Over een fibro dagje en een winterstorm met mijn naam

Ricks wekker gaat om kwart over zeven en eigenlijk ben ik om de een of andere reden ook klaarwakker. Maar ik heb veel pijn en blijf toch nog een half uurtje liggen. Mijn lichaam werkt weer eens als een barometer want er komt een grote storm aan.

Rick heeft mijn koffie al aan het pruttelen als ik beneden kom. Ik eet wat gerookte zalm en een tomaat als ontbijt. Zodra Rick naar zijn werk is ga ik naar boven om mijn uur cardio op de elliptische machine te doen. Orion komt mee naar boven, Django blijft beneden.

Als ik klaar ben zie ik dat mijn rondleiding voor volgende week helaas niet doorgaat. De klant boekte al maanden geleden en had een rondleiding door het Witte Huis voor hij met mij door de stad zou gaan lopen. Geen idee waarom hij het afzei, maar ik heb er in de winter gemengde gevoelens over. Aan de ene kant hartstikke leuk een wandeling door de stad, aan de andere kant ijskoud voor mijn spieren.

Rust in de tent

Na de honden een korte wandeling gegeven te hebben laad ik ze in de van. Dat gaat prima, ze hebben ieder een stoel achterin. Het is zo fijn dat ze tenminste niet vechten. Ze negeren elkaar eerder.

Voor de lunch ga ik de Med salade met kip eten bij Noodles & Company. Ik zoek online naar een recept voor hun dressing en die is eigenlijk heel simpel, maar zo lekker. Het is Griekse yoghurt met olijfolie, citroen en limoensap en dan sriracha, die het pittig maakt, zoveel als je wil. Wie weet maak ik die ooit zelf.

De honden zitten lief op me te wachten en we rijden naar Giant. Daar is het heel druk. Er wordt sneeuw voorspeld voor morgen en ik verbaas me er altijd over hoeveel mensen in het midden van de dag tijd hebben om boodschappen te doen. Ik heb mijn benodigdheden snel gevonden.

De rest van mijn lijstje werk ik bij Whole Foods af. Eigenlijk moet ik ook nog naar de bank en de dierenarts voor hartworm medicijn voor Orion, maar dat moet maar wachten want ik heb enorme (hoofd)pijn. Mijn energie is op en ik besluit maar weer eens naar mijn lichaam te luisteren en het de rest van middag rust te gunnen.

Dat lukt redelijk, behalve als de honden de Deense doggen van de buren horen. Vooral Django blijft maar blaffen, heel fijn als je een bonkend hoofd hebt. Ik geef ze dan maar een Kong met pindakaas en dat houdt ze een half uur bezig.

Intussen kijk ik achterstallige afleveringen van Victoria. Ik vind ook een website over haar leven en allerlei artikelen. Wat een fascinerende vrouw was zij toch. Ik ben benieuwd hoeveel van haar leven de serie gaat bevatten. Hopelijk is het tot haar dood.

Als Rick thuiskomt maakt hij het avondeten klaar. We hebben de zalm van Whole Foods, een meerkleurige minitomaatjes, augurk en olijfsalade en bloemkoolpuree. Het is lekker maal, een van mijn favorieten van ons thuismaaltijden lijstje.

Vannacht moet het gaan sneeuwen en morgen een vieze natte dag. Volgens het verhaal krijgen we vijftien centimeter en dan moet het overgaan in ijzel en regen. Bah, bah en nog eens bah! Ze hebben de storm ook nog eens Petra genoemd vind ik net uit. Dat terwijl mijn naam hier heel ongewoon is.

Over koud weer en de sauna

Vannacht werd ik wakker met mijn lichaam helemaal in de knoop. Ik heb maar gauw heel veel Icy Hot op mijn rug gespoten en kon zo toch nog doorslapen. Toch word ik me naar voelend wakker, ook met rare rillingen.

Gelukkig heeft Rick mijn koffie al aan het pruttelen. Ik bak er een ei bij en snijd een tomaat in plakjes. Dan vertrekken Rick en ik tegelijkertijd. Hij naar zijn werk en ik ga naar Anytime Fitness.

