Alweer had ik een droom over mondkapjes. Ik droomde dat ik in een CVS was, een soort Kruidvat plus apotheek, en dat alle medewerkers weigerden een mondkapje te dragen. Die droom blijft maar doorgaan en ik moet mezelf ertoe dwingen mijn ogen open te doen.
Natuurlijk is Rick al een tijdje beneden, maar kwart voor acht opstaan is vroeg genoeg, vind ik. Ik maak mijn paddestoelen, tomaat en ei ontbijt, terwijl Rick zijn douche neemt. Het is maar net boven het vriespunt en alweer waait het zo hard.
Rick verbaast zich erover dat ik dan toch een koude nitro brew wil. Hij neemt een cappuccino. Ik heb thuis al een warme kop koffie op, daar hoef ik geen geld aan te besteden bij Starbucks. De koude koffie is bovendien lekker tijdens het sporten.
Terwijl ik mijn stappen doe heb ik goed uitzicht op de vogel voeders. Er hangt een Downy spechtje aan met een mooi rood kopje. Het is dus een mannetje. Hij lijkt wel te rusten, want hij eet niet. Dat geeft mij gelegenheid mijn fototoestel te pakken en een goede foto te maken.
Als mijn stappen erop zitten, besluit ik meteen te douchen en mijn lijstje boodschappen nog voor de lunch af te gaan werken. Ik weet hoe ik me, naarmate de dag vordert, steeds slechter voel. Nu heb ik de energie nog, dus gaan met die banaan oftewel VLINDR.
Vandaag gebruik ik voor het eerst de stuur- en stoelverwarming. Heerlijk is dat, vooral het stuur. Als ik de straat achter ons inrijd, zie ik twee honden rondrennen. Er is in geen velden of wegen een eigenaar te bekennen.
De mini husky en pug vinden hun vrijheid duidelijk heerlijk. Ik blijf langzaam rijden om te zien waar ze heen gaan en de husky kijkt me echt aan van "mens, waar bemoei je je mee". Na even denken lijkt het me het beste om de politie te bellen. Die beloven iemand te sturen, dus ik kan verder. Hopelijk zijn de honden weer met hun mensen familie verenigd.
Rick is overmorgen jarig en dan wil ik altijd een bier iets cadeau geven. Ik rijd naar Norm's Beer & Wine en tot mijn genoegen hebben ze daar precies wat ik zoek. Ik vind het fijn hen de klandizie te geven in plaats van de enorme Total Wine & More keten.
Volgende stop is de Giant voor een verjaardagskaart en wat batterijen. Bij Just $1 koop ik een paar tassen om verjaardags- en kerstcadeaus in te doen. Intussen zoek ik naar een goede plek voor mijn dagelijkse Paddington foto.
Als ik het gebouw van de bibliotheek zie, herinner ik me dat daar een klein boek standbeeld staat. Dat is precies wat ik zoek. Ik vind het zo leuk mijn eigen stad in een ander licht te zien met Paddington. Het is gewoonlijk zo alledaags, maar heeft duidelijk ook veel leuks en unieks te bieden.
Tijdens het opruimen van de sportkamer vond Rick een boekje van twintig jaar Escher uit 1998 (!). Het is ongeopend en je kunt er Escher doosjes van vouwen. Nu zou ik niet weten wat ik met allerlei Escher doosjes moet doen, maar zonde om weg te gooien, toch? Ik maak de drie makkelijkste, zodat het toch gebruikt is.
Het goede nieuws van Katja is dat Kevins coronavirus test negatief was. Dat is niet onverwacht, maar toch een zekerheid, die we nu hebben. Er wordt overal gewaarschuwd tegen samen Thanksgiving vieren, maar Katja, Kevin en Saskia zijn alle drie net zo voorzichtig geweest als wij.
De gevallen in New Jersey en Virginia stijgen wel, maar niet zoals in andere staten. We nemen het risico welbewust. Vooral Saskia heeft ons allemaal echt nodig op het moment en mentale gezondheid is ook belangrijk.
Rick heeft een heel drukke dag achter de rug en ik ben doodmoe. We besluiten het onszelf makkelijk te maken en Chinees te bestellen. Het Chinese eten is hier zo anders, dan in Nederland, alleen haaievinnensoep is hier ook.
Die heb ik dan ook als voorgerecht. De Kung Pao garnalen worden geserveerd met groentes en pinda's, erg lekker! Toch mis ik de Indonesische invloed op de Nederlandse Chinese keuken, vooral babi pangang.
Tot slot wil ik voor de mensen aan deze kant van de oceaan het merk Betabrand broeken aanraden. Ik heb er nu een aan en super comfortabel! Ze zijn feitelijk yoga broeken, maar zien eruit als nette broeken, die je zo naar het werk aan zou kunnen.
Allemaal een fijne donderdag gewenst!
3 reacties:
Leuke foto van die specht.
Stuurverwarming zou mij ook wel wat lijken, ik heb altijd koude handen.
Wat fijn dat de kinderen kunnen komen met Thanksgiving, even gezellig bij elkaar.
Die broeken zien er fantastisch uit, die zou ik wel durven dragen naar mijn werk.
Fijne donderdag!
O, ik kan zo goed begrijpen dat jullie Thanksgiving op deze manier gaan vieren. Je hebt groot gelijk. Ik denk er net zo over met Kerst, maar vrees dat niet alle kinderen daar in mee zullen willen gaan :(. Ze zijn bezorgd om mij, maar voor mij is het erg belangrijk om tenminste een keer per jaar het hele gezin bij elkaar te hebben. Na een jaar als dit heb ik dat wel verdiend, vind ik. We zullen zien.
Volg je dit jaar Project Rembrandt weer?
Slim van je om in de ochtend alles te doen wat je moest doen, om zo in de middag te kunnen relaxen.
Fijn dat jullie samen Thanksgiving kunnen vieren. Als je weet dat iedereen voorzichtig is moet dat kunnen.
Omdat mijn beide ouders risico patiënten zijn durf ik het nu even niet meer aan om er heen te gaan. Hopelijk lukt het met kerst maar aangezien de kinderen door school en sport redelijk wat contacten hebben, ben ik er bang voor.
Een reactie posten