Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, oktober 31, 2018

Dag 13 Cruise: Snorkelen en shoppen in Grand Cayman


Om half zeven gaan onze wekkers maar we zijn beiden al wakker. We kleden ons in badkleding en maken onze snorkelspullen klaar. We gaan bijna voor anker voor Grand Cayman. We zien van ons balkon twee Carnival schepen en een Viking schip. Bovendien weten we dat de Disney Fantasy later vanochtend zal komen.

Een regenboog!


Boven in Cabanas eten we ontbijt. Ik bestel dit keer een omelet van eiwitten. Dan halen we onze spullen van de kamer en gaan naar Azure. We moeten hier om acht uur voor onze excursie zijn. We krijgen een baddoek mee en worden dan naar het bootje naar het eiland geleid.
Daar gaan we met een snorkelboot mee. We stoppen op twee plekken, het rif en een wrak vlak langs de kust. We hebben deze excursie gekozen omdat er voor Cozumel morgen geen snorkel excursies meer open waren, nadat de onze werd geannuleerd.
Het rif is mooi en helder, maar aan het wrak vinden Rick en ik niet veel nadat we er een paar keer overheen zijn gezwommen. Ik zet mijn Fitbit op zwemmen en ga dan maar zo wat goede beweging krijgen. Als we weer aan boord gaan heb ik een halve kilometer gezwommen.
Eenmaal weer aan wal haasten Rick en ik ons naar het bootje terug naar het schip. Daar verkleden we ons in droge kleding en nemen een bootje terug naar George Town. Daar lopen we naar de Cayman Cabana Oceanside Restobar.


Daar zondigen we, want we zijn beiden dol op conch fritters en ook hier zijn ze weer heel erg lekker! Ik heb verder een heel lichte ceviche en Rick neemt het broodje grouper. Het uitzicht is ook super!

We hadden gedacht dat het overal super druk zou zijn met vijf cruiseschepen, maar er zijn nog tafeltjes open. Waarschijnlijk omdat mensen niet ver lopen, wij liepen een kilometer om bij dit restaurant te komen. Het is helemaal de moeite waard!

Na het eten hebben we nog een uur en een kwartier voor we weer aan boord moeten. Of eigenlijk anderhalf uur, maar we willen niet het laatste bootje nemen. Rick en ik willen hier kijken naar een mooi sierraad voor mij als cadeau van hem voor onze huwelijksverjaardag.

We lopen een van de vele Diamonds International winkels binnen. Daar laten ze me van alles zien, maar ik wil iets ongewoons. Claudia en Amir zijn goede verkopers en laten wat dingen zien, die ik erg mooi vind, maar bijna tienduizend dollar is niet in ons budget.

Dan gaan ze juist te goedkoop met zilver en halfedelstenen. Dat is ook mooi, maar niet wat Rick in gedachten heeft. Dan kijk ik naar mijn regenboogring en weet opeens wat ik heel graag zou willen: een regenboogsaffieren armband. Daar hebben ze er een van en die is het voor mij (saffier is mijn geboortesteen).

Van Amir krijg ik er ook nog een ketting met een bedel met tanzaniet gratis bij. Het slotje van de saffieren armband werkt niet goed dus ik ga met Claudia mee naar boven naar de juwelier. Die maakt het weer helemaal goed en maakt mijn ringen bovendien schoon. Die zien er weer als nieuw uit.



Nog een paar indrukken van George Town (waar we een aantal jaren geleden op vakantie waren)

