Dag 2 Florida: Over Madeira Beach en omgeving

We hebben heerlijk geslapen met het geluid van de branding. Gewoonlijk gebruik ik mijn telefoon app voor een ventilator wit geluid, maar dat had ik vannacht voor het eerst in jaren niet nodig. We worden dan ook uitgerust om half acht wakker. 

Rick zet thee en ik drink de mijne op het balkon met uitzicht op het strand. Het weer ziet er goed uit. Als de thee op is gaan we ontbijt halen. Rick heeft via de app de dichtstbijzijnde Starbucks drive thru gevonden. 

Daar halen we onze koffies en egg bites en dan wil Rick via een andere weg terug naar het appartement. Hij denkt te weten hoe dat moet, maar opeens rijden we in het Beverly Hills van de Floridiaanse westkust. Mijn hemel wat een langgoederen en allemaal aan de Baai van Tampa. 

Hoe Rick ook probeert, we blijven rondjes rijden. Tijd om Waze aan te zetten en dan blijkt dat we toch helemaal terug moeten rijden naar "onze" brug. Nou ja, we hebben in ieder geval een heel aantal prachtige huizen gezien!

We rijden nog even wat naar het zuiden om naar restaurants te kijken. We zien dat mensen op de meeste terrasjes te dicht bij elkaar zitten voor ons. Al is het buiten, daar voelen we ons niet veilig bij. Dan zien we Bubba Gump en daar staan de tafels wel ver genoeg uit elkaar. Daar gaan we vanmiddag lunchen.

Terug in het appartement besluit Rick zijn douche te gaan nemen, maar ik wil dat pas na onze wandeling doen. Ik ga dus met uitzicht op het strand alvast wat van mijn stappen doen. Het is een heel breed strand en helemaal niet druk, perfect dus in deze tijd.

Als Rick eenmaal klaar is gaan we een lange strandwandeling maken. Er staat een fikse wind, maar verder is het lekker, zo'n 20 graden. We lopen goed door, al verzucht Rick dat het uren gaat duren om onze 10000 stappen bijeen te krijgen, omdat ik constant stop om foto's te maken. 

Vlakbij ons appartementengebouw (rechts op bovenstaande foto) is een zandartiest bezig geweest. Er staan mooie zandstandbeelden. Het zand is heel zacht en niet plakkerig, dus we vragen ons af hoe hij of zij het gedaan heeft. 

We zetten onze wandeling voort en ook gedeeltelijk door het water. Dat is lekker genoeg om pootje te baden, maar zeker niet om te zwemmen! We lopen tot de ophaalbrug, die tot Ricks genoegen regelmatig open gaat.

Wat zie je hierin? 

Deze reigers wachten bij een visser in de hoop iets te krijgen. 

Op de terugweg zien we allerlei watervogels. Deze groep van Amerikaanse schaarbekken landt telkens weer samen, nadat kinderen ze hebben opgejaagd. Deze vogels zien wij in ons gebied niet. 

Een van de meeuwsoorten, die we vandaag zien

Net voor twaalven zijn we terug in het appartement. Tijd voor mijn douche en dan gaan we naar John's Landing waar Bubba Gump is. We parkeren in de garage en gaan dan om een tafeltje vragen. We krijgen er een in de hoek aan de baai. 

Intussen sneeuwt het thuis en Lorraine stuurt wat foto's van Orion, die van de sneeuw geniet. Dat is het enige wat ik ervan mis. Orion vindt sneeuw zo heerlijk en heeft nog niet veel ervan meegemaakt in zijn bijna vijfjarige leven. Ik ben blij dat Lorraine hem lekker vaak mee naar buiten neemt.

Terwijl wij op onze salades wachten zien we een aantal dolfijnen vlak langs ons zwemmen. Dat maakt mijn vakanties aan zee altijd af. Er vaart een boot vlakbij ze en ik ben jaloers, lijkt me zo super om ze bijna aan te kunnen raken. 

