Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, december 30, 2020

Over een middagje Alexandria

Bij het naar bed gaan vond ik het warm in de kamer en opende ik in plaats van een raam zoals gewoonlijk alle ramen. Het vroor vannacht dus als ik om zes uur wakker word zit de rijp nog net niet op de dekens, zo koud is het.

Toch ga ik mijn warme bed even uit, want ik heb opeens een paniekaanval dat ik geen pak oliebollenmix heb gekocht. Gelukkig staat dat gewoon in de voorraadkast en ik ga nog een paar uurtjes terug naar bed. 

Tegen achten trotseert Rick de kou, staat op en sluit de ramen. Hij zet de verwarming aan en ik wacht even tot die zijn werk doet. De koffie pruttelt inmiddels en ik maak mijn gewoonlijke ontbijt. Rick doet het rustig aan vanochtend, dus zodra ik klaar ben begin ik vast aan mijn stappen. 

Als we op pad gaan naar Starbucks heb ik er al meer dan 5000 opzitten, heerlijk! We spelen op weg naar huis wat Pokemon Go bij het W&OD pad. Het is koud, maar mooi weer. 

Op de terugweg zien we in een straat vlakbij ons huis drie herten rondlopen. Het zijn twee mannetjes en een vrouwtje. We stoppen en twee van de drie komen vlak langs onze auto. De derde poseert mooi bij een van de Rustic Hearts. Ik plaats de foto in de Foodies groep en de eigenares van het huis herkent haar "hart". Ze is heel blij met de foto.

Het blijft bijzonder

Na nog een half uurtje op de plaats hardgelopen te hebben, maak ik me klaar voor de dag. We halen een vroege lunch, want willen vanmiddag naar Old Town Alexandria. Ik eet een slawrap van The Italian Gourmet en Rick pizza van Pizzaroni. 

Daarna vertrekken we meteen. Het is ongeveer een half uur rijden naar Alexandria en we komen er zonder oponthoud aan. We parkeren onder het stadhuis en gaan dan door het stadje lopen. We zijn er al een tijd niet geweest en de vele restaurant met overdekte (maar in ieder geval aan een kant helemaal open) en verwarmde terrasjes vallen op. Een deel van de hoofdstraat is er zelfs voor afgesloten. Dit gaan we onthouden.


We lopen een stukje langs de Potomac en dan door de historische straatjes. Ik ben blij dat ik de weg nog ken en Rick moedigt me aan mijn verhaal aan hem te doen. Ik moet me er eens goed in verdiepen, maar ik denk erover een YouTube kanaal te maken en live delen van mijn rondleidingen daarop te zetten. Of misschien Facebook live, ik ben er niet genoeg mee bekend. 





Graf uit 1791 of -92 van een zeven maanden oud kindje

Graf van een van de prominente Alexandrians, wiens huis nog steeds te bezoeken is




Het Carlyle House 

Eigenlijk had ik alle drie van mijn glazen bollen mee willen nemen, maar ik heb er geen geschikte tas voor. Dan gaat de 80mm bol maar mee in mijn jaszak. Het blijft leuk experimenteren. Mijn handschoen blijkt beter in de foto's te passen dan mijn hand of vingers. Dat is toeval, want ik heb hem aan omdat het koud is. 



We volgen ruwweg de route, die ik tijdens mijn rondleidingen hier loop. Dat is een perfect rondje en zo komen we weer bij de parkeergarage uit. Wat is dit toch altijd een leuk stadje! Ik moet mezelf er echt toe zetten hier vaker heen te gaan en op een van die terrasjes te lunchen. 

Intussen bericht Kai dat zijn kerstcadeau eindelijk aan is gekomen. FedEx heeft zich echt schandalig gedragen, want het was de maandag voor Kerst al in het plaatsje waar Raquels ouders wonen. Niet veel later stuurt Kai onderstaande foto, want de regen ging over in sneeuw. Ik zou willen dat onze regen morgen en overmorgen ook sneeuw was!