Rick heeft intussen wat rum gekocht. Als we weer aan boord gaan moet hij die inleveren, want je mag alleen maar wijn of bier meenemen. Die rum mogen we vrijdagochtend ophalen voor we van boord gaan. Dat moeten we dus wel even onthouden!
Op de kamer doen we onze zwemkleding aan. We haasten ons naar het zwembad voor een verkoelende dip. Het is namelijk 32 vochtige graden. En toch zou ik hier de hele winter wel willen blijven!
Rond half vier varen we weer weg. We blijven nog een tijdje lezen en naar de Rapunzel film kijken op het grote scherm. Dan is het tijd om terug naar de kamer te gaan. Daar douche ik en dan nemen we onze laptops mee naar de Crown & Fin.
Daar praten we met een officier van de Disney Fantasy, die deze cruise als vakantie neemt. Zijn vrouw is hier de cruise director en werkt anders ook op de Fantasy. Hij weet heel veel en ook dat er twee Nederlandse kapiteins zijn. Een ervan werkte op de Wonder, maar tegenwoordig op de Disney Dream. 
Dan is het alweer tijd voor ons avondeten. Dit keer in Triton's, ons minst favoriete restaurant. Hoewel het menu vandaag wel erg lekker is. Rick en ik kiezen beiden de prosciutto met Parmezaanse kaas, zongedroogde tomaatjes en knoflook als voorafje. 
Het is moeilijk kiezen vandaag en mijn volgende keuze is een venkel en erwten salade met gerookte makreel en gerookte zalm. Ook verrukkelijk, maar Ricks ossenstaartsoep ziet er ook verleidelijk uit. Ik bestel daar ook een kopje van en eet de tortellini niet. Ik heb vandaag genoeg gezondigd!
Als hoofdgerecht heb ik de kreeft. Ik was bang dat die droog zou zijn, maar het smaakt heel goed. Rick heeft de hertenbiefstuk, die er ook goed uitziet. We vallen nu beiden bijna in slaap dus laten dessert en kaasplankje gaan voor vanavond.
Bij dit schrijven kan ik mijn ogen al bijna niet meer open houden. Gelukkig hoeven we morgen niet zo heel vroeg op. 



Dag 14 Cruise: Cozumel


Rick en ik hadden afgesproken om zeven uur op te staan, maar om half zeven zien we zo’n mooie zonsopgang dat we foto’s van willen maken. Dan maken we ons ook maar gelijk klaar voor het ontbijt. Vanwege Halloween doen we beiden onze Disney Halloween shirts aan. In de verte zien we Cozumel aankomen, onze bestemming voor vandaag.


Wij zijn de eerste groep, die van boord mag. Klokslag negen uur staan we op de kade, want dit keer hoeven we niet in bootjes. Veel fijner! Tomas, onze gids voor vandaag, staat ons al op te wachten en leidt ons door een winkelcentrum naar de bus.

Daar introduceert hij zichzelf en de chauffeur Julio. We hebben meteen door dat dit een veel leukere gids is dan Hugo in Cartagena. Tomas probeert ons wat Spaans te leren (althans aan degenen, die werkelijk geen woord Spaans spreken) en noemt ons “mis amigos”.

Onze eerste bestemming van vandaag is de Mayaanse ruines van San Gervasio. Die zijn nog niet zo heel lang geleden opgegraven. Dit was een heilige plek voor de Maya’s. Hier werd getrouwd, gebeden om vruchtbaarheid, zowel voor de mensen als voor het land en ook natuurlijk (menselijke) offers gebracht.

Tomas vertelt er heel interessant over. Hij is zelf half Maya en vertelt dat er nog hele dorpjes zijn waar men volgens de Maya cultuur leeft. De Spanjaarden hebben veel verwoest, maar gelukkig lang niet alles. San Gervasio is een Mayaanse vestiging, die aan het einde van de hoogtijdagen is gebouwd, na de 10e eeuw.

We krijgen hier ruim de tijd en ook nog om wat rond te kijken in de winkeltjes. Er is bij de ingang een foto van ons genomen met twee in Maya klederdracht geklede vrouwen. Rick en ik vinden hem niet leuk genoeg om te kopen.




Eenmaal weer in de bus vertelt Tomas over onze volgende stop, Discover Mexico. Dit is een heel park over de cultuur van Mexico. Hier zien we o.a. een altaar voor Dia de los Muertos wat op 2 november wordt gevierd.

Tomas legt de gedachte dat geliefden, die heengegaan zijn, een dag per jaar weer op aarde komen kijken en dat moet gevierd worden, natuurlijk. De altaren zijn dan ook heel vrolijk. Veel kleuren slingers, lekker eten en drinken voor de voorouders en natuurlijk foto’s van hen, die gemist worden.

We zien hier verder ook mooie Mexicaanse kunst en maquettes van de Mayaanse ruines in Mexico. Wij hebben daar inmiddels drie plekken van gezien: Chichen Itza, Tulum en nu dus San Gervasio.

