Over een bezoek aan het huis van een prominente dame en klaarmaken voor Oud en Nieuw

Zaterdag

Het lijkt warempel of de Zicam echt geholpen heeft. Ik word wakker zonder echte verkoudheidssymptomen, al heb ik nog wel een kikker in mijn keel eventjes. Het heeft Saskia ook geholpen, maar jammer genoeg voor Kai zet zijn verkoudheid wel door.

Kai voelt zich niet lekker genoeg om mee te gaan ergens heen en besluit thuis te blijven werken. Na een ontbijt van eieren door Berend Jan bereid maken we ons klaar. Ik loop vandaag even 5000 stappen bijeen, de rest krijg ik vanmiddag wel bij elkaar.

Flapjack en Pig hebben hun katten tv weer aan

De kinderen komen maar langzaam op gang want ze zijn gisteravond laat opgebleven en hebben ook het een en ander gedronken. Toch hebben ze geen van allen een kater. De meisjes en Sandy besluiten de mall onveilig te gaan maken.

Athena heeft kleren nodig en Saskia helpt haar maar al te graag met shoppen. Het is zo leuk te zien hoe ze zo'n goede klik met elkaar hebben. Athena is zes jaar jonger dan Saskia, maar ze lijken heel erg op elkaar. Sandy is Saskia's leeftijd en heeft ook ADHD wat bindt.

Kai blijft dus thuis en wij gaan met zijn vieren naar de stad. We rijden naar de buurt dichtbij de dierentuin. Het is er druk dus we vinden geen parkeerplaats langs de weg. Dan parkeert Rick maar in de garage van het Marriott hotel.

Aan de overkant is de Lebanese Taverna en daar gaan we lunchen. Rick en ik bestellen een salade met kip shawarma, Ana Maria de Libanese hamburger (gemaakt van lamsvlees) en Berend Jan de Chef's sample, kleine hapjes van hun beste gerechten.

We smullen van onze gerechten en het is heel gezellig. We hebben zoveel te bepraten! Maar we willen ook nog wat zien vanmiddag dus rekenen af.

Het is prachtig weer, al staat er een flinke koude bries. We besluiten de van in de Marriott garage te laten staan en naar de Hillwood Mansion te lopen. Dat is een wandeling van 3,5 kilometer. We hebben allemaal stappentellers en ik haal in ieder geval met gemak mijn tienduizend stappen.

We kopen kaartjes in het bezoekerscentrum en kijken dan de film over het leven van Marjorie Merriweather Post, die hier tot 1973 woonde. Zij verzamelde kunst, voornamelijk Russische en Franse, maar er hangen ook een aantal Nederlandse schilderijen in de eetkamer.

Rick is hier ook nog nooit geweest dus ik ben de enige, die al meerdere malen in dit mooie landhuis is geweest. Marjorie Merriweather Post was de erfgename van de uitvinder van veel cereals. Zij bouwde dat bedrijf uit tot General Foods, nog steeds een van de grootste bedrijven hier in de VS.

Ze was vier keer getrouwd en iedere keer kwam ze weer in andere cirkels terecht. Diplomatieke (ze kende een heel aantal presidentsfamilies), miljonairs en meer, ze had ze allemaal als gasten. Als die mensen dan kwamen eten kregen ze nooit hetzelfde voorgeschoteld en nooit op hetzelfde servies.

Na het eten liet Marjorie hen dan haar verzamelde schatten zien. Ze had een zeer verfijnde smaak, dat zien we tijdens deze rondleiding zeker! Rick vraagt zich af hoeveel dit alles waard is en Vee, de gids, antwoordt dat het eigenlijk niet in te schatten is. Alles wat we zien is uniek, ooit van een koninklijk huis geweest of althans ermee te maken gehad.

We lopen door de woonkamers, enorme eetkamer met unieke tafel en keuken, die precies zo is als hij in de jaren vijftig was. Dan zien we mijn favoriete zaal waar Marjorie de nieuwste films liet zien, maar waar ook een paar prachtige Russische schilderijen hangen. Van een ervan heeft Faberge zelfs een doosje laten maken.

De meest imposante zaal vind ik de balzaal waar ook de nieuwste films werden vertoond. Marjorie deed dat zowel voor haar prominente gasten als haar personeel. De Russische schilderijen hier vind ik prachtig.

Uit een stuk jade gesneden met groen precies op de juiste plek, heel bijzonder!

Het schilderij staat op de Faberge doos, laat wel zien wat voor invloed Marjorie had!

