Over een zonnige donderdag

Om kwart voor zes ben ik al helemaal wakker. Rick slaapt nog dus ik lees stilletjes op mijn telefoon. Als Rick om zeven uur opstaat volg ik niet veel later.

Rick eet ontbijt, maar ik blijf nuchter. Ik heb een afspraak bij Quest Diagnostics voor een bloedonderzoek dat de cardioloog heeft voorgeschreven. Hopelijk zijn de cijfers verbeterd anders moet ik voor verder onderzoek. Het fijne is dat ik ook gelijk mijn schildklier kan laten testen voor mijn endocrinoloog, twee vliegen in een klap.

Binnen de tien minuten sta ik weer buiten en Rick haalt me op. Dan rijden we naar Vienna waar we koffies halen bij Starbucks. Ik bestel weer een ontbijtbroodje van Panera en eet dat thuis op (zonder het brood).

Rick gaat aan het werk en ik heb nog een half uur om wat cardio te doen. Dan is het tijd voor personal training. We doen het rustig aan, want ik heb enorme hoofdpijn door het stretchen van gisteren. Dat voelde op het moment zelf okay, maar ik wist dat hij ondanks mijn protesten te ver door duwde. 

Zodra ik weer in de auto zit bel ik het StretchLab dan ook. Ik vind de mannen, die ik tot nu toe als "flexologist" heb gehad, helemaal niet fijn. Ik heb al zo lang fibromyalgia en ik weet dat teveel meteen een pijndag oplevert. Maar zij gaan mij wel even genezen. Als dat kon was dat jaren geleden al gebeurd.

De manager neemt op en ik vertel hem dat ik tot nu toe niet blij ben met de "flexologists". Daar is hij zeer verbaasd over, maar ik ben niet geinteresseerd in zijn mening. Ik vraag hem of hij ook vrouwelijke "flexologists" heeft en dat is het geval. Volgende week zie ik daar een van, hopelijk is dat een betere ervaring. 

Op weg naar Whole Foods zie ik dat een van mijn favoriete boompjes volop in bloei staat. Vandaag is er ook voorspeld wanneer de kersenbloesems in Washington op hun hoogtepunt zullen zijn. Dat zal tussen 23 en 26 maart zijn. Ik hoop ze nog net voor ik naar Zwitserland ga te zien. 

Bij Whole Foods loop ik eerst even het tuintje binnen voor wat foto's. Eigenlijk heb ik niets nodig, maar ga toch even de winkel binnen. Natuurlijk vind ik dan toch een paar dingen om mee naar huis te nemen.

Thuis haal ik de wintervlag van het deck en vervang die door een lentevlag. Nu is het buiten lente qua vlaggetjes en deurhangers. Binnen volgt dit weekend. 

Voor mijn lunch heb ik twee zalm hot dogs gewikkeld in koolhydraatarme tortilla's. Daarbij weer komkommer en kerstomaatjes en het is een smakelijk maal. 

De hoofdpijn blijft maar ondanks pijnstillers. Ik had erop uit willen gaan vanmiddag, maar dat doe ik nu maar niet. Morgen heb ik allerlei plannen dus het is beter daarvoor uit te rusten. De middag kabbelt voorbij met lezen en puzzelen. 

Voor we het weten loopt het tegen half zes. Het is nu nog zo licht en het lijkt daardoor vroeger in de middag. We besmeren crackers met zalmsalade en ik probeer een alcoholvrije sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland die verdraaid veel op de gewone lijkt. 

Het happy hour met Chuck en Christine vliegt weer voorbij. We gaan in augustus allemaal naar Disney World en hun reis overlapt die van ons met een dag. Daar zien we dus erg naar uit. 

We laten eten bezorgen van twee verschillende restaurants. Het mijne komt van Genki, heerlijke yakitori, en Ricks keuze is Taco Rock. En nu is het tijd voor mijn shows. Hopelijk is de hoofdpijn morgen minder. 

 

Over een goed gesprek met mijn endocrinoloog

Geen zon te bekennen vanochtend, maar toch staan we rond zeven uur op. Mijn ochtend begint niet zo  goed, want mijn linker contactlens breekt als ik hem uit het doosje haal. Het moet dit soort lenzen zijn, want ik draag sinds mijn twaalfde harde lenzen en die zijn nooit gebroken tot ik deze bifocale lenzen ben gaan dragen. 

