Genieten van de kerstsfeer in de Mall

Oh, jongens, wat vind ik het moeilijk om op te staan op het moment! De wind huilt om het huis en het is zo koud. Ik heb ook slecht geslapen door veel pijn in mijn benen. Maar ik verman me en om acht uur sta ik rillend op.

Het is wel mooi zonnig weer, zoals zo vaak als het hier koud wordt. Ik kleed me in sportkleding met extra laagjes en tref beneden weer lekker warme en sterke gebrouwen koffie. Aangezien Rick alleen maar Pickwick thee drinkt en geen gewone koffie warmt het mijn hart ook altijd dat hij zo voor mij zorgt.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik pocheer een ei als ontbijt en heb er wat kerstomaatjes bij. Ik besluit vandaag op de plaats te gaan hardlopen al kijkend naar kerstshows. Ik weet het, ik kan daar geen genoeg van krijgen. Een uur later heb ik bijna 10000 stappen bijeen.

Onze "ouderwetse" advent kalender met plaatjes achter ieder deurtje is aangekomen. Die blijf ik het leukst vinden en zijn natuurlijk nostalgisch. Vroeger ruzieden mijn broers en ik wie het deurtje van de dag mocht openen. Ik maak een lus met een kerstlintje en hang het aan de deur.

Na mijn douche kleed ik me zo warm mogelijk en laat Orion even uit. Ik word bijna weggeblazen! Gelukkig kan ik de rest van de middag overal dicht bij de ingangen parkeren.

Met dit gure weer heb ik zin in pho en ik hoef niet eens meer te zeggen wat ik wil tegen de serveerster bij Viet Aroma. Er is een nieuwe ober, die mijn pho bezorgd en vol ongeloof vraagt of ik zonder noedels wilde. Ja, dat is het geval, er zitten genoeg groentes en kip in voor een vullende maaltijd.

Na het eten rijd ik naar de mall, Tysons Corner Center, een van de grootste in de VS. Die is drukker dan gewoonlijk op een doordeweekse dag, maar lang niet zo erg als tijdens de weekends. Ik kan dichtbij de ingang van Macy's parkeren en ren naar binnen. Daar is het behaaglijk warm.

Als eerste loop ik naar Swatch. De batterijen van twee van mijn horloges zijn leeg. Terwijl de twee vriendelijke verkopers die vervangen kijk ik naar hun horloges. Ik heb er zoals ieder jaar een op mijn kerstlijst en die hangt hier ook. In het echt is hij net zo leuk als hij er online uitziet.

Dan loop ik de hele mall door. Ik zie Santa beneden zitten en hij zwaait als ik een foto neem. Het is op zo'n woensdagmiddag heel rustig. Deze Santa ziet er goed uit, maar degene bij de mall aan de overkant doet het al 30 jaar en is gewoon Santa Claus met echte baard en al. Kai en Saskia hebben op zijn schoot gezeten, zo'n twee decennia geleden!

Bij Bath & Body Works kijk ik of ze hebben wat Katja op haar lijst heeft staan. Online is dat uitverkocht en helaas hier ook. Het ruikt weer heerlijk en ik "neus" een tijdje rond. Uiteindelijk koop ik niets, ongewoon voor mijn doen hier.

De grote kerstwinkel heeft van alles en nog wat. Het is jammer dat veel dingen zo duur zijn want ik kom af en toe in de verleiding iets te kopen. Vooral als ik een heel leuke Nederlandse Kerstman zie (al heeft hij geen Sinterklaas mijter). Rick vindt hem vanwege dat laatste niet goed, maar ik zou hem best willen hebben. Helaas, de prijs weerhoudt me.

Bij Barnes & Noble kijk ik of ze leuke stripboeken hebben, maar mijn favorieten zijn er helemaal niet. Ze hebben maar een heel kleine selectie, helaas. Misschien komen er ook niet veel nieuwe boeken uit in het digitale tijdperk.

Zoals ieder jaar ga ik naar de Disney Store om cadeautjes voor Toys for Tots te kopen. Het is een leuke traditie vind ik en ik bedenk me al winkelend de snoetjes van de kinderen, die ze met Kerst zullen krijgen. Sowieso maakt deze winkel mij ook happy. Ik vind er zelfs de perfecte Kerstavond pyjama voor Rick.

Bij het afrekenen vraag ik of die pyjama apart kan, want de andere cadeautjes zijn voor Toys for Tots. "Oh, dan kunt u ze gewoon hier laten", zegt de vriendelijke vrouw bij de kassa. Het blijkt dat de Disney Store daar een verzamelplaats voor is. Lekker makkelijk, dan kan ik mijn ritje naar het brandweerstation schrappen.

Vandaag merkte ik dat ik gaten in al mijn kniekousen heb. Bij Macy's besluit ik eindelijk eens een goede kwaliteit te gaan kopen. Als ik hier dan toch ben zie ik dat mijn favoriete beha's halve prijs zijn, die gaan dus ook mee. Gek hoe zoiets saais me toch blij stemt.

Op de terugweg stop ik bij Bed, Bath and Beyond en koop alvast de pakjes met stroopwafels voor onze buren. Zo weet ik zeker dat ik genoeg heb. Ze hebben nu ook de chocolade caramel versie, maar ik ga voor de authentieke.

Bij Bird Watchers koop ik een zak vogelvoer. Ik vraag ook of ze misschien eekhoorneten met pinda's hebben. Dat hebben ze wel, maar dan moet ik ook een duur ding kopen om het in te doen. We houden het maar bij de maiskolven. Misschien koop ik later wel een vogelvoerhouder, die bestand is tegen eekhoorns.

Orion heeft weer knauwdingetjes nodig dus als laatste breng ik Petco een bezoek. Dan ga ik moe, maar voldaan, huiswaarts. Daar gaat de verwarming aan want ik ben verkleumd. Gelukkig wordt het de komende dagen wat minder koud.

Als Rick thuiskomt bestellen we Thais eten wat binnen het kwartier wordt bezorgd. Mijn favoriete gerecht is kip met gember en veel groentes. Het smaakt allemaal lekker en warm.

De rest van de avond, je raadt het al, gaat Hallmark aan met zijn kerstfilms. Grappig dat we er anders nooit naar kijken, maar ik betrap zelfs Rick erop te kijken.

Wie ziet er heel blij uit al zit ze in een strandstoel voor nu? 

