Inpakken en drankje met een Nederlandse kennis

En dan is de dag voor ons vertrek aangebroken. We kijken al een jaar uit naar deze reis en nu is het opeens zover. Of althans, ik geloof het altijd pas als we in de lucht zijn op weg naar onze bestemming.

Rick en ik eten ontbijt en dan vertrekt hij voor zijn voorlopig laatste werkdag. Ik ga naar boven om mijn uur cardio op de elliptische machine te doen. Intussen krijg ik een berichtje van Roland dat hij in de buurt is en het leuk zou vinden iets te gaan drinken.

Tijd om helemaal naar de stad te gaan heb ik niet dus we spreken voor vanavond hier in de buurt af voor een drankje. Na mijn uur sporten ga ik inpakken. Ik begin met Ricks spullen want hij is heel slecht in het optimaal gebruik maken van ruimte in de koffer. Ik rol alles op en dat scheelt heel veel.

Dan ga ik aan mijn eigen tas en het ziet ernaar dat alles net past. We zijn er nog niet uit of we het met drie koffers gaan redden. Misschien moet er toch een vierde mee. Als ik mijn grote kussen niet mee zou hebben zouden drie koffers voldoende zijn, maar ja, ik heb dat nu eenmaal nodig.

Het loopt al tegen lunchtijd als ik vrijwel klaar ben. Ik douche en neem Orion mee Vienna in. Het is mooi weer met een graad of 18. Ik heb zin in soep en ga mijn favoriete pho eten bij Viet Aroma. Het smaakt me weer prima.

Bij Giant haal ik vervolgens boodschappen voor ons avondeten en kijk ook of de melk en eieren lang genoeg goed zullen blijven tot we terugkomen. Voor de eerste is dat niet het geval (verwachtte ik ook niet), maar de eieren wel dus die neem ik mee.

Het aantal zoete cereals wat hier te krijgen is verbaast me nog altijd, uit den boze voor ons natuurlijk!

Voor ons avondeten vind ik alles bij de Giant behalve de saus. Die haal ik bij Whole Foods en vind drie verschillende sauzen met een miniem aantal koolhydraten en suiker. Ik neem ze alle drie mee zodat we vanavond kunnen kiezen.

Terug thuis ga ik verder met inpakken. Ook heb ik nog een aantal dingen van Amazon besteld, die gelukkig op tijd aankomen. Onder anderen clips om onze baddoeken vast te houden op de ligstoelen aan boord. Het is namelijk vrijwel altijd winderig en zo waaien de baddoeken niet weg. Ik vond Minnie met een surfboard en Olaf van Frozen. Raad eens wie welke gaat gebruiken.

Tegen half vier vind ik het tijd om wat te gaan ontspannen. Ik huur de film Avatar van Amazon en ga die op mijn laptop kijken. Ik heb hem al gezien toen hij in de bioscopen was, maar na mijn bezoek aan Disney wil ik hem nog eens zien. Het blijft een mooie film.

Opeens kijk ik op de klok en loopt het tegen vijven. Gauw geef ik Orion zijn avondeten en rijd dan naar het Pan Am Center. Daar staat Roland al op me te wachten en we vinden nog twee plaatsen aan best drukke bar van Glory Days.

Het is happy hour en ik bestel een bloody Mary, want die van hen is heel lekker. Roland houdt het bij een cola. We praten gezellig bij, het is zeven jaar geleden dat we elkaar voor het laatst zagen. Roland ken ik al jaren van het Alles Amerika forum en we hebben elkaar met de jaren een aantal keren ontmoet, een keer zelfs voor een paar dagen in ons gebied.

Het wordt dan ook gezellig al maken we het niet lang. Ik geef Roland wat tips voor restaurants in de omgeving want hij logeert in Fairfax niet ver bij ons vandaan. Dan nemen we weer afscheid, het was leuk weer even bij te praten.

Rick komt wat laat thuis want hij is nog naar de kapper geweest. We kiezen uit de drie sauzen (twee Marokkaanse en een tomaat met olijf), het wordt de laatste vanavond. Rick maakt een wok gerecht met kip, paprika, ui en tomaat in die saus. Daarbij hebben we bloemkoolrijst en het smaakt voortreffelijk.

Dan is het Ricks beurt om verder in te pakken. Volgens mij heb ik het al heel makkelijk gemaakt voor hem, maar hij neemt toch de tijd. Ik kijk lekker tv, wetend dat ik enkel nog mijn toiletspullen in mijn tas moet doen.

Lunch en museumbezoek met Nederlandse vrienden

Als we beneden komen zien we dat het vannacht geregend heeft. Gelukkig is het weer droog dus ik kan mijn koffie en ontbijt wel op het deck genieten. Ik ben dol op Snickers maar heb toch wat onvriendelijke woorden voor hem als hij zijn nagel in mijn vinger haakt om te proberen een stukje gerookte zalm van mijn bord te stelen! Hij wordt steeds brutaler!