Gelukkig heb ik nog een oude linker lens waarvan de sterkte niet zo heel veel anders is. Ik ben blij dat ik de gebroken lens niet in mijn oog heb gedaan, want ik verwachtte natuurlijk niet dat hij gebroken zou zijn. Morgen ga ik wel een nieuwe bestellen. 

Op mijn gemak eet ik ontbijt terwijl Rick zich klaarmaakt voor zijn werkdag. Dan maken we onze dagelijkse rit naar Starbucks. Daar staan de koffies al klaar. Het regent wat, maar is ongewoon warm voor februari. 

Thuis doe ik mijn drie kwartier op de elliptische machine. Daarna ga ik verder met Duolingo Grieks en dan is het tijd om me klaar te maken voor het Stretch Lab. Daar ontmoet ik mijn "flexologist" van nu af aan, Ahmad.

Hij is een aardige man, een Palestijnse Jordanier dus we praten ook even over Jordanie en Petra daar. Het stretchen is fijn en gaat goed. Ik ben benieuwd of ik het morgen ga voelen, want hij gaat best diep. 

Op weg naar huis maak ik mijn themafoto "Groen" van de speeltuin vlakbij. Verder ga ik bijtjes fotograferen bij de roze bloesems. Vooral met de eerste foto waar een bij net komt aanvliegen ben ik blij. 

Het is inmiddels twaalf uur geweest en Rick en ik eten vroeg, want de schoonmaakploeg komt om een uur. Ik heb wat Italiaanse bruiloftsoep, gerookte zalm en kerstomaatjes en komkommer om te eten. Het is een vreemd samenraapseltje, maar erg lekker. 

Om kwart over een heb ik een virtueel consult afspraak met mijn endocrinoloog over mijn pre-diabetes. Ik wil graag haar expert mening horen. Het wordt een heel goed gesprek waarin ze mij gerust stelt dat ik echt alles goed doe. Af en toe een chocolaatje of iets anders met wat meer koolhydraten is okay, maar zo koolhydraatarm mogelijk eten is het beste en dat doe ik al. 

Een half uur later ben ik heel blij dat ik met haar heb gesproken. Het is fijn om te horen dat ik het goed doe. Ze noemt me een droom patient, omdat ik advies opvolg. Kennelijk zijn er heel wat mensen, die dat niet doen. 

Om aan de schoonmakers te ontsnappen ga ik naar Whole Foods. Het is net even droog en ik ga foto's nemen van de natte bloemen. Dan ga ik kijken wat we vanavond zullen eten en op zoek naar koolhydraatarme snacks. 

Als ik weer thuis kom is de schoonmaakploeg vertrokken en Rick ook. Hij is naar zijn kantoor om zijn manager, die in San Diego woont, in persoon te ontmoeten. Ik ben lichamelijk en geestelijk moe en ga fijn een uurtje Animal Crossing spelen. 

Rick is er tegen zessen weer en we maken taco's in eiwraps als avondeten. Rick heeft die eiwraps nog nooit gegeten dus het is een gok. Tot mijn opluchting valt het in goede aarde. Die eiwraps zijn erg lekker als "tortilla's" voor de taco's en het is voor herhaling vatbaar. 

Inmiddels is het koufront aangekomen dat elders in het land tornado's bracht. Hier gelukkig niet, maar de wind buldert om het huis en het zal morgen scherp kouder zijn. 

Over een slechte tuinman

Op het moment worden we beiden al voor zevenen wakker. Waarschijnlijk omdat we keurig op tijd naar bed gaan en daardoor ook een goede nachtrust hebben gehad tegen die tijd. Zoals wel vaker blijf ik nog even liggen, maar Rick gaat naar beneden.

Niet veel later volg ik ook en maak mijn lekkere ontbijt. Daar geniet ik hapje voor hapje van en begin dan aan mijn cardio. Als Rick beneden komt heb ik er al een half uur op zitten. 