Dagje shoppen met Saskia in Richmond

Al om zes uur ben ik eigenlijk klaarwakker. Wetend dat zo vroeg opstaan me zal opbreken houd ik het nog tot half acht uit in bed. Saskia sms-t dat ze al om half elf klaar zal zijn met haar klassen (eerst dacht ze kwart voor twaalf) dus ik beloof haar na mijn ontbijt te vertrekken.

Om half negen ben ik klaar. Het is mooi zonnig weer en ik ben blij dat ik gisteren niet hoefde te gaan. De rit naar Richmond gaat zonder oponthoud en ik parkeer in een van de parkeergarages van VCU. Na meer dan 160 kilometer is het fijn weer even te lopen. Die is vier blokken van Saskia's appartement.

Saskia is al thuis als ik om half elf bij haar appartement kom. Ik word nieuwsgierig begroet door haar katten en zie voor het eerst wat ze van haar appartement gemaakt heeft. Het ziet er goed uit, maar we zijn het erover eens dat er nog wat gezellige accenten bij kunnen. Daar gaan we vandaag dus voor shoppen.

Mooie herfstkleuren hier nog!

Saskia rijdt zodat ik mijn van gewoon in de garage kan laten staan. We gaan naar Short Pump, het gedeelte van Richmond waar werkelijk elke keten in de VS te vinden is. Het is zo'n twintig minuten rijden en we beginnen met de openlucht mall.

Daar kijken we bij Urban Outfitters en Saskia vindt er een wierook houdertje in de vorm van een poes. Daarna ruiken we ongeveer alle kaarsen bij Bath & Body Works, maar Saskia vindt ze duur en niet zo lekker ruiken. Ook bij Anthropology en Sephora slagen we niet.

Saskia geeft aan dat ze zo'n honger heeft dat ze eerst wil eten voor we verder gaan. Ik kan me daarin vinden want mijn maag knort ook. We besluiten naar de Silver Diner te gaan. Daar hebben ze veganistische gerechten en tot Saskia's genot veganistische milk shakes.

Grappig weetje is dat de hoofd chef van deze keten, Ype van Hengst, Nederlands is. Dat voor zo'n typisch Amerikaans restaurant met juke boxes bij iedere tafel (al is die van ons stuk). Hun menu is klassiek Diner met ook heel veel gezondere gerechten. Saskia neemt een veganistische burger en ik een salade met veel groentes, olijven en feta.

Het smaakt allemaal goed en gesterkt gaan we verder. De volgende stop is Target waar Saskia heel goed slaagt voor leuke dingen voor haar appartement. We hebben een kar vol als we bij de kassa komen. Ik vrees dus het ergste, maar het kost maar de helft van wat ik had ingeschat.

Leuke kerstjurken bij Target, wie wil er een?

Nu is het tijd voor boodschappen. We beginnen bij Trader Joe's waar Saskia ook weer een karretje vol maakt. Gelukkig zijn zij een van de goedkoopste supermarkten en ik hoop dat Saskia de komende dagen goed zal eten. Bij het afrekenen maakt de machine het geluid van een kalkoen als ik mijn kaart eruit kan halen, zo grappig.

Onze laatste stop is Whole Foods. Na alles was Saskia bij Trader Joe's vond wordt het hier maar een kleine buit. Ik bedenk me wel dat ik weer eens naar de grote Whole Foods moet want ik zie hier veel dingen, die onze Vienna winkel niet heeft.

We rijden terug naar Saskia's appartement en ik help haar de spullen naar boven te brengen. Jammer genoeg heb ik geen tijd om te helpen alles uit te pakken en neer te zetten. Het is al drie uur en ik wil liefst niet in het donker rijden. Ik neem dus afscheid van Saskia (die ik volgende week weer zal zien) en loop terug naar de parkeergarage.

Tegelijkertijd dat ik er binnen wil lopen komt er een brandweerwagen, die bij de garage stopt. Ik probeer mijn kaartje te betalen, maar de machine neemt geen credit cards aan zegt een andere klant. Hij weet niet waar nu te betalen en ik ook niet. Gelukkig heb ik ook contant geld. De liften werken vanwege het brandalarm niet dus ik neem de trap.

Wat er nu precies aan de hand was zal ik nooit weten want zonder problemen rijd ik daarna de parkeergarage uit. Ik heb Waze ingesteld op thuis en om te beginnen geeft de app een uur en 52 minuten aan. Niet slecht rond het spitsuur dus ik begin vol goede moed aan de terugweg.

Een van de vele leuke muurschilderingen in Richmond

Niet veel later geeft de app aan dat er een ongeluk is vele mijlen verderop wat een half uur aan mijn rit zal toevoegen. Dan vindt hij twee keer een alternatieve route, maar nog steeds zal ik na donker thuiskomen op deze manier.

Rijden in het donker vind ik heel moeilijk, maar er zit niets anders op. De rit, die gewoonlijk een uur en veertig minuten duurt, wordt vanavond tweeeneenhalf uur. Onderweg luister ik via satelliet naar MSNBC, een van mijn favoriete nieuwszenders.

Tijdens deze rit gebruik ik zoals gewoonlijk Waze. Zelfs verkeersinformatie maakt gebruik van informatie van Wazers, want die zitten er tenslotte middenin. Op een gegeven moment word ik gewaarschuwd over "animals near road" en inderdaad zie ik een groepje herten grazen. Hopelijk gaan die niet proberen over te steken!

Wat ben ik blij als ik eindelijk bij onze afslag van de I-66 ben! In het donker rijden met mijn nachtblindheid is zo stressvol! En het is zo druk op deze tijd van de dag. Uiterst vermoeid parkeer ik de van in de garage.

Gelukkig is daar mijn lieve hond om me te begroeten. Er gaat toch niets boven een blij dier dat je weer terug bent! Rick volgt niet veel later en is dan wel geen dier, maar ook heel opgelucht dat ik heelhuids terug ben.

Hij vraagt of ik Thais of Vietnamees wil gaan eten. Nou, daar hoef ik niet over na te denken, Vietnamees is mijn absolute favoriet. Bij Viet Aroma is er gelukkig nog een tafel over.

Rick en ik delen wat summer rolls en dan heb ik mijn favoriete gerecht hier, vier spiesjes met garnalen, kip, rundvlees en varkensvlees. Die rol ik in rijstpapier, zo lekker! Rick heeft een gerecht waar hij ook zeer van gecharmeerd is.

Dan is het tijd om ons te ontspannen voor de tv. Ik ben heel moe van vandaag. In de zomer zou dat niet zo zijn. Om de een of andere reden heb ik veel minder energie nu. Op tijd naar bed dus!