Na het eten ga ik gauw naar boven voor mijn uur cardio. Om tien uur ben ik daar al klaar mee, lekker vroeg! Dat komt ook omdat ik naar de stad ga. Ik maak me daar klaar voor, laat Orion even uit en vertrek dan. Ik zie Lorraine buiten en vraag haar of ze Orion om een uur of drie even uit kan laten en dat doet ze met graagte.

Tot mijn verbazing vind ik een parkeerplek vlakbij de ingang van het metrostation. De trein staat ook al klaar en een paar minuten later vertrekken we. Ik heb met Danielle en Arjan afgesproken bij het Generaal Lafayette standbeeld voor het Witte Huis.

Zij komen lopen van het Lincoln Memorial en komen een kwartiertje later. Ik heb intussen een bankje in de schaduw opgezocht en vermaak me met mensen kijken. Danielle en Arjan vinden mij daar.

Gelukkig zeggen ze trek te hebben want mijn maag rommelt ook flink. Ik stel voor naar Le Pain Quotidien te gaan. Daar vinden we nog precies een tafel vrij. We bestellen alle drie salades, gerookte zalm voor Danielle en mij en kip voor Arjan. Het smaakt voortreffelijk en is heel gezellig.

We bespreken wat we vanmiddag willen doen en de keuze valt op het American History Museum. Het is duidelijk alweer even geleden dat ik hier was, want er is opeens een IMAX theater. We willen beginnen op de tweede verdieping maar de westelijke vleugel daarvan is nog gesloten tot deze herfst. Ik kan de oostelijke trap niet meteen vinden dus beginnen we maar met het westelijke gedeelte van de eerste verdieping.

De tentoonstellingen, die daar zijn, zijn nieuw voor mij. Een gaat over het ontstaan en de geschiedenis van deze democratie, erg interessant. De ander heeft de geschiedenis van de bevolking van het land. Hier komt Nieuw Amsterdam ook in voor. Bij deze tentoonstelling realiseer ik me weer hoe divers dit land eigenlijk is. Het lijkt altijd een homogeen land, maar dat is het niet. Ieder gedeelte heeft een andere geschiedenis.

Het gedeelte met de Star Spangled Banner vind ik altijd weer indrukwekkend. Die vlag waar het volkslied op gebaseerd is ligt met zo min mogelijk licht erop gepreserveerd. Tot eind jaren negentig hing hij nog, weliswaar met versterking erachter. Die versterking is weggehaald en nu is de stof bijna vergaan, vandaar het voorzichtige ermee.

Nu vinden we de trappen naar het oostelijke gedeelte van de tweede verdieping makkelijk. Daar bekijken we eerst de jurken van de First Ladies. Melania Trumps inauguratie baljurk hangt nu op de ereplaats. Ik vind het een saaie jurk en dat is niet omdat ik Trump niet kan uitstaan.

De tentoonstelling over de presidenten en hun gezinnen is altijd weer leuk en interessant. We kijken het filmpje over de geschiedenis van de bewoners, bruiloften, kinderen en huisdieren in het Witte Huis. Hier is gelukkig nog niets over Trump te bekennen.

Politieke tekeningen met de jaren

Dan volgt op de eerste verdieping westkant nog een exhibitie waar we onder anderen de stoelen van Edith en Archie Bunker kunnen zien. Ik denk toch dat die niets meer betekenen voor mensen van de generatie van onze kinderen. Verder is er de Swedish Chef van de Muppets en meer Americana. Ik denk dat het meest hiervan naar de nieuwe tentoonstelling zal verhuizen want daar gaan de muiltjes van Dorothy van de Wizard of Oz ook heen zo te zien.

Op de begane grond bekijken we nog de enorme tentoonstelling met treinen, bussen, auto's en schepen. We luisteren naar het verhaal van een vrouwelijke passagier op een schip van New York naar Engeland in de 18e eeuw. Geen pretje!!

Een van de eerste schoolbussen

Dan komen we terecht bij de keuken van Julia Childs en de tentoonstelling over de geschiedenis van voedsel en wijn in de VS. Ik moet zeggen dat de cuisine in de VS in de jaren dat ik hier woon flink verfijnd is. Natuurlijk wonen wij in een heel divers gebied en kunnen bijna alle cuisines vinden. Maar ook buiten de grote steden kun je veel lekkerder en gezonder eten dan vroeger.

Het loopt al tegen vieren en we hebben eigenlijk wel genoeg gezien dus slaan de westelijke vleugel van de begane grond over. We kijken nog even rond in de leuke winkel en Danielle vindt een paar magneten voor haar collectie. We zien ook een pakje kaarten met wetenswaardigheden over Washington. Die kopen we beiden, want wie weet leer ik er ook nog wat van.

Buiten is het weer alsof er een warme vochtige deken over ons heen wordt gegooid. De beloofde onweersbuien (60% kans) blijven gelukkig uit. We lopen naar de Marriott Marquis, hun hotel. Dat is nog best een wandeling langs 10th Street, onder anderen komen we langs het Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord en de "5th Avenue" van Washington, City Center DC.