Na Orions wandeling gaan we naar Starbucks waar ze mijn nitro brew dit keer perfect hebben gemaakt. Op de terugweg zetten we nog wat Pokemon in gyms en dan begint Rick aan zijn werkdag.

Nog een kwartiertje cardio voor mij en dan is het tijd om naar personal training te gaan. Sharon en haar moeder gaan in september naar Italie en ik geef haar wat tips. Zo is het halve uur weer heel snel voorbij. 

Op de terugweg zoek ik de bloeiende bomen weer op. Het is zo bijzonder dat die beiden in een tuin staan. Verder is alles nog kaal met uitzondering van crocussen en narcissen. Ik probeer weer bijtjes te fotograferen. Een robin poseert ook mooi. 

Als ik ons huis weer binnenloop zie ik een bluebird op de voeder. Daar ben ik zo blij mee! Het is een paartje en die hebben we nog nooit in onze tuin gehad. Het zijn zulke mooie vogeltjes.

Mijn "Groen" themafoto voor vandaag

Rick heeft intussen de plek waar mijn feeentuintje gewoonlijk staat vlakker gemaakt. Dat is fijn, want het stond altijd op een heuvel waardoor met flinke regen alles naar beneden spoelde. Hopelijk gebeurt dat nu niet meer. 

Voor zijn lunch wil Rick shawarma van Yalla Pita. De eigenaren zijn Jordaans en hun shawarma is precies zoals we die in Jordanie aten. 

Het is natuurlijk niet koolhydraatarm dus ik bestel niets. De eigenaar vindt echter dat ik hun falafal moet proberen. Mijn hemel, wat is die lekker! Veel kleiner dan ik van falafel gewend ben. 

Thuis maak ik mijn lunch van gerookte zalm op bloemkoolbrood, kerstomaatjes en komkommer. Als ik het net op heb belt Judith voor onze wekelijkse virtuele lunch. Het is Judiths lunchpauze al hebben we vaak al gegeten. Het wordt weer een gezellige bijna anderhalf uur.

Onze "tuinman" is inmiddels twee dagen te vroeg gearriveerd dus maar goed dat we Fairyville op hebben geruimd. Ik ben het helemaal niet eens met Rick dat we deze man telkens inhuren, want hij is heel onvoorzichtig met de al bloeiende of bijna bloeiende bollen in de voortuin. 

Als ik dan ook een uurtje later naar buiten stap om de lentevlaggetjes op te hangen kan ik wel huilen. De magnolia, die zo mooi in de knop zat, heeft hij veel te veel gesnoeid. De oprit ligt vol knoppen. Het is nooit goed om tijdens het groeiseizoen te snoeien.

Mijn crocus, die nog vrolijk stond te bloeien, is plat getrapt. Het bosje narcissen dat bijna bloeide ligt plat op de grond en meer. Het maakt me razend en Rick voelt zich schuldig, maar ik heb hem gewaarschuwd. 

Deze man kan mulch leggen en gras maaien, maar hij heeft geen weet van tuinplanten. Hij is als een olifant in een porceleinkast, omdat alles zo snel mogelijk moet. 

Buren willen hem om die reden al niet meer. Hij is goedkoper, maar ik heb Rick laten zweren dat we volgend jaar een professionele tuinman in de arm nemen. 

Enfin, gedane zaken nemen geen keer en hopelijk zitten er nog genoeg knoppen in de magnolia om mooi te zijn. Gelukkig zijn de hyacinten en tulpen nog niet ver genoeg boven de grond en niet beschadigd. 

Als Ricks vergaderingen voorbij zijn gaan we naar Whole Foods. Daar zoeken we avondeten uit. Het wordt vandaag een zelf geimproviseerde Griekse maaltijd. 

We kopen de Griekse gehaktspiesjes en hebben daar boontjes in zelfgemaakte tomatensaus bij. Verder doen de koolhydraatarme tortillas dienst als pita's en er is tzatziki en feta. Het is allemaal erg lekker en voor herhaling vatbaar. 

We hebben een probleem met onze satelliet, dus vanavond geen Jeopardy voor mij. De nieuwste aflevering van Below Deck lonkt en dan weer een Nederlandse show, nog niet zeker welke.