Dan is het tijd voor de lunch, die bij de tourprijs zit inbegrepen. We krijgen tortillas (voor mij een kleine) met varkens- en rundvlees, pico de gallo, guacamole en lekkere salsa. Rick neemt er ook nog een quesadilla bij. Het smaakt zeer goed!





De derde en laatste stop is bij de Mayan Cacao Company. Hier maken ze op de Mayaanse manier chocolade. We krijgen eerst een mini maistortilla met mole erop. Dat is een pittige chocolade saus die in veel Mexicaanse gerechten wordt gebruikt. Veel mensen vinden het niet lekker, maar Rick en ik wel.

Vervolgens worden we een zaal ingeleid waar Mario laat zien hoe de basis van de chocola hier wordt gemaakt. We krijgen allemaal een houten lepeltje met wat heel pure (85%) chocolade erop. Ook dit vinden veel mensen te bitter, maar wij niet.

Als Mario de chocolade fijn maakt vraagt hij ons in het Spaans tot tien te tellen. Tot mijn verbazing kan Rick dat niet. Dat heb ik nooit geweten, zo leer je na 30 jaar nog steeds nieuwe dingen. Na afloop van de demonstratie krijgen we een klein potje met ongezoete cacao in water toegereikt. Dit is hoe de Maya’s het dronken en ik vind het best lekker.

Bij de bar kunnen we chocolade margarita’s, mojito’s en pina colada’s bestellen Rick en ik besluiten een margarita te delen, maar die lijkt in de verste verte niet op een margarita. Enkel de tequila is hetzelfde. Het drankje is mij veel te zoet en ook Rick drinkt er niet veel van. Wel leuk om tenminste geprobeerd te hebben.

Dan mogen we in de winkel tien verschillende soorten chocolade proeven. Ik houd het bij de meeste pure waarvan ik de 85% het lekkerst vind. Rick neigt meer naar melk en witte chocolade. Van die laatste neemt hij dan ook een reep mee.

We worden met een Mayaanse begroeting welkom geheten


Terug bij de cruise terminal gaan we op zoek naar een typisch Mexicaanse bar, want Rick heeft nu zin in een echte margarita. We vinden niets echt Mexicaans dus strijken bij Senor Frog’s neer. “The next best thing”, zegt Rick, want het heeft tenminste iets Spaans.

Rick heeft zijn margarita en ik een van de lekkerste bloody Mary’s, die ik ooit gehad heb. We hebben het in dit winkelcentrum nu wel gezien en lopen voor het laast deze cruise (want we zijn het erover eens dat er meer gaan komen) het schip weer op. We vonden Cozumel erg leuk en een mogelijke toekomstige vakantiebestemming.



Terug bij de cruise terminal gaan we op zoek naar een typisch Mexicaanse bar, want Rick heeft nu zin in een echte margarita. We vinden niets echt Mexicaans dus strijken bij Senor Frog’s neer. “The next best thing”, zegt Rick, want het heeft tenminste iets Spaans.

Daar gaan we nog even aan het zwembad liggen al vind ik het te fris om erin te gaan. Tegen zessen gaan we terug naar de kamer want er zal om zes uur Trick or Treating zijn. Daar hebben we een zakje voor gekregen. Rick heeft er minder interesse in dan ik omdat we het snoep toch niet kunnen eten, maar ik had gedacht het aan onze obers Eddie en Jorge te geven.
Als we beneden komen blijken de gasten al in Halloween kostuum gekleed te zijn. We gaan gauw terug en doen onze Kristoff en Anna kostuums uit Frozen aan. Van Trick or Treating zien we geen teken dus we laten dat maar varen, ook weer omdat we toch geen snoep gaan eten.
In plaats daarvan sluiten we aan in de rij voor de fotograaf. Intussen vermaken we ons met het kijken naar de creatieve kostuums overal. Wij hebben ook veel bekijks, vooral van kinderen, en worden regelmatig gevraagd om op de foto met deze en gene te gaan, zo leuk!
We gaan nog een drankje drinken in de Crown & Fin pub waar Jnmel en Dario onze kostuums bewonderen. Dan komt Jo en spelen we filmmuziek trivia. Die vinden Rick en ik dit keer heel moeilijk en we hebben er maar een vijftal goed.
Vanavond is het avondeten in Animator’s Palate. We krijgen een papier aangereikt waar we onze tekentalenten op kunnen uitleven. Tijdens het eten, wat weer erg lekker is, kijken we allerlei stukken uit tekenfilms, die met eten te maken hebben.
Aan het einde terwijl iedereen dessert eet (en ik mijn kaasplankje) is er een filmpje gemaakt van alle figruren, die iedereen tekende. Ik had Donald Duck en wat andere Disneyfiguren getekend en Rick de geest van Aladdin. Het is erg leuk en een goede afsluiting van deze bijzondere Halloweenavond.
Rick en ik zijn moe van de lange dag en gaan op tijd slapen want morgen willen we weer vroeg op om optimaal van onze laatste cruisedag te genieten. 