Eenmaal in het Marriott Marquis haalt Danielle een cadeautje voor mij van hun kamer. Dat is een stuk heerlijke kaas, ik kan niet wachten eraan te beginnen, en een aantal leuke tijdschriften. Die gaan graag mee naar huis om in mijn luie stoel te lezen.

Arjan vraagt of ik nog tijd heb om iets te drinken en daar zeg ik nooit nee tegen. Het wordt nog een gezellig half uurtje met een bloody Mary voor mij, een biertje voor Arjan en Danielle houdt het wijselijk bij water. Ik vind het altijd best moeilijk om weer afscheid te nemen, maar ik moet nu echt terug naar huis.

Voor het hotel staat al een taxi klaar en ik maak het mezelf makkelijk en neem die naar het Smithsonian metrostation. Daar hoef ik maar een paar minuten te wachten op mijn trein. Rick is intussen al thuis en in het zwembad. Ik benijd hem even, maar ben toch te moe om daar nog heen te gaan.

Eenmaal terug in Vienna haal ik mijn van op en thuis tref ik Rick al klaar om te gaan eten. Dat vind ik ook prima. Rick vindt zijn dieet niet meer fijn (zijn dieten ook over het algemeen niet als je jezelf zo aan banden legt). Ik probeer hem blij te maken en we gaan naar BSide.

Daar vinden we wonder boven wonder vrijwel meteen twee stoelen aan de bar. Jag is zoals gewoonlijk onze bartender. We bestellen charcuterie en een komkommersalade, die werkelijk heerlijk is. Het stemt Rick wat beter want hij heeft er veel moeite mee dat hij geen pizza of pasta mag eten. Ik snap het wel en ben blij dat ik van nature groentes lekker vind en dat soort dingen me gestolen kunnen worden.

Zo gaan we het lange Labor Day weekend in, algemeen gezien als het einde van de zomer al is dat eigenlijk pas eind september. Wij hebben geen specifieke plannen dus benieuwd wat dit weekend ons gaat brengen!

Mijn trouwe maatje 

Mijn "Nederlandse" broer, schoonzus, nichtje en neefje hier

De zon schijnt! We zijn allemaal vroeg op daardoor. Rick moet naar de dokter en vertrekt vroeger dan anders. Kai is ook een vroege vogel en als ik om half acht beneden kom heeft hij ook al ontbijt gegeten.

 

Rick heeft wel al koffie gezet en met een mok, twee gebakken eieren en meerkleurige tomaatjes ga ik op het deck zitten. Wat een verschil is het toch als de zon schijnt! Ik besluit meteen boven mijn uur op de elliptische machine te gaan doen. Dan ben ik nog voor tienen klaar, eerder dan ooit!

Het uur voor het zwembad opent gebruik ik om alles voor het eten vanavond voor te bereiden. Ik maak de tomaat, augurk en olijven salade. Dan was ik de asperges en knak de harde delen eraf. Vervolgens haal ik de bladeren en draadjes van de maiskolven en was die ook. Als laatste was ik de champignons en zo kunnen we vanavond gewoon alles grillen of bakken.

Tot mijn verbazing nam dit alles een uur! Ik ben blij het gedaan te hebben want dat zou vanavond echt vervelend zijn om nog te moeten doen. Voldaan kleed ik me in mijn bikini om eindelijk weer eens baantjes te gaan trekken.

Het water is 26 graden zie ik en ik ben even bang dat dat te koud is. Maar het is juist erg lekker en in drie kwartier trek ik 60 baantjes. De laatste halve kilometer van vandaag hoop ik vanmiddag nog te zwemmen.

Met Kai ga ik een nieuw Poke Bowl restaurant uitproberen in het Mosaic District. Kai bestelt een pittige bowl en ik een met tonijn en zalm en allerlei groentes. Het is lekker en gezond, maar ik ben nu verwend door Lei'd in Tysons Corner waar ik een paar weken geleden een poke bowl had. Die was veel lekkerder.

Bij Safeway halen we nog wat benodigdheden. Ik onthoud zonder lijstje altijd hoeveel dingen ik nodig heb. Dit keer zijn het er vier: boter, servetten, zonnebrand spray en melk. Meestal komt melk hier in plastic flessen en Kai wil dat ik een kartonnen verpakking koop. Die is maar liefst $3 meer dan de "gewone" melk (want organisch), maar vooruit.

Na de boodschappen uitgepakt te hebben ga ik op het deck wachten op het appje van mijn broer dat ze in aantocht zijn. Als dat komt ga ik bij de uitgang van de Vienna metro wachten en zie hen niet veel later aan komen lopen. Het is alweer drie jaar geleden dat we deze familie zagen dus het is super weer bij elkaar te zijn!

Thuis worden ze begroet door een hard blaffende Orion, ondanks dat ik hem extra medicijnen heb gegeven. Gelukkig hebben zij ook twee honden waarvan er een ook mensenschuw is. Ik heb ze gewaarschuwd op hun handen te letten en dat doen ze ook.