De tijd begint te dringen en Vee haast ons naar boven. We zien de prachtige slaapkamer van Marjorie en haar badkamer. Dan nog een paar kamers en dan is het na vijven en sluit het landhuis. In mijn ervaring erg on-Amerikaans om zo op de minuut te zijn met sluiten.

 

Marjorie en haar jongste dochter

 

 

Ook de winkel is al gesloten terwijl Ana Maria nog graag rond had willen kijken. Gelukkig heeft ze voor de rondleiding al een leuke hoed gekocht daar. Die staat Ana Maria heel goed, maar ze probeert mij er ook een aan te praten en ik houd absoluut niet van iets op mijn hoofd! Aan mij is zo'n hoed niet besteed.

Het is later dan we gedacht hadden en al bijna donker. Rick bestelt dus een Uber die ons terugbrengt naar het Marriott hotel. We rijden terug naar huis en Saskia, Sandy en Athena zijn ook net terug na een succesvol bezoek aan Tysons Corner.

Zij gaan met zijn drieen en Saskia's vriendin Nathalie uit eten in het Mosaic District. Wij hebben een reservering bij Jaipur en Kai gaat met ons mee. Het wordt gezellig en lekker, zoals altijd. Ik wil telkens wat anders bestellen, maar eindig toch weer met mijn Saag Paneer.

De gerechten van de anderen zien er ook lekker uit, maar er zijn vrijwel geen groentes bij en dat vind ik altijd minder. Het gesprek is weer erg leuk en Kai wordt er ook in betrokken. Ik ben blij dat hij er niet voor spek en bonen bijzit. Ik ga iedereen weer missen als ze morgen vertrekken!

We mogen elkaar dan niet vaak zien, maar de grote band, die mijn broer en ik, en nu ook mijn schoonzus en Rick erbij, altijd hebben gehad is er zeker ondanks de afstand.

Het voelt zo vertrouwd om ze hier te hebben en ik vind het super voor Saskia dat ze een neef en nicht heeft waar ze het heel goed mee kan vinden. Iedereen is eigenlijk te jong voor Katja en Kai, al zijn zij ook dol op hun neefjes en nichtjes.

Saskia, Sandy en Athena komen na tienen ook weer terug. Zij hebben lekker gegeten bij True Food Kitchen. Bewijs dat je niet nadat de rekening gebracht wordt meteen een restaurant hoeft te verlaten. Zij bleven nog anderhalf uur napraten.

Wij kijken nog even de film Little Foot en dan gaat iedereen naar bed. Morgenochtend vertrekken ze weer voor dag en dauw. Het was een super leuk bezoek!

Zondag

Vannacht werd ik toch weer wakker met keelpijn, grr!! Ietwat geradbraakt sta ik dan om acht uur op. Dat was de streeftijd om te vertrekken zei Berend Jan gisteren. Ze zijn echter nog lang niet klaar en de kinderen, die tot half drie wakker bleven, zijn nog in geen velden of wegen te bekennen.

Toch spelen Berend Jan en Ana Maria het klaar om net voor negenen te vertrekken. Het is altijd weer even slikken om afscheid te nemen, maar Rick en ik hopen komend jaar Ottawa een bezoek te brengen.

Wij gaan ontbijt halen bij Starbucks en onderweg besluiten we na het ontbijt en douchen onze boodschappen voor Oud en Nieuw te gaan halen. We beginnen bij Total Wine en kopen wijn en bier in.

Bij de Giant ernaast vinden we ook heel veel van ons lijstje en als laatste gaan we naar Whole Foods. Daar eten Rick en ik lunch aan de bar met de visgerechten. We bestellen beiden een gemengde salade met gegrilde zalm. Het is werkelijk perfect bereid!

Dan werken we ons lijstje bij Whole Foods af en vinden alles behalve bruschetta. Giant had die ook niet en nu vind ik het wel jammer dat we dit jaar niet naar Wegmans zijn gegaan voor deze inkopen. Die hebben heerlijke bruschetta en crostini.

Thuis pakken we de zakken uit, maar ik voel me nogal gammel en besluit de rest van de middag rust te nemen. We gaan nog wel even langs Jeanne om haar pakje stroopwafels te brengen. Van haar krijgen we een lekkere doos Ferrero Rocher chocolaatjes, die we morgenavond zullen presenteren.

Rick maakt het gebroken lampje in onze blauwe "landingsbaan" en gaat dan toch nog even wat dingen halen bij Trader Joe's en Giant. Ik ben vergeten Nederlandse poedersuiker te bestellen bij de oliebollen. Ik vind de gewoonlijke Amerikaanse zo kalkachtig smaken want ze doen er maiszetmeel in. Rick neemt organische mee van Trader Joe's, die er meer als alleen suiker uitziet. We zullen zien.