De Caesar salades met garnalen zijn heel erg lekker. Ik zou hier later in de week best nog eens willen lunchen. De obers dragen goede mondkapjes, we zijn ver weg van anderen op het terras, het eten is lekker en het uitzicht kan bijna niet beter. 

Na het eten lopen we over de boardwalk van John's Landing. Daar zijn nog een heel aantal leuke restaurants, maar stuk voor stuk zitten mensen er te dicht op elkaar. Zo jammer, want wat afwisseling zou wel leuk zijn. De meeste mensen, die op de boardwalk lopen hebben wel mondkapjes aan, er is maar een enkeling zonder. 

De pelikanen zijn zo leuk! De visser, die zijn vissen aan het schoonmaken is, heeft een grote fanclub

Als we hier alles gezien hebben, rijden we nog even naar St. Petersburg. Eigenlijk wil Rick nog verder naar het zuiden waar een park is. Ik vind het echter zonde op deze mooie dag de hele tijd in de auto te zitten. Ik win en we rijden terug.

Daar maken we ons klaar om naar het strand te gaan. We hebben strandstoelen mee, maar er zijn betere in het appartement, dus die gebruiken we. Het is weer super met de voeten in het zand met zicht op zee te zitten. 

Rick laat de vlieger op en dan gaan we zitten lezen. Op een gegeven moment zien we een heel parmantig ongeveer driejarig meisje in een roze badpakje langs rennen. We zien er geen ouders bij en zien dat anderen op het strand ook rondkijken naar ouders.

Het meisje wordt vast hardloopster, want die kleine beentjes gaan heel snel. Niemand, die langskomt, kent haar. Pas ongeveer een kwartier later, als zij al een stipje is, komen haar ouders langs. 

Vlak voor ons beginnen ze te ruzieen. Ik roep ze toe dat hun dochter intussen door rent en wijs de richting. De vader gaat er hard rennend achteraan. Gelukkig komen ze een half uurtje later weer terug met hun dochtertje, die nog steeds voor ze uit rent. 

Rick en ik denken terug aan de ene keer dat we echt in paniek waren, omdat een van de kinderen zoek was. Het was na de diploma uitreiking van mijn zus, honderden mensen en weg was vierjarige Katja. Ik zag haar al ontvoerd, maar gelukkig was zij zo slim om een bewaker te laten weten dat ze haar ouders kwijt was. Wat een opluchting was dat!

De wind is best koel en nadat Rick een korte wandeling heeft gemaakt, gaan we terug naar boven. Op het balkon is het uit de wind een stuk aangenamer. 

Ons Las Brisas appartement bij de pijl

Tijd voor mijn mocktail en Ricks biertje. Ik heb een heel lekkere alcoholvrije gin, Ritual, en bloody Mary mix. Het is een beetje pittig en perfect om de zonsondergang mee te zien. Die is vanavond niet zo spectaculair als gisteren, maar ik krijg toch nog een paar mooie foto's. 

We eten vanavond aan de vroege kant, want Rick heeft een zoom afspraak om zeven uur. We halen dit keer van Dave's Dockside en zijn heel tevreden over het eten. We delen de "grouper bites" en dan heb ik de peper en citroen gegrilde grouper (tandbaars volgens Google translate). Hier wil ik wel vaker van eten. 

Om zeven uur gaat Rick aan zijn zoom met een hele groep vrienden en vriendinnen van zijn Michigan State University jaren. Een van hen heeft net gehoord dat hij stage 4 darmkanker heeft. Zo lief dat ze dit doen! Ik heb een heel aantal van hen ontmoet, dus zeg ook even hallo. Ik vind het jammer dat ik maar twee goede vriendinnen uit mijn jeugd in Nederland over heb. 

Zodra ik dit blog afheb, ga ik Netflix kookshows kijken en dan naar bed. Ik voel me lekker rozig na de hele dag buiten in de wind. Allemaal een fijne week gewenst!