Alle spullen om naar het zwembad te gaan heb ik al klaar en zij hebben hun badpakken mee. Juliette wil haar bikini alvast aantrekken en als dat gebeurd is lopen we naar het zwembad. De stoelen, die ik vanochtend bezet had gehouden staan er nog en we leggen onze baddoeken erop.

Het is zo warm dat we zo snel mogelijk verkoeling zoeken in het water. Het is zo leuk ze weer te zien en eindelijk eens wat meer ontspannen dan een bliksembezoek. We spelen wat in het water en dan trek ik mijn overgebleven twintig baantjes terwijl zij een balletje naar elkaar gooien.

Intussen is Rick ook thuis en niet veel later komen Kai en hij ook zwemmen. Saskia is ook even thuis, maar heeft haar bikini niet mee dus haar zien we met het avondeten. De tijd vliegt in het koele water en voor we het weten loopt het tegen zessen.

We drogen ons af en lopen terug naar huis. Daar heeft Orion weer heel wat tegen ze te zeggen, maar als iedereen gaat zitten wordt hij gelukkig rustiger. We hebben wat snacks en salsa en Rick gaat aan het avondmaal.

Het helpt heel erg dat ik alles vanochtend al schoon heb gemaakt en voorbereid. Ik bak de champignons terwijl Rick de mais, asperges en filet mignons grilt. Voor Saskia is er een veganistische burger.

Zo gezellig!

De neefjes en nichtjes

Hier ontbreken de champignons nog, ik was ze bijna vergeten op te dienen

Het wordt een gezellige en verrukkelijke maaltijd. Als toetje hebben we nog drie smaken Ben & Jerry's ijs met de hard wordende Magic Shell chocolade saus en Reese's pindakaas saus. Het gaat er allemaal goed in!

Veel te snel is het al half tien en de familie heeft morgen ook weer allerlei plannen. We nemen afscheid tot volgende week en Rick brengt hen terug naar hun hotel. Dit soort gezellige bijeenkomsten met onze broers en zussen gebeuren zo weinig.  Dat is wel een heel groot nadeel van zo ver uit elkaar wonen!

Over ambassades, een verlaat Koningsfeest en Moederdag

Zaterdag

Rick is vroeger op dan ik maar ik sta ook om half negen naast mijn bed. We maken ons klaar en laten Orion uit. Dan gaan we op weg om ontbijt te halen. Van Panera bestellen we een boterham met ham, kaas en ei en bij Starbucks staan dankzij de app onze koffies al klaar.

Dan rijden we naar de Nederlandse ambassade in Washington. Vandaag zijn de Europese Unie ambassades te bezoeken (vorige week de andere ambassades van over de hele wereld, maar toen moest ik werken).

Wij beginnen dus met Nederland. We zijn vroeg genoeg dat we vrij dichtbij kunnen parkeren. De veiligheidscontrole gaat snel en dan krijgen we een tasje aangereikt met van alles erin waaronder een geel kaartje om een portie poffertjes te eten.

Rick gebruikt de zijne en ik eet er een van. Rick gebruikt mijn kaartje voor we vertrekken ook.  Allerlei bekenden zijn hier, mensen, die we niet vaak zien maar met de jaren hebben leren kennen. De poffertjesbakker en zijn vrouw waren van plan een poffertjes restaurant of food truck te beginnen, maar het lijkt alsof ze daar wat van terug zijn gekomen. Heel jammer!

Op andere tafels liggen verschillende soorten kaas. Ik ben vooral dol op komijnenkaas, die wij hier niet kunnen krijgen. Er is een quiz om een oranje fiets te winnen en binnen praten we met Arubanen en mensen van de luchtmacht, die hier gestationeerd zijn. Een van hen zullen we vanavond weer zien.

Als laatste doen we een geografische quiz waar we moeten zeggen welk land iedere vraag vertegenwoordigt. Ik merk meteen dat Oost Europa mijn zwakte is. Vooral wat voorheen de Sovjet Unie was. Estland, Letland en Litouwen heb ik omgekeerd en Roemenie en Bularije ook. Toch winnen we een derde prijs, een fietsbroche. Ik ben wel benieuwd hoe Amerikanen het met deze quiz doen.

Mijn vijf fouten lagen in het oosten, tijd om die landen te bezoeken!

Misschien ben ik bevooroordeeld, maar ik vind de Nederlandse ambassade altijd een van de leuksten qua vertier voor jong en oud. De ambassade is ook best groot vergeleken bij andere Europese landen. Hoewel, onze volgende stop is de Franse ambassade waar ook Duitsland aanwezig is. Die ambassades zijn beiden heel groot (niets vergeleken bij Rusland of China echter, beiden vandaag niet open maar we rijden er wel langs).

Die twee landen combineren hun open house altijd. De vorige keer was het bij de Duitse ambassade en dit keer bij de Franse. Dat is een grote ambassade maar we zijn teleurgesteld, want er is maar weinig interessants. Rick koopt een ham en kaas baguette voor zijn lunch en we proeven wat wijn en kaas.