Ook vindt Rick bruschetta bij Trader Joe's, maar geen crostini's. Morgen nog maar eens kijken bij Whole Foods dan. Ik heb nu spijt daar vanmiddag geen zakje van mee te hebben genomen.

Voor ons avondeten bestellen we makkelijk Chinees. Het is alweer een tijdje geleden dat we dat aten en het smaakt erg lekker. Ik heb pittige kip Hunan met broccoli, wortel en champignons. Rick heeft General Tso's kip, waar ik ook dol op ben, maar het is gefrituurd dus niet op mijn dieetlijst. Rick heeft er minder moeite mee soms even dat dieet opzij te zetten, dan ik.

Dan gaan we in de basement een paar Jeopardy spelletjes op de X-Box spelen. Erg gezellig zo met zijn viertjes! Ik vind uit dat Saskia een formidabele speelster is! Ik wil wel meer trivia spelletjes met haar spelen. We winnen telkens weer van Kai en Rick, al spant het erom.

Tegen tienen komt een van Saskia's vrienden hier en zijn wij ook moe, vooral Kai en ik met onze verkoudheden. Morgen en overmorgen nog grote happenings en dan denk ik dat ik instort, maar hopelijk valt het mee. Ik heb teveel gevraagd van mijn lichaam deze week en op een gegeven moment breekt dat meestal op. Heel fijn natuurlijk als dat niet gebeurt.

Lunch en museumbezoek met Nederlandse vrienden

Als we beneden komen zien we dat het vannacht geregend heeft. Gelukkig is het weer droog dus ik kan mijn koffie en ontbijt wel op het deck genieten. Ik ben dol op Snickers maar heb toch wat onvriendelijke woorden voor hem als hij zijn nagel in mijn vinger haakt om te proberen een stukje gerookte zalm van mijn bord te stelen! Hij wordt steeds brutaler!

Na het eten ga ik gauw naar boven voor mijn uur cardio. Om tien uur ben ik daar al klaar mee, lekker vroeg! Dat komt ook omdat ik naar de stad ga. Ik maak me daar klaar voor, laat Orion even uit en vertrek dan. Ik zie Lorraine buiten en vraag haar of ze Orion om een uur of drie even uit kan laten en dat doet ze met graagte.

Tot mijn verbazing vind ik een parkeerplek vlakbij de ingang van het metrostation. De trein staat ook al klaar en een paar minuten later vertrekken we. Ik heb met Danielle en Arjan afgesproken bij het Generaal Lafayette standbeeld voor het Witte Huis.

Zij komen lopen van het Lincoln Memorial en komen een kwartiertje later. Ik heb intussen een bankje in de schaduw opgezocht en vermaak me met mensen kijken. Danielle en Arjan vinden mij daar.

Gelukkig zeggen ze trek te hebben want mijn maag rommelt ook flink. Ik stel voor naar Le Pain Quotidien te gaan. Daar vinden we nog precies een tafel vrij. We bestellen alle drie salades, gerookte zalm voor Danielle en mij en kip voor Arjan. Het smaakt voortreffelijk en is heel gezellig.

We bespreken wat we vanmiddag willen doen en de keuze valt op het American History Museum. Het is duidelijk alweer even geleden dat ik hier was, want er is opeens een IMAX theater. We willen beginnen op de tweede verdieping maar de westelijke vleugel daarvan is nog gesloten tot deze herfst. Ik kan de oostelijke trap niet meteen vinden dus beginnen we maar met het westelijke gedeelte van de eerste verdieping.

De tentoonstellingen, die daar zijn, zijn nieuw voor mij. Een gaat over het ontstaan en de geschiedenis van deze democratie, erg interessant. De ander heeft de geschiedenis van de bevolking van het land. Hier komt Nieuw Amsterdam ook in voor. Bij deze tentoonstelling realiseer ik me weer hoe divers dit land eigenlijk is. Het lijkt altijd een homogeen land, maar dat is het niet. Ieder gedeelte heeft een andere geschiedenis.

Het gedeelte met de Star Spangled Banner vind ik altijd weer indrukwekkend. Die vlag waar het volkslied op gebaseerd is ligt met zo min mogelijk licht erop gepreserveerd. Tot eind jaren negentig hing hij nog, weliswaar met versterking erachter. Die versterking is weggehaald en nu is de stof bijna vergaan, vandaar het voorzichtige ermee.

