Over een koude, regenachtige maandag

Als Rick om zeven uur opstaat, denk ik dat het nog midden in de nacht is, zo donker is het in de kamer. Voor mij is acht uur vandaag vroeg genoeg om op te staan. Ik hoor de regen op het dak klateren en heb de neiging meteen terug naar bed te gaan.

Beneden staat de koffie klaar en maak ik mijn favoriete ontbijt met tomaat, ei en paddestoelen. Dit keer heb ik cantharellen en nameko paddestoelen. Die laatsten zijn net zo lekker als ze eruit zien. Ze zijn klein en bruin en hebben een nootachtige smaak. Al me al smul ik weer. 

Rick komt net als ik klaar ben gedoucht en wel naar beneden. We rijden naar Starbucks en spelen wat Pokemon Go. Dan ga ik gauw aan mijn stappen, want ik heb een doktersafspraak. Mijn jaarlijkse "check up", waar ik nooit naar uitkijk, maar dit jaar is het enkel een praatje met mijn nurse practitioner, Beth. 

We moeten inchecken en mogen dan naar boven komen. Daar krijgen we een vragenlijstje of we bepaalde symptomen hebben of met mensen met Covid in contact zijn gekomen. Voor mij allemaal negatieve antwoorden en voor de dame, die tegelijkertijd binnenkwam, ook.

We krijgen nog een formulier om in te vullen en gaan zo ver mogelijk uit elkaar zitten om dat te doen. Terwijl we daarmee bezig zijn komt er een vrouw binnen, die geen toestemming had het gebouw te betreden. Op de vragen antwoordt zij dat ze longontsteking heeft.

Nooit eerder heb ik de receptionisten hier in paniek zien raken. Ze bevelen de vrouw terug naar haar auto te gaan, maar die houdt voet bij stuk dat ze gezien moet worden. Uiteindelijk overtuigen ze haar er toch van dat ze hier niet binnen mag zijn en beloven haar te bellen. Er is duidelijk grote opluchting als ze inderdaad gehoorzaamt! Gelukkig zat ik mijlenver van haar vandaan in mondkapje met bril op.

De verpleegkundige Lindsay komt me halen en checkt gewicht (gelukkig ongeveer hetzelfde als vorig jaar, al zou ik er nog wat af willen, maar ben nu blij met status quo), lengte en bloeddruk. De laatste is gelukkig ook goed, dat is weleens anders geweest.

Dan komt NP Beth binnen en doet de nodige onderzoeken. Alles is prima, ik mag wachten met bloedtesten tot ergens begin volgend jaar en we hebben het voornamelijk over een laag koolhydraten dieet. Zij wil weten wat ik zoal eet en schrijft het merk van de zalmchips, die ik heb ontdekt, op. Zo leert zij ook nog iets van mij. 

Met KN95 mondkapje en veiligheidsbril, de verpleegkundige en np dragen die ook

Eenmaal weer buiten loop ik door de ijskoude regen naar Whole Foods. Even overweeg ik te rijden, maar de dokterspraktijk ligt vrijwel naast de supermarkt, dus ik trotseer de elementen maar even. Ik heb alleen wat spullen voor ons avondeten nodig.

Op koude regenachtige dagen vind ik pho de perfecte lunch. Ik laat het van Roll Play bezorgen en de ossenstaartbouillon is nog heet als de soep aankomt. Ik ben zo blij dat dit restaurant shirataki noedels heeft, een pho zonder noedels is het net niet helemaal. Ik hoorde van iemand dat een ramen restaurant vlakbij die ook heeft, het onderzoeken waard. 

Onze kerstkaarten werden vanochtend eindelijk bezorgd! Volgens mij is dit ongeveer het laatst dat we ze verzenden. Hopelijk halen ze Europa op tijd, anders wordt het meer een Oud en Nieuw kaart. 

Hierbij ook voor mijn bloglezers een heel fijne Kerst en een gezond en voorspoedig 2021. Hopelijk wordt het komende jaar stukken beter dan 2020 (hoewel er nu aan het einde van het jaar ook weer hoop begint te komen). 

Rick en ik printen de adreslabels en ik doe alle kaarten in hun enveloppen en plak de labels erop. Rick staat erop om de postzegels te plakken en de enveloppen te "likken". Voor dat laatste probeert hij eerst een natte doek, maar dat werkt niet. Ik overhandig hem een plakstift (jee, ik moest echt zoeken naar dat woord, maar het kwam terug) en daarmee gaat het perfect.

Net op tijd zijn ze klaar om in de brievenbus te doen. Rick doet het vlaggetje omhoog en een kwartiertje later horen we het piepje dat betekent, dat de postbode er is. 

Die brengt tot mijn opluchting ook de extra materialen, die ik nodig heb om de wijnbedel bestellingen af te maken. Hopelijk gaat dat morgen lukken en dan zal ik $500 kunnen overmaken aan de Vienna VA Foodies, maar $10 daarvan zal van ons eigen geld zijn. Ik ben er heel trots op dat ik dit kan doen en heb al meer ideeen voor volgend jaar. 

Tijd voor mijn dagelijkse breinspelletjes. Terwijl ik die doe zie ik een havik landen op een boom tegenover mij. Hij zit dichtbij genoeg om te bestuderen, al moet ik flink inzoemen voor de video en foto's. Een zoektochtje op het internet laat zien dat het een Cooper's havik is. Waarschijnlijk vindt hij de vogels op onze vogelvoeders interessant, maar hij zal nooit zo dicht bij ons huis durven komen om ze te vangen. 

Opeens houdt de regen op en ik ga op zoek naar mijn "licht" foto voor vandaag. Dat wordt onderstaande. Ik moet toegeven dat ik dit thema, ondanks kerstversieringen, moelijk vind om artistieke foto's voor te maken. 

Als Rick klaar is met zijn werk maakt hij het avondeten. Het plan was dat met verse spinazie te eten, maar Rick heeft per ongeluk een zak collard greens gekocht (online vind ik de vertaling boerenkool, maar dat is niet hetzelfde volgens mij). Daar weten we geen weg mee, dus het wordt een blikje spinazie.

Daarbij hebben we de chorizo en andouille worstjes, die ik vanochtend kocht, en bloemkool puree. De verpleegkundige vroeg mij vandaag hoeveel porties groente en fruit ik dagelijks eet. Ik kan daar de bloemkool ook bij rekenen en dan worden het er best veel!

Na het eten gaat Hallmark aan en kijken we weer een leuke kerstfilm. Ze hebben allemaal een soortgelijk "patroon", maar de verhalen zijn verschillend genoeg om het leuk te houden.