dinsdag, oktober 30, 2018

Dag 12 Cruise: Een dag luieren op zee


Het schip heeft vannacht flink geschommeld en ik heb er slecht door geslapen. Ik ben dan ook om kwart over zes al klaar wakker. Rick heeft er geen last van, die ronkt vrolijk verder. Als ik om half acht opsta komt hij ook terug in het land der levenden.

We maken ons klaar en gaan dan koffies halen in het Cove Cafe. Als we onze kamerdeur opendoen zien we een Disney briefje in onze “brievenbus”. Onze excursie in Cozumel overmorgen is vanwege gebrek aan belangstelling gecancelled. Zo jammer, want het was een dag snorkelen.

Na ons ontbijt gaan we naar de Port Adventures balie. Daar is nog niemand aanwezig, maar er zijn wel brochures om te kijken welke andere excursies er zijn. Wij hopen maar dat er nog openingen zijn.

Intussen moet ik naar het fitness center voor mijn laatste personal training sessie met Nick uit Zuid Afrika. Rick gaat ook iets leuks doen waar ik graag mee was gegaan. Hij gaat met een tour mee, die rond het schip gaat en de verschillende speciale Disney dingen overal uitlegt. Er wordt zo nagedacht over iedere ruimte op deze schepen.

Nick heeft weer een uitdagend uur in petto voor mij. Ik weet nu dat ik vijf keer 45 sekonden achtereen kan planken. Wat ik deze cruise heb geleerd is dat Sharon een heel goede personal trainer is. Nick gaf me heel wat uitdagende oefeningen, maar ik kon ze allemaal volbrengen. Hij was daar ook wel van onder de indruk, leuk om te horen natuurlijk.

Als we klaar zijn neem ik hartelijk afscheid en wens hem veel succes met studeren nadat zijn contract met Disney klaar is. Hij heeft grote plannen en doet mij aan onze kinderen denken. Een raar idee dat ik hem waarschijnlijk nooit weer zal zien.

Terug in de kamer ga ik douchen en intussen komt Rick ook terug van zijn tour. De Port Adventures balie opende om tien uur en we gaan naar beneden om te zien welke excursies we nu kunnen doen. Gelukkig kunnen we morgen in Grand Cayman mee met een snorkeltrip en in Cozumel blijven we op land.

Dan kleden we ons in badkleding en er zijn nog twee stoelen open in de schaduw bij het zwembad voor volwassenen. Mijn plan is om hier zoveel mogelijk van de dag door te brengen en lekker te lezen. Dat doen we dan ook tot het lunchtijd is.

Dit keer zijn er lekkere visgerechten in Cabanas, precies mijn ding. Dat vind ik wel knap, iedere dag is er een speciaal thema. Je kunt dus altijd hetzelfde eten of iedere keer weer anders. Ik heb een bord vol vis en groentes en miste zelfs nog de zalm en crabcake. Die van Rick zien er zo lekker uit dat ik ze alsnog ga halen.

Na het eten gaan we de foto speurtocht van vandaag doen. Die valt niet mee, want dit keer kan het van alles zijn over het hele schip verspreid. Voor een paar hebben we dan ook een hint nodig, maar we vinden ze uiteindelijk zelf.