Daar doe ik mijn uur cardio en dan komt Sharon me halen voor personal training. Eerlijk gezegd sta ik soms versteld van mezelf. Ik voelde me vanochtend zo verschrikkelijk slecht en nu sport ik zomaar anderhalf uur. Weliswaar met aanpassingen, maar toch. Na afloop masseert Sharon mijn rug en benen met haar elektrische massageapparaat.

Het is mooi zonnig weer, maar koud met net boven het vriespunt. Ik kleed me dan ook flink warm en neem Orion mee de achtertuin in om hem wat beweging te geven. Hij wil echter niet echt dus lang duurt het niet.

Mijn Fitbit Versa wil weer eens niet met de app syncen. Ik probeer van alles en zoek het op online. Al met al ben ik meer dan een uur bezig met de app opnieuw installeren, telefoon opnieuw starten etc. Eindelijk lukt het dan toch. Dit is al de zoveelste keer met deze Versa. Met andere Fitbits had ik dat probleem helemaal niet.

Voor mijn lunch ga ik met Orion in de van naar Noodles & Company. Daar bestel ik de Med salad met kip zonder de pasta, die er gewoonlijk inzit. Die yoghurt dressing daarvan zou ik wel in een fles willen kopen, zo lekker!

Aan de overkant parkeer ik bij Whole Foods en haal ingredienten voor ons avondeten. Ook neem ik arnica gel mee. Mijn handen doen heel veel pijn en iemand raadde dat aan. We zullen zien of het helpt. Ik heb bovenop de fibromyalgie ook heel wat arthrose. Als iemand een goed middel tegen de pijn daarvan weet hoor ik het graag.

Thuis doe ik mijn bikini aan onder warme kleding en ga naar Lifetime Athletics. Daar ga ik gebruik maken van de sauna en jacuzzi. Het doet mijn spieren goed en is lekker ontspannen in de warmte. Ik wissel af tussen de sauna en de jacuzzi en doe dat een paar uur lang.

Lekker ontspannen vertrek ik weer en merk dan dat ik mijn Yeti beker vergeten ben. Gelukkig staat die er nog, maar ik loop wel in mijn volle winterkledij het zwembad binnen. Een vrouw daar merkt op dat ik er niet bepaald op gekleed ben. Nee, maar dat was ik dus eerder wel.

Thuis kijk ik Project Rembrandt (bedankt voor de tip, Marion!). Ik ben benieuwd wie gaat winnen. Dit koude weer is perfect om shows te kijken als ik me niet lekker voel. Ik ben ook van plan eindelijk aan The Marvelous Mrs. Maisel te beginnen en Victoria is ook weer begonnen.

Als Rick thuis komt maakt hij ons avondmaal. Zalm met een citrus soya saus van Whole Foods met spinazie en bloemkoolpuree met zongedroogde tomaten. Die puree is niet onze favoriet, het andere merk maakt een betere puree. Toch smaakt het allemaal weer lekker.

Intussen voel ik me alsof er een zwaar gewicht op me rust. Alles doet pijn en het is weer te verklaren vanwege het slechte weer dat morgen komt. Wat zou ik weer graag in Belize zijn waar de pijnen als magisch verdwenen!

Over een grijze en gewone maandag

Jammer genoeg is het lekkere weer van gisteren weer verdwenen. Het is koud en grijs buiten en ik heb de grootste moeite mijn bed te verlaten. Tegen achten moet dat toch echt.

Rick maakt zich klaar om naar zijn werk te gaan, maar schenkt nog even mijn koffie in. Dan blijf ik voor het eerst in meer dan twee weken weer alleen thuis. Wat ben ik toch altijd blij om Orion te hebben. Die verlaat mijn zijde vrijwel niet, zo'n lief vriendje is het.

Orion houdt van "kussens", hier ligt hij op zijn waterbak

Voor ik mijn uur cardio doe hef ik wat gewichten. Vandaag voor mijn armen en buikspieren, ik ben van plan in gedeeltes te trainen zodat het niet zo lang duurt. Sharon zie ik pas weer volgende maandag.

Koud weer!

Als mijn sporten erop zit ga ik met Ricks industriele stofzuiger de hal schoonzuigen. Die ligt vol met boomnaalden en andere troep. Op een gegeven moment valt de stofzuiger om en dan zuigt hij niet meer! Ik ben heel bang hem kapotgemaakt te hebben. Gelukkig stelt Rick me gerust dat het de zak erin is. De Shark robot zuigt de rest op.

