar om kwart voor zes klaar mee. Rick maakt een Aperol spritz voor mij en tapt een biertje voor zichzelf en zo houden we een korte happy hour aan de bar. 

Dan slaat Rick aan het kokkerellen en smullen we van een maaltijd met garnalencakejes, haricots verts met wat knoflook en Parmezaanse kaas en bloemkoolpuree. Soms zijn de simpele maaltijden het lekkerst. 

Gewoonlijk gaan we op de maandag na Thanksgiving naar de Church Street Stroll in Vienna om de kerstboom aangestoken te zien worden en te luisteren naar groepjes "carolers", die kerstliedjes zingen. Het is altijd een leuke traditie om het kerstseizoen mee te beginnen.

Natuurlijk kan dit gedurende de pandemie niet in persoon plaatsvinden. Via Facebook Live wordt het, aangepast, uitgezonden. Onze burgemeester, Linda, doet de kerstboom ceremonie. De kerstboom is een hulstboom, die eigenlijk nooit groter wordt, maar wel uniek is qua kerstboom.

Daarna speelt een militaire band met mondkapjes op kerstliedjes. Het is werkelijk prachtige muziek en als die mannen met een masker op zo trombone, saxofoon en trompet kunnen spelen, is er geen enkele reden om geen mondkapje te dragen tijdens het winkelen. 

Intussen worden er quizvragen gesteld. Ik "win" het origineelste favoriete kerstliedje; Christmas Canon van Trans-Siberian Orchestra. Het is leuk gedaan en geeft zo toch een gevoel van saamhorigheid. Er wordt nog van alles georganiseerd om het seizoen toch gezellig te maken in Vienna. 

Met de kerstboom en kaarsen aan is het gezellig toeven. Ik ga de laatste aflevering van Project Rembrandt kijken en daarna ongetwijfeld meer kerstkookshows. Even het brein op nul is heel fijn, want dat maalt en maalt maar op het moment.  

Over het weekend

Zaterdag

Alweer heb ik de hele nacht gedroomd over het in paniek rondlopen in een ruimte waar niemand afstand hield of tenminste mondkapjes droeg. Bij het opstaan merk ik tegen Rick op dat het toch zo vreemd is dat je onderbewustzijn daar zo mee bezig is. Rick heeft ook regelmatig zulk soort dromen. 

Iedereen ligt verder nog in diepe rust als we Vienna ingaan. Wij halen ons ontbijt en koffies bij Starbucks en gaan daar op een bankje langs het W&OD pad van genieten. Het is weer super lekker weer!

Er zijn nog wat herfstkleuren te bewonderen. Paddington is ook mee en hij gaat vandaag naar het station van Vienna. Jammer genoeg voor hem vertrekken daar geen treinen meer vandaan. Hij kan zijn reis naar Paddington Station dus niet voortzetten. 

Langzamerhand krijgen we de bestellingen van de anderen binnen. We gaan opnieuw naar Starbucks om daar koffies (ook voor Saskia) en ontbijt voor Katja en Kevin te halen. Saskia heeft liever een acai bowl van South Block. 

Terwijl de anderen langzaam wakker worden, begin ik aan mijn stappen en Rick doet zijn fysiotherapie oefeningen. Ik "ren" in de zon voor het huis, heerlijk! Zo krijg ik ook nog wat vitamine D binnen. Rond elf uur heb ik er een uur opzitten en dat is genoeg. De 10000 stappen maak ik gedurende de dag wel af. 

Als iedereen gedoucht heeft is het alweer lunchtijd. Deze dag vliegt voorbij! Rick heeft nog een keer zijn kalkoenboterhammen, maar de rest van ons heeft de restjes wel gezien. We kiezen Noodles & Company voor onze lunch. 

Jammer genoeg krijg ik niemand zo ver om buiten te eten. Kennelijk ben ik de enige, die er zoveel behoefte aan heeft om in de frisse lucht te zijn op een prachtige dag als vandaag. 

