Dag 1 New York: Statue of Liberty en 9/11 Memorial/museum

Pff, wat was het warm in onze kamer vannacht! We hadden de ramen open en de airconditioner aan, maar ik dreef nog het bed uit en Rick zo te zien ook.  Om vijf uur was ik dan ook klaarwakker, maar met doezelen houd ik het tot acht uur uit.

Dan heb ik er echt genoeg van, al voel ik me allerminst uitgerust.  Ook Rick foetert op de airconditioner en we maken ons snel klaar om op pad te gaan.  Ik sms Kai en ook zij zijn klaar om op zoek te gaan naar ontbijt.

Op Yelp heb ik twee restaurants op 805 3rd Avenue gevonden, maar dat is enkel een kantoorgebouw, geen restaurant te bekennen.  Gelukkig is er aan de overkant een Treehaus waar je zelf kunt bepalen wat je wilt eten met een buffet of a la carte kunt bestellen.

Rick en ik doen het laatste. Ik neem een eiwitten omelet met groentes en ham en Rick een burrito.  Kai en Bea nemen dingen van het buffet, die op gewicht worden betaald.  We nemen alles mee naar een tafeltje boven en het smaakt prima. 

Dan nemen we een taxi naar Battery Park.  Alleen zet de taxi chauffeur ons bij de Staten Island Ferry af waar een overduidelijke vriend van hem ons "meeneemt" naar waar we moeten zijn.  Hij blijkt echter een rondvaart langs het Vrijheidsbeeld en Ellis Island te verkopen, terwijl wij die plekken willen bezoeken.

Na dat overduidelijk gemaakt te hebben wijst hij ons eindelijk de juiste weg.  In het Clinton Castle kopen we kaartjes voor de helft van de prijs van de rondvaart en gaan dan door de veiligheidscontrole.  We kunnen nog met de boot van half elf mee.

Een kwartiertje later stappen we uit op Liberty Island.  Vroeger kon je tenminste nog tot de eerste verdieping komen, maar tegenwoordig zijn daar ook kaartjes voor nodig.  Het is alweer vele jaren geleden dat wij hier waren.  We kunnen dus enkel van de begane grond fotograferen.

Met een half uurtje zijn we hier dan ook uitgekeken en uitgefotografeerd.  We kunnen nog net hollend het pontje naar Ellis Island van tien voor half twaalf nemen.  Daar nemen we in het museum wel een audio tour.

Kai wil graag een half uur genealogie sessie doen voor $7.  Jammer genoeg vindt hij niemand van zijn lijstje.  Waarschijnlijk zijn de meesten van Ricks voorouders voor 1890 gearriveerd dus voor Ellis Island in gebruik werd genomen.  Een behulpzame medewerkster geeft wel goede tips voor zoeken online want de Mormonen zijn degenen, die al die registers geindexeerd hebben, ook voor Ellis Island.

Na een aantal nieuwere tentoonstellingen vinden we eindelijk degene waar ik het meest in geinteresseerd ben.  Namelijk hoe het de immigranten op dit eiland verging.  Zelf een immigrante hier ben ik blij dat ik niet destijds emigreerde.  Zo werden de oogleden van iedereen omgekeerd om te checken of ze niet een bepaalde oogziekte hadden.

De Ellis Island ontvangst zaal, op zich erg mooi, maar ik probeer met voor te stellen hoe het moet zijn hier aan te zijn gekomen om te proberen een beter leven te vinden

Als je ook maar een kuchje had of mentaal onzeker leek kreeg je een krijtstreepje en mocht je niet door voor je onderzocht werd.  Zelfs een vierjarig kind moest een mentale test doen!  We horen er alles over in de audio tour.

Inmiddels is het kwart voor een en zijn Katja, Kevin en Saskia ook in Battery Park aangekomen.  Ik dring bij de anderen aan om de pont van een uur terug te nemen.  Rick vooral doet daar moeilijk over,  want je zou hier dagen door kunnen brengen, maar ik heb genoeg gezien en wil de anderen aan wal ook niet lang laten wachten.