Na een lekker warme trui aangetrokken te hebben, want ik heb het de hele tijd koud en veel pijn, ga ik erop uit. Dat wordt wat morgen als we een hele dag in de auto moeten zitten. Ik heb misschien wel een beetje spijt dat ik Ricks aanbod dat ik kon vliegen niet heb aangenomen, maar ik wil hem die afstand niet alleen laten rijden.

In Vienna ga ik eerst mijn favoriete Noodles & Company salade, de Med salade met kip, eten. Ik zou wel een fles van hun dressing mee willen nemen, zo lekker!! Orion wacht intussen in de van. Hij vindt het prachtig om naar buiten te kijken en te blaffen tegen honden, die langskomen.

Na het eten loop ik Petco binnen om daar wat botjes en andere lekkernijen voor Orion te halen. Die houden hem bezig als het zulk koud weer is. De volgende stop is Giant en dan de ABC winkel waar ik ingredienten voor een sake bloody Mary, mijn absoluut favoriete cocktail, haal.

Orions favoriete "botjes" komen uit Nederland

Als laatste ga ik naar Whole Foods. Daar haal ik ingredienten voor het avondeten en wat lekkernijen, die ik mee naar Michigan wil nemen. Ik ben benieuwd hoe we ons daar aan ons dieet gaan houden, maar ik ben in ieder geval van plan veel rauwkost te eten, die hebben ze daar ook.

Thuis doe ik de was en maak onze favoriete meerkleurige tomaatjes, augurk en olijfsalade voor vanavond. Dan is mijn energie op en ga ik Scattergories spelen. Maandag is mijn favoriete speeldag want het is zaak de meest populaire antwoorden te geven. Daar ben ik goed in, want ik win het ene na het andere spelletje. Ik ben veel minder goed in iets origineels verzinnen!

Als ik daar genoeg van heb kleur ik weer een paar tekeningen op mijn Happy Color app. Het is ook gelijk een puzzel om alle plekken voor een kleur te vinden. Heel ontspannend is het en leuk om het eindresultaat te zien.

Rick komt thuis en we genieten van een maaltijd van blackened zalm, mijn salade en bloemkool tots. Dan gaat America's Got Talent aan. Dit keer zijn het kampioenen van over de hele wereld. Het zijn extra goede acts dus ik ben benieuwd wie dit gaat winnen.

PS: Laatst werd ik door een lezeres attent gemaakt op een erg anglicisme. Ik stel het op prijs als jullie het laten weten als jullie iets zien wat ik telkens weer fout schrijf of een uitdrukking, die gewoon niet Nederlands is. Dit blog is gedeeltelijk om mijn Nederlands op peil te houden. Natuurlijk niet iedere dt fout of typfout, maar na bijna 36 jaar sluipen er zeker fouten in en ik kan alleen leren als ik erop gewezen word.

Over kevertjes en een massage

Rick staat al vroeg op en ik houd het ook niet lang uit in bed. We gingen gisteren vroeg naar bed en daar zal het wel aan liggen dat we beiden voor half acht uitgeslapen zijn. Rick vertrekt daardoor ook vroeger naar zijn werk.

Mijn Douwe Egberts koffie smaakt lekker en de gerookte zalm en tomaat als ontbijt ook. Het is pas kwart voor negen als ik op de elliptische machine aan mijn uur cardio begin. Dat betekent dat ik om kwart voor tien al klaar ben!

Heerlijk, de hele ochtend nog voor me! Ik neem eerst Orion mee voor een wandeling en dan lees ik me in over een nieuwe hobby, "diamant" schilderen. Het is "schilderen" met allerlei kleuren steentjes, die je een voor een opplakt. Het doet me een beetje aan borduren denken, maar dan met steentjes. Het lijkt me leuk om te proberen. Ik bestel er een klein projectje van.

Voor de lunch rijd ik met Orion in de van naar Lei'd Poke. Hun Poke bowls zijn zo ontzettend lekker! Dit keer neem ik twee smaken van de zalm met heel veel groentes, zeewiersalade en gember. Het is zo lekker! Al haalt de smakkende man naast me wat van het smakelijke weg, gelukkig is hij halverwege mijn maal klaar.