Nu vinden we de trappen naar het oostelijke gedeelte van de tweede verdieping makkelijk. Daar bekijken we eerst de jurken van de First Ladies. Melania Trumps inauguratie baljurk hangt nu op de ereplaats. Ik vind het een saaie jurk en dat is niet omdat ik Trump niet kan uitstaan.

De tentoonstelling over de presidenten en hun gezinnen is altijd weer leuk en interessant. We kijken het filmpje over de geschiedenis van de bewoners, bruiloften, kinderen en huisdieren in het Witte Huis. Hier is gelukkig nog niets over Trump te bekennen.

Politieke tekeningen met de jaren

Dan volgt op de eerste verdieping westkant nog een exhibitie waar we onder anderen de stoelen van Edith en Archie Bunker kunnen zien. Ik denk toch dat die niets meer betekenen voor mensen van de generatie van onze kinderen. Verder is er de Swedish Chef van de Muppets en meer Americana. Ik denk dat het meest hiervan naar de nieuwe tentoonstelling zal verhuizen want daar gaan de muiltjes van Dorothy van de Wizard of Oz ook heen zo te zien.

Op de begane grond bekijken we nog de enorme tentoonstelling met treinen, bussen, auto's en schepen. We luisteren naar het verhaal van een vrouwelijke passagier op een schip van New York naar Engeland in de 18e eeuw. Geen pretje!!

Een van de eerste schoolbussen

Dan komen we terecht bij de keuken van Julia Childs en de tentoonstelling over de geschiedenis van voedsel en wijn in de VS. Ik moet zeggen dat de cuisine in de VS in de jaren dat ik hier woon flink verfijnd is. Natuurlijk wonen wij in een heel divers gebied en kunnen bijna alle cuisines vinden. Maar ook buiten de grote steden kun je veel lekkerder en gezonder eten dan vroeger.

Het loopt al tegen vieren en we hebben eigenlijk wel genoeg gezien dus slaan de westelijke vleugel van de begane grond over. We kijken nog even rond in de leuke winkel en Danielle vindt een paar magneten voor haar collectie. We zien ook een pakje kaarten met wetenswaardigheden over Washington. Die kopen we beiden, want wie weet leer ik er ook nog wat van.

Buiten is het weer alsof er een warme vochtige deken over ons heen wordt gegooid. De beloofde onweersbuien (60% kans) blijven gelukkig uit. We lopen naar de Marriott Marquis, hun hotel. Dat is nog best een wandeling langs 10th Street, onder anderen komen we langs het Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord en de "5th Avenue" van Washington, City Center DC.

Eenmaal in het Marriott Marquis haalt Danielle een cadeautje voor mij van hun kamer. Dat is een stuk heerlijke kaas, ik kan niet wachten eraan te beginnen, en een aantal leuke tijdschriften. Die gaan graag mee naar huis om in mijn luie stoel te lezen.

Arjan vraagt of ik nog tijd heb om iets te drinken en daar zeg ik nooit nee tegen. Het wordt nog een gezellig half uurtje met een bloody Mary voor mij, een biertje voor Arjan en Danielle houdt het wijselijk bij water. Ik vind het altijd best moeilijk om weer afscheid te nemen, maar ik moet nu echt terug naar huis.

Voor het hotel staat al een taxi klaar en ik maak het mezelf makkelijk en neem die naar het Smithsonian metrostation. Daar hoef ik maar een paar minuten te wachten op mijn trein. Rick is intussen al thuis en in het zwembad. Ik benijd hem even, maar ben toch te moe om daar nog heen te gaan.

Eenmaal terug in Vienna haal ik mijn van op en thuis tref ik Rick al klaar om te gaan eten. Dat vind ik ook prima. Rick vindt zijn dieet niet meer fijn (zijn dieten ook over het algemeen niet als je jezelf zo aan banden legt). Ik probeer hem blij te maken en we gaan naar BSide.

Daar vinden we wonder boven wonder vrijwel meteen twee stoelen aan de bar. Jag is zoals gewoonlijk onze bartender. We bestellen charcuterie en een komkommersalade, die werkelijk heerlijk is. Het stemt Rick wat beter want hij heeft er veel moeite mee dat hij geen pizza of pasta mag eten. Ik snap het wel en ben blij dat ik van nature groentes lekker vind en dat soort dingen me gestolen kunnen worden.

Zo gaan we het lange Labor Day weekend in, algemeen gezien als het einde van de zomer al is dat eigenlijk pas eind september. Wij hebben geen specifieke plannen dus benieuwd wat dit weekend ons gaat brengen!

Mijn trouwe maatje