Rick had liever de bratwurst die in de tuin wordt geserveerd gehad, maar aangezien hij geen trek meer heeft vertrekken we. Op de kaart zie ik dat de ambassades van Oostenrijk, Slowakije en Hongarije wat buiten de enorme drukte langs "Embassy Row" liggen.

Onze volgende stop is dan ook Slowakije en na de Nederlandse ambassade vind ik deze het leukste. Misschien omdat ik zo weinig over dit land weet. Er zijn wijnen om te proeven, waaronder honingwijn, en dames in prachtige klederdracht met beschilderd gezicht. Een dame bekrast leeggeblazen eieren en er hangen allerlei schilderijen. Nu wil ik naar Slowakije!

De Oostenrijkse ambassade ligt ernaast en is vooral populair voor hun chocolade, Zotter, een merk waar ik nooit van heb gehoord. Hier leren Rick en ik dat Red Bull uit Oostenrijk komt, nooit geweten! Er wordt appel strudel verkocht en het beeld van Johan Strauss staat er. We hebben geen zin in de rij te staan voor chocolade en gaan verder.

De Hongaarse ambassade is niet veel verderop. Alweer hebben we geluk meteen een parkeerplaats te vinden. Voordeel van Ricks kleine auto, die overal tussenpast. Hier zien we een traditionele dans en wordt er onder anderen gulash verkocht. Ondanks dat ik nog geen lunch opheb is het jammer genoeg te warm voor zoiets.

De Tsjechische ambassade is binnen loopafstand, maar we hebben beiden genoeg van de rijen en warmte. Die moeten we volgend jaar dan maar doen. We rijden naar huis waar Orion ook blij is om weer los te zijn (Lorraine liet hem eerder uit).

Opeens heb ik toch wel trek. Ik probeer zo min mogelijk koolhydraten te eten en het voedsel bij de ambassades was daar niet goed voor. Ik snijd een tomaat in plakken en smelt er wat Goudse kaas op, heerlijk!

Rick maait de voortuin en dan verkleden we ons voor de wat verlate (had eigenlijk vorige week moeten zijn) KBP (King's Birthday Party), oftewel Koningsfeest. Dat wordt dit jaar in de tuin bij Eveline, die ik ken, en Jack gehouden. Alles is, zoals altijd, heel perfect versierd en georganiseerd.

Dit t-shirt krijgt altijd veel opmerkingen

We lopen de trap af de tuin in en dan wordt onze foto met een kader om ons heen genomen. Jack en Eveline verwelkomen ons hartelijk. Zoals meestal kennen we maar weinig mensen maar genieten gewoon van al het oranje.

In het kindergedeelte wordt er gesjoeld, spijkers gepoept (voor mij een nieuw spel dus ik weet nu hoe dat gaat), koek gehapt en meer. Voor de volwassenen worden er blokjes kaas, gevulde eieren en glutenvrije, vegetarische bitterballen uitgedeeld. Die laatsten zijn werkelijk heel smakelijk!

Dan houdt Andre van Nispen, de nationale afgevaardigde van de Nederlandse JPO (die dit feest organiseren), een mooie toespraak. Op het laatst toasten we op Koning Willem Alexander en zegt iedereen, inclusief Amerikanen, Noren, Schotten en andere nationaliteiten aanwezig "Dat hij leve!". Dan slaan we allemaal een paar slokken oranjebitter naar achteren. De enige, die dit lekker vindt, is Rick, die dan ook een tweede neemt.

Het avondeten komt van de Indonesische food truck Sambal. We krijgen sate, rendang, nasi en groentes met kroepoek. Ik vraag de mijne zonder rijst want ik probeer echt zo weinig mogelijk simpele koolhydraten te eten.  Het is echt goed Indonesisch eten, lekker pittig, vooral de rendang.

Tijdens het eten praten we met heel wat mensen. Van twee jaar geleden is Renice er ook. We praten over het beginnen van een Nederlandse Meet Up. Die wil ik eigenlijk al een tijdje beginnen, maar weet niet of ik er de energie voor heb. Dat kan weleens heel groot worden!

Opeens hoor ik getik op het tentdak waaronder wij zitten. Er komt een flinke onweersbui en Rick rent naar de auto om mij op te halen. Dan volgt er echter een wolkbreuk en ik blijf lekker onder mijn tentje zitten (al wordt mijn rug ook nat).

Een Noorse JPO medewerker, Peder, komt naast me zitten en we raken in gesprek. Dat vind ik zo leuk van dit feest, er zijn mensen van over de hele wereld. Eindelijk wordt de regen minder en ik ga gauw op zoek naar Rick, die al klaar staat.

Wat een leuke en internationale dag was dit! Vanmiddag waren er opeens ook een paar mooie boeketten voor mij voor Moederdag. Een van Kai en een van Katja en Kevin, allebei met een heel lief kaartje. Ik zou willen dat ze er morgen zouden kunnen zijn, maar gelukkig komt Saskia wel. Daar zie ik enorm naar uit want ik heb haar al veel te lang niet gezien!