Winkelen met Kai en Rick

Het is donker in de kamer en ik hoor de regen op het dak als Rick opstaat. Ik heb vandaag geen haast en slaap verder. Ik kom in een heel rare droom terecht waar ik maar niet uit kan komen. Ik moet mezelf echt dwingen wakker te worden en om half negen op te staan.

Kai was natuurlijk nog eerder op met zijn jet lag. Ik ben dan ook de laatste, die ontbijt maakt, en Rick heeft mijn koffie al gezet. Het is te nat om buiten te eten, helaas, dus ik geniet van mijn gebakken eieren en sneetjes tomaat aan het eiland.

Rick is inmiddels vertrokken naar zijn werk en Kai gaat wat uitpakken en zijn meegebrachte basgitaar spelen. Ik neem Orion mee naar boven en doe mijn uur cardio op de elliptische machine. Daarna loop ik de trap nog tien keer op en neer en dan vind ik het weer welletjes geweest qua sporten.

Het is intussen droog en Orion en ik willen graag aan Kai laten zien hoe Orion kan springen en door de tunnel kan. Dat doet hij graag en Kai neemt er een filmpje van. Dat Orion ook een eigen wil heeft blijkt wel als hij na een kwartiertje absoluut weigert nog eens te springen. Dat snoepje wil hij wel, maar springen ho maar. Tijd om terug naar binnen te gaan, het begint ook weer te regenen.

Als Kai en ik niet veel later naar Reston rijden plenst het ook weer. We moeten omrijden want de gewoonlijke wegen erheen zijn overstroomd en afgesloten. De snelwegen zijn prima, maar ook een stuk langer dus later dan we hadden gehoopt komen we bij Ricks kantoor aan.

Rick komt ons tegemoet en we gaan, lopend door de "sauna", naar The Counter om te lunchen. Nu is het weer droog en de zon komt zelfs af en toe tevoorschijn. In het restaurant voelt het echter alsof we op de Noordpool zijn! Veel te koud!

Bij dit restaurant kun je je eigen burger samenstellen en Rick en ik nemen beiden de bizon burger met allerlei groentes. Kai neemt de plantaardige burger, die smaakt als vlees, met kaas en ui op een ciabatta broodje. Hij heeft er zoete aardappelfrietjes bij. Het is werkelijk heerlijk en ik zou hier ook best 's avonds willen eten (tot Ricks genoegen).

Een paar deuren verderop is Joseph A. Banks waar we hopen een pak voor de bruiloft voor Kai te scoren. Kai kiest een mooi donkerblauw pak en twee overhemden, drie dassen en een paar schoenen. Allemaal erg modern en smaakvol. Hij gaat er super uitzien tijdens de bruiloft!

Ricks pak is ook klaar en hij ziet er heel goed in uit. Zijn broek is wel wat los door zijn gewichtsverlies, maar het is niet genoeg om nog verder in te nemen. Ik ga straks met een paar knappe mannen zijn!

Rick gaat terug naar zijn werk en Kai en ik gaan naar de stomerij om zijn overhemden te laten stomen. Zo gaan de winkel kreukels eruit. Ik ga ook nog even naar Trousseau om te kijken of ze het " the Bride" setje wat ik voor Katja kocht in een grotere maat hebben. Dat is helaas niet het geval, maar gelukkig is daar Amazon waar ik een leuk setje vind.

Kai gaat weer muziek maken en ik ga buiten op het deck lezen. Dat lukt een paar uur voor het weer begint te druppen. Het is dan wel regenachtig, maar we zien de zon toch wel en het is lekker warm. Ik klaag dus maar niet teveel (al heb ik er wel meer pijn door).

Pig (en de andere katten) moeten niets van Orion hebben, die zo graag zou spelen!

Als Rick thuiskomt gaan we naar de mall. Daar krijgt Kai een nieuwe Samsung Galaxy S9 telefoon. Zijn Windows telefoon heeft betere dagen gekend en Rick krijgt tegenwoordig zijn medewerkerskorting ook bij de Microsoft Store. Kai is dolblij met zijn nieuwe speeltje.

Om een hapje te gaan eten nemen we bij Seasons 52 plaats. De mannen bestellen een "meatloaf" gerecht (een soort gehakt met groentes er doorheen) en ik de varkenshaas met spinazie. Het duurt en duurt en eindelijk zorgt de manager ervoor dat we ons eten krijgen.

Zodra ik mijn vlees zie weet ik dat het droog gaat zijn. Dat is zelfs nog erger dan ik dacht, ik krijg het bijna niet weg. Als de ober komt vragen hoe het is antwoord ik dan ook dat het kurkdroog is. De manager komt weer en belooft het "meteen" te verbeteren.

Nou, de mannen aten heel langzaam, maar ze hebben beiden hun bord leeg als mijn gerecht eindelijk weer komt. Dit keer vraag ik om de manager en die is het met me eens dat dit niet "meteen" was en het ook vervelend voor mij is om nog te moeten eten terwijl iedereen klaar is. Kortom, hij haalt mijn gerecht van de rekening. Het smaakt dit keer wel een heel stuk beter!

Thuis kijken we wat tv en computeren wat. Dit weer en de pijn, die ermee komt, maakt me heel moe dus laat ga ik het niet maken.

Nog een dagje Momchelorette party

Tot mijn verbazing is Katja eerder op dan ik, terwijl ze gisteren nog protesteerde tegen om acht uur opstaan. Ze heeft jammer genoeg niet goed geslapen en het moet ook moeilijk zijn als je een "gewone" dag hebt terwijl je nachtdiensten werkt zoals Katja.

Deel van ons uitzicht vanochtend

We maken ons klaar en net na negenen verlaten we het hotel. Katja volgt @nycdatenight op Instragram en daar heeft ze allerlei suggesties voor restaurants gevonden (dat van gisteravond was er een van hoewel ik die al had gereserveerd voor Katja het wist).

Vanochtend willen we naar Buvette in het West Village. Dat is niet dichtbij en we lopen naar de dichtstbijzijnde subway. Daar kopen we kaartjes en nemen de trein naar Christopher Street. Ik ben verbaasd hoe makkelijk dat gaat.

Nu moet ik toegeven dat Rick en ik de subway eigenlijk altijd  gemeden hebben, te ingewikkeld. Katja toonde me een simpele manier van route uitvogelen op Google Maps en nu denk ik dat ik voortaan ook meer gebruik ga maken van het systeem.

Eenmaal weer boven de grond vinden we het gezellige Franse bistrootje al snel. We worstelen ons aan een heel klein tafeltje tussen andere mensen in. Je waant je hier echt in Parijs! De hele ambiance is Frans.