Rick wil heel graag de LEGO Star Wars Holiday Special zien en die gaat aan. Ik vind er niets aan, dus schrijf intussen dit blog. Na zo'n twintig minuten geeft Rick toe dat het een belachelijk verhaal is. Misschien vinden kinderen het leuk, maar als zelfs het kind in Rick het niets vindt is het gewoon bagger. 

We hebben Indiaas eten van Jaipur besteld en daar moeten we lang op wachten, want het restaurant heeft het druk. Dat is de moeite waard. Het is smullen geblazen, want het tandoori kipgerecht dat ik vorige keer ontdekte is weer perfect bereid. 

Na het eten kijken we de achterstallige afleveringen van Shark Tank. Daar zie ik de Fitfighter. Dat lijkt me een leuk ding, maar een paar van 5lbs kost $65. Ik ga Sharon morgen vragen wat zij ervan vindt voor mij. Ik moet tenslotte wat voorzichtiger zijn met mijn fibromyalgie. 

En zo hebben we de een na laatste dag van het jaar leuk besteed. Mentaal was dit heel goed voor mij. Ik realiseerde me weer dat ik niet de hele winter thuis hoef te zitten. Dit gebied biedt zoveel dingen, die ook zonder ergens binnen te gaan leuk zijn. Allemaal een heel fijne jaarwisseling, ik weet niet of ik morgen aan een blog toekom, anders tot volgend jaar!

dinsdag, december 29, 2020

Over winkelen voor Oud en Nieuw

Jubelend komt Rick om kwart voor acht verkondigen dat het internet terug is. Halleluja! We eten ontbijt en maken ons dan klaar om op pad te gaan. We willen door vroeg te gaan voorkomen dat de Wegmans zo druk is als vorige week. 

Flapjack en Orion beginnen elkaar weer te tolereren. 

We halen koffies van de dichtstbijzijnde Starbucks en gaan dan op weg naar Fairfax. Inderdaad is de supermarkt vrijwel leeg vergeleken met vorige week. Andere jaren hadden we van alles nodig, maar dit jaar zijn we natuurlijk maar met zijn tweeen. Toch hebben we besloten een middernacht buffetje te maken en op Nieuwjaarsdag een uitgebreide brunch.
Tegen de tijd dat we klaar zijn bij Wegmans is het weer flink druk, dus ietsje vroeger gaan was een goed idee. We hebben niet alles kunnen vinden bij Wegmans en rijden voor de rest naar de grote Whole Foods in Fairfax.

De kaviaar is hier 30% afgeprijsd, helemaal goed, want dat hoort voor mij bij een luxe brunch. Ze hebben ook blini's en creme fraiche, heerlijk! Verder nemen we een zak gamba's mee en onderstaande heerlijk uitziende chocolade bakjes gevuld met pure chocolade mousse. 
Het weerbericht voor Oud en Nieuw ziet er niet goed uit, er wordt veel regen voorspeld. Of we vuurwerk zullen kunnen afsteken zal erom spannen. Rick en ik besluiten dat we hoe dan ook iets feestelijks willen om het nieuwe jaar te begroeten. We gaan naar Party City en vinden daar leuke tafeldecoraties en feesthoedjes. 

De tijd heeft intussen ook niet stil gestaan en tot mijn schrik zie ik dat het al tegen twaalven loopt als we thuiskomen. Ik help Rick de boodschappen wegleggen en haast me dan onder de douche. Ik stuur Judith een berichtje dat ik wat verlaat ben.

Rick en ik gaan samen lunch halen. We bestellen via apps, hij van Chik-Fil-A en ik van Subway. Bij de Chik-Fil-A staat er een flinke rij voor de drive thru, maar het gaat gelukkig snel. Mijn salade staat inmiddels klaar bij Subway. 