Ook binnen smaken de courgette "noedels" met gruyere, spinazie, champignons en tomaat heerlijk. Katja probeert het pittige Koreaanse noedels gerecht, waar ik al een tijdje benieuwd naar ben. Ze vindt het lekker, maar denkt niet dat het met zoodles ook goed zou smaken. Dat bestel ik dus maar niet. 

Na het eten beginnen we eindelijk aan de legpuzzel, die ik speciaal op verzoek voor dit weekend gekocht had. Het is een herfsttafereel. Met zijn vieren komen we een heel eind in een paar uur. Het is geen makkelijke puzzel, de stukjes hebben vreemde vormen. 

Rick en ik zullen hem verder moeten afmaken, want om vier uur gaan Katja en Kevin inpakken om terug naar huis te gaan. Het is niet zo'n heel moeilijk afscheid, want we zullen ze met Kerst weer zien. Toch gaan zulke bezoeken mij veel te snel!

Als het stel weg is gereden gaan Rick en ik naar de ABC Store. Rick heeft rum nodig voor zijn eggnog. Misschien dat ik er vanavond ook een klein glaasje van drink. Het hoort tenslotte bij de feestdagen hier. 

Het is al bijna donker als we de oprit oprijden en de maan is mooi. Rick gaat naar de American football wedstrijd tussen zijn alma mater Michigan State University en Northewestern University kijken. Ik zoek naar leuke ideeen op Pinterest en Saskia praat online met een vriendin. 

Als onze magen beginnen te rommelen, gaan we bedenken waar we vanavond eten zullen halen. Saskia en Rick kiezen Bansari, een nieuw Indiaas restaurant. Hun menu heeft maar heel weinig koolhydraatarme selecties. Rick stelt voor dat ik weer van Passion Fin bestel. Daar ben ik meteen voor, ik kan iedere avond Japans eten!

Na het eten gaan we ieder onze eigen shows kijken. Saskia is bezig aan de eerste episode van The Crown met haar vriendin Alexandra. Kennelijk is er een app waarmee je samen kunt kijken en dan commentaar kunt schrijven, erg leuk. Ik ga weer iets kerstachtigs opzoeken. 

Zondag

Voor mijn doen laat kom ik om tien voor half negen naar beneden. Rick vertelt dat ik Kai net heb gemist, die hun Thanksgiving tafel liet zien. Ik ben een beetje boos, want Rick had me best even kunnen roepen. Kai stuurt gelukkig wel foto's en alles ziet er heerlijk uit. 

Gisteren hebben we de vogelzaadbakjes bijgevuld en ik moet onderstaande boosdoener er weer uit wegjagen. Hij klimt gewoon langs de kanten van de schuifdeur naar boven! Gelukkig is dit tot nu toe de enige, die dat ontdekt heeft. 

In Vienna halen we ons ontbijt en koffies van Nick bij Starbucks op. Dan rijden we naar de glasbak. Hier zijn we dichtbij het W&OD pad en ik wil Paddington graag poseren met het grote LOVE standbeeld bij het park. 

We lopen er even heen en het is weer flink druk. Ik mis het best om op dit pad te lopen of fietsen, maar sinds de pandemie begon is het gewoon niet leuk meer, de fietsers en joggers vliegen langs je heen. Paddington poseert weer mooi. 

Dan is het tijd voor de wekelijkse gang naar het marktje in het Mosaic District. Ik haal mijn bestelde paddestoelen en groentensappen op. Er staat ook een standje met vegan worstjes en we nemen een broodje mee voor Saskia als ontbijt. Verder blijkt de authentieke Oostenrijkse strudel veganistisch te zijn, ook lekker voor Sas. 

Die rendieren in poses blijven zo grappig!

Thuis ga ik aan mijn stappen en Rick aan zijn fysiotherapie oefeningen. Dan maken we ons klaar om wat Pokemon Go raids te doen. Er is een speciale Pokemon hier in de VS, die in Nederland niet te vangen is. 

