Over een historisch weekend

Zaterdag

Rick heeft, begrijpelijk, niet zo lekker geslapen. Ik daarentegen wel en word om half acht wakker. Rick is al sinds half zes op. Toch heeft hij niet veel pijn, gelukkig. Dat dikke verband zit gewoon in de weg.

Omdat Rick al zo lang op is, gaan we meteen op pad. Gewoonlijk gaan we in Ricks auto, maar dit keer ben ik de chauffeur. We halen koffies van Starbucks en gaan dan naar Crepe Amour. 

We hebben zin in hartige crepes (ja, ik weet dat ze officieel galettes heten). Ik heb er een met champignons, rucola en cheddar en Rick met kip en andere ingredienten. We eten buiten, vandaag zal er een warmte record gezet worden voor ons gebied.

Dan rijden we naar de glasbak en gooien het glas van de afgelopen week erin. Ik vind het om de een of andere reden heel leuk dat glas in de bak te horen vallen. We spelen wat Pokemon GO en dan is het tijd voor mijn stappen. 

Die doe ik voor het huis in de zon. Mijn uitzicht kan niet beter! Alle esdoorns aan ons plein, die altijd later kleuren dan anderen, zijn nu bijna op hun hoogtepunt. Ik probeer maar niet te denken dat ze dan ook binnenkort kaal zullen zijn. Nu is het in ieder geval genieten van de kleurenpracht.

Voor ik mijn douche ga nemen ga ik op het deck mijn dagelijkse breinspelletjes doen. Opeens hoor ik Rick binnen juichen. 

Eindelijk, eindelijk is het duidelijk dat Joe Biden onze nieuwe president wordt. En zijn vice president zal de eerste vrouwelijke vice president zijn, de eerste vrouwelijke zwarte vice president ook nog. Historisch!

Er wordt vuurwerk afgestoken in de buurt en de vreugde tranen komen eventjes. Toch zijn Rick en ik ook wel bezorgd hoeveel schade Trump nog gaat aanrichten voor hij in januari echt zal moeten vertrekken. 

Trump gaat allerlei rechtszaken aanspannen, maar er is geen enkel bewijs dat er fraude was. Als die er al was, was het van zijn kant, want duizenden biljetten werden, doordat Trumps vriend DeJoy allerlei machines vernietigde, niet op tijd bezorgd om geteld te worden. 

Op tv zien we de juichende menigtes (met mondkapjes, maar toch) in Washington. Als er geen pandemie was zouden Rick en ik ook gaan. Het is tenslotte een historische dag en eindelijk wint degene, die ook de meeste stemmen had. Laten we hopen dat dat archaische electoral college ook ooit verdwijnt. 

In plaats van naar de stad gaan Rick en ik naar de gezellige buurt The Boro. Daar zijn allerlei lekkere restaurants and terrasjes. We vinden een tafeltje dat niet bij een specifiek restaurant hoort en dan ga ik het eten halen. 

Als ik daarmee terug bij de tafel kom, blijkt er geen bestek bij Ricks eten te zitten. Ik ga terug om dat te halen en als ik het trapje naar de tafel weer op wil lopen, zie ik niet dat daar nog een laag stoepje is. Ik stoot mijn teen er heel hard en val op de trap.

Mijn knie heeft een schaafwond en meer doet pijn, maar het ergste is mijn grote teen. Heb ik weer, kennelijk moest ik juist vandaag mijn jaarlijkse val hebben. Ik hobbel naar Rick en geef hem zijn bestek. Ik baal hier zo van!

Gelukkig maakt mijn super lekkere poke bowl veel goed. Wat is die toch altijd weer gezond en toch zo smakelijk. De perfecte lunch is het voor een zomerse dag als vandaag. Rick heeft een bowl van Fish Taco, die er ook goed uitziet, maar die poke bowl kan ik niet weerstaan. 

Na het eten gaan we even kijken bij Paris Baguette en dat blijkt een authentieke Franse bakkerij te zijn. Rick koopt een gebakje voor later vanavond. Ik vind van alles er super uitzien, maar niet om op mijn koolhydraatarme dieet te "zondigen". Dat doe ik heus wel, maar dan moet iets echt de moeite waard zijn. 