We bestellen koffies en beiden het roerei met gerookte zalm. Dat had Katja op die Instagram pagina gezien en het stelt niet teleur. Het wordt bezorgd met een beetje creme fraiche en grote kappers. Werkelijk de moeite van de lange rit door de stad waard.

Nu we hier toch zijn lopen we door de gezellige West Village buurt. Het voelt inderdaad als een dorp. We zien een paar keer dat er op wordt gezet om te filmen en dit is inderdaad een zeer pittoreske buurt.

Wat gaan ze filmen?

Ook meen ik me te herinneren dat een van de huizen in Sex and the City hier vlakbij ligt. Even opzoeken en jawel, dat huis van "Carrie Bradshaw" kunnen we op 66 W. Perry Street vinden. We lopen erheen en zien bordjes dat we stil moeten zijn vanwege de buren.

Er zijn verder maar een paar mensen, die langslopen, en ik denk dat er nu de serie al een tijdje afgelopen is geen drommen toeristen meer langskomen. Toch grappig het huis te zien. We nemen er een foto van en lopen door.

Het is deze maand "Pride" maand en overal hangen regenboogvlaggen. Bij het Stonewall parkje zijn ze zo kleurrijk dat we er wat foto's van gaan nemen. Dan nemen we even rust bij de Starbucks aan de overkant.

De officiele reden dat we hier in New York zijn is zoeken naar onze schoenen voor de trouwdag. Net voor ze hier kwam vond Katja de hare al, maar ik heb nog niets. We vinden het een goede gelegenheid om naar Kleinfeld te lopen om te kijken wat voor keuze zij hebben.

Dat is tien blokken lopen van waar we zijn, aan 20th Street. Natuurlijk hebben Katja en ik de show "Say Yes to the Dress" van hieruit talloze malen gezien en we "kennen" Randy en een aantal van de consulenten.

We lopen binnen en vertellen de receptioniste dat we willen kijken naar schoenen. Die zijn beneden wordt ons gewezen. Daar is het een drukte van jewelste met wachtende toekomstige bruiden. Het valt me op hoe klein het hier allemaal is.

Het aanbod aan schoenen is miniem en bestaat uit merken als Jimmy Choo en Louboutin. Die zijn niet bepaald in mijn prijsklasse en bovendien zijn alle hakken me veel te hoog. Ik zoek naar iets met een ongeveer vijf centimeter hak. Anders kunnen mijn enkels het niet aan en toren ik boven Rick uit.

Boven kunnen we het niet laten een kijkje te gaan nemen in de zaal waar de bruiden hun jurken uitkiezen. Er zijn twee toekomstige bruiden (ook dit is kleiner dan we na het zien van show verwachtten) en we zien een van de consulenten, die we ook van de show kennen. Katja maakt een clandestiene foto van een rij jurken en we zijn het met de andere consulent eens dat zijn klant er als een sprookje uitziet in haar wat op zijn minst een $5000 bruidsjurk is.

Dan komt de receptioniste op ons afgerend en wordt ons beleefd maar stellig gevraagd de winkel te verlaten. De zo bekende salon mag enkel op afspraak bezocht worden dus wij overtraden de regels.

Giechelend lopen we uit de winkel, want wie wordt er nu uit Kleinfeld gezet, wij Engle vrouwen natuurlijk! Maar de brutalen hebben de halve wereld en we hebben het toch maar gezien daar.

Dan begint de schoenenjacht serieus. We beginnen met Nordstrom Rack voor het geval er wat te vinden valt tussen de overblijfsels. Dat is niet het geval tenzij ik met vijftien centimeter hakken wil lopen. Niet dus!

Ook bij Macy's heb ik geen geluk want de schoenen, die ik daar mooi vind, hebben ze enkel in kleinere maten. Ik leef op redelijk grote voet en heb een Amerikaanse maat 9 1/2 of 10 (ik geloof 40 of 41 in Europese maten). De gemiddelde Amerikaanse is veel kleiner en heeft dus ook kleinere voeten.

Katja wil ook graag bij de sieraden kijken want ze zoekt nog een armband en ketting voor de grote dag. De meeste armbanden zijn veel te groot want Katja heeft net als ik heel smalle polsen. Bij de Givenchy balie hangt nog een armbandje wat Katja duidelijk mooi vindt.

Er is er nog maar een en ik zie dat Katja twijfelt omdat ze hem eigenlijk te duur vindt. Ik besluit hem ter plaatse voor haar te kopen, want dit is duidelijk de armband, die ze graag wil. Ik heb dan ook zelden zo'n blije dochter gehad.

Intussen is het ruim lunchtijd geweest en gaan we op zoek naar een sushi restaurant in de buurt. Dat valt nog tegen en we lopen toch weer verder dan verwacht naar Aya Sushi. Dat blijkt een restaurantje met vijftien stoelen te zijn, die allemaal bezet zijn. Wat nu?

Katja vindt Haru Sushi op haar telefoon, maar een aantal blokken verderop. Dat wordt een goede keuze. Ik bestel de chirashi met verschillende soorten vis en Katja een aantal sushi rolls. De vis is vers en smakelijk en de bediening heel goed.

We zijn ook blij even een uurtje te zitten! Aan de overkant zien we het theater met Harry Potter and the Cursed Child. Jammer dat gisteren de meeste theaters "donker" waren, anders hadden we zeker een show geboekt op Broadway.

Na het eten lopen we naar Lord & Taylor. Hier heb ik vaak succes met jurken en schoenen voor speciale gelegenheden. Ook nu is dat weer het geval en ik slaag met een paar letterlijk en figuurlijk schitterende teensandalen van Adrianna Pappell.

Katja kwam ermee want ik had niet zo gauw een teenslipper model gekozen. Maar deze zijn uniek, ik kan er goed op lopen en de hak is de juiste hoogte. Bij het afrekenen krijg ik ook nog eens 30% korting is en is de prijs ver onder de honderd dollar!!

Blij dat de missie volbracht is zoeken we in het nabijgelegen gezellige Bryant Park een tafeltje op. Bij Le Pain Quotidien haal ik een ijskoffie voor Katja en een ijs groene thee voor mij. Onze voeten doen intussen flinke pijn.

Katja heeft echter haar zinnen nog gezet op Macarons en we lopen naar het gezellige cafeetje met de naam "Macarons". Daar kiest Katja zes macarons uit (die ze op de terugweg in de trein allemaal soldaat maakt). Ik houd me in, teveel suiker en ik heb er ook geen trek in.