Zondag

De zon van gisteren is verdwenen en het heeft vannacht flink geplensd. Het is dus maar sombertjes als we beneden komen. Bij onze gewoonlijke Starbucks zijn de egg bites en nitro brew uitverkocht ziet Rick op de app dus we rijden naar het Oakton filiaal. Daar staat alles al klaar als we aankomen.

Rick duikt ook nog even de Giant in voor wat boodschappen en dan rijden we naar Center Street en het Community Center waar we een tijdje Pokemon vangen. Nu Rick het spel ook heeft is het leuk om samen te doen. Hij vindt het leuker dan ik had gedacht.

Langs Center Street worden ook nieuwe rijtjeshuizen gebouwd, die maar liefst $900000+ kosten. Nieuwsgierig hoe zulke dure rijtjeshuizen, in een buurt waar je voor maar iets meer een flink huis met grote tuin kunt kopen, er dan uitzien sluipen we er een binnen.

We zien er werkelijk niets bijzonders aan. Ze zijn zelfs vrij klein met maar, afhankelijk van wat je kiest, twee of drie vrij kleine slaapkamers. Het enige bijzondere is dat ze een groot dakterras hebben met uitzicht over Vienna. Rick en ik zouden het geld er niet voor overhebben. Er zijn er ook pas zes van de zeventien verkocht.

Intussen is Saskia op weg naar huis. Terwijl we op haar wachten probeer ik mijn stappen bijeen te krijgen. Dat is me net gelukt als Saskia met een hele berg was naar binnen komt lopen. Ik heb haar al sinds maart niet gezien dus geef haar een flinke knuffel!

Saskia heeft gisteravond wel een graduation party gehad en is pas heel laat naar bed gegaan. Ze gaat dus even liggen. Dan kleden we ons allemaal netjes en rijden naar de Ritz Carlton. Hier heeft Rick de Moederdagbrunch gereserveerd.

De balzaal is prachtig versierd en er is een trio muzikanten, die klassieke muziek spelen. Zoals altijd is het eten ook weer spectaculair. Ik ben vooral dol op de twee soorten kaviaar, vooral de echte. Volgens Rick eet ik er genoeg van om de prijs van de brunch compleet te rechtvaardigen.

Er zijn natuurlijk ook andere dingen, maar ik geniet altijd het meest van de vis. Gerookte zalm, gamba's, krabklauwen en meer. Om nog een beetje groentes binnen te krijgen probeer ik de salades ook. Zelfs voor Saskia zijn er twee veganistische gerechten, die ze lekker vindt.

Qua desserts ben ik altijd heel kieskeurig en ik zie hier niet veel wat ik echt lekker vind. Alleen een chocolade gevuld met caramel minitaartje en dat is dan wel weer om je vingers bij af te likken. Al met al genieten we en kletsen gezellig met Saskia. Ze heeft veel plannen voor de toekomst en dat is heel fijn.

Pas tegen drieen gaan we huiswaarts. Daar geven Rick en Saskia mij hun cadeautjes. Saskia heeft een hele tas vol mee, zo leuk! Ik open een olifantje wat geluk brengt, een boek met kleuren, die ik in mijn omgeving moet vinden, een kalligrafie boek en ouderwetse inkt pen, en een dubbelzijdige puzzel. Erg leuk allemaal!

Rick geeft me een Echo Spot waarop Alexa staat. Deze heeft een schermpje en doet van alles en nog wat. Ik ben verslaafd aan trivia spelletjes op de Echo en met deze kan ik de vragen ook zien, niet alleen horen.

Kai belt via Skype en we praten een half uurtje met hem. Hij voelt zich niet lekker en gaat vroeg naar bed. Dan zou ik zo graag even moederen over hem! Maar skype en andere zulke programma's maken veel goed.

Daarna ontspannen we lekker en kijk ik de aflevering van Boer Zoekt Vrouw van vandaag. Wel jammer dat we nu tot september moeten wachten op het vervolg. Mijn lijstje van boeren die ik denk dat door zullen gaan is Wim, Rudie, Marnix, Steffi en Michelle. Ik ben weer benieuwd, kijken jullie nog steeds?

Veel trek voor het avondeten hebben we niet. Ik bestel wat sashimi van Sushi Yoshi en Rick een salade van Plaka Grill. Saskia is gaan eten met een vriend. Katja belt ook voor Moederdag en ik vind haar een beetje down klinken. Er is ook zoveel gaande in hun leven en ze wonen nog steeds bij Kevins ouders.

Zo eindigt een heerlijk weekend. Iedereen een goed begin van de week gewenst!!

Een gezellige lunch en wat natuur

Alweer schijnt de zon uitbundig. Het is nog wat koel om buiten te eten dus we eten ons ontbijt binnen. Rick vertrekt daarna naar zijn werk en ik sloof me een uur uit op de elliptische machine. Als ik klaar ben heb ik 9000 stappen bijeen dus ik heb goed mijn best gedaan.

