Over een bezoek aan Washington

Zaterdag

Rond achten zijn we allebei op. Rick vraagt of ik zin heb om te gaan kijken hoe het er in Washington voorstaat. De fotojournalist in mij heeft dat zeker!

We maken ons klaar, nemen onze fototoestellen mee en gaan op pad. Nick overhandigt ons onze koffies en egg bites bij de drive thru van Starbucks en dan rijden we naar Washington. Er is vrijwel niemand op de weg.

Eenmaal in de stad gebruiken we Waze, want er is zoveel afgesloten. Vanaf dinsdagochtend zullen zelfs de bruggen het dichtst bij ons gesloten worden, zodat wij heel ver zouden moeten omrijden om de stad in te komen. 

Bij ieder kruispunt in het centrum staan militaire voertuigen en leden van de Nationale Garde. Wij zoeken een parkeerplek en tot onze verbazing vinden we die met gemak op Massachusetts Avenue in Chinatown. We gaan eens kijken hoe ver we kunnen lopen en foto's maken. 

Gewoonlijk is 7th Street in Chinatown een drukke gezellige buurt. Nu zijn er maar een aantal mensen op de been en restaurants en dergelijke zijn dichtgetimmerd. Als ze dat niet zijn, zijn ze gesloten. 

Dit alles gaat de economie van Washington nog erger aantasten, dan COVID al doet. Gewoonlijk is een inauguratie een van de drukste tijden en doen restaurants en hotels heel goede zaken. 

National Garde bij de Chinese boog, nooit eerder gezien

We komen langs het tapa's restaurant Jaleo, waar we mensen hard bezig zien eten te maken voor World Central Kitchen. Chef Jose Andres, van oorsprong Spaans, heeft een aantal restaurants in Washington. Na een van de zware orkanen in het Caribisch gebied heeft hij World Central Kitchen opgericht. 

Tegenwoordig zijn zij overal waar een ramp gebeurd is. Nu maken ze eten voor de troepen, de politie en de daklozen van de stad. Omdat verder alles gesloten is, is dat hard nodig. Via de Vienna VA Foodies groep, waar ik de wijnbedels voor verkoop, zamelen we ook in om te helpen. Je zou denken dat de veiligheidstroepen genoeg te eten zouden krijgen, maar met zoveel in de stad blijkt dat niet het geval te zijn. 

We lopen 7th Street af tot we denken niet verder te kunnen. Er staat een hek en we kunnen niet naar de National Archives lopen, althans niet van hieraf. Ik moet telkens denken aan mijn rondleidingen, toen liepen we gewoon onschuldig door de stad. Wat we vandaag zien stemt me somber. Hopelijk blijft deze zware beveiliging niet lang nodig.  

We slaan dan maar linksaf en lopen richting Capitool om te kijken hoe ver we dan kunnen komen. Bij de Canadese ambassade is helemaal geen beveiliging en we volgen een ander koppel. We kunnen van hieruit door de hekken het Capitool wel zien. 

Tot onze verbazing zien we dat koppel gewoon langs Pennsylvania Avenue lopen. Er liggen een aantal daklozen te slapen op de stoom van de metro. Wij lopen erlangs en kijken maar weer eens hoe ver dat gaat lukken. 

Dat blijkt ver te zijn! We hadden absoluut niet verwacht op Pennsylvania Avenue (de weg tussen het Capitool en Witte Huis) te kunnen komen. Alles is uitgestorven, behalve af en toe wat soldaten en Secret Service agenten. Het voelt zo onwerkelijk, deze gewoonlijk zo drukke avenue, helemaal leeg! 

Bij het Navy Memorial zien we de eenzame matroos, maar ook een eenzame Secret Service agent. Hij begroet ons vriendelijk en we maken even een praatje. Zij hebben diensten van twaalf uur en vanaf dinsdag tot donderdagochtend zelfs achttien uur. Hij vindt extra verdienen vanwege de overuren wel fijn, al had hij het liever voor een andere reden gehad. 

We komen langs het FBI gebouw, waar men hard aan het werk is de mensen, die het Capitool bestormden, te identificeren. In elk bushokje, waar we langslopen, hangt een lijst van foto's van gezochte mensen. Iedere dag worden er weer een aantal gearresteerd. 