Terug thuis ga ik de logeerkamer in de basement aanpakken. Daar hebben we, zoals ieder jaar, een invasie van carpet beetles (kleedkevertjes). Het zijn heel kleine zwarte beestjes, die dus overal doorheen kunnen komen. Als het koud wordt houden ze van tapijt en andere stoffen.

Het vervelende is dat ze het logeerbed ook erg lekker vinden. Het enige wat we kunnen doen is stofzuigen en het beddengoed wassen. Mijn broer en gezin komen volgende week dus het is zaak de beestjes om zeep te helpen.

Het beddengoed doe ik in de wasmachine en ga dan de matras en de rest van de kamer grondig stofzuigen. Dat zal ik de komende dagen nog een paar keer doen. Hopelijk is het dan tegen de 26e zonder zwarte puntjes.

Om drie uur komt Lisa om me een massage te geven. Ik doe Orion in de badkamer en laat Lisa haar tafel opzetten. Dan mag Orion eruit en ligt hij het hele uur schattig onder de tafel op zijn botje te knauwen.

Als de massage voorbij is neem ik Orion mee naar achter terwijl Lisa haar tafel opruimt. We nemen afscheid en wensen elkaar fijne feestdagen. Grappig om nu mensen niet meer te zien tot in het nieuwe jaar.

Een massage maakt me altijd helemaal moe en ik krijg er veel pijn door. Ik pak nog wat net aangekomen cadeautjes in en dan mag ik van mezelf rusten. Ik zet Hallmark aan en geniet weer van de film die speelt.

Als Rick thuiskomt maakt hij ons avondeten. Weer de kip met blikjes Indiase spinazie en mosterdbladeren over "rijst" van bloemkool en broccoli. Het is zo ontzettend lekker en licht, maar het vult ook goed.

Intussen hebben we niets meer gehoord over Dad. Ik moet toegeven dat ik veel aan hem denk en het wel een beetje mijn  kerstplezier vermindert. Maar geen nieuws betekent tenminste dat het niet erger is dus dat is gunstig. Ik ben benieuwd wat Lisa daar morgen gaat vinden. Rick heeft het er niet veel over, maar hij is echt een dag op dag levend mens. Ik denk meer vooruit.

Weer eens naar Great Falls

Allereerst iedereen heel hartelijk bedankt voor alle leuke reacties op mijn twijfels in mijn vorige blog. Ik ga met frisse moed verder!

Rick staat weer vroeg op, maar ik val terug in slaap en word met schrik om acht uur pas wakker. Gelukkig hoef ik vandaag nergens heen. Ik voel me niet lekker, veel pijn en heel moe. Waarschijnlijk dus geen wonder dat ik langer sliep.

Rick schenkt me een kop koffie in en draagt me op het vandaag rustig aan te doen. Ik pocheer een ei als ontbijt met natuurlijk een tomaat erbij. 

Zin om me op de elliptische machine uit te gaan sloven heb ik niet dus ik besluit op de plaats hard te lopen terwijl ik een kookshow kijk. Na een uur heb ik 8500 stappen bijeen en besluit dat de rest later vandaag wel zal komen. 

Terwijl ik "sport" word ik gek van Orion en de eekhoorn op het deck. Die laatste probeert via de horrendeur op de vogelvoeder te springen. Eerst denk ik dat die te ver weg is, maar de eekhoorn kan kennelijk vliegen en opeens zit hij er bovenop! Dat terwijl er een heel makkelijk te bereiken maiskolf klaarstaat voor hem. Kennelijk geldt hier het gezegde "waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan" niet!

 Voor mijn lunch ga ik naar Chopt en daar zijn twee dames bezig met de derde muurschildering in Vienna. Beiden zijn hier opgegroeid, maar wonen nu elders in de VS. Ze zijn beiden professionele muurschilders en krijgen bij dit project ook hulp van de James Madison high schoolers, de school waar onze kinderen heengingen. Het ziet er al goed uit!

 Bij Chopt stel ik mijn eigen salade samen en eet die daar op. Orion wacht op me in de van. Het is koud, maar mooi weer vandaag en ik besluit ervan te profiteren door naar Great Falls te gaan.