We strompelen naar de dichtstbijzijnde subway en nemen die weer naar 50th Street Station waar we vanochtend begonnen. Gelukkig is het maar een paar blokken naar ons hotel vanaf hier. We hebben vandaag maar liefst tien mijl (16,1 kilometer) gelopen!

Op de kamer pakt Katja haar spullen in en ga ik mee naar beneden om een Uber voor haar te bestellen. Er staat echter een taxi te wachten en we besluiten dat Katja die dan maar gaat nemen zodat ze zeker haar trein haalt.

Een beetje melancholiek loop ik terug naar de kamer. We hebben zo uitgekeken naar dit uitje en het is alles geworden wat we ervan gehoopt hadden, maar het is zo snel voorbij! Voor ik het weet is mijn oudste getrouwd! Hopelijk kan ik nog een van de keren dat ze haar jurk gaat passen bijwonen.

Op de kamer schrijf ik het blog van gisteren en besluit dan waar ik wil gaan eten. Dat wordt Morimoto, nog eens Japans, maar niet weer sashimi of sushi. Een Uber brengt me er en het is even zoeken naar de ingang. De naam van het restaurant staat enkel in kleine letters op de automatische schuifdeuren en het is donker binnen.

Gelukkig is er nog een plaatsje vrij aan de sushi bar en ik vermaak me met het kijken naar de bekwame sushi chefs. Ik bestel als voorafje de oesters met foie gras en als hoofdgerecht de rode miso soep met allerlei zeevruchten erin.

De oesters zijn zo lekker dat ik er wel twintig op zou kunnen! De vissoep komt met een top van gestoomde spinazie, zodat ik mijn groentes ook binnenkrijg. Dan zijn er kreeft, gamba's, krabpoten, St. Jacobsschelpen, mosselen en kokkels. Het smaakt opperbest en de overgebleven soep zou ik mee naar huis willen nemen, maar ik zou niet weten wanneer het te eten.

Gelukkig is het vanavond makkelijk een Uber te vinden en ben ik vlot terug bij het hotel. Morgen heb ik hier nog bijna een hele dag in deze zeer levendige stad. Het moet wel gezegd dat Katja en ik op een gegeven moment meer dan genoeg van de drukte hadden vandaag.  Dat is New York, maar ook reden dat ik blij ben na een paar dagen weer naar het rustigere Washington terug te kunnen keren.

Mijn uitzicht vanavond, Skyline is een goede naam voor dit hotel

Shoppen met Saskia

Het is vrolijk zonnig als we opstaan en warm genoeg om buiten te ontbijten. Ik neem mijn crackers met Roquefort en een opgesneden tomaat dan ook het deck op. Saskia slaapt nog en Rick is naar zijn werk dus het is enkel Orion en ik. Gelukkig houdt Orion niet van de sterke lucht van blauwe kaas dus mijn crackers zijn veilig voor zijn kaken.

Gelukkig was Snickers niet op het deck want hij is dol op Roquefort, blijkt

Na het eten ga ik naar Anytime Fitness en doe een goed uur op de ARC trainer voor Sharon me komt halen voor de personal training. Deze week heb ik die maar een keer en volgende week ook. Ik moet mezelf er volgende week toe zetten om in mijn eentje gewichten te doen. Ik heb er een grote hekel aan dus hopelijk vind ik die zelf discipline.

Voor ik naar huis ga haal ik nog medicijnen voor Orion en mezelf bij Walgreens. Bij de stomerij haal ik de lente tafelloper op. Daar zat een enorme vlek op en daar is nu niets meer van te zien. Ik ben helemaal blij, want ik vind deze met zijn geborduurde tulpen te mooi om weg te doen.

Thuis is Saskia inmiddels op. Ik maak me presentabel en dan rijden we samen Vienna weer in voor onze lunch. Ik heb geprobeerd Saskia iets van Chopt te laten bestellen, maar het is allemaal teveel sla voor haar. Ik haal er wel mijn kindermaat salade met allerlei gezond lekkers.

Bij Whole Foods doet Saskia haar boodschappen zodat zij haar eigen lunch kan maken. Onze schoonmaaksters zouden om half drie komen, maar zijn er al als we om half twee terugkomen. Gelukkig zit Orion in zijn bench.

Met ons weer binnen begint Orion echter zielig te blaffen en dan kan ik hem niet in die kooi laten. Ik neem hem mee op het deck waar ik ook mijn lunch eet. We blijven even genieten van het lekkere weer, maar dan moet ik naar de kapper. Orion laat ik op het deck want dat is veel leuker voor hem dan de bench.

Mijn haar moet bijgeverfd en Carmen doet dat weer prima. Zo zie ik er morgen voor mijn rondleiding weer goed uit. Op onze Arlo camera's zie ik dat Rick ook vroeg thuis is en de schoonmaaksters net vertrekken.

Rick wil het gras maaien want dit weekend wordt er weer veel regen voorspeld. Ik heb Saskia beloofd met haar naar de mall te gaan dus we vertrekken meteen. Ik vind het leuk om met mijn jongste te shoppen en ze slaagt goed bij Urban Outfitters.

Zie ik daar zomaar opeens mijn naam (heel ongewoon in de VS)!

Als ik daar alvast afreken terwijl Saskia zich weer in haar eigen kleding kleedt zegt het meisje achter de kassa dat ik een fantastische moeder ben om dit allemaal voor haar te kopen. Dat vind ik wel een heel leuke en spontane reactie. Saskia is ook altijd heel dankbaar.

We lopen nog naar Journeys waar Saskia platform Converse schoenen kiest en bij Barnes & Noble kopen we een scheikunde boek om Saskia te helpen met haar bijles baantje. Zij is aangenomen om scheikunde bijles te geven en ze wil dat zo goed mogelijk doen.

Thuis vraagt Rick wat we willen eten en hij gaat het halen. Voor mij mijn favoriete sashimi en edamame als groente. Saskia besluit zelf iets te koken met haar vriendin, nog van de middelbare school, Natalie. Rick, die een Griekse salade heeft gehaald voor zichzelf, en ik eten buiten.

Als er eten is zijn er, behalve de hond, ook de katten!

Jammer genoeg zijn met de vele regen de afgelopen tijd de muggen ook "ontwaakt". Ik spuit me vol Off! nadat ik binnen een paar minuten al drie beten heb. Ik zou onze tuin zo graag laten behandelen tegen muggen, maar dat is ook schadelijk voor andere insecten. Dat wil ik dus niet, maar teken en muggen zijn gevaarlijk met de ziektes, die ze kunnen overdragen.

