Dag 8 Italie: Parma en toch nog even met Kai en Bea

Dit gaat dus mijn enige dag in mijn eentje worden, bedenk ik me bij het opstaan. Ik sta op tijd op, want wil het uiterste uit deze laatste dag halen.  Na mijn ontbijt beneden begin ik aan de wandeling naar het station.  Ik ben bijna halverwege als ik me realiseer dat ik mijn fototoestel vergeten ben!

Even overweeg ik dan maar alleen mijn telefoon te gebruiken, maar ik wil eigenlijk mijn zoemlens toch ook echt wel. Dan maar terug naar het hotel en met een taxi naar het station zodat ik toch de trein van half tien naar Parma kan halen.

Op weg naar Parma stoppen we halverwege ook in Modena waar ik weet dat Kai is.  Ik voel me toch wel wat verdrietig dat we deze dag ook samen hadden kunnen doorbrengen en smeed meteen een plannetje om zowel Parma te kunnen zien als Kai en Bea nog even.

Het station in Parma is dichtbij het centrum, slechts een minuut of tien lopen.  Als ik in het oude centrum ben stop ik eerst bij de toeristeninformatie.  De dame daar spreekt geen Engels dus ik ben weer eens blij met mijn beperkte Italiaanse kennis.  Ik krijg een kaartje mee en uitgelegd wat er zoal te zien is.

Alles is heel dicht bij elkaar.  Ik begin met de duomo, die prachtig is van binnen met allerlei schilderingen over het leven van Jezus. Ik koop een kaartje van 8 euro en daarmee krijg ik een audiotour voor de Battistero (doopgebouwtje), Duomo en het museum. 

De Battistero is ook heel erg mooi en interessant.  Ik luister naar alles daarover en naar wat dingen over de Duomo, maar volgens mij zou ik vandaag niet klaar zijn als ik alles ging luisteren.  Het is schitterend weer met een graad of zesentwintig dus ik sla de musea vandaag over.

Jammer genoeg is het als ik klaar ben twaalf uur en gaat de volgende kerk, die ik wilde bezoeken, tot drie uur dicht. Ik loop verder langs de bezienswaardigheden op het kaartje en ga kijken in de Camera di San Paolo in het oude klooster. Toegang kost twee euro, maar het is de moeite waard.

Zo langzamerhand heb ik al heel wat van het stadje gelopen en nog geen enkele prosciutto of kaas winkel gezien.  Ik had me straatjes met alleen maar hangende hammen en kaaswielen voorgesteld, maar die zijn er duidelijk niet.

Bij de toeristeninformatie wijst de dame me tenminste de Via de Farini waar ik inderdaad La Prosciutteria zie, precies zoals ik het me had gedacht. Het is inmiddels lunchtijd en ik neem plaats bij de gezellige Degusteria met producten van de Prosciutteria op het menu.

Het bord met prosciutto en andere worst en wat Parmezaanse kaas smaakt me prima.  Eigenlijk wil ik nog kijken in de Prosciutteria, maar zoals zoveel zaken hier is die tot later in de middag gesloten.  Ik heb gezien wat ik wilde zien in Parma (m.u.v. de gesloten kerk en winkel) en loop terug naar het station.

Daar neem ik de trein naar Modena en niet veel later komt Kai met de fiets aan.  Hij huurt die fiets bijna iedere dag. Alleen een beetje onhandig dat hij altijd op dezelfde plek moet worden afgezet.  Met fiets aan Kai's hand lopen we dus naar het centrum van Modena.

Hier hebben we natuurlijk gisteren alle hoogtepunten gedaan dus we besluiten lekker op een terrasje in het zonnetje van een drankje te gaan genieten.  We hebben hier mooi uitzicht op het paleis van de Doge wat helaas nu een militaire academie is en niet open voor het publiek.

 

Kai stelt voor een gelato te gaan eten en neemt mij mee naar Bloom.  Daar hebben ze heerlijke en ongewone smaken.  Ik neem vijg, peer en braam en Kai meer romerige gelato's.  We laten het ons goed smaken, al eet Kai de helft van de mijne op. Ik bereik op een gegeven moment een "te zoet" grens.