We proberen wat mensen van mijn Nederlandse Pokemon Go groep uit te nodigen, maar dat gaat niet helemaal goed. Toch verslaan we de Pokemon met zijn vieren. Helaas lukt het mij alweer niet hem te vangen. Rick wel, wat ik echt balen vind. Bij mij laten die speciale Pokemons zich bijna nooit vangen. 

We bestellen Subway salades als lunch en ik ga die buiten in de zon opeten. Het wordt vandaag voorlopig de laatste warme dag aan de weersvoorspellingen te zien. 

Een tijdje geleden heb ik een pakketje besteld om onze garagedeur in een sneeuwpop te laten veranderen. Het is eigenlijk bedoeld voor een garage voor een auto, maar ziet er op onze twee auto garage ook erg leuk uit. Rick helpt me met de hoed, want mijn linkerarm krijg ik niet ver boven mijn hoofd op het moment.

Als we ermee klaar zijn verdwijnt de zon achter de wolken en is het meteen een stuk koeler. Saskia is met een van haar "veilige" vriendinnen in het park aan het praten. Rick en ik gaan een uurtje verder aan de puzzel.

En dan is het alweer etenstijd. Rick en Saskia gaan voor burgers van Social Burger. Ik ben niet zo'n burgerfan en geef Viet Aroma, ons Vietnamese restaurant, weer eens wat klandizie. Hun loempiaatjes en rijstpapier wraps zijn altijd verrukkelijk.

Saskia zou eerst vanavond terug naar Richmond gaan, maar dat wordt nu heel vroeg morgenochtend. Stiekem vind ik het dolgezellig haar hier nog even te hebben! Zij speelt Sims en ik ga weer een kerstshow kijken.

Zo eindigt het lange weekend veel te snel! Wat zijn we dankbaar dat we het zo hebben kunnen vieren. Hopelijk lukt dat met Kerst weer. We blijven allemaal zoveel mogelijk in onze kleine bubbel. 

Over een chill dag

Rick en ik zijn als eersten beneden. Ik maak mijn ontbijt, want ik heb nog cantharellen en tomaten. Dan gaan we naar Starbucks, waar Rick zijn ontbijt bestelt. Verder nemen we vier koffies mee naar huis, ook voor Katja en Kevin. 

Die zijn op als we terugkomen en Saskia ook. We hebben vandaag helemaal geen plannen, gewoon rustig van elkaars gezelschap genieten. Ik doe halfhartig mijn stappen tot ik er 5000 bijeen heb en houd het dan voor gezien. 

Django heeft even het rijk alleen, want Orion slaapt in zijn bench. Zo durft Django ook weer even dichtbij mij te komen. Hij vindt Orions uitkijkplek bij het raam helemaal fantastisch. 

Rick en ik leggen samen onze nieuwe Disney kerstboom rok rond de boom. Hij past niet helemaal rond de boom, maar genoeg om de voorkant en zijkanten te bedekken. Nu kunnen de honden nog onder de boom lopen, waardoor er allerlei naalden afvallen. Zodra er cadeautjes onder liggen wordt dat pad hopelijk geblokkeerd.

Voor onze lunch zoeken we ieder wat van onze gading bij elkaar. Katja en Saskia maken er een heerlijke pompoen, ui en appel soep bij. Saskia maakt ook een veganistische spinazie en artisjokken dip, die verrassend lekker blijkt te zijn. Katja, Kevin en ik eten er van mee, alleen Rick moet er niets van hebben.

Om twee uur heeft Rick een virtueel internationaal happy hour met collega's van over de hele wereld. Nu ze dit komende jaar niet weer naar Seattle kunnen komen, besloten ze het zo te doen. De andere vier deelnemers zijn Deens, Tsjechisch, Canadees en Nederlands. 