Met de Off! kan ik in alle rust blijven lezen want ik ben helemaal in mijn spannende boek. Ik wil het einde weten en blijf dus de hele avond doorlezen. In dit blog heb ik geen zin, dus heel ongewoon besluit ik mezelf een avond "vrij" te geven.

Net voor we naar bed gaan heb ik het boek uit en kan nu niet wachten om de volgende boek van Mary Kay Andrews te lezen. Morgen heb ik een rondleiding dus ik ga op tijd naar bed en hoop op een droge dag in de stad. Het weerbericht ziet er niet gunstig uit.

Dag 3 Outer Banks:

Alweer werd ik midden in de nacht wakker met nek- en schouderpijnen en vatte daarna de slaap niet meer echt. Ik sta dit keer als eerste op, want de pijnen maken het bed een martelwerktuig. Rick volgt niet veel later en we drinken weer koffie en thee op het deck.

Het is nog droog en we gaan bij de Duck Deli ontbijten. Daar hebben ze een gezellig terras, al zijn wij tot onze verbazing de enigen, die buiten gaan eten. Zolang het nog kan zie je ons daar! Mijn omelet smaakt vandaag stukken beter dan gisteren en er zitten lekker veel groentes in.

Na het eten parkeren we de van bij het einde van de houten boardwalk, die langs de Sound loopt. Rick en ik gaan hem aflopen en onderweg komen we als eerste langs een plek waar mensen krabben aan het vangen zijn. Tot nu toe is het nog niet gelukt.

Dan komen we langs een kerkje waar ook het vogelhuis een kerkje is, zo grappig! We lopen snel langs de winkeltjes, maar ik bedenk me dat ik, als het echt zo regenachtig wordt als voorspeld, daar best wel wat wil rondneuzen.

Op de terugweg gaan we wel even Kitty Hawk Surf binnen. Daar vinden we een aantal leuke stickers, die we op onze Yeti mokken willen doen. Ook koop ik een telefoonhouder, die ik aan mijn ventilatiekleppen kan bevestigen in de van.

 

Het is nog steeds droog al zie ik op de radar de regen met rasse schreden naderen. We besluiten weer van het strand te gaan genieten en onze nieuwe parasol uit te proberen. Die is werkelijk honderd keer beter dan degenen, die we hadden! Hij staat meteen en blijft staan.

Wij lopen eerst een stuk over het strand naar de pier. Daar maak ik een mooie foto van de symmetrie en dan gaan we op onze stoelen zitten lezen. De zon komt zelfs af en toe nog tevoorschijn. Ook nu weer zien we een groep dolfijnen voorbij zwemmen. Het maakt het hier idyllisch.

Tegen half een kijk ik weer eens op mijn radar app en waarschuw Rick dat we maar beter op kunnen ruimen. Dat heb ik nog niet gezegd of het begint te druppen. Het strand loopt meteen leeg want die druppels zullen in flinke regen overgaan.

In het appartement frissen we ons op en rijden dan naar Mama Kwan's voor onze lunch. Deze tiki bar is al jaren een must voor ons tijdens onze reisjes naar de Outer Banks. Er staat een rij wachtenden voor tafels, maar wij kunnen meteen aan de bar plaatsnemen.

Rick kiest voor een gegrilde kip sandwich en ik voor de tonijn steak, zonder rijst of wontons, maar met zeewiersalade en hun heerlijke komkommersalade. Het is weer leuk en vooral lekker hier. We blijven wat nagenieten want het regent toch dus haast hebben we niet,

We bespreken wat we vanmiddag willen doen en dat wordt shoppen. Er zijn hier zoveel leuke winkel met ongewone dingen. We beginnen met de Life is Good winkel. Daar kies ik een haarband, donkerblauwe met sterren. Die zijn weer helemaal in en het lijkt me handig tijdens de hete rondleidingen, maar ook nu.

Ernaast ligt de enorme Kitty Hawk Kites winkel. Hier zijn we wel een uur zoet want ze hebben van alles! Ik vind een paar leuke versieringen voor de family room en een kolibrie met vleugels, die op de wind draaien, voor het deck. Als laatste nog een leuke vlag voor het deck.

Intussen is de temperatuur flink gedaald en het plenst. Ik loop te rillen in mijn flinterdunne topje en we zijn zo'n twintig kilometer van ons appartement vandaan. Dom dat ik mijn regenjas niet meeheb in de auto! Gelukkig hebben ze bij een Wings een lekker warme hoodie met een rits.

We kijken nog rond bij Parrot Bay, maar zien daar niets leuks. Ik heb in een tijdschrift gelezen over de plaatselijke zee glas verzamelaar, Pembroke Bryant IV. Die man maakt nu ook sierraden van zijn gevonden zee glas (hij heef meer dan een miljoen stukjes glas gevonden).

Aangezien Katja's thema voor haar bruiloft Zee Glas is wil ik eens gaan kijken naar die sierraden. Die hebben ze bij de KDH kunstwinkel. Ik had eigenlijk gedacht Katja er een te geven, maar het is ten eerste niet haar smaak en ten tweede veel te duur.

We kijken nog want naar de kunst hier en er zit veel leuks tussen. Probleem is dat handgemaakt betekent vele dollars kwijt. Ik vind een paar oorbellen van de Manteo Blacksmith leuk, gemaakt van flesdopjes en andere afval. Alleen zie ik me die niet dragen.

Met lege handen gaan we dus terug naar de van. We hebben genoeg van het shoppen en besluiten Captain Andy's bar te gaan bezoeken. Dat blijkt een goede keuze want ondanks de regen hebben we hier zicht op zee en zitten toch lekker warm.

Hun happy hour (in North Carolina mag dat alleen eten zijn) is gestoomde garnalen, per twintig. Ik bestel een portie en een bloody Mary. De garnalen zijn erg lekker, hoewel ik ze moet pellen. De bloody Mary smaakt net als bij Fish Heads en ik vraag welke mix ze gebruiken. Dat is Zing Zang en dat dacht ik al, want die gebruikt Fish Heads ook. Ik ga er zeker naar op zoek, heel lekker!

De OBX Redneck is zeker interessant, ik vind het wel lekker, maar zal het niet nog eens bestellen

We zitten hier wel droog maar bijna in de open lucht. Het tocht en ik krijg het steeds kouder tot Rick zelfs het kippenvel op mijn benen opmerkt. We rekenen af en in de van doen we dichte schoenen aan. Dan rijden we naar de Blue Moon Grill voor ons avondeten.

