Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, januari 31, 2021

Dag 2 Florida: Over Madeira Beach en omgeving

We hebben heerlijk geslapen met het geluid van de branding. Gewoonlijk gebruik ik mijn telefoon app voor een ventilator wit geluid, maar dat had ik vannacht voor het eerst in jaren niet nodig. We worden dan ook uitgerust om half acht wakker. 

Rick zet thee en ik drink de mijne op het balkon met uitzicht op het strand. Het weer ziet er goed uit. Als de thee op is gaan we ontbijt halen. Rick heeft via de app de dichtstbijzijnde Starbucks drive thru gevonden. 
Daar halen we onze koffies en egg bites en dan wil Rick via een andere weg terug naar het appartement. Hij denkt te weten hoe dat moet, maar opeens rijden we in het Beverly Hills van de Floridiaanse westkust. Mijn hemel wat een langgoederen en allemaal aan de Baai van Tampa. 

Hoe Rick ook probeert, we blijven rondjes rijden. Tijd om Waze aan te zetten en dan blijkt dat we toch helemaal terug moeten rijden naar "onze" brug. Nou ja, we hebben in ieder geval een heel aantal prachtige huizen gezien!

We rijden nog even wat naar het zuiden om naar restaurants te kijken. We zien dat mensen op de meeste terrasjes te dicht bij elkaar zitten voor ons. Al is het buiten, daar voelen we ons niet veilig bij. Dan zien we Bubba Gump en daar staan de tafels wel ver genoeg uit elkaar. Daar gaan we vanmiddag lunchen.

Terug in het appartement besluit Rick zijn douche te gaan nemen, maar ik wil dat pas na onze wandeling doen. Ik ga dus met uitzicht op het strand alvast wat van mijn stappen doen. Het is een heel breed strand en helemaal niet druk, perfect dus in deze tijd.
Als Rick eenmaal klaar is gaan we een lange strandwandeling maken. Er staat een fikse wind, maar verder is het lekker, zo'n 20 graden. We lopen goed door, al verzucht Rick dat het uren gaat duren om onze 10000 stappen bijeen te krijgen, omdat ik constant stop om foto's te maken. 

Vlakbij ons appartementengebouw (rechts op bovenstaande foto) is een zandartiest bezig geweest. Er staan mooie zandstandbeelden. Het zand is heel zacht en niet plakkerig, dus we vragen ons af hoe hij of zij het gedaan heeft. 



We zetten onze wandeling voort en ook gedeeltelijk door het water. Dat is lekker genoeg om pootje te baden, maar zeker niet om te zwemmen! We lopen tot de ophaalbrug, die tot Ricks genoegen regelmatig open gaat.

Wat zie je hierin? 




Deze reigers wachten bij een visser in de hoop iets te krijgen. 

Op de terugweg zien we allerlei watervogels. Deze groep van Amerikaanse schaarbekken landt telkens weer samen, nadat kinderen ze hebben opgejaagd. Deze vogels zien wij in ons gebied niet. 

Een van de meeuwsoorten, die we vandaag zien

Net voor twaalven zijn we terug in het appartement. Tijd voor mijn douche en dan gaan we naar John's Landing waar Bubba Gump is. We parkeren in de garage en gaan dan om een tafeltje vragen. We krijgen er een in de hoek aan de baai. 
Intussen sneeuwt het thuis en Lorraine stuurt wat foto's van Orion, die van de sneeuw geniet. Dat is het enige wat ik ervan mis. Orion vindt sneeuw zo heerlijk en heeft nog niet veel ervan meegemaakt in zijn bijna vijfjarige leven. Ik ben blij dat Lorraine hem lekker vaak mee naar buiten neemt.


Terwijl wij op onze salades wachten zien we een aantal dolfijnen vlak langs ons zwemmen. Dat maakt mijn vakanties aan zee altijd af. Er vaart een boot vlakbij ze en ik ben jaloers, lijkt me zo super om ze bijna aan te kunnen raken. 
De Caesar salades met garnalen zijn heel erg lekker. Ik zou hier later in de week best nog eens willen lunchen. De obers dragen goede mondkapjes, we zijn ver weg van anderen op het terras, het eten is lekker en het uitzicht kan bijna niet beter. 

Na het eten lopen we over de boardwalk van John's Landing. Daar zijn nog een heel aantal leuke restaurants, maar stuk voor stuk zitten mensen er te dicht op elkaar. Zo jammer, want wat afwisseling zou wel leuk zijn. De meeste mensen, die op de boardwalk lopen hebben wel mondkapjes aan, er is maar een enkeling zonder. 