De Nederlander en Deen heb ik ook al een aantal keren ontmoet, dus ik ga even hallo zeggen. Verder laat ik het aan de mannen over en ga kerstcadeautjes voor mijn zus, zwager, neefje en nichtjes bedenken. Dat is niet meer zo makkelijk, nu de kinderen tieners zijn, maar ik kom eruit. 

Paddington doet ook mee aan het happy hour

Als Rick weer boven water komt, gaan we een kaartspel dat hij voor zijn verjaardag kreeg spelen. Het heet Pick Your Poison. Heel erg leuk! Iedereen krijgt kaarten met een aantal scenario's en dan moeten de spelers degene, die ze het minst erg zouden vinden, uit twee daarvan kiezen. Ik win het eerste rondje en Kevin de tweede.

Dan is het tijd om eten te bestellen. Katja, Saskia en ik hebben zin in Japans en Rick en Kevin in Mexicaans. Perfect, want Passion Fin en District Taco liggen tegenover elkaar. We eten aan de eettafel. Veel minder formeel gedekt dan gisteren, maar ook weer heel gezellig!

Een foto van gisteravond, die ik vergat te plaatsen in mijn vorige blog

Na het eten gaat Kevin een virtueel spel spelen met vrienden. Katja doet huiswerk voor haar nurse practitioner opleiding en Saskia kijkt virtueel een film met een vriendin. Rick en ik zijn dol op de traditionele Kerstshows. 

We beginnen met de Grinch. Daarna wat nieuwe Minions mini filmpjes en als Saskia en Katja ook weer kunnen kijken Santa Claus is Coming to Town. Dat filmpje stamt uit 1970 en Fred Astaire vertelt het. Best bijzonder dat kinderen daar tegenwoordig nog van genieten. 

Het was een rustige familiedag vandaag. Ik heb er met volle teugen van genoten. Morgen vertrekken Katja en Kevin weer om zondag een soort van Thanksgiving met Kevins ouders te vieren. 

Over Thanksgiving

Rick is er al om kwart voor zeven uit om aan zijn Thanksgiving maal te beginnen. Hij is altijd de kok van dit maal, al heeft Saskia een aantal bijgerechten om erbij te maken. Voor haar is het altijd zoeken zodat zij een smakelijke veganistische maaltijd kan hebben. 

Als ik om acht uur beneden kom, is Rick al met Kai aan het praten. Dat is gezellig, ontbijt met Kai! Ik maak mijn prutje met cantharellen en tomaat en pocheer een ei. Daarna zetten we Kai zo neer dat hij naar de televisie kan kijken. Hij vindt de Amerikaanse reclames zo leuk. Grappig wat je gaat missen als je langer weg bent.

Rick en ik rijden naar Starbucks en halen koffies voor Katja, Kevin en onszelf. Iedereen wenst elkaar een happy Thanksgiving en onderstaande tuin is versierd. Dit huis is van de eigenaresse van Card My Yard, het bedrijf dat Rick gebruikte voor mijn verjaardagswens in de tuin.  

Inmiddels zijn de anderen ook op en eten ontbijt, terwijl ik mijn stappen doe. Ik heb geen zin in 10000, 5000 moet maar genoeg zijn. Intussen kijken we naar de Macy's Thanksgiving Day parade met de grote ballonnen. 

Dit jaar is het wel heel anders. Er zijn geen duizenden toeschouwers langs de route en die route is maar een straatblok voor het Macy's gebouw langs. Ook worden de ballonnen door voertuigen getrokken en niet zoals gewoonlijk mensen. We zijn allemaal heel dankbaar dat deze jarenlange traditie toch aangepast door kan gaan. 

Als Rick aan de kalkoen begint, kijkt Kai stap voor stap mee. Hij gaat zondag een Thanksgiving maaltijd voor Raquel en haar ouders maken. Hij heeft speciaal een kalkoen besteld van de slager, want die zijn gewoonlijk pas tegen Kerst verkrijgbaar in Frankrijk. 