Daar is een wachttijd van een uur voor een tafel, maar met ons geluk komen er net een paar stoelen vrij aan de bar. Ik heb mijn keuze al meteen gemaakt, de bouillabaise. Daar heb ik geen spijt van, een heerlijke groentesoep met heel veel vis is het.

Er zijn mosselen, clams, inktvis, garnalen, scallops en vis in een lekkere tomaten-groentesoep. Rixk probeert eens grits en vindt die ook lekker. We zijn het erover eens dat we ten eerste dit restaurant nooit gekozen zouden hebben zonder Yelp en dat het ten tweede op ons lijstje tot "weer te bezoeken" gaat.

Door de stromende regen rijden we terug naar Duck. Daar kijken we naar de wedstrijd tussen de Washington Capitols en Las Vegas Golden Knights voor de Stanley Cup, het kampioenschap. Het is de eerste van zeven wedstrijden en heel spannend! Se Caps verliezen dit keer.  Alweer hoop ik dat we vannacht beter zullen slapen!

PS: Wie leest hier nog mee? Ik ben daar altijd benieuwd naar. Kom je hier vaak, stel je dan even voor, ik heb hier al heel wat erg leuke mensen "ontmoet" en soms zelfs in het echt! Ik schreef dit blog met zweet en tranen, echt waar, maar geen bloed (blood, sweat and tears, dat eerste dus niet). Welterusten, Lectori!

Weer een ijskoud weekend, maar wij vermaken ons wel

Zaterdag

Vannacht heb ik van alles gedroomd over vastzitten op Puerto Rico waar Rick een conferentie zou hebben, maar zijn hotel was ingestort door de orkanen. Daarna droomde ik urenlang dat ik het eiland niet meer af zou komen. Misschien is het wel omdat ik me echt zorgen maak om Puerto Rico want nu nog heeft bijna de helft van de bevolking geen elektriciteit.

Rick is al op als ik om negen uur gewekt word door een geluid buiten. Dat ik zo lang echt geslapen heb is zeer ongewoon. Buiten huilt de wind om het huis en is het zonder de "wind chill" daarvan maar liefst 21 graden kouder dan gisteren, brr!

Zoals ieder weekend halen we onze koffies bij Starbucks. Daar is het altijd zo gezellig en kennen de barista's onze namen. Ze hebben mijn gewoonlijke suikervrije vanille siroop niet dus ik neem de kaneelsmaak dan maar. Eigenlijk ook wel heel lekker!

Rick neemt een broodje van Starbucks, maar ik vind die niet zo lekker (behalve de egg bites). We rijden door de drive thru van Peet's voor mijn favoriete broodje daar. Ik probeer zonder succes mijn Samsung S5 leven in te blazen, maar die weigert alle medewerking.

Al een tijdje gebruik ik die vaak, omdat veel apps voor Windows Phone niet meer werken. Microsoft gaat niet verder met die telefoon dus op een gegeven moment zal ik toch moeten switchen naar Apple of Android en ik weet al welke telefoon ik wil.

Vandaag wordt dan de dag want van apps zoals Uber ben ik vooral als Rick op reis is best afhankelijk en die werkt niet meer op mijn huidige Windows telefoon. We gaan even kijken hoe duur de telefoons zijn bij T-Mobile, maar ik wil er een zonder plan en de verkoper raadt ons aan die bij Best Buy te gaan kopen. Dat gaat in de planning voor vanmiddag.

Natuurlijk moet ik eerst nog sporten en ik stel de elliptische machine in op een half uur interval. Ik heb echt het gevoel goed bezig te zijn geweest. Rick heeft intussen de overgebleven sneeuwpoppen van het gras gehaald. Bijna is alles opgeruimd, alleen moet Rick op een betere dag nog de ladder op om de lichtjes boven de garage neer te halen.

Voor de lunch gaan we naar de Tysons Galleria mall. Daar heeft chef Mike Isabella de "Isabella Eatery" geopend. Het is een soort food court van zes restaurants met verschillende cuisines. Er is een Italiaan, Mexicaan, Japanner, visrestaurant, Spaans restaurant, ijssalon en een Griekse markt.

Het is ook heel druk want Mike Isabella is een gerenommeerde en geliefde chef. Wij vinden nog een tafeltje bij het Mexicaanse restaurant. Daar bestel ik een spinazie met champignons quesadilla en Rick hetzelfde maar dan met kip erbij.

Eerst komt Ricks quesadilla, maar ik krijg er een met alleen kaas en kip. Rick gaat uitleggen dat die met spinazie en champignons had moeten zijn. Geen probleem, ze maken er nog een. Die komt weliswaar met spinazie en champignons maar ook weer met kip.

We blijven rustig en vragen weer de juiste voor mij want ik vind kip niet lekker in een quesadilla. De serveerster komt zich dit keer ernstig verontschuldigen en zegt haar manager erbij te roepen. Die komt al snel en vraagt of ze ons iets kan geven.

Rick neemt de extra quesadilla's al mee naar huis dus wij zouden niet weten wat. De manager vraagt Rick om zijn bon en zegt het op te lossen. Niet veel later komt ze terug om te zeggen dat wij niet voor de lunch hoeven te betalen. Wauw, dat hadden we niet verwacht, erg goede service!

Dan gaan we naar Best Buy om mijn telefoon te kopen. Het wordt de Samsung S8. Ik heb me ingelezen op de nieuwste Android modellen en heb deze verkozen boven de Pixel 2. Nu nog even een (bijna) heel nieuw platform leren.  Het moeilijkste zal zijn mijn email erop te krijgen, dat hebben Rick en ik nog niet uitgevogeld (inmiddels wel met de Outlook app voor de kenners).

Thuis speel ik met de nieuwe telefoon, die ook een mooie kleur blauw is. De camera is ook heel goed dus ik ben er erg blij mee al zal ik bepaalde elementen van het Windows platform erg missen. Maar de vele apps die ik nu opeens heb maken dat meer dan goed!

We hebben kaartjes voor de Paddington 2 film bij AMC in Tysons Corner. We komen wat vroeg bij de mall en Rick wil het nieuwste bier van Gordon Biersch proberen. De bartender, die wij er vaker zien, is er en herkent ons. Dat vind ik altijd wel erg leuk, want dat geeft een "Cheers" gevoel als jullie je die serie nog herinneren.

De zaal voor Paddington zit flink vol maar wij hebben redelijk goede zitplaatsen kunnen reserveren. Zo fijn dat dat nu voor alle films kan. AMC doet goede zaken met dit weer. Iedereen zoekt de mall en de bioscoop op. Paddington is zo leuk en het is ook wel eens grappig om "pretty boy" Hugh Grant als de slechterik te zien.