Rick heeft weer een acupunctuur afspraak, dit keer voor zijn schouder. Het helpt hem goed dus waarschijnlijk gaat hij er thuis mee door. Ik lees verder in mijn spannende boek. De temperatuur is heerlijk en er staat een fikse bries. Door dat laatste krijg ik het nooit warm genoeg om in het zwembad te gaan.

Om drie uur begint Fun in the Sun bij dit zwembad. Rick is er ook voor terug, hij was vorige keer een van de deelnemers. Dit keer is het met de cruise director en assistent cruise director. Die eindigen op het einde beiden in uniform in het water. Erg grappig, vooral als Jo, die alles leidde, uiteindelijk ook in het water wordt getrokken.

Jammer genoeg heeft Rick per ongeluk zijn telefoon in de zak van zijn zwembroek gelaten. Die Samsung S9 zou tegen wat water moeten kunnen, maar kennelijk niet tegen langere tijd onder water. Hij krijgt hem dan ook niet meer aan de praat.

Rick gaat naar een presentatie voor de Disney Vacation Club (een timeshare achtig iets). Ik had die al in Walt Disney World dus blijf lekker lezen. En meer lezen, tot ik de zon onder zie gaan en Rick nog steeds niet terug is.

Net als ik terug naar de kamer wil gaan om te zien of hij daar is, komt hij aanlopen. Op de kamer maak ik me alvast netjes voor het avondeten, want het is weer formal night. Dit keer doe ik mijn zwarte jurk weer aan, want we hebben nog geen officiele foto’s in die kleding.

Dan gaan we zoals iedere avond naar de Crown & Fin. We praten weer met Dario en Jnmel.  Rick gaat na een biertje naar boven om zich te verkleden. Ik schrijf nog gauw dit blog wat langer is dan ik had gedacht gezien het feit dat ik de hele dag in een ligstoel heb liggen lezen.

Tegen half acht ga ik naar boven om mijn laptop terug naar de kamer te brengen. Rick is intussen ook netjes gekleed en we gaan aansluiten in de rij om een foto met Donald en Daisy Duck te laten maken. Dit zijn onze favoriete traditionele Disney figuren en daarmee waarschijnlijk ook de laatsten waarmee we op de foto zullen gaan.

De rij duurt wat langer dan we dachten en we komen dus laat aan in Tiana’s Place voor ons avondeten. Niet getreurd, alles is nog volop te bestellen. Rick en ik nemen beiden het visvoorgerecht met krab, garnalen en zalm. De krab is niet te pruimen, maar de rest wel erg lekker. Ik moet zeggen dat het eten altijd heel lekker klinkt, maar niet altijd ook zo lekker smaakt.

Daarna heb ik een wel heel erg lekkere komkommerrol met allerlei groenten erin. Als hoofdgerecht heb ik de garnalen met zeeasperges (als ik die ooit ergens vind koop ik ze zeker, zo lekker!) en Rick de met pruimen gevulde varkenshaas. Het smaakt prima en ik eet ook nog wat van mijn kaasplankje, dit keer met brie en blauwe kaas.

We willen deze hele cruise al foto’s met de kleine zeemeermin in de lobby hebben. Eindelijk is daar een fotograaf voor en we zijn ook nog eens netjes gekleed. Hopelijk worden het leuke foto’s. We hebben alle foto’s, die van ons gemaakt worden, gekocht en ik zal de leuke ervan thuis op Facebook zetten.

Dan ben ik, ondanks dat ik, met uitzondering van de personal training, de hele dag genikst heb, doodmoe. Morgen moeten we heel vroeg op om te gaan snorkelen dus we gaan vrij snel slapen.


maandag, oktober 29, 2018

Dag 11 Cruise: Cartagena

Als Rick en ik om half acht opstaan zien we al land in de verte. Dan zien we een stad met heel veel witte wolkenkrabbers in de verte. Dat is Cartagena, Colombia. Rick en ik hebben veel zin in deze stop want we zijn nog nooit in Colombia geweest. 



Na ons ontbijt kijken we hoe het schip aanmeert. Al gauw daarna mag iedereen van boord, maar wij hebben een excursie geboekt en moeten wachten tot half elf. We doen dat in de D Lounge waar oude tekenfilmpjes van Donald Duck en Knabbel en Babbel spelen. Nostalgie!
Een welkomst dans onder ons, ik ben dolblij met ons balkon!