Eenmaal weer op Manhattan zien we het drietal nergens.  Na allerlei conversaties over en weer en mijn paraplu met Monet schilderij ophoudend vinden we elkaar eindelijk.  Dan is het meteen zaak om een lunchrestaurant te zoeken.

Het eerste restaurant heeft enkel visgerechten dus niets voor Saskia.  We krijgen een tip om naar Dig Inn te gaan, maar dat blijkt gesloten op zaterdag. Gelukkig is daar tegenover een Le Pain Quotidien waar Saskia ook makkelijk dingen naar haar gading kan vinden.

Het wordt een erg gezellige lunch met zijn zevenen.  Saskia probeert iedereen over te halen veganistisch te eten vanavond, maar Rick, Katja en Kevin zijn daar allerminst van gecharmeerd.  Mijn zalm tartine smaakt weer heerlijk, al heb ik spijt niet de Thaise salade met zalm te hebben genomen zoals Katja.

Na het eten lopen we naar het 9/11 Memorial.  Ik vertel Kai en Bea dat de namen met een witte roos vandaag jarig geweest zouden zijn.  Later merk ik dat de anderen dat ook niet wisten, al hadden ze deze enorme "vijvers" wel eerder gezien.

Rick vooral wil heel graag ook het museum bekijken.  Ik heb daar wat moeite mee, want het brengt weer allerlei nare herinneringen terug van die dag.  Vooral nu ik me ook al probeer op te krikken van het verlies van Cosmo heb ik dit eigenlijk liever niet.

Toch kopen we kaartjes en gaan naar binnen.  Meteen overvalt me een deken van verdriet.  Bijna 3000 mensen werden door deze aanslag van het leven beroofd en een ervan is de broer van iemand, die ik al meer dan twintig jaar online ken. 

Saskia en ik bekijken een aantal dingen, maar voelen ons dan zo neerslachtig dat we de rest overslaan.  De anderen doen hoeveel zij aankunnen, want er is veel te bekijken!  Ik denk dat dit net zo is als toen Rick en ik in het Deutsche Museum in Berlijn waren en Rick alle Nazi dingen wilde zien en ik kon dat gewoon niet,

Als iedereen uitgekeken is, is het te laat om nog naar boven te gaan in de Freedom Tower. In plaats daarvan wil Saskia graag wat vrolijks doen.  Zij heeft de Sugar Factory gevonden waar ze enorme "snoep" cocktails serveren.

We nemen twee taxi's daarheen en vinden een aantal stoelen aan de bar boven. Ik heb het niet zo met zoete cocktails dus bestel saai een bloody Mary.  De anderen nemen echter de kleurig uitziende kommen met lekkernijen.

Rick en Saskia delen een kom vol snoep, Bea neemt haar eigen suikerspin drankje en Kai een watermeloen ding.  Katja en Kevin hebben er een met gummy beertjes.  Het wordt op droog ijs geserveerd dus "rookt" als het wordt geschonken. Leuk om te zien, maar niet mijn ding qua smaak.

Intussen proberen we het avondeten rond te krijgen.  Saskia wil heel graag veganistisch eten bij Red Bamboo, maar voor zeven personen is de wachttijd drie uur.  Dat gaat niet lukken.

Ik denk dat dit een heel bijzondere selfie is, want wanneer zullen we iedereen weer bij elkaar hebben?

 

Na heel wat gedoe en ik geef toe een uitbarsting van mijn kant, want ik heb er genoeg van altijd alles te moeten regelen, nemen we twee taxi's naar Red Bamboo.  Kai, Bea en Saskia gaan daar eten halen (uiteindelijk blijkt de wachttijd minder en eten zij daar), Katja, Kevin, Rick en ik gaan op zoek naar een restaurant vlakbij.

Terwijl ik op de taxi van Rick, Katja en Kevin wacht zoek ik op Yelp naar restaurants dichtbij.  Oppa komt goed naar voren en heeft (naar verluid) tapa's. Daar vinden we ook met gemak een tafeltje, maar de tapa's zijn wat vreemd.  Voornamelijk Aziatische gerechten waaronder sushi rolls, Rick is dus niet blij, maar de rest van ons wel.