Rick heeft benodigdheden voor de vulling van de kalkoen en voor het maken van een pompoen taart gestuurd. Het is heel fijn voor Kai nu "les" te krijgen, want een grote kalkoen braden is niet iets wat je zomaar even doet. Lang leve de moderne technologie!

Thanksgiving zou Thanksgiving niet zijn, als er niet toch een aantal dingen vergeten zijn in te kopen. Aangezien ik de niet koken taken op me neem, ga ik erop uit om die te vinden. Ik begin bij de Giant, waar ik een paar dingen, maar niet alles vind.

Ook bij Whole Foods slaag ik maar gedeeltelijk. Dan ook nog maar naar Safeway, gelukkig kan ik daar mijn lijstje afmaken. Intussen krijg ik ook sms-jes van Rick en Saskia, die nog meer benodigdheden bedenken. Rick vindt bijvoorbeeld zijn eggnog niet lekker, dus ik koop het Safeway merk. 

Intussen is het ruim lunchtijd en mijn maag rommelt. Ik maak een lichte lunch van mortadella, garnalen en opgesneden mini paprikaatjes. De anderen hebben een garnalencocktail op, maar ik houd niet van de rode cocktailsaus. Ik eet ze met kerriesaus.

Na het eten begin ik aan mijn grote Thanksgiving taak: de tafel dekken. Ik vind dat altijd erg leuk om te doen. Ik zou alleen zoals ieder jaar ander porcelein willen. Dit herderstafereel is niet mijn smaak, maar geerfd van Ricks moeder en een keer per jaar nostalgisch voor Rick om van te eten. 

Ondanks het drukke porcelein vind ik het er weer feestelijk uitzien. Als alles klaar is loop ik met Kai en Raquel op de laptop rond om hen onze kerstboom, sokken, trap en de gedekte tafel te laten zien. Raquels ouders, Carmen en Juan, komen ook kijken en de oh's en ah's zijn niet van de lucht. 

Het is heel leuk hoe geinteresseerd Carmen en Juan zijn. Zij zijn beiden Spaans en waarderen een goede maaltijd duidelijk zeer. Het is jammer dat ik hun Frans zo moeilijk te verstaan vind. Of misschien moet ik weer eens Duolingo gaan doen om er meer in te komen. 

Het is inmiddels maar liefst 20 zonnige graden en dat op 26 november! We kunnen zelfs op het deck zitten. Dit is volgens mij nog nooit gebeurd tijdens Thanksgiving. Katja en Kevin gaan liever een wandeling maken, maar ik blijf in mijn hangmatstoel zitten. Wanneer zal dit weer kunnen?

Rick belt zijn zus en Carol, Dads vriendin. Voor Carol is het natuurlijk een heel moeilijke dag, de eerste zonder Dad. Ik vind het heel lief van Rick dat hij aan haar denkt, want zo'n goede band hebben we nooit gehad. Aan mijn kant van de familie viert alleen mijn zus in Massachusetts ook Thanksgiving en voor ons blijft het een "aangetrouwde" feestdag. 

Tegen vieren is de kalkoen klaar en worden de groente bijgerechten gemaakt. Rick laat Kai, Raquel en haar ouders zien hoe de kalkoen gesneden moet worden. Ik ben heel benieuwd hoe hun maaltijd zondag zal gaan!

Paddington staat natuurlijk paraat voor de kalkoen

Tijdens het eten "eet"  alleen Kai mee, de rest wenst "bon appetit" en neemt afscheid. Natuurlijk zeggen we allemaal waar we dankbaar voor zijn en dat is eigenlijk heel wat dit jaar. Opeens is het niet meer zo gewoon om een dak boven ons hoofd te hebben en allemaal gezond te zijn. Bovendien zijn we dankbaar voor de moderne technologie, die het mogelijk maakt voor Kai om er vrijwel de hele dag bij te zijn.