Over een lenteachtige dag

De zon schijnt vrolijk de kamer binnen en wekt me om kwart voor zeven. Rick staat een kwartier later op, maar ik blijf nog even spelletjes op mijn telefoon spelen. Rond half acht ben ik ook beneden. 

Daar schenk ik een mok koffie in en laat me mijn doordeweekse ontbijt weer heel goed smaken. Rick heeft er dit weekend de ingredienten voor gekocht. Hij ging zelfs naar H Mart en de markt voor mij, ik ben hem dankbaar.

Rick is vroeg klaar vandaag en we gaan meteen na mijn laatste hap naar Starbucks voor onze koffies. Op de terugweg spelen we wat Pokemon Go en dan is het tijd om officieel aan de dag te beginnen. 

Mijn sportroutine bestaat dit keer uit drie kwartier trappen op de mini elliptische machine en daarna nog twintig minuten op de Scoop. Ik laat deze week de gewichten even liggen vanwege een herhaal bloedonderzoek op donderdag. 

Tijdens het sporten doe ik mijn Duolingo en heb daarna tijd om een stuk door de buurt te lopen. Wij hebben nu onze eigen crocus. Er zouden er veel meer moeten zijn, maar daarvan zijn (tot nu toe) alleen nog de blaadjes te zien. 

Op het deck krijgen we bezoek van een tortelduifje en meneer en mevrouw Cardinal. Het is een waar vogelconcert buiten en zij dragen daar mooi aan bij. 

Het is een genot om door de buurt te lopen. Ik probeer de verschillende vogelliedjes te herkennen en dat gaat me al heel goed af. Behalve de cardinalen hebben de Amerikaanse roodborstjes ook een prachtig lied. 

De bloesembomen staan er nog steeds prachtig bij en zitten vol bijen. Het is goed er zoveel bij elkaar te zien. Het gonst om mijn hoofd. Makkelijk te fotograferen zijn ze niet, want ze vliegen af en aan. 

Thuis probeer ik een afspraak voor een cat scan te maken. Na vijfentwintig minuten op hold ben ik blij iemand te spreken te krijgen. Alleen is het niet de juiste afdeling. Zo vreemd en frustrerend! Zij kan me niet helpen en raadt me aan later nog eens te proberen. 

Inmiddels is het al na twaalven. Tijd om lunch te maken. Rick zit midden in een vergadering en komt in sneltreinvaart wat tortilla's beleggen. Ik heb twee sneetjes bloemkoolbrood met sardientjes en kerstomaatjes en spinazie als maaltijd. 

Daarna ga ik buiten zitten, want het is opeens twintig graden! Tegen tweeen ga ik naar Whole Foods en maak wat foto's van crocussen daar. Dan sla ik ingredienten voor het avondeten in. Het zal een lekker maal worden. 

Mini irissen

De rest van de middag geniet ik van de warme zon. Ik praat bij met Christine en lees verder in mijn boek. Pas tegen vijven wordt het me te koel en ga ik naar binnen. Rick en ik puzzelen wat en gaan dan het eten maken. 

Dat is een tray bake met spinazie, kerstomaatjes, zwarte olijven en in bacon gewikkelde St. Jacobsschelpen. Een kwartiertje in de oven en we hebben een heerlijke maaltijd. Ik ga weer meer tray bakes maken. Het is altijd zo makkelijk. 

Voor het gaat regenen ruimen Rick en ik mijn feeentuintje op, want de tuinman komt donderdag. Nu is het tijd om naar Jeopardy te gaan kijken. Dat heb ik alweer een tijdje gemist. 

Over een heel fijn weekend in New Jersey

 Zaterdag

Na weer heerlijk geslapen te hebben word ik rond half acht wakker. Ik blijf nog wat liggen en spelletjes doen op mijn telefoon. Het duurt altijd even voor iedereen bij Katja klaar is na douches e.d., maar om negen uur rijden ze voor.

We gaan naar Bradley Beach om ontbijt te eten bij The Buttered Biscuit. We zijn vrij vroeg en daardoor zijn er nog tafels vrij. Niet veel later is het druk. 