Onderweg rijd ik langs het Wolf Trap Barns theater en daar zie ik nog wat heel kleurrijke esdoorns. Daar moet ik foto's van nemen! De meeste bladeren zijn van de bomen, maar er is gelukkig nog wat diepe kleur te vinden. 

 

 

Dit mooie beeld staat er ook

Ook de weg naar Great Falls heeft nog wat herfstkleuren. Ik laat bij de ingang mijn America The Beautiful pas zien en heb nu al de helft van de $80 eruit! Het is niet druk en ik parkeer op de verste parkeerplaats om zo min mogelijk mensen tegen te komen met Orion.

We maken een lekker lange wandeling want er is niemand. Orion snuffelt en ruikt zich suf en is zeer in zijn nopjes. Zo jammer dat ik hem niet gewoon mee kan nemen zoals vroeger met Cosmo. Hij geniet zo, maar zijn angsten zitten hem in de weg. 

Na de wandeling loop ik naar de uitkijkpunten over de watervallen. Het heeft ongewoon veel geregend deze herfst en dat is te zien want het water raast voorbij. Het is zoals altijd indrukwekkend. Dit park is nooit hetzelfde en daarom ben ik er zo dol op.

 Het is maar vijf graden, idioot koud voor deze tijd van het jaar hier. Ik heb dan ook ondanks mijn handschoenen ijskoude handen. Ik voel me nog steeds raar en niet lekker en besluit bij Starbucks een warme groene thee te gaan drinken. Dat ontdooit me weer een beetje!

Voor ik naar huis ga haal ik nog avondeten benodigdheden bij de Giant. Het wordt vanavond een een pans kipgerecht met bloemkoolrijst. Het is best druk in de winkel, waarschijnlijk omdat er voor morgen sneeuw en ijs wordt voorspeld. Als ik buiten kom staat de bekende rode ketel van het Leger des Heils er met een als Santa uitziende man, die de met Kersttijd overal te horen bel schudt.

Rick is vroeg thuis want hij wil voor het slechte weer nog de tuin bladvrij maken. Mijn energie is helemaal op dus ik ben blij dat Rick telkens wil koken. Een goede takenverdeling, ik doe de boodschappen, hij kookt.

Dit gerecht wordt een van mijn favorieten. Kip met tomaat, ui, champignons en zwarte olijven in een harissa saus, die lekker pittig is maar niet te. Deze verschillende kooksauzen vinden wij een uitkomst om telkens weer een nieuwe combinatie van smaken te hebben.

Gezien het feit dat ik me zo raar voel ga ik na het eten naar boven. Hopelijk word ik niet ziek! Maar waarschijnlijk heeft het alles met het weer en mijn fibromyalgie opspelen te maken.

Halverwege de week alweer!

Vannacht hebben we een warmterecord verbroken voor minimum temperatuur. Het kwik kwam niet onder de 26 graden en dat op 5 september! Het is dus weer lekker warm als ik mijn koffie en ontbijt op het deck nuttig.

De verleiding is iedere keer om hier te blijven zitten en genieten, maar er moet gesport worden. Orion gaat weer braaf mee naar boven en slaapt naast me terwijl ik mijn uur op de elliptische machine doe. Ik lees eigenlijk alleen maar Twitter want het lijkt hier wel een realiteitsshow met de president in de hoofdrol.

Mijn hemel, iedere dag is er iets nieuws. Het stelt mij gerust om alle tegengas, die hij krijgt, te lezen. Er komt nu weer een boek uit wat een heel bekende journalist heeft geschreven. De journalist, die Nixons verraad in de openbaarheid bracht. Natuurlijk claimt Trump dat het allemaal gelogen is, maar deze journalist onderzoekt alles zo grondig dat hij veel geloofwaardiger is dan anderen, die ook boeken schreven.

Enfin, sorry, ik probeer weinig over de politieke situatie hier te schrijven, maar soms wordt het zo'n circus dat ik er niet omheen kan. In ieder geval zorgt het ervoor dat mijn uur cardio snel voorbij gaat.

In de achtertuin ga ik een tijdje genieten van de geluiden daar. De fontein in ons vijvertje is zo rustgevend! De kolibrietjes komen langs en een slimme wesp heeft hun suikerwater ook gevonden. Ik heb een hekel aan wespen, maar deze is slim en komt telkens terug voor een slokje. Gelukkig is hij maar alleen anders zou ik er wat aan doen.