Na nog even een foto van de mooie Duomo in de zon te hebben gemaakt ga ik een tafeltje bezet houden bij Caffe del Collegio.  Kai gaat Bea ophalen en we hebben hier weer aperitivo. Dit keer hebben ze een enorm buffet met allemaal salades.

Kai en Bea doen er hun avondeten mee, maar ik neem enkel de groentes, zodat ik me daar later niet druk om hoef te maken. Dan is het nu toch echt een voorlopig definitief afscheid, maar ik voel me er beter over dan gisteren.  Het idee dat ik ze nog kon zien zat me niet lekker. Gelukkig is het allemaal goed gekomen.

Om half acht ben ik terug in Bologna.  Daar tref ik de osteria van gisteren jammer genoeg dicht.  Dan probeer ik de 051 met de lekkere vlees- en kaasplankjes en vind daar nog een tafeltje.  Ik laat het me nog een laatste keer goed smaken en loop dan terug naar het hotel. 

Het was werkelijk een geweldige week en al ben ik blij weer terug naar Rick en Orion te gaan toch heeft Italie altijd een speciale plaats in mijn hart!  Iets wat ik met de meeste andere landen niet heb.

Dag 7 Italie: Modena en afscheid van Kai en Bea

Net als gisteren wordt Kai om negen uur wakker en staan we op.  Ik ben eerder wakker, maar vind het prima om wat te blijven doezelen. Dit is zijn laatste nacht van bij mij logeren alweer.

We gaan weer naar beneden voor het ontbijt.  Als je van zoetigheden houdt is het hier heel goed.  Ik word een beetje moe van hetzelfde stukje vreemd smakend omelet en stukje olijfbrood.  Maar ach het is gratis, een kniesoor die erover valt dat het iedere dag hetzelfde is (het is nog steeds stukken beter dan het gemiddelde Amerikaanse gratis ontbijt).

We lopen naar het station en zien onderweg flink dreigende luchten, maar we houden het droog. De trein staat alweer klaar en we nemen plaats waar er geen graffiti is zodat we naar buiten kunnen kijken. Een half uur later stappen we in Modena uit waar het plenst van de regen!

Gelukkig is alles overdekt want mijn kleine paraplu gaat hier niet tegen helpen.  We hebben geen haast en wachten binnen tot het wat minder wordt. Gelukkig gaat de plensregen al gauw over in motregen en op een gegeven moment wordt het zelfs helemaal droog en komt de zon tevoorschijn.

We gaan vanmiddag met Bea lunchen en zoeken een leuk restaurant bij haar in de buurt.  Dat vinden we bij Mon Cafe met ook een leuk terrasje.  We halen Bea van haar werk en nemen er plaats.  Ik bestel een carpaccio van bresaola en die is werkelijk voortreffelijk!  Bea's rijstgerecht en Kai's kalfsvleesgerecht zien er ook goed uit. Weer eens wat anders dan pasta.

Bea heeft een uur voor de lunch en dat gaat natuurlijk snel voorbij.  Zij moet nog tot het einde van de week werken.  Daarna gaan Kai en zij naar Sardinie waar ik eerst ook heen wilde gaan, maar dat was me teveel gedoe met al mijn bagage in mijn eentje.  Deze week is ook eigenlijk leuker, zodat zij lekker met zijn tweetjes vakantie kunnen houden.

Kai en ik lopen het centrum van Modena in en gaan doen waar we zondag niet aan toekwamen.  We beginnen met de prachtige historische zalen in het stadhuis. Er zijn er vier met de mooiste schilderingen uit de zestiende en zeventiende eeuw.  Ook hangt er een schitterende kroonluchter!

De emmer werd in de 15e eeuw van de Bolognezen gestolen en men is daar nog steeds trots op!

Intussen heb ik dorst gekregen en we drinken een Coca Zero op het terrasje naast het stadhuis.  Onze volgende stop, de Duomo en zijn museum gaan namelijk pas om half vier open. Deze duomo is interessant, al vind ik hem niet zo mooi van binnen.