Met mijn eten ga ik de basement in en bel Judith. We schelen jaren in leeftijd, wonen in heel andere delen van het land en nog meer grote verschillen, maar we hebben nooit gebrek aan gesprekstof. Er zijn ook een aantal heel belangrijke dingen, die we wel gemeen hebben, maar die komen af en toe aan bod. 

Het is dan ook voor ons gevoel minuten later kwart voor twee. Judith, die werkelijk nooit vakantie heeft, moet afscheid nemen. Dat is niet erg, want intussen heeft Saskia mij gevraagd therapiespullen op te gaan halen in Reston. 

Rick biedt lief aan te rijden en bij de therapeut staat de tas met Saskia's naam erop al buiten. Dit is een kunstzinnige therapeut, een therapie waar ik eerlijk gezegd vandaag voor het eerst over lees. In de tas zit onder anderen een toneelmasker. Erover lezend klinkt het erg interessant. Ik ben zelf altijd huiverig voor therapie, bang dat dat teveel weggestopte emoties uit mijn jeugd los gaat maken. 

Eenmaal weer thuis gaat Rick XBox spelletjes doen. Het is zo mooi zonnig buiten, al staat er een snijdende ijskoude wind, dat ik van mezelf een wandeling moet gaan maken. Ik neem mijn lensbol mee en loop een groot blok om. Zo krijg ik ook de 10000 stappen van vandaag bijeen. Die bollen worden een groot deel van mijn winterplezier, denk ik. 







De late december zon werpt lange schaduwen

Ietwat verkleumd kom ik thuis. Ik maak een kop thee van een van de theesoorten, die ik voor Kerst heb gekregen, en ga aan de wijnbedelbestellingen. 

Een uur later heb ik ze op een na af, voor die wacht ik op nieuwe bedels. En juist als ik alles opgeruimd heb, volgt er een nieuwe bestelling. Dit keer voor wijnbedels met bloemen voor een kleine bruiloft. Die bloemenbedeltjes bestel ik dus meteen. 

Dan heb ik eindelijk tijd om eens bij te kletsen met mijn zus. Alle cadeautjes van weerszijden zijn heel goed in de smaak gevallen. We missen elkaar ook allemaal en zodra het kan zullen er weer allerlei familiebezoekjes komen. 

We besluiten het maal, dat we gisteravond eigenlijk bij Pazzo Pomodoro wilden eten, vanavond dan maar als afhaalmaaltijd te bestellen. Rick zet de "open haard" aan op onze Alexa Show en die brengt een gezellige atmosfeer. 

De Siciliaanse zwaardvis met pijnnoten, rozijnen, worteltjes en selderij smaakt me prima, maar ik wist niet dat hij in olie gebakken zou zijn. Dat maakt het mij eigenlijk te machtig. Maar goed, ik heb het geprobeerd, want dat wilde ik al heel lang. Rick is zeer tevreden met zijn filet mignon gerecht. 

En zo gaan we de twee na laatste nacht van het jaar in. Of de eennalaatste, afhankelijk van hoe je telt. Er staat een man op de hoek met evenveel ogen als er dagen in het jaar zijn, dat grapje van mijn opa op 30 december blijft me altijd bij. Wij kleinkinderen gingen kijken welke griezel dat was en zagen enkel gewone mensen aan de overkant bij hun tramhalte in Den Haag. 

Hoe gaan jullie dit jaar Oud en Nieuw vieren (of niet?). 

Hier is Orion mataglap:


maandag, december 28, 2020

Over een dag (bijna) zonder internet

Midden in de nacht ging de elektriciteit uit, maar ging vrijwel meteen weer aan. Wij sliepen dus gewoon door. Rick staat om half acht op en als ik niet veel later beneden kom vertelt hij dat ons internet niet werkt. 