Op de foto hieronder staat Fiona's ontbijt waar ze veel van at. Mijn eggs Benedict met spinazie en gerookte zalm smaken voortreffelijk en Katja en Kevin smullen van hun keuzes. Dit restaurant heeft altijd voortreffelijk eten. 

Thuis maken we ons klaar om op avontuur uit te gaan. We gaan naar Insectropolis in Tom's River. Katja en Kevin zijn daar ook nog nooit geweest. 

Fiona luistert naar mijn hart

Het blijkt een best groot insectenmuseum te zijn. Er wordt heel interessant over insecten verteld en er zijn allerlei dode en levende kleurige en niet zo kleurige insecten te zien. Fiona is er in eerste instantie wat bang voor en wil alleen maar gedragen worden. 

Konden we de muggen maar gevangen zetten

Om kwart voor twaalf is er gelegenheid om een aantal insecten te aaien. Er wordt ondertussen interessant over ze verteld. Als eerste komt er een grote kakkerlak uit Madagascar langs en daarna Pepper, de duizendpoot. 

Fiona kijkt wel hoe ik ze aai, maar wil er zelf niet aan. De volgende insect is een schorpioen, die niet zo aaibaar is. Als laatste komt Rosie, de tarantula, langs. Nu heb ik iets met tarantula's. Ik vind ze super en zou er zo een als huisdier hebben. 

Als de show afgelopen is vindt Fiona opeens haar moed om de beesten te aaien. Of althans, ze raakt ze aan. Duidelijk vindt ze Rosie ook lief en zacht en aait met haar vingertje, dat ze wel heel snel weer terugtrekt. 

We lopen nog wat verder en zien meer tarantula's. Fiona heeft opeens haar schroom laten varen en rent overal vrolijk langs. Plotseling zijn die grote insecten niet meer zo eng. 

Natuurlijk worden we voor we het museum uit gaan door het winkeltje gevoerd. Daar ligt een schattige pluche tarantula waar Fiona meteen weg van is. "Rosie" moet natuurlijk mee en wijkt de rest van de dag niet meer van Fiona's zijde.  Ze is dan ook heerlijk zacht. 

Rosie krijgt zoentjes in de auto en Fiona laat haar alles buiten zien. Dan kijk ik naast mij en opeens zijn de oogjes gesloten. Het waren ook wel veel indrukken voor een tweejarige!

Thuis krijgt Kevin Fiona makkelijk weer in slaap in haar ledikant. Zij heeft hem vannacht weer wakker gemaakt en Kevin gaat ook even een dutje doen. 

Katja en ik praten gezellig over van alles en nog wat. Dan volg ik haar naar het hotel om mijn auto, die vannacht bij Katja en Kevin heeft gestaan, terug te brengen. Morgen moet ik daar tenslotte mijn bagage alweer in laden. 

Als we terugkomen is het tijd om Fiona wakker te maken. Dat lukt niet zo goed en madammeke is flink tegendraads. Gelukkig heb ik wat cadeautjes mee voor Fiona en dat maakt haar humeur snel een stuk beter. 

Voor Katja heb ik een "sprinkle" mee. Met het tweede kind is er meestal geen shower en omdat ik zo ver weg woon is zo'n sprinkle met anderen moeilijk te organiseren. Ik heb dus besloten er zelf een in elkaar te zetten. 

Alle pakjes zijn in panda papier verpakt en het thema is "panda". In de pakjes zitten onder anderen kleertjes, dekentjes, speentjes. een white noise machientje en sokjes. Katja vindt alles erg leuk. 

Het is intussen al na vieren en we willen nog even naar buiten. We gaan naar een speeltuin, maar daar is het zo koud dat Fiona klappertandend rondloopt. Ik vind het ook onprettig met een wind die door merg en been gaat. We zitten dan ook al snel weer in de minivan. 

Kevin rijdt wat langs de kust en Fiona vindt het prachtig de golven en surfers te zien. Dan gaan we naar India Garden voor ons avondeten. Dit is een nieuw restaurant en zeer populair. 

Het eten is er heerlijk, maar de bediening ronduit onvriendelijk en alles duurt eeuwig. Waarschijnlijk gaan Katja en Kevin voortaan alleen afhalen van dit restaurant. 