Het eten is werkelijk heerlijk en dat schrijf ik meestal niet over het Thanksgiving diner. De kalkoen is perfect bereid, de vulling is zoals altijd mijn favoriet. Maar wat het echt zo lekker maakt zijn de verschillende groentegerechten. 

De haricots verts in plaats van boontjes uit blik smaken zoveel beter, de veganistische sriracha aioli erbij is perfect. De geglazuurde worteltjes zijn ook wat pittig en de in verse knoflook geroosterde spruitjes met Parmezaanse kaas maken het allemaal af. 

Mijn "probleem" met de traditionele maaltijd is dat het allemaal zo eentonig is. Alles is zonder kleur en met weinig smaak, met uitzondering van de groene boontjes. Dit maal is heel anders en ook Rick is er zeer over te spreken. Ik probeer Saskia's veganistische "gehaktbrood" ook en ik snap dat zij daar heel tevreden mee is als vervanging van de kalkoen. 

Met vereende krachten ruimen we op en dan is het uitbuiken geblazen. Hoewel, Katja en Saskia maken nog een veganistische chocolade-pindakaas taart. Die is ongetwijfeld lekker, maar ik heb zoals altijd geen zin in iets zoets. 

Om deze fijne dag af te sluiten kijken we de Christmas Chronicles 1. Gisteren keken we naar het vervolg, maar herinnerden ons eigenlijk niet het oorspronkelijke verhaal. Daarmee sluiten we een voor ons heel bijzondere Thanksgiving af. 

Over de stilte voor de storm

We staan rond acht uur op en doen het rustig aan. Terwijl ik mijn ontbijt maak, zet Rick zijn dagelijkse thee. Eigenlijk heb ik daar ook wel zin in voor de verandering. Het smaakt allemaal weer heerlijk. 

Op weg naar Starbucks laat Saskia weten graag een acai bowl van South Block als ontbijt te eten. Die halen we dus ook onderweg. Het is druk in Vienna, zoals altijd de dag voor Thanksgiving. 

Voor ik verder ga aan mijn stappen maken Rick en ik Katja en Kevins bed op. Dat gaat het best met vereende krachten, want hun matras is heel zwaar. Het is fijn dat alle kinderen gewoon nog hun eigen kamers hebben hier. Dat is natuurlijk lang niet altijd het geval.

Als ik mijn stappendoel probeer te halen, vertrekken Rick en Saskia met een flinke lijst boodschappen naar Trader Joe's en de grote Whole Foods in Fairfax. 

Na mijn douche rijd ik naar de Whole Foods in Vienna en Paddington gaat mee. Ook hier is het flink druk, maar ik weet precies wat ik nodig heb. Hoewel, ik pak eerst een pak met verschillende paddestoelen, als ik opeens cantharellen zie liggen! Die heb ik veel liever, heerlijk!

Nu ik toch in dit gedeelte van Vienna ben, bestel ik een bloemkool rijst bowl met zalm van Zoe's Kitchen. De anderen zullen tijdens het boodschappen doen lunchen. Ik krijg dit keer veel meer zalm dan gewoonlijk, maar ik klaag natuurlijk niet!

Intussen zijn Katja en Kevin op weg hierheen. Ze merken dat het verkeer een stuk rustiger is, dan gewoonlijk op de woensdag voor Thanksgiving. 

Rick en Saskia komen terug met van alles en nog wat. Zo te zien ook een heel aantal groentes, iets wat ik altijd zo mis in het het Thanksgiving maal. Ik ben benieuwd wat er allemaal op tafel komt morgen. 

Saskia gaat naar haar kamer en Rick vertrekt naar de basement. Daar speelt hij zijn X-Box spel. Ik zie mijn kans schoon naar de laatste afleveringen van The Great British Bake Off en Project Rembrandt te kijken. 