Er lijkt niets mis te zijn met onze routers hier in huis. Dan lees ik in de Vienna Community Group dat een heel aantal mensen geen Verizon internet hebben. Rick neemt een van onze vaste lijn telefoons op en die is ook dood. Een telefoontje aan Verizon bevestigt dat het een heel gebied betreft en men hoopt het voor zevenen vanavond gemaakt te krijgen. 

Dan maak ik maar ontbijt. Dit keer zijn de paddestoelen nameko en chestnut. Ik houd van die kleinere paddestoelen, die heel wat smaak hebben. Daarna doe ik alvast wat stappen, terwijl Rick met Orion wandelt. 

Op weg naar Starbucks krijgen we een berichtje van de Town of Vienna dat een blok van de hoofdweg vlakbij ons huis is afgesloten. Er is vannacht een ongeluk gebeurd en iemand heeft een elektriciteits- en telefoonpaal omver gereden. We mogen nog blij zijn dat we wel weer stroom hebben, want dat blijkt een groot deel van onze buurt ook niet te hebben daardoor. 

Met mijn koffie doe ik nog wat cardio en maak me dan klaar om naar Sharon te gaan. Zij heeft ook een fijne Kerst gehad met haar kinderen en haar moeder, die in de risicogroep valt, via Zoom. Ik ken hier gelukkig niemand, die grote familiebijeenkomsten hield met Kerst. 

Het is maar goed dat Katja en Kevin hier waren, want nu blijken zijn zus en moeder ook COVID te hebben. Kevins andere broers en hun gezinnen hadden gelukkig ook geweigerd het binnen bij zijn ouders te vieren, dus hopelijk is er verder niemand besmet geraakt. 

Na deze ochtend sporten heb ik al gauw trek in lunch. Rick stelt voor naar The Boro te gaan, want hij vindt het nieuwe Tasty Kabob daar zijn naam eer aan doen. Ik zeg nooit nee tegen een poke bowl, zeker niet op een relatief warme dag als vandaag. Ik eet het zelfs buiten in de zon op. 
Na het eten wandelen Rick en ik naar de plaats waar de paal om werd gereden. Daar staat het vol wagens van ons elektriciteitsbedrijf. Ze zijn dus nog bezig de elektriciteit te maken, telefoon en internet komen terecht op de tweede plaats. Het is indrukwekkend hoeveel mensen er in de weer zijn. 

Dit zou natuurlijk nooit gebeurd zijn als de bedrading ondergronds was, zucht!


Het is zulk lekker weer en ik ga nog wat foto's met een van mijn bollen maken. Nadat ik de besjes heb gefotografeerd voel ik een pijnlijke steek in mijn hand. Het blijkt de zon te zijn, die door de bol heen mijn hand brandt! Gelukkig niet erg, maar wel iets om op te letten en zeker niet door die bol naar de zon kijken! Les geleerd!





Als ik uitgespeeld ben ga ik een uurtje voor het huis in de zon zitten. Het is zo warm dat ik mijn jas uit kan trekken! Zodra de zon achter de huizen verdwijnt is het meteen duidelijk dat het maar tien graden is en ik ga naar binnen. 

Het internet ligt er nog steeds uit, maar gelukkig heeft Rick een hotspot van AT&T. Hij gaat in de basement een oude Disney film kijken, Chitty Chitty Bang Bang. Ik blijf op mijn luie stoel computeren. Als Rick weer boven komt zegt hij dat Verizon nu inschat dat ze pas morgenochtend om elf uur alles weer online zullen hebben. 

In de Vienna Facebook groep zijn heel wat mensen wanhopig, want ze kunnen nu niet werken. Nu iedereen van huis uit werkt is een dag geen internet een groter probleem dan gewoonlijk. Zo'n dag als vandaag drukt ons met de neus op het feit dat het internet een vrijwel onmisbaar deel van het leven is geworden. 