Verder dan 11th Street kunnen we niet komen. Dat is vier blokken van het Witte Huis. Ik maak nog een paar foto's van de compleet verlaten Pennsylvania Avenue en dan lopen we 11th Street op weg terug naar de auto. 

We hebben het best koud en in het Grand Hyatt hotel is de Starbucks open. Een dakloze bij de ingang vraagt of we een warm drankje voor hem kunnen kopen. Hij heeft graag warme chocolade melk. 

Rick bestelt een latte, ik een warme aardbei acai thee en dan natuurlijk de chocolade melk. Er zijn een paar mannen voor ons en er komen een aantal Secret Service agenten na ons binnen. Wij gaan wachten op onze drankjes.

Die komen echter maar niet. We zien de ene na de andere de zaak verlaten en op een gegeven moment zijn wij de laatste overgeblevenen. Mij wordt gevraagd wat ik ook alweer besteld heb. Die thee wordt ijsthee, maar dat kan me niet meer schelen. 

De manager verontschuldigt zich enorm en geeft ons alle drankjes gratis. Zo krijgt de dakloze ook een gratis chocolademelk, maar het is het gebaar zullen we maar denken. Ik krijg in ieder geval "bless you" als dank van hem. 

Vlakbij de auto staan de militairen weer. Degenen, die we eerder vanochtend al zagen, groeten ons met "How are you all doing, welcome back!". Ze letten dus heus wel op, wie er voorbij komt. Deze mannen vertellen ons dat ze van de Pennsylvania Nationale Garde zijn. 

Rick wil proberen nog dichter bij het Capitol te rijden, maar dat gaat niet lukken. We nemen de snelweg terug naar Virginia dus maar. We zijn het erover eens dat we blij zijn gegaan te zijn. Hopelijk zal onze hoofdstad er na donderdag nooit weer zo uitzien. 

Dit was historisch, onwerkelijk en ook verdrietig voor mij om "mijn" stad zo te zien en niet eens mijn favoriete monumenten te kunnen bezoeken. Zolang het iedereen bij de inauguratie maar veilig houdt heeft het zijn doel bereikt, probeer ik maar te denken. 

Op de terugweg halen we lunch van The Boro. Rick bestelt kabobs van Tasty Kabobs en ik de poke bowl van Poki DC. Thuis wacht Orion ons ongeduldig op. Ieder hapje van mijn lunch wordt uit mijn mond gekeken, maar jammer genoeg voor Orion is er niets voor onze hondenbaby. 

Na de lunch zorgt Rick ervoor dat we allemaal de X-Box beneden kunnen zien via Teams. We gaan Jackbox spelletjes spelen. Katja werkt, maar Kai en Saskia zijn er. We spelen een aantal spelletjes en dan moet Kai naar bed. Maandag zullen Katja, Kevin en Raquel er hopelijk ook bij zijn. 

We hebben besloten vandaag wat echte kerstspullen uit de voortuin op te ruimen. De lichtjes blijven tot in ieder geval 31 januari, maar de kransen, het groen, Santa laarzen en een paar niet verlichte sneeuwpoppen gaan naar binnen. Het is koud en bewolkt en er valt een verdwaalde sneeuwvlok, maar meer niet, helaas. 

Als dat gedaan is gaan we aan de puzzel. Die is werkelijk een oefening in geduld! We krijgen de randen maar niet passend. Dan heeft Rick een genieus idee. Op de achterkant van de puzzel staan letters en zo puzzelen we de randen met letters aan elkaar. We zijn helemaal trots als dat inderdaad allemaal klopt!

Genoeg gedaan, tijd om te relaxen. Ik heb een nieuwe alcoholvrije gin te proberen, Ritual. Nou, jee, daar zit capsicum in en dat proef ik! Vroeger kon ik hele lepels sambal eten, maar tegenwoordig krijg ik vaak last van mijn maag met pittig eten. Ik hoop niet van deze "gin", want hij is echt lekker. 

Voor ons avondeten bestellen we van Zenola. Ik wilde eigenlijk hun levergerecht, maar dat zou een uur duren. Het is geen straf om dan toch maar weer de kibbeh nayeh en spinazie hapjes te bestellen. Ieder maal van dit restaurant is een delicatesse. 