Keurig op tijd worden we naar onze bus geleid en krijgen Hugo als gids. Ik vind hem heel  moeilijk te verstaan in het begin. Rick klaagt er ook over. Hij is ook niet zo enthousiast als de gids in Cabo San Lucas of zelfs andere gidsen van hetzelfde bedrijf, die ik hoor vertellen.
We beginnen met het fort van Cartagena, maar tot onze teleurstelling krijgen we hier maar tien minuten. Rick en ik hadden gehoopt naar boven te kunnen, maar dat gaat dus niet lukken. Overal lopen ook verkopers voor je voeten met allerlei troep. We vinden dit een frustrerende belevenis!

Al gauw blijkt dat we de hele excursie niet zo leuk vinden. Hugo vertelt maar weinig en het is overal een gehaast van jewelste. Alleen in het irritante gedeelte met allemaal standjes mogen we opeens 35 minuten besteden. 
Rick en ik ontsnappen meteen aan de tasjes, zonnebrillen en sigarenverkopers. We lopen de oude stadsmuur op en dan door een aantal van de kleurrijke straatjes van de oude stad. In dit stadsgedeelte hadden we achteraf gezien eigenlijk gewoon op onszelf op verkenning willen gaan.





We gaan de bus weer in en rijden maar een paar blokken verderop. Hier neemt Hugo ons mee het Inquisitie Paleis in. Daar vertelt hij wel wat, maar ik vind het lang niet genoeg en zijn stem projecteert niet dus als je niet vlakbij staat versta je er niets van. 

Gelukkig lukt het me het Spaans redelijk te lezen en dit was geen prettige plek! Voor 211 jaar, van 1610 tot 1822 werden er duizenden mensen gemarteld en ter dood gebracht. De Inquisitie heeft mij altijd gefascineerd. Ferdinand en Isabella van Spanje waren er veel debet aan.


Dan geeft Hugo ons 35 minuten om rond te kijken op het hoofdplein van de stad. Wij lopen meteen naar de cathedraal, maar jammer genoeg is die op zondag gesloten. Wel te verwachten, maar ik had hem graag van binnen gezien. 
Het plenst intussen en dondert en  bliksemt dus de tijd om foto’s te nemen is voorbij. Ik bescherm mijn fototoestel ook zoveel mogelijk met mijn handen. 
Het is inmiddels lunchtijd en Rick en ik hebben enorme trek. Eerder liepen we langs een restaurant met salades en wraps. We hebben geen tijd om op zoek te gaan naar een Colombiaans restaurant dus we gaan daar maar naar toe. 
Het is precies als dit soort restaurants in onze buurt. Je kiest een salade (voor mij) of een wrap (voor Rick) en kiest dan wat daarin gaat. Ik neem de gerookte zalm met allerlei groentes. Rick een wrap met kip en groentes.
Tijd om in het restaurant te eten is er niet. We nemen het dus “para llevar”, gelukkig kan dat. In de bus eten we het op. Het blijkt dat dit onze laatste stop was. We rijden nog door het moderne gedeelte van de stad en langs het strand en dan worden we alweer terug naar de cruise terminal gebracht.



Deze excursie was natuurlijk wel leuk, maar Rick en ik vonden het teveel bus tijd. We geven Hugo en de buschauffeur hun fooi en gaan dan de dierentuin in. Deze dierentuin bestaat uit dieren, die mensen wilden smokkelen. Er zijn veel pauwen, aapjes en flamingo’s. Ze lopen allemaal los rond, heel bijzonder.
Als we dit bekeken hebben worden we de winkel in geleid. Colombia staat bekend om zijn smaragden en ik wil kijken of ik iets leuks vind. Er blijkt ook zilver met smaragden te zijn en ik vind een paar oorbellen, die precies mijn smaak zijn en de smaragden een mooie kleur. Die worden mijn souvenir uit Cartagena.