De boom gaat aan en we drinken een drankje met wat prosciutto en salami voor happy hour. Dan bedenken we waar we willen gaan eten. Het is niet (zo) koud buiten dus op een terras eten kan met een warme jas en deken. 

De keuze valt op Pazzo Pomodoro waar ze tot voor kort een heel deel van het parkeerterrein ingericht hadden met een open tent en tafels en stoelen. We zijn zeer teleurgesteld als we zien dat dat allemaal weg is. Wij gaan deze winter echt niet in een restaurant eten en er lijken heel wat mensen op hun eten te wachten. 

Vlakbij is Bear Branch Tavern met een groot terras en verwarmers op de tafels. De maan is bijna vol en dat maakt het echt romantisch. Mijn zalm Nicoise salade is super lekker! Rick heeft de uiensoep en een biefstuk quesadilla (waar ik stiekem een paar hapjes van steel). 



Met acht graden en weinig wind is het heel goed te doen, zo buiten eten. Tegen de tijd dat we klaar zijn wordt het wel koud, want het gas in onze verwarmer is bijna op. Al met al hopen we dit te herhalen. Ik zou alleen willen dat ik meer gerechten op hun menu geschikt voor mijn dieet kan vinden. 

Ons oorspronkelijke plan was een nieuwe film te gaan kijken, maar daar hebben we wifi voor nodig. Die is er nog steeds niet. Gelukkig heeft Rick een paar films opgenomen en daarvan kijken we Last Christmas. Die hebben we al eerder gezien, maar het is een goed verhaal om nog eens te kijken. 




 

zondag, december 27, 2020

Over een onverwacht langer bezoek van Katja en Kevin

Zaterdag

Rick en ik staan wat later dan gewoonlijk op, maar tegen negenen zijn we op weg naar Vienna. We hebben de bestellingen van de kinderen mee. De Starbucks drive thru is weer open en Nick overhandigt onze koffies. Hij antwoordt wat ontwijkend op Ricks vraag of iedereen gezond is. 

Katja opperde gisteren om crepes te eten als ontbijt. Die bestellen we bij Crepe Amour. Ik kies de margherita voor de eerste keer, met mozzarella, tomaat, rucola en pizza saus. Katja is de enige met een zoete crepe met verschillende vruchten. De mannen kiezen een crepe met kip. 

Op de terugweg halen we een acai bowl voor Saskia. Intussen is iedereen wakker en beneden, dus we eten gezellig met zijn allen. Ik warm mijn crepe even op in de magnetron, zodat de kaas weer smelt en dan is hij werkelijk verrukkelijk!

Na het eten ga ik aan mijn stappen. De kinderen en Rick doen hun eigen ding. Katja en Kevin planden om vanmiddag terug te gaan, zodat ze morgen met Kevins ouders Kerst zouden kunnen vieren. Kevins moeder belt Katja echter om te vermelden dat de halve familie buikgriep heeft. 

Kevins zus en haar gezin wonen bij zijn ouders in en zijn nichtjes gaan naar een dagverblijf. Daar hebben ze waarschijnlijk wat opgelopen. Katja en Kevin kunnen, als ze al zouden willen, er niet heen tot iedereen helemaal beter is. 

Buikgriepklachten kunnen ook een symptoom van coronavirus zijn en als Katja of Kevin daarmee in aanraking zou komen, zouden ze beiden 14 dagen in quarantaine moeten en geen salaris ontvangen. Wij hebben dus mazzel, want nu blijven ze nog een nachtje hier. Ik stel voor dat ze Kevins moeder bloemen sturen, want dit is voor haar natuurlijk nu wel een heel saaie Kerst. 

Als ik klaar ben met mijn stappen speel ik weer wat met de glazen bollen, die ik gisteren kreeg. De bovenste foto spreekt voor zich. Op de onderste foto heb ik de bol op een cd gelegd waardoor de prisma's ontstaan. 