Katja, Kevin en ik bestellen een aantal gerechten om te delen.  Tempura zoete aardappel, een gestoomd broodje met varkensvlees en een sushi rol met lekkere saus, het smaakt mij zeker goed.  Rick heeft zijn eigen keuzes waar wij ook een paar hapjes van nemen.  Al met al een prima maal, al had Rick zeker wat anders gehoopt. Morgen hopelijk meer zijn ding.

Net als wij klaar zijn komen de anderen het restaurant ook binnen.  Zij waren uitermate tevreden over hun eten dus helemaal goed. We nemen weer afscheid van de meisjes en Kevin (en ik ben bezorgd want Saskia wil vanavond nog terug naar Virginia rijden).

Onze taxi zet ons af bij het hotel en Rick stelt aan Bea en Kai voor nog lekker de stad te gaan verkennen.  Beiden hebben daar (begrijpelijk wat mij betreft) geen oren naar en vertrekken naar hun kamer.

Rick gaat nog een wandeling maken, maar ik trek me ook terug op ons bed.  Onze kamer is werkelijk heel warm en Rick heeft dat bij de receptie aangegeven.  Een monteur komt naar boven en zegt dat de airco op de verkeerde plaats zit en er niets aan te doen is. 

We kunnen van kamer wisselen of een fan hebben, we kiezen het laatste pad. Die fan wordt al snel bezorgd en dan is het tijd om te gaan slapen want morgen weer een volle dag.

11 September veertien jaar later

The Things They Did To Me

1 Thing they did to me, ...
Was make me see,
That the USA is stronger
Than they'll ever be
Another thing they did to me
Was make me see
How horrible and sad
And dangerous and mad
This world can be
I wish I didn't have to know
That people can go
As far as the events of September 11
To send innocent people to heaven

Katja, 11 jaar oud, september 2001

Veertien jaar later en ik word nog steeds met een brok in mijn keel wakker.  Ik heb in vorige jaren al beschreven hoe wij de dag van 11 september 2001 beleefden en nog steeds speelt het als een film door mijn hoofd vanochtend.

Rick neemt afscheid en vertrekt naar zijn werk.  Hij verkondigt dat het net zulk mooi weer is als veertien jaar geleden.  Ook hij is er dus mee bezig.  Ik ga naar beneden en rooster een paar wafels en eet die onder het genot van een kop koffie op het deck op. 

Alle foto's en herdenkingen op Facebook stemmen me nog somberder en ik besluit Kai's cadeautje in Fairyville te gaan zetten.  Even ontsnappen in het fantasiedorpje van feetjes en een enkele kabouter dat ik deze zomer heb gecreeerd helpt.  Eigenlijk zou ik heel blij moeten zijn met weer een prachtige dag in ons leven.

Carpe diem, besluit ik ter plekke, het leven is kort en genieten van ieder moment is belangrijk.  Ik haast me naar Anytime Fitness en doe eerst een half uur cardio voor Sharon me komt halen voor een half uur gewichten.  Ik moet zeggen dat me dat goed bevalt, we doen meer achtereen en veel verschil met een uur merk ik niet.

Met Cosmo maak ik mijn tienduizend stappen in de buurt weer vol.  We lopen door het Southside park bos hier vlakbij en zien er een moeder hert met haar drie kleintjes.  Cosmo blaft flink, maar moeder hert is niet onder de indruk.  Ik neem foto's en pas na lange tijd besluit zij ook verder te gaan.

Het blijft bijzonder zomaar herten in de buurt te hebben lopen

Thuis maak ik me gauw klaar om naar de mall te gaan.  Rick stelde voor dat ik mijn verjaardag nog iets zou verlengen met een lunch daar en dat doe ik maar al te graag bij Paul in de Galleria mall.  Of althans, dat denk ik.  Ik sluit aan in de rij bij wat ik denk dat de bakkerij is.

