Over Thanksgiving

Rick is er al om kwart voor zeven uit om aan zijn Thanksgiving maal te beginnen. Hij is altijd de kok van dit maal, al heeft Saskia een aantal bijgerechten om erbij te maken. Voor haar is het altijd zoeken zodat zij een smakelijke veganistische maaltijd kan hebben. 

Als ik om acht uur beneden kom, is Rick al met Kai aan het praten. Dat is gezellig, ontbijt met Kai! Ik maak mijn prutje met cantharellen en tomaat en pocheer een ei. Daarna zetten we Kai zo neer dat hij naar de televisie kan kijken. Hij vindt de Amerikaanse reclames zo leuk. Grappig wat je gaat missen als je langer weg bent.

Rick en ik rijden naar Starbucks en halen koffies voor Katja, Kevin en onszelf. Iedereen wenst elkaar een happy Thanksgiving en onderstaande tuin is versierd. Dit huis is van de eigenaresse van Card My Yard, het bedrijf dat Rick gebruikte voor mijn verjaardagswens in de tuin.  

Inmiddels zijn de anderen ook op en eten ontbijt, terwijl ik mijn stappen doe. Ik heb geen zin in 10000, 5000 moet maar genoeg zijn. Intussen kijken we naar de Macy's Thanksgiving Day parade met de grote ballonnen. 

Dit jaar is het wel heel anders. Er zijn geen duizenden toeschouwers langs de route en die route is maar een straatblok voor het Macy's gebouw langs. Ook worden de ballonnen door voertuigen getrokken en niet zoals gewoonlijk mensen. We zijn allemaal heel dankbaar dat deze jarenlange traditie toch aangepast door kan gaan. 

Als Rick aan de kalkoen begint, kijkt Kai stap voor stap mee. Hij gaat zondag een Thanksgiving maaltijd voor Raquel en haar ouders maken. Hij heeft speciaal een kalkoen besteld van de slager, want die zijn gewoonlijk pas tegen Kerst verkrijgbaar in Frankrijk. 

Rick heeft benodigdheden voor de vulling van de kalkoen en voor het maken van een pompoen taart gestuurd. Het is heel fijn voor Kai nu "les" te krijgen, want een grote kalkoen braden is niet iets wat je zomaar even doet. Lang leve de moderne technologie!

Thanksgiving zou Thanksgiving niet zijn, als er niet toch een aantal dingen vergeten zijn in te kopen. Aangezien ik de niet koken taken op me neem, ga ik erop uit om die te vinden. Ik begin bij de Giant, waar ik een paar dingen, maar niet alles vind.

Ook bij Whole Foods slaag ik maar gedeeltelijk. Dan ook nog maar naar Safeway, gelukkig kan ik daar mijn lijstje afmaken. Intussen krijg ik ook sms-jes van Rick en Saskia, die nog meer benodigdheden bedenken. Rick vindt bijvoorbeeld zijn eggnog niet lekker, dus ik koop het Safeway merk. 

Intussen is het ruim lunchtijd en mijn maag rommelt. Ik maak een lichte lunch van mortadella, garnalen en opgesneden mini paprikaatjes. De anderen hebben een garnalencocktail op, maar ik houd niet van de rode cocktailsaus. Ik eet ze met kerriesaus.

Na het eten begin ik aan mijn grote Thanksgiving taak: de tafel dekken. Ik vind dat altijd erg leuk om te doen. Ik zou alleen zoals ieder jaar ander porcelein willen. Dit herderstafereel is niet mijn smaak, maar geerfd van Ricks moeder en een keer per jaar nostalgisch voor Rick om van te eten. 

Ondanks het drukke porcelein vind ik het er weer feestelijk uitzien. Als alles klaar is loop ik met Kai en Raquel op de laptop rond om hen onze kerstboom, sokken, trap en de gedekte tafel te laten zien. Raquels ouders, Carmen en Juan, komen ook kijken en de oh's en ah's zijn niet van de lucht. 

Het is heel leuk hoe geinteresseerd Carmen en Juan zijn. Zij zijn beiden Spaans en waarderen een goede maaltijd duidelijk zeer. Het is jammer dat ik hun Frans zo moeilijk te verstaan vind. Of misschien moet ik weer eens Duolingo gaan doen om er meer in te komen. 

Het is inmiddels maar liefst 20 zonnige graden en dat op 26 november! We kunnen zelfs op het deck zitten. Dit is volgens mij nog nooit gebeurd tijdens Thanksgiving. Katja en Kevin gaan liever een wandeling maken, maar ik blijf in mijn hangmatstoel zitten. Wanneer zal dit weer kunnen?

Rick belt zijn zus en Carol, Dads vriendin. Voor Carol is het natuurlijk een heel moeilijke dag, de eerste zonder Dad. Ik vind het heel lief van Rick dat hij aan haar denkt, want zo'n goede band hebben we nooit gehad. Aan mijn kant van de familie viert alleen mijn zus in Massachusetts ook Thanksgiving en voor ons blijft het een "aangetrouwde" feestdag. 

Tegen vieren is de kalkoen klaar en worden de groente bijgerechten gemaakt. Rick laat Kai, Raquel en haar ouders zien hoe de kalkoen gesneden moet worden. Ik ben heel benieuwd hoe hun maaltijd zondag zal gaan!

Paddington staat natuurlijk paraat voor de kalkoen

Tijdens het eten "eet"  alleen Kai mee, de rest wenst "bon appetit" en neemt afscheid. Natuurlijk zeggen we allemaal waar we dankbaar voor zijn en dat is eigenlijk heel wat dit jaar. Opeens is het niet meer zo gewoon om een dak boven ons hoofd te hebben en allemaal gezond te zijn. Bovendien zijn we dankbaar voor de moderne technologie, die het mogelijk maakt voor Kai om er vrijwel de hele dag bij te zijn.

Het eten is werkelijk heerlijk en dat schrijf ik meestal niet over het Thanksgiving diner. De kalkoen is perfect bereid, de vulling is zoals altijd mijn favoriet. Maar wat het echt zo lekker maakt zijn de verschillende groentegerechten. 

De haricots verts in plaats van boontjes uit blik smaken zoveel beter, de veganistische sriracha aioli erbij is perfect. De geglazuurde worteltjes zijn ook wat pittig en de in verse knoflook geroosterde spruitjes met Parmezaanse kaas maken het allemaal af. 

Mijn "probleem" met de traditionele maaltijd is dat het allemaal zo eentonig is. Alles is zonder kleur en met weinig smaak, met uitzondering van de groene boontjes. Dit maal is heel anders en ook Rick is er zeer over te spreken. Ik probeer Saskia's veganistische "gehaktbrood" ook en ik snap dat zij daar heel tevreden mee is als vervanging van de kalkoen. 

Met vereende krachten ruimen we op en dan is het uitbuiken geblazen. Hoewel, Katja en Saskia maken nog een veganistische chocolade-pindakaas taart. Die is ongetwijfeld lekker, maar ik heb zoals altijd geen zin in iets zoets. 

Om deze fijne dag af te sluiten kijken we de Christmas Chronicles 1. Gisteren keken we naar het vervolg, maar herinnerden ons eigenlijk niet het oorspronkelijke verhaal. Daarmee sluiten we een voor ons heel bijzondere Thanksgiving af.