Deze duif eet een hele bak pinda's!

Echter zien we er onder anderen een graf uit de vijfde eeuw en nog andere eeuwenoude dingen. Het museum heeft allerlei oude stenen van vorige kerken en een interessante verzameling bekers en anderen kerkspullen in zilver en goud. Het interessantst vind ik de spulletjes, die uit het graf van de heilige Petronius kwamen.

Waar nu heen, vraag ik Kai. Dat weet hij wel, want hij waart dagelijks door Modena wachtend tot Bea klaar is met haar werk.  We gaan naar het Palazzo dei Musei en daar de klassieke kunst bekijken. 

Zeer interessant allemaal al ben ik niet dol op alle kerkelijke schilderijen.  Die stellen ook allemaal Maria en baby Jezus voor als compleet blanke mensen.  Grappig dat Italianen ze ook zo schilderen terwijl zij toch vaak wat donkerder waren.

Voor we het weten is het tijd om Bea van haar werk te halen.  Ik houd vast een tafeltje vast in het restaurant waar we ook lunchten en Kai gaat haar halen,  We hebben een heerlijke Modenese spritz, ietsje anders dan de gewone Aperol spritz.  We krijgen er ook wat snacks bij, zoals hier gewoonlijk is bij "aperitivo".

Kai en Bea gaan met een bus naar huis en die vertrekt om tien over zeven.  We nemen dus afscheid, denkend elkaar morgen niet weer te zullen zien.  Dat vind ik toch altijd weer even slikken, maar gelukkig is mijn taxi er snel en zwaaien we even na.

Tot mijn genoegen haal ik nog een eerdere trein dan gedacht en om half acht ben ik terug in Bologna.  Ik laat een taxi me naar de Osteria del Capello waar we gisteren lunchten brengen.  Dat vond ik gezellig, niet te duur en dichtbij het hotel.

Ook nu weer bestel ik tortellini in brodo met een salade en verschillende kazen.  Het smaakt me voortreffelijk.  Naast mij zitten een Amerikaanse en een Engelse en we raken gezellig aan de praat. Dat maakt het eten alleen ook wel zo gezellig.

Terug in het hotel schrijf ik nog een achterstallig blog en ga dan slapen.  Onvoorstelbaar hoe snel deze week voorbij is gegaan.  Morgen nog een dag en dan huiswaarts!

Dag 6 Italie: Lekker rustig Bologna verder verkennen

We slapen vandaag lekker uit, vooral Kai, die pas om negen uur wakker wordt. We gaan weer naar beneden voor het ontbijt.  Dat blijft lekker en uitgebreid voor een twee sterren hotel.  De koffie is ook erg lekker en voldaan beginnen we aan onze dag.

Jammer genoeg is het miezerig en koel weer, net niet regenachtig genoeg voor een paraplu. We hebben een boekje over Bologna mee en zijn van plan gewoon rond te lopen en te zien wat we tegenkomen. Ik ben blij dat we de toren donderdag hebben beklommen toen het mooi weer was.

Op maandag zijn vrijwel alle musea en ook sommige kerken gesloten, jammer genoeg.  Ik had graag de Pinoteca bezocht, maar het is niet anders.  We vinden nog genoeg kerken open en zien er een met een prachtige beschilderde kapel.  Op een gegeven moment vind ik het wel een beetje allemaal op elkaar gaan lijken.

Dan lopen we door het gezellige Middeleeuwse gedeelte naar wat in de zestiende eeuw de Joodse Ghetto was.  Tegenwoordig is er nog het een en ander historisch te zien, maar wat vooral opvalt is de graffiti overal. Zo zonde!

Eigenlijk had ik wel een gids willen verkrijgen vandaag, maar Kai vindt daar niets aan.  Ik luister af en toe mee met andere gidsen dan maar.  Deze ghetto was zeker interessanter geweest met meer van de geschiedenis erbij verteld. 