Een medewerkster wenkt mij dat ze klaar is om mijn bestelling op te nemen.  Ik vraag naar de "Atlantique" sandwich, al zie ik niets wat erop lijkt in de vitrine.  Ze kijkt me dan ook niet begrijpend aan.  "Het gerookte zalmbroodje", verduidelijk ik.  "Die hebben wij niet", is haar antwoord.

Het blijkt dat ik in de Corner Bakery sta en Paul is er recht onder.  Schaam! Ik ken deze mall ook lang niet zo goed als Tysons Corner aan de overkant. Gelukkig heeft de juiste Paul wel mijn favoriete broodje en ik geniet ervan.

Vervolgens rijd ik naar de overkant naar Tysons Corner.  Daar loop ik naar de Microsoft Store, want mijn Band doet het niet meer.  Zonder enige moeite krijg ik een nieuwe mee.  Nu nog even uitvinden hoe ik die weer kan paren met mijn telefoon, want dat lukt thuis niet zo goed. 

De rest van de middag pak ik in en zorg dat ik genoeg vertier heb voor in het vliegtuig morgen.  Het zal een lange reis worden, maar zolang het gedurende de dag is en ik genoeg te doen heb vind ik vliegen heerlijk.

Intussen klets ik weer helemaal bij met Christine.  We zijn het erover eens dat we gewoon te ver van elkaar wonen!  We zijn alweer vijftien jaar vriendinnen, maar de helft daarvan woont Christine al in Alabama.  De plannen zijn er gelukkig wel om elkaar weer te gaan zien.

Rick komt thuis en we gaan weer naar het Reston Town Center.  Dit keer voor een bijeenkomst van voormalige medewerkers van Rick.  Rick werkt natuurlijk al een kwart eeuw voor dat bedrijf, maar de meeste mensen blijven niet zo lang.  Om de zoveel tijd wordt er een reunie georganiseerd voor (oud) medewerkers.

Vandaag is die bij Jackson's. In die bar zijn al een heel aantal oude bekenden van Rick aanwezig.  Ik ken ze wel vagelijk, maar al gauw zit ik alleen en is Rick helemaal enthousiast in gesprek.  Naast mij vraagt een vrouw of ik me ook zo verveel.  Het is de vrouw van een van die oude bekenden en we blijken veel raakvlakken te hebben.

Zo gaat de avond een stuk makkelijker voorbij.  Later komen er meer vrouwen van en die ken ik ook een stuk beter.  Het wordt al met al gezellig en pas om kwart voor negen bedenken Rick en ik dat we ook nog moeten eten.

Kreeftsalade

We krijgen een tafeltje in het restaurant en bestellen meteen.  Rick neemt de steak frites en ik de kreeft salade.  Die is heel erg lekker!  Dan haasten we ons naar huis, want Rick moet nog alles inpakken en morgenvroeg vertrekken we.

Nieuws van Kai's kant is dat hij eindelijk een kamer lijkt te hebben gevonden.  Heel goedkoop ook nog, onder de 300 euro en daar zit alles bij in!  Zo goedkoop zou je hier niet kunnen wonen en zelfs vroeger in Utrecht niet. 

Het ziet ernaar uit dat we dus eind september gaan vertrekken die kant op. Wat ik er ga doen is me nog niet duidelijk, maar Kai wil me graag mee hebben, dus ga ik, al is het maar als steun bij het nieuwe.

Een 9/11 rondleiding

Om kwart voor zeven word ik met schrik wakker, denkend dat het kwart voor acht is.  Daarna kan ik de slaap niet meer vatten en om half acht sta ik maar op.  Ik kleed me aan en ga dan Cosmo laten plassen.  Intussen is Rick ook op.

Samen gaan we gauw beneden ontbijten.  Op CNN zijn er natuurlijk allerlei beelden van 11 september dertien jaar geleden te zien.  Ieder van ons weet nog precies hoe we die dag beleefden, natuurlijk de dag na mijn veertigste verjaardag.  Hier kun je lezen hoe wij die dag ervoeren.