Zo is het voor we het weten ruim tijd voor de lunch. Saskia gaat een vriendin ontmoeten bij het Caboose Cafe en Brouwerij. Daar hebben ze veel plaats om ver van elkaar buiten te zitten. Ze kleedt zich heel dik aan, want het is maar net boven het vriespunt. 

Wij halen lunch van Panera. De mannen kiezen chili, Katja soep en een sandwich en ik stel een salade samen. Gewoonlijk zouden Katja en Kevin na het eten zijn vertrokken, maar nu heeft Kevin de kans om met Ricks expertise de drone, die hij voor Kerst van Katja kreeg, uit te proberen. 

We rijden daarvoor naar een park met speelvelden in Reston, want Vienna ligt in de "no-fly" zone van Washington DC. Zo jammer, want het zou zo'n leuk stadje zijn om drone foto's te nemen. Reston is wel ver genoeg weg en Rick weet daar een park met speelvelden.

Die zijn nu met COVID sowieso niet in gebruik, dus er is helemaal niemand. Ik ga dit in gedachte houden voor een wandelplek met Orion. Django is dit keer mee en geniet van de wijdsheid om lekker te dollen. Het enige volk dat er is zijn de mensen, die hun glas in de glasbak komen gooien. 


Intussen ga ik experimenteren met het fotograferen van de drie glasbollen. Ik probeer iedere maat uit en alle drie samen. Ik heb geluk dat er een bevroren plas is, die een perfecte onder- en achtergrond is. Ik heb me voorgenomen in het nieuwe jaar iedere dag creatief bezig te zijn en dit is een goed begin. 

Het is wel ijzig koud, dus zodra ik de foto's heb genomen ga ik terug in de auto. De anderen maken het ook niet lang. We zijn allemaal verkleumd, net boven het vriespunt en een harde wind zorgen daar al gauw voor. 






Terug in Vienna willen we een warm (voor de mannen) of koud (voor de vrouwen) drankje halen bij de Starbucks drive thru. Dat gaat niet door, want die is veel vroeger dan gewoonlijk gesloten. Dan maar naar mijn favoriete theeplaats, Cafe Amouri. 

Via hun app bestel ik een pumpkin pie latte voor Rick, Belgische pure chocolademelk voor Kevin en kersenbloesem witte ijsthee voor Katja en mij. Het duurt nogal lang voor het allemaal klaar is, maar dat betekent dat veel mensen dit cafe steunen zullen we maar denken. 
Als we ons plein binnenrijden zien we een schitterende zonsondergang. Ook nu maak ik weer wat foto's met een van de bollen. Ik ben er zelf zeer tevreden over. Vooral degene met de huizen aan ons plein erop is goed gelukt en een paar buurvrouwen, wiens huizen er opstaan, willen er een copie van. 




Natuurlijk mogen de gasten kiezen waar we avondeten van gaan bestellen. De keuze valt unoniem op Thais. We laten het bezorgen van Tom Yum Thai. Ik heb een soep, die je volgens hun menu geprobeerd moet hebben. Er staan geen pittig tekentjes bij dus ik ga hem proberen. Nou, hij smaakt heerlijk, maar veel te pittig voor mij! Helaas kan ik daar niet meer tegen. 

Mijn hoofdgerecht, biefstuk met gepekelde groentes is super lekker en de biefstuk mals. De anderen zijn ook zeer tevreden met hun keuzes. Het is zo gezellig om met zijn vijven aan tafel te kletsen! Ik ben heel blij dat Katja en Kevin nog een nachtje blijven. 

Na het eten gaan we de basement in om Jackbox.tv te spelen. Dat zijn zulke hilarische spellen. We hebben enorme lol en de tijd vliegt. Het is al na middernacht als we onze bedden opzoeken. 

