Over een stormachtige maandag

Tot mijn verbazing ligt Saskia nog te slapen als ik opsta. Ze had Rick gisteravond al verteld dat ze haar chiropractor afspraak ging verzetten, maar ik wist dat nog niet. Ik ben er blij om, want nu kunnen wij haar helpen haar auto in te pakken en kan ze met daglicht rijden. Dat is helemaal beter, omdat het flink regent. 

Voor mijn ontbijt ga ik de zwarte trompet en kastanje paddestoelen, die ik gisteren van de markt haalde, proberen. Die namen heb ik vanuit het Engels vertaald, maar zijn denk ik niet de juiste Nederlandse. Ik vind op het internet een kastanjechampignon, die niet op de chestnut mushroom, die ik op mijn bord heb, lijkt. In ieder geval vind ik beide soorten heerlijk. Dat is altijd even afwachten. 

Inmiddels is Saskia wakker en helpen we haar alle spullen in de auto te laden. Het neemt even tijd om de katten in hun dragers te krijgen. Die voelen de bui al aankomen en verstoppen zich zover mogelijk onder Saskia's bed. 

Maar eindelijk is alles in Saskia's auto en nemen we afscheid. Niet voor lang, want ze zal over bijna twee weken terugkomen voor haar verjaardag. 

Terwijl Rick zijn douche neemt, doe ik alvast wat stappen en dan gaan we naar Starbucks. De regen komt met bakken naar beneden en de overstromingswaarschuwingen vliegen ons om de oren. Dit is een heel sterk koufront, wat helaas ook scherp koudere temperaturen met zich meebrengt. 

Vandaag is het echter nog ongewoon warm. Het zestien graden als ik naar Sharon rijd! Niet dat het wat uitmaakt, want het blijft maar plenzen. Ik ben bijna doorweekt na het korte stukje van mijn auto naar Sharons garage gelopen te hebben. 

Omdat ik na de sessie van vrijdag zoveel last van mijn schouders en rug had, laten we die vandaag voornamelijk met rust. Dan worden het dus veel beenoefeningen, ook hard nodig. Het halve uur vliegt weer voorbij!

Een doorweekt perfect rood esdoornblaadje

Doordat we vanochtend een late start hadden, heb ik pas 5000 stappen gedaan. De rest doe ik, terwijl ik naar de finale van de Great British Bake Off kijk. Jammer, dat ook dit seizoen weer voorbij is. 

Het blijft maar hozen en ik heb altijd zo'n zin in pho met dit weer. Maar ik rijd niet graag in noodweer. Ik besluit de bezorgingsdienst van Roll Play eens te proberen. Dat bevalt me heel goed, na een half uur heb ik mijn soep nog heet op tafel staan. Dat ga ik vaker doen. 

Na het eten ga ik met een lijstje op pad. De regen is gelukkig iets minder. Om te beginnen haal ik Orions medicijnen bij de drive thru van Walgreens. Dan steek ik over naar Michaels.

We willen kerstsokken naar Frankrijk sturen en die vind ik daar. Om de namen erop te schrijven heb ik glitterlijm nodig en die is hier ook voorradig. Ieder jaar geef ik de buren aan ons plein een doosje stroopwafels met een kerstboomversiering en ik zie dat de leukste daarvan bijna uitverkocht zijn. Die gaan dus ook mee. 

Paddington wil naar de Noordpool met deze elven, maar helaas voor hem gaat hij vanavond weer op de kast naast Ricks bed. Het was een heel leuk fotothema!

In Vienna probeer ik nog een Pokemon Go gym te vinden met de speciale Pokemon, die er na vandaag niet meer zal zijn. Er zijn heel wat gyms, maar alleen met mindere raids of mega raids. Niet met Azelf, jammer, want ik had het graag nog eens geprobeerd. 

Veel tijd wil ik er verder niet aan besteden, want met dit weer voel ik me niet lekker en mijn energie is bijna op. Gauw haal ik benodigdheden voor het avondeten voor de komende drie dagen bij The Fresh Market en Whole Foods.

Bij die laatste staat er een nieuw bord. Behalve de specials van de week en dag wordt er ook op gehamerd de mondkapjes over de neus te dragen. Terecht, want al zie ik het steeds minder, er zijn nog steeds mensen, die denken dat de neus niet bij het ademhalingsstelsel hoort. 

Thuis zoek ik mijn luie stoel op en kijk wat bakcompetities op Netflix. Ik vind Sugar Rush erg leuk en daar zijn lekker veel afleveringen van. Volgens Rick ben ik een vreemd mens. Ik houd niet van taart en andere baksels en bak zelf nooit, maar ik vind het wel fascinerend te zien wat mensen bedenken om te bakken. 

Als ik naar buiten kijk, zie ik een prachtige zonsondergang. De wolken gloeien. Dat is vaak zo na een dag met regen. Gauw loop ik naar buiten om wat foto's te maken. 

Rick heeft de hele dag virtuele training gehad en is daar om kwart voor zes klaar mee. Rick maakt een Aperol spritz voor mij en tapt een biertje voor zichzelf en zo houden we een korte happy hour aan de bar. 

Dan slaat Rick aan het kokkerellen en smullen we van een maaltijd met garnalencakejes, haricots verts met wat knoflook en Parmezaanse kaas en bloemkoolpuree. Soms zijn de simpele maaltijden het lekkerst. 

Gewoonlijk gaan we op de maandag na Thanksgiving naar de Church Street Stroll in Vienna om de kerstboom aangestoken te zien worden en te luisteren naar groepjes "carolers", die kerstliedjes zingen. Het is altijd een leuke traditie om het kerstseizoen mee te beginnen.

Natuurlijk kan dit gedurende de pandemie niet in persoon plaatsvinden. Via Facebook Live wordt het, aangepast, uitgezonden. Onze burgemeester, Linda, doet de kerstboom ceremonie. De kerstboom is een hulstboom, die eigenlijk nooit groter wordt, maar wel uniek is qua kerstboom.

Daarna speelt een militaire band met mondkapjes op kerstliedjes. Het is werkelijk prachtige muziek en als die mannen met een masker op zo trombone, saxofoon en trompet kunnen spelen, is er geen enkele reden om geen mondkapje te dragen tijdens het winkelen. 

Intussen worden er quizvragen gesteld. Ik "win" het origineelste favoriete kerstliedje; Christmas Canon van Trans-Siberian Orchestra. Het is leuk gedaan en geeft zo toch een gevoel van saamhorigheid. Er wordt nog van alles georganiseerd om het seizoen toch gezellig te maken in Vienna. 

Met de kerstboom en kaarsen aan is het gezellig toeven. Ik ga de laatste aflevering van Project Rembrandt kijken en daarna ongetwijfeld meer kerstkookshows. Even het brein op nul is heel fijn, want dat maalt en maalt maar op het moment.