Meestal probeer ik me niet bang te laten maken voor alle waarschuwingen over mogelijke terreurdreigingen.  We wonen nu eenmaal bij de hoofdstad van de Verenigde Staten en er zijn heel wat mensen, die daar kwade zin tegen hebben.

Op 11 september echter voel ik me net wat kwetsbaarder en vind ik het eng om met de metro te gaan.  Rick snapt dat wel en heeft aangeboden me naar de stad te brengen.  Onderweg houden we met de mensen op de radio een minuut stilte om 8:46 en om 9:03.  De tijdstippen dat de vliegtuigen in de Twin Towers vlogen.  Om 9:37 vloog het vliegtuig in het Pentagon en daar zijn de president en first lady heen voor een ceremonie.

Verder hangen overal vlaggen op gebouwen en halfstok.  Dat is vooral op en rond de Mall opvallend, daar hangen enorm veel vlaggen, vooral rondom het Washington Monument.  Mijn gezelschap van vandaag is een Belgisch gezin.  Ik maak kennis met G., Y. en hun volwassen kinderen S. en W., die voor ze terug naar de universiteit gaan nog buiten het seizoen op vakantie zijn.

Na mijn korte verhaal over de geschiedenis van het ontstaan van de stad lopen we naar het Washington Monument.  Het is best bijzonder om al die vlaggen halfstok te zien, dat komt niet zo vaak voor. 

We lopen door naar het Tweede Wereldoorlog monument en dan naar de Vietnam "muur".  Daar zien we ook een heel aantal Harley Davidson motoren langskomen voor de 9/11 Memorial Ride.  Na het Lincoln Memorial en Koreaanse oorlogsmonument lopen we naar het Tidal Basin.

Daar bezichtigen we het Martin Luther King Jr. Memorial, maar zien dan dat het pad rond het Tidal Basin flink overstroomd is.  We lopen dan maar via de straat naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial.  Ook bij het Jefferson Memorial staat het pad helemaal onder water en moeten we omlopen.

Kennelijk hebben we de pas er goed ingezet, want we hebben nog tijd om de achter- en voorkant van het Witte Huis te bekijken voor de lunch.  Bij de Old Ebbitt Grill heeft Tony de menu's al klaarliggen op "mijn" tafel.  Alleen liggen er vier en zijn we met zijn vijven,  Niet getreurd een extra stoel en menu zijn zo gepakt.

Het menu is veranderd en ik kies eens iets nieuws, de linguini met kip, tomaat, mais en cantarellen.  Het smaakt heerlijk, maar is een enorme portie!  Ik krijg er maar ongeveer de helft van op en pluk de groentes eruit.

Na het eten lopen we langs Pennsylvania Avenue naar het Capitool.  Dit gezelschap heeft aangegeven zoveel mogelijk van de stad te willen zien en ze zijn snelle lopers.  Ik stel dus voor ook door Chinatown te lopen.  Dan zien ze ook een andere buurt en dat wordt enthousiast aangenomen.

Daarna lopen we Capitol Hill op en als laatste de Library of Congress, die altijd weer indruk maakt, door.  Zij besluiten de tunnel naar het Capitool te nemen en daar de rondleiding nog te gaan doen, dus ik neem afscheid.

De Library of Congress

 

Het Supreme Court (hooggerechtshof)

Rick wacht me niet veel later op een parkeerplaats bij het Capitool op.  Ik ben blij in de airconditioning van de auto te zitten, want het was een warme plakkerige dag.  Zin om in de hotelkamer te gaan zitten hebben we geen van beiden en na mijn laptop opgehaald te hebben rijden we naar ons huis.

Daar zijn ze vandaag hard bezig geweest de houten vloeren aan te leggen.  Boven ligt keurig zilverkleurig tapijt, maar ik krijg eindelijk mijn wens van hout beneden (met uitzondering van de family room, maar vooruit).  Het ziet er werkelijk prachtig uit!