Tegen twaalven moet ik van mezelf naar boven om te douchen. De schoonmaaksters zullen om een uur komen en daarvoor laat ik Orion uit en doe hem in zijn bench. Dan vertrek ik naar het centrum van Vienna.

Bij Walgreens haal ik een stel medicijnen op en zie dat de zonnebrandspray halve prijs is. Die kunnen we voor onze komende reizen goed gebruiken dus ik neem er een paar mee. Nu we ons eigen risico voor medicijnen bereikt hebben hoef ik alleen voor de zonnebrandspray te betalen.

Gisteren vond ik de Med salad with chicken zo lekker dat ik het vandaag weer bestel. Alweer ben ik de enige buiten op het terras. Ik moet toegeven dat het warmer is dan gisteren, maar de tijd om binnen te zitten komt snel genoeg weer.

Omdat ik niet thuis kan zijn als de schoonmaaksters er zijn rijd ik naar het Mosaic District. Daar speel ik een tijdje Pokémon Go, maar niet zo lang als ik had gewild. Zelfs voor mij is het te warm! Ik vlucht de Target in en bij de Starbucks daar bestel ik een ijsthee.

Opeens loopt het tegen drieen en ik haast me naar Lofty Salon. Daar kleurt Carmen mijn haar weer bij en zo ben ik weer keurig voor de komende weken. Terwijl ik daar zit bedenk ik me hoe goed ik me voel en weinig pijn. Voor ik naar huis ga haal ik nog spullen voor het avondeten bij Whole Foods.

Het is echt heel warm voor september!

Thuis maak ik onze favoriete kerstomaat, augurk en olijfsalade en opeens is het daar weer over mijn hele lichaam, pijn! Ik snap er niets van, maar geef er maar aan toe en ga rustig in de voorkamer zitten lezen. Als Rick thuiskomt grilt hij de worstjes en bakt de bloemkool "tots" in de oven.

Het smaakt allemaal heel goed, maar de pijn maakt dat ik me niet lekker voel. Gelukkig kan ik na het eten met de benen omhoog en kijken we naar America's Got Talent. Morgen komt er verandering in het weer wat zomaar de reden voor de pijnen kan zijn.

Katja en Kai thuis

Rick kwam vannacht ver na middernacht thuis en ik probeerde tegen beter weten in toch voor hem op te blijven. Dat lukte niet, maar ik hoorde hem wel thuiskomen en sliep daarna heel slecht.

Mijn plan om om negen uur bij de sportschool te zijn laat ik dan ook varen en blijf tot half negen liggen in de hoop nog wat extra rust te krijgen. Het helpt ook niet dat mijn lichaam compleet in de knoop zit.

Als ik opsta neem ik ibuprofen in de hoop dat dat ietsje zal helpen. Dan zet ik koffie en ga met een mok op het deck zitten. Het is weer prachtig weer en het is verleidelijk hier maar te blijven zitten. Ik besmeer wat Flackers met roquefort en snijd een tomaat als ontbijt.

Rick is net op als ik er van mezelf toch op uit moet naar Anytime Fitness. Uit ervaring weet ik dat beweging gaat helpen al is het het laatste waar ik zin in heb. Op de ARC trainer doe ik een half uur tot Sharon me komt halen.

Het is de tijd dat de studenten weer terug naar school gaan en Sharon moet morgen met haar dochter naar Kentucky, dus ons personal training halve uur is vandaag. Dat komt mij ook goed uit want de kinderen zullen morgen thuis zijn en dan wil ik mijn dag open houden.

Na het halve uur personal training doe ik nog een half uur cardio en voel me dan wel ietsje minder in de knoop, met de nadruk op ietsje. Thuis doe ik nog mijn tien trappen op en neer en zijg dan neer in een stoel op het deck.

Het is al gauw lunchtijd en ik wil ook de van zijn jaarlijkse keuring geven. Ik zou ook nog graag gaan zwemmen, maar bedenk me dat ik mijn spieren beter wat rust kan geven. Soms krijg ik deze pijnen als ik teveel wil doen.

Bij de Sunoco laat ik de van testen en zie dan net als de monteur dat mijn banden wel heel erg aan vervanging toe zijn. Gelukkig keurt hij de van verder goed, niet gek voor een bijna elf jaar oud karos. Voor de volgende langere reis wil ik zeker de banden vervangen, vooral achter zijn ze flink versleten.

Mijn lunch haal ik bij Whole Foods. Hun garnalen, tomaat en basilicum salade is zo lekker! Op het deck geniet ik ervan en het is alweer twee uur als ik klaar ben. Ik ga nog even naar de buren om te vragen of ze op Orion kunnen passen als wij naar Las Vegas gaan en dat kan gelukkig.

Het koliebrietje komt weer lekker drinken

Dan is het tijd om naar National Airport te rijden om Kai op te halen. Orion springt in de van dus ik neem hem mee.  Ik kom er tien minuten voor zijn aankomst aan. Vroeger moest je dan door blijven rijden vanwege veiligheidsredenen, maar er is geen politie te bekennen dus ik blijf gewoon wachten.

Als Kai's vlucht geland is (zie ik op Flight Aware) sms ik hem waar ik ben. Het duurt nog zeker een half uur voor Kai naar buiten komt. Orion herkent hem meteen en kont allerlei hondenknuffels geven. Inmiddels is het verkeer terug heel slecht en ik probeer de snelste weg te nemen, niet naar Waze luisterend.

Dat komt me duur te staan want we komen in een flinke file terecht. Dan raak ik de weg kwijt in mijn eigenwijsheid en komen we opeens in een mooie historische buurt in Arlington terecht. Ik woon al decennia in dit gebied en heb wel wat richtingsgevoel dus vind ook wel vrij snel Lee Highway (een controversiele naam want uit de Burgeroorlog) weer terug.

Die leidt vrijwel direct naar ons huis dus ik heb de GPS niet meer nodig. Inmiddels rijdt Katja ook hierheen, maar komt net als ons in heel wat verkeer terecht. Een half uurtje nadat Kai en ik terug zijn arriveren Katja en Django eindelijk.

Saskia zou vandaag komen, maar had opeens wat gaande en komt nu morgenochtend. Rick is vroeg thuis en we bedenken waar we willen gaan eten. De keuze valt op Mad Fox Brewery en ik reserveer op Open Table. Dat hoeft niet echt, maar ik krijg er punten voor en na 2000 punten krijg je $20 korting op een maaltijd.

Ze hebben het perfecte maal voor mij in hun voorafjes lijst staan, pittige garnalen op bloemkoolpuree en met knapperige boerenkool. Kai en Katja nemen die om te delen en ik neem de gemengde paddenstoelen met knoflook als voorafje. Alles smaakt ons heel goed en dit menu bevalt ons veel beter dan het vorige. Hier kan ik nu weer vaker eten!

Thuis kijken we weer foto's van de bruiloft. Katja ziet nu ook foto's en filmpjes die mijn familie heeft gemaakt. Er zijn zoveel foto's en er is zoveel nagenieten. Er waren een paar dingen, die niet goed gingen, vooral dat de kaarten van Kevins vrienden, die op de een of andere manier verloren raakten, maar het was een magische dag om nog heel lang van na te genieten.

Heerlijk weer voor een halve dag rondleiding

Net als gisteren word ik weer in een knoop wakker. Ik snap er niets van want meestal voel ik me in de zomer zoveel beter. Na het onweer van gisteravond wat een record van 7 centimeter regen dumpte is het prachtig zonnig en niet vochtig weer.

Rick is al op en ik volg niet veel later. Op het deck eten we ontbijt en dan vertrekt Rick naar zijn werk. Ik hoef pas vanmiddag te werken dus heb helemaal geen haast.

Omdat ik zoveel pijn heb besluit ik toch op de plaats te gaan hardlopen op het deck. Dat helpt meestal goed en ook vandaag voel ik me er iets beter na. Het is vandaag echt weer een grieppijn gevoel over mijn hele lichaam en ik word daar ook zo moe van.

Na even met Orion in de tuin gespeeld te hebben, waarbij hij ook weer eens een bad neemt in de vijver, ga ik douchen. Ik kleed me in mijn rondleidingkledij en rijd naar de metro. Daar vind ik een parkeerplaats heel dicht bij de ingang en de trein staat ook al klaar.

Hij vindt het zo leuk!

Rick belt na mijn sms dat ik zoveel pijn heb. Hij raadt me aan een glas wijn te drinken bij mijn lunch. Gewoonlijk doe ik dat niet, maar het helpt altijd wel de spieren te ontspannen, dus ik neem me voor dat inderdaad te doen.

Bij Le Pain Quotidien hebben ze heel gerieflijke stoelen en ik zijg in een ervan neer. Ik bestel een glas sauvignon blanc en de gerookte zalm salade. Dat smaakt erg lekker en de dressing is ook super smakelijk.

Het is nog vroeg en mijn groepje stuurt een berichtje dat zij nog aan het lunchen zijn. Ik ga dus wat Pokémon vangen en op een bankje in Lafayette Park zitten. Ik baal er zo van dat ik zoveel pijn heb. Ik neem in de hoop dat het helpt toch maar wat ibuprofen.

Net na tweeen ontmoet ik mijn gezelschap van vandaag. Het zijn L., haar man, hun vier kinderen en L.'s vader. Het is voor ons doen schitterend weer, maar blijft natuurlijk wel dertig graden en dus heet. Ik zoek dus zoveel mogelijk de schaduw op.

We beginnen met de voorkant van het Witte Huis. Daar vertel ik over de geschiedenis ervan en zien we ook een heel aantal protesters. Bij de achterkant mogen we niet komen, die kunnen we enkel van Constitution Avenue helemaal ver weg zien. Trump gaat kennelijk met de helicopter weg binnenkort aangezien er een brandweerwagen staat, die er alleen is als de helicopter vertrekt.

We lopen verder naar het Washington Monument en ik vind het altijd leuk de grappige geschiedenis daarvan te vertellen. Via het Tweede Wereldoorlogmonument, waar de voeten even worden afgekoeld in de fonteinen,  en de sobere Vietnam Veteranen muur komen we bij het Lincoln Memorial aan.

Duidelijk spreekt dit iedereen aan, vooral waar Martin Luther King Jr. stond tijdens zijn "I have a Dream" speech. Het is hier ook heel druk, altijd het populairste monument in de stad. Het uitzicht van hier is dan ook schitterend, iets wat vooral de vader van L. heel erg kan waarderen.

Ook het Koreaanse oorlogsmonument spreekt tot de verbeelding. De reden dat dit mijn favoriete monument is, is dat deze beelden zo sprekend zijn. Je ziet hoe verschrikkelijk die oorlog was op hun gezichten. De andere monumenten zijn vooral symbolen.

We steken over naar het Tidal Basin en ik merk aan de kinderen dat de interesse weg is. Ik stel dus voor het Martin Luther King Jr. Memorial te bekijken en het Jefferson Memorial vanuit de verte. Dat wordt goedgekeurd door iedereen. Het enige monument wat ze missen Franklin Roosevelt, maar ze zijn hier nog tot 29 juli dus ze kunnen dat later bezoeken als ze willen.

Het is nog best een wandeling van het Martin Luther King Jr. Memorial naar het Smithsonian metrostation, maar die is niet saai dus het gaat snel. Daar neem ik afscheid want zij willen nog naar een Starbucks. Het was een leuk gezin om rond te leiden, zoals altijd!

Een monumentje voor de bewoners van Washington die in de Eerste Wereldoorlog zijn overleden

Mijn trein komt gelukkig meteen aanrijden en ik vind nog een zitplaats. Lorraine heeft vanmiddag voor Orion gezorgd dus ik vind een blije hond in zijn bench. Ik maak een sake bloody Mary voor mezelf en geniet daar in mijn hangmatstoel van.

Rick komt thuis met eten van Al Nakheel, een Libanees restaurant. Voor mij heeft hij de gegrilde halloumi kaas en fatoush salade mee. Rick heeft dezelfde salade en kip en rundvlees spiesjes. Het is een lekker zomers maal.

Zorro vindt een doos en gaat er natuurlijk in zitten

Daarna ben ik gewoon afgepeigerd. Ik ga met mijn voeten omhoog tv kijken en zeker vroeg naar bed. Hopelijk is het morgen een betere dag qua pijnen en in ieder geval heb ik dan een broodnodige massage.