Ricks nieuwe camera registreerde dat we vannacht een bezoeker hadden

Zondag

Ietwat melancholiek word ik wakker. De tranen zitten me hoog en ik zie zo tegen het afscheid van de kinderen op! Het liefst zou ik ze inclusief Kai allemaal onder ons dak hebben. En met de pandemie is het niet zo makkelijk om af en toe een weekend naar New Jersey te gaan, hoewel we dat zeker gaan proberen. 

Andere jaren had ik dan tenminste nog het samenzijn met vrienden met Oud en Nieuw in het vooruitzicht, maar dat gaat natuurlijk niet door. Ik weet het, ik moet me gelukkig prijzen dat Rick en ik het samen in goede gezondheid gaan vieren, maar ik vind het even slikken. 

Verder besluit ik zoveel mogelijk te gaan genieten van de uren dat de kinderen hier nog zijn. Vanochtend wordt het Anita's waar iedereen ontbijt van bestelt. Alleen Saskia wil een smoothie van South Block. 

Als we met het eten terugkomen is Saskia al ingepakt en neemt afscheid. Zij gaat naar een van haar vriendinnen in Baltimore tot Nieuwjaarsdag. Wij vinden het fijn dat ze met leeftijdgenotes is, want ze mist Justin of althans hun relatie wel tijdens deze dagen. 
Na het ontbijt doe ik mijn cardio tot ik 5000 stappen bijeen heb. Terwijl Katja en Kevin hun douches nemen en inpakken gaan Rick en ik even naar de Mosaic markt. Daar haal ik mijn groentesappen van Greenheart en neem ook een fles voor Katja mee. Bij King Mushrooms liggen mijn paddestoelen voor de komende week klaar. 
Mosaic heeft veel leuke muurschilderingen, dit is een van de nieuwere




Thuis halen we de puzzel tevoorschijn en Katja en ik gaan eraan verder. Rick gaat lunch halen bij Sheesh Grill, zalm kabobs voor Katja en mij. Wij zijn zo fanatiek bezig dat we eten, terwijl we puzzelen. 

Het liefst was Katja gebleven tot de puzzel af is, maar ze willen vanavond nog hun Kerst met elkaar vieren. Om half drie moet Katja zich dus wegrukken van de puzzel en nemen we afscheid. Tot mijn verwondering is dat huilgevoel van eerder vandaag gelukkig weg. Waar een wil is, is een weg heb ik me voorgenomen. 

Rick en ik zijn nu vastbesloten de puzzel af te maken. Dat lukt een uurtje later. Het was een erg leuke. Met Kerst heb ik drie puzzels gekregen, allemaal duizend stukjes, dus daar beginnen we een van de komende dagen aan. 
Het late naar bed gaan van gisteren begint me parten te spelen en we gaan in onze luie stoelen computeren. Ik zoek op VRBO een huisje of appartement aan het strand van de Golfkust van Florida. Ik vind een heel leuke de eerste week van februari en die boeken we meteen. Dit keer zal Orion niet meegaan, Patricia en Lorraine hebben al aangeboden voor hem te zorgen. 

Het is weer zo stil nu iedereen vertrokken is. Het is werkelijk als een storm die opeens weer weg is. Rick en ik kunnen het gelukkig super goed met elkaar vinden en de komende dagen leuke dingen gaan doen. 

Om te beginnen bestellen we onze favorieten van Zenola. Ik probeer Rick nog zo ver te krijgen om bij hen buiten te gaan eten, maar daar is het hem te koud voor. Mij eigenlijk ook, het is maar net boven het vriespunt. Thuis smaakt het ook prima.

De rest van de avond bankhangen we wat. Ik struin Pinterest af naar ideeen en Rick heeft altijd ik weet niet hoeveel series om te volgen.  We hebben genoten van de bijna vier feestdagen met Saskia, Katja en Kevin. Iedereen was dolblij met hun cadeautjes en gelukkig paste alles in de auto van Katja. Al met al ondanks de pandemie en het gemis van Kai een super Kerst om op terug te kijken.