Met mijn laptop installeer ik me op het deck.  Intussen zie ik kleine eekhoorntjes zich tegoed doen aan de besjes in onze dogwoods.  Helaas zijn ze, in tegenstelling tot de eekhoorns in de stad, te schuw om mij ze te laten fotograferen.

Vanavond willen we in Vienna eten en vinden nog een tafeltje open op het terrasje van Bazin's Next Door.  Ik bestel hun heerlijke zalm met een korst van mosterdzaad salade.  Het smaakt weer voortreffelijk.

Dan gaan we terug naar het hotel en kletsen even met de receptioniste, die ik het aardigst vind, Anida uit Bosnie.  Dan is het weer tv kijken geblazen op bed.  Het einde is nu echt in zicht, maar de laatste loodjes wegen zwaar, want we hebben nog steeds geen definitieve datum.

Foto's van vandaag staan hier.

Twaalf jaar geleden alweer

Gisteravond toen we thuiskwamen van ons heerlijke dinertje kreeg Rick wat minder nieuws over het derde jaar Duits van Saskia.  Zij is nog maar halverwege het tweede jaar en wilde dit schooljaar zowel het tweede als derde jaar afmaken. 

Nu blijkt het derde jaar echter precies als een gewoon schooljaar wordt onderwezen en vorige week dus begonnen is.  Op geen enkele manier kan Saskia het tweede jaar in een weekend afmaken, dus dat is een probleem.

Meteen zag ik Saskia straks als enige van haar vrienden geen high school diploma krijgen aan het einde van het jaar.  Ik sliep er zelfs slecht door, iedere keer als ik maar een beetje wakker was, maalden mijn hersenen weer over dat stomme Duits!

Eindelijk kwam ik tot een besluit dat me genoeg tot rust bracht dat ik tenminste nog even in slaap viel.  Ik ga zodra ik wakker ben Saskia's counselor bellen om haar gedachten erover te horen.  Ik weet dat Saskia al herhaalde malen met haar overlegd heeft. 

Rick en Saskia zijn al vertrokken als ik de lamellen opentrek.  De zon schijnt weer uitbundig en het belooft weer een hete zomerdag te worden, warmer dan het in augustus was!  Ik klaag zeker niet.

De koffie staat dankzij Rick al klaar en na een kop koffie ingeschonken te hebben bel ik Saskia's guidance counselor, Samantha.  Zij neemt meteen de telefoon op en weet inderdaad al van Saskia's situatie af.  Ze stelt me meteen gerust dat Saskia ook zonder Duits 3 een diploma zal krijgen, alleen geen "advanced" diploma. 

Dat is een onderscheiding, die alleen Fairfax County heeft op high school diploma's en eentje, die de colleges niet eens zullen zien.  Heel belangrijk is dat dus niet, al zou het natuurlijk wel leuk zijn om die sticker op Saskia's diploma te zien.  Voor zo'n advanced diploma moet je echter drie jaar van dezelfde vreemde taal genomen hebben en zonder Duits 3 voldoet Saskia daar niet aan.

De counselor vertelt nog wat andere dingen, die me gerust stellen, zoals een brief aan de colleges van haar dat de high school vlak voor Saskia's tweede high school jaar begon de Duitse lerares kwijtraakte en Saskia daardoor enkel Latijn kon nemen in het tweede jaar.  Dat was geen taal voor haar, waardoor ze Duits online is gaan doen.  Volgens de counselor toont dat dat Saskia zelfstandig kan studeren.

Na een kwartiertje heb ik er allemaal een veel beter gevoel over.  Er is ook echt wel een juk van mijn schouders gevallen, nu we niet meer zo op Saskia's huid hoeven te zitten wat dat Duits betreft. 

Ze moet wel nog die tweede helft van Duits 2 afmaken en zo snel mogelijk, zodat de credits daarvoor naar de colleges gestuurd kunnen worden.  Ook dat is echter geen halszaak. Ik bedank de counselor hartelijk en hang op. 

Dit was in alle vier jaar voor het eerst dat ik met haar sprak en ze klinkt, in tegenstelling tot de counselor, die Katja had, alsof ze echt weet waar ze het over heeft.  Als Saskia uit school komt vertelt ze dat de counselor ook met haar de details van ons gesprek heeft besproken. 