Om half zes horen we geluid op de oprit en daar zijn Katja en Kevin met Django en Zorro. Het is zo goed ze weer te zien!!! Ik kan dat niet in woorden uitdrukken. 

Jammer genoeg vindt Orion Django maar niets en vliegt hem in de haren. De rust keert terug als ik Orion aan zijn riem bij mij leg. Misschien moeten ze weer even aan elkaar wennen en gaat het morgen beter. 

We praten even bij en bedenken dan wat we voor het avondeten willen. Katja en Kevin kiezen Libanees van Zenola. Het voelt goed dat restaurant, gerund door zo'n vriendelijke familie, te steunen. Het eten is zoals altijd voortreffelijk.

De kaarsjes gaan aan en we genieten van elkaars gezelschap. Rick maakt vanavond zijn pompoen taart alvast en morgen zal er de hele dag gekookt worden. 

We kijken een nieuwe kerstfilm, Jingle Jangle. Daar vinden we echter allemaal niets aan. Dan maar Christmas Chronicles 2 op Netflix en dat is een grote aanrader!

De anderen eten nog een toetje van ijs en koekjes. Hoe ze daar nog plaats voor hebben is me een raadsel. De honden zijn inmiddels ook weer vriendjes, dus alles is vredig. 

 
 

Over dinsdag

Mijn rug en nek lijken wel in brand te staan als ik wakker word. Ik vraag Rick om wat ibuprofen en blijf nog even liggen tot het wat lijkt te werken. Misschien heb ik toch weer teveel rug- en schouderoefeningen gedaan gisteren.

Voor ik naar beneden ga haal ik het beddengoed van Katja en Kevins bed om het te wassen, zodat ze in een fris bed zullen slapen. Rick komt naar boven om me een standje te geven dat ik dit nu doe, terwijl ik zoveel pijn heb. Met zijn hulp ligt alles even later in de wasmachine. 

Beneden staat mijn koffie al klaar en ik maak mijn ei, paddestoelen en tomaat ontbijt. Gisteren las ik een artikel over hoeveel belangrijke vitaminen en mineralen in paddestoelen zitten. Ik blijf dit gezonde ontbijt nog wel een tijdje eten. 

Ons kerstliedjes zingende Disney trio is er weer

Bij Starbucks halen Rick en ik koffies voor ons alle drie en dan gooien we een aantal flessen in de glasbak. Met Saskia thuis hebben we meer glas en is het handiger dit halverwege de week te doen. Met de twee K's erbij zal het nog sneller gaan. 

Na mij thuis afgezet te hebben, vertrekt Rick naar Total Wine om Katja en Kevins favoriete drankjes te halen. Ik begin\ aan mijn stappen. Mijn teen voelt wat beter, dus ik ga als eerste tijdens een wandeling door de buurt nog wat laatste herfstkleuren fotograferen. De rest van mijn stappen doe ik binnen. 

Terwijl ik bezig was, is onze Kerst deurmat gearriveerd. De oude was helemaal vies en het leek wel of er een dier op had geplast. Deze vind ik ook erg leuk.

Als Rick terug is, zetten we de van Dads huis meegebrachte kerstversieringen neer. Dat zijn twee notenkrakers, een prachtige Oostenrijks glasgeblazen bal en een Duitse houten carousel voor kaarsjes. Voor die laatste moet ik online kijken hoe die in elkaar gezet moet worden. Ik had er deze zomer foto's van moeten maken. 

Rick heeft de Hallmark versieringen in de boom gehangen, aan mij de taak om de gepersonaliseerde familieversieringen een plaatsje te geven. Daar zitten ook veel engeltjes (van Katja, hoewel die er vorig jaar een heel aantal mee heeft genomen voor hun kerstboom), kerstmannen (van Kai) en sneeuwpoppen (van Saskia) bij. 