Na Rick thuis afgezet te hebben, rijd ik Vienna weer in. Die verdomde teen doet zoveel pijn dat ik mank loop. Een lange wandeling, zoals ik van plan was, zit er dus niet in. Ik rijd naar de mooie muurschildering dichtbij en maak daar mijn Paddington foto voor vandaag. 

In het centrum van Vienna vind ik nog net een parkeerplaats. Het is enorm druk! Iedereen draagt wel mondkapjes, maar ik vind het niet fijn. Hier in Virginia is er ook een gestage lijn van meer coronagevallen, dus we blijven heel voorzichtig.

De burgemeester heeft aan mij en anderen gevraagd foto's te maken van ons stadje. Maker's Mark, een whiskey merk, heeft een competitie voor beste kleine stad in Amerika. Die uitdaging neem ik graag aan. 

Op Twitter en Instagram zal ik mijn bijdrage leveren. Vienna is uniek als voorstad van Washington DC met een heel eigen karakter, sterk gemeenschapsgevoel en veel liefdadigheid tijdens de pandemie. Nu nog even de tekst bedenken. 

Op de terugweg kom ik langs het huis van de eigenares van "Card My Yard", waar Rick ook mijn verjaardags"kaart" in de tuin verkreeg. Hun bericht is HOPE en dat hebben we nu allemaal weer. Zij zijn een gemengd gezin en voor hen is deze verkiezing van groot belang. 

Thuis tref ik Rick slapend op de bank. Hij klaagde al dat hij moe was en dat is natuurlijk geen wonder na een operatie en een korte nacht. Ik neem Orion mee de achtertuin in en ga in de hangmat liggen lezen. Het is maar liefst 24 graden en dat voor 7 november!

Tegen vieren wordt het te koud, omdat de zon achter de bomen is verdwenen. Rick is inmiddels ook weer wakker. We hebben allebei heel veel trek en bestellen vroeg avondeten. Ik had gehoopt het voor donker op te halen, maar dat lukt niet. 

Voor mij wordt het sashimi van Red Galanga. Wat mis ik de maandelijkse happy hours daar! Wanneer zullen die ooit weer kunnen? Het is goed hen wat klandizie te geven en hun eten is altijd weer goed. 

Dan rijden we naar Al Nakheel, waarvan Rick bestel heeft. Ik loop naar binnen en haal Ricks eten op. Thuis ziet Rick dat zijn bestelde voorgerecht er niet is. Hij vindt dat niet belangrijk, maar ik had moeten checken. 

We eten en kijken eindeloos CNN. Ik vind het hartverwarmend dat sommigen van hun journalisten zeer emotioneel zijn. 

Vooral Van Jones, die eerder vandaag huilde, ik ook bij zijn emotionele opluchting. Dit is nog veel belangrijker voor de Amerikanen met een andere huidskleur. 

Als de toespraken van Kamala Harris en Joe Biden beginnen openen wij een fles champagne. Al hebben we nog wat twijfels vanwege Trumps gedoe, dit is het beste dat had kunnen gebeuren. Ik heb vertrouwen dat deze democratie gaat overleven. 
 

Ik ben zo blij met deze vice president, ik heb haar altijd al bewonderd

En zo eindigt een historische dag. Nog nooit hebben we zoveel gefeest gezien in de straten van  Amerikaanse steden na presidentsverkiezingen. Biden maakt het duidelijk dat hij de president voor alle Amerikanen wil zijn. Hij houdt een heel goede speech. Ik heb weer vertrouwen in dit land!

Zondag

Rick heeft een slaappil genomen en heeft daardoor goed geslapen. We staan rond kwart voor acht op en ik wandel even met Orion. Dan vertrekken we naar Starbucks. Dit keer vraag ik of ze mijn egg bites wat langer in de oven kunnen doen. Vorige week waren ze nog bijna koud. Ik krijg ze met heerlijke knapperige randjes terug.