Wat een bijzondere dag was dit! Ik moet toegeven dat ik regelmatig tranen heb moeten wegslikken in de stad. Dat dit nodig is, wat er in vier jaar veranderd is! Een gevaarlijk deel van de bevolking voelt zich gesterkt door de huidige presiden. Hopelijk doet hij de komende drie dagen niets wereldschokkends. 

Zondag

We hebben lekker geslapen en beginnen vrolijk aan de dag. Na ons ontbijt bij Starbucks gehaald te hebben, gaan we het glas naar de glasbak brengen. Daarna spelen we een tijdje Pokemon Go, want de markt in het Mosaic District opent nu pas om tien uur. 

We zijn nog een tien minuten te vroeg als we de auto in het District parkeren en besluiten er wat rond te gaan lopen. Dat hebben we al een tijdje niet gedaan en we ontdekken dat er een nieuwe babywinkel geopend is. Daar ga ik binnenkort eens rondneuzen!

Inmiddels is de markt geopend en we halen de wekelijkse groentesappen en paddestoelen. Beide kraampjes zijn iedere week bemand met dezelfde mensen, dus ze kennen ons inmiddels wel. Deze week heb ik maitake en nameko paddestoelen. 

Zin om tienduizend stappen te doen heb ik niet, dus het worden er 5000. Dat moet ook wel een keer genoeg zijn. Zolang ik maar in ieder geval een half uur goede beweging krijg. 

Rick doet intussen zijn fysiotherapie oefeningen. Helaas zei hij gisteren in de stad dat zijn knie nog net zoveel pijn doet als voor de operatie. 

Rick wil graag chili als lunch en Potbelly ligt naast Zoe's Kitchen. Ik zie mijn kans schoon om een bloemkoolrijstbowl met zalm te halen. Ik blijf het een lekker maal vinden.  

Na het eten vertrekt Rick met een boodschappenlijstje. Hij gaat eerst naar Total Wine & More en daarna naar de Giant. De gevallen gaan hier in Virginia ook opeens heel snel omhoog, dus we willen zo min mogelijk tijd in supermarkten besteden. Een lijstje helpt doeltreffend bezig te zijn en een persoon is beter dan twee. 

Een van de Washingtonian nieuwszenders, WJLA, vraagt of ze eventueel mijn foto's (die ik gisteren in heb gestuurd) mogen gebruiken. Natuurlijk, anders had ik ze niet ingestuurd. Ik ben benieuwd of er wat van komt. 

Intussen probeer ik een paar nieuwe apps out, die de achtergrond veranderen of alles behalve een deel van de foto zwartwit maken. Ik maak een foto van mijn amaryllis door de glazen bol en experimenteer daarmee. Favoriete app hiervoor is wat mij betreft Color Pop.

Daarna kijk ik de Studio Sport afleveringen van het EK schaatsen, voornamelijk de ritten van de Nederlandse schaatsers. Dat mis ik hier wel, gewoon lekker schaatsen kijken de hele dag. Leuk om de Nederlanders alom Europees kampioenen te zien worden. 

Als Rick terugkomt maken we ons klaar om de hot tub in te gaan. Ik heb er een gemberbier bij en Rick een biertje van zijn tap. Het is weer lekker bubbelen en na een half uur hebben we het beiden helemaal warm. 

We gaan naar binnen, drogen ons af en in mijn geval doe ik mijn voor Kerst gekregen warme fleece pak aan. We blijven nu toch thuis. Zondagmiddag is vaak filmmiddag en vandaag is The Croods 2 aan de beurt. Eerst vind ik het minder, maar naarmate het verhaal vordert wordt het een leuke tekenfilm. 

Voor ons avondeten haalt Rick eten van Plaka Grill. Ik stel mijn maaltijd samen van gyro vlees, komkommer en de lekkere taramosalata dip. Wij eten zelf altijd wat ze hier Engelse komkommers noemen, de komkommers waar ik mee opgegroeid ben. 

Amerikaanse komkommers zijn klein en dik en smaken meestal niet veel anders. Zij kunnen echter bitter zijn en dat is vanavond het geval. Dan vind ik het dus helemaal niet te pruimen, dan maar alleen gyro vlees en taramosalata. 

Het is zondagavond, maar niet het einde van ons weekend. Rick heeft morgen vrij vanwege Martin Luther King Jr.'s verjaardag. Die man zou zich in zijn graf omdraaien als hij de huidige situatie in dit land zou zien. Allemaal een fijne week gewenst!