Dag 5 New Orleans: Jamnola en een cocktail museum

Het is bewolkt als we opstaan en koud plus er staat een harde wind. Rick doet zelfs zijn skijack aan als we op weg naar ons ontbijt gaan. Zulke warme kleding heb ik niet mee en ik mis al gauw een sjaal om mijn nek. Verder gaat het wel.

Met weinig hoop ga ik een van de souvenirwinkels binnen. Daar hebben ze inderdaad geen warme dassen maar wel een dunne sjaal met glittertjes in de kleuren van Mardi Gras. Als ik die om mijn nek knoop helpt dat al heel wat. Grappig genoeg krijg ik er de hele dag complimenten voor. 

We hoopten naar The Ruby Slipper naast ons hotel te gaan voor ons ontbijt, maar dat blijkt nieuw te zijn en pas op donderdag open te gaan. Dan lopen we maar weer naar de locatie op Decatur Street. Het is werkelijk onaangenaam door de koude wind.

Als we er dan ook alweer een rij buiten zien hebben we geen zin om daarin te gaan staan. Aan de overkant is Estrella en hun menu ziet er ook prima uit. Het is tenslotte maar ontbijt. Hun omeletten zijn enorm en erg lekker. Rick heeft er een met ham en kaas en ik met garnalen en rivierkreeftjes. De bediening is ook ontzettend aardig, dus een goed begin van de dag.

Na het eten gaan we verder om onze Halloween kostuums bijeen te rapen. Na even zoeken vind ik precies wat leuk gaat zijn. Rick heeft wat meer moeite, want heel veel is voor vrouwen. Maar na wat winkels bezocht te hebben heeft hij ook een goede outfit. Dit is het vroegst ooit dat we al weten wat we met Halloween gaan dragen. 

Alle maskers hier vind ik zo leuk. Ik moet me ervan weerhouden er een voor de sier te kopen. Dat hebben we in voorgaande jaren al gedaan. Er hangt een hele verzameling van maskers uit New Orleans op onze slaapkamer. 

Het is inmiddels al elf uur. We besluiten de aankopen naar de hotelkamer te brengen. Daarna lopen we naar de French Market. Daar was tot een paar decennia geleden een gewone markt. Nu zijn het allemaal restaurantjes en snuisterijen winkels. 

Jeanne D'Arc (Of Joanie on a pony zoals ze hier heet)

We besluiten bij het French Market restaurant te gaan lunchen. Ik neem de met krab en garnalen gevulde avocado en die is erg lekker. Rick heeft weinig trek en bestelt de krab cakejes. Als dessert kopen we een praline bij Southern Candymakers.

De pralines hier in New Orleans zijn heel anders dan wat wij als "praline" kennen. Het is een soort koekje van romige caramel met pecan noten erin. Wij delen er een, want als je hier bent moet je er tenminste een proeven. Ze zijn mierzoet dus een halve is meer dan genoeg. 

Dan gaan we een wandeling door de Marigny buurt maken naar JAMNola. Het is een heel kleurrijke buurt, zoals zoveel van de historische buurten. De wandeling zou maar twintig minuten moeten duren, maar het wordt zeker een half uur, omdat ik om de haverklap stop voor foto's.

JAM(JoyArtMusic)Nola is nieuw en ik ben er heel benieuwd naar. Plaatselijke kunstenaars hebben een heel aantal kamers met hun kunst versierd. 

Het is ontzettend kleurrijk en je ziet al het bijzondere van New Orleans terug. We vinden het beiden het bezoek helemaal waard ondanks de toegangsprijs van $34 per persoon. 

We nemen een Uber terug naar het hotel en ontspannen ons daar een uurtje. Dan lopen we naar het Sazarac House. Dat is een uniek cocktail museum. Hier ontstond de officiele cocktail van New Orleans, de sazarac. 

Het museum is informatief en met ons armbandje kunnen we zo'n vijf verschillende cocktails, waaronder natuurlijk de sazarac, proeven. Het gaat over de prohibitie en hoe New Orleans dat beleefde (heel veel speakeasies). 

Het is nog steeds een actieve distilleerderij, maar de prohibitie sloot de bar, die hier gevestigd was. Rick koopt flessen van de ingredienten voor de sazarec cocktail. Dan kan hij die ook in zijn bar maken. 

Er is nog maar een bar in New Orleans, die de cocktail authentiek maakt. Dat is de Sazarac bar in het Roosevelt hotel. Dat blijkt een Waldorf Astoria te zijn en ontzettend mooi van binnen. In de gezellige jaren vijftig bar vinden we nog een paar stoelen open. 

De barman vertelt ons over de geschiedenis van de bar. Er is zelfs nog een kogelgat in een van de muren uit wat minder beschaafde tijden. Rick bestelt de Sazarac cocktail, maar een hele cocktail daarvan is mij te zoet. 

Het is altijd een beetje komisch als ik mijn cocktails bestel. Ik wil die namelijk zonder siroop of suiker. Al het bar personeel staart me dan bezorgd aan en is ervan overtuigd dat ik het te zuur of te bitter zal vinden. Ook vandaag is dat het geval en mijn champagne cocktail zou veel te zuur zijn. Voor mij is dat niet het geval, ik vind hem heerlijk. 

Net buiten het historische gedeelte is New Orleans een gewone Amerikaanse stad met hoogbouw

Terug in het hotel verkleden we ons in wat nettere kleding en lopen dan naar Broussard's een viertal blokken verderop. Ook dit is een historische restaurant dat 103 jaar oud is. Hun menu trok ons enorm aan.

Het stelt absoluut niet teleur. De bediening is super attent en het eten voortreffelijk. Rick heeft een voorgerecht met oesters dat er heerlijk uitziet. Ik smul van de schildpadsoep, die ik eindelijk op het menu vind. 

Dan bestelt Rick de gegrilde garnalen met rijst waar hij zeer over te spreken is. Ik heb weer eens twee voorafjes. De spruitjes met een brie "fondue" en een krabcake. Die spruitjes zijn verrukkelijk! Wie brie fondue met spruitjes heeft bedacht is geniaal.

Over de krabcake kan ik ook niet genoeg goeds zeggen. We hebben hier iedere maaltijd heerlijk gegeten en ik vind het moeilijk een favoriet aan te wijzen. Voor mij waren dat gisteren en vandaag, maar voor Rick dan weer donderdag bij Antoine's. Een ding is zeker, New Orleans weet wat lekker eten is. 

Rick brengt mij terug naar het hotel en gaat dan voor zichzelf nog even een laatste hurricane cocktail halen. Alleen is Pat O'Brien's op maandag gesloten. Dan koopt hij er maar een van de buren en vindt die eigenlijk nog lekkerder. Voor mij smaakt die cocktail als hoestsiroop en is zeker niet mijn ding!

Nu liggen we lekker op bed te computeren. Het was een heerlijke tijd in deze stad en een welkome afleiding van de saaie winter.