De pelikanen zijn zo leuk! De visser, die zijn vissen aan het schoonmaken is, heeft een grote fanclub

Als we hier alles gezien hebben, rijden we nog even naar St. Petersburg. Eigenlijk wil Rick nog verder naar het zuiden waar een park is. Ik vind het echter zonde op deze mooie dag de hele tijd in de auto te zitten. Ik win en we rijden terug.

Daar maken we ons klaar om naar het strand te gaan. We hebben strandstoelen mee, maar er zijn betere in het appartement, dus die gebruiken we. Het is weer super met de voeten in het zand met zicht op zee te zitten. 

Rick laat de vlieger op en dan gaan we zitten lezen. Op een gegeven moment zien we een heel parmantig ongeveer driejarig meisje in een roze badpakje langs rennen. We zien er geen ouders bij en zien dat anderen op het strand ook rondkijken naar ouders.

Het meisje wordt vast hardloopster, want die kleine beentjes gaan heel snel. Niemand, die langskomt, kent haar. Pas ongeveer een kwartier later, als zij al een stipje is, komen haar ouders langs. 

Vlak voor ons beginnen ze te ruzieen. Ik roep ze toe dat hun dochter intussen door rent en wijs de richting. De vader gaat er hard rennend achteraan. Gelukkig komen ze een half uurtje later weer terug met hun dochtertje, die nog steeds voor ze uit rent. 

Rick en ik denken terug aan de ene keer dat we echt in paniek waren, omdat een van de kinderen zoek was. Het was na de diploma uitreiking van mijn zus, honderden mensen en weg was vierjarige Katja. Ik zag haar al ontvoerd, maar gelukkig was zij zo slim om een bewaker te laten weten dat ze haar ouders kwijt was. Wat een opluchting was dat!

De wind is best koel en nadat Rick een korte wandeling heeft gemaakt, gaan we terug naar boven. Op het balkon is het uit de wind een stuk aangenamer. 


Ons Las Brisas appartement bij de pijl

Tijd voor mijn mocktail en Ricks biertje. Ik heb een heel lekkere alcoholvrije gin, Ritual, en bloody Mary mix. Het is een beetje pittig en perfect om de zonsondergang mee te zien. Die is vanavond niet zo spectaculair als gisteren, maar ik krijg toch nog een paar mooie foto's. 


We eten vanavond aan de vroege kant, want Rick heeft een zoom afspraak om zeven uur. We halen dit keer van Dave's Dockside en zijn heel tevreden over het eten. We delen de "grouper bites" en dan heb ik de peper en citroen gegrilde grouper (tandbaars volgens Google translate). Hier wil ik wel vaker van eten. 

Om zeven uur gaat Rick aan zijn zoom met een hele groep vrienden en vriendinnen van zijn Michigan State University jaren. Een van hen heeft net gehoord dat hij stage 4 darmkanker heeft. Zo lief dat ze dit doen! Ik heb een heel aantal van hen ontmoet, dus zeg ook even hallo. Ik vind het jammer dat ik maar twee goede vriendinnen uit mijn jeugd in Nederland over heb. 

Zodra ik dit blog afheb, ga ik Netflix kookshows kijken en dan naar bed. Ik voel me lekker rozig na de hele dag buiten in de wind. Allemaal een fijne week gewenst! 

zaterdag, januari 30, 2021

Dag 1 Florida: Disney Springs en naar Madeira Beach

We hebben lekker geslapen en staan net na achten op. We maken ons klaar, genieten nog even van het uitzicht op Disney World en checken dan uit. We hebben besloten vanochtend naar Disney Springs te gaan. 

Daar blijken twee garages gesloten te zijn, maar in de derde kunnen we parkeren. Iedereen moet hier een mondkapje op en dat moet er een met meerdere lagen zijn. Er is een man, die alleen een sjaal voor zijn mond en neus heeft en die krijgt een wegwerp mondkapje aangereikt. Voor we naar binnen kunnen wordt onze temperatuur gemeten. Het is weer de gewoonlijke goed geoliede Disney machine. 

Eenmaal binnen lopen we naar de dichtstbijzijnde Starbucks. We bestellen via de app en het staat al klaar als we het cafe binnenlopen. We zoeken een bankje buiten en in de zon is het zeer aangenaam vertoeven. Ik vind de boerenkool en portabello egg bites heerlijk en Rick een heeft een broodje met ei.



We willen naar de grote Disney winkel hier, maar die is nog niet open. We lopen dan maar op ons gemak door Disney Springs, zo ook wat stappen bijeen krijgend. 



Precies om tien uur zijn we bij de winkel en ook hier wordt erg opgelet dat iedereen een mondkapje opheeft dat over neus en mond zit. Er zijn veel medewerkers aanwezig, die ons aanmanen afstand te houden. 