Met Orion ga ik een poosje op het deck zitten, maar er wordt een nieuwe stoep gelegd achter ons huis en dat is een hels kabaal. Echt rustgevend is het dus niet. Al gauw ga ik dan ook naar boven voor mijn douche.

Dan geef ik Orion zijn water en een Kong met kaas en laat hem op het deck. Hij begint daar al aan te wennen en ik denk dat het leuker is voor hem dan zijn bench. Hij heeft er ook meer ruimte. Ik ben er nog steeds niet aan toe om Orion in huis los te laten. Daarvoor haalt hij nog teveel ondeugende dingen uit.

Tijd voor mij om naar het Mosaic District te vertrekken. Daar heb ik voor de lunch afgesproken met Riekje, die ik via de Wereldvrouwen Facebook groep heb ontmoet. Dit is onze tweede ontmoeting en we kunnen het heel goed met elkaar vinden.

Er is gelukkig net een tafel vrij op het terras want met dit heerlijke weer willen we buiten zitten. Ik hoef het menu niet eens te bekijken en bestel de crudités. Riekje neem een gegrilde kipsalade, die er ook erg lekker uitziet.

Voor we het weten is het kwart over twee als we weer afscheid nemen. Ik loop de Target binnen om een kaart uit te zoeken voor een vriend, die net zijn vrouw heeft verloren. Ik vind het altijd zo moeilijk om er een te vinden, die niet te afstandelijk is, maar ook weer niet te sentimenteel. Ik ben heel blij als ik er een vind waarvan de tekst precies goed is.

Op weg naar Meadowlark Gardens gooi ik de van nog even vol. Onze benzine wordt weer duurder, maar natuurlijk is $2,59 voor bijna vier liter voor Nederlandse begrippen niets. Bij de botanische tuin betaal ik mijn $2,50 entree want ik ben ouder dan 55. Is toch een voordeel soms.

Er staat jammer genoeg niet heel veel in bloei. De tulpen zijn net uitgebloeid en de eerste pioenrozen zijn uit, maar de meesten staan nog in de knop. Dat geeft niet want het is sowieso een mooie wandeling door het park.

Hun feeëntuin inspireerde de mijne, ze hebben nu zelfs een heel strand!

Zonnende schildpadjes, broedende ganzen, bluebirds, er is genoeg te zien. Het is stil qua mensen waardoor ik me echt in de natuur voel. Deze botanische tuin is gemaakt uit een natuurgebied en dat zie je nog steeds. Er bloeien wilde bloemen en de dieren komen uit het bos erachter.

Na een uurtje heb ik de wandeling gemaakt en de nodige foto's natuurlijk. Op de terugweg naar huis stop ik nog even bij Birdwatchers en koop een zak vogelvoer. Ik zag vanochtend een aantal mooie vogeltjes proberen te eten dus ik wil in de zomer ook blijven voeden.

Deze bluebird zag ik vandaag en ik zou ze ook heel graag in de tuin krijgen!

Orion is weer heel blij mij te zien. Ik krijg zijn beer weer toegereikt, zo schattig. Ik laat hem in de tuin en voor ik het weet zit Orion weer in de vijver! Ik moet er wel een beetje om lachen. Ik denk toch zijn badje maar weer op te gaan zetten, misschien dat dat voorkomt dat hij de vijver neemt als zwembad.

Intussen heb ik Amazon weer eens afgezocht voor een nieuw boek. Ik ben nog niet klaar met Melinda Leigh's series, maar heb even een pauze van de thrillers nodig. Mijn oog valt op Oil and Marble: A Novel of Leonardo and Michelangelo door Stephanie Storey. Ik ben benieuwd.

Als Rick thuiskomt gaat hij eerst met Orion zijn fiets naar de fietsenmaker brengen. Als Rick op het stuur leunt gaat dat helemaal naar beneden. Jammer genoeg voor hem kan de fietsenmaker in Vienna er niets aan verhelpen en hij wordt verwezen naar een fietsenzaak in Reston.

Op de terugweg haalt Rick salades van Plaka Grill. Die zijn zo lekker! Je kunt zelf bepalen wat je erin wilt. Ik neem veel groentes, kip souvlaki vlees, feta en taramosalata (een heerlijke dip). We eten buiten en genieten van de natuur om ons heen. De bomen zijn weer groen dus we kunnen onze achterburen of de straat bijna niet zien.

Dit is zo'n mooie tijd van het jaar en perfecte temperaturen. Ik zou bijna buiten willen slapen nu! Veel mensen hebben wel enorme last van hooikoorts want de pollen zijn heel hoog. Gelukkig hebben Rick en ik daar nauwelijks last van.