Rick heeft intussen het Juan Valdez Cafe ontdekt (waarvan we hier vernemen dat er ook een in Washington is). Daar kopen we een pond koffie en beiden een beker van een lekkere bevroren koffie. Mij wel iets te zoet dus ik drink er maar de helft van.

Dan gaan we terug de winkel in want Rick wil graag een ruwe smaragd kopen. Die zijn niet duur want er zit ook pyriet doorheen. Er zijn ook sieraden met ruwe smaragden, maar die kunnen mij niet bekoren. We vinden ook nog een leuk cadeautje voor onze buren als dank voor het zorgen voor Orion en Zorro.

Nu hebben we het hier wel gezien en gaan terug naar het schip. Daar verkleden we ons in droge kleren, want we zijn flink nat geworden van de regen en transpiratie. Dan gaan we een luie stoel opzoeken waar ik wat in mijn boek lees en Rick foto’s gaat nemen van Cartagena. Hij sms-t me dat de zonsondergang mooi is (heel vroeg, nog voor zessen!) en daar neem ik ook een foto van.


Op de kamer staat opeens een zak met een fles cider en twee zakken popcorn. Gisteravond klaagden we over de warme kamer en vroegen om een fan. Disney neemt iedere klacht heel serieus. Er zit een bedankbriefje bij.
Alleen zijn dit dingen, die niet in het dieet van Rick en mij passen. Ik zeg dus tegen Archi, die net buiten onze deur staat, dat hij ze mag hebben. 

Dat kan alleen als ik een briefje schrijf dat het voor hem is. Dat doe ik dan natuurlijk. Ik weet zeker dat hij of zijn collega’s het lekker zullen vinden.
Dan is het weer tijd om onze vrienden Jnmel en Dario een bezoek te brengen in de Crown & Fin pub. Ik neem mijn laptop weer mee zodat ik dit blog al zoveel mogelijk kan schrijven.

We kijken ook naar de wedstrijd tussen de Boston Red Sox en L.A. Dodgers. Als de Red Sox winnen zijn ze kampioen. Ik hoop dat zo voor mijn zwager en neefje!
Rick heeft nog allerlei energie, die mij ontbreekt. Hij gaat naar de Frozen party waarvoor we lichtgevende sneeuwvlokkettingen hebben gekregen. Ik heb geen zin een half uur in de menigte te staan. 

Hierin verschillen Rick en ik dus. Ik vind Disney erg leuk, maar ik hoef niet alles te zien en doen. Rick daarentegen is dol op dit soort shows.
Om kwart over acht ontmoeten we elkaar weer in het Animator’s Palate restaurant voor het avondeten. Het is dus Frozen avond en Animator’s Palate ziet er niet alleen koud uit met allemaal ijskoude scenes uit de film op de schermen. Het is ook ijzig koud voor ons. Rick is zo galant om mijn jasje op te gaan halen.
Dan hebben we een voorafje van verschillende charcuterie, brie en knackerbrod. Rick heeft er nog een bietensalade bij waarvan ik ook een hapje neem. Bieten vind ik al van kinds af aan vreselijk, maar deze smaken best goed. Misschien verandert die afkeer nu, ik heb zeker veel minder lekkere dingen gegeten.
Het hoofdgerecht van varkenshaas dat ik heb besteld is zo droog dat ik er bijna in stik! Eddie neemt het bord bezorgd weg en brengt dan de zalm met spinazie, die werkelijk perfect bereid is. Rick vindt zijn biefstuk ook lekker, maar ik ben gewoon niet zo’n biefstuk fan.
Intussen probeer ik wat Tagalog te leren want Eddie (en Archi, onze steward) zijn Filippino. Ik zeg “salamat” (dank je) tegen Eddie en die weet niet wat hij hoort! 

Niemand anders is geinteresseerd in de talen, die de bemanning spreekt. Ik wel en ik ben van plan meer eenvoudig Tagalog te leren. Ik had daar al veel eerder mee moeten beginnen.
Rick neemt dit keer een dessert en ik heb weer mijn kaasplankje. Na weer een lekker diner gaan we terug naar de kamer. 

Al waggelend want het schip schommelt flink. Ik heb mijn medicijn ingenomen, hopelijk helpt het. We zijn nu onderweg naar de Kaaimaneilanden en morgen is weer een dag op zee.