Dag 1 New Orleans: Mardi Gras World

De wekker gaat om half zes en we frissen ons op en pakken de laatste dingen in. Ik laat Orion uit en dan zijn we klaar om te gaan. De taxi komt precies op tijd.

De rit naar Dulles verloopt vlot, maar we hadden niet verwacht dat het super druk zou zijn op het vliegveld. 

Met onze United Premier status zijn we snel ingecheckt. Om de een of andere reden heeft Rick geen TSA Pre dus hij moet door de gewone controle.

Grappig genoeg is hij daar eerder doorheen dan ik met mijn TSA Pre. We ontmoeten elkaar op het perron van de trein naar de C gates. 

Ook daar is het heel druk hoewel er zover wij weten geen vakanties zijn. We hebben nog net tijd om bij Subway een flatbread met ham, kaas en ei te verorberen en dan kunnen we al aan boord. 

Zoals altijd als we een exit row stoel hebben moeten we verklaren dat we in geval van nood kunnen helpen. 

We zijn al helemaal geïnstalleerd als er opeens een vrouw komt, die mijn stoel nummer heeft. Ik snap er niets van, maar het blijkt dat ze zonder enig pardon mijn stoel hebben veranderd naar twee rijen naar voren. 

Waarom? Omdat de mensen die nu naast Rick zitten samen reizen. En Rick en ik dan, wij reizen ook samen.

De flight attendants snappen er ook niets van en krijgen geen duidelijk antwoord op het waarom. Uiteindelijk krijg ik $100 om voor een volgende vlucht te gebruiken voor het ongemak. Dat vind ik wel netjes opgelost.

De vlucht verloopt soepel en als de drankjes worden rondgebracht krijg ik van de flight attendant een lekkere bloody Mary als troost voor het stoel switchen. 

New Orleans ligt in de Centrale tijdzone en dus krijgen we er een uur bij. We landen om kwart voor tien in New Orleans. Bij het uitstappen verontschuldigen de flight attendants zich nogmaals voor de zitplaats situatie, erg aardig. 

We hebben onze tassen al gauw en kunnen meteen met een taxi mee. We logeren in het Saint hotel aan de rand van het French Quarter. 

Tot onze vreugde is onze kamer beschikbaar en we frissen ons even op. Dan gaan we verkennen en we hebben intussen ook trek gekregen. 

Via Boutbon Street lopen we een paar blokken en zien dan Oceana, een restaurant dat ik op mijn lijstje heb staan. 

We nemen plaats aan de bar en ik bestel een heerlijke bloody Mary. Verder heb ik gegrilde oesters, heerlijk! 

En dan de krabcakejes, die ook om je vingers bij af te klikken zijn. Ricks po boy met garnalen en een bowl etouffe gaan er ook goed in. 

Na het eten dwalen we wat door het French Quarter. Op Jackson Square gaan we de mooie St. Louis kathedraal binnen. 

Daarna lopen we langs de kunstenaars en bekijken hun werk. Ik vind eentje wel leuk, misschien dat ik daar iets van koop. 

Langzaamaan lopen we.terug naar het hotel. Daar vragen we om een mini ijskast voor onze drankjes, want de ijskast in de kamer zit vol dure drankjes e.d..

We bedenken wat we willen gaan doen en dat wordt Mardi Gras World. We denken erheen te lopen, maar dat valt tegen dus na een tijdje nemen we de rest van de weg een taxi. 

Als we er zijn komen er net een heel aantal praalwagens langsrijden. Alle beelden en versieringen op de praalwagens worden hier in Mardi Gras World gemaakt. 

We kopen kaartjes en gaan dan op de rondleiding van drie uur wachten. Die begint met een interessante film over de geschiedenis van de Mardi Gras parades. 

Na afloop krijgen we een stukje King cake, die traditioneel voor Mardi Gras wordt gegeten. Rick en ik delen er een. Het is best lekker, maar mierzoet. 

Dan leidt Duncan ons rond in de loods waar alles gemaakt wordt. Het is allemaal zo knap gedaan! Alles bestaat voornamelijk uit piepschuim en papier maché. 

Na iets meer dan een uur hebben we alles gezien. We roepen een Uber om ons terug naar het hotel te brengen. Daar rusten we wat, want we voelen het vroege opstaan. 

Dan kleden we ons netjes voor het restaurant vanavond. We lopen vervolgens Bourbon Street af naar Jean Lafitte's Old Absinthe Bar. Hier schenken ze verschillende soorten absint.

Als ik zoiets ga drinken wil ik het graag zoals het in de tijd van Jean Lafitte was. Traditioneel dus, Rick probeert een modernere versie. Het doet me aan orzo of iets dergelijks denken.

Na dit lekkere drankje lopen we naar Antoine's waar we gereserveerd hebben voor ons avondeten. We zijn blij netjes gekleed te zijn, want de meeste mannen hebben een colbert aan en de vrouwen een jurk. Hebben we die extra kleren niet voor niets meegesleurd.

Het is een gezellige eetzaal en de bediening is voortreffelijk. We beginnen beiden met de oesters Bienville. Die hebben een laagje met kaas, lenteuitjes en pepertjes er bovenop. Ze zijn super lekker!

Voor zijn hoofdgerecht neemt Rick de plaatselijke garnalen met een lekker sausje. Ik kies de gumbo met een salade met blauwe kaas. Het smaakt ons heel goed. Geen wonder dat dit restaurant al sinds 1840 bestaat. 

Met volle buiken gaan we verder. Rick wil nog een hurricane cocktail van Pat O'Brien meenemen naar het hotel. Die haalt hij bij de bar van dat restaurant. Die hurricanes zijn iets typisch van hier. Ik vind ze niet lekker, maar Rick houdt van drankjes, die naar hoestsiroop smaken. 

Inmiddels zijn alle straatartiesten gearriveerd en het is een kakofonie van verschillende muziek. De ene staat nog harder dan de andere. Rick merkt op dat hij het zich niet zo lawaaierig herinnert. Ik wel en daarom zou ik nooit een hotelkamer met zicht op Bourbon Street willen hebben. 

Terug in het hotel gaan we op het bed liggen computeren. Het was een lange maar heel leuke dag!