Intussen is het ongeveer de tijd dat in 2001 het eerste vliegtuig in het World Trade Center in New York vloog.  Twee jaar na die datum schreef ik hier over hoe wij die dag meemaakten, van toen af altijd de dag na mijn verjaardag.  Twaalf jaar later krijg ik nog steeds een brok in mijn keel bij het zien van de beelden en de vele herdenkingen.

Na een uurtje besluit ik dat ik geen zin heb om de hele dag met een huilgevoel rond te lopen.  Ik doe de televisie uit en rijd naar de sportschool.  Vandaag is zo ongeveer de enige dag van het jaar dat ik blij ben dat de tv daar altijd op een sportkanaal staat.  Ik zet de televisie op mijn cardioapparaat uit en ga lezen.  Langzaamaan voel ik mijn mineurstemming wegebben.

Iets meer dan een uur later loop ik de hitte weer in.  Ik vind het heerlijk dat we zulk echt zomers weer hebben en mijn spieren ook.  Anderen klagen steen en been, want dit is augustus weer en niet september. 

De kou komt snel genoeg denk ik dan en erger me aan de weermensen, die "lekkere" koele temperaturen voorspellen voor dit weekend (al zijn dat voor Nederlandse begrippen ook zomerse temperaturen).

Als ik thuiskom zijn de schoonmaaksters er.  Om uit hun weg te blijven ga ik dus Vienna maar in om nieuwe Off!  te kopen.  De muggen zijn nog steeds heel actief en weten mij aan het einde van de middag heel goed te vinden! 

Bij Walgreens koop ik een spuitbus, maar ook een nieuwe vulling voor hun Clip On.  Al ben ik nog lang niet overtuigd dat die laatste ook werkt, want ik krijg nog steeds mysterieuze bultjes als dat ding aanstaat.

Nu ik toch hier ben kan ik het niet laten ook weer mijn favoriete Garden Pesto Saute te bestellen bij Noodles & Company.  Ik hoop dat ze er ook een herfstversie van bedenken, want het is zo lekker!  De lenteversie was met asperges, de zomer met mais, maar ik kan me niet echt een herfstgroente bedenken die zou werken. 

Aan die herfst ga ik vandaag niet meer denken.  Na een korte wandeling met Cosmo, parkeer mezelf op het deck met een enorm glas ijswater en mijn Kindle en laptop. 

Katja heeft vlak na de aanslagen van 11-9-2001 een heel aangrijpend gedichtje geschreven wat maar door mijn hoofd blijft spelen.  Ik vind het nog steeds zo bijzonder dat een elfjarige haar gevoelens zo kon beschrijven:
The Things They Did To Me

1 Thing they did to me
Was make me see
That the USA is stronger
Than they'll ever be
Another thing they did to me
Was make me see...
How horrible and sad
And dangerous and mad
This world can be
I wish I didn't have to know
That people can go
As far as the events of September 11
To send innocent people to heaven

Voor ik het weet is de middag voorbij en sms-t Rick mij dat hij naar de Back to School avond op Saskia's school gaat.  Voor mij is dat pure kwelling, want twee uur lang in de ongemakkelijke schoolbanken zitten betekent veel pijn daarna.  Rick heeft daar geen moeite mee en zal straks verslag doen over Saskia's leraren en vakken.

Hij haalt snel McDonald's als avondeten (geen straf voor Rick, hoor, als het aan hem lag deed hij dat veel vaker).  Ik bestel van Sunflower, hun lekkere wakame soep en de General Tso's surprise.  Het smaakt allemaal prima.

Mijn Canadese schoonzusje belt om me nog te feliciteren voor mijn verjaardag.  Voor we het weten zijn er een paar uur voorbij.  We zijn goede vriendinnen en krijgen te weinig de kans om echt lekker bij te kletsen.  Vanavond was zo'n kans, want mijn broer is op reis en Rick ook niet thuis.