Het loopt dan ook alweer tegen achten als ze mij bij het hotel afzetten. Katja vertelt dat Fiona wat moest huilen omdat ik er niet meer was. Het is zo'n schatje en wat zou ik graag dichterbij wonen!

Zondag

De zon wekt me al om kwart voor zeven. Ik draai me nog eens om, maar om kwart over zeven ben ik klaar met slapen. Ik doe Connections en Wordle en sta dan op. Ik kleed me aan en pak in. 

Katja heeft laten weten dat zij gereed zijn om mij te ontvangen. Ik check uit, laad mijn bagage in de auto en rijd naar hun huis. Dat is maar vijf minuten verderop. Dit hotel ligt het gunstigst van alle hotels in hun buurt. 

We wachten nog even tot Kevin klaar is en Fiona haar broek laat aantrekken, want dat is opeens een dingetje. Dan gaan we naar The Turning Point, een restaurantketen waar ik al vaker heb gegeten. Deze is net geopend en dicht bij Katja en Kevin. 

Ze hebben Froot Loops om kleintjes bezig te houden tot hun eten komt en dat vindt Fiona heerlijk. Ik bestel de avocado toast met twee gepocheerde eieren, Katja een ontbijtsandwich en Kevin corned beef hash. Fiona smult van haar roerei en bacon.

De avocado toast is wel lekker, maar de "toast" is niet het meergranen brood dat op het menu staat. Ik neem er dus maar een paar hapjes van. Al die avocado, de eieren en de plakjes tomaat zijn genoeg voor mijn maaltijd. 

Het is nog even heel erg genieten van kleine Fiona en dan gaan we huiswaarts. Daar is het een goede tijd voor mij om afscheid te nemen. Fiona is lekker aan het spelen en zwaait en blaast kusjes naar mij, maar verder vindt ze het prima. Ik ook, want dat maakt het toch altijd moeilijke gedag zeggen makkelijker. 

Het is tien voor elf als ik wegrijd. Waze geeft drie uur en dertien minuten aan als rijtijd en dat betekent helemaal geen oponthoud. Ik besluit om als dat zo is zonder stoppen naar huis te rijden. En dat doe ik.

Het is even aanpoten, maar al luisterend naar interessante Gastropod podcasts gaat de tijd snel. Natuurlijk is het slechtste verkeer weer op de ringweg rond Washington, maar ook dat rijdt redelijk door. Om vijf over twee kom ik tot Ricks verbazing al de oprit oprijden. 

Gewoonlijk stoppen we wel even, maar ik had geen wc nodig en ik heb een hekel aan de rit. Fijn dus dat die op deze manier achter de rug is. Natuurlijk komt Orion me begroeten alsof ik jaren weg ben geweest.

Omdat ik de lunch over heb geslagen en nu wel trek heb zet ik even wat in elkaar. Ik besmeer een koolhydraatarme tortilla met mayonnaise en leg daar plakjes Leidse kaas op. Dat is nog lekker ook. 

Rick heeft de meeste boodschappen gisteren al gedaan, maar met Whole Foods wilde hij wachten tot ik thuis was. We gaan eerst even naar Greenheart voor wat groentensap en werken dan een lijstje af bij Whole Foods. Ik neem een paar bosjes rood met gele miniroosjes mee, want daar houd ik van. 

Mijn "Groen" themafoto voor vandaag, groen op twee manieren

De rest van de middag brengen we computerend door en ik speel wat Animal Crossing. We hebben al vroeg honger en gaan bij Pazzo Pomodoro aan de bar eten. Daar vraag ik de barman om een niet zoete mocktail en ik krijg een heerlijke mule met gepureerde komkommer. Die houd ik erin, de komkommer maakt het lekker verfrissend. 

Als hoofdgerecht bestel ik de Siciliaanse kabeljauw met tomaat, olijven en kappertjes. Dat is mijn favoriete gerecht hier en ook vandaag gaat het er prima in. Rick heeft een filet mignon met spinazie en is ook zeer tevreden. 

Het is een goede afsluiting van het weekend. Allemaal een fijne week gewenst!