Rick vindt een leuk Knabbel en Babbel t-shirt en Disney sokken. Hij heeft daar al een paar van en die zitten zo lekker dat hij er meer wil. Ook vindt hij een Disney World mondkapje en ik een van de grijns van de Cheshire kat van Alice in Wonderland, die lijkt me wel grappig.

Maar eigenlijk zijn we het meest benieuwd naar de babykleren en speeltjes. Ze hebben heel leuke onesies, maar jammer genoeg de meesten wel duidelijk voor een jongen of een meisje (bijvoorbeeld Princess of Prince Charming erop).

Gelukkig zijn er een paar grappige unisex. We kiezen er een met Incredible Baby erop, van The Incredibles, en een met Hangry en de meeuwen van Nemo. Ook is er een schattig zacht knuffeldekentje met Mickey erop. Dat gaat allemaal mee, maar we hadden op meer gehoopt.

We kijken nog even in de speelgoedwinkel vlakbij, maar ook daar zijn geen echte babyspullen. 

Rick vertrouwt me toe dat als hij hier alleen zou zijn, hij wel naar Epcot zou gaan. Laat ik die gedachte nu net ook hebben gehad! Het is hier allemaal zo goed geregeld qua coronamaatregelen en bij Epcot is vrijwel alles buiten.

Aangezien we ons beiden zo voelen besluiten we kaartjes voor Epcot te gaan kopen. Dat kan hier bij het Ticket Center. Alleen vertelt de beste man er niet bij dat we ook zelf nog een reservering voor welke dag in onze app moeten maken. Dat vind ik pas later uit. Logisch, want er is maar beperkte capaciteit. Maar goed, dinsdag gaan we naar Epcot, ik ben benieuwd!

Inmiddels loopt het tegen twaalven en kunnen we hier net zo goed blijven lunchen. We strijken neer op het terras van de Ierse pub Raglan Road. Ik bestel een heerlijke salade met zalm en Rick het broodje kreeft. Zo te zien ligt daar een fikse kreeft op. Het wordt een perfecte lunch in de Floridiaanse zon (23 graden). 
Na de lunch lopen we terug naar de auto en beginnen aan de rit naar Madeira Beach. Natuurlijk komen we meteen in een file terecht, want er is een ongeluk met een auto met caravan. Dat is niet meteen de reden van de file, want alles staat in de berm, maar het is het zogenaamde "rubbernecking", men moet zien wat er aan de hand is. 

Daarna kunnen we zonder oponthoud door naar Tampa. Intussen moet ik erg nodig naar de wc en Rick stopt bij een Burger King. Daar zijn de toiletten gesloten, heel fijn. Dan maar aan de overkant bij de Wawa proberen.

Rick gaat intussen tanken en als ik naar de winkel loop, zegt een man dat die gesloten is. Nee, he? Inmiddels heb ik wel hoge nood. Dan zie ik tot mijn opluchting een gezin naar binnen gaan. Inderdaad, wel open en er zijn schone wc's, helemaal goed!

Omdat we pas om vier uur in ons appartement kunnen, nemen we de langere weg. We rijden via Clearwater Beach naar het zuiden. Dat is een leuke route en om kwart voor vier zijn we bij het Las Brisas gebouw in Madeira Beach. 

Overal hier staat dat mondkapjes verplicht zijn, maar daar neemt niet iedereen het zo nauw mee. Het is duidelijk aankomsttijd voor iedereen en we wachten iedere keer tot de lift vrij is om naar de vierde verdieping te gaan. Met een winkelwagentje kunnen we de spullen naar boven brengen, heel handig. 

Zoals altijd brengt Rick het meeste naar boven en ik pak uit en geef alles een plekje. We hebben dit keer een flink appartement met drie slaapkamers en twee badkamers. Het is van alle gemakken voorzien en we hebben zowel vanuit de woonkamer als vanuit onze slaapkamer zicht op de Golf van Mexico. 



Dat is wel even anders dan de mini huisjes, die we in North Carolina huurden. Dit keer wilden we goed zicht op zee hebben en dat is bewaarheid geworden. Dit gaat een superweek worden!

Als alles boven is en we even van het uitzicht genoten hebben, gaan we naar de Publix. Gelukkig wordt hier ook streng op mondkapjes gelet. We lazen telkens dat Florida zo laks is met maatregelen, maar tot nu toe zien we dat in ieder geval in winkels en restaurants niet het geval.

We kopen wat benodigdheden, zoals melk voor in de thee en gaan dan weer terug naar ons tijdelijke onderkomen. Daar nemen we plaats op de comfortabele stoelen op het balkon om met een happy hour drankje naar de zonsondergang te kijken. 