Na afloop trotseren Rick en ik de keiharde wind en vriestemperaturen en lopen naar Earls. Wat is dat koud zeg! Helemaal niet goed voor mij want in het restaurant voel ik mijn pijnen opeens flink toenemen.

Dit is een van die restaurants waar ik vrijwel altijd hetzelfde bestel. Ook vandaag op zo'n koude avond wordt het de Koreaanse bibimbap. Rick neemt Cajun kip, die er ook goed uitziet. Mijn bibimbap is wat minder dan anders vind ik, er zit veel te veel ui in (waarvan ik een groot deel aan Rick geef want die is er dol op), maar nog steeds zeer smakelijk.

Saskia heeft gevraagd of we eten kunnen meenemen. Rick gaat dat halen en ik wacht op de rekening. Ook kijk ik het einde van een heel spannende football wedstrijd tussen de Atlanta Falcons en Philadelphia Eagles. Uiteindelijk winnen de Eagles en duidelijk is het gros van de mensen hier voor dat team. Logisch, Philadelphia is niet zover hier vandaan voor Amerikaanse begrippen.

Rick sms-t dat hij weer bij de auto is en ik ren door de ijskoude wind naar de parkeergarage. Het is onaangenaam weer. Die kou is niet zo erg, maar die door alles heen blazende wind wel! Het soort weer dat je gewoon een winterslaap wil gaan houden.

Zondag

Het is min tien bij het opstaan, maar wel een felblauwe lucht. Dat is meestal het geval hier als het zo koud wordt. Ook vandaag zal het kwik niet boven het vriespunt uitkomen. Wij gaan Vienna in en halen onze favoriete koffies van Starbucks. Daar is het altijd gezellig en warm.

Rick heeft zin in een ontbijt van McDonald's en omdat dat maar zelden het geval is geef ik toe. Hun egg Mcmuffin vind ik wel lekker, maar dat is dan ook het enige. Ik deel de helft van de muffin met Orion, die dat al als zijn weekend traktatie verwacht.

Rick gaat buiten de allerlaatste kerstspullen opruimen en ik sta erbij als hij de ladder opgaat. Ik heb teveel nare verhalen over vallen van ladders gelezen. Gelukkig doet Rick het wel heel voorzichtig en is het niet heel hoog, maar toch.

Onze eetkamer heeft ook weer zijn Delfts blauwe identiteit terug

 

Eigenlijk zou ik niets liever doen dan voor de open haard gaan liggen, maar ik besluit toch maar een half uur op de plaats hard te lopen. Zo heb ik tenminste wat beweging want het grieperige pijngevoel van de fibromyalgie is weer ruimschoots aanwezig.

Voor de lunch bestel ik dan ook een quinoa en linzensoep van Panera. Die bestel ik met de app op mijn telefoon. Ik besteed een goed deel van de middag met het vinden en opladen van apps. Wat een Walhalla gaat er voor me open! Windows Phone liep zo achter!

 Mijn eerste selfie ermee

Rick en ik pakken Kai's basgitaar en wat andere leukigheden voor hem in. Kai wil heel graag weer beginnen met spelen maar de kosten van het verzenden zijn astronomisch. Gelukkig is daar Mark Egbers in Missouri via wiens bedrijf Mailbox Intl ik het instrument voor de helft van de prijs via FedEx kan versturen. Als je in de VS woont en iets wilt verschepen raad ik zijn bedrijf aan.

Het is allemaal heel makkelijk geregeld via Paypal en e-mail. Morgen willen we hem opsturen en dan heeft Kai de bas hopelijk voor het weekend. Kai vertelde vandaag ook een mooie wandeling met een Meetup groep gemaakt te hebben bij Karlsruhe. Ik neem me meteen voor ook weer eens te kijken naar Meetups in deze omgeving.

Omdat Orion met deze kou heel veel zijn behoeftes in de tuin doet gaat Rick op "poep patrouille". Nu alles bevroren is is dat veel makkelijker maar natuurlijk nog steeds geen lekker karweitje. Er zijn zelfs bedrijven die het voor je doen, maar dat gaat ons te ver.

Voor mij is het buiten echt te koud. Ik doe de open haard aan en we kijken naar de football playoffs. Geen van de teams zijn onze favorieten maar het is toch altijd wel leuk om te volgen. Nu kies ik mijn favoriet op kleuren en mascotte en dus vind ik dat de Minnesota Vikings de Super Bowl moeten winnen. Dan moeten ze natuurlijk wel hun wedstrijd vanavond winnen.

Saskia maakt zich intussen klaar om terug naar Richmond te gaan en dinsdag begint haar school weer. Ze klinkt alsof ze er weer zin in heeft dus dat is goed. Met nog een volle auto en haar katten vertrekt ze tegen zessen. Rick en ik hebben weer een leeg nest met uitzondering van Orion en Snickers.

Met dit weer hebben we zin in chili en bij Hard Times Cafe kun je de lekkerste chili's krijgen! We nemen plaats in de sportbar waar allerlei tv schermen de wedstrijd tussen de New Orleans Saints en de Minnesota Vikings laten zien.

We knabbelen wat op nacho's en krijgen een tester van de vier verschillende chili's die ze hebben. Er is Texas chili, Terlingua red chili, Cincinnati chili en vegetarische chili. Rick en ik kiezen beiden de Terlingua red.

Hij neemt de spaghetti met bonen, chili, kaas, uien en jalapeno's. Ik houd het bij een simpele bowl met Terlingua red, bonen, tomaat en geraspte kaas. Het smaakt ons goed en intussen kijken we naar de wedstrijd, die opeens heel spannend is.

Dan weer staan de Vikings voor en de volgende ronde de Saints. Als er nog dertig seconden op de klok staan scoren de Saints weer en krijgen een punt voorsprong. De bartender zegt dat dertig seconden nog heel lang is. In football inderdaad! Onvoorstelbaar!

En op het laatste moment lukt het de Vikings nog een touchdown te scoren! Wat een wedstrijd en hoe bizar is het toch dat een wedstrijd die een uur plus nog een pauze zou moeten duren vaak meer dan drie uur duurt!

Ons weekend is nog niet voorbij want morgen is het Martin Luther King Jr. Day en dan is Rick sinds een paar jaar ook vrij. We gaan dus nog van een dag samen genieten voor ik een aantal dagen en nachten alleen ga zijn. Vanaf nu gaat Rick iedere week deze maand reizen en op de 27e ga ik naar Seattle om bij hem te zijn en mijn vriendinnen daar weer te zien.