Dodenherdenking bij het Netherlands Carillon

Het is al drieëntwintig graden als Rick en ik beneden komen! Het is dag drie van de hittegolf in mei (wel de laatste dag ook). Ik besmeer weer een paar crackers met kaas en tomaat en geniet van mijn koffie en ontbijt op het deck.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik heb helemaal geen zin om binnen te gaan sporten. Eigenlijk helemaal geen zin om te sporten, maar op de plaats hardlopen op het deck is tenminste iets. De vogeltjes zingen vrolijk er de bomen zijn al zo groen dat ik me in ons prive bos waan.

Een uur later vind ik het wel weer genoeg geweest en ga met Orion in de tuin spelen. Mia komt ook even naar buiten, maar de honden vinden het kennelijk te warm om langs het hek te rennen.

Na mijn douche laat ik Orion op het deck met veel water en vertrek naar het centrum van Vienna. Daar haal ik een dunne bagel met zalm en cream cheese bij Manhattan Bagel. Zoals altijd zeg ik met nadruk meerdere keren dat ik maar een dun laagje cream cheese aan een kant van het broodje wil. Ze lijkt het goed op te schrijven, we zullen eens zien.

Ook deze dame zie ik er weer veel te veel cream cheese op doen. Ik geloof dat het nog maar een keer is voorgekomen dat iemand naar mijn instructies luisterde! In de auto schraap ik eerst de helft daarvan eraf en dan smaakt het me zeer goed.

Dan stel ik de GPS in op het Iwo Jima Memorial om daar te parkeren voor het Nederlands Carillon. Zonder oponthoud kom ik er aan, maar zie dat de parkeerplaats voor het Iwo Jima Memorial is afgesloten. Wat nu? Ik zie al mensen bij het carillon dus er moet een mogelijkheid zijn.

Na ook nog verkeerd rijden en bij Arlington National Cemetery terecht komen stel ik Waze in op het Carillon. Er is wel parkeerruimte in de buurt naast het Iwo Jima Memorial maar alles is bezet. De tijd begint te dringen en ik besluit gewoon op het gras dichtbij het carillon te parkeren. zo te zien wordt dat vaker gedaan. Een Nederlandse diplomaat doet mij meteen na.

Bij het carillon staat al een flinke groep mensen en Eveline roept mijn naam. Zij is de enige, die ik hier ken. Dat was voorheen wel anders (nou ja, ik herken wel andere gezichten maar die kijken mij aan alsof ze me nog nooit gezien hebben). C. en M. van de rondleiding gisteren zijn er ook. Het is ook best bijzonder om mee te maken.

Eerst komt de ambassadeur, Henne Schuwer, en begroet de krans voor het carillon. Dan speelt een Amerikaanse marinier het Taptoe-signaal. Om klokslag twee uur houden we twee minuten stilte. Dan speelt het carillon het Wilhelmus, altijd weer prachtig.

De ambassadeur houdt een mooie speech, althans de delen die ik kan verstaan. Jammer genoeg staat de microfoon te ver van hem weg en komen er regelmatig landende vliegtuigen overvliegen. Dan is het tijd om de krans te begroeten, maar ik moet weg want ik heb een kappersafspraak.

Onze ambassadeur

Mooi uitzicht op de Mall van hieruit

Het verkeer naar het westen is flink druk en precies op tijd kom ik bij Lofty Salon aan. Carmen kleurt mijn haar en wenkbrauwen bij en föhnt mijn haar dan weer zo mooi. Ikzelf krijg het niet zo en Carmen legt uit hoe ik het moet doen. Als ik tijd heb ga ik dat proberen, maar meestal wil ik gewoon klaar zijn.

Op de terugweg stop ik nog bij de Giant. De katten hebben eten nodig en ik contant geld. Dan tref ik thuis Orion op de decktafel. Kennelijk vindt hij dat het prettigst om zijn domein te overzien. Ik denk toch dat hij liever op het deck verblijft dan in zijn veel kleinere bench.

Rick komt vroeg thuis en we besluiten mijn $50 cadeaubon, die ik via Open Table reserveringen heb verdiend (iedere reservering is 100 punten), te verzilveren. Er zijn een heel aantal restaurants om van te kiezen en het wordt uiteindelijk Chef Geoff's.  Ik vind dat heel fijn van Open Table, ik reserveer er zelfs mee als ik weet dat het eigenlijk niet nodig is.

Het wordt een lekker maal. Ze hebben een Mexicaanse gazpacho als voorafje, heerlijk met dit warme weer. Het heeft een bijzondere smaak en ik smul ervan. Als hoofdgerecht neem ik de poke bowl met rauwe tonijn, komkommer, zeewiersalade, avocado, geraspte wortel en quinoa. Gezond en licht met veel smaak, mijn favoriete eten.

De rest van de avond kijken we tv. Eerst Masterchef Junior, onvoorstelbaar wat die kleine kinderen culinair kunnen doen! Dan een aflevering van 90 Day Fiancé met een 41-jarige vrouw in Ohio met een 26-jarige man uit Tunesië. Ik kan me niet voorstellen dat die man voor haar naar de VS is gekomen!

Dit weekend zit vol rondleidingen, ik hoop dat het weer minder erg wordt dan voorspeld! Allemaal een heel fijn weekend gewenst.