We hebben beiden een margarita, ik van Skinny Girl en Rick een gewone van Jose Cuervo. Ik neem een slokje van die van hem en spuug het bijna weer uit, zo zoet! Die van Skinny Girl vind ik erg lekker, die ga ik vaker kopen. 

Het wordt een wat bewolkte zonsondergang, maar daardoor zijn de kleuren ook veel dieper. Het is enorm genieten en wij zitten op de eerste rang voor dit schouwspel!





De zon gaat hier ongeveer een uur later onder dan thuis en als het donker is, is het tijd voor het avondeten. We hebben het geluk twee restaurants hier pal tegenover te hebben. Vanavond kiezen we voor The Reef. 

We bestellen cajun alligator "bites", gerookte visdip en voor Rick een gegrilde grouper broodje. Voor mijzelf bestel ik de salade met gegrilde grouper. Het blijken allemaal goed keuzes. Die grouper is altijd zo lekker, die zal wel vaker op ons bord liggen de komende week. 

We hebben de deur naar het balkon open en horen zo de branding. Dat gaat lekker slapen worden vannacht met dat geluid. Maar eerst nog even wat Netflix kijken. En zo eindigt de eerste dag in Florida alweer. 

vrijdag, januari 29, 2021

Over de heenrit naar Florida

De wekkers gaan om kwart over zes af. Het plan is om zeven uur te vertrekken. Met alles wat Rick nog moet doen en Orions wandeling wordt dat een kwartiertje later.

We halen ons ontbijt van Starbucks en beginnen dan aan de lange rit naar Orlando, waar we een nacht in een hotel zullen doorbrengen.






Zoals altijd lijkt het een eeuwigheid te duren voor we Virginia uit zijn. Na drie uur is dat het geval.
We besluiten een pit stop te maken bij de eerste rest area in North Carolina.  Daar ligt nota bene sneeuw.

Ze verwachten kennelijk nog meer, want we komen langs een zout sproeiende vrachtwagen. Mijn gisteren zo mooi gepoetste auto is er weer helemaal wit door, gr!

Hoe verder we naar het zuiden rijden hoe meer sneeuw we zien. Het verkeer is rustig, behalve een korte file vanwege wegwerkzaamheden.

Tegen twaalven gaan we op zoek naar een Subway. Die vinden we in Dunn, NC. We bestellen via de app en terwijl het gemaakt wordt geven we VLINDR ook te drinken.

Rick heeft een plat broodje en ik natuurlijk een salade. Alleen hebben ze mijn instructies om alles door elkaar te hakken niet opgevolgd. Nou ja, zo is het ook lekker.

We zetten onze rit voort en net na enen komen we langs South of the Border aan de grens met South Carolina.

 We maken nog een pit stop halverwege South Carolina en zijn aangenaam verrast dat iedereen een mondkapje draagt. De zuidelijke staten hebben over het algemeen weinig Coronavirus restricties.

In Georgia moeten we tanken en ik ga kijken of ze een koolhydraatarme snack hebben. Hier hebben de medewerkers weliswaar mondkapjes aan, maar die hangen op hun kin. 

Verder hebben alle klanten met uitzondering van een geen mondkapje op.  Ik ben blij dat ik heel snel Parmezaanse kaas "chips" vind!

Rond half zes komen we in Florida aan. We stoppen even om traditiegetrouw het welkomstbord te fotograferen.  We hebben nu nog zo'n 2,5 uur te gaan.



We schieten goed op. Op de I-4 komen we langs een auto, die vol in brand staat. Gelukkig veroorzaakt het geen file.

Oorspronkelijk wilden we bij Disney Springs gaan eten, maar naar verluid is het daar drukker dan ons lief is.

In plaats daarvan bestellen we eten van Bahama Breeze, een goed Caribisch getint restaurant. We halen het op en rijden dan naar het Marriott World Center.

Daar laten we de auto bij de valet en de bellman Kenny helpt ons met onze bagage. Alleen is de hele vloer in onze aangewezen kamer nat.

We hebben geen zin te wachten tot men uitvindt wat de reden is en vragen om een andere kamer. Die ligt op de achttiende verdieping en de vloer is droog.

We nemen afscheid van Kenny en storten ons dan op ons eten. Het is werkelijk heerlijk! Ik heb een krab met avocado voorafje en een Aziatisch aandoend gerecht met mahi mahi en garnalen. Het is licht en lekker.

We hebben een balkon en prachtig uitzicht op Disney Springs plus zien de bal van Epcot in de verte. De parken zijn open en naar verluid met strenge maatregelen, maar dat gaan we maar niet uitproberen.


Het is al na negenen. We kijken nog even naar de live versie van Belle en het Beest en maken ons dan klaar om te gaan slapen.