Dit jaar houd ik op met die 30 jaar oude traditie. Saskia vindt het niet meer nodig en Katja heeft genoeg engeltjes. Kai zal waarschijnlijk nooit zijn kerstmannen in zijn boom in Frankrijk hangen, als hij die al heeft. In plaats daarvan wil ik een versiering voor Katja en Kevin samen laten maken. 

Rick gaat naar zijn fysiotherapie en Saskia sport op onze loopband. Wordt die ook weer eens gebruikt. Ik ga mijn salade ophalen bij Subway en eet in de zon voor het huis. Het is maar 9 graden, maar in de zon zo warm dat ik mijn jas uitdoe.

Dinsdag is lunch met Judith in Maine dag. We hebben nooit gebrek aan gespreksstof. Zoals altijd is het voor we het weten weer tijd voor Judith om aan het werk te gaan. Volgende week is het alweer december als we virtueel lunchen. 

De voortuin is dan wel in kerstsfeer, maar het feeentuintje nog niet. Ik haal de kerstspulletjes tevoorschijn en ook Fairyville is nu vol kransjes, kerstbomen en meer. De feetjes vinden het zo te zien  erg leuk. Ik wil er wel weer wat spulletjes bij. Sommige huisjes zijn erg verbleekt in de zon, maar dat geeft het dan meer karakter, vind ik.

Tijd voor mijn dagelijkse Paddington foto. Vienna heeft een nieuwe schildering op een van de putdeksels. Dit keer zijn het Nemo, Nemo's vader en Dory. Die moet Paddington natuurlijk van dichterbij bekijken. 

De rest van de middag zit ik voor in de zon tot die rond half vier achter de huizen verdwijnt. Saskia heeft geld nodig, maar mijn USAA app werkt nog steeds niet. Ik heb daar vorige week al melding van gemaakt en ga maar eens polshoogte nemen hoe het ervoor staat.

Mijn hemel, wat een frustrerend gesprek wordt dat! USAA is onze verzekeringsmaatschappij en we hebben er ook rekeningen lopen. In mijn app en op mijn laptop is er opeens een mysterieuze lege rij boven de rekeningnummers, waardoor ik al meer dan een week geen geld meer kan overschrijven op Saskia's rekening. 

Het is heel duidelijk een technisch probleem, want als die lege rij verwijderd wordt zal alles weer perfect werken. Maar de allervriendelijkste dame aan de lijn wil maar niet geloven dat het zo simpel is. 

Ze probeert van alles, mijn browser zou het zijn, maar hoe kan het dan op de telefoon en in de app ook zo zijn. Oh ja. Nou, dan moet het wel zijn dat het rekeningnummer van onze bank verkeerd is. Eh, nee, want het werkt al jaren prima zonder die lege rij. 

Na meer dan een uur zegt ze: "Oh, dus je vertelt mij dat het een software probleem is!" Ja, en dat heb ik ze vorige week ook al verteld, maar toen werd het naar de verkeerde afdeling gestuurd. Ze gaat weer terug naar de bankafdeling, waar we (Rick is er inmiddels ook bij betrokken) eindelijk iemand treffen, die luistert en me naar hopelijk de juiste persoon doorverbindt. 

Inmiddels zitten we in de hot tub voor ons happy hour, maar de bubbels kunnen vanwege het telefoongesprek niet aan. Die had ik zo graag op mijn rug en schouders gezet. De warmte helpt mijn spieren ook, maar tegen de tijd dat ik eindelijk ophang hebben we het al zo warm dat we naar binnen gaan. 

Voor ons avondeten bestellen we kabobs van Sheesh Grill. Voor mij de zalm en hun heerlijke spinazie, de kruiden daarin maken het de lekkerste ooit. We eten bij de kerstboom in de woonkamer. Het is weer zo gezellig!

Na het eten kijken we eerst Jeopardy en daarna Elf, een van mijn favoriete kerstfilms. Nog een nachtje slapen en dan zien we Katja en Kevin weer. Ik kan niet wachten! Het zal zo'n gezellig lang weekend worden!