Natuurlijk spelen we ook vandaag Pokemon Go. Terwijl Rick de gym bij het brandweerstation overneemt, vraag ik aan een brandweerman of ik Paddington op de mooie rood met zwarte ambulance van Vienna mag poseren. "Ga je gang", is het antwoord. 

Terwijl ik Paddington poseer, komt de grote brandweerwagen terug. Eigenlijk had ik die liever gehad, maar ik voel me een beetje raar met mijn Paddington tussen de brandweerlieden. In ieder geval krijgt Paddington zo van alles in Vienna te zien. 

De volgende stop is de markt in het Mosaic District. Gelukkig is deze er het hele jaar. Ik heb online cantharellen en groentensap besteld en haal die op. Ook nemen we een gerookte zalm dip en wat tomaten mee. Er staan hier veel interessante standjes met internationaal eten. Jammer genoeg is er niet veel dat in onze dieten past. 

Mijn teen doet nog flink pijn na gisteren. Ik hoop maar dat ik morgen dichte schoenen aankan voor personal training. Ik besluit mijn plan voor de elliptische machine te laten varen en mijn stappen weer buiten op de oprit bijeen te krijgen. 

We hebben de sportkamer recentelijk wat opgeruimd en een zak boeken om weg te geven bijeen geraapt. Op weg naar de lunch restaurants doen we er een aantal in de kleine "bibliotheekjes" onderweg. Er zijn er nogal wat in de buurt. 

Mijn lunch wordt een bloemkoolrijst bowl met zalm van Zoe's Kitchen. Ik heb een paar keer garnalen geprobeerd, maar de zalm is lekkerder en maar een dollar duurder. Voor Rick haal ik zijn gewoonlijke salade bij Cava. We eten nota bene met korte broek en korte mouwen op het deck. Ongekend voor 8 november, nog twee van deze dagen en dan krijgen we de overblijfselen van Eta over ons heen. 

De rest van de middag doen we niets bijzonders. Rick speelt zijn spel op zijn laptop en ik lees en speel spelletjes op mijn telefoon in mijn hangmatstoel. Het is een stuk minder emotioneel dan gisteren, maar af en toe krijg ik toch een brok in mijn keel bij de gedachte dat we eindelijk een gewoon mens als president zullen krijgen. 

Dat alleen al, ongeacht politiek, want die narcist bracht telkens weer nare herinneringen van vroeger terug bij mij. Dit geeft rust, ik had eigenlijk niet door hoeveel impact die man mentaal op mij heeft gehad. Het voelt alsof er een juk van me afgevallen is. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben. 

Als de zon achter de huizen en bomen verdwenen is, gaan Rick en ik naar Whole Foods met een boodschappenlijstje voor de maaltijden van de komende drie dagen. Het zal nog heel mooi weer zijn, dus twee ervan worden grilmaaltijden. 

Thuis haalt Rick het verband van zijn knie en kan hij met plastic folie over de wondjes douchen. Dat gaat hij dan ook meteen doen. Rick haat het om niet dagelijks te douchen (ik ook trouwens), dus voelde zich gisteren heel vies. 

Ondanks zijn knie staat Rick erop het avondeten te maken. We hebben de altijd weer heel goede biefstukken van Whole Foods en daarbij gegrilde wortels en bloemkoolpuree. Ik wil mijn biefstuk altijd seignant of blue en Rick heeft seignant met zijn "reverse sear" methode helemaal onder de knie. De filet mignon is beter dan wat ik in de meeste restaurants krijg! Hij is groot, maar zo zacht als boter en ik kan het niet laten hem helemaal op te eten.

En zo eindigt een emotioneel weekend. Vandaag werd al duidelijk hoeveel kalmer een Biden presidentschap gaat worden. Het is nodig voor het land, al is er nog heel veel mis wat Biden waarschijnlijk ook niet recht kan zetten. In ieder geval maakt hij het bestrijden van het coronavirus zodra hij aan de macht zal zijn een prioriteit, iets wat deze administratie allang had moeten doen. Allemaal een heel fijne week gewenst!