Zo hoor ik dat er muren omheen stonden dus de Joden mochten zich helemaal niet in het "gewone" leven begeven en ook maar een "synagoge" hebben, die van buiten er niet zo uit mocht zien.

Voor we het weten is het lunchtijd en we vinden de heel gezellige Osteria del Capello.  Hier bestel ik tortellini in brodo en Kai de plaatselijke pasta gramigna met vleessaus. We genieten er echt van!

De beloofde zon is er nog steeds niet en ik heb iets gelezen over ondergronds Bologna.  We gaan er bij het toeristenbureau over vragen, maar dat kan alleen met een gids en die moeten we dan bellen.  Daar hebben we geen zin in.

Op mijn vraag wat we dan vanmiddag kunnen doen nu alles dicht is raadt ze het treintje de heuvel op naar San Luca aan.  Dat gaat pas om tien voor drie en we hebben nog meer dan een uur. We lopen de Duomo weer in en zien nu andere dingen dan donderdag.

We steken ook een kaarsje aan voor Kai's grandpa/mijn schoonvader en aunt Mary, die haar gevecht tegen kanker maar nauwelijks vol kan houden.  Deze kerk is zo indrukwekkend!

Wachtend op het treintje drinken we wat.  Er staat een venijnige wind en ik ben eigenlijk niet warm genoeg gekleed! Bij de winkels om ons heen kost een simpele sjaal echter 200 euro, dan maar kou lijden! Gelukkig komt dat treintje eindelijk en zitten we daar uit de wind. Een half uurtje later zijn we boven op de heuvel.

Het uitzicht is hier maar matig en wij hebben het koud.  We zoeken dus toevlucht in de mooie kerk.  Daar horen we een langdurig gebed voor de heilige Maria.  Daarna begint er een dienstje, allemaal wat mysterieus.  Het is absoluut niet duidelijk wat de reden is en er zijn maar drie mensen, die meedoen.

Stiekeme binnenfoto en van buiten best een mooi gebouw

 

Kai en ik kijken gefascineerd mee en proberen te begrijpen wat de priester in het Italiaans zegt.  Veel is dat niet.  "Preghiamo" is bijna het enige. Al met al is het wel interessant om eens te zien.

Het treintje komt alweer bijna terug en de zon schijnt wonder boven wonder opeens.  Ik neem toch maar een foto van het uitzicht, maar dat hebben deze week wel veel beter gezien. De stad is eigenlijk te ver weg.

Terug op Piazza Maggiore gaan we een aperitivo drinken bij Caffe Vittorio Emmanuele.  Daar zeggen ze de Bolognese cocktail Balanzino ontdekt te hebben.  Die bestellen we dus en krijgen er lekkere snacks bij.

Nu de zon er is is het lekker hier te zitten en ik bedenk me dat hier al vele eeuwen mensen zo zaten te kijken naar de Duomo, die van buiten maar half af is.  Dat geeft ook een speciaal effect. Wel een bijzonder gevoel!

Voor we terug naar het hotel gaan halen we nog een paar boodschappen, onder anderen een tandenborstel voor Kai en water. Volgens Bea is het water hier niet te drinken. Als we even ontspannen hebben gaan we naar het restaurant voor ons avondeten.

Ook hier weer veel graffiti, zo zonde!

Na alle pasta heb ik zin in vis en heb gezien dat Nino daar een goed en betaalbaar menu voor heeft.  We krijgen een tafeltje buiten en ik zie heerlijke pizza's op de borden van anderen.  Er is er een met ansjovis zodat ik toch vis heb.  Ik bestel de Romana met ansjovis en kappertjes.  Kai heeft er een met prosciutto en een korst gevuld met ricotta.

Gratis limoncello!

Het smaakt zeer goed en we zijn beiden blij met onze keuzes.  Het restaurant ligt lekker dichtbij het hotel en ik schrijf voor we gaan slapen een van mijn achterstallige blogs.  Het is 11 september, altijd een beladen dag sinds 2001, ook vandaag denk ik terug aan die vreselijke dag. We zijn moe